Ο χρήστης titsataki έγραψε:

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Όσο πάει και περισσότερο αναρωτιέμαι πόσο μπορεί να 'καταπιεί' ένας λαός όταν ακούει τέτοιες ανατροπές!!!

Tωρα εδω πρεπει να καταλαβουμε ενα πραγμα. Η πολιτικη των ΗΠΑ δεν αλλαζει δια νυκτος και δεν αλλαζει αν δεν θελει ο Προεδρος των ΗΠΑ. Αυτος αποφασιζει. Και ο τωρινος προεδρος ειναι διασημος για το οτι του αρεσει να παραμενει στην στρατηγικη του και ειναι λιγουλακι πεισματαρης. Πιστεψτε το οτι το τι εγινε στο Ιρακ και αλλαχου δεν ειναι μια αποφαση που την πηρε (η οποιοσδηποτε προεδρος) μονος στο Οβαλ office. Oυτε ειναι ταινια επιστημονικης φαντασιας χολυγουντιανης που πολλοι εδω μεσα βλεπουν/παρομοιαζουν την Αμερικανικη πολιτικη.

Οσον αφορα τον λαο ξερει πολυ καλα τι γινεται. Η αποδειξη ειναι στις εκλογες που εξεφρασε την διαφωνια με την πολιτικη και οχι μονο το Ιρακ αλλα σε γενικες γραμμες. Οποτε δεν βλεπω να 'καταπινουν' τιποτα.

Νικος

Γειά κι από μένα...
Παρακολουθώ την κουβέντα αρκετό καιρό αλλά πρώτη φορά κάνω σχόλιο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ενώ αρχικά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μεγάλη υποστήριξη της συγκεκριμένης επιθετικής πολιτικής, στην συνεχεια αυτό άλλαξε.
Ωστόσο αυτό δεν είναι ανεξάρτητο από την στάση και την επιροή που άσκησαν τα Αμερικάνικα ΜΜΕ. Γνώμη μου είναι ότι αρχικά παίρνεται η απόφαση σε στρατηγικό επίπεδο, μετά δίνεται η κατάλληλη εντολή διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και στην συνέχεια οι όποιες αποφάσεις περνάνε με την 'συναίνεση' του λαού.
Το έχω αναπτύξει και σε άλλο post, ο συγκεκριμένος χειρισμός εφαρμόζεται όλο και περισσότερο στις Δυτικές χώρες (και στην Ελλάδα).

Είμαι στο γραφείο, και δεν μπορώ να γράψω περισσότερα αυτή την στιγμή, αλλά θα επανέλθω για καλύτερη ανάλυση...

Είναι απογοητευτικό να βλέπω απλούς ανθρώπους να υπεραμύνονται της πολιτικής ΗΠΑ στο Ιρακ και αλλού...Μάλλον η διαφορετική ήπειρος στην οποία ζουν, τούς έχει δώσει μια αίσθηση 'γυάλας' , δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς!

Εδώ έχουμε μια απλή και απολύτως καταννοητή κατάσταση: δυνάμεις κατοχής των Αμερικανών σε ξένο έδαφος, με το οποίο δεν υπάρχει το παραμικρό πολιτισμικό-ιστορικό δέσιμο , παρά μόνο το...πετρελαϊκό!! Μπορούμε να αποδεχόμαστε μια τέτοια στάση; Εγώ προσωπικά όχι!

Το οτι κάτι δεν έχει πάει όπως ακριβώς θα ήθελαν οι αμερικανοί στο Ιράκ είναι προφανές. Μάλλον βρίσκονται σε μια θέση του τύπου 'μπρος γκρεμός και πίσω ρέμμα' . Αν φύγουν έτσι απλά, θα θεωρηθεί αποτυχία. Και μάλλον ούτε αυτό οτύς νοιάζει-περισσότερο ασχολούνται με τις δαπάνες και τους εξοπλισμούς.
Αν μείνουν, θα συνεχίζονται οι θάνατοι αμερικανών στρατιωτών...

Η λογική και η ιστορία λένε οτι θα έπρεπε τα αμερικανικά στρατεύματα να έχουν ήδη φύγει, προς αναζήτηση άλλου...πυρήνα παγκόσμιας τρομοκρατίας, αφήνοντας το έδαφος στις αμερικάνικες πολυεθνικές! Φαίνεται όμως πως αυτή τη φορά το βάζο με το μέλι είναι πολύ μεγαλύτερο από τη γιουγκοσλαβία πχ...

Πλέον αυτή η κατάσταση έχει διαρκέσει περισσότερο από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο - αυτό κι αν είναι ανατριχιαστικό!

Ωστόσο τρέμω στην ιδέα να φύγουν από κει οι αμερικανοί...απλούστατα γιατί κάπου αλλού θα πάνε!!Πού όμως;;;

Διάβασα παραπάνω οτι οι αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ είναι έντονες και φάνηκε στις εκλογές. Δεν αντιλέγω. Προφανώς υπάρχουν αντιδράσεις, προχτές βράδυ κιόλας παρακολουθούσα στο ΣΚΑΙ μια σατιρική-καυστική εκπομπή αμερικάνικου τηλεοπτικού δελτίου - κάτι σα το Αλ τσαντίρι, αλλά χωρίς το Ντάτσουν...Θέμα ήταν το Ιρακ.

Αλλά με το ισχύον πολιτικό σύστημα του δικομματισμού και της ύπαρξης ενός καπιταλιστικού κι ενός ακόμη πιο καπιταλιστικού κόμματος, υπάρχει αλήθεια τρόπος να πληγεί ο μπους και η παρέα του;;Αφού είναι γνωστό: 50% αποχή να υπάρχει, οι εκλογές προχωρούν κανονικά...

Αντί όμως να συζητάμε για εκλογές και σταυρούς, ας αναλογιστούμε τι γίνεται εκεί κάτω στο Ιρακ...τρομοκράτες αναρχικοί Ιρακινοί σκοτώνουν, σαμποτάροντας τη νόμιμη κυβέρνηση....

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=245

H Νάνσι Πελόζι πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ

Συγκλήθηκε την Πέμπτη στην Ουάσινγκτον το Κογκρέσο, με τους Δημοκρατικούς να πλειοψηφούν για πρώτη φορά τα τελευταία δώδεκα χρόνια τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή των Αντιπροσώπων, έπειτα από τις ενδιάμεσες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2006.

Ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα των νέων βουλευτών ήταν να προχωρήσουν στην εκλογή προέδρου. Η δυναμική Νάνσι Πελόζι, η οποία υπήρξε βασικός παράγοντας της επιτυχίας των Δημοκρατικών να πάρουν από τον έλεγχο των Ρεπουμπλικανών τα δύο τμήματα του Κογκρέσου, εξελέγη η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Σε μία ψηφοφορία που χαρακτηρίστηκε εν πολλοίς από την κομματική «γραμμή», η 66χρονη βουλευτής από την Καλιφόρνια εξελέγη με 223 ψήφους -σε σύνολο 435- στη θέση που τη φέρνει δεύτερη στη σειρά διαδοχής του Αμερικανού προέδρου, πίσω από τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή, Τζον Μπένερ, ο οποίος είχε στο πρόσφατο παρελθόν σφοδρές πολιτικές διαμάχες με την Πελόζι, χαιρέτησε την εκλογή της, χαρακτηρίζοντάς την «ένα νέο ορόσημο στην αμερικανική ιστορία». Το γεγονός αυτό «είναι σημαντικό για το Κογκρέσο και συγχαίρω την κυρία Πελόζι» δήλωσε ο Μπένερ.

Σημαντικότατο τμήμα της συνεδρίασης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία αναλώθηκε στη διαδικασία ορκωμοσίας βουλευτών και γερουσιαστών. Σε διάδρομο του Καπιτωλίου εθεάθη το μεσημέρι και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, η σύζυγός του οποίου, Χίλαρι, είναι γερουσιαστής.

Το νέο Κογκρέσο θα πληροφορηθεί στις λεπτομέρειές της τη νέα στρατηγική του προέδρου Μπους για το Ιράκ. Οι Δημοκρατικοί κατ' αρχήν αντιτίθενται στην αύξηση του αριθμού των Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Χάρι Ρέιντ η διακομματική συνεργασία για το Ιράκ είναι «ευκταία, πλην δύσκολη».

Αλλο θέμα στην ατζέντα του νέου κογκρέσου θα είναι η ταχεία κατάρτιση του νομοσχεδίου για την αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου, με το Λευκό Οίκο να ενδιαφέρεται για την «επιβίωση» πολλών δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Στο νέο Κογκρέσο θα καταβληθεί επίσης προσπάθεια να οριοθετηθεί καλύτερα η δράση των ομάδων πίεσης.*

Κάποιοι βάζουν ινκοσέπτ για τα σπυράκια.

http://www.whitehouse.org/

Kαι τσίλικα πόστερ για τους σωστούς ΗΠΑμερικανούς πατριώτες:
http://www.whitehouse.org/initiatives/posters/index.asp

φοβερή σελίδα...την στέλνω σε φίλους και συναδέλφους να λιώσουν

Ο χρήστης manosk έγραψε:
:ysterical:

Kαι τσίλικα πόστερ για τους σωστούς ΗΠΑμερικανούς πατριώτες:
http://www.whitehouse.org/initiatives/posters/index.asp

και ο εκλεκτος του Θεου!!!!

εχω λιωσει στο γελιο!!!!

Ο χρήστης manosk έγραψε:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=767223&lngDtrID=245

H Νάνσι Πελόζι πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ

Συγκλήθηκε την Πέμπτη στην Ουάσινγκτον το Κογκρέσο, με τους Δημοκρατικούς να πλειοψηφούν για πρώτη φορά τα τελευταία δώδεκα χρόνια τόσο στη Γερουσία όσο και στη Βουλή των Αντιπροσώπων, έπειτα από τις ενδιάμεσες εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2006.

Ένα από τα πρωταρχικά καθήκοντα των νέων βουλευτών ήταν να προχωρήσουν στην εκλογή προέδρου. Η δυναμική Νάνσι Πελόζι, η οποία υπήρξε βασικός παράγοντας της επιτυχίας των Δημοκρατικών να πάρουν από τον έλεγχο των Ρεπουμπλικανών τα δύο τμήματα του Κογκρέσου, εξελέγη η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Σε μία ψηφοφορία που χαρακτηρίστηκε εν πολλοίς από την κομματική «γραμμή», η 66χρονη βουλευτής από την Καλιφόρνια εξελέγη με 223 ψήφους -σε σύνολο 435- στη θέση που τη φέρνει δεύτερη στη σειρά διαδοχής του Αμερικανού προέδρου, πίσω από τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή, Τζον Μπένερ, ο οποίος είχε στο πρόσφατο παρελθόν σφοδρές πολιτικές διαμάχες με την Πελόζι, χαιρέτησε την εκλογή της, χαρακτηρίζοντάς την «ένα νέο ορόσημο στην αμερικανική ιστορία». Το γεγονός αυτό «είναι σημαντικό για το Κογκρέσο και συγχαίρω την κυρία Πελόζι» δήλωσε ο Μπένερ.

Σημαντικότατο τμήμα της συνεδρίασης στη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία αναλώθηκε στη διαδικασία ορκωμοσίας βουλευτών και γερουσιαστών. Σε διάδρομο του Καπιτωλίου εθεάθη το μεσημέρι και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, η σύζυγός του οποίου, Χίλαρι, είναι γερουσιαστής.

Το νέο Κογκρέσο θα πληροφορηθεί στις λεπτομέρειές της τη νέα στρατηγική του προέδρου Μπους για το Ιράκ. Οι Δημοκρατικοί κατ' αρχήν αντιτίθενται στην αύξηση του αριθμού των Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Χάρι Ρέιντ η διακομματική συνεργασία για το Ιράκ είναι «ευκταία, πλην δύσκολη».

Αλλο θέμα στην ατζέντα του νέου κογκρέσου θα είναι η ταχεία κατάρτιση του νομοσχεδίου για την αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου, με το Λευκό Οίκο να ενδιαφέρεται για την «επιβίωση» πολλών δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Στο νέο Κογκρέσο θα καταβληθεί επίσης προσπάθεια να οριοθετηθεί καλύτερα η δράση των ομάδων πίεσης.*

Κάποιοι βάζουν ινκοσέπτ για τα σπυράκια.

I epelasi ton xipidon

Ο πρόεδρος μασάει τσιχλόφουσκα

Εδώ ο πρόεδρος σκέφτεται

Και ο πρόεδρος παίζει:yahoo:

κάτι ιδιαίτερα αστείο με τους Αμερικανούς προέδρους είναι τα τεχνάσματα που τους συμβουλεύουν για να βελτιώνουν το λαϊκό τους προφίλ. Για παράδειγμα θυμάμαι κάποιον πρόεδρο τους που βοήθησε (ον κάμερα φυσικά) κάποια κυρία με τα ψώνια της ή τον μπους να διαβάζει παραμυθάκια σε σχολείο την 11/09...

Βέβαια και εδώ γίνονται αυτά...για παράδειγμα βλέπεις πολιτικά πρόσωπα να φοράνε το κράνος του εργοταξίου όταν επισκέπτονται κάποιον σχετικό χώρο ή την στολή του εργάτη όταν επισκέπτονται κάποιο εργοστάσιο απλά στην Αμερική είναι τόσο στημένα και έντονα που καταλαβαίνεις το επίπεδο των ατόμων που απευθύνονται.

Λυκαυγές και λυκόφως για τους «φίλους των HΠA»
ΗΜΕΡΗΣΙΑ 6/1/2007

Της Ελένας Μπέλλη

Kάποιοι, όπως ο Oσάμα μπιν Λάντεν, πλάστηκαν κατ εικόνα και ομοίωση και εξοπλίστηκαν με σύγχρονα εργαλεία πολέμου για την επίτευξη του στόχου. Kάποιοι άλλοι μεταμορφώθηκαν από άσπονδοι εχθροί σε συνεργάτες. Kάποιοι τρίτοι, απλώς τοποθετήθηκαν στην εξουσία για να υπηρετήσουν γεωπολιτικά συμφέροντα. Kαι είναι πράγματι πολλοί οι ηγέτες της υφηλίου που επέλεξαν σε κάποια φάση της «καριέρας» τους να συμμαχήσουν με τις Hνωμένες Πολιτείες πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον. Διαψεύστηκαν. Aν ο Σαντάμ πολέμησε τους Iρανούς με αμερικανικά όπλα και αν ο Mιλόσεβιτς εκθειάστηκε για το Nτέιτον, το τέλος είναι ίδιο. Όπως ίδια είναι και η αρχή, η πολιτική αρχή του Πενταγώνου: Mόλις ο στόχος επιτευχθεί, το εργαλείο παροπλίζεται.

Mία είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα: O δικτάτορας Aουγκούστο Πινοσέτ, εγκάθετος στην εξουσία της Xιλής από τους Aμερικάνους, εξακολούθησε μέχρι τέλους να απολαμβάνει τη χλιδή της ελευθερίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης που στέρησε σε χιλιάδες αντιπάλους του.

O Πινοσέτ ενταφιάστηκε με όλες τις τιμές του στρατεύματος, σε μία τελετή μακράν λαμπρότερη του πολιτικού του βίου. Πέραν εκείνου, ουδείς. Kανένας άλλος από τους τακτικούς αλλά και τους ευκαιριακούς συμμάχους των HΠA δεν είχε την ίδια μοίρα. Παρότι μένει να αποδειχθεί τι επιφυλάσσει η υπερδύναμη για δύο από τους νυν «συνεργάτες» της, τον Mουαμάρ Kαντάφι και τον Περβέζ Mουσάραφ, η ιστορία είναι σχεδόν πανομοιότυπη και δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: Oποιος θεωρείται πλέον περιττός, ακολουθεί την οδό της αφάνειας.

O Σαντάμ Xουσεϊν είναι το προφανές παράδειγμα αυτής της πολιτικής. Σύμμαχος των HΠA επί σειρά ετών, εξοπλίστηκε με αμερικανικά όπλα στον πόλεμο κατά του Iράν.

Aναχαίτισε το σιιτικό τόξο που έτεινε να εξαπλωθεί στη Mέση Aνατολή μετά την ιρανική επανάσταση. Kαι ήταν, μεταξύ άλλων, το... ασφαλές καταφύγιο των Aμερικανών την εποχή της συνεχούς διολίσθησης της τιμής του πετρελαίου. Πότε ακριβώς ο Σαντάμ έγινε περιττός στις HΠA δεν είναι σαφές. Aν και οι Pώσοι επισημαίνουν ότι όλα άρχισαν όταν η Bαγδάτη ανακοίνωσε ότι οι πετρελαϊκές συναλλαγές θα γίνονται σε ευρώ, το βέβαιο είναι ότι η ανάγκη για ενεργειακή απεξάρτηση κίνησε το μεγαλύτερο μέρος του τροχού στην αγχόνη του Σαντάμ.

Είχε την ίδια τύχη
O Σλόμπονταν Mιλόσεβιτς είχε την ίδια τύχη. Έναν κατά τι αξιοπρεπέστερο θάνατο, αλλά την ίδια τραγελαφική συνέχεια με την παράδοση και ταφή της σορού. Oι πόλεμοι στη Γιουγκοσλαβία δεν ήταν αποκλειστικά δικό του δημιούργημα -οι Σέρβοι της Kράινα δεν σφαγιάστηκαν από το δικό του στράτευμα και οι ομοεθνείς τους στο Kόσοβο δεν πέθαιναν από σερβικές σφαίρες. Aλλά αμέσως μετά τη συμφωνία του Nτέιτον για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, ο Mιλόσεβιτς έγινε περιττός.

O στόχος είχε επιτευχθεί, η περιφερειακή δύναμη είχε διασπαστεί, η χώρα χρειαζόταν νέα ηγεσία. H σύλληψη δεν άργησε, παρότι ουδείς από τους αντιπάλους στον πόλεμο, Φράνιο Tούτσμαν και Aλία Iζεντμπέγκοβιτς κατηγορήθηκαν για εγκλήματα πολέμου. O Tούτσμαν, βέβαια, εξυπηρέτησε τον στόχο του διαμελισμού και μετά χαρακτηρίστηκε «φασίστας»: Στην κηδεία του δεν παρευρέθη ουδείς Eυρωπαίος.

Oσο για τον Iζεντμπέγκοβιτς, εκείνος μάλλον ...πέθανε νωρίς. Yπάρχουν πολλοί ακόμα που ως μηχανές εξυπηρέτησης συμφερόντων παροπλίστηκαν με την πλήρωση του στόχου. O Mανουέλ Nοριέγκα, στο μισθολόγιο της CIA από τη δεκαετία του 1950 με μισθό 110.000 δολαρίων ετησίως, εγκαταστάθηκε στην εξουσία του Παναμά το 1983 για να ανατραπεί από τους δημιουργούς του κατά την αμερικανική εισβολή στη χώρα, το 1989.

Η μοίρα των αδυνάτων
O Eντβαρντ Σεβαρντνάτζε, επίσης. H στενή του σχέση με τις HΠA μετέτρεψε τη Γεωργία σε «φιλοαμερικανικό θύλακα» στον Kαύκασο, που ανταμείφθηκε με τη συμμετοχή στον αγωγό Mπακού - Tσεϊχάν. Oδηγήθηκε ωστόσο στην έξοδο με την Eπανάσταση των Pόδων, την έξωθεν υποκινούμενη και χρηματοδοτούμενη κινητοποίηση για την αντικατάσταση του Σεβαρντνάτζε από ακόμη έναν φιλο-αμερικανό, τον M. Σαακασβίλι. Kι άλλοι θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Iσως αυτή τελικά είναι η μοίρα των αδυνάτων.

Ο εκλεκτός
AOYΓKOYΣTO ΠINOΣET
Στη ζωή και τον θάνατο ήταν και παρέμεινε ο εκλεκτός των HΠA. Δεν λογοδότησε ποτέ για τα εγκλήματά του, εγκλήματα που διαπράχθηκαν με την σιωπηλή υποστήριξη της Oυάσιγκτον.

Πέθανε στη θαλπωρή των οικείων του και ετάφη με την αξιοπρέπεια που στέρησε στα χιλιάδες θύματά του.

Οι «εν αναμονή»
MOYAMAP KANTAΦI
Aδιαφιλονίκητος ηγέτης της Λιβύης και ακόμα... συνταγματάρχης σε ένδειξη μετριοφροσύνης, ο πολέμιος των HΠA ανακοίνωσε μετά την ανατροπή του Σαντάμ ότι η χώρα του κάνει έρευνες για όπλα μαζικής καταστροφής και δέχτηκε διεθνείς επιθεωρητές. Tο μέλλον του αβέβαιο.

ΠEPBEZ MOYΣAPAΦ
Mπορεί ο Tζ. Mπους να μη γνώριζε καν το όνομά του, αλλά ο Πακιστανός δικτάτορας αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμος. Oι τρεις βάσεις που παρείχε στις HΠA έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή των Tαλιμπάν στο Aφγανιστάν. Tο μέλλον του, επίσης, αβέβαιο.

Οι «τελειωμένοι» και οι παροπλισμένοι
ΣANTAM XOYΣEΪN
Σύμμαχος των HΠA επί σειρά ετών, εξυπηρέτησε στην ανάσχεση του φανατικού ισλαμισμού ως κοσμικό αντίβαρο μεταξύ του σιιτικού Iράν και της σουνιτικής Σαουδικής Aραβίας και έσωσε συχνά την τιμή του πετρελαίου διασφαλίζοντας κέρδη στους αμερικανικούς κολοσσούς. Πέθανε δι απαγχονισμού στη Bαγδάτη.

ΣΛOMΠONTAN MIΛOΣEBITΣ
Πιστός στην πολιτική του Tίτο, διατήρησε τις ισορροπίες μεταξύ Mόσχας και Oυάσιγκτον. Παρά τις εθνικιστικές κορόνες, χειριζόταν τα πολιτικά πράγματα της Γιουγκοσλαβίας με το βλέμμα στη Δύση, όπως τουλάχιστον αποδεικνύουν οι πρώτες απόπειρες εκσυγχρονισμού. Bρέθηκε νεκρός στο κελί του στη Xάγη.

ENTBAPNT ΣEBAPNTNATZE
O υπουργός Eξωτερικών του Γκορμπατσόφ εγκαταστάθηκε στην εξουσία της Γεωργίας το 1992 μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον εθνικιστή Γκαμσαχούρντια. O πλέον φιλο-αμερικανός στον Kαύκασο ωστόσο ανατράπηκε από την Eπανάσταση των Pόδων που έφερε στην εξουσία έναν θερμότερο φιλο-αμερικανό.

MANOYEΛ NOPIEΓKA
Συνεργάτης της CIA από τη δεκαετία του 1950, εγκαταστάθηκε στην εξουσία του Παναμά το 1983. Bοήθησε τις φιλοαμερικανικές δυνάμεις στο Eλ Σαλβαδόρ και τη Nικαράγουα ως μεσάζοντας χρημάτων και όπλων. Συνελήφθη από τους πρώην μέντορές του κατά την αμερικανική εισβολή στη χώρα, το 1989.

LINK ΧΟΡΗΓΩΝ

http://www.shoutfile.com/v/gSfSsCpR/Why ... Are_Stupid

(νταξ δε λεω μπορει να'ναι και στημενο ΑΛΛΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ)

μη νομιζεις, και ο προεδρος τους στο ιδιο επιπεδο ειναι...

Πραγματικα ζουν στον κοσμο τους...λυπηρο...