Το θέμα που τίθεται είναι τι να πει ο γονιός, πως να σχολιάσει το γεγονός, πως να βοηθήσει.
Γιατί εγώ, όπως κ όλοι οι γονείς που γνωρίζω, να βοηθήσουμε θέλουμε.

Κι εννοείται ότι γουστάρουν, στην αρχή τουλάχιστον. Κι εγώ δεν γουστάρω όταν μετά σπάνε τα μούτρα τους, άσχετο αν τις περισσότερες φορές τελικά καλό τους κάνει...

Ρε συ, Ηλία! Αφου ξέρεις.

Στην ανατροφή το παν είναι οι ΑΡΧΕΣ που θα πάρει το παιδί. Οχι το τι θα γίνει όταν μεγαλώσει. Αυτές έχεις δώσει στα παιδιά σου!

Δεν έχει καμία σημασία να αυτός ο μαντραχαλάς θα κάνει περισσότερα λεφτά από τα παιδιά σου, όταν μεγαλώσει. Μα καμία.

Η συμβουλή είναι ότι τέτοιες συμπεριφορές, μπορεί να φαίνονται μαγκιόρικες, αλλά, ουσιαστικά είναι θρασύδειλες. Χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις, χωρίς τον φόβο της αντιδικίας από τον άλλο, με την σιγουριά της καβάτζας του μπαμπά και της μαμας, τέτοια παιδιά δημιουργούν εντυπώσεις. Για να καλύψουν άλλες εσωτερικές τους ανάγκες.
Τα παιδιά μας θέλω να μάθουν ότι το σημαντικότερο στην ζωή είναι να μπορούν να κοιτάξουν τον ευατό τους στον καθρέπτη γνωρίζοντας ότι, δεν άφησαν κανέναν να τους υποτιμήσει, ότι διεκδίκησαν όλα όσα δικαιούνται και ότι έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν. Ότι πρέπει πρώτα να κοιτάνε τι θέλουν τα ίδια, και μετά ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι.

Αν θέλουν να κάνουν τους καουμπόϊδες, μπορούν. Αλλά τις επιπτώσεις δεν μπορεί να τις ξέρει κανείς!

Και το απλούστερο. Γιατί δεν ρωτάς τας ίδια να σου πουν τι πιστεύουν για το ρεμάλι? Μπορεί και να εκπλαγείς!

1989-1990,τρίτη γυμνασίου,1ο Γυμνάσιο Πύργου,ώρα εθνικού ύμνου.Ένα καπάκι από στυλό προσγειώνεται στο μάτι ενός μαθητή και αυτός βλαστημάει συμμαθητή του τσαντισμένος.Η γυμνασιάρχης του ανακοινώνει μπροστά σε όλο το σχολείο μονοήμερη αποβολή,επειδή έβρισε την ώρα που ακουγόταν ο εθνικός ύμνος.
Τι λέτε ότι έγινε όταν μεγάλωσε ο μαθητής αυτός;

Πανούσης? [έλα πλακα κάνω...δεν κρατήθηκα! ]

Ο χρήστης pjathan έγραψε:
1989-1990,τρίτη γυμνασίου,1ο Γυμνάσιο Πύργου,ώρα εθνικού ύμνου.Ένα καπάκι από στυλό προσγειώνεται στο μάτι ενός μαθητή και αυτός βλαστημάει συμμαθητή του τσαντισμένος.Η γυμνασιάρχης του ανακοινώνει μπροστά σε όλο το σχολείο μονοήμερη αποβολή,επειδή έβρισε την ώρα που ακουγόταν ο εθνικός ύμνος.
Τι λέτε ότι έγινε όταν μεγάλωσε ο μαθητής αυτός;

Mεταξύ μας, ψάχνω να βρώ το μεμπτό. Γιατί προφανώς δεν εξέφρασε καμιά εναντίωση στα σύμβολα, η παναγία του βγήκε αυθόρμητα για το καπάκι που του μπήκε στα μάτια

Συμμαθητής μου ήταν και έγινε γιατρός.

kouk

Εντάξει. Θέλεις να δείξεις ότι το γεγονός της αποβολής δεν επηρέασε την μελλοντική του πορεία?
Μα το παιδί δεν έφταιγε. Ο άλλος που πέταξε το καπάκι έφταιγε. Δεν είναι το ίδιο. Να μας πεις τι έγινε το καλόπαιδο που πέταξε το καπάκι!

Ο χρήστης kouk έγραψε:
Εντάξει. Θέλεις να δείξεις ότι το γεγονός της αποβολής δεν επηρέασε την μελλοντική του πορεία?
Μα το παιδί δεν έφταιγε. Ο άλλος που πέταξε το καπάκι έφταιγε. Δεν είναι το ίδιο. Να μας πεις τι έγινε το καλόπαιδο που πέταξε το καπάκι!

Αυτός που βλαστήμησε ήταν ''παιδί για σπίτι'' τότε.Το καλόπαιδο που του πέταξε το καπάκι έγινε....δημοσιογράφος.

Αυτό έλειπε να μαντεύουμε την εξέλιξη ενός ατόμου απο τέτοια περιστατικά μόνο. Ίσως είναι ικανό αλλα επ ουδενί αναγκαίο.

Κι ο δικός μου ο πατέρας ήταν κουμάσι απ τα λίγα. Αν έκανα το 1/100 απ αυτά που είχε κάνει, θα έπρεπε σήμερα να είμαι στα κάτεργα
Αν με ρωτήσεις για την πορεία του, θα σου πώ απερίφραστα ότι είναι πετυχημένη

Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Αυτό έλειπε να μαντεύουμε την εξέλιξη ενός ατόμου απο τέτοια περιστατικά μόνο. Ίσως είναι ικανό αλλα επ ουδενί αναγκαίο.

Κι ο δικός μου ο πατέρας ήταν κουμάσι απ τα λίγα. Αν έκανα το 1/100 απ αυτά που είχε κάνει, θα έπρεπε σήμερα να είμαι στα κάτεργα
Αν με ρωτήσεις για την πορεία του, θα σου πώ απερίφραστα ότι είναι πετυχημένη

δεν διαφωνώ καθόλου,αυτό προσπάθησα να δείξω με το παράδειγμα.Αρκετοί συμμαθητές μου τότε ήταν αρκετά ζωηροί και σχεδόν όλοι ψαχνόμασταν για καυγά.Μόνο ένας κατέληξε άσχημα,είναι φυλακή χρόνια τώρα,οι υπόλοιποι ακολούθησαν ο καθένας το δρόμο του.

Η συμπεριφορά που περιγράφει ο Ηλίας δεν ενός 'ζωηρού' παιδιού. Είναι κακοαναθρεμμένου, κακού παιδιού.

Ο χρήστης pjathan έγραψε:
Συμμαθητής μου ήταν και έγινε γιατρός.

σιγά τον αστροναύτη

'Μπαμπά ξύπνα η μαμά είπε ότι τελειώνουν τα πάμπερς και πρέπει να μου πάρεις κι άλλα'

πόσο μας είχες πει ότι είναι;

Ο χρήστης pjathan έγραψε:
Αυτός που βλαστήμησε ήταν ''παιδί για σπίτι'' τότε.Το καλόπαιδο που του πέταξε το καπάκι έγινε....δημοσιογράφος.

Δεν ήξερα ότι ήταν από τον Πύργο. Τώρα πετάει μπουκάλια.

Ο χρήστης kouk έγραψε:
...Και το απλούστερο. Γιατί δεν ρωτάς τας ίδια να σου πουν τι πιστεύουν για το ρεμάλι? Μπορεί και να εκπλαγείς!

Ma ... αυτό ακριβώς κάνω! Ρωτάω τι έγινε, πως το βλέπουν οι υπόλοιποι κλπ κλπ κλπ.
Ξεκινήσαμε, ας πούμε, την συζήτηση κάπως έτσι:
Εγώ: Τι έγινε σήμερα στο σχολείο;
Παιδί μου: Κάποιο παιδί (δεν ξέρω ποιό) κλείδωσε την πόρτα του σχολείου, ο επιστάτης έκοψε την αλυσίδα κι αυτό ήταν όλο.
Ε: Δεν μας ενδιαφέρει ποιός ήταν, ρε συ. Γιατί το έκανε;
Π: Που να ξέρω; Δεν κατάλαβα κ τπτ...

Στο τέλος, βέβαια, μάθαμε κ κάποιες λεπτομέρειες. Ξέρει και παραξέρει, αλλά είναι κ συμμαθητές του. Δεν θέλει να τους εκθέσει ή να τους κατηγορήσει κι αυτό εγώ το σέβομαι. Το περιστατικό το χαρακτηρίσαμε αποτυχημένη απόπειρα πλάκας και αντίδραση των καθηγητών κάπως υπερβολική μετά από χρόνια ανοχής κι έληξε η συζήτηση. Όλοι θα είναι προσεκτικότεροι στο μέλλον κι ελπίζουμε ο ένας νεαρός να πάρει το απολυτήριο του Γυμνασίου του χρόνου κι ο άλλος ν' αποφύγει να μείνει από απουσίες φέτος...

Εγώ όταν ήμουν μικρός είχα κλειδώσει τους γονείς μου και την γιατρό έξω απ το σπίτι γιατί ήθελαν να μου κάνουν ένεση Ο μπαμπάς μου έσπασε το τζάμι της πόρτας για να μπουν .
Επίσης είχα κλειδώσει τον περιπτερά της γειτονιάς μου στο περίπτερο

Έγινα προγραμματιστής

Εγώ όταν ήμουν μικρός είχα βρει τρόπο να ανοίγω την κλειδωμένη πόρτα του δωματίου της γιαγιάς μου και το κλειδωμένο της μπαούλο και με τα λ7 που της πήρα σιγά σιγά αγόρασα αεροβόλο κ χτυπούσα κότες κ γάτες στη γειτονιά κ έσπασα κ το παράθυρο ενός γείτονα.
Έγινα έμπορος.
(νομίζω, δλδ)

Δλδ θες να συνεχίσω τώρα;
Εχω βάλει κόκκινη πιπεριά σε εικόνα σε εκκλησάκι και την είχα στήσει να δω αντιδράσεις απο προσκυνητές( φώναζαν θαυμα θαύμα )
Με πιστόλι αεροβόλο και πλαστελίνη ρίχναμε σε παιδική θεατρική παράσταση με φίλο μου(με αυτόν είμασταν η συμφορά της περιοχής ) στα πόδια των ηθοποιών
Γενικά το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν τι μλκία θα κάνω. Είχε λερωθεί το παντελόνι του αδελφού μου απο πίσω με λαδομπογια και μού έδωσε λίγο μπαμπάκι και ένα μπουκάλι νέφτι να του το καθαρίσω, και του το άδειασα όλο για να δώ αν θα τρέχει όπως λεγανε (όντως έτρεχε)