εσεις που ειστε πιτσιρικια και ξερετε...

υπαρχει συγκροτημα 'anathema'?

Μόνο υπάρχει;;;

πχ1:

Where are you tonight?
Wild flower in starlit heaven
Still enchanted in flight
Obsessions lament to freedom

A timeless word, the meanings changed
But I'm still burning in your flames,
Incessant, lustral masquerade,
Unengaged, dim lit love didn't taste the same

And I still wonder if you ever wonder the same
And I still wonder...

πχ2:

We are just a moment in time
A blink of an eye
A dream for the blind
Visions from a dying brain
I hope you don't understand

ειν' καλο? γιατι ειχα μια κουβεντα τ' απογευμα......

ελληνικο? ξενο? μου λεγε (η κουβεντα ) οτι θα γουσταρω...

Ο χρήστης Asimov έγραψε:
εσεις που ειστε πιτσιρικια και ξερετε...

υπαρχει συγκροτημα 'anathema'?

Χαρη πριν παθεις εγκεφαλικο, θα του απαντησω εγω.

Υπαρχει παππου και όταν τους ακουσεις θα παθεις τα τριπλασια που επαθες με τους placebo!

How I needed you
How I bleed now you're gone
In my dreams I see you
But I awake so alone

I know you didn't want to leave
Your heart yearned to stay
But the strength I always loved in you
Finally gave way

Somehow I knew you would leave me this way
Somehow I knew you could never stay
And in the early morning light
After a silent peaceful night
You took my heart away

In my dreams I can see you
I can tell you how I feel
In my dreams I can hold you
And it feels so real

I still feel the pain
I still feel your love
I still feel the pain
I still feel your love

And somehow I knew you could never,never stay
And somehow I knew you could leave me
And in the early morning light
After a silent,peaceful night
You took my heart away
I wish,i wish you could have stayed

μαστα

θελω ενα χαρντ κοπι ν' ακουσω και μονος βαλτο στο προγραμμα κορη μου

Έχω φαει άπειρες ώρες ακούγοντας και βλεποντάς τους...

Με προσοχή γιατί είναι απ' τα πολυ βαριά ναρκωτικά...

Ο χρήστης Asimov έγραψε:
θελω ενα χαρντ κοπι ν' ακουσω και μονος βαλτο στο προγραμμα κορη μου

Αt your services Father!

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:
είναι απ' τα πολυ βαριά ναρκωτικά...

ωχχχχχ

Ο χρήστης Asimov έγραψε:

There is no pain, you are receding.
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I cant hear what youre sayin.
When I was a child I caught a fleeting glimpse,
Out of the corner of my eye.
I turned to look but it was gone.
I cannot put my finger on it now.
The child is grown, the dream is gone.
I have become comfortably numb.

Εδω τελειωνουν ολα, ειδικα στο σολο στο κλεισιμο......

+1979. Η χρονιά δύο μεγάλων γεγονότων. Το ένα από αυτά, η κυκλοφορία εκείνου του επικού και ανεπανάληπτου άλμπουμ.

Ο χρήστης n_olympios έγραψε:

There is no pain, you are receding.
A distant ships smoke on the horizon.
You are only coming through in waves.
Your lips move but I cant hear what youre sayin.
When I was a child I caught a fleeting glimpse,
Out of the corner of my eye.
I turned to look but it was gone.
I cannot put my finger on it now.
The child is grown, the dream is gone.
I have become comfortably numb.

Εδω τελειωνουν ολα, ειδικα στο σολο στο κλεισιμο......

+1979. Η χρονιά δύο μεγάλων γεγονότων. Το ένα από αυτά, η κυκλοφορία εκείνου του επικού και ανεπανάληπτου άλμπουμ.

Το άλλο; Η γέννησή σου μήπως;

H Αυτού Εξοχότης:

Και γιορτάζω τη δημοσίευση #4.000 σε αυτό το forum (το πρώτο στο οποίο φτάνω αυτό το νούμερο ) με ένα αγαπημένο τραγούδι από άλλο αγαπημένο δίσκο του επίσης πολυαγαπημένου συγκροτήματος.

http://video.google.com/videoplay?docid ... 4500581920

Να'μαστε καλά, πάμε για άλλες 4.000. Και βλέπουμε.

(Να πάρει, συγκινήθηκα)...

Nα τις δεκαχιλιοστήσεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ωχ τώρα το θυμήθηκα που είχα τάξει στον Ολύμπιο ένα άβαταρ που να δειχνει πόσο άντρας με class (άντρακλας δλδ) είναι.

Διάλεξε ένα βρε Ολύμπιε

Δε φαίνονται όλα και δεν μπορώ να επιλέξω...

Edit: τώρα που φαίνονται όλα, μάλλον το τελευταίο θα επέλεγα. Για να σε θυμάμαι.

Ρε παίδες,σας βλέπω που ποστάρετε στίχους απο τραγούδια και λέω μήπως γνωρίζετε που να βρούμε στίχους του Καββαδία

Εδώ, για παράδειγμα:
http://www.geocities.com/Athens/Olympus ... adias.html

Αν και νομίζω πως τον συγκεκριμένο αξίζει να το έχεις και σε βιβλίο. Νομίζω πως τα έργα του κυκλοφορούν ιδιαίτερα προσιτές εκδόσεις...

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Ρε παίδες,σας βλέπω που ποστάρετε στίχους απο τραγούδια και λέω μήπως γνωρίζετε που να βρούμε στίχους του Καββαδία

Με ένα γρήγορο γκούγκλισμα: http://cgi.di.uoa.gr/~gram/poemkav.html

Αλλά σίγουρα θα βρεις στα... βιβλιοπωλεία
Το ένα και μοναδικό πεζό του πάντως (Βάρδια), δεν το ξεπέρασα ποτέ. Απίστευτο.

Ανδρέα, επίσης:

ΚΛΙΚ

Edit: το δικό μου λινκ έχει τα περισσότερα, χαχα! Φάτα Μοργκάνα.

2ο edit: Πάρε κι άλλες 2 ωραίες σελίδες:

http://www.geocities.com/kveragr/
http://www.smiley.cy.net/tsymeo/poetry-3.htm

Τί είστε εσείς ρε;

πάρτε κάτι καλό:

Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.
Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις.
Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.

Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια.
Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι.
Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια
κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.

Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα.
-Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι;
Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα
ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.

Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια,
κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι
σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια,
και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.

Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει,
τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει.
Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη;
Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.

• Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
  Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
• Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε.
Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει.
Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι...
Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.

Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει.

• Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια.
  Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει.
• Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.

Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενον Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή.

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχε ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες, απ' το λαιμό ως τα νύχια,
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί.

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς, σπαθιά ζωγραφισμένα,
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά, που εχόρευε γυμνή
κι απά στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματ' ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλλονή...

Κι έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ' άγριαν αγάπη, ακράτητη, βαθιά κι αληθινή·
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη Αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή.

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε, τόσο βαθιά, ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψεν ό,τι δικό της είχε,
έμεινεν όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά.

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές...
Του κάκου· γνώριζεν αυτός - καθώς το ξέρουμ' όλοι -
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές...

Κάποια βραδιά ως περνούσαμε από το Bay of Bisky,
μ' ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί.
Ο πλοίαρχος είπε: 'θέλησε το στίγμα του να σβήσει'
και διάταξε στη θάλασσα την κρύα να κηδευθεί.