Ο χρήστης kovathe έγραψε:
Eμένα πάλι, διαβάζοντας τα επιχειρήματα του koutsan και του RX8_drifter (με τα οποία ταυτίζομαι) και τον 'αντίλογο' που αποτελείται κυρίως από επαναλήψεις κλισέ συνθημάτων, γιατί μου έρχεται στο νου μια άλλη πρόσφατη συζήτηση περί ηλιθίων και ποσοστών πληθυσμού?

χμμ γιατι προφανως σε βολευουν τα της μιας μεριας και οχι της αλλης...το βλεπω φυσιολογικο εγω...

Το ότι με 'βολεύουν' (απλά συμφωνώ θα το έλεγα εγώ) δεν με εμποδίζει απ΄το να είμαι αντικειμενικός και να βλεπω ποιος αραδιάζει ένα κάρο επιχειρήματα και ποιος τα αγνοεί ανεξήγητα!

να σου πω εγω βλεπω τα ιδια και τα ιδια και απο τις 2 μεριες γιατι πολυ απλα ειναι μια παγια κατασταση εδω και 160 χρονια...και το 'αντικειμενικος' φαινεται απο τον τροπο που διατυπωνονται ορισμενα πραγματα...

οπως δεν ειναι ηλιθιοι αυτοι που δε θελουν να πανε, ετσι δεν ειναι ηλιθιοι και αυτοι που δε τραβηξαν ζορι να πανε γιατι απλα αυτος ειναι ο κανονας...

Ο χρήστης adis4gr έγραψε:

Eμένα πάλι, διαβάζοντας τα επιχειρήματα του koutsan και του RX8_drifter (με τα οποία ταυτίζομαι) και τον 'αντίλογο' που αποτελείται κυρίως από επαναλήψεις κλισέ συνθημάτων, γιατί μου έρχεται στο νου μια άλλη πρόσφατη συζήτηση περί ηλιθίων και ποσοστών πληθυσμού?

χμμ γιατι προφανως σε βολευουν τα της μιας μεριας και οχι της αλλης...το βλεπω φυσιολογικο εγω...

+1

διαβάζοντας ως τρίτος

βασικα δε βλεπω και κανα στρατοκαυλο εδω μεσα.... too much fuzz about nothing που λενε και στο χωριο μου...

Ο χρήστης leonp έγραψε:

Για τον επαγγελματικό στρατό, η ιστορία έχει δείξει ότι πριν από σκληρές δικτατορίες οι στρατοί είχαν γίνει επαγγελματικοί.

Tο θεωρώ το μόνο σοβαρό επιχείρημα, το οποίο πάλι δεν μου δικαιολογεί την μορφή της θητείας που υπηρετείται σήμερα.
Θα ξαναρωτήσω τους επαϊοντες, που έχουν κάνει στρατό και αν υπάρχει και κάποιος άλλος ειδικότερος ας μας φωτίσει:
Το επίπεδο του στρατού σε τί θα μεταβάλλονταν, αν η θητεία σου αποτελούταν απο την εκπαίδευση σου και κάποια επανεκπαίδευση κατα τη διάρκεια της ζωής σου?
Το να κάθεσαι σε ένα γραφείο ή το να είσαι υπηρέτης του κάθε καραβανά ανεβάζει το μάχιμο?
Και αν κάποιος μας πεί ότι στο στρατό μπορει να περάσεις καλά και δημιουργικά , θα του απαντήσω πως σίγουρα μπορείς να περάσεις αξέχαστα:
Αν κάνεις ό,τι κανονικά δεν νοείται να κάνεις ως στρατιώτης.

@ adis, elteo: αν θέλετε εξηγήστε μας σε τί ακριβώς σας φαίνονται παράλογα τα επιχειρήματα μας.
Εγώ τα μόνα επιχείρηματα που συγκράτησα είναι η προσφορά στην χώρα (το οποίο εξήγησα γιατί το θεωρώ ατοπο) και το ότι ε, μια εμπειρία είανι και αυτή, μια μικρογραφία της κοινωνίας, μαθαίνεις πράγματα (να καθαρίζεις σκατά, να υπακούς στους ανώτερους χωρίς πολλά πολλά) που σου χρειάζονται, τα οποία πάλι εξήγησα γιατί δεν συμφωνώ.

Ουφ, δεν είναι κουβέντα για καλοκαίρι αυτή, το δίχως άλλο!
Να πω δυο κουβεντούλες για το στρατό, όπως τον βίωσα (σε...ώριμη ηλικία των 28+ ... ).
-Είχα μέσον για ν'αποφύγω κακές μεταθέσεις. Το χρησιμοποίησα για να πάω στις Διαβιβάσεις και όχι στο Πυροβολικό. Λυπάμαι, που έχωσα κάποιον, αλλά πριν χώσω εγώ, είχα...χωθεί από άλλους. Είναι ο νόμος της ζούγκλας και δεν έχω τύψεις. Άλλοι ούτε καν θα κάνουν τον κόπο να πάνε στο στρατό και προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα. Καθείς, πορεύεται μ'αυτό που έχει...
-Οντας στον στρατό, δεν χρησιμοποίησα μέσον για άδειες ή για να γλιτώσω αγγαρείες, αν και απ' ότι έμαθα μετά, κάποιες γλίτωσα με την μέθοδο των...γκρούπ. Κοινώς σ'αυτούς που βγάζανε υπηρεσίες υπήρχαν 3 γκρουπάκια. Οι ανέγγιχτοι, που δεν κάνουν ποτέ τίποτε, οι μεσαίοι όπως του λόγου μου που γενικά γλιτώνανε τα χειρότερα αν και κάνανε κανονικά υπηρεσίες, και οι...μαύροι που τους πέφταν οι χειρότερες υπηρεσίες. Αυτά ίσχυαν στο κέντρο.
-Στο κέντρο η εκπαίδευση είναι για τον φούτσο και για τα μάτια, αν και αν έχεις όρεξη εκπαιδεύεσαι. Εγώ δεν είχα και με πονούσε το πόδι μου. Πήγαν να μου αγριέψουν λίγο, τους αγρίεψα περισσότερο και τέρμα. Κανείς δεν θα διακινδυνέψει να φύγεις με κουσούρι από εκεί μέσα και ειδικά σε μας που ήμασταν μεγάλα και μορφωμένα παιδάκια...

-Στις μονάδες, είναι γενικά διαφορετικά τα πράγματα και όσο μικρότερη η μονάδα, τόσο πιο πολύ παίζει το πως θα το χειριστείς. Εγώ αν και ήταν φανερό πως απείχα από τον να είμαι καλός φαντάρος παρασάγγας (μια ζωή ημι-ατημέλητος, αλλά όχι αναιδής, απλά χαλαρός , χαμογελαστός , ευγενικός) ποτέ δεν είχα πρόβλημα και γενικά είχα την καλύτερη αντιμετώπιση από τους διοικητές. Μάλιστα με κράτησε με δική του επιλογή παραπάνω στα Γιάννενα ο υποδιοικητής μου, μαζί με τον αδερφό μου (υπηρετήσαμε μαζί) με αποτέλεσμα να πάω στην Κομοτηνή για...20 μέρες (9μηνο... ). Ακόμη και στην Κομοτηνή, επειδή βοήθησα στο φτιάξιμο μια τουαλέτας, δεν έκανα υπηρεσίες πχ και πήρα και παραπάνω άδεια απολύσεως. Κοινώς, όπως τους φερθείς θα σου φερθούν. Εγώ έκανα σαφές πως οι πολλές προσοχές δεν μου αρέσουν, με άφηναν να προσφέρω αλλιώς.
-Οι μεγαλύτεροι βλάκες συνήθως ήταν οι ΕΠΟΠ (Επαγγελματίες Οπλίτες ή αλλιώς, Επειδή Πεινούσα Ορκίστηκα Πάλι, όπως τους πειράζαμε...). Ανάμεσά τους ήταν και κάποια καλά παιδιά, αλλά γενικά ήταν... Κάποια στιγμή ένας ήθελε να το παίζει ζόρικος και να του βαρέσω προσοχές (έβγαζε τις υπηρεσίες γι'αυτό...). Πήγα αναφερόμενος στον διοικητή, λόγω άρνησης. Ο διοικητής δεν ήταν βλάκας. Μου είπε να μην το ξανακάνω απλώς. Αυτό το αναφέρω γιατί πολλοί έχουν την εικόνα καραβανάδων στρατόκαυλων κλπ. Εγώ είδα κοινή λογική, παρά κλασική βλακεία. Βέβαια, είδα και τους κλασικούς που εκμεταλεύονται την θέση τους για να κερδίσουν. Μέχρι και...πουκάμισα κουβαλούσαν κάποιοι!

Καταλήγω, με δυο λογάκια στα παιδιά που δεν θέλουν να πάνε και ξαναλέω κανένα πρόβλημα δεν έχω. Απλά, αν πήγαιναν, θα έβλεπαν πως ο στρατός είναι πραγματικά μια μεγάλη κατασκήνωση σε σχέση μ'αυτά που θα αντιμετωπίσουμε έξω, εργαζόμενοι, φορολογούμενοι, γονείς , κ.ο.κ
Ξέρω πως είναι κοινοτυπία αυτό, αλλά ειλικρινά, πάντα έβρισκα συμπαθέστατους τους διοικητές μου, μπροστά σε ένα...αφεντικό που είχα κάποτε.

Τα περί προσφοράς με διδακτορικά ή σπουδές αντί του στρατού, τ'ακούω βερεσέ, ειλικρινά. Είναι απείρως προτιμότερο να πεις δεν πάω γιατί δεν γουστάρω. Μαζί σου. Το δεν πάω, αλλά θα προσφέρω αλλιώς, με προσβάλει ειλικρινά. Κοινώς, πάρε το πτυχίο σου και βάλτο στ

Ειλικρινά πάντως, αν δεν θέλετε και μπορείτε, να τον αποφύγετε. Αν θα γίνετε καλύτεροι με το να τον αποφύγετε, είναι δικό σας θέμα. Κάθε εμπειρία, όπως και ο στρατός μπορεί να προσφέρει κάτι, αλλά αλίμονο, δεν θα έπρεπε να είναι και υποχρεωτική. Το είπε πολύ ωραία ο koutsan, και η φυλακή μπορεί να προσφέρει ανεκτίμητες εμπειρίες, αλλά δεν θα πάμε κιόλας!

Eγω θα σας πω οτι απλα η θητεια ειναι πραγματι χασιμο χρονου γιατι ετσι τα καταφεραν οι αρμοδιοι με την ανοργανοσια και την ανοχη στην εκμεταλευση του φανταρου με τον 'θειο' που τον βολευει.
Θα μου πειτε αφου ειναι εκτος ενδιαφεροντος αυτα που θα σου μαθουν στο στρατο.Και γω θα σας πω οτι το να μαθεις να μαζευεις τα πραγματα σου ,να μαθεις να πονηρευεσαι -με την καλη εννοια-μην σε κλεψει η σε κοροιδεψει καποιος εκει μεσα και γενικα να μαθεις να φυλαγεσαι σαν ατομο σε μια αδιστακτη κοινωνια ειναι τα πιο χρησιμα πραγματα που θα παρεις και θα χρησιμοποιησεις στον κανιβαλο εξω κοσμο.
Τωρα,,,,,,, αν το συστημα εδινε μεγαλυτερη σημασια στην εξειδικευση του φανταρου με τις αναλογες παροχες,,,,γιατι πολυ σωστα ενα ατομο δεν πειθαρχηται μονο με διαταγες- πολυ περισσοτερο δεν δουλευει-,,τοτε δεν θα ηταν τοσο αδιαφορος .Με αλλα λογια η φιλοσσοφια του φανταρου σημερα ειναι ξαπλα ,φραπε,εξοδο και αν του την πει και καποιος,,,,τηλεφωνο στον θειο.Και καλα κανει αφου οι αλλοι τα εκαναν ετσι ,,,.Τελος ειναι τελειος ακυρο και ψευδες το οτι ο φανταρος κακοπερναει και αυτο σε σχεση με παλαιοτερες εποχες -για να μην παρεξηγουμαι-..
Προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι η ιστορια και οι αγωνες του εθνους επιβαλουν στην συνειδηση ολων να δωσουν το παρον στο στρατευμα αλλα ξαναλεω υπο αλλες πιο συνχρονες και αξιοκρατικες συνθηκες.
Ζησε Μαη να φας τριφιλι!!!!!

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Τα περί προσφοράς με διδακτορικά ή σπουδές αντί του στρατού, τ'ακούω βερεσέ, ειλικρινά. Είναι απείρως προτιμότερο να πεις δεν πάω γιατί δεν γουστάρω. Μαζί σου. Το δεν πάω, αλλά θα προσφέρω αλλιώς, με προσβάλει ειλικρινά. Κοινώς, πάρε το πτυχίο σου και βάλτο στ

Δεν είναι θέμα προτίμησης ή όχι. Η κουβέντα έγινε συγκρίνοντας την προσφορά στην κοινωνία της μίας ή της άλλης λύσης. Δεν είπα ότι επειδή κάνω διδακτορικό δικαιούμαι να μην πάω στο στρατό, άλλωστε στην ίδια μοίρα με μένα βάζω κάποιον ο οποίος δουλεύει, ή τη γυναίκα που κάνει παιδιά. Οπότε αυτά τα περι κώλου και πτυχίων, απλά τα αντιπαρέρχομαι, γιατί πιστεύω ότι τα είπες εν τη ρυμή του λόγου. Φαντάζομαι ότι μέσα στο μαίνος σου γι αυτούς που τη σκαπουλάρουν, διάβασες ό,τι ήθελες.

Κατα τα λοιπά, εμένα με προσβάλει το ότι εσύ είχες μέσο κι εγώ δεν έχω, και θα πρέπει να είμαι στην τρίτη κατηγορία.
Φιλικά

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Τα περί προσφοράς με διδακτορικά ή σπουδές αντί του στρατού, τ'ακούω βερεσέ, ειλικρινά. Είναι απείρως προτιμότερο να πεις δεν πάω γιατί δεν γουστάρω. Μαζί σου. Το δεν πάω, αλλά θα προσφέρω αλλιώς, με προσβάλει ειλικρινά. Κοινώς, πάρε το πτυχίο σου και βάλτο στ

Δεν είναι θέμα προτίμησης ή όχι. Η κουβέντα έγινε συγκρίνοντας την προσφορά στην κοινωνία της μίας ή της άλλης λύσης. Δεν είπα ότι επειδή κάνω διδακτορικό δικαιούμαι να μην πάω στο στρατό, άλλωστε στην ίδια μοίρα με μένα βάζω κάποιον ο οποίος δουλεύει, ή τη γυναίκα που κάνει παιδιά. Οπότε αυτά τα περι κώλου και πτυχίων, απλά τα αντιπαρέρχομαι, γιατί πιστεύω ότι τα είπες εν τη ρυμή του λόγου. Φαντάζομαι ότι μέσα στο μαίνος σου γι αυτούς που τη σκαπουλάρουν, διάβασες ό,τι ήθελες.

Κατα τα λοιπά, εμένα με προσβάλει το ότι εσύ είχες μέσο κι εγώ δεν έχω, και θα πρέπει να είμαι στην τρίτη κατηγορία.
Φιλικά

Κανένα μένος δεν έχω. Είπα και πριν, καθείς πορεύεται με ό,τι έχει. Αν έχεις μέσο χρησιμοποίησέ το για να κάνεις θητεία από το σπίτι. Κανένα πρόβλημα. Μην πας καν στρατό αν μπορείς. Κανένα πρόβλημα επίσης.
Αλλά μην προσπαθείς να με παραμυθιάσεις με την όποια προσφορά με το πτυχίο σου, γιατί ειλικρινά δεν πιάνει.

Κι εγώ έχω ένα γαμ -πτυχίο, αλλά δεν θεωρώ πως επειδή το πήρα, ξεπλήρωσα το χρέος μου στην κοινωνία! Το πήρα για να περνάω καλύτερα σαν εργαζόμενος και ν'ανοίξω λίγο το μυαλό μου περισσότερο. Οπότε, ειλικρινά, τα περί προσφοράς-ανταπόδοσης μέσω των σπουδών, ΕΠΙΜΕΝΩ, πως τ'ακούω βερεσέ.
Δεν επαναλαμβάνω την άλλη φράση, αλλά νομίζω πως το έπιασες το νόημα.

Όσο για το μέσο, σε πληροφορώ πως και χωρίς μέσο, ο στρατός παραμένει μια μεγάλη κατασκήνωση, ΑΝ τον δεις έτσι. Αν τον δεις αλλιώς, τότε είναι μια ταλαιπωρία και μόνον. Δεν ξέρω ποιες είναι οι απόψεις σου, αν νομίζεις πως επειδή σπουδάζεις, δεν πρέπει να πας στρατό γιατί αυτό είναι για τους ...παρακατιανούς, μάλλον δεν έχεις δίκιο. Για να το πω πιο απλά, ο στρατός είναι κι αυτός μια μικρογραφία της κοινωνίας, με τις ανισότητες, με τις αδικίες, με τα στραβά του και ενίοτε και τα καλά του. Είπα και πριν, δεν θεωρώ πως πρέπει όλοι να πάνε, δεν με νοιάζει το χρέος προς την πατρίδα, δεν θα σου πω κουβέντα, αν πας δεν πας ή οτιδήποτε.
Μόνον μην μου πεις πως δεν πρέπει να πας, επειδή σπουδάζεις και έτσι είσαι ...χρησιμότερος στην κοινωνία. Είναι επιεικώς αστεία δικαιολογία. Ειλικρινά.

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:

Μόνον μην μου πεις πως δεν πρέπει να πας, επειδή σπουδάζεις και έτσι είσαι ...χρησιμότερος στην κοινωνία. Είναι επιεικώς αστεία δικαιολογία. Ειλικρινά.

Aν ξαναδιαβάσεις αυτά που έχω γράψει, θα καταλαβεις ότι δεν ζήτησα άλλοθι μέσω των σπουδών μου για να μην πάω στρατό. Μπες στον κόπο και ξαναδιάβασε αυτό που λέω.
Ο σχολιασμός έγινε πάνω στην χρησιμότητα του στρατού στην κοινωνία, επειδή κάποιος ανέφερε ότι είναι προσφορά προς αυτή η θητεία, και απλά είπα το αυτονόητο, ότι ΔΕΝ είναι. Προσφορά είναι οι σπουδές, η εργασία, η οικογένεια.
Αντί να με προτρέψεις να βάλω το πτυχίο μου στον κώλο μου, αυτό που έπρεπε να σε εξοργίσει αφού έχεις αυτή τη στάση περί θητείας, είναι ο μανδύας της χρησιμότητας που την ντύνουν.

Ελπίζω να έγινα σαφής

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:

Μόνον μην μου πεις πως δεν πρέπει να πας, επειδή σπουδάζεις και έτσι είσαι ...χρησιμότερος στην κοινωνία. Είναι επιεικώς αστεία δικαιολογία. Ειλικρινά.

Aν ξαναδιαβάσεις αυτά που έχω γράψει, θα καταλαβεις ότι δεν ζήτησα άλλοθι μέσω των σπουδών μου για να μην πάω στρατό. Μπες στον κόπο και ξαναδιάβασε αυτό που λέω.
Ο σχολιασμός έγινε πάνω στην χρησιμότητα του στρατού στην κοινωνία, επειδή κάποιος ανέφερε ότι είναι προσφορά προς αυτή η θητεία, και απλά είπα το αυτονόητο, ότι ΔΕΝ είναι. Προσφορά είναι οι σπουδές, η εργασία, η οικογένεια.
Αντί να με προτρέψεις να βάλω το πτυχίο μου στον κώλο μου, αυτό που έπρεπε να σε εξοργίσει αφού έχεις αυτή τη στάση περί θητείας, είναι ο μανδύας της χρησιμότητας που την ντύνουν.

Ελπίζω να έγινα σαφής

-Η θητεία δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο χρήσιμη από τις σπουδές στην κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να ποσοτικοποιήσει κάτι τέτοιο! Από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει: πχ μπορεί για την περίπτωσή μου, να προσέφερα καλύτερα στην κοινωνία, πηδώντας τα καλύτερα μωρά για να λύσω το δημογραφικό μας πρόβλημα...

Αλλά δεν μπορώ να αποδείξω ή να επικαλεστώ κάτι τέτοιο...
Δυστυχώς...
Ακριβώς λοιπόν, κανείς δεν μπορεί ν'αποδείξει, ποιο απ' όλα είναι χρησιμότερο: η θητεία, το διδακτορικό ή τα απίθανα γκομενάκια!

-Εμένα δεν με εξοργίζει τίποτε σ'αυτό τον κόσμο , ειλικρινά, πλέον έχω σταματήσει ν'αντιδρώ και στους τραγικούς που βρίσκω στους δρόμους!
Βρίσκω ενοχλητικά και αστεία όμως και τα δύο επιχειρήματα: τόσο την ανταπόδοση στην κοινωνία με την θητεία, όσο και τους λόγους που επικαλείσαι εσύ για να μην κάνεις. Να στο πω αλλιώς: κάποια πράγματα είμαστε αναγκασμένοι να τα κάνουμε, ΑΝ δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Πχ πρέπει να μαζεύουμε τα σκουπίδια , αλλά επειδή εσύ κι εγώ είμαστε πτυχιούχοι, μάλλον θα το αποφύγουμε να γίνουμε οδοκαθαριστές.
Βλέπεις; Με το πτυχίο σου , απέφυγες κάτι. Για ν'αποφύγεις όμως το στρατό, θα χρειαστεί κάτι παραπάνω. Μέσο, χρήματα, @@ δεν ξέρω, αλλά θα χρειαστεί κάτι. ΝΑΙ, μπορείς να τον αποφύγεις. Ή μπορείς να πας και να μην κάνεις ούτε μία υπηρεσία. Ή να πας και να περάσεις απαίσια. Ή, ή...

Στην κοινωνία δεν πορευόμαστε με ό,τι έχουμε; Στο στρατό γιατί όχι δηλαδή; Εγώ το βλέπω σαν άλλο ένα τεστ που πρέπει να περάσουμε : άλλοι θα προσπαθήσουν περισσότεροι, άλλοι λιγότερο. Αλλοι θα κλέψουν, άλλοι θ'αντιγράψουν κ.ο.κ
Επιπλέον, δεν νομίζω πως θεωρείς τον στρατό πραγματικά άχρηστο (αν και ουσιαστικά είναι...). Τον θεωρείς ενοχλητικό, δεν γουστάρεις να πας, σε χαλάει πολύ και τελικά, προτιμάς να τον βγάλεις άχρηστο....

Πίστεψέ με, αν ήταν πραγματικός στρατός, τότε ΕΙΔΙΚΑ δεν θα ήθελες να πας! Γιατί όλα αυτά που σε ενοχλούν τώρα, θα σε ενοχλούσαν πολύ περισσότερο τότε! Όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται, αναρωτιέμαι, τι θα διάλεγαν;

1. Στρατό όπου όλοι θα ήταν ίσοι (αν αυτό ήταν ποτέ εφικτό...) και θα σκίζονταν στις ασκήσεις για 6 μήνες πχ, στην τρεχάλα και στην εκπαίδευση. Αυτός ο στρατός , δεν μπορείτε να πείτε, θα ήταν χρήσιμος, αφού θα είχες εφέδρους πολύ καλά εκπαιδευμένους και θα μπορούσες πχ να πάρεις το Μοναστήρι που τόσο πολύ το θέλει ο Ανθιμος...
2. Στρατό χημείο, όπου κάποιοι θα είναι βολεμένοι, κάποιοι θα βαράνε κάνα σκοπέτο ή καμιά εμπλοκή παραπάνω, αλλά γενικά θα τσουλάει το πράμα χωρίς πολλά πολλά ζόρια για κάνα 12μήνο όπως τώρα.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ θα προτιμούσα το 2ο...

Και γιατι να μην χαραξουμε μια παραλληλη του στρατου με την κοινωνια?

Λογικα τους ιδιους που σε ενοχλουν στο στρατο,θα τους βρεις αργα η γρηγορα σε καποιο γκισε τραπεζας,σε καποιο μαναβικο,στην καρεκλα του αφεντικου σου στο γραφειο του συναδελφου σου κτλ

Ουτε εκει θα μπορεις να τους αποφυγεις.

@ high fidelity:
Ο στρατός με ενοχλεί σαν ιδεολογία, προφανώς και δεν θέλω να πάω. Συνεχίζεις να ψάχνεις να βρείς λόγους για να μην υπηρετίσω στα γραφόμενα μου σε λάθος σημείο. Δεν ξέρω μήπως έχω ξεχάσει να εκφράζομαι, πράγμα που δεν το πιστεύω.
Θα προσπαθήσω άλλη μία, μήπως τα καταφέρω να καταλάβεις αυτό που θέλω να σου πώ.

Θεωρώ την θητεία άχρηστη, είτε έχω διδακτορικό, είτε δουλεύω.
Απλά όταν προσπαθεί κάποιος να με πείσει για τη χρησιμότητα της, του αντιτάσσω ότι ό,τιδήποτε άλλο είναι πιο χρήσιμο. Αυτό δεν έχει σχέση με αναζήτηση άλλοθι απο μέρους μου, δεν νοιώθω τέτοια ανάγκη.

Αν η θητεία ήταν όπως στην περιέγραψα, παρόλες τις ιδεολογικές αντιρρήσεις μου για τον θεσμό της, επειδή δεν είμαι αναρχικός και έχω διαλέξει να παίζω με τους κανόνες του παιχνιδιού, μέσα σε συντεταγμεμη πολιτεία (ακόμα τουλάχιστον, στο μέλλον μπορεί να τη δώ αλλιώς), θα το έτρωγα και θα έλεγα, εφόσον διαλέγεις να μην αμφισβητείς δυναμικά, τουλάχιστον είναι κάτι που προσφέρει στο κράτος σου.
Αλλά να χάσω 1 χρονο απ τη ζωή μου, με εξοργίζει. Δεν είναι ένας μήνας, είναι ένας χρόνος στην πιο παραγωγική περίοδο της ζωής σου.

@ paulgiot δεν κατάλαβα τον παραλληλισμό σου και πού σκοποί...

@ paulgiot δεν κατάλαβα τον παραλληλισμό σου και πού σκοποί...

απλα για το θεμα της ιδεολογιας.Ο στρατος δεν διαφερει δραματικα απο την οργανωμενη κοινωνια κι εφοσον εχει αποφασισει να παιξεις με τους κανονες,οπως λες δεν καταλαβαινω το ιδεολογικο σου προβλημα

Γιατί στην οργανωμένη κοινωνία έχεις πολύ μεγαλύτερα περιθώρια αντίδρασης ίσως?
Η γιατί δεν υπακούς σε κάποιον επειδή είναι ανωτερός σου, αν και πιο ηλίθιος απο σένα?
Η γιατί δεν του βαράς προσοχή?
Απορώ πως μπορείτε να δέχεστε αψήφιστα την ανωτερότητα και την υπακοή σε κάποιον ηλίθιο επειδή έτσι είναι η ιεραρχία.

Γιατί στην οργανωμένη κοινωνία έχεις πολύ μεγαλύτερα περιθώρια αντίδρασης ίσως?

Ισως,αλλα μεχρι που φτανουν τα ορια?Για ποσο νομιζεις οτι θα μπορεις να παρανομεις π.χ να φοροδιαφευγεις?

Η γιατί δεν υπακούς σε κάποιον επειδή είναι ανωτερός σου, αν και πιο ηλίθιος απο σένα?

Αναφερεσαι σε καποιον καθηγητη μου στο πανεπιστημιο ,στον διευθυντη της τραπεζας που δουλευα ενα φεγγαρι,στον ιδιοκτητη του διαμερισματος που νοικιαζω,κτλ?

Η γιατί δεν του βαράς προσοχή?

και προσοχη και καφεδες,και το φωτοτυπικο θα μαθεις να επισκευαζεις

Απορώ πως μπορείτε να δέχεστε αψήφιστα την ανωτερότητα και την υπακοή σε κάποιον ηλίθιο επειδή έτσι είναι η ιεραρχία.

και ποιος σου ειπε αψηφιστα???

1. Groupthink is a type of thought exhibited by group members who try to minimize conflict and reach consensus without critically testing, analyzing, and evaluating ideas. During groupthink, members of the group avoid promoting viewpoints outside the comfort zone of consensus thinking. A variety of motives for this may exist such as a desire to avoid being seen as foolish, or a desire to avoid embarrassing or angering other members of the group. Groupthink may cause groups to make hasty, irrational decisions, where individual doubts are set aside, for fear of upsetting the group’s balance.

Social psychologist Clark McCauley's three conditions under which groupthink occurs:

* Directive leadership.
* Homogeneity of members' social background and ideology.
* Isolation of the group from outside sources of information and analysis.

2. The Abilene paradox is a paradox in which a group of people collectively decide on a course of action that is counter to the preferences of any of the individuals in the group. It involves a common breakdown of group communication in which each member mistakenly believes that their own preferences are counter to the group's and do not raise objections.

It was observed by management expert Jerry B. Harvey:

On a hot afternoon visiting in Coleman, Texas, the family is comfortably playing dominoes on a porch, until the father-in-law suggests that they take a trip to Abilene [53 miles north] for dinner. The wife says, 'Sounds like a great idea.' The husband, despite having reservations because the drive is long and hot, thinks that his preferences must be out-of-step with the group and says, 'Sounds good to me. I just hope your mother wants to go.' The mother-in-law then says, 'Of course I want to go. I haven't been to Abilene in a long time.'

The drive is hot, dusty, and long. When they arrive at the cafeteria, the food is as bad as the drive. They arrive back home four hours later, exhausted.

One of them dishonestly says, 'It was a great trip, wasn't it.' The mother-in-law says that, actually, she would rather have stayed home, but went along since the other three were so enthusiastic. The husband says, 'I wasn't delighted to be doing what we were doing. I only went to satisfy the rest of you.' The wife says, 'I just went along to keep you happy. I would have had to be crazy to want to go out in the heat like that.' The father-in-law then says that he only suggested it because he thought the others might be bored.

The group sits back, perplexed that they together decided to take a trip which none of them wanted. They each would have preferred to sit comfortably, but did not admit to it when they still had time to enjoy the afternoon.

ΥΓ. στην σλαβομακεδονια η υποχρεωτικη θητεια καταργηθηκε πριν 2 χρονια. μονο κατι τριτοκοσμικες χωρες σαν την ελλαδα και την τουρκια που απλως αγοραζουν οπλα των αμειρκανων και δεν θελουν να πουν οχι στο στησιμο του κωλου στον θειο σαμ εχουν υποχρεωτικη στρατιωτικη θητεια. επισης η αλβανια, η σερβια κ αλλες χωρες εχουν δηλωσει επισημα οτι θα σταματησει ο θεσμος της υποχρεωτικης θητειας μεσα στα επομενα 2 χρονια. απο τις ευρωπαικες χωρες, η γερμανια, σουηδια, νορβηγια, φινλανδια εχουν υποχρεωτικη θητεια μονο σε θεωρητικο επιπεδο, καθως στην πραξη μονο οσοι θελουν πανε.

δεν το πιστευω οτι εγραψα την παραπανω παραγραφο. θα μπορουσα να την ειχα γραψει πριν 4 χρονια. και αυτο ειναι λυπηρο.

Ο χρήστης skye έγραψε:

2. The Abilene paradox is a paradox in which a group of people collectively decide on a course of action that is counter to the preferences of any of the individuals in the group. It involves a common breakdown of group communication in which each member mistakenly believes that their own preferences are counter to the group's and do not raise objections.

It was observed by management expert Jerry B. Harvey:

On a hot afternoon visiting in Coleman, Texas, the family is comfortably playing dominoes on a porch, until the father-in-law suggests that they take a trip to Abilene [53 miles north] for dinner. The wife says, 'Sounds like a great idea.' The husband, despite having reservations because the drive is long and hot, thinks that his preferences must be out-of-step with the group and says, 'Sounds good to me. I just hope your mother wants to go.' The mother-in-law then says, 'Of course I want to go. I haven't been to Abilene in a long time.'

The drive is hot, dusty, and long. When they arrive at the cafeteria, the food is as bad as the drive. They arrive back home four hours later, exhausted.

One of them dishonestly says, 'It was a great trip, wasn't it.' The mother-in-law says that, actually, she would rather have stayed home, but went along since the other three were so enthusiastic. The husband says, 'I wasn't delighted to be doing what we were doing. I only went to satisfy the rest of you.' The wife says, 'I just went along to keep you happy. I would have had to be crazy to want to go out in the heat like that.' The father-in-law then says that he only suggested it because he thought the others might be bored.

The group sits back, perplexed that they together decided to take a trip which none of them wanted. They each would have preferred to sit comfortably, but did not admit to it when they still had time to enjoy the afternoon.

Να που συμφωνώ σε κάτι με τον κ. highfidelity. Ειδικά με αυτό:

Ο χρήστης HighFidelity έγραψε:
Πίστεψέ με, αν ήταν πραγματικός στρατός, τότε ΕΙΔΙΚΑ δεν θα ήθελες να πας! Γιατί όλα αυτά που σε ενοχλούν τώρα, θα σε ενοχλούσαν πολύ περισσότερο τότε! Όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται, αναρωτιέμαι, τι θα διάλεγαν;

1. Στρατό όπου όλοι θα ήταν ίσοι (αν αυτό ήταν ποτέ εφικτό...) και θα σκίζονταν στις ασκήσεις για 6 μήνες πχ, στην τρεχάλα και στην εκπαίδευση. Αυτός ο στρατός , δεν μπορείτε να πείτε, θα ήταν χρήσιμος, αφού θα είχες εφέδρους πολύ καλά εκπαιδευμένους και θα μπορούσες πχ να πάρεις το Μοναστήρι που τόσο πολύ το θέλει ο Ανθιμος...
   ...................

Είναι άκρως τραγελαφικό να λένε κάποιοι περί χαμένου χρόνου, περί αγγαρειομαχίας, περί ελλιπούς εκπαίδευσης, όταν είναι έτοιμοι ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΟΡΙ να σπάσουν τα κινητά τους προσπαθώντας να βρουν τη μάνα τους, να μιλήσει στον πατέρα τους, να μιλήσει στον τοπικό Γκρούεζα ή στο δήμαρχο από το Κωλοχώρι που ξέρει τον τάδε ταξίαρχο στο ΓΕΣ ή το ΝΕΣ ή το ΨΕΣ, ώστε να τους τραβήξουν με συρματόσχοινο από τα 'σκατά'.
Όσον αφορά τον 'χαμένο χρόνο', μπορεί για τους ίδιους να είναι χαμένος, αλλά όπως ξανάγραψα η διαρκής παρουσία στρατού στα σύνορα είναι για την Ελλάδα αναγκαία. Το να αναφέρονται ως αντίθετα παραδείγματα χώρες - δορυφόροι του Μπους, όπως η Αλβανία, δείχνει έλλειψη αντίληψης της γεωστρατηγικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί.