Ο χρήστης A-Viper7 έγραψε:

Καθάρισε γρήγορα η Μαντσεστερ με 2 γκολ στο 1ο 10λεπτο.

To ίδιο και η ΑΕΚ...

Με τη διαφορά ότι η Arsenal ήθελε 4 γκολ με το 0-2 και τώρα που το σκορ είναι 1-3 θέλει άλλα 4 σε 15 λεπτά...
Κρίμα γιατί και εγώ με την Άρσεναλ είμαι σε αυτό το παιγνίδι.

Ο χρήστης A-Viper7 έγραψε:

Καθάρισε γρήγορα η Μαντσεστερ με 2 γκολ στο 1ο 10λεπτο.

To ίδιο και η ΑΕΚ...

Αν περάσει αύριο η chelsea έχει ξαναγίνει ποτέ δύο ομάδες να συναντιούνται στον τελικό CL ή Πρωταθλητριών δύο συνεχόμενες χρονιές???

Δεν ξερω,αυτο που ξερω ομως ειναι οτι θα το σηκωσει για 2η συνεχομενη φορα η MU σε εναν εμφυλιο τελικο που εχω προβλεψει εδω και μηνες...

bujinkan λιγο να με ακουγες και τωρα θα ηξερες κατι παραπανω απο μπαλα..

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Αν περάσει αύριο η chelsea έχει ξαναγίνει ποτέ δύο ομάδες να συναντιούνται στον τελικό CL ή Πρωταθλητριών δύο συνεχόμενες χρονιές???

To Μίλαν Λίβερπουλ το ξεχάσατε κιόλας??

Ο χρήστης meco έγραψε:

Αν περάσει αύριο η chelsea έχει ξαναγίνει ποτέ δύο ομάδες να συναντιούνται στον τελικό CL ή Πρωταθλητριών δύο συνεχόμενες χρονιές???

To Μίλαν Λίβερπουλ το ξεχάσατε κιόλας??

Δεν ηταν συνεχόμενες χρονιες, έπαιξαν το 2005 και το 2007.

Γκολάρες οι μύτοι του κλαψομ@ύνη στο πρώτο και το δεύτερο παιχνίδι, αλλά κωλοφαρδία να σου βγαίνουν τέτοια σουτ 2 φορές σε 2 κολλητά παιχνίδια. Αφού δεν τα έκανε όμως στο EURO2004, στα φρύδια μου πάντως.

Ηταν γραφτό να τη λυγίσει μονάχα η μοίρα
Υπήρξε ό,τι καλύτερο είχε βγάλει το ιταλικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο συλλόγων. Αγαπήθηκε παράφορα και έφυγε τόσο γρήγορα, που δεν πρόλαβε να φθαρεί. Στο διάβα της δεν νικούσε απλώς. Ανάγκαζε τον αντίπαλο να υποκλιθεί. Σε εκείνη τη μοιραία πτήση της 4ης Μαΐου του 1949 η μοίρα θαρρείς πως ήθελε να βάλει τέρμα στη μεγαλύτερη ομάδα που είχε δει έως τότε ο πλανήτης. Η Τορίνο -που έσβησε σε εκείνα τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν, το συννεφιασμένο απόγευμα στη Σουπέργκα, όταν το αεροπλάνο που τη μετέφερε από τη Λισσαβώνα συνετρίβη στην Μπαζίλικα- είναι ένας μύθος. Και δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεραστεί. Ακριβώς γιατί έφυγε ενώ ακόμα δεν είχε κάνει τον κύκλο της.

Σε εκείνα τα πρώτα χρόνια, μετά τη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιταλία, ντροπιασμένη και ηττημένη, δεν είχε πολλά πράγματα που την άφηναν να έχει ψηλά το κεφάλι. Εκτός από την «Γκρανάτα». Ως ομάδα δεν είχε αντίπαλο. Στο εσωτερικό άφηνε τη σκόνη της να καλύπτει τους υπόλοιπους. Και εκτός συνόρων αντιμετώπιζε στα ίσα οποιονδήποτε. Οποιονδήποτε εκτός από τη μοίρα, όπως αποδείχθηκε!

Ο Βαλεντίνο Ματσόλα ήταν ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ανάμεσα σε μία ενδεκάδα που ήταν πολλοί σταρ, με την έννοια της εποχής φυσικά. Απλά παιδιά με χάρισμα στο να χαϊδεύουν και όχι να κλοτσούν την μπάλα! Ο Μπατσικαλούπο, ο Μπαλαρίν, ο Οσόλα, ο Γκρέζαρ, ο Καστιλιάνο, ο Γκαμπέτο, ο Γκράβα, ο Λόικ, ο Σούμπερτ, ο Ριγκαμόντι. Οι περισσότεροι απ' αυτούς, εργάτες στη βιομηχανία της FIAT. Αυτή που ανήκε στον δογματικό... εχθρό, την οικογένεια Ανιέλι, ιδιοκτήτρια της Γιουβέντους. Μάλιστα ο Ματσόλα, με τη μεταγραφή από τη Βενέτσια στην Τορίνο, έφυγε από το εργοστάσιο της Alfa Romeo για να ενταχθεί και αυτός στη FIAT!

Η μοιραία πτήση εκείνο το συννεφιασμένο απόγευμα πήρε στον άλλο κόσμο 31 ανθρώπους. Από αυτούς οι 18 ήταν τα μέλη του πραγματικά πρώτου μεταπολεμικού ποδοσφαιρικού κολοσσού. Της μόνιμης πρωταθλήτριας για πέντε σερί σεζόν, Τορίνο.

Μια ομάδα που έπαιζε (βασισμένη στο WM του Χέρμπερτ Τσάπμαν) με 5 επιθετικούς και με βασικό σκοπό το θέαμα. Γιατί το αποτέλεσμα ήταν διαδικαστικό θέμα. Δηλαδή πόσο (και όχι αν) θα κέρδιζε. Και αυτή η… ανία που προκαλούσε η συνεχιζόμενη κυριαρχία της Τορίνο, αντί να δημιουργεί συσπείρωση απέναντί της, ως εκ θαύματος γεννούσε καινούργιους φίλους και θαυμαστές!

Τα ρεκόρ που έκανε εκείνη η ομάδα παραμένουν αξεπέραστα και μόνο η ξέφρενη κούρσα της Ιντερ προς τον τίτλο το 2007 απείλησε κάποια απ' αυτά. Το 10-0 επί της Αλεσάντρια είναι ακόμα η μεγαλύτερη νίκη που σημειώθηκε ποτέ στο Καμπιονάτο, οι 21 σερί νίκες μοιάζουν ασύλληπτη επίδοση, τα 125 γκολ σε μία σεζόν ζαλίζουν, τα 89 εκτός έδρας τέρματα σε μία περίοδο ακούγονται εξωπραγματικά. Και, ακόμα, οι 19 νίκες σε 20 εντός έδρας ματς με το 3,78 μέσο όρο στα γκολ ανά παιχνίδι είναι η επιβεβαίωση πως τέτοια υπερομάδα δεν εμφανίστηκε ποτέ στο ιταλικό ποδόσφαιρο.

Η Τορίνο του Ματσόλα, όπως και η Χόνβεντ του Πούσκας, ήταν οι μεγαλύτερες άτυχες όσον αφορά τον χρόνο που ξεκίνησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αν η ιδέα για τη δημιουργία του σπουδαιότερου διασυλλογικού Κυπέλλου είχε συλληφθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, η Τορίνο μπορεί να ήταν εκεί δίπλα με τη Ρεάλ, τη Μίλαν, τη Λίβερπουλ, την Μπάγερν και τον Αγιαξ.

Στην ισοπεδωτική σύγχρονη κοινωνία δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει το μεγαλείο αυτού του εκπληκτικού γκρουπ παικτών που χάθηκε, σαν κάστρο από άμμο στην ακροθαλασσιά, πριν από ακριβώς 60 χρόνια. Μέσα, όμως, από τα ασπρόμαυρα φιλμ της εποχής αναδύεται μια μαγεία. Μια διαφορετικότητα. Μια ξεχωριστή ποιότητα που πηγάζει από καθετί το οποίο εσύ αναγκάζεσαι να χρωματίσεις και να ζωντανέψεις με τη φαντασία σου. Πιθανότατα αυτός ο ρομαντισμός δεν έχει πλέον θέση στον 21ο αιώνα.

Ισως γιατί με το χρώμα στα φιλμ (και στη ζωή μας) χάθηκε και η δύναμη για όνειρα. Ονειρα τα οποία ομάδες όπως η «Invincibile Granata», η αήττητη «Γκρανάτα», κρατούσαν ζωντανά. Ενας Ιταλός σκηνοθέτης προσπάθησε το 2001 να δημιουργήσει μια ταινία με θέμα την Τορίνο. Στην πορεία «κόλλησε». Δεν συγκέντρωσε το υλικό που χρειαζόταν, βρήκε και κάποιες πόρτες κλειστές, οπότε παραιτήθηκε της προσπάθειας. Ισως αυτό να ήταν θέλημα Θεού. Γιατί τους αληθινούς θρύλους δεν μπορείς να τους φυλακίσεις σε ένα φιλμ. Να τους αιχμαλωτίσεις σε γήινες διαστάσεις.

Το ερειπωμένο «Φιλαντέλφια», το γήπεδο στο οποίο μεγαλούργησε η τεράστια «Τόρο», στέκεται στοιχειωμένο. Οι οπαδοί θαρρείς πως περιμένουν τη μέρα που η ομάδα θα ξαναγυρίσει στο σπίτι της σαν τον ερχομό της Δευτέρας Παρουσίας. Συγκεντρώνουν υπογραφές, κάνουν εκκλήσεις, προσπαθούν να ξαναζωντανέψουν το άδειο αυτό κουφάρι, δίνοντάς του ζωή και πνοή μέσα από τις ενέργειές τους. Αυτό δεν φαίνεται, όμως, να συμβαίνει. Παρ' όλα αυτά, δεν απογοητεύονται και παλεύουν.

Μέχρι τότε οι άνθρωποι που μένουν γύρω από το στάδιο ορκίζονται πως τις νύχτες ακούνε φωνές. Πως διακρίνουν σκιές μέσα στο σκοτάδι να αλλάζουν μπαλιές. Να προσφέρουν σκηνές αληθινής ποδοσφαιρικής μαγείας. Αυτές που δεν πρόλαβαν να δώσουν απλόχερα σε όλο τον πλανήτη εξαιτίας της μοιραίας πτήσης της 4ης Μάη του 1949.

Χρήστος Σωτηρακόπουλος
sportfm.gr

Βarca σήμερα!

Λόγω κουμπαριάς.... GO CHELSEA GO..... (διαπλεκόμενος mode).

Άντε ρε Guus Hiddink σχίσε τα Καταλανικά οπίσθια!!!

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Λόγω κουμπαριάς.... GO CHELSEA GO..... (διαπλεκόμενος mode).

Άντε ρε Guus Hiddink σχίσε τα Καταλανικά οπίσθια!!!

Eλπίζω να μην πονέσουν πάλι τα ματάκια μας με τον προπονηταρά του κατενατσιο.
Α, και να μην αφήσει το ξυλίκι το κοράκι.

+1 στον kovathe.
Επίσης αν και με λίγες μέρες καθυστέρηση,επιτέλους έφυγε ο Κλίνσμαν.

Αχιλλεα,εαν θες ιδιαιτερα καποια στιγμη θα τσιμπησω λιγο τις τιμες γιατι εισαι και πανταβος και ξεροκεφαλος και δεν ακους αυτους που ξερουν λιγη μπαλα.

Ο χρήστης pasxos έγραψε:

Στα σοβαρα τωρα,θεωρητικα στον επαναληπτικο η μπαρτσελονα θα εχει πιο ευκολο εργο,διοτι η τσελσι θα παιξει πιο ανοιχτα για να νικησει οποτε οι καταλανοι θα βρουνε πιο πολλους ελευθερους χωρους

Aχ,πρεπει να σε μαθω να αρχισεις να διαβαζεις τις κινησεις μεσα στο γηπεδο και λιγο εξω απ αυτο,στους παγκους..
Θα προσεξες φανταζομαι οτι σηκωσε κοντα στο 70 τον ανελκα...

Και φυσικα παιζει απ την αρχη στο παιχνιδι το σημερινο.. Θα αρχισω να στα βαζω σε κουοτ μου φαινεται bujinkan...

Σουρωτηρι η μπαρτσα μεχρι τωρα...4-0 επρεπε να ναι. Πενλατυ απ τον ντανι αλβες γιατι ηταν μεσα στην περιοχη.Δεν δινεται.Πεναλτυ με τραβηγμα απ τον αμπινταλ στο θωρηκτο,ουτε αυτο δινεται.3 κλασσικες ευκαιριες στο μεσοδιαστημα. Κι ακομα δεν εχει φτασει 25ο λεπτο..

Άλλο παιχνίδι βλέπεις;

Εσυ δλδ στο καυτο 20λεπτο 10'-30' της τσελσυ ειδες καμια μπαρτσα στο γηπεδο; Που να ημουν και τσελσυ ρε γμτ.. Τραβηγμα του αλβες μεσα στην περιοχη που δοθηκε φαουλ πανω στη γραμμη και το εκτελεσε ο ντρογκμπα,φανταζομαι δεν το ειδες. Τραβηγμα του αμπινταλ με ριπλει σε αργη κινηση παλι πανω στον ντρογκμπα ουτε αυτο φανταζομαι ειδες. Τις ευκαιριες της τσελσυ στο διαστημα αυτο που οι ισπανοι ειχαν τρυπησει απο παντου δεν το συζηταω να το ειδες,εδω δεν ειδες τα απο πανω. Επομενως,ισως οντως να βλεπεις αλλο παιχνιδι..

Η μπαρτσα εχει παιξει 135 λεπτα ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο ποδοσφαιρο και ενω βλεπει οτι δεν της βγαινει γκολ ουτε σε 1135 μ αυτον τον τροπο,επιμενει. Και βεβαια ετσι γινεται μαγκας ο χιντινγκ που το εχει καταλαβει απ το 1ο λεπτο.