Govus ποιο site?

Ο χρήστης Govus έγραψε:
Από σήμερα καθόμαστε εδώ:

https://sslsites.de/www.autoteile-shop. ... ydiver.jpg

Ευχαριστώ πολύ το φίλο NIGA για το site που μου υπέδειξε (και απ' όπου το αγόρασα...). Μόνο μελανό σημείο, το σχεδόν κατεστραμμένο χαρτόκουτο που το περιείχε (το κάθισμα πάντως δεν έχει τίποτε). Να φταίει ο χθεσινός κατακλυσμός ;

Τί είναι αυτό; Για αυτοκίνητο;

Ο χρήστης Vasgti έγραψε:
Τουλάχιστον είχαν κάποιο αποτέλεσμα οι ενέργειες που έκανες? Σήμερα πιστεύεις πως έπρεπε να είχες αντιμετωπίσει διαφορετικά το συγκεκριμένο θέμα? Ρωτάω όσον αφορά τη δασκάλα περισσότερο...

Eιχαν. Μαζευτηκε και βελτιωσε τη συμπεριφορα της προς το παιδι και προς εμας. Επαιξε ρολο και ο διευθυντης του σχολειου, που γνωριζε φυσικα την απαραδεκτη συμπεριφορα της, για την οποια και αλλοι γονεις ειχαν κανει παραπονα, αλλα πιο ηπια (και οχι ολοι).
Πιστευω σημερα πως επρεπε να ενεργησω νωριτερα. Με καθυστερησε η ελπιδα οτι θα βελτιωθει η κατασταση, ο φοβος οτι μπορει να γινουν χειροτερα τα πραγματα (να ξεσπασει την αντιδραση της στο παιδι) και οτι η γυναικα μου εργαζοταν στο ιδιο χωριο ως νηπιαγωγος.
Κατεστησα σαφες, στην ιδια και στον Διευθυντη, οταν κατηγγειλα το θεμα, οτι αν αντιληφθω την παραμικρη 'αντεκδικηση' προς το παιδι, θα μας μαζεψει ολους ο εισαγγελεας και δεν τολμησε να κανει τιποτα.
Τεσπα, η ολη ιστορια ηταν πολυ επωδυνη αλλα διδακτικη εμπειρια, ευτυχως ημασταν εκει για λιγοτερο απο ενα χρονο και τωρα το παιδι εχει βρει την ηρεμια και το χαμογελο του και παλι.

Χαίρομαι που τέλος καλό όλα καλά.

Ο χρήστης kantoniou έγραψε:
......

Φοβερή κατάσταση.... Το σκεφτόμουν νωρίτερα και σας θαυμάζω που κρατιόσασταν να μην την κατηγορείτε μπροστά στο παιδί. Εγώ φοβάμαι ότι δεν τα είχα καταφέρει. Τα παιδιά καταλαβαίνουν το παράλογο της κατάστασης και ίσως να φτάσουν να αναρωτιούνται για την αξιοπιστία των γονέων.

Αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί δεν τους λέτε την αλήθεια?

Ο χρήστης Kid έγραψε:
Αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί δεν τους λέτε την αλήθεια?

Διατήρηση ισορροπιών - δύσκολο θέμα. Άσε που πρέπει να μάθουν ότι ο κόσμος είναι άδικος (και δεν γίνεται να έχουμε πάντα τον μπαμπά και την μαμά από πίσω)

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί δεν τους λέτε την αλήθεια?

Διατήρηση ισορροπιών - δύσκολο θέμα. Άσε που πρέπει να μάθουν ότι ο κόσμος είναι άδικος (και δεν γίνεται να έχουμε πάντα τον μπαμπά και την μαμά από πίσω)

Ο κόσμος είναι άδικος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουν το σωστό με το λάθος.

Ο χρήστης Kid έγραψε:

Αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί δεν τους λέτε την αλήθεια?

Διατήρηση ισορροπιών - δύσκολο θέμα. Άσε που πρέπει να μάθουν ότι ο κόσμος είναι άδικος (και δεν γίνεται να έχουμε πάντα τον μπαμπά και την μαμά από πίσω)

Ο κόσμος είναι άδικος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουν το σωστό με το λάθος.

Δεν είπε κανείς το αντίθετο.

Ο χρήστης Kid έγραψε:
Αφού τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί δεν τους λέτε την αλήθεια?

Στον κοσμου του παιδιου της Α' δημοτικου, τα πραγματα δεν ειναι τοσο ξεκαθαρα οσο στον δικο μας κοσμο.
Η κορη μου αισθανοταν να αδικειται απο τη δασκαλα ('μπαμπα η κυρια δεν με αγαπαει') και ταυτοχρονα αποζητουσε την αναγνωριση απο την 'κυρια' της. Ξυπνουσε στις 5 το πρωι με κλαματα, επειδη δεν ηθελε να παει σχολειο, αλλα οταν πηγαινε ηθελε να ειναι διπλα στην 'κυρια', πιστευοντας ετσι οτι μπορει να κερδισει τη συμπαθεια της. Καταλαβαινε τις ειρωνειες που δεχοταν, και ταυτοχρονα προσπαθουσε να ειναι καλη με τη δασκαλα για να σταματησουν.
Η εξουσια που ασκει ο δασκαλος σε τοσο μικρα παιδια και ο θαυμασμος που αισθανονται για αυτον ειναι κατι που μονο σε μια δυσκολη κατασταση μπορεις να διαπιστωσεις.
Γιαυτο δεν μπορεις να πεις τα πραγματα με το ονομα τους, γιατι ο κοσμος του παιδιου, που ειναι ιεραρχημενος με συγκεκριμενο τροπο, μπορει να 'καταρρευσει', προκαλωντας ακομα μεγαλυτερο προβλημα. Ειδικα οταν, οπως στην περιπτωση μας, δεν εχεις εναλλακτικες (πχ αλλο τμημα ή σχολειο), αναγκαζεσαι να διασωσεις την εικονα της δασκαλας στο παιδι, ακομα κι οταν θελεις να της κανεις τη μουρη κιμα...

Με αυτό τον τρόπο -αποκρύπτοντας την αλήθεια και λέγοντας του ότι είναι άσπρο ενώ είναι μαύρο δηλαδή- δεν δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όμως στον κόσμο του παιδιού?

Σωστό αυτό. Αν δεν δείχνει πως τη σέβεται ο γονιός, πως θα τη σεβαστεί μετά το παιδί?

Ο χρήστης Kid έγραψε:
Με αυτό τον τρόπο -αποκρύπτοντας την αλήθεια και λέγοντας του ότι είναι άσπρο ενώ είναι μαύρο δηλαδή- δεν δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όμως στον κόσμο του παιδιού?

Δεν κάνεις το άσπρο μαύρο. Προσπαθείς να του δώσεις τις αποχρώσεις τους. Να καταλάβει σιγά-σιγά πως ο δάσκαλος (ούτε ο γονιός) δεν είναι 'θεός'. Όπως είπε και ο Γ.Γ. η βίαιη επαφή με την πραγματικότητα είναι αυτή που τραυματίζει.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Με αυτό τον τρόπο -αποκρύπτοντας την αλήθεια και λέγοντας του ότι είναι άσπρο ενώ είναι μαύρο δηλαδή- δεν δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα όμως στον κόσμο του παιδιού?

Δεν κάνεις το άσπρο μαύρο. Προσπαθείς να του δώσεις τις αποχρώσεις τους. Να καταλάβει σιγά-σιγά πως ο δάσκαλος (ούτε ο γονιός) δεν είναι 'θεός'. Όπως είπε και ο Γ.Γ. η βίαιη επαφή με την πραγματικότητα είναι αυτή που τραυματίζει.

Άμα λες ότι ο δάσκαλος έχει δίκιο, πώς γίνεται αυτό? Εγώ όταν ήρθα σε συγκρούσεις με καθηγητές (στο γυμνάσιο) σε άλλες περιπτώσεις οι δικοί μου μου είπαν ότι έχω δίκιο και σε άλλες με κράξανε. Ούτε προσπάθησαν να 'διαφυλάξουν' τους καθηγητές, ούτε την 'πραγματικότητα' μου.. Ίσως βέβαια να ήμουν ήδη αρκετά μεγάλος όμως..

Ο χρήστης Kid έγραψε:
Ίσως βέβαια να ήμουν ήδη αρκετά μεγάλος όμως..

Σωματικά τουλάχιστον, ναι.

Κοιτα Kid, σε ενα παιδι γυμνασιου θα ελεγα οτι η δασκαλα ειναι κομπλεξικη, η γνωμη και οι βαθμοι της δεν εχουν καμια αξια, οτι θα πρεπει να αδιαφορει για τις ειρωνειες και να κανει υπομονη για λιγους μηνες και οτι δεν εχει τιποτα να φοβηθει απο το μπαζο.
Στο 6χρονο, αυτο απλα δεν παιζει. Ο δασκαλος ειναι Θεος, τον οποιο το παιδακι θαυμαζει και φοβαται. Αν της λεγαμε οτι η δασκαλα ειναι ΓΤΠ, το να παει και μονο στο σχολειο θα γινοταν εφιαλτης για το παιδι.
Φυσικα δεν καναμε τη δασκαλα και θεα, απλα προσπαθουσαμε να δικαιολογησουμε τη συμπεριφορα της και να εξηγησουμε στο παιδι πως δεν φταιει το ιδιο σε κατι για τη συμπεριφορα αυτη.

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

Ίσως βέβαια να ήμουν ήδη αρκετά μεγάλος όμως..

Σωματικά τουλάχιστον, ναι.

Σαρμαδάκι, στο διάλο ρε. Δεν φτάνει που μας πήρατε το πρωτάθλημα, μιλάτε κι από πάνω..

kantoniou καταλαβαίνω τι εννοείς.. Την ίδια τακτική ακολουθείτε και για τους γονείς?

Ο χρήστης Kid έγραψε:

Την ίδια τακτική ακολουθείτε και για τους γονείς?

???

Ο χρήστης kantoniou έγραψε:

Την ίδια τακτική ακολουθείτε και για τους γονείς?

???

Όταν διαπιστώνεις ότι έχεις κάνει κάπου λάθος - όπως ο δάσκαλος εν προκειμένω- λες στο παιδί ξεκάθαρα 'συγγνώμη, λάθος μου' ή προσπαθείς να του εξηγήσεις ότι ο μπαμπάς που και που μπορεί να έχει νευρα και να νευριάζει άδικα μαζί του?

Δεν καταλαβαινω ακριβως τη διαφορα στο ψευτο-διλημμα που θετεις...
Συνηθως ζηταω συγγνωμη και εξηγω γιατι τις αδικησα (αυτο εχει και μεγαλη σημασια σαν παραδειγμα συμπεριφορας, γιατι ειδικα η μια μου κορη εχει δυσκολια να ζητησει συγγνωμη, ακομα και οταν ξερει οτι εχει κανει κατι λαθος).
Αν νευριασα λογω αλλης αιτιας (νευρα, κουραση κτλ), κατι το οποιο προσπαθω να αποφυγω, χωρις επιτυχια παντα, παλι εξηγω και ζητω συγγνωμη.
Δεν ξερω αν σε καλυψα, μου φανηκαν παρομοιες οι 2 περιπτωσεις σου.