Σίγουρα μέσα απο την προετοιμασία αλλά και την διεξαγωγή ενός αγώνα θα έχετε όλοι 'αντιμετωπίσει' σκηνές που σας έκαναν να γελάσετε, να γελάσετε μέχρι δακρύων, να 'γονατίσετε' απο τα γέλια, ή απλά να χαμογελάσετε!

Εγώ έχοντα χρόνια στο 'μπακραουντ' αγώνων έχω στο μυαλο μου κάμποσες τέτοιες ιστορίες...

Να ξεκινήσω με μία...

Είμαστε στην εκκίνηση του αγώνα, χαλαρά όμως, αφού είχαμε προετοιμαστεί-στήσει-τσεκάρει τα πάντα, ώρα πριν...

Οι αγωνιζόμενοι έχουν παρει τα νούμερά τους, και ερχονται ανα 2λεπτο για να παρουν το 'γκοου' τους...

Στο VHF όλα κυλούσαν ήρεμα και όμορφα, κάθε Κ έδινει το 'στίγμα' του...

Στην αφετηρία, μπροστά μου, σταματάει το Νο ? με οδηγό και συνοδηγό τους Α και Β... (ονόματα δεν λέμε...)
Ο Β, συνοδηγός, έχει φορέσει την φόρμα του 'καγκούρικα', δηλαδή δεν την εχει ανεβάσει τελείως πάνω, αλλά τα μανίκια τα έχει δέσει στην μέση του (όσο έφταναν για να δεθούν δηλαδή) και φοράει απο πάνω ενα πουλόβερ.
Τον βγάζω απο το αυτοκίνητο,και του ζητάω να φορέσει την φόρμα του κανονικά. Επειδή όμως και αυτός έτρωγε το φαγάκι του, έπρεπε για να μπεί η φόρμα, (πράγμα λίγο δύσκολο) να βγάλει το πουλόβερ...
Και εκεί λοιπόν, μπροστά μας, και πάνω στην 'αγωνία' της εκκίνησης, βγάζει το πουλόβερ, και αφήνει σε κοινή θέα το κορμάκι και κυρίως κοιλίτσα του!!!
Στο Κ2 όμως, υπήρχε ένας κριτής που είχε πολλά κέφια, και θέλωντας λίγο να ...διασκεδάσει το πρωινό μας στο βουνό, χωρίς φυσικά να γνωρίζει τί γίνεται στην αφετηρία, αλλά εντελώς στην τύχη, πατάει το 'press' στο vhf και μας αφιερώνει την αρχή του ρεφρέν ενός τραγουδιού που είχε στο κινητό του...
Και το τραγούδι, δεν ήταν άλλο απο το 'Κορμί Θανατηφόρο' http://www.youtube.com/watch?v=Pn82XJ-6BYs ...

Η κοιλίτσα βρήκε λόγο ύπαρξης πρωί πρωί και η εκκίνηση που πήρε ήταν μεσα στα γέλια και τα πειράγματα...!!!

Σίγουρα μέσα απο την προετοιμασία αλλά και την διεξαγωγή ενός αγώνα θα έχετε όλοι 'αντιμετωπίσει' σκηνές που σας έκαναν να γελάσετε, να γελάσετε μέχρι δακρύων, να 'γονατίσετε' απο τα γέλια, ή απλά να χαμογελάσετε!

Εγώ έχοντα χρόνια στο 'μπακραουντ' αγώνων έχω στο μυαλο μου κάμποσες τέτοιες ιστορίες...

Να ξεκινήσω με μία...

Είμαστε στην εκκίνηση του αγώνα, χαλαρά όμως, αφού είχαμε προετοιμαστεί-στήσει-τσεκάρει τα πάντα, ώρα πριν...

Οι αγωνιζόμενοι έχουν παρει τα νούμερά τους, και ερχονται ανα 2λεπτο για να παρουν το 'γκοου' τους...

Στο VHF όλα κυλούσαν ήρεμα και όμορφα, κάθε Κ έδινει το 'στίγμα' του...

Στην αφετηρία, μπροστά μου, σταματάει το Νο ? με οδηγό και συνοδηγό τους Α και Β... (ονόματα δεν λέμε...)
Ο Β, συνοδηγός, έχει φορέσει την φόρμα του 'καγκούρικα', δηλαδή δεν την εχει ανεβάσει τελείως πάνω, αλλά τα μανίκια τα έχει δέσει στην μέση του (όσο έφταναν για να δεθούν δηλαδή) και φοράει απο πάνω ενα πουλόβερ.
Τον βγάζω απο το αυτοκίνητο,και του ζητάω να φορέσει την φόρμα του κανονικά. Επειδή όμως και αυτός έτρωγε το φαγάκι του, έπρεπε για να μπεί η φόρμα, (πράγμα λίγο δύσκολο) να βγάλει το πουλόβερ...
Και εκεί λοιπόν, μπροστά μας, και πάνω στην 'αγωνία' της εκκίνησης, βγάζει το πουλόβερ, και αφήνει σε κοινή θέα το κορμάκι και κυρίως κοιλίτσα του!!!
Στο Κ2 όμως, υπήρχε ένας κριτής που είχε πολλά κέφια, και θέλωντας λίγο να ...διασκεδάσει το πρωινό μας στο βουνό, χωρίς φυσικά να γνωρίζει τί γίνεται στην αφετηρία, αλλά εντελώς στην τύχη, πατάει το 'press' στο vhf και μας αφιερώνει την αρχή του ρεφρέν ενός τραγουδιού που είχε στο κινητό του...
Και το τραγούδι, δεν ήταν άλλο απο το 'Κορμί Θανατηφόρο' http://www.youtube.com/watch?v=Pn82XJ-6BYs ...

Η κοιλίτσα βρήκε λόγο ύπαρξης πρωί πρωί και η εκκίνηση που πήρε ήταν μεσα στα γέλια και τα πειράγματα...!!!

Σίγουρα μέσα απο την προετοιμασία αλλά και την διεξαγωγή ενός αγώνα θα έχετε όλοι 'αντιμετωπίσει' σκηνές που σας έκαναν να γελάσετε, να γελάσετε μέχρι δακρύων, να 'γονατίσετε' απο τα γέλια, ή απλά να χαμογελάσετε!

Εγώ έχοντα χρόνια στο 'μπακραουντ' αγώνων έχω στο μυαλο μου κάμποσες τέτοιες ιστορίες...

Να ξεκινήσω με μία...

Είμαστε στην εκκίνηση του αγώνα, χαλαρά όμως, αφού είχαμε προετοιμαστεί-στήσει-τσεκάρει τα πάντα, ώρα πριν...

Οι αγωνιζόμενοι έχουν παρει τα νούμερά τους, και ερχονται ανα 2λεπτο για να παρουν το 'γκοου' τους...

Στο VHF όλα κυλούσαν ήρεμα και όμορφα, κάθε Κ έδινει το 'στίγμα' του...

Στην αφετηρία, μπροστά μου, σταματάει το Νο ? με οδηγό και συνοδηγό τους Α και Β... (ονόματα δεν λέμε...)
Ο Β, συνοδηγός, έχει φορέσει την φόρμα του 'καγκούρικα', δηλαδή δεν την εχει ανεβάσει τελείως πάνω, αλλά τα μανίκια τα έχει δέσει στην μέση του (όσο έφταναν για να δεθούν δηλαδή) και φοράει απο πάνω ενα πουλόβερ.
Τον βγάζω απο το αυτοκίνητο,και του ζητάω να φορέσει την φόρμα του κανονικά. Επειδή όμως και αυτός έτρωγε το φαγάκι του, έπρεπε για να μπεί η φόρμα, (πράγμα λίγο δύσκολο) να βγάλει το πουλόβερ...
Και εκεί λοιπόν, μπροστά μας, και πάνω στην 'αγωνία' της εκκίνησης, βγάζει το πουλόβερ, και αφήνει σε κοινή θέα το κορμάκι και κυρίως κοιλίτσα του!!!
Στο Κ2 όμως, υπήρχε ένας κριτής που είχε πολλά κέφια, και θέλωντας λίγο να ...διασκεδάσει το πρωινό μας στο βουνό, χωρίς φυσικά να γνωρίζει τί γίνεται στην αφετηρία, αλλά εντελώς στην τύχη, πατάει το 'press' στο vhf και μας αφιερώνει την αρχή του ρεφρέν ενός τραγουδιού που είχε στο κινητό του...
Και το τραγούδι, δεν ήταν άλλο απο το 'Κορμί Θανατηφόρο' http://www.youtube.com/watch?v=Pn82XJ-6BYs ...

Η κοιλίτσα βρήκε λόγο ύπαρξης πρωί πρωί και η εκκίνηση που πήρε ήταν μεσα στα γέλια και τα πειράγματα...!!!

Αγώνας Δεξιοτεχνίας, πολλά χρόνια πρίν...

Στην διοργάνωση του αγώνα είχε προσφερθεί πολύ να βοηθήσει ο Παπάς του χωριού οπου θα γινόταν και η δεξιοτεχνία.
Ενας Παπάς 'τρελοκομείο' με την καλή έννοια, πολύ κοντά στην νεολαία και πολύ μέσα στα πράγματα. Φανταστείτε οτι προπονούσε και την ομάδα ποδοσφαίρου του χωριού.

Είμαι λοιπόν στην Γραμματεία, και κλασσικά κάνω και το σπικαζ του αγώνα. Γενικότερα τα τελευταία χρόνια τις δεξιοτεχνίες τις είχα λίγο 'μετατρέψει' σε πανηγύρι, του τύπου να σχολιάζω -μέσα σε λογικά πλαίσια- τους αγωνιζόμενους με αρκετό χιούμορ (οπου με έπαιρνε φυσικά), να βάζω τα αντίστοιχα μουσικά κομμάτια στον καθένα οπως τους ταίριαζαν και διάφορα τέτοια...

Και εκεί που περιμενω το Νο20 (π.χ.), μου εμφανίζεται στην Εκκίνηση ενα αυτοκίνητο με πανό στα παράθυρα, κορδέλες στη κεραία, που κόρναρε, φώναζε, εκανε σλάλομ στην τύχη και διάφορα τέτοια κουλά! Τα πανό εγραφαν 'Οχι στα Ναρκωτικα', 'Ναι στον Αθλητισμο' κτλ και ο οδηγός συνέχιζε να κάνει τα δικά του στην πίστα...

Πού να καταλάβω, εγώ η φτωχή, οτι ο οδηγός δεν ήταν άλλος απο τον Παπά, και ηθελε έτσι να δώσει το δικό του 'μήνυμα'?

Ευτυχώς δεν άργησα πολύ, και πρόλαβα και να διορθώσω τις 'ατάκες' που πέταξα, του τύπου 'Τί κανει ο τύπος, Πού τον βρήκαμε και τούτο'... με τα γνωστά 'Ευχαριστούμε τον Παπα-? για την βοήθειά του στην σημερινή διοργάνωση, πολύ όμορφος τρόπος προσέγγισης της Εκκλησίας στους Νέους μας' κτλ κτλ...

Και βέβαια, δεν έγινε καμια παρεξήγηση για τα λίγα που πρόλαβα (πρόκοψα) να πώ, αφού ο ίδιος ο Παπάς το διασκέδασε και ήταν 'μπροστάρης' σε κάθε χιουμοριστική νότα της ημέρας...

Ο χρήστης gonakinen έγραψε:
Αφου η Αννα άνοιξε αυτο το τοπικ δε μπορω να μην της θυμίσω το '04 που έδωσε εκκίνηση σε ένα διαφορετικό οχημα...

Ολο το σκηνικό έγινε τυχαία αλλά έδεσε πολύ με το κλίμα.

http://www.youtube.com/watch?v=6bRI1dgs-Sc' target='_blank' target='_blank

Aχ τί μου θύμησες τώρα... Φοβερή δεξιοτεχνία στην φοβερή Κίσσαμο!!!.....

Βρίσκομαι λοιπόν, για άλλη μια φορά στην Ραμπα του Τερματισμού, στο 5ο Ραλλυ Χανίων...

Στο ένα αυτί το vhf, στο άλλο το κινητό, στα χέρια τα αποτελέσματα και το μικρόφωνο, μέσα στην πιεση και την σχιζα της στιγμής αφου απο στιγμή σε στιγμή περιμεναμε τα αυτοκίνητα και να ανακοινωσουμε τα 'προσωρινα' αποτελέσματα.

Εχω κανονίσει τα πάντα, η μουσική παίζει, ο κύριος με τα πυροτεχνήματα έτοιμος για να αρχίσει με το που ανέβει ο νικητής την Ράμπα κτλ...

Απο μακριά βλέπω τον πατέρα μου, να έρχεται με το μηχανάκι και την Αλίσια (τον σκύλο μου) να κάθεται στην ποδιά... Άκουγε την φωνή μου στο μικρόφωνο, και κατεβαίνει απο το μηχανάκι αρχίζοντας να τρέχει να ερθει να με βρεί!
Ανεβαίνει πανω στην Ραμπα, και εκείνη την ώρα φτάνει και το πρώτο αυτοκίνητο, πατάει τις ρόδες του στην ραμπα και αυτό και αρχίζει ο Κυριουλης με τα πυροτεχνήματα!!!

Η Αλίσια, τρελαινόταν με τα πυροτεχνήματα! Αρχίζει και τρέχει προς τον δρόμο, τρέχω και εγώ απο πίσω της, τρέχουμε 2-3 άτομα ακόμα πίσω απο την Αλίσια για να μην την χάσουμε, σαν την τρελή εγώ, με μικρόφωνα, ακουστικα κ όλη την τρέλα της ημέρας αγκαλία να φωνάζω 'Αλίσια γύρνα πισω, σταμάτα'!!!

Για καλή μου τύχη απέναντι ήταν ενα αυτοκίνητο σταματημένο, ο οποίος είχε ανοιξει την πορτα του συνοδηγου για να μπουν κάποιοι πισω (δίπορτο), χρώματος κόκκινο, ολόιδιο με το δικό μου! Βλέπει λοιπον το αυτοκίνητο η Αλίσια, νομίζει οτι είναι το δικό μας και μπαίνει μέσα!

Δεν θυμάμαι πόση ώρα την παρακαλουσα να βγεί εξω, ο οδηγός ευτυχως με γνώριζε (γιατι εγω εκεινη την ωρα δεν γνωριζα ποιά είμαι) και μου προτεινε να την παει στη μάνα μου, και έτσι έγινε!

Το 5ο Ραλλυ Χανίων-'ΚΑΤΣΑΝΕΒΑΣ Exclusive Cars' λοιπόν για μένα μετονομάστηκε σε 5ο Ραλλυ Χανιων - Αλίσια Exclusive Dog....

Eυτυχώς που πρώτοι ήταν δικοι μας ανθρωποι (Κατσανεβας -Κωνσταντίνου) και δεν παρεξηγησαν για την απουσία μου την ώρα που έπρεπε να τους 'εξυμνήσω' και να τους συγχαρώ...

Ακόμα δεν εχω μάθει ποιο ήταν αυτό το καλό παιδί με το παρόμοιο αυτοκίνητο με το δικό μου... Κρίμα, για να του πληρώσω έστω το καθαρισμό σαλονιού αφου υποθέτω οτι θα γέμισε σκυλο-τριχούλες!!!