Ο χρήστης greo έγραψε:
Μηνυματα τα οποια ειναι συμβατα με το χριστιανικο δογμα ενω ολως τυχαιως δεν εχει σωθει κατι που να ερχεται σε ευθεια αντιπαραθεση με τα χριστιανικα ηθη ή τον τροπο ζωης, οπως ντελιριακες κωμωδιες, φαλλικες.

Οι αριστοφανικές κωμωδίες έχουν άπειρες σκηνές με τον φαλλό σε περίοπτη θέση, βωμολοχίες, αθυρόστομους ήρωες κ.λπ.

Έχουν διασωθεί και ποικίλα φιλοσοφικά έργα, των οποίων η κοσμοθεωρία δεν έχει κανένα σημείο συνάντησης με αυτή του χριστιανισμού.
Βλ. Επίκουρος, Έρμαρχος, ηδονιστές κ.λπ.

Αγγελε,από Επίκουρο δεν έχει σωθεί σχεδόν τίποτα

Η πνευματική παραγωγή είναι τεράστια με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της να προορίζεται για γρήγορη κατανάλωση. Ο 'σπουδαίος' ελληνικός κινηματογράφος, από τον οποίο έχουμε παρακολουθήσει το πολύ 40-50 ταινίες από 500 φορές, παρήγαγε πάνω από 150 ταινίες το χρόνο επί δεκαετίες. Ευτυχώς, εξαιρουμένων κάτι προβολών του Alter που βρήκε τζάμπα σαβούρα και γέμισε κάμποσες ώρες προγράμματος, τις παραγωγές αυτές τις έφαγε το μαύρο σκοτάδι.
Ο συντηρητής/ιστοριοδίφης/ιστορικός της τέχνης του 3000 μΧ δύσκολα θα διακρίνει αξία στις αηδίες που γυρίζονταν σε 1 μήνα ή 1 ημέρα, γι' αυτό θα τις βάλει στην άκρη.

Στα τραγούδια τα ίδια. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσει ο Πάριος επί του Νταλάρα, αλλά σίγουρα θα επιβιώσει έναντι του Κουρκούλη. Λογικά θα επιβιώσουν και οι δύο ή οι τρεις, όχι οι 103.

Τέλος, η επιλογή δεν έγινε επί χριστιανικών χρόνων μόνο. Σίγουρα ένα πρώτο ξεκαθάρισμα έγινε ήδη από το 600-100 πΧ και συνεχίστηκε κι αργότερα. Λογικό δεν είναι; Για να διατηρηθούν έργα έπρεπε να γραφούν σε αντίτυπα με το χέρι και τα αντίτυπα αυτά να αναπαράγονται κάθε πχ 50 χρόνια, ενώ θα έπρεπε να φυλάγονται καλά από τη φυσική φθορά. Τεράστια δουλειά και τα μέσα πενιχρά. Άρα στα έτη της επικράτησης του χριστιανισμού είναι ζήτημα αν ένα ποσοστό ως 20% διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση. Σίγουρα υπήρξε μια επιλογή, αλλά όχι πάνω στο 100% αλλά στο 10-20. Μιλάμε για μισή ως μία χιλιετηρίδα και χειρόγραφα σε φθαρτά μέσα, μην το ξεχνάμε.

Ο χρήστης Pai Mei έγραψε:

Μηνυματα τα οποια ειναι συμβατα με το χριστιανικο δογμα ενω ολως τυχαιως δεν εχει σωθει κατι που να ερχεται σε ευθεια αντιπαραθεση με τα χριστιανικα ηθη ή τον τροπο ζωης, οπως ντελιριακες κωμωδιες, φαλλικες.

Οι αριστοφανικές κωμωδίες έχουν άπειρες σκηνές με τον φαλλό σε περίοπτη θέση, βωμολοχίες, αθυρόστομους ήρωες κ.λπ.

Έχουν διασωθεί και ποικίλα φιλοσοφικά έργα, των οποίων η κοσμοθεωρία δεν έχει κανένα σημείο συνάντησης με αυτή του χριστιανισμού.
Βλ. Επίκουρος, Έρμαρχος, ηδονιστές κ.λπ.

Ναι αλλα περαν απο τον τροπο γραφης ή προβολης της κωμωδιας αυτο που μενει τελικα απο τις κωμωδιες του Αριστοφανη ειναι η 'παση θυσια ειρηνη', 'λατρεια του παλιου καλου καιρου' (απο τοτε ιδια ηταν ολα), 'καταγγελια του νεωτερισμου' και κυριως το διπτυχο 'καλη ολιγαρχια - κακη και σκανδαλιαρα δημοκρατια' (πανω-κατω οτι λεει σημερα η κυβερνηση). Ο δε σωμενος Πλουτος θα μπορουσε να χαρακτηριστει μεχρι και χριστιανικο εργο.

Τα εργα που αναφερεις πιστευεις οτι εχουν σωθει με τον ογκο και το ειδικο βαρος που ειχαν στην εποχη τους;

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Η πνευματική παραγωγή είναι τεράστια με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της να προορίζεται για γρήγορη κατανάλωση. Ο 'σπουδαίος' ελληνικός κινηματογράφος, από τον οποίο έχουμε παρακολουθήσει το πολύ 40-50 ταινίες από 500 φορές, παρήγαγε πάνω από 150 ταινίες το χρόνο επί δεκαετίες. Ευτυχώς, εξαιρουμένων κάτι προβολών του Alter που βρήκε τζάμπα σαβούρα και γέμισε κάμποσες ώρες προγράμματος, τις παραγωγές αυτές τις έφαγε το μαύρο σκοτάδι.
Ο συντηρητής/ιστοριοδίφης/ιστορικός της τέχνης του 3000 μΧ δύσκολα θα διακρίνει αξία στις αηδίες που γυρίζονταν σε 1 μήνα ή 1 ημέρα, γι' αυτό θα τις βάλει στην άκρη.

Ναι αλλα περαν της μιας παραστασης στην αρχαια Αθηνα δεν ειχαμε εμπορικη εκμεταλλευση, εν αντιθεσει με τον ελληνικο κινηματογραφο. Επειτα μην εισαι σιγουρος τι θα εκτιμησει ο ιστορικος του μελλοντος. Μπορει να κρατησει τον Ψαλτη, ως σπανιο ντοκουμεντο στο φαινομενο της ραδιοπειρατειας...

Στα τραγούδια τα ίδια. Δεν ξέρω αν θα επιβιώσει ο Πάριος επί του Νταλάρα, αλλά σίγουρα θα επιβιώσει έναντι του Κουρκούλη. Λογικά θα επιβιώσουν και οι δύο ή οι τρεις, όχι οι 103.

Και σιγουρα θα επιβιωσει εναντι του Αγγελακα και του Ασιμου, επισης...

Τέλος, η επιλογή δεν έγινε επί χριστιανικών χρόνων μόνο. Σίγουρα ένα πρώτο ξεκαθάρισμα έγινε ήδη από το 600-100 πΧ και συνεχίστηκε κι αργότερα. Λογικό δεν είναι; Για να διατηρηθούν έργα έπρεπε να γραφούν σε αντίτυπα με το χέρι και τα αντίτυπα αυτά να αναπαράγονται κάθε πχ 50 χρόνια, ενώ θα έπρεπε να φυλάγονται καλά από τη φυσική φθορά. Τεράστια δουλειά και τα μέσα πενιχρά. Άρα στα έτη της επικράτησης του χριστιανισμού είναι ζήτημα αν ένα ποσοστό ως 20% διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση. Σίγουρα υπήρξε μια επιλογή, αλλά όχι πάνω στο 100% αλλά στο 10-20. Μιλάμε για μισή ως μία χιλιετηρίδα και χειρόγραφα σε φθαρτά μέσα, μην το ξεχνάμε.

Ειδικα στο θεμα 'κωμωδια'. Οπως ακριβως ο Μάικλ Τζορνταν δε θα μπορουσε να ειναι Ουζμπεκος ετσι ακριβως και ο Αριστοφανης ΑΠΟ+ΚΛΕΙΕΤΑΙ να ηταν ο μοναδικος καλος κωμωδιογραφος της Αθηνας.

Επισης, απο τους αρχαιους το σατυρικο δραμα θεωρουνταν βασικο και αναποσπαστο συμπληρωμα της τριλογιας. Γραφοταν απο τους ιδιους που μας αφησαν τις τραγωδιες. Και ομως μολις ενα σωζεται...

Ο χρήστης greo έγραψε:

Μηνυματα τα οποια ειναι συμβατα με το χριστιανικο δογμα ενω ολως τυχαιως δεν εχει σωθει κατι που να ερχεται σε ευθεια αντιπαραθεση με τα χριστιανικα ηθη ή τον τροπο ζωης, οπως ντελιριακες κωμωδιες, φαλλικες.

Οι αριστοφανικές κωμωδίες έχουν άπειρες σκηνές με τον φαλλό σε περίοπτη θέση, βωμολοχίες, αθυρόστομους ήρωες κ.λπ.

Έχουν διασωθεί και ποικίλα φιλοσοφικά έργα, των οποίων η κοσμοθεωρία δεν έχει κανένα σημείο συνάντησης με αυτή του χριστιανισμού.
Βλ. Επίκουρος, Έρμαρχος, ηδονιστές κ.λπ.

Ναι αλλα περαν απο τον τροπο γραφης ή προβολης της κωμωδιας αυτο που μενει τελικα απο τις κωμωδιες του Αριστοφανη ειναι η 'παση θυσια ειρηνη', 'λατρεια του παλιου καλου καιρου' (απο τοτε ιδια ηταν ολα), 'καταγγελια του νεωτερισμου' και κυριως το διπτυχο 'καλη ολιγαρχια - κακη και σκανδαλιαρα δημοκρατια' (πανω-κατω οτι λεει σημερα η κυβερνηση). Ο δε σωμενος Πλουτος θα μπορουσε να χαρακτηριστει μεχρι και χριστιανικο εργο.

Τα εργα που αναφερεις πιστευεις οτι εχουν σωθει με τον ογκο και το ειδικο βαρος που ειχαν στην εποχη τους;

Όχι, δεν το πιστεύω.
Έχει αποδειχθεί άλλωστε, με τις ανακαλύψεις πρωτογενών παπύρων, ότι υπήρχαν επιλεκτικά κριτήρια κατά τη διάρκεια της αντιγραφής των εργών.
Π.χ. ό,τι γνωρίζαμε για τα ποιήματα της Σαπφούς ήταν είτε από μεταφράσεις στα λατινικά, είτε μεταφέρθηκαν προφορικά μέσω της ιστορικής μνήμης. Ευτυχώς, οι πάπυροι που ανακαλύφθηκαν αποκατέστησαν το κενό, που είχαν δημιουργήσει οι χριστιανοί αντιγραφείς, οι οποίοι δεν είχαν δει με καθόλου καλό μάτι το περιεχόμενο των ποιημάτων της, συν το γεγονός ότι ήταν και γυναίκα. (Το 1073 εξεδόθη αυτοκρατορικό διάταγμα και κάηκαν όλα τα ποιήματα της Σ. σε Ρώμη και Κων/πολη).
Γενικώς, όποτε έμπαινε ο θρησκευτικός φανατισμός στη μέση, είχαμε τέτοιες καταστάσεις.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.
Τα κριτήρια άλλαζαν από εποχή σε εποχή, ανάλογα και με το αναγνωστικό κοινό, τις απαιτήσεις του, τις συνθήκες κ.λπ.

Ο χρήστης greo έγραψε:

Επισης, απο τους αρχαιους το σατυρικο δραμα θεωρουνταν βασικο και αναποσπαστο συμπληρωμα της τριλογιας. Γραφοταν απο τους ιδιους που μας αφησαν τις τραγωδιες. Και ομως μολις ενα σωζεται...

Καθ'ότι ο γέλως είναι αμαρτία για το ιουδαιοχριστιανικό σύμπλεγμα. Ειρήσθω δε εν παρόδω ότι ο απαξιωτικός 'πλατωνικός' ορισμός της κωμωδίας βρίθει γραμματικών και άλλων σφαλμάτων που ΔΕΝ έκανε ποτέ ο φιλόσοφος... Αντιθέτως, ένα κομμάτι που βρέθηκε πρόσφατα φαίνεται να είναι ο πραγματικός ορισμός που είχε δώσει ο Πλάτων.

Ο χρήστης skullone έγραψε:

Επισης, απο τους αρχαιους το σατυρικο δραμα θεωρουνταν βασικο και αναποσπαστο συμπληρωμα της τριλογιας. Γραφοταν απο τους ιδιους που μας αφησαν τις τραγωδιες. Και ομως μολις ενα σωζεται...

Καθ'ότι ο γέλως είναι αμαρτία για το ιουδαιοχριστιανικό σύμπλεγμα. Ειρήσθω δε εν παρόδω ότι ο απαξιωτικός 'πλατωνικός' ορισμός της κωμωδίας βρίθει γραμματικών και άλλων σφαλμάτων που ΔΕΝ έκανε ποτέ ο φιλόσοφος... Αντιθέτως, ένα κομμάτι που βρέθηκε πρόσφατα φαίνεται να είναι ο πραγματικός ορισμός που είχε δώσει ο Πλάτων.

Τα έχουμε τα κείμενα; (τους ορισμούς εννοώ)