Επιτρέψτε μου αν και φαίνεται (δεν είναι όμως) άκαιρο στην φάση που βρίσκεται η Ελλάδα μας να ανοίξω αυτό το θέμα.
Για αρχή παραθέτω τα γραπτά του ililias από το Παχυσαρκια στην Ελλαδα, πιστεύω ότι αξίζει να ξαναμπεί όχι μόνο επειδή έχουν περάσει 3,5 χρόνια και ίσως κάτι έχει αλλάξει αλλά και επειδή είχε ο ίδιος εμπλακεί στον χώρο:

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Βιολογικά τρόφιμα, λοιπόν. Τα υπέρ δεν τα συζητάμε, τα καταλαβαίνουμε κι από την απλή αναφορά σε «βιολογικά» ή «οργανικά». Αλλά είναι ακριβά. Αν θέλετε τη γνώμη μου, υπερβολικά ακριβά. Ας δούμε λίγο κάποιες λεπτομέρειες, όμως:
Αν μιλάμε για πιστοποιημένα βιολογικά τρόφιμα, τότε πρέπει να ξέρουμε ότι είναι πανάκριβη η πιστοποίηση, για τον παραγωγό αλλά και για την εγκατάσταση όπου γίνεται η επεξεργασία. Οι οργανισμοί πιστοποίησης παίρνουν τόσα χρήματα όση είναι για τους Έλληνες μικροπαραγωγούς η διαφορά τιμής από τα μη βιολογικά. Κι όταν πάνε αυτοί να συνεταιριστούν, ζηλεύοντας τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, χτυπάνε πάνω στον τοίχο που λέγεται Ελληνικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί και Ενώσεις (ΕΑΣ). Τότε το κόστος λειτουργίας απλά εκτοξεύεται, αφού τα σχεδόν αγράμματα 'στελέχη' παίρνουν μισθούς μάνατζερ... Ας δούμε, όμως, και το θέμα της διακίνησης. Αν ξεφύγουμε από την παγίδα «από τον παραγωγό στον καταναλωτή μέσω των λαϊκών αγορών», παγίδα γιατί ποτέ δεν θα είσαι βέβαιος τι αγοράζεις, θα δούμε ότι τα καταστήματα πώλησης ανήκουν σε αλυσίδες. Αν νομίζουμε ότι οι αλυσίδες ενδιαφέρονται για την ποιότητα των προϊόντων που πωλούν, είμαστε γελασμένοι: Ενδιαφέρονται μόνο για την πιστοποίηση. Έχει χαρτί; Το αγοράζουν και το πωλούν (Χ5, φυσικά). Ζητάν επίσης η διακίνηση να γίνεται μέσα από «κανάλια», είναι αδύνατον σαν παραγωγός να βρεις να πουλήσεις το προϊόν σου κατ' ευθείαν σε αλυσίδα. Σαν καταναλωτής, βέβαια, είσαι βέβαιος ότι το προϊόν είναι βιολογικής καλλιέργειας και πιστοποιημένο, αλλά από ποιότητα;
Να λοιπόν που φτάσαμε και στην ποιότητα. Καλά, εδώ τα βλέπουμε όλα, πχ βιολογική τομάτα το καταχείμωνο. Με γεύση, φυσικά, σχεδόν άχερου, αλλά αυτό είναι το λιγότερο μια και υπάρχουν και κάποιες Ιταλικές που είναι νόστιμες. Αλλά βιολογική τομάτα το χειμώνα; Τι σημαίνει, τελικά, «βιολογικό προϊόν»; Μήπως τα έχουμε μπερδέψει; Με τους ρυθμούς παραγωγής των, πχ, Ιταλικών βιολογικών καλλιεργειών, οι σημερινές βιολογικές παραγωγές θα αρκούσαν να καλύψουν τη ζήτηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων! Όχι πλάκα, «βιολογικά» δεν σημαίνει, όπως πολλοί βαυκαλιζόμαστε, «όπως το έκανε ο παππούς στο χωριό». Σημαίνει ότι έχουν χρησιμοποιηθεί εγκεκριμένα υβρίδια, τα οποία έχουν καλλιεργηθεί με εγκεκριμένους τρόπους κι όλη αυτή η διαδικασία έχει πιστοποιηθεί. Έλεγχος για θρεπτικά συστατικά και διατροφική αξία δεν γίνεται! Πιάσ' τ' αβγό και κούρευ' το!
Τι είναι, λοιπόν, τα βιολογικά; Προϊόν της μόδας, για μένα, για να μπορούν κάποιοι που «τα 'χουν» να νοιώσουν την ανωτερότητά τους. Υπάρχει και ουσία, σαφώς, και συνειδητοποιημένοι αγοραστές ποιοτικών βιολογικών προϊόντων. Μειοψηφία. Η οποία, όμως, γνωρίζοντας τι γίνεται, επιλέγει να αγοράζει από τα «βιολογικά» εκείνα που αξίζουν κι αφήνει τα άλλα στους «άλλους».
Παράδειγμα: Βιολογικό μέλι, με οκ να ταΐζουν τα μελίσσια ζάχαρη;
Φίλος παράγει βιολογική σταφίδα κι άλλος φίλος την αγοράζει και την επεξεργάζεται. Πιστοποιημένοι και οι 2, το δε προϊόν αυτό που λέμε «φάρμακο»! Αντιοξειδωτικό, γεμάτο σίδηρο, ιχνοστοιχεία, θρεπτικά συστατικά. Προσπάθησε να το πουλήσει. Μπουρμπούτσαλα, που λέμε στο χωριό μου. Από τα ανεξάρτητα καταστήματα βιολογικών προϊόντων δυο μόνο ενδιαφέρθηκαν κι αυτά πουλάνε 10 κιλά το μήνα. Την υπόλοιπη τη δίνει στην τιμή της κανονικής και, στο τέλος, ο παραγωγός κερδίζει μόνο τη διαφορά της επιδότησης (περίπου 30 € το στρέμμα) και ο μεταποιητής τίποτα. Συνεχίζουν μόνο γιατί τροφοδοτούν τους γνωστούς και τις οικογένειές τους με ένα προϊόν καλής ποιότητας... Αντίστοιχης διατροφικής αξίας προϊόν από τον Καναδά, αλλά σαφώς κατώτερης ποιότητας μια και δεν τρώγεται αν δεν του προσθέσεις ζάχαρη γιατί είναι υπερβολικά ξινό, πωλείται σχεδόν σε 10πλάσια τιμή, αποκλειστικά από μεγάλη αλυσίδα η οποία έχει αναλάβει και την προώθησή του...
Πριν από 4 χρόνια, ξεκινήσαμε με όρεξη ένα σχέδιο: Θα πιστοποιούσαμε (σαν προϊόντα ελεγχόμενης καλλιέργειας, πρόγραμμα Ορθής Γεωργικής Πρακτικής, όχι βιολογικά αλλά με την ίδια διατροφική αξία, δίχως κατάλοιπα φυτοφαρμάκων και βαρέα μέταλλα και, επί τέλους, με σωστή γεύση) ένα μέρος της παραγωγής μιας μεταποιητικής μονάδας, με στόχο να προχωρήσουμε στην πιστοποίηση ολόκληρης της παραγωγής, δίνοντας σαν κίνητρο στους παραγωγούς μια έστω μικρή διαφορά στην τιμή, αφού ήμασταν βέβαιοι ότι τα προϊόντα αυτά θα έπιαναν καλύτερη τιμή στην αγορά. Με τη σιγουριά μείναμε, αφού ήταν αδύνατον να πουλήσεις τα προϊόντα έστω 1% ακριβότερα, ενώ και μόνο το κόστος της πιστοποίησης ξεπερνούσε το 1,5%... Μιλάμε ότι με τιμή πώλησης του σαφώς, εμφανώς και καθέτως κατώτερου ανταγωνιστικού προϊόντος στο 1,70 € το κιλό, ήταν αδύνατον να πιάσουμε για το δικό μας, εμφανώς ανώτερο, προϊόν 1,72 €. Αλλά εμείς απευθυνόμαστε στις αλυσίδες - και τότε μάθαμε, πληρώνοντας ακριβά, ότι η ποιότητα δεν μετράει.
Υπάρχει ελπίδα; Θα μπορούσε, στην Ελλάδα, αλλά με αυτό το Υπ. Γεωργίας και, κυρίως, αυτή την ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ, όχι.
Σταματάω γιατί είμαι σίγουρος ότι σας κούρασα, όσοι δεν μπορέσατε να διαβάσετε ολόκληρο το σεντόνι δεχθείτε τη συγνώμη μου. Πρέπει αυτό να είναι το μεγαλύτερο και πιο κουραστικό μου ποστ ever!!!

Λοιπόν, άκουσα πως όσο αφορά τουλάχιστον την ελιά στην Πελοπόννησο οι περισσότεροι παίρνουν την επιδότηση και δεν αλλάζουν τίποτα στον τρόπο παραγωγής τους. Αν τους καταλάβουν απλά τους σταματούν την επιδότηση! και δεν μπορούν ποτέ να ξαναπάρουν.
Τι ισχύει τελικά; Κατά πόσο τα ελληνικά βιολογικά είναι πράγματι βιολογικά; Μήπως απλά πληρώνουμε (όσοι και όταν αγοράζουμε) φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Εφαρμόζονται οι νόμοι και οι διατάξεις ή και εδώ συμβαίνει το σύνηθες ελληνικό (και όχι μόνο) φαινόμενο του άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε;

Ακόμα ακούω πως οι ίδιοι οργανισμοί που πιστοποιούν πουλούν στους παραγωγούς τα διάφορα οργανικά λιπάσματα/ζωοτροφές κλπ. Άρα δεν τους συμφέρει να χάνουν πελάτες (να κόβουν την πιστοποίηση και οι παραγωγοί να γίνονται 'συμβατικοί')
Επίσης, καθόλου δεν μου αρέσει να μην βρίσκω Ελληνικά και συχνά δεν αγοράζω καν όταν βλέπω ότι είναι π.χ. από την Ιταλία ή ακόμα χειρότερα από την άλλη άκρη του κόσμου. Λόγω της 'πράσινης' επιβάρυνσης και όχι τόσο λόγω του κόστους των μεταφορικών.
Προσωπικά αγοράζω που και που - κάπου κάθε 2 βδομάδες λίγα πράγματα - περισσότερο επειδή νομίζω πως φροντίζω την υγεία μου και των παιδιών μου. Αλλά αναρωτιέμαι αν και πόσο κορόιδο είμαι...

Επιτρέψτε μου αν και φαίνεται (δεν είναι όμως) άκαιρο στην φάση που βρίσκεται η Ελλάδα μας να ανοίξω αυτό το θέμα.
Για αρχή παραθέτω τα γραπτά του ililias από το Παχυσαρκια στην Ελλαδα, πιστεύω ότι αξίζει να ξαναμπεί όχι μόνο επειδή έχουν περάσει 3,5 χρόνια και ίσως κάτι έχει αλλάξει αλλά και επειδή είχε ο ίδιος εμπλακεί στον χώρο:

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Βιολογικά τρόφιμα, λοιπόν. Τα υπέρ δεν τα συζητάμε, τα καταλαβαίνουμε κι από την απλή αναφορά σε «βιολογικά» ή «οργανικά». Αλλά είναι ακριβά. Αν θέλετε τη γνώμη μου, υπερβολικά ακριβά. Ας δούμε λίγο κάποιες λεπτομέρειες, όμως:
Αν μιλάμε για πιστοποιημένα βιολογικά τρόφιμα, τότε πρέπει να ξέρουμε ότι είναι πανάκριβη η πιστοποίηση, για τον παραγωγό αλλά και για την εγκατάσταση όπου γίνεται η επεξεργασία. Οι οργανισμοί πιστοποίησης παίρνουν τόσα χρήματα όση είναι για τους Έλληνες μικροπαραγωγούς η διαφορά τιμής από τα μη βιολογικά. Κι όταν πάνε αυτοί να συνεταιριστούν, ζηλεύοντας τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, χτυπάνε πάνω στον τοίχο που λέγεται Ελληνικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί και Ενώσεις (ΕΑΣ). Τότε το κόστος λειτουργίας απλά εκτοξεύεται, αφού τα σχεδόν αγράμματα 'στελέχη' παίρνουν μισθούς μάνατζερ... Ας δούμε, όμως, και το θέμα της διακίνησης. Αν ξεφύγουμε από την παγίδα «από τον παραγωγό στον καταναλωτή μέσω των λαϊκών αγορών», παγίδα γιατί ποτέ δεν θα είσαι βέβαιος τι αγοράζεις, θα δούμε ότι τα καταστήματα πώλησης ανήκουν σε αλυσίδες. Αν νομίζουμε ότι οι αλυσίδες ενδιαφέρονται για την ποιότητα των προϊόντων που πωλούν, είμαστε γελασμένοι: Ενδιαφέρονται μόνο για την πιστοποίηση. Έχει χαρτί; Το αγοράζουν και το πωλούν (Χ5, φυσικά). Ζητάν επίσης η διακίνηση να γίνεται μέσα από «κανάλια», είναι αδύνατον σαν παραγωγός να βρεις να πουλήσεις το προϊόν σου κατ' ευθείαν σε αλυσίδα. Σαν καταναλωτής, βέβαια, είσαι βέβαιος ότι το προϊόν είναι βιολογικής καλλιέργειας και πιστοποιημένο, αλλά από ποιότητα;
Να λοιπόν που φτάσαμε και στην ποιότητα. Καλά, εδώ τα βλέπουμε όλα, πχ βιολογική τομάτα το καταχείμωνο. Με γεύση, φυσικά, σχεδόν άχερου, αλλά αυτό είναι το λιγότερο μια και υπάρχουν και κάποιες Ιταλικές που είναι νόστιμες. Αλλά βιολογική τομάτα το χειμώνα; Τι σημαίνει, τελικά, «βιολογικό προϊόν»; Μήπως τα έχουμε μπερδέψει; Με τους ρυθμούς παραγωγής των, πχ, Ιταλικών βιολογικών καλλιεργειών, οι σημερινές βιολογικές παραγωγές θα αρκούσαν να καλύψουν τη ζήτηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων! Όχι πλάκα, «βιολογικά» δεν σημαίνει, όπως πολλοί βαυκαλιζόμαστε, «όπως το έκανε ο παππούς στο χωριό». Σημαίνει ότι έχουν χρησιμοποιηθεί εγκεκριμένα υβρίδια, τα οποία έχουν καλλιεργηθεί με εγκεκριμένους τρόπους κι όλη αυτή η διαδικασία έχει πιστοποιηθεί. Έλεγχος για θρεπτικά συστατικά και διατροφική αξία δεν γίνεται! Πιάσ' τ' αβγό και κούρευ' το!
Τι είναι, λοιπόν, τα βιολογικά; Προϊόν της μόδας, για μένα, για να μπορούν κάποιοι που «τα 'χουν» να νοιώσουν την ανωτερότητά τους. Υπάρχει και ουσία, σαφώς, και συνειδητοποιημένοι αγοραστές ποιοτικών βιολογικών προϊόντων. Μειοψηφία. Η οποία, όμως, γνωρίζοντας τι γίνεται, επιλέγει να αγοράζει από τα «βιολογικά» εκείνα που αξίζουν κι αφήνει τα άλλα στους «άλλους».
Παράδειγμα: Βιολογικό μέλι, με οκ να ταΐζουν τα μελίσσια ζάχαρη;
Φίλος παράγει βιολογική σταφίδα κι άλλος φίλος την αγοράζει και την επεξεργάζεται. Πιστοποιημένοι και οι 2, το δε προϊόν αυτό που λέμε «φάρμακο»! Αντιοξειδωτικό, γεμάτο σίδηρο, ιχνοστοιχεία, θρεπτικά συστατικά. Προσπάθησε να το πουλήσει. Μπουρμπούτσαλα, που λέμε στο χωριό μου. Από τα ανεξάρτητα καταστήματα βιολογικών προϊόντων δυο μόνο ενδιαφέρθηκαν κι αυτά πουλάνε 10 κιλά το μήνα. Την υπόλοιπη τη δίνει στην τιμή της κανονικής και, στο τέλος, ο παραγωγός κερδίζει μόνο τη διαφορά της επιδότησης (περίπου 30 € το στρέμμα) και ο μεταποιητής τίποτα. Συνεχίζουν μόνο γιατί τροφοδοτούν τους γνωστούς και τις οικογένειές τους με ένα προϊόν καλής ποιότητας... Αντίστοιχης διατροφικής αξίας προϊόν από τον Καναδά, αλλά σαφώς κατώτερης ποιότητας μια και δεν τρώγεται αν δεν του προσθέσεις ζάχαρη γιατί είναι υπερβολικά ξινό, πωλείται σχεδόν σε 10πλάσια τιμή, αποκλειστικά από μεγάλη αλυσίδα η οποία έχει αναλάβει και την προώθησή του...
Πριν από 4 χρόνια, ξεκινήσαμε με όρεξη ένα σχέδιο: Θα πιστοποιούσαμε (σαν προϊόντα ελεγχόμενης καλλιέργειας, πρόγραμμα Ορθής Γεωργικής Πρακτικής, όχι βιολογικά αλλά με την ίδια διατροφική αξία, δίχως κατάλοιπα φυτοφαρμάκων και βαρέα μέταλλα και, επί τέλους, με σωστή γεύση) ένα μέρος της παραγωγής μιας μεταποιητικής μονάδας, με στόχο να προχωρήσουμε στην πιστοποίηση ολόκληρης της παραγωγής, δίνοντας σαν κίνητρο στους παραγωγούς μια έστω μικρή διαφορά στην τιμή, αφού ήμασταν βέβαιοι ότι τα προϊόντα αυτά θα έπιαναν καλύτερη τιμή στην αγορά. Με τη σιγουριά μείναμε, αφού ήταν αδύνατον να πουλήσεις τα προϊόντα έστω 1% ακριβότερα, ενώ και μόνο το κόστος της πιστοποίησης ξεπερνούσε το 1,5%... Μιλάμε ότι με τιμή πώλησης του σαφώς, εμφανώς και καθέτως κατώτερου ανταγωνιστικού προϊόντος στο 1,70 € το κιλό, ήταν αδύνατον να πιάσουμε για το δικό μας, εμφανώς ανώτερο, προϊόν 1,72 €. Αλλά εμείς απευθυνόμαστε στις αλυσίδες - και τότε μάθαμε, πληρώνοντας ακριβά, ότι η ποιότητα δεν μετράει.
Υπάρχει ελπίδα; Θα μπορούσε, στην Ελλάδα, αλλά με αυτό το Υπ. Γεωργίας και, κυρίως, αυτή την ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ, όχι.
Σταματάω γιατί είμαι σίγουρος ότι σας κούρασα, όσοι δεν μπορέσατε να διαβάσετε ολόκληρο το σεντόνι δεχθείτε τη συγνώμη μου. Πρέπει αυτό να είναι το μεγαλύτερο και πιο κουραστικό μου ποστ ever!!!
Λοιπόν, άκουσα πως όσο αφορά τουλάχιστον την ελιά στην Πελοπόννησο οι περισσότεροι παίρνουν την επιδότηση και δεν αλλάζουν τίποτα στον τρόπο παραγωγής τους. Αν τους καταλάβουν απλά τους σταματούν την επιδότηση! και δεν μπορούν ποτέ να ξαναπάρουν.
Τι ισχύει τελικά; Κατά πόσο τα ελληνικά βιολογικά είναι πράγματι βιολογικά; Μήπως απλά πληρώνουμε (όσοι και όταν αγοράζουμε) φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Εφαρμόζονται οι νόμοι και οι διατάξεις ή και εδώ συμβαίνει το σύνηθες ελληνικό (και όχι μόνο) φαινόμενο του άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε;

Ακόμα ακούω πως οι ίδιοι οργανισμοί που πιστοποιούν πουλούν στους παραγωγούς τα διάφορα οργανικά λιπάσματα/ζωοτροφές κλπ. Άρα δεν τους συμφέρει να χάνουν πελάτες (να κόβουν την πιστοποίηση και οι παραγωγοί να γίνονται 'συμβατικοί')
Επίσης, καθόλου δεν μου αρέσει να μην βρίσκω Ελληνικά και συχνά δεν αγοράζω καν όταν βλέπω ότι είναι π.χ. από την Ιταλία ή ακόμα χειρότερα από την άλλη άκρη του κόσμου. Λόγω της 'πράσινης' επιβάρυνσης και όχι τόσο λόγω του κόστους των μεταφορικών.
Προσωπικά αγοράζω που και που - κάπου κάθε 2 βδομάδες λίγα πράγματα - περισσότερο επειδή νομίζω πως φροντίζω την υγεία μου και των παιδιών μου. Αλλά αναρωτιέμαι αν και πόσο κορόιδο είμαι...

Επιτρέψτε μου αν και φαίνεται (δεν είναι όμως) άκαιρο στην φάση που βρίσκεται η Ελλάδα μας να ανοίξω αυτό το θέμα.
Για αρχή παραθέτω τα γραπτά του ililias από το Παχυσαρκια στην Ελλαδα, πιστεύω ότι αξίζει να ξαναμπεί όχι μόνο επειδή έχουν περάσει 3,5 χρόνια και ίσως κάτι έχει αλλάξει αλλά και επειδή είχε ο ίδιος εμπλακεί στον χώρο:

Ο χρήστης ililias έγραψε:
Βιολογικά τρόφιμα, λοιπόν. Τα υπέρ δεν τα συζητάμε, τα καταλαβαίνουμε κι από την απλή αναφορά σε «βιολογικά» ή «οργανικά». Αλλά είναι ακριβά. Αν θέλετε τη γνώμη μου, υπερβολικά ακριβά. Ας δούμε λίγο κάποιες λεπτομέρειες, όμως:
Αν μιλάμε για πιστοποιημένα βιολογικά τρόφιμα, τότε πρέπει να ξέρουμε ότι είναι πανάκριβη η πιστοποίηση, για τον παραγωγό αλλά και για την εγκατάσταση όπου γίνεται η επεξεργασία. Οι οργανισμοί πιστοποίησης παίρνουν τόσα χρήματα όση είναι για τους Έλληνες μικροπαραγωγούς η διαφορά τιμής από τα μη βιολογικά. Κι όταν πάνε αυτοί να συνεταιριστούν, ζηλεύοντας τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, χτυπάνε πάνω στον τοίχο που λέγεται Ελληνικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί και Ενώσεις (ΕΑΣ). Τότε το κόστος λειτουργίας απλά εκτοξεύεται, αφού τα σχεδόν αγράμματα 'στελέχη' παίρνουν μισθούς μάνατζερ... Ας δούμε, όμως, και το θέμα της διακίνησης. Αν ξεφύγουμε από την παγίδα «από τον παραγωγό στον καταναλωτή μέσω των λαϊκών αγορών», παγίδα γιατί ποτέ δεν θα είσαι βέβαιος τι αγοράζεις, θα δούμε ότι τα καταστήματα πώλησης ανήκουν σε αλυσίδες. Αν νομίζουμε ότι οι αλυσίδες ενδιαφέρονται για την ποιότητα των προϊόντων που πωλούν, είμαστε γελασμένοι: Ενδιαφέρονται μόνο για την πιστοποίηση. Έχει χαρτί; Το αγοράζουν και το πωλούν (Χ5, φυσικά). Ζητάν επίσης η διακίνηση να γίνεται μέσα από «κανάλια», είναι αδύνατον σαν παραγωγός να βρεις να πουλήσεις το προϊόν σου κατ' ευθείαν σε αλυσίδα. Σαν καταναλωτής, βέβαια, είσαι βέβαιος ότι το προϊόν είναι βιολογικής καλλιέργειας και πιστοποιημένο, αλλά από ποιότητα;
Να λοιπόν που φτάσαμε και στην ποιότητα. Καλά, εδώ τα βλέπουμε όλα, πχ βιολογική τομάτα το καταχείμωνο. Με γεύση, φυσικά, σχεδόν άχερου, αλλά αυτό είναι το λιγότερο μια και υπάρχουν και κάποιες Ιταλικές που είναι νόστιμες. Αλλά βιολογική τομάτα το χειμώνα; Τι σημαίνει, τελικά, «βιολογικό προϊόν»; Μήπως τα έχουμε μπερδέψει; Με τους ρυθμούς παραγωγής των, πχ, Ιταλικών βιολογικών καλλιεργειών, οι σημερινές βιολογικές παραγωγές θα αρκούσαν να καλύψουν τη ζήτηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων! Όχι πλάκα, «βιολογικά» δεν σημαίνει, όπως πολλοί βαυκαλιζόμαστε, «όπως το έκανε ο παππούς στο χωριό». Σημαίνει ότι έχουν χρησιμοποιηθεί εγκεκριμένα υβρίδια, τα οποία έχουν καλλιεργηθεί με εγκεκριμένους τρόπους κι όλη αυτή η διαδικασία έχει πιστοποιηθεί. Έλεγχος για θρεπτικά συστατικά και διατροφική αξία δεν γίνεται! Πιάσ' τ' αβγό και κούρευ' το!
Τι είναι, λοιπόν, τα βιολογικά; Προϊόν της μόδας, για μένα, για να μπορούν κάποιοι που «τα 'χουν» να νοιώσουν την ανωτερότητά τους. Υπάρχει και ουσία, σαφώς, και συνειδητοποιημένοι αγοραστές ποιοτικών βιολογικών προϊόντων. Μειοψηφία. Η οποία, όμως, γνωρίζοντας τι γίνεται, επιλέγει να αγοράζει από τα «βιολογικά» εκείνα που αξίζουν κι αφήνει τα άλλα στους «άλλους».
Παράδειγμα: Βιολογικό μέλι, με οκ να ταΐζουν τα μελίσσια ζάχαρη;
Φίλος παράγει βιολογική σταφίδα κι άλλος φίλος την αγοράζει και την επεξεργάζεται. Πιστοποιημένοι και οι 2, το δε προϊόν αυτό που λέμε «φάρμακο»! Αντιοξειδωτικό, γεμάτο σίδηρο, ιχνοστοιχεία, θρεπτικά συστατικά. Προσπάθησε να το πουλήσει. Μπουρμπούτσαλα, που λέμε στο χωριό μου. Από τα ανεξάρτητα καταστήματα βιολογικών προϊόντων δυο μόνο ενδιαφέρθηκαν κι αυτά πουλάνε 10 κιλά το μήνα. Την υπόλοιπη τη δίνει στην τιμή της κανονικής και, στο τέλος, ο παραγωγός κερδίζει μόνο τη διαφορά της επιδότησης (περίπου 30 € το στρέμμα) και ο μεταποιητής τίποτα. Συνεχίζουν μόνο γιατί τροφοδοτούν τους γνωστούς και τις οικογένειές τους με ένα προϊόν καλής ποιότητας... Αντίστοιχης διατροφικής αξίας προϊόν από τον Καναδά, αλλά σαφώς κατώτερης ποιότητας μια και δεν τρώγεται αν δεν του προσθέσεις ζάχαρη γιατί είναι υπερβολικά ξινό, πωλείται σχεδόν σε 10πλάσια τιμή, αποκλειστικά από μεγάλη αλυσίδα η οποία έχει αναλάβει και την προώθησή του...
Πριν από 4 χρόνια, ξεκινήσαμε με όρεξη ένα σχέδιο: Θα πιστοποιούσαμε (σαν προϊόντα ελεγχόμενης καλλιέργειας, πρόγραμμα Ορθής Γεωργικής Πρακτικής, όχι βιολογικά αλλά με την ίδια διατροφική αξία, δίχως κατάλοιπα φυτοφαρμάκων και βαρέα μέταλλα και, επί τέλους, με σωστή γεύση) ένα μέρος της παραγωγής μιας μεταποιητικής μονάδας, με στόχο να προχωρήσουμε στην πιστοποίηση ολόκληρης της παραγωγής, δίνοντας σαν κίνητρο στους παραγωγούς μια έστω μικρή διαφορά στην τιμή, αφού ήμασταν βέβαιοι ότι τα προϊόντα αυτά θα έπιαναν καλύτερη τιμή στην αγορά. Με τη σιγουριά μείναμε, αφού ήταν αδύνατον να πουλήσεις τα προϊόντα έστω 1% ακριβότερα, ενώ και μόνο το κόστος της πιστοποίησης ξεπερνούσε το 1,5%... Μιλάμε ότι με τιμή πώλησης του σαφώς, εμφανώς και καθέτως κατώτερου ανταγωνιστικού προϊόντος στο 1,70 € το κιλό, ήταν αδύνατον να πιάσουμε για το δικό μας, εμφανώς ανώτερο, προϊόν 1,72 €. Αλλά εμείς απευθυνόμαστε στις αλυσίδες - και τότε μάθαμε, πληρώνοντας ακριβά, ότι η ποιότητα δεν μετράει.
Υπάρχει ελπίδα; Θα μπορούσε, στην Ελλάδα, αλλά με αυτό το Υπ. Γεωργίας και, κυρίως, αυτή την ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ, όχι.
Σταματάω γιατί είμαι σίγουρος ότι σας κούρασα, όσοι δεν μπορέσατε να διαβάσετε ολόκληρο το σεντόνι δεχθείτε τη συγνώμη μου. Πρέπει αυτό να είναι το μεγαλύτερο και πιο κουραστικό μου ποστ ever!!!

Λοιπόν, άκουσα πως όσο αφορά τουλάχιστον την ελιά στην Πελοπόννησο οι περισσότεροι παίρνουν την επιδότηση και δεν αλλάζουν τίποτα στον τρόπο παραγωγής τους. Αν τους καταλάβουν απλά τους σταματούν την επιδότηση! και δεν μπορούν ποτέ να ξαναπάρουν.
Τι ισχύει τελικά; Κατά πόσο τα ελληνικά βιολογικά είναι πράγματι βιολογικά; Μήπως απλά πληρώνουμε (όσοι και όταν αγοράζουμε) φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Εφαρμόζονται οι νόμοι και οι διατάξεις ή και εδώ συμβαίνει το σύνηθες ελληνικό (και όχι μόνο) φαινόμενο του άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε;

Ακόμα ακούω πως οι ίδιοι οργανισμοί που πιστοποιούν πουλούν στους παραγωγούς τα διάφορα οργανικά λιπάσματα/ζωοτροφές κλπ. Άρα δεν τους συμφέρει να χάνουν πελάτες (να κόβουν την πιστοποίηση και οι παραγωγοί να γίνονται 'συμβατικοί')
Επίσης, καθόλου δεν μου αρέσει να μην βρίσκω Ελληνικά και συχνά δεν αγοράζω καν όταν βλέπω ότι είναι π.χ. από την Ιταλία ή ακόμα χειρότερα από την άλλη άκρη του κόσμου. Λόγω της 'πράσινης' επιβάρυνσης και όχι τόσο λόγω του κόστους των μεταφορικών.
Προσωπικά αγοράζω που και που - κάπου κάθε 2 βδομάδες λίγα πράγματα - περισσότερο επειδή νομίζω πως φροντίζω την υγεία μου και των παιδιών μου. Αλλά αναρωτιέμαι αν και πόσο κορόιδο είμαι...

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Πιστεύω όμως ότι θα έπρεπε να προβλέπονται ποινικές ευθύνες για τους παραβάτες (φυλακή δηλαδή, όχι πταισματικές ποινές), όπως ισχύει για τους παραβάτες αγορανομικών διατάξεων.

Λογικό μου φαίνεται. Που τα βρίσκεις τα ελληνικά βιολογικά; Εγώ δεν μπορώ π.χ. να βρω μήλα και όχι μόνο Δυστυχώς δεν είναι και τόσο φρέσκα (π.χ. καρότα)

Εγώ θα έλεγα να κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση, αλλά ποιός να τους εγκαλέσει?

Πλάκα κάνεις φαντάζομαι Μπορεί να σταθεί κάτι τέτοιο νομικά;

Εδώ πληρώνονται ολόκληρες υπηρεσίες για να κάνουν ελέγχους κ έλεγχοι δεν γίνονται, τι να πεις γενικά κ τι να πεις όταν 'τους την λες' κι ακούς 'δεν παίρνουμε δείγματα γιατί δεν υπάρχει εργαστήριο να ελεγχθούν'...

τι να πώ !

Μιας και το έφερε η κουβέντα δείτε Foods You Don't Have to Buy Organic και εδώ στα Ελληνικά.

• Μπρόκολο
• Μελιτζάνα
• Βλίτα
• Μπανάνα
• Kiwi
• Σπαράγγια
• Μπιζέλια (κατεψυγμένα)
• Μάνγκο
• Ανανάς
• Γλυκό καλαμπόκι (κατεψυγμένο)
• Αβοκάντο
• Κρεμμύδι