Τα οποία ήταν;

Sent from my Nexus 4 using Tapatalk 2

Η 2η Συμφωνία για Liberty και η Βραδυνή Σονάτα για Boeing.

Ο χρήστης saxon_747 έγραψε:
ζουγανέλης

είναι απίστευτο ότι ο τύπος πλήρωνε το νοίκι του γυρίζοντας τέτοιες παπαριές

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

ζουγανέλης

είναι απίστευτο ότι ο τύπος πλήρωνε το νοίκι του γυρίζοντας τέτοιες παπαριές

Μια χαρα ειναι.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

ζουγανέλης

είναι απίστευτο ότι ο τύπος πλήρωνε το νοίκι του γυρίζοντας τέτοιες παπαριές

Καλά ο Ζουγα είναι πολυτάλαντος. Δεν έβγαζε μόνο από αυτά το νοίκι.

Ο χρήστης elteo έγραψε:

ζουγανέλης

είναι απίστευτο ότι ο τύπος πλήρωνε το νοίκι του γυρίζοντας τέτοιες παπαριές

Καλά ο Ζουγα είναι πολυτάλαντος. Δεν έβγαζε μόνο από αυτά το νοίκι.

Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στην προσχολική ηλικία στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο στην βυζαντινή μουσική. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χ. Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρητικά με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό την διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης, που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία.
Το 1975, με υποτροφία από το Υπουργείο Πολιτισμού (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο διεθνούς φήμης τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης [2] (1938-2006) ήταν θείος του.

Τελείωσε την Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π.
Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη LYRA του Α. Πατσιφά. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί εξήντα έργα του. Είναι από τους ελάχιστους έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από της DEUTSCHE GRAMMOPHON στις Αγγλοσαξωνικές χώρες. Από το 2000 μέχρι το 2004 πέντε CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από την VENOL.

Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως.

Έγραψε μουσική για τις τηλεοπτικές σειρές: «Mεγάλος ξεσηκωμός», «Συμβολαιογράφος», «Αργώ», «Για την τιμή και το χρήμα», «Λαυρεωτικά», «Αστροφεγγιά», «Η Κυρία μας», «Στην κόψη του ξυραφιού» και στα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα. Έγραψε επίσης μουσική για μπαλέτο, συνεργαζόμενος με τον Γ. Μέτση, τη Λία Μελετοπούλου, το Πειραματικό Μπαλέτο Πειραιώς και με τους χορογράφους: Γ. Φλερύ, Β. Σειληνό, Λ. Ντεπιάν, Χ. Μανταφούνη, Α. Χατζή, Κων. Ψαρέλη, Ε. Πάλλη, Α. Γεωργίου, Δ. Παπάζογλου, Φ. Ευαγγελινό.

Συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δ. Ποταμίτη στο «Θέατρο Έρευνας», Τζ. Καρέζη – Κ. Καζάκου, Μ. Κατράκη, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγου, τον Ευγ. Σπαθάρη, με το «Πειραματικό Θέατρο» του Δ. Τριβιζά, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», τον «Θίασο 81», το «Θέατρο της Ημέρας, το «Θεατρικό Σανίδι», με την «Εθνική Λυρική Σκηνή», με το «Πελοποννησιακό και Δωδεκανησιακό Θέατρο», στα «ΔΗΠΕΘΕ» Βέροιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κοζάνης κ.ά.

Έγραψε μουσική για περισσότερα από εκατό θεατρικά έργα, αρχαιοελληνικά και σύγχρονα. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται έργα των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Τερέντιου, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόπε ντε Βέγκα, Λόρκα, Τ. Ουίλιαμς, Μπρέχτ, Γ. Σκούρτη, Μ. Τσικληρόπουλου, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Διαλεγμένου, Μποστ, Κ.Χ. Μύρη, Γ. Ξανθούλη, Σ. Φασουλή, Κ. Δήμα, Α. Θωμόπουλου.

Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996.

Δίδαξε μουσική, με έμφαση στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και την φιλοσοφία των ήχων και της μουσικής, στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους 'μοντέρνους καιρούς'.

Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», της ΕΜΣΕ (Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας και του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών).

Έχει βραβευτεί από τον ΟΗΕ και τη UNICEF για τη συνεργασία και διδασκαλία του σε παιδιά με αναπηρία για το σύγγραμμά του «Οι Προσωπικότητες δημιουργούνται με τη διαφορετικότητα».

Το 2008 βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με το έπαθλο «ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» για τη διετία 2006-2008 για την ερμηνεία του στο έργο 'Το trendy θα σφυρίξει τρεις φορές', σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Το 2011 βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός για το έργο 'Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη από το κοινό του 'Αθηνοραματος'

Είναι επίτιμος καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου, όπου συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία έδρας ελληνικής μουσικής. Έχουν δημοσιευτεί οι εξής διατριβές και διδακτορικές του μελέτες: 1) «Η σημασία να εκτίθεσαι» 2) «Απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων στις μουσικές και θεατρικές ερμηνείες» 3) «Η συνείδηση στη ζωή και τις τέχνες» 4) «Το φρόνημα στο λόγο και τη μουσική» 5) «Σύγχρονη μουσική μορφολογία».

Από το 2000 έχει δημιουργήσει τη δισκογραφική εταιρεία ΑΥΛΟΣ. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 40 CD νέων Ελλήνων δημιουργών.

Τραγούδια του έχουν τραγουδήσει: Π. Αστεριάδη, Θ. Δημήτριεφ, Μ. Δημητριάδη, Α. Μάνου, Β. Παπακωνσταντίνου, Σ. Μπουλάς, Ι. Σιδέρη, Τ. Τσανακλίδου, Μ. Τανάγρη, Ε. Δήμου, Γ. Νταλάρας, Σ. Ζανίνου, Γ. Κούτρας, Σ. Σπυριδάκης, Ιφ. Γιαννοπούλου, Μ. Κατινάρη, Β. Μπονάτσος, Ι. Μιχαηλίδης, Ν. Παναγιώτου, Β. Ασημάκης, Ν. Τρίκη, Η. Παπαχαραλάμπους, Γ. Χαλκιάς, Φ. Φιλίππου, Αγγ. Ηλιάδη, Ε. Ζουγανέλη, Π. Μουζουράκης, Γ. Μυλωνάς, Λ. Μπαλάφας, Α. Βαλαρούτσος, Ά. Κωνσταντόπουλος, Π. Κοντογιαννίδης, Β. Μπαμπούνης, Μ. Πολυχρονίδη, Τ. Σκούρας, Μ. Άνθης και τα Συγκροτήματα Αρμός, Soulbro, Daniel Allen, Β. Μπεθανοπούλου, Μ. Νεόφυτος, Λ. Μαχαιριτσας, Μ. Πασχαλιδης, Δ. Σταροβας, Χ. Δαντης, Μπ. Τσερτος, Αφοι Κατσαμπα, Β. Καζουλλης, Σ. Διονυσιου, Λ. Παπαδοπουλος, Γ. Μαργαριτης, Χ. Κωνσταντινου,

Να δω τι άλλα συμπεράσματα θα βγάλετε.

Δεν είπε 'νεαρέ' αλλά γκάρηξε. Δεν γκαρίζεις στα fridays είναι premium όσο να 'ναι, όχι A class αλλά ούτε xasapoταβέρνα class

α) Τα TGI 'premium'? Καλο. Μια αμερικανια κ καρακιτσαριο ειναι.
β) Το 'νεαρε' σαφως δεν ειναι υποτιμητικο. Οταν ενας ανθρωπος καποιας ηλικιας απευθυνεται σε καποιον νεοτερο, μια χαρα ειναι (ειδικα αν ειναι αρκετα νεαροτερος). Δεν εχει καμμια σχεση με το να αποκαλεις εναν υπαλληλο 'μικρε', 'πιτσιρικο' κλπ.
γ) Το προβλημα τελικα ηταν ο τροπος κ ο τονος κ οχι η λεξη αυτη καθ΄αυτη.

Προφανώς ο καθένας έχει την δική του αντίληψη για το τι είναι υποτιμητικό και τι όχι.

ε καλά δε ξαναλέω τίποτα, αν δεν μπορεί να αντιληφθεί κανείς την διαφορά 'λέω' και 'γκαρίζω'

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
Είχαμε πάει χθες στα Fridays κι εκεί που πίναμε το κοκτέιλ μας τσουπ σκάει μια οικογένεια ελληνογύφταρων και η μάνα φωνάζει 'Νεαρέ'¨το σερβιτόρο. Έλεος μωρή δε πήγες στην χασαποταβέρνα της γειτονιάς σου. Πάντως και απ'τη μεριά τους τα Fridays είχαν μέτριο σέρβις, δε ξέρω αν έχουν κάνει περικοπές προσωπικού.

Το ξαναβάζω για να μου πεις από που προκύπτει ότι γκαρηξε η μάνα.

'φωνάζει' έγραψα, το έκανα σαφές αργότερα ότι γκάρηξε. Τέλος πάντων ποιο είναι το πρόβλημα; Το ότι έβαλα τα fridays ένα level παραπάνω από τα goody's και τις χασαποταβέρνες των Καλυβίων ή ο χαρακτηρισμός 'νεαρέ'; Το 'νεαρέ' είναι ορθότατον, απλώς δε μου άρεσε που η εν λόγω γκάρηξε και όταν λέω γκάρηξε εννοώ γκάρηξε, ούτε είπε, ούτε ψιθύριξε, ούτε φώναξε σιγανά Προφανώς ήθελε να τραβήξει όλα τα βλέμματα πάνω της

Όσοι πάντως δεν έχουν πρόβλημα με το 'νεαρέ' λογικά δεν θα έχουν πρόβλημα και με το 'γέρο' αντίστοιχα όταν θέλουμε να τραβήξουμε την προσοχή ενός ηλικιωμένου.

δε παίζει με τρολάρετε άγρια θα μιλάω ουγγρικά στο εξής

Όχι ρε εγώ μαζί σου είμαι. Απλά με ενοχλεί αυτή η έκφραση γενικά, ειδικά προς αγνώστους. Δεν μπορείς να αποκαλείς 'νεαρό, παιδί, κάπελα, αψηλέ, παλουκάρ, ε ψιτ, ρεμαλάκα' κλπ έναν εργαζόμενο άνθρωπο. Κύριος είναι και ο 20χρονος, κύριος είναι και ο 60χρονος. Πολλές φορές δε πολύ πιο κύριος είναι ο νέος... Αν γνωρίζεστε ας τον πεις και πισωκωλητε, άλλο εκείνο!

Ο χρήστης REALZEUS έγραψε:
Όχι ρε εγώ μαζί σου είμαι. Απλά με ενοχλεί αυτή η έκφραση γενικά, ειδικά προς αγνώστους. Δεν μπορείς να αποκαλείς 'νεαρό, παιδί, κάπελα, αψηλέ, παλουκάρ, ε ψιτ, ρεμαλάκα' κλπ έναν εργαζόμενο άνθρωπο. Κύριος είναι και ο 20χρονος, κύριος είναι και ο 60χρονος. Πολλές φορές δε πολύ πιο κύριος είναι ο νέος... Αν γνωρίζεστε ας τον πεις και πισωκωλητε, άλλο εκείνο!

κατσε ρε συ γιατι κ εγω νομιζω οτι μας δουλευεις τωρα. Τι σχεση εχουν ολες οι υπολοιπες λεξεις με το 'νεαρε', οταν το απευθυνει ενας μεγαλυτερης ηλικιας σε καποιον νεο?

Δηλαδη αμα γυρισω εγω πχ στη τραπεζα κ κρατησω τη πορτα για εναν 80χρονο στα προθυρα της καταρρευσης κ του πω 'ελα παππου, περνα', το 'παππου' το θεωρεις οτι ειναι υποτιμητικο?

Βασικά ναι, υποτιμητικό το θεωρώ το παππού έτσι όπως το ανέφερες. 'Περάστε κύριε' θα έλεγα εγώ. Ντάξει, ίσως είμαι freak...

Ο χρήστης dmitspan έγραψε:
Να δω τι άλλα συμπεράσματα θα βγάλετε.

Δεν είπε 'νεαρέ' αλλά γκάρηξε. Δεν γκαρίζεις στα fridays είναι premium όσο να 'ναι, όχι A class αλλά ούτε xasapoταβέρνα class

Χασαποταβερνα αμερικάνικη είναι και από τις χειρότερες μάλιστα. Δεν πας ραντεβου πχ στο TGI Fridays (ετσι λεγεται κανονικα) για φαγητο στις ΗΠΑ. Απλώς λόγω ξενομανίας πουλάει στην Ελλάδα ... Το ίδιο συνέβαινε και παλαιότερα με τα Pizza Hut. Μια αλυσίδα με πιτσαριες σειράς στις ΗΠΑ της Pepsi Cola, άνοιξε τη δεκαετία του 90 και στην Αθήνα και επρεπε να κλείσεις τραπέζι για να πας... Το ξένο ειναι πιο γλυκό για τον έλληνα, πως να το κάνουμε.

Ο χρήστης Aris G έγραψε:

Να δω τι άλλα συμπεράσματα θα βγάλετε.

Δεν είπε 'νεαρέ' αλλά γκάρηξε. Δεν γκαρίζεις στα fridays είναι premium όσο να 'ναι, όχι A class αλλά ούτε xasapoταβέρνα class

Χασαποταβερνα αμερικάνικη είναι και από τις χειρότερες μάλιστα. Δεν πας ραντεβου πχ στο TGI Fridays (ετσι λεγεται κανονικα) για φαγητο στις ΗΠΑ. Απλώς λόγω ξενομανίας πουλάει στην Ελλάδα ... Το ίδιο συνέβαινε και παλαιότερα με τα Pizza Hut. Μια αλυσίδα με πιτσαριες σειράς στις ΗΠΑ της Pepsi Cola, άνοιξε τη δεκαετία του 90 και στην Αθήνα και επρεπε να κλείσεις τραπέζι για να πας... Το ξένο ειναι πιο γλυκό για τον έλληνα, πως να το κάνουμε.

Eνώ ο ΗΠΑμερικανός δεν τρώει κινέζικο, ιταλικό, ελληνικό, ταιλανδέζικο κτλ φαγητό. Μόνο ΗΠΑμερικάνικο Το ντόπιο είναι πιο γλυκό πως να το κάνουμε.