http://www.capital.gr/News.asp?id=942570

Στα όρια του χάους

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Το τοπίο και το φυσικό περιβάλλον γύρω από τη γνωστή -από τις ιστορίες της Άγριας Δύσης- πόλη της Σάντα Φε του Νέου Μεξικού θυμίζει Μεσόγειο. Πεύκα, χαμηλή κι αραιή βλάστηση, έδαφος βραχώδες και κλίμα ξερό συνθέτουν ένα περιβάλλον που δύσκολα ξεχωρίζει από την ελληνική εξοχή. Σ’ αυτή λοιπόν την μάλλον οικεία σ’ εμάς ατμόσφαιρα, πάνω στην πλαγιά του χαμηλού βουνού Σάντο Κρίστι, επιστήμονες εξερευνούν τις πραγματικότητες της ζωής.

Στο περίφημο Ινστιτούτο της Σάντα Φε αντικείμενο επιστημονικής επεξεργασίας αποτελούν τα λεγόμενα πολύπλοκα συστήματα. Μηχανισμοί δηλαδή ζωής, είτε οργανικής είτε διοικητικής / οικονομικής, που δεν εξελίσσονται σύμφωνα με τον συμβατικό τρόπο σκέψης μας –δηλαδή γραμμικά. Σε μια λογική εξέλιξης δηλαδή όπου κάθε αποτέλεσμα είναι προϊόν συγκεκριμένων και προγραμματισμένων ή πάντως σχετικά μετρήσιμων ερεθισμών. Αλλά αναπτύσσονται αντίθετα άναρχα, αναπάντεχα δίχως ορατή τάξη και συνάφεια αίτιου και αιτιατού. Κοντολογίς, έχουμε φαινόμενα δυσεξήγητα καθ΄ όσον αφορά το χρόνο αλλά και τη βιαιότητα της εμφάνισής τους. Εμφανίζονται εξελίξεις που δείχνουν να μην υπακούουν σε κάποιους θεμελιώδεις φυσικούς κανόνες αλλά να στηρίζονται σε μια λογική χάους.

Με 17 τουλάχιστον κατόχους βραβείων Νόμπελ σαν στελεχιακό δυναμικό και με στόχο την «μελέτη του μέλλοντος» οι ειδικοί μελετητές της πολυπλοκότητας και των ιδιοτήτων του χάους του Ινστιτούτου στρέφουν τελευταία το ενδιαφέρον τους στα προβλήματα των κοινωνιών και των σχέσεων ανάμεσα σε κράτη. Οι παρατηρήσεις τους σε γενικές γραμμές καταλήγουν πως σε κοινωνίες σύνθετες με προβλήματα διαρθρωτικά και πολύπλοκα αρκεί ένα απειροελάχιστα σημαντικό γεγονός για να «ανάψει φωτιές» που ουδείς θα είναι σε θέση να δαμάσει.

Εχουν βέβαια και άλλοι, εκτός του Ινστιτούτου της Σάντα Φε και των επιστημόνων της πολυπλοκότητας, ασχοληθεί με το φαινόμενο της δυσπρόβλεπτης εξέλιξης. Ο Nassim Nicholas Taleb (The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable, 2008) έχει σημειώσει το μάταιο κάθε προσπάθειας πρόβλεψης και προγραμματισμού του μέλλοντος. Όσοι το επιχείρησαν, επιμένει, βρέθηκαν μπροστά σε απρόοπτα. Σε κάθε πτυχή της ζωής το τυχαίο επικρατεί. Ο John Kay, πιο μεθοδικά, επιμένει πως οι όποιοι στόχοι είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν μέσα από κάποια μεθόδευση και σχεδιασμό (Think oblique: How our goals are best reached indirectly, 2010). Ο δρόμος για την επιτυχία δεν μπορεί να ‘ρθει παρά μοναχά μέσα από μικρά βήματα κάνοντας χρήση ενός μικρού εύρους, κατά περίπτωση, επιλογών.

Για πολλά γεγονότα γίνονται εκ των υστέρων προσπάθειες να εξηγηθούν σύμφωνα με τους κανόνες της συμβατικής λογικής. Είναι όμως πρακτικά αδύνατο να προβλεφθεί με σιγουριά η χρονική στιγμή που ξεσπούν. Αυτό ακριβώς μελετούν οι επιστήμες του χάους και της πολυπλοκότητας. Πότε λ.χ. ακριβώς ένα απλό σπίρτο προστιθέμενο στο συνολικό βάρος που κουβαλάει στην πλάτη της μια γκαμήλα γίνεται δυσβάστακτο και την σωριάζει στο έδαφος; Με άλλα λόγια, πολλά πολύπλοκα και προσαρμόσιμα στις δύσκολες συνθήκες του περιβάλλοντος συστήματα (complex adaptive systems) επιβιώνουν εν αγνοία τους στο χείλος της καταστροφής. Εντελώς αναπάντεχα, ένα αδιάφορο η μικρής κατ΄ αρχήν σημασίας γεγονός είναι δυνατόν να προκαλέσει αντιδράσεις που να οδηγήσουν στην κατάρρευση του συστήματος. Όπως γράφει και ο Niall Ferguson στο περιοδικό Foreign Affairs (“Complexity and Collapse: Empires on the Edge of Chaos”, March?April 2010) η ανησυχία για μια ενδεχόμενη ξαφνική κατάρρευση των ΗΠΑ είναι μεγάλη.

Η πιθανότητα αναπάντεχου κλονισμού και διάλυσης ενός πολύπλοκου κρατικού οικοδομήματος (συστήματος) δεν βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Και τα αίτια δεν εντοπίζονται σε παλιές πολιτικές επιλογές και κινήσεις. Συνήθως προκύπτουν άξαφνα από δυσλειτουργίες των μηχανισμών της οικονομίας. Ο Jared Diamond στο βιβλίο του Collapse: How Societies Choose to Fail or Survive (2006) περιγράφει πολύ γλαφυρά την εξαφάνιση ολόκληρων κραταιών πολιτισμών. Ο Diamond αναλύει γλαφυρά την πορεία προς την καταστροφή κοινωνιών που δεν αναγνώρισαν τα μηνύματα των καιρών και υποχρεώθηκαν να αναλώσουν τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές για την συντήρηση δομών άχρηστων και βλαβερών ουσιαστικά για το σύνολο. Οι Βόρειοι Βίκινγκς στην Γροιλανδία μυωπικά δεν έβλεπαν τις πεδιάδες τους να παγώνουν κι επέμεναν σε ένα τρόπο ζωής (αντίθετα από τους Εσκιμώους Ιντουίτ) που δεν μπορούσε το φυσικό και οικονομικό τους περιβάλλον να συντηρήσει. Εξ ίσου και οι Μάγια, της Χερσονήσου του Γιουκατάν στο σημερινό Μεξικό, αλλά και οι Ανασάζι Ινδιάνοι, στις Νοτιο-δυτικές σημερινές ΗΠΑ, εξαφανίσθηκαν επιμένοντας σε συμπεριφορές που τους ήταν αδύνατον να χρηματοδοτήσουν.

Κοινή τύχη όλων των πολιτισμών που κατέρρευσαν και χάθηκαν ήταν οι περιορισμένοι πόροι για την συντήρηση συμπεριφορών, κοινωνικών και οικονομικών, που όφειλαν έγκαιρα να είχαν αλλάξει. Οι κάτοικοι της νήσου του Πάσχα λ.χ. επέμεναν στην κοπή των δένδρων του νησιού τους για την κατασκευή ναών και τεράστιων θρησκευτικών συμβόλων με αποτέλεσμα να μην έχουν διαθέσιμη ξυλεία πλέον για την κατασκευή πλοίων για αλιεία που ήταν απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Οι κάτοικοι της Ισλανδίας, από την άλλη μεριά, και της ορεινής Γουινέας αναγνώρισαν τις καινούργιες συνθήκες, άλλαξαν τρόπο ζωής και οικονομικής συμπεριφοράς και κατόρθωσαν να επιβιώσουν.

Δίχως προειδοποιητικούς ρόγχους επικείμενου θανάτου πανίσχυρες κρατικές οντότητες βρέθηκαν από την αίγλη της ισχύος στο περιθώριο και την εξαφάνιση. Όπως περιγράφει ο Bryan Ward-Perkins (The Fall of Rome And the End of Civilization, 2005) μέσα σε λιγότερο από 60 χρόνια η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία βρέθηκε από μια σχετική ισορροπία στο ξεκίνημα του 5ου μχ αιώνα στα σκοτάδια της κυριαρχίας των απολίτιστων Γότθων. Είναι χαρακτηριστικό πως στα πρόθυρα ακόμη της ολικής καταστροφής οι λαοί με δυσκολία αναγνώριζαν τους κινδύνους και την ανάγκη συστράτευσης και αλλαγής συνηθειών. Ο Wallace Breem, γράφοντας για τις τελευταίες ημέρες της Ρωμαϊκής κυριαρχίας στα εδάφη της Γαλατίας και στην κατακτημένη Γερμανία -στο ξεκίνημα δηλαδή της κατάρρευσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας- εμφανίζει τον υπεύθυνο Ρωμαίο στρατηγό να συλλογίζεται για τους λαϊκούς αξιωματούχους: «...το πικρόχολο πείσμα και η αδιαλλαξία τους μπροστά στον κίνδυνο με αρρώσταινε. Η αδιαφορία και η μοιρολατρία τους είχαν το στίγμα της παραφροσύνης. Το είχα ξαναδεί στη Βρετανία και την Ιταλία -αυτή την τυφλή άρνηση των ανθρώπων να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και ν’ αποδεχτούν την ανάγκη για αλλαγή σε καιρούς που ολοένα άλλαζαν» (Αετός στο Χιόνι, 2005, σελ. 76).

Σε όλες τις περιπτώσεις η κατάρρευση ξεκινά από την έλλειψη πόρων, τα μεγάλα ελλείμματα και την αδυναμία εξασφάλισης των προοπτικών των μελλοντικών γενεών. Δίχως προειδοποίηση οι ηθικοί δεσμοί της κοινωνίας γκρεμίζονται, οι πολίτες φατριάζουν και αλληλοσπαράσσονται ενώ οι εξωτερικοί επιβουλείς εκμεταλλεύονται την κατάσταση και εισβάλλουν, λεηλατούν ή και κατακερματίζουν. Ενώ η κατάσταση με βάση αυτά τα δεδομένα εμφανίζεται ανησυχητική για τις ΗΠΑ είναι περισσότερο απειλητική για την Ευρώπη και σχεδόν εφιαλτική για την Ελλάδα.

Με χρέος που φτάνει στο 120% του ΑΕΠ η χώρα μας υποχρεώνεται να δανείζεται για να πληρώνει αυτά που χρωστάει και για να επιβιώσει. Είναι στη διάθεση των δανειστών της να προκαλέσουν κοινωνική αναστάτωση, αποστερώντας την χώρα από τους αναγκαίους πόρους για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων της. Όπως σημειώνει ο Diamond, “εάν οι άνθρωποι μοιράζονται λιγότερους πόρους από τους απαραίτητους για την επιβίωσή τους, οι νόμοι και οι ηθικές αξίες κατακρημνίζονται, οι κυβερνήσεις πέφτουν και οι άνθρωποι φθάνουν μέχρι και του να δολοφονούν ο ένας τον άλλο. Αυτό συμβαίνει παντού. Ουδείς εξαιρείται». Η θρυαλλίδα που θα μπορούσε να προκαλέσει και εδώ την ανεπιθύμητη κατάρρευση είναι παρούσα. Το ζήτημα είναι ποιος, εάν και πότε θα ανάψει το φυτίλι!

Η λύση μπορεί να βρεθεί όχι στην φροντίδα των παιδιών μας αλλά στην αντίστοιχη του μέλλοντος του δικού τους και των δικών τους παιδιών. Αν δανειζόμαστε για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες καταδικάζουμε την κοινωνία σε παρακμή και διάλυση. Αφαιρούμε χρήματα, για να ζήσουμε εμείς καλά, από τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Η απομάκρυνση από το χείλος της καταστροφής, από το γκρέμισμα δηλαδή στο χάος, μας επιβάλλει να απομακρυνθούμε από τον αποχαυνωτικό κοινωνισμό κάποιων πολιτικών χώρων και να κόψουμε τις συνήθειες που μας οδηγούν στην υπερχρέωση. Όπως περιγράφει ο Diamond, oι κάτοικοι της Γροιλανδίας όπως και εκείνοι της νήσου του Πάσχα θα είχαν επιβιώσει αν είχαν εγκαταλείψει συνήθειες που αντικειμενικά το φυσικό και το κοινωνικό τους περιβάλλον ήταν αδύνατον πλέον να στηρίξει.

Η εμμονή λοιπόν σε παλιές συνήθειες κάθε άλλο παρά εξασφαλίζει προοπτικές και ευημερία. Για χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες ίσως, ξορκισμένος εχθρός της κατεστημένης ελληνικής πολιτικής τάξης ήταν ο νεοφιλελευθερισμός. Γιατί επέμενε σε ένα μικρό δημόσιο τομέα, σε συνακόλουθους λιγότερους φόρους και σε μια αγορά ελεύθερη από δημόσιες παρεμβάσεις οδηγούμενη μοναχά από σύγχρονους και αυστηρούς κανόνες ανταγωνισμού. Τέτοιες προτάσεις όμως διακινδύνευαν την συνεκτική ισχύ της πολιτικής τάξης, γιατί αδυνάτιζαν τα εργαλεία άσκησης εξουσίας μέσω της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Και βέβαια συλλήβδην απορρίπτονταν.

Και φτάσαμε έτσι στα σημερινά τραγικά οικονομικά αδιέξοδα. Με μια οικονομία που δεν παράγει παρά ελάχιστα πράγματα. Και με ένα κράτος που συντηρείται με δανεικά. Για εμάς η πρόκληση είναι η δραματική περικοπή του δαπανηρού και άχρηστου σε πολλούς τομείς δημόσιου τομέα. Και η οικοδόμηση μιας κοινωνίας δυναμικής, σφριγηλής στα πλαίσια του ελεύθερου ανταγωνισμού, δίχως την τροχοπέδη ξεπερασμένων και δύσκαμπτων προστατευτισμών. Να επικεντρωθούμε δηλαδή ολοκληρωτικά σε σοβαρές και παραγωγικές δραστηριότητες που θα φέρουν πλούτο και πλεονάσματα πόρων στη χώρα.

Ο Diamond επισημαίνει πως η οριστική κατάρρευση έρχεται ξαφνικά. Απροειδοποίητα. Η διάλυση λοιπόν είναι κοντά. Θα συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα τι οφείλουμε να κάνουμε;

Ενδιαφέρον
Ο Jared Diamond (έχω ξανααναφερθεί σε αυτόν στο forum για το εξαιρετικό βιβλίο του 'The Third Chimpanzee: The Evolution and Future of the Human Animal ' ) παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον και το συνιστώ ανεπιφύλακτα...
Τώρα διαβάζω ταυτόχρoνα 2 βιβλία του : το 'Why is Sex Fun? The Evolution of Human Sexuality' και το 'Guns, Germs, and Steel: The Fates of Human Societies.' (Όπλα, μικρόβια και ατσάλι) και τα 2 στα ελληνικά...Το βιβλίο που αναφέρει ο Αδριανόπουλος 'Collapse: How Societies Choose to Fail or Succeed.' (Κατάρρευση Πώς οι κοινωνίες επιλέγουν να αποτύχουν ή να επιτύχουν) έχει κι αυτό μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάτοπτρο και είναι το επόμενο στη λίστα μου.
Επίσης το βιβλίο του Taleb (The Black Swan) είναι διασημότατο και δεν το έχω διαβάσει, στα υπόψιν λοιπόν και αυτό τώρα που μου το θύμισε.

Εξαιρετικό άρθρο. Κρίμα που ο Ανδριανόπουλος εξοβελίστηκε/αποχώρησε από την πολιτική, έδινε πάντα ένα διαφορετικό στίγμα σε σχέση με τους αρχηγολάγνους και κομματολάγνους βουβαλόσαυρους.

Εντάξει, κι άλλοι τα έχουν πει αυτά με διαφορετική διατύπωση και συνήθως πιο επιγραμματικά (και τους γιούχαραν), όμως έτσι γραμμένο είναι πιο διδακτικό.

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εξαιρετικό άρθρο. Κρίμα που ο Ανδριανόπουλος εξοβελίστηκε/αποχώρησε από την πολιτική, έδινε πάντα ένα διαφορετικό στίγμα σε σχέση με τους αρχηγολάγνους και κομματολάγνους βουβαλόσαυρους.

Εντάξει, κι άλλοι τα έχουν πει αυτά με διαφορετική διατύπωση και συνήθως πιο επιγραμματικά (και τους γιούχαραν), όμως έτσι γραμμένο είναι πιο διδακτικό.

ο Ανδριανοπουλος συμμετεχει σε πολιτικο κομμα

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εξαιρετικό άρθρο. Κρίμα που ο Ανδριανόπουλος εξοβελίστηκε/αποχώρησε από την πολιτική, έδινε πάντα ένα διαφορετικό στίγμα σε σχέση με τους αρχηγολάγνους και κομματολάγνους βουβαλόσαυρους.

Εντάξει, κι άλλοι τα έχουν πει αυτά με διαφορετική διατύπωση και συνήθως πιο επιγραμματικά (και τους γιούχαραν), όμως έτσι γραμμένο είναι πιο διδακτικό.

Πώς διάολο να είναι στην πολιτική ο Ανδριανόπουλος; Για να είναι στο παιχνίδι πρέπει να έχεις 3-4 εκλογικά κέντρα και ένα στρατό από κομματόσκυλα των οποίων τα παιδιά θα πρέπει να βολέψεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αργότερα.

Αυτό το σημείο

Για χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες ίσως, ξορκισμένος εχθρός της κατεστημένης ελληνικής πολιτικής τάξης ήταν ο νεοφιλελευθερισμός. Γιατί επέμενε σε ένα μικρό δημόσιο τομέα, σε συνακόλουθους λιγότερους φόρους και σε μια αγορά ελεύθερη από δημόσιες παρεμβάσεις οδηγούμενη μοναχά από σύγχρονους και αυστηρούς κανόνες ανταγωνισμού. Τέτοιες προτάσεις όμως διακινδύνευαν την συνεκτική ισχύ της πολιτικής τάξης, γιατί αδυνάτιζαν τα εργαλεία άσκησης εξουσίας μέσω της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Και βέβαια συλλήβδην απορρίπτονταν.

ελπίζω να αποτελεί το αύριο της χώρας.

ΥΓ: ένα ρυθμονόρμ περιποιημένο για τον greo...
ΥΓ2: Σε ποιό ρε spire; Δράση;

ο κύριος ανδριανόπουλος καλά θα κάνει να βρει τα αίτια της κρίσης και να μή μας μοστράρει συνταγες.
ο μέντοράς του, κος φρίντμαν ήδη έχει ανακρούσει πρύμνα απ τις θεωρίες του

ώρα είναι να μας πει ότι φταίει κι ο κομμουνισμός

ναι στη Δραση, μηπως αποχωρησε?

ο κύριος ανδριανόπουλος καλά θα κάνει να βρει τα αίτια της κρίσης

http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/25649.html

και να μή μας μοστράρει συνταγες

Youtube Video

Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:

ο κύριος ανδριανόπουλος καλά θα κάνει να βρει τα αίτια της κρίσης

http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/25649.html

Οι πολιτικοί – τονίζει ο κ. Ανδριανόπουλος - επέμεναν σε τέτοιες πολιτικές, γιατί ήθελαν να είχαν ικανοποιημένους τους πολίτες – ψηφοφόρους τους. Αντίθετα όσοι εκ των πολιτικών διατύπωσαν διαφορετικές απόψεις έτρωγαν «μαύρο» στις κάλπες. Τα δανεικά πήγαιναν σε διορισμούς και σε διορισμούς στο δημόσιο, για την εξαγορά ψήφων και για την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ευημερίας.

αυτό το θεωρείς ανάλυση εσύ έτσι?

τί να σου πω, χεστήκαμε στο τάληρο οικογενειακώς, τόσο που νοιώθω μλκας που έφυγα

Είπε κανείς ότι 10 εκατομμύρια ρωμιοί βολεύτηκαν; Αυτό ούτε ο Χριστός που ευλόγισε τα ψωμιά και τα ψάρια δεν θα μπορούσε να το κάνει...
Δεν το θεωρώ ανάλυση. Πραγματικότητα το θεωρώ...
Εσύ που έφυγες, δεν θα προτιμούσες να κάνεις διδακτορικό εδώ και να δουλέψεις ως ακαδημαϊκός; Φαντάζομαι όμως γνωρίζεις ότι οι θέσεις καθηγητών εδώ στην Ελλάδα είναι φυλαγμένες για τα παιδιών των ακαδημαϊκών και λοιπά θεία βρέφη...

Οι πολιτικοί – τονίζει ο κ. Ανδριανόπουλος - επέμεναν σε τέτοιες πολιτικές, γιατί ήθελαν να είχαν ικανοποιημένους τους πολίτες – ψηφοφόρους τους. Αντίθετα όσοι εκ των πολιτικών διατύπωσαν διαφορετικές απόψεις έτρωγαν «μαύρο» στις κάλπες. Τα δανεικά πήγαιναν σε διορισμούς και σε διορισμούς στο δημόσιο, για την εξαγορά ψήφων και για την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ευημερίας.

Είπαμε. Τα ψηφαλάκια μας να είναι καλά και όλοι άλλοι να πάνε να γ...

αντιλαμβάνεσαι ότι η ανάλυσή του είναι απροκάλυπτα εσκεμμένα μονόπλευρη, ακριβώς για να δικαιολογήσει τη συλλογιστική του πορεία περί συρρίκνωσης Δημ. Τ. απελευθέρωσης της αγορας κλπ κλπ?

αυτό είπα, όχι ότι τα φυντάνια μας δεν χώσανε λεφτά για να εξαγοράσουν ψήφους

Φτωχοι μας μεγαλοδημοσιογραφοι.... http://diaforetikimatia.blogspot.com/2010/04/lord-byron.html

Για μένα η βασική αιτία του προβλήματος στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει κράτος αλλά μαγαζί των βουλευτών οι οποίοι μαζί με φίλους τους ρήμαξαν τα πάντα. Από τη στιγμή που δεν έβγαλε κανείς τανκς όπως ο Συνταγματάρχης Cookies ΑΛΛΑΤΙΝΗ, αλλά ρήμαζαν με την ψήφο μας, είμαστε και εμείς υπεύθυνοι.
Νομίζω ότι το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πέρασε από υπουργείο αλλά εξαφανίστηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δείχνει ότι δεν έβαλε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι και άρα η άποψη του έχει μια σημαντική δόση αντικειμενικότητας.
Στην Αμερική (που υποτίθεται είναι το σπίτι του σατανά για τους αριστερίζοντες) τα λαμόγια και οι κλέφτες μπαίνουν φυλάκα κανονικά και με το νόμο. Στη σοσιαλιστική Ελλάδα την κάνουν για Ελβετία...

Ο χρήστης fallenangel hermes έγραψε:
Φτωχοι μας μεγαλοδημοσιογραφοι.... http://diaforetikimatia.blogspot.com/2010/04/lord-byron.html

Ο χρήστης fallenangel hermes έγραψε:
Φτωχοι μας μεγαλοδημοσιογραφοι.... http://diaforetikimatia.blogspot.com/2010/04/lord-byron.html

ωραίο κοτεράκι!

Αφου πουλησε το ΘΕΜΑ στον Μπομπολα!!! για 20 εκατομυρια... η κανω λαθος???

απο 'δημοσιογραφος' της μπατσας, κατοχος 'κοτερου'.
αντε και εις ανωτερα, πχ να αγορασει τον Ολυμπιακο.

Ο χρήστης elteo έγραψε:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=325004&dt=11/04/2010

Η 1η φωτογραφία πρέπει να είναι από τη Bloody Sunday του 1905, οπότε θα ήταν λίγο δύσκολο να τη θυμόντουσαν, με ηλικίες -5 και -4 τότε , αλλά πιο κάτω στο άρθρο διευκρινίζει ότι είναι άλλο συμβάν.

Μου θύμισε ένα ανέκδοτο πάντως:
Ένα σχολείο στην ΕΣΣΔ, στα πλαίσια εορτασμού για την Οκτωβριανή Επανάσταση, κάλεσε κάποιον που είχε λάβει μέρος για να μιλήσει στους μαθητές για το κλίμα της εποχής. Ο ομιλητής, ένας ταλαίπωρος γεράκος, αρχίζει να διηγείται στα παιδιά.
-Λίγες μέρες αφ'ότου καταλάβαμε τα παλιά ανάκτορα, μετακινούσαμε κάποια έπιπλα μέσα για να ετοιμάσουμε την έδρα της νέας κυβέρνησης. Από το πολύ κουβάλημα, κουράστηκα και έκατσα σε μιαν άκρη για ξαποστάσω λίγο. Έρχεται λοιπόν ένας φαλακρός τύπος με μυτερό γενάκι και μου λέει 'Γιατί κάθεσαι εσύ; Πάνε δούλεψε' οπότε του απαντώ 'Παράτα μας ρε φίλε!'. Αυτός έφυγε, αλλά μετά από λίγο ήρθε ένας άλλος, ψηλός και γεροδεμένος και με ρώτησε εκνευρισμένος 'Εσύ είπες 'παράτα μας' στον σύντροφο Λένιν;', του απάντησα κι εγώ 'Ναι, και το λέω και σε 'σένα! Άει παράτα μας ρε!'
Ε, για να μην πολυλογώ, αποφυλακίστηκα το περασμένο μήνα...

Φτωχοι μας μεγαλοδημοσιογραφοι.... http://diaforetikimatia.blogspot.com/2010/04/lord-byron.html

Whateva... Το πρόβλημα δεν είναι ο πλούτος που έχει κάποιος, αλλά το αν αποκτήθηκε με δόλια μέσα. Εκτός αν υποστηρίζεις ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να ζούνε ως εγκόσμιοι ασκητές ή κάτι τέτοιο.

Ο χρήστης spiros έγραψε:
απο 'δημοσιογραφος' της μπατσας, κατοχος 'κοτερου'.
αντε και εις ανωτερα, πχ να αγορασει τον Ολυμπιακο.

Μαγκιά του. Αν εξαιρέσεις το ζήτημα με τον Ζαχόπουλο που δεν ξέρουμε τι έγινε τελικά....πήρε ένα δάνειο 150.000 ευρώ μαζί με τους άλλους 2 φτιάξανε μία εφημερίδα και πλούτισε μέσω Μπόμπολα.

Αφου πουλησε το ΘΕΜΑ στον Μπομπολα!!! για 20 εκατομυρια... η κανω λαθος???

πούλησε το 20% από το 40% που κατείχε για 3.5 ή 4 εκ. από όσο θυμάμαι.

το ίδιο ο Καραμήτσος (το 10% από το 20%) και όλο το μερίδιο του ο Ζούγκλας 40% για 8 μύρια αν δεν κάνω λάθος.

τώρα το να πούλησε το υπόλοιπο 20% για 20 μύρια ...χλωμό.

Ο χρήστης zorz έγραψε:

Φτωχοι μας μεγαλοδημοσιογραφοι.... http://diaforetikimatia.blogspot.com/2010/04/lord-byron.html

Whateva... Το πρόβλημα δεν είναι ο πλούτος που έχει κάποιος, αλλά το αν αποκτήθηκε με δόλια μέσα. Εκτός αν υποστηρίζεις ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να ζούνε ως εγκόσμιοι ασκητές ή κάτι τέτοιο.

Ελπιζω να μην περιμενεις απαντηση γρηγορα.Οταν θα ανεβασει κατι στο μπλογκ του θα ξαναμπει στο φορουμ για να μας το ποσταρει.

Ο χρήστης elteo έγραψε:

απο 'δημοσιογραφος' της μπατσας, κατοχος 'κοτερου'.
αντε και εις ανωτερα, πχ να αγορασει τον Ολυμπιακο.

Μαγκιά του. Αν εξαιρέσεις το ζήτημα με τον Ζαχόπουλο που δεν ξέρουμε τι έγινε τελικά....πήρε ένα δάνειο 150.000 ευρώ μαζί με τους άλλους 2 φτιάξανε μία εφημερίδα και πλούτισε μέσω Μπόμπολα.

αυτο ειναι το θεμα οτι δε μαθαμε ποτε τι εγινε...
α ρε πστ χοντρε, ολα τα εκρυψες μεσα στα σκατα που κολυμπουσες...