Ο χρήστης wannabe έγραψε:
markvag ο αντίλογος είναι οτι πως θα αυξηθούν οι παραγωγικές δαπάνες όταν έχεις έλλειμμα και αδυναμία τυπώματος?
μόνο με επιπλέον χρέος, το οποίο όμως είναι πανάκριβο πλέον ακριβώς λόγω της κρίσης χρέους.
προσέλκυση επενδύσεων θεωρώ οτι είναι στη σφαίρα του αδύνατου να προσδοκούμε σύντομα.

οπότε μένει η εξής μια λύση
μείωση δαπανών (είναι πραγματικά τεράστιας σημασίας ο στόχος να μηδενιστεί το έλλειμμα. ελπίζουμε οτι θα μπορέσουμε να γίνει εντός ευρώ ώστε να πετύχουμε αυτό που λες, να σκοτώσουμε τις άχρηστες δαπάνες και να σώσουμε τις ωφέλιμες) και κούρεμα.

το κούρεμα ΔΕΝ προχωρά μια και η μείωση δαπανών δεν προχωρά δέκα. όσο μάλιστα η μείωση των εισοδημάτων αντιμετωπίζεται σαν άσκηση επίπεδης γεωμετρίας τα πράγματα θα πηγαίνουν χειρότερα και στον οικονομικό και στον κοινωνικό τομέα.

Υπάρχουν σημαντικά κοινοτικά κονδύλια που περιμένουν την μπανανία, αλλά είμαστε πολύ large ή πολύ απασχολημένοι με το να σιγουρεύουμε τη χρεοκοπία...

Προσφάτως ανακοινώθηκε και άλλη μείωση στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ο νέος επενδυτικός νόμος προχωράει μπουσουλώντας και μόνο οι μαλακίες προχωράνε ακάθεκτες. Προφανώς και πρέπει να κοπούν οι βλακείες (πχ οργανισμός αποξήρανσης Κωπαΐδας), αλλά τα λεφτά να κατευθυνθούν κάπου αλλού, που θα 'γεννήσουν' κι άλλα λεφτά, όχι στο να πάρει ο χ αρχιπαπάρας της όποιας επενδυτικής τράπεζας την 7η Ferrari με το μπόνους από την εξόφληση στο 100% των Ελληνικών junk bonds...

@panosss: Ποτέ δεν είπα ότι ο μισθός του βύσματος που τα ξύνει είναι χρήσιμη δαπάνη. Αφενός αμφιβάλλω αν θα απολυθεί αυτός ή ο Βέγγος που παίρνει 3,60 και αφετέρου, το κράτος ΔΕΝ είναι μία εμπορική επιχείρηση και καλώς για πάρα πολλούς λόγους. Θεωρώ ότι δεν χρειάζονται επιχειρήματα γι' αυτό... είναι αυτονόητο... Και άρα ναι... θα πρέπει να δει πότε θα κάνει τις απολύσεις...

@Bill33: Μερικοί έχουν τέτοιες μηχανές για να τυπώσουν χρήμα, αλλά αντί να τους στήσει άγαλμα τους βάζει φυλακή για παραχάραξη...

να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Ο χρήστης spiros έγραψε:
να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Εσύ θα δάνειζες το ελληνικό κράτος; Και αν ναι, με τι επιτόκιο;

@markvag

η ελληνική πραγματικότητα σου δείχνει οτι ακόμα και αν συμφωνήσουμε στα 'πρέπει' το πράγμα δεν προχωρά στο 'πως', πόσο μάλλον στο 'ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος'
άρα λοιπόν ακόμα αν εσύ εγώ και ακόμα 100 αδιάφοροι κ ασήμαντοι για το σύστημα νοματαίοι συμφωνήσουμε στο πρέπει δεν θα γίνει τίποτα.
ψάξε να συνασπιστείς και να μοχλεύσεις δράσεις που εμμέσως ενισχύουν το σκοπό σου.
μέχρι τώρα απλά δίνεις ηθικό μανδύα στις αποξηράνσεις Κωπαίδας.

ειδάλλως απλά ισοφαρίζεις κάποια αντίθετη ροπή στη μεγάλη σούπα και θα φαγωθείς μεταξύ δικαίων και αδίκων.

Σπύρο, πού το βρήκες αυτό το νούμερο; Σου ξέφυγε ένα μηδενικό, δεν το περίμενα αυτό από σένα.
Αν είχαν φύγει όσα λες, θα 'χε μείνει πέτρα πάνω σε πέτρα σε αυτή τη χώρα;

Ο χρήστης angel rabbit έγραψε:

να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Εσύ θα δάνειζες το ελληνικό κράτος; Και αν ναι, με τι επιτόκιο;

το 2009; φυσικα!

το δοκιμασαν και δεν καλυφθηκε η ζητηση; Δε νομιζω.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:
Σπύρο, πού το βρήκες αυτό το νούμερο; Σου ξέφυγε ένα μηδενικό, δεν το περίμενα αυτό από σένα.
Αν είχαν φύγει όσα λες, θα 'χε μείνει πέτρα πάνω σε πέτρα σε αυτή τη χώρα;

τοσο ηταν το ποσο που διαβασα, μπορει να ειναι λαθος. Να ειναι 100 ή 300; Δε κολαω στο ποσο, αλλα στο γιατι δεν δοκιμαστηκε κατι τετοιο, αλλα τρεξαμε στο ΔΝΤ να παρακαλαμε.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Σιγουρα δεν εφυγαν 600 δις ,ισως εφυγαν 60
Εκτος του οτι αυτα τα χρηματα δεν επαρκουσαν (οχι μονο δεν φτανανε αλλα σιγουρα δεν θα πειθανε ολους να παρουνε), θα τα εχαναν οι τραπεζες απο τα ταμεία τους,κατι που φυσικα δεν θα το επετρεπαν ποτε στους ελληνες πολιτικους.

Η δικη μου αποψη παραμενει,το μονο που ειχε καποιο νοημα να γινει σε αυτη την χωρα ηταν η χρεοκοπια το 2008,οταν οι τραπεζιτες εστησαν το γαϊτανακι με το κρατος με δανειζεις -σε δανειζω ελπιζοντας στον απο μηχανης Θεό.

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Σιγουρα δεν εφυγαν 600 δις ,ισως εφυγαν 60
Εκτος του οτι αυτα τα χρηματα δεν επαρκουσαν (οχι μονο δεν φτανανε αλλα σιγουρα δεν θα πειθανε ολους να παρουνε), θα τα εχαναν οι τραπεζες απο τα ταμεία τους,κατι που φυσικα δεν θα το επετρεπαν ποτε στους ελληνες πολιτικους.

Η δικη μου αποψη παραμενει,το μονο που ειχε καποιο νοημα να γινει σε αυτη την χωρα ηταν η χρεοκοπια το 2008,οταν οι τραπεζιτες εστησαν το γαϊτανακι με το κρατος με δανειζεις -σε δανειζω ελπιζοντας στον απο μηχανης Θεό.

μπορει να μην επαιρναν ουτε 10, αλλα μπορει να επαιρναν 50. Θυμιζω οτι μιλαω προ ΔΝΤ, νομιζω οτι σχετικα ευκολα θα καλυπταν τετοιο ποσο. Το ολο νοημα, οπως το σκεφτομαι, ειναι να μην φθαναμε στο σημειο να ειναι υπερηφανος ο ΓΑΠ που 'καταφερε' να παρει το μεγαλυτερο δανειο που δωθηκε ποτε.
Ουτε καν προσπαθησε να δοκιμασει εναλλακτικη λυση.

τα λεφτα αυτα ετσι και αλλιως χαθηκαν απο τις τραπεζες, οποτε δε θα τους ελλειπαν

Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
Μαλλον μερικοι δεν καταλαβαινουν οτι μονο με το να μαζευει χρηματα το κρατος δεν κανει κατι χρησιμο.Απλα στεγνωνει την αγορα απο €.Εχει μειωθει το εισοδημα ολων ενω εχουν αυξηθει σε δυσθεωρητα υψη τα εξοδα.Εκτος αν νομιζει το κρατος οτι εχουμε καποια μηχανη που κοβει λεφτα.

Σταμάαααατα μωρέ τη γκρίνια

Ντού από παντού λέμε

Ο χρήστης spiros έγραψε:

να κανω μια χαζη ερωτηση;

τα τελευταια 2 χρονια εχουν φυγει απο τις τραπεζες μας περιπου 600δις€, ειτε χωθηκαν σε στρωματα ειτε πηγαν στο εξωτερικο.

για ποιο λογο δεν στραφηκε η κυβερνηση σε εσωτερικο δανεισμο για να καλυψει τις αναγκες της το 2009 ή και μετεπειτα;

Σιγουρα δεν εφυγαν 600 δις ,ισως εφυγαν 60
Εκτος του οτι αυτα τα χρηματα δεν επαρκουσαν (οχι μονο δεν φτανανε αλλα σιγουρα δεν θα πειθανε ολους να παρουνε), θα τα εχαναν οι τραπεζες απο τα ταμεία τους,κατι που φυσικα δεν θα το επετρεπαν ποτε στους ελληνες πολιτικους.

Η δικη μου αποψη παραμενει,το μονο που ειχε καποιο νοημα να γινει σε αυτη την χωρα ηταν η χρεοκοπια το 2008,οταν οι τραπεζιτες εστησαν το γαϊτανακι με το κρατος με δανειζεις -σε δανειζω ελπιζοντας στον απο μηχανης Θεό.

μπορει να μην επαιρναν ουτε 10, αλλα μπορει να επαιρναν 50. Θυμιζω οτι μιλαω προ ΔΝΤ, νομιζω οτι σχετικα ευκολα θα καλυπταν τετοιο ποσο. Το ολο νοημα, οπως το σκεφτομαι, ειναι να μην φθαναμε στο σημειο να ειναι υπερηφανος ο ΓΑΠ που 'καταφερε' να παρει το μεγαλυτερο δανειο που δωθηκε ποτε.
Ουτε καν προσπαθησε να δοκιμασει εναλλακτικη λυση.

τα λεφτα αυτα ετσι και αλλιως χαθηκαν απο τις τραπεζες, οποτε δε θα τους ελλειπαν

Τα 50 αυτα δις θα τα επαιρνε ο ανεμος οπως καταλαβαινεις οποτε παλι καλα που σωθηκαν λιγα λεφτα του κοσμου.

Εκτός του Panoss δεν βλέπω να σχολιάζει κανείς το άρθρο του φίλου μας του Coyote. Τι έγινε μείνατε άναυδοι; Δεν το πιστεύω.

Φίλε Coyote, να συμπληρώσω μόνο κάτι στο σημείο που λες ότι οι Ρώσοι μολονότι κατέχουν τους μισούς φυσικούς πόρους του πλανήτη δεν είναι κοσμοκράτειρα δύναμη διότι δεν παράγουν κουλτούρα πολιτισμού και διοίκησης. Οι Αγγλοσάξωνες έχουν καταφέρει να εξαφανίσουν ένα θανατερό τρίγωνο απ' την κουλτούρα τους: Ναρκισσισμός, Αλαζονεία και Φθόνος. Δεν φθονούν τον ηγέτη. Στη μεσογειακή κουλτούρα και όχι μόνο, ηγέτης πάει να πει ότι έχω το δικαίωμα της αυθαιρεσίας να σου πηδάω τη γυναίκα άμα λάχει. Αυτό οι Αγγλοσάγωνες το κόψαν μαχαίρι με την magna carta. Και έχουν το rule of law. Εμείς το rule of skato.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Δηλαδή, εσύ αν χρεοκοπούσες, δεν θα απέλυες τους υπαλλήλους σου επειδή είναι 'ακατάλληλη η στιγμή;'

Ρε συ Πάνοςςς....!! Σου έχουμε εξηγήσει 77 φορές, 63 διαφορετικά άτομα, γιατί ΔΕΝ πρέπει στην παρούσα φάση να γίνουν απολύσεις και δεν εννοείς να το καταλάβεις. Επομένως δεν έχει νόημα να ρωτάς εδω μέσα και αν όντως αναζητείς πιο πειστικές απάντησεις, πρέπει να ψάξεις ή σε αλλα φόρουμ ή... βαθιά μεσ΄την καρδιά σου....

Εγω θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια και θα σου πω τα εξης...

1. Τις τελευταίες 10ετίες η οικονομία σε μεγάλο βαθμό, βασίστηκε στη διόγκωση του Δημοσίου τομέα. Ετσι βρεθήκαμε (η οικονομία μας) να μας κρατάνε απο τ΄@@ οι Δ.Υ. Όταν θες να ξεφύγεις απο μια τέτοια λαβή, υπάρχουν 2 τρόποι.
   α) Τραβιέσαι απότομα και με δύναμη (γρήγορο αποτέλεσμα, όντως τα καταφερνεις να ξεφύγεις, αλλα μενουν τα μπαλάκια σου στα χέρια του αλλου...).
   β) Το πας σιγά-σιγά ανοίγοντας ένα-ενα τα δάχτυλά του (αργεί πολύ περισσότερο η διαδικασία, αλλα διατηρείς τα μπαλάκια σου...).
   Εσυ επιμένεις στην 1η μεθοδο...

2. Αν χρεοκοπησει ιδιώτης, η επιχείρηση κλείνει και οι υπάλληλοι απολύονται ετσι κι αλλιώς. Εσυ τί μας λες....; Επειδή χρεοκόπησε το κράτος, πρέπει να απολύσει καποιους (πολλους) υπαλλήλους του....;; Κι ετσι να είναι, (μιας και φερνεις ως παράδειγμα τον ιδωτικό τομέα) εφόσον δεχτούμε οτι έχεις δίκιο κι εφόσον χρεοκόπησε το κρατος, πρεπει να απολυθούν ΟΛΟΙ οι Δ.Υ και οχι καποιοι όπως προτείνεις. Ετσι γίνεται και στον Ι.Τ που φέρνεις ως παράδειγμα. Η εταιρία χρεοκοπεί, απολύονται ΟΛΟΙ οι υπάλληλοι και σταματάει η λειτουργία της. Τί λες...;; Να κάνουμε το ίδιο και στην περίπτωση του κρατους..;;

Δελτίον Κρίσης: 25.11.11

του Γιάνη Βαρουφάκη

1. Γιατί η Γερμανία δυσκολεύτηκε να δανειστεί;
   Το γεγονός της εβδομάδας ήταν η αποτυχία της πρόσφατης δημοπρασίας Γερμανικών ομολόγων. Η Κρίση έφτασε στα πρόθυρα του πιο σκληρού μέρους του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης, όπως ήταν αναμενόμενο σε όποιον (πλην ευρωπαίων ηγετών) είχε μάτια και έβλεπε. Τι ακριβώς συνέβη; Έχασε η κραταιά Γερμανία την αξιοπιστία της; Όχι βέβαια. Απλά, οι επενδυτές (ιδίως οι εξ Ασίας) άρχισαν να λαμβάνουν πολύ σοβαρά την πιθανότητα να μην υπάρχει ευρώ σε πέντε χρόνια, όταν δηλαδή θα λήξουν τα Γερμανικά ομόλογα που δεν βρήκαν ικανό αριθμό αγοραστών πριν μερικές μέρες.

Η διαφορά μεταξύ των προβλημάτων χρηματοδότησης του Ιταλικού χρέους από αυτή της αποτυχημένης δημοπρασίας Γερμανικών ομολόγων είναι μεγάλη. Η Ιταλία σήμερα βρίσκεται στο σημείο που βρισκόταν η Ελλάδα στις αρχές του 2010: Οι επενδυτές δεν θέλουν να της δανείσουν γιατί την θεωρούν χρεοκοπημένη – ανίκανη να εξυπηρετήσει το χρέος της από τα δημόσια έσοδά της δεδομένης της μείωσης του ρυθμού αύξησης του εθνικού εισοδήματος. Με άλλα λόγια, οι έχοντες χρήμα για αγορές ομολόγων αμφισβητούν ότι η Ιταλία θα παραγάγει αρκετό εισόδημα στο μέλλον για να αποπληρώνει κανονικά το μεγάλο της χρέος. Τέτοιο πρόβλημα η Γερμανία, τουλάχιστον για τώρα, δεν αντιμετωπίζει.

Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα της Γερμανίας; Είναι το εξής απλό: Οι αγοραστές ομολόγων δεν ενθουσιάζονται με την ιδέα να δανείσουν στην Γερμανία σε… ευρώ. Γιατί; Επειδή φοβούνται αυτό που λέμε εδώ και πολλούς μήνες από αυτές τις σελίδες: όταν η Κρίση περάσει ένα σημείο μη επιστροφής, η Γερμανία θα αποδράσει εκείνη από το ευρώ δημιουργώντας ξανά το μάρκο, πολύ πιθανόν εντάσσοντας σε αυτό έναν μεγάλο ‘ζωτικό χώρο’ ανατολικά του Ρήνου αποτελούμενο από τις Αυστρία, Ολλανδία, Πολωνία, Φινλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, ίσως και την Εσθονία – χώρες με άλλα λόγια των οποίων οι βιομηχανίες αποτελούν ήδη αναπόσπαστο μέρος του ευρύτερου Γερμανικού βιομηχανικού συμπλέγματος. Και γιατί μια τέτοια προοπτική οδηγεί τους δανειστές της Γερμανίας να μην θέλουν να την δανείσουν σήμερα;

Ο λόγος είναι απλός. Απλούστατος: επειδή ξέρουν ότι μια τέτοια απόσχιση της Γερμανίας από το ευρώ θα οδηγήσει άμεσα και ραγδαία στην υποτίμηση όλων των περιουσιακών στοιχείων η αξία των οποίων έχει προσδιοριστεί σε ευρώ. Η δημιουργία το νέου μάρκου θα δημιουργήσει ένα γιγάντιο κύμα κεφαλαίων που θα εισρεύσουν στο γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα καθώς ο επενδυτές θα προσδοκούν πως το νέο μάρκο θα αυξάνει λεπτό προς λεπτό την αξία του σε σχέση με τα υπόλοιπα νομίσματα, ιδίως το ευρώ. Αυτή η εισροή κεφαλαίων στην Γερμανία θα επιβεβαιώσει τις προσδοκίες τους κι έτσι θα αυξάνεται ιλιγγιωδώς η αξία του νέου μάρκου. Σε εκείνη την φάση, η γερμανική Κεντρική τράπεζα, η Bundesbank, σε συνδυασμό με το Υπουργείο Οικονομικών, θα αρχίσει να εκδίδει γερμανικά ομόλογα σε μάρκα, αντί για ευρώ. Παράλληλα, όλα τα προηγούμενα ομόλογα, που έχουν εκδοθεί σε ευρώ, θα αποπληρώνονται κανονικά, και χωρίς την παραμικρή υπόνοια κουρέματος, αλλά σε... όλο και πιο υποτιμημένα ευρώ.

Ακριβώς εδώ έγκειται λοιπόν η αγωνία των επενδυτών που τους σταμάτησε την εβδομάδα αυτή από το να αγοράσουν τα προσφερόμενα γερμανικά ομόλογα: Φοβούνται ένα de facto κούρεμα το οποίο θα προκύψει όχι επειδή Γερμανία θα προβεί σε κούρεμα των επενδυτών αλλά επειδή η αποχώρησή της από το ευρώ θα υποτιμήσει το ευρώ τόσο που, σε όρους π.χ. δολαρίων, η αξία των γερμανικών ομολόγων που εκδίδονται σήμερα σε ευρώ θα πέσει κατακόρυφα. Εν ολίγοις, όπως σας έχω κουράσει λέγοντας εδώ και μήνες, οι επενδυτές κατανόησαν ότι το ευρώ βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο κατάρρευσης και για αυτό τον λόγο προσέχουν πολύ πριν αγοράσουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο πουλιέται σε τιμές που ορίζονται σε ευρώ. Έχουμε λοιπόν το παράδοξο από την μία οι επενδυτές να είναι έτοιμοι να στείλουν τα κεφάλαιά τους στις πτωχευμένες γερμανικές τράπεζες (ελπίζοντας ότι τα ευρώ που καταθέτουν εκεί σύντομα μπορεί να μετατραπούν αυτόματα σε νέα μάρκα, και άρα τα χρήματά τους να αυγατέψουν) αλλά από την άλλη δεν έχουν καμία όρεξη να δανείσουν την Γερμανία σε ευρώ...

Σημείωση: Ρωτούν πολλοί αναγνώστες πως είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτό που συνέβη τις προάλλες. Δηλαδή, από την μία το επιτόκιο των γερμανικών ομολόγων να είναι ιδιαίτερα χαμηλό και από την άλλη να μην υπάρχουν αρκετοί αγοραστές. Εύλογο το ερώτημα καθώς, συνήθως, όταν οι αγοραστές σπανίζουν αυξάνεται το επιτόκιο ώστε να πληθύνουν. Στην προκείμενη όμως περίπτωση, η Γερμανική κυβέρνηση και η Bundesbank, μη θέλοντας να αφήσουν το επιτόκιο να σκαρφαλώσει, ουσιαστικά απέσυραν (μέσα από μία απότομη κίνηση της Bundesbank) ένα μεγάλο μερίδιο απούλητων ομολόγων έτσι ώστε να μην αφήσουν περιθώριο μεγέθυνσης των επιτοκίων. Προφανώς η κυβέρνηση του Βερολίνου προτίμησε να μην πουλήσει όλα τα φρέσκα ομόλογά της παρά να αφήσει την τιμή τους να πέσει (κάτι που ισοδυναμεί με αύξηση των επιτοκίων που πρέπει να προσφέρουν αυτά τα ομόλογα για να πουληθούν).

2. Τα ευρωομόλογα του Baroso

Κανονικά αυτήν την εβδομάδα θα έπρεπε να γιορτάζουμε. Τα ευρωομόλογα που πρώτα ακούσατε να προτείνονται εδώ στο protagon πριν από ένα χρόνο (εδώ αρχικά, εδώ σε νεότερη μορφή και εδώ στα αγγλικά), την περασμένη Τετάρτη προτάθηκαν και επισήμως από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κι όχι μόνο προτάθηκαν γενικά και αορίστως αλλά ο κ. Baroso, στην ομιλία του, έκανε συγκεκριμένη αναφορά στο είδος ευρωομολόγων που προτείνουμε, από κοινού με τον Stuart Holland: Ευρωομόλογα έκδοσης της ΕΚΤ, τα οποία λίγο ως πολύ τα παρουσίασε, πολύ σωστά, ως την μοναδική τροχοπέδη που έχει η Ευρώπη στην διάθεσή της ώστε να ανακόψει την πορεία προς τον γκρεμό.

Γιατί όμως δεν χαίρομαι με αυτή την εξέλιξη; Να σας πω. Εδώ και ένα περίπου χρόνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει μπει στην ναφθαλίνη. Εκεί που επί Jacques Delors η Επιτροπή λειτουργούσε ως η κυβέρνηση, ως η εκτελεστική εξουσία, της ΕΕ - εκεί που η Επιτροπή ήταν στο κέντρο λήψης των αποφάσεων της ΕΕ, από τότε που ξέσπασε η Κρίση κι άρχισαν οι δανειακές συμβάσεις με τις πτωχευμένες χώρες, πέρασαν τα Μνημόνια, και ιδρύθηκε το τοξικό EFSF, η 'διαχείριση' της Κρίσης ξέφυγε από τα χέρια της Επιτροπής και πέρασε στο άτυπο αλλά ισχυρό δίπολο Μέρκελ-Σαρκοζύ, ή και Μερκοζύ χάριν συντομίας.

Εδώ και μήνες ο κ. Baroso πασχίζει να εισακούγεται, να συμμετέχει, να δίνει το παρόν σε μια ΕΕ και σε μία ευρωζώνη που τον αγνοεί επιδεικτικά. Σε αυτό το σκηνικό, η υιοθέτηση ενός σημαντικού μέρους της πρότασής μας από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με γεμίζει φόβο. Από την μία μεριά, καλό είναι που η Επιτροπή, επί τέλους, λέει και κάποια σοβαρά πράγματα. Από την άλλη όμως, το ότι τα λέει για να αποκαταστήσει την δική της παρουσία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Γιατί; Επειδή διατρέχουμε τον κίνδυνο οι Μερκοζύ να απορρίψουν τις προτάσεις αυτές όχι μόνο επειδή δεν αρέσουν στην γερμανική κυβέρνηση (κάτι το δεδομένο) αλλά και για έναν άλλον λόγο: Επειδή θέλουν να μειώσουν κι άλλο την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αν το σημαντικό εργαλείο των ομολόγων έκδοσης ΕΚΤ θυσιαστεί στον βωμό ενός τέτοιου ευτελούς παιγνίου μεταξύ Μερκοζύ και Baroso είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

3. Η τριμερής Merkel-Sarkozy-Monti

Βρέθηκαν λοιπόν οι κ.κ. Merkel, Sarkozy και Monti για να δούνε τι θα κάνουν με το εκτροχιαζόμενο τραίνο (δείτε εδώ για ένα ανατριχιαστικά σχετικό αγγλικό ποίημα που ανακάλυψα πρόσφατα σε ένα κιτρινισμένο αντίτυπο του περιοδικού Punch - κάποτε τα φύλαγα!). Και τι αποφάσισαν; Αποφάσισαν ότι πρέπει να σφίξουν τα λουριά της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Να εισαχθεί αυτοματοποιημένο σύστημα πειθάρχησης και τιμωρίας των ελλειμματικών χωρών.

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να σοβαρολογούν. Ας εξηγηθώ: Πάρτε την Ισπανία. Μέχρι να ξεσπάσει η Κρίση όχι μόνο είχε χρέος μικρότερο, ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε σχέση με την Γερμανία αλλά είχε και... πλεόνασμα στον κρατικό της προϋπολογισμό. Όταν ξέσπασε η Κρίση, η οικοδομική δραστηριότητα κατέρρευσε, η γενικότερη οικονομία μπήκε σε υφεσιακή διαδρομή, τα έσοδα του δημοσίου έπεσαν και, κάποια στιγμή, οι επενδυτές δάνειζαν την Ισπανική κυβέρνηση μόνο με απαγορευτικά επιτόκια. Τι λοιπόν θα πετύχαινε ένας αυτοματοποιημένος μηχανισμός πειθάρχησης και προστίμων αν είχε εγκαθιδρυθεί προ του 2008; Πριν ξεσπάσει η Κρίση δεν θα μπορούσε να έχει ενεργοποιηθεί, καθώς η Ισπανία ήταν χώρα-υπόδειγμα. Κι αφού ξέσπασε η Κρίση, τι θα έκαναν δηλαδή; Θα έβαζαν πρόστιμο στην υπό πτώχευση χώρα; Γιατί; Για να την σπρώξουν ακόμα βαθύτερα στην πτώχευση; Κι από που θα έβρισκε το ισπανικό κράτος τα χρήματα για να αποπληρώσει το πρόστιμο; Θα τα δανειζόταν από την... Γερμανία;

Για αυτό λέω ότι, προφανώς, δεν μπορεί οι σοβαρολογούν ότι αυτό ήταν το θέμα συζήτησης των τριών ηγετών. Τα θέματα ήταν άλλα. Απλώς δεν ήθελαν να μας τα ανακοινώσουν. Επιτρέψτε μου να σας πω ποιά ήταν: Πρώτον, το πρόβλημα με τις τράπεζες των οποίων τα δικά τους ομόλογα (των τραπεζών) λήγουν σωρηδόν τους επόμενους μήνες την ώρα που αδυνατούν να επαναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους, πτωχευμένες ούσες. Δεύτερον, το πως θα διαχειριστούν πολιτικά μια ενδεχόμενη αποδοχή των ευρωομολόγων (βλ. πιο πάνω). Τρίτον, το τρόπο με τον οποίο θα απομακρυνθούν από την ανόητη 26η Οκτωβρίου κρατώντας τα προσχήματα που απαιτούν να μην φανεί τόσο σύντομα μετά τις θριαμβολογίες για την τελευταία συμφωνία ότι επρόκειτο για μια τρύπα στο νερό.

4. Οι ΗΠΑ και η αλλαγή κλίματος στην Βρετανία (όσον αφορά την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Κρίση)

Εδώ θέλω να σας μεταφέρω δύο πρόσφατες προσωπικές εμπειρίες. Μία από τις ΗΠΑ, όπου βρισκόμουν πρόσφατα, και μία από την Βρετανία.

Στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, διοργανώθηκε από τον James Galbraith ένα συνέδριο για την Ευρωπαϊκή Κρίση, και συγκεκριμένα γύρω από την πρότασή μας (την από κοινού με τον Stuart Holland). Οι συμμετέχοντες ήταν Αμερικανοί και ευρωπαίοι οικονομολόγοι με χρόνια συμμετοχής σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Πρέπει να σας πω ότι ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι το επίπεδο της συζήτησης, αλλά και της σύμπνοιας, θα ήταν τόσο μεγάλο. Η παρουσία των Αμερικανών συναδέλφων έδωσε άλλη πνοή συνεργασίας και συνεργατικότητας σε εμάς τους ευρωπαίους. Η παγκοσμιότητα της Κρίσης φάνηκε, η ευθύνη της Ευρώπης τονίστηκε και οι λύσεις ξάφνου φάνταζαν πολύ πιο εφικτές. Το θλιβερό ήταν ότι ένα τέτοιο συνέδριο δεν έχει γίνει στην Ευρώπη. Ίσως να μην μπορεί κιόλας να γίνει καθώς η ΕΕ (και όχι η Ελλάδα όπως πολλοί λένε) αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της Σοβιετικής Ένωσης, από την άποψη ότι η μεγάλη πλειοψηφία opinion makers δεν τολμούν να ξεφύγουν από την επίσημη γραμμή του 'κόμματος' των Μερκοζύ. Χρειαζόταν να μεταφερθούμε ένα τσούρμο ευρωπαίοι στο Τέξας για να συνδιαλεχτούμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι. Όποιοι θέλετε να παρακολουθήσετε, κατόπιν εορτής, το εν λόγω συνέδριο, πατήστε εδώ.

Πέραν του συνεδρίου αυτού, σας μεταφέρω συζητήσεις με επίσημους και ημιεπίσημους Αμερικανούς αξιωματούχους (από την Fed και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Οικονομικών): Είναι πανικοβλημένοι από τα τερτίπια της Ευρώπης. Γνωρίζουν ότι μια κατάρρευση του ευρώ είναι και πιθανότατη (εδώ που φτάσαμε) και εν δυνάμει καταστροφική για την παγκόσμια οικονομία. Εκφράστηκαν με ενθουσιασμό για τις λύσεις που συζητάμε εδώ στο protagon για μήνες και δήλωσαν ότι προσπαθούν να πιέσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και όποιον ευρωπαίο τους ακούει προς αυτή την κατεύθυνση. Όσον αφορά την Ελλάδα, ένιωσα ότι όλοι τους (ακόμα και οι άνθρωποι των αγορών) κρίνουν πλέον ότι η τιμωρία της Ελλάδας έχει φτάσει τα όρια του σαδισμού. Εξέφρασαν μάλιστα την χωρίς όρια συμπάθειά τους για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό τον οποίον θεωρούν θύμα της ανικανότητας της ΕΕ να κατανοήσει την ουσία της Κρίσης. Κάποιος μάλιστα υψηλότητα ιστάμενος μου είπε: 'Αν θελήσετε να φύγετε από το ευρώ, θεωρώ ότι οι ΗΠΑ θα σας βοηθήσουν με πρακτικά μέσα - π.χ. εγγυήσεις swaps από την Fed μεταξύ δολαρίων και νέων δραχμών. Δεν θέλω να διαλυθεί το ευρώ, κάτι που όπως λες θα γίνει αν φύγει η Ελλάδα, αλλά αυτό που συμβαίνει στους Έλληνες δεν το αξίζετε ό,τι παρασπονδίες και να είχατε κάνει στο παρελθόν ως χώρα.'

Κλείνω με μια ακόμα πιο πρόσφατη εμπειρία. Κάθε χρόνο, στο Λονδίνο, βραβεύονται οι καλύτεροι Βρετανοί δημοσιογράφοι από τους ξένους συναδέλφους τους. Κάτι σαν τα Όσκαρ της Βρετανικής Δημοσιογραφίας. Στο πλαίσιο αυτής της εορταστικής εκδήλωσης (το Foreign Press Association 2011 Awards Night) οι διοργανωτές κάλεσαν δύο κεντρικούς ομιλητές οι οποίοι μίλησαν πριν αρχίσουν οι απονομές των βραβείων: Έναν γερμανό χρηματιστή και... τον υποφαινόμενο. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι το κοινό, που απαρτιζόταν από τους καλύτερους Βρετανούς δημοσιογράφους εφημερίδων, τηλεόρασης, ραδιοφώνου και διαδικτύου, ήταν έτοιμο (όπως και στις ΗΠΑ) να αγκαλιάσουν την ελληνική οπτική, και αντίθετα, φάνηκαν να μην ανέχονται την γερμανική θέση του στυλ 'αν θέλουν τα λεφτά μας πρέπει να κάνουν ό,τι τους λέμε'. Το λέω αυτό επειδή έως πρόσφατα το κλίμα για την Ελλάδα και τους έλληνες στην Βρετανία (και δη σε δημοσιογραφικούς κύκλους) ήταν αποκαρδιωτικό. Η μεταφορά της Κρίσης στην καρδιά, στον πυρήνα της ΕΕ και της παγκόσμιας οικονομίας, άλλαξε το κλίμα. Κάτι είναι και αυτό. (Αν θέλετε να δείτε τι τους είπα, πατήστε εδώ. Είχα σκεφτεί να το μεταφράσω στα ελληνικά αλλά συνειδητοποίησα ότι, δυστυχώς, δεν μεταφράζεται.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=10506

Και φυσικα το αποτελεσμα των σωστων αποψεων Βαρουφακη μολις τωρα = η σχεση ειναι 1.324.... και κατεβαινει αν κατι δεν αλλαξει μεσα στο Σαββατοκυριακο= τυπωμα- ευροομολογο η κατι παρομοιο...

Ο χρήστης imago έγραψε:
Εκτός του Panoss δεν βλέπω να σχολιάζει κανείς το άρθρο του φίλου μας του Coyote. Τι έγινε μείνατε άναυδοι; Δεν το πιστεύω.

Φίλε Coyote, να συμπληρώσω μόνο κάτι στο σημείο που λες ότι οι Ρώσοι μολονότι κατέχουν τους μισούς φυσικούς πόρους του πλανήτη δεν είναι κοσμοκράτειρα δύναμη διότι δεν παράγουν κουλτούρα πολιτισμού και διοίκησης. Οι Αγγλοσάξωνες έχουν καταφέρει να εξαφανίσουν ένα θανατερό τρίγωνο απ' την κουλτούρα τους: Ναρκισσισμός, Αλαζονεία και Φθόνος. Δεν φθονούν τον ηγέτη. Στη μεσογειακή κουλτούρα και όχι μόνο, ηγέτης πάει να πει ότι έχω το δικαίωμα της αυθαιρεσίας να σου πηδάω τη γυναίκα άμα λάχει. Αυτό οι Αγγλοσάγωνες το κόψαν μαχαίρι με την magna carta. Και έχουν το rule of law. Εμείς το rule of skato.

Είχα σήμερα μία συζήτηση επί του θέματος.
Οι Αγγλοσάξωνες έχουν αυτό που λέμε 'ταξική συνείδηση' στην κουλτούρα τους κάτι που τους διαφοροποιεί σημαντικά από εμάς.

Στη συζήτηση αναφέρθηκε και παράδειγμα της διαφοράς στην αντίληψη Άγγλων και Γερμανών.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο πανομοιότυποι κήποι κάπου στην Αγγλία και τη Γερμανία τους οποίους χωρίζει ένας δρόμος 10 μέτρων, ίδιος και στις δύο περιπτώσεις.

Αν ένας Άγγλος πάρει εντολή να συνδέσει τους δύο κήπους με μία σωλήνα όταν θα φτάσει στο δρόμο θα ρωτήσει για το πως θα προχωρήσει.

Αν ένας Γερμανός πάρει την ίδια εντολή θα προχωρήσει στη σύνδεση χωρίς να ρωτήσει κανέναν και τίποτα (πιθανότατα χωρίς να χαλάσει και το δρόμο).

_

εγω απο οσο εχω δει τους Γερμανους σε δουλεια, αν δεν εχουν manual που να λεει ακριβως τι και πως πρεπει να το κανουν, δεν θα κανουν τιποτε!

αν με το manual συνδεσουν τους σωληνες, δε θα σκεφτουν ποτε οτι πρεπει να ανοιξουν τη βρυση για να τρεξει νερο, γιατι αν χρειαζοταν θα το εγραφε το manual.

Ο χρήστης Spartan έγραψε:

Δηλαδή, εσύ αν χρεοκοπούσες, δεν θα απέλυες τους υπαλλήλους σου επειδή είναι 'ακατάλληλη η στιγμή;'

Ρε συ Πάνοςςς....!! Σου έχουμε εξηγήσει 77 φορές, 63 διαφορετικά άτομα, γιατί ΔΕΝ πρέπει στην παρούσα φάση να γίνουν απολύσεις και δεν εννοείς να το καταλάβεις. Επομένως δεν έχει νόημα να ρωτάς εδω μέσα και αν όντως αναζητείς πιο πειστικές απάντησεις, πρέπει να ψάξεις ή σε αλλα φόρουμ ή... βαθιά μεσ΄την καρδιά σου....

Μου αρκεί που συμπίπτουν οι απόψεις μου με της τρόικας (ή της τρόικας με τις δικές μου ).
Αν οι απόψεις μας αποκλίνουν, όχι, δεν θ' αρχίσω να το ψάχνω, απλά θα μεταναστεύσω.
(σε παρακαλώ, μην μου ξαναεξηγήσεις)

μινγουάιλ...

Economist: «Έρχεται το τέλος του ευρώ;»
25.11.2011 10:32

Τα μεγάλα προβλήματα αλλά και τη δυνατότητα εξόδου της ευρωζώνης από την κρίση εξετάζει στο κεντρικό δημοσίευμά του ο Economist, ασκώντας δρυμεία κριτική στην «ατολμία» και τη «μεγαλοστομία» των Ευρωπαίων ηγετών.

«Η διάλυση του ευρώ θα μπορούσε να προκαλέσει μια παγκόσμια κρίση απείρως χειρότερη από αυτή του 2008-09» προειδοποιεί το κεντρικό του άρθρο του οικονομικού περιοδικού. «Η πιο οικονομικά ολοκληρωμένη περιοχή του κόσμου θα ήταν πλέον χτυπημένη από κρατικές χρεοκοπίες, πτωχεύσεις τραπεζών και επιβολή ελέγχων στα κεφάλαια.»

Η ζώνη του ευρώ θα μπορούσε να διασπαστεί σε διαφορετικά κομμάτια οδηγώντας σε «άγρια κερδοσκοπία μεταξύ των εθνικών νομισμάτων πυρήνα-περιφέρειας που θα μπορούσε να θέσει την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν αμφιβόλω».

Δεν καθησυχάζονται οι αγορές

Ο φόβος των αγορών για πιθανή διάλυση του ευρώ δεν καθησυχάζεται ακόμα και με την άνοδο τεχνοκρατικών κυβερνήσεων ή κυβερνήσεων που έχουν δηλώσει ότι θα εφαρμόσουν πακέτα λιτότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ισπανία που μετά την εκλογή του Ραχόϊ το επιτόκιο των ομολόγων της ανέβηκε στο 6,5% ενώ και τα ιταλικά ομόλογα παραμένουν πάνω από το 6%. Την ίδια ώρα αυξάνεται το κόστος δανεισμού για Βέλγιο και Γαλλία ενώ η προχθεσινή δημοπρασία γερμανικών ομολόγων απέτυχε οικτρά.

Ωστόσο το βρετανικό έντυπο εστιάζει την προσοχή του στις τράπεζες, καθώς η πρόσβασή τους στις αγορές χρηματοδότησης έχει στερέψει ενώ και η διατραπεζική αγορά είναι όλο και πιο δύσκολη από τη στιγμή που οι τράπεζες αρνούνται να δανείσουν η μία στην άλλη. Οι μεγάλοι όμιλοι αποσύρονται από την περιφέρεια της ευρωζώνης οδηγώντας τις τράπεζες να πουλήσουν στοιχεία του ενεργητικού τους και να συμπιέσουν τον δανεισμό. «Η πιστωτική κρίση θα μπορούσε να είναι βαθύτερη από αυτή που έπληξε την Ευρώπη μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Προς νέο κύκλο ύφεσης

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική λιτότητα που επιβλήθηκε σε όλη την Ευρώπη και την κατάρρευση στην εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών, θα οδηγήσουν με σιγουριά την ευρωζώνη σε ύφεση της τάξης του 2% το 2012, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο που θα μεγαλώνει τα ελλείμματα και θα ανατροφοδοτεί την ύφεση.

Μόνη λύση; Η δυναμική παρέμβαση των Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι χαρακτηρίζονται ώς άτολμοι και μεγαλόστομοι.

«Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Χωρίς μια δραματική αλλαγή της στάσης της ΕΚΤ και των Ευρωπαίων ηγετών, το ενιαίο νόμισμα θα μπορούσε να διαλυθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες», προειδοποιεί ο Economist.

Τι μπορεί να γίνει

Μπορεί να γίνει κάτι για να αποτρέψει την καταστροφή; Η απάντηση εξακολουθεί να είναι ναι, αλλά «η κλίμακα της δράσης που απαιτείται αυξάνεται όσο αργούμε να αντιδράσουμε και ο χρόνος εξαντλείται. Το μόνο θεσμικό όργανο που μπορεί να παρέχει άμεση ανακούφιση είναι η ΕΚΤ, δεδομένου ότι ο δανειστής έσχατης ανάγκης, θα πρέπει να κάνει περισσότερα για να σώσει τις τράπεζες, προσφέροντας απεριόριστη ρευστότητα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Ακόμα και αν η ΕΚΤ απορρίπτει αυτή τη λογική για τις κυβερνήσεις -κάτι που είναι λάθος για τον Economist, η αγορά ομολόγων σε μεγάλη κλίμακα δικαιολογείται ακόμα και με τη στενή ερμηνεία της ΕΚΤ ως κεντρικής τράπεζας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια πιο χαλαρή νομισματική πολιτική είναι απαραίτητη για να αποτρέψει την ύφεση και τον αποπληθωρισμό στη ζώνη του ευρώ. Εάν η ΕΚΤ θέλει να εκπληρώσει την εντολή της για σταθερότητα των τιμών, θα πρέπει να εμποδίσει την πτώση τους. Αυτό σημαίνει μείωση των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων και είσοδος σε «ποσοτική χαλάρωση» μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων σε μεγάλη κλίμακα. Και δεδομένου ότι οι συνθήκες είναι πιο δύσκολες στις περιφερειακές οικονομίες, η ΕΚΤ θα πρέπει να αγοράσει δυσανάλογα τα ομόλογα τους.

Πολιτική συμφωνία και «αμοιβαίο χρέος»

«Μια νομισματική χαλάρωση θα μετριάσει την ύφεση και θα δώσει χρόνο» αναφέρει χαρακτηριστικά το έγκριτο οικονομικό περιοδικό, ωστόσο, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης και η προσέλκυση των επενδυτών πίσω στην κρατικά ομόλογα χρειάζεται πέραν της υποστήριξης της ΕΚΤ, την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας και τις μεταρρυθμίσεις σε Ιταλία και Ισπανία- όσο φιλόδοξο κι αν αυτό ακούγεται.

«Σημαίνει, επίσης, τη δημιουργία ενός μηχανισμού για το χρέος το οποίο οι επενδυτές μπορούν να εμπιστεύονται», κάτι που κατά τον Economist απαιτεί μια πολιτική συμφωνία όπου η οικονομική ενίσχυση των περιφερειακών χωρών θα δοθεί σε αντάλλαγμα της επιβολής κανόνων που ζητούν η Γερμανία και οι άλλες χώρες.

«Αυτό το μέσο πρέπει να περιλαμβάνει κάποια κοινή ευθύνη για τα χρέη», παρά το γεγονός πως «η έκδοση ευρωομολόγων έχει απορριφθεί από την Άνγκελα Μέρκελ, καθώς πιθανόν να «μπλόκαρε» στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας. Αλλά υπάρχουν συμβιβαστικές λύσεις, όπως αυτή που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μία πολλά υποσχόμενη ιδέα, από το Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της, Γερμανίας είναι να καταστήσουν αμοιβαία όλα τα χρέη της ευρωζώνης που υπερβαίνουν το 60% του ΑΕΠ κάθε χώρας, και να τεθεί κατά μέρος ένα τμήμα των φορολογικών εσόδων το οποίο θα εξοφληθεί μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Ωστόσο, η Γερμανία, η οποία δεν επιθυμεί τη μεταβολή της νομισματικής ένωσης σε μια ένωση «μεταφοράς χρεών» με την οποία θα υποστηρίζει πάντα τα ασθενέστερα μέλη της, απέρριψε την ιδέα».

«Ή αυτή η στάση θα αλλάξει, ή το ευρώ θα διαλυθεί», προειδοποιεί ο Economist τονίζοντας πως «η κ. Μέρκελ και η ΕΚΤ δεν μπορεί να συνεχίσουν να απειλούν τις περιφερειακές οικονομίες με έξοδο από το ευρώ από τη μία και από την άλλη να υπόσχονται στις αγορές ότι θα σωθεί.** Εκτός αν επιλέξει σύντομα, η καγκελάριος της Γερμανίας θα διαπιστώσει ότι η επιλογή έχει ήδη γίνει γι 'αυτήν», καταλήγει με νόημα το δημοσίευμα.**
Κάτι μου λέει ότι η πραγματικότητα θα προσγειώσει τους Γερμανούς που την έχουν δει αυτοκράτορες.
Το κακό είναι ότι την πληρώνουμε εμείς. Όπως και στους πολέμους τους...

Ο χρήστης Βαρουφάκης έγραψε:
Η παγκοσμιότητα της Κρίσης φάνηκε, η ευθύνη της Ευρώπης τονίστηκε και οι λύσεις ξάφνου φάνταζαν πολύ πιο εφικτές. Το θλιβερό ήταν ότι ένα τέτοιο συνέδριο δεν έχει γίνει στην Ευρώπη. Ίσως να μην μπορεί κιόλας να γίνει καθώς η ΕΕ (και όχι η Ελλάδα όπως πολλοί λένε) αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της Σοβιετικής Ένωσης, από την άποψη ότι η μεγάλη πλειοψηφία opinion makers δεν τολμούν να ξεφύγουν από την επίσημη γραμμή του 'κόμματος' των Μερκοζύ. Χρειαζόταν να μεταφερθούμε ένα τσούρμο ευρωπαίοι στο Τέξας για να συνδιαλεχτούμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Κατά τ'άλλα όταν πρότεινα στο φόρουμ να διοργανώσει με ελάχιστα έξοδα η ΕΕ ή ακόμα και η Ελλάδα ένα συνέδριο ακαδημαϊκών για να επινοηθούν λύσεις για την έξοδο από την κρίση (viewtopic.php?f=13&t=42830&hilit=%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%2A&start=25395#p2372590), αγνοώντας τις @@ του ΔΝΤ και των Μερκοζύ, η άποψή μου θυμάμαι ότι ελήφθη ως.. γραφική από ορισμένους. Όπως γραφικός χλευάζεται από πολλούς εδώ μέσα όποιος λέει ότι οι λύσεις ΔΕΝ είναι μόνο στο δίλημμα Ευρωλιτότητα ή Δραχμοθάνατος, αλλά υποστηρίζει ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι.

Ξυπνάτε, αυτό έχω μόνο να πω.