Σεπτέμβρης του 1821, ωρέ Συνστρίφτες Συνγκιαούρηδες!
Παραμονές της Άλωσης της Τριπολιτσάς, της σπουδαιότερης, από στρατηγική τουλάχιστον άποψη, πόλης της Πελοποννήσου τότε... Η μάχη επίκειται. Θα είναι σφοδρή και θα πρέπει να κερδιθεί πάση θυσία, για να αναθαρρήσει ο καταπιεσμένος Ραγιάς και να καταρριφθεί το 'αήτττητο' της Τουρκιάς! Τόσα πάνδεινα περάσαμε τέσσερις σχεδόν αιώνες, για να κρατήσουμε την Ελληνικότητά μας. Τώρα έπρεπε ν'αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση και να τη διακηρύξουμε κιόλα!

Αναβρασμός στο ελληνικό στράτευμα! Ώρα την ώρα, φως φανάρι, πέφτει η πόλη! Ενθουσιασμοί, χαρές, ετοιμασίες, το'να, τ'άλλο....
Κάποιες κεφαλές όμως, στύβονταν και... ξαναστύβονταν να βρουν μπαϊράκι ανάλογο της περίστασης. Ένα φλάμπουρο, ένα σύμβολο πρωτότυπο. Όχι ένα τυχαίο πράμα, όχι -λόγου χάρη- ένα κρανίο σ'ένα παλούκι ή κάτι τέτοιο μακάβριο.
Οι έγνοιες και οι συσκέψεις να διαδέχονται η μία την άλλη και οι ώρες να περνούν. Η σάλπιγγα, όπου να'ναι, χτυπάει γιουρούσι!
Μπροστά στην πιεστική ανάγκη πετιέται πάνω ο **Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος **και σκίζει το γαλάζιο ράσο του. Κόβει ένα κομμάτι και το ανεμίζει! Σκίζει κι ο πολεμιστής **Παναγιώτης Κεφάλας **δυο λουρίδες από τη φουστανέλα του και τις κολάει σταυρό στο κομμάτι γαλάζιου ράσου! Αυτό ήταν!
Γεννήθηκε η ελληνική σημαία!

Με τον ίδιο ή αντίστροφο συνδυασμό χρωμάτων διατηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε σ΄όλη τη διάρκεια του Αγώνα...

... Συντροφεύοντάς μας σε Μεγάλες Στιγμές, όπως στην Έξοδο του Μεσολογγίου...

... Ή τότε που ο απίστευτος Κανάρης μετέτρεπε σε κολυμπηθρόξυλα την άτιμη τη 'Μπουρλότα Σαϊμάζι', το καμάρι του τουρκικού στόλου, που περιφρονούσε τα πυρπολικά, όπως υποδήλωνε τ'όνομά της...

... Ακόμα και προς το τέλος του Αγώνα, φίλοι Συνστρίφτες, στην περιβόητη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, στη σημερινή Πύλο, όταν Αγγλογαλλορώσσοι σβέρκωσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, σημαίνοντας την αρχή του τέλους της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ανατολή της Ελευθερίας της Ελλάδας, διακρίνει κανείς, κάπου μέσα στην αντάρα της μάχης, το Εθνικό μας Σύμβολο...

Προσ'χή ούλοι, ωρέ!

Σεπτέμβρης του 1821, ωρέ Συνστρίφτες Συνγκιαούρηδες!
Παραμονές της Άλωσης της Τριπολιτσάς, της σπουδαιότερης, από στρατηγική τουλάχιστον άποψη, πόλης της Πελοποννήσου τότε... Η μάχη επίκειται. Θα είναι σφοδρή και θα πρέπει να κερδιθεί πάση θυσία, για να αναθαρρήσει ο καταπιεσμένος Ραγιάς και να καταρριφθεί το 'αήτττητο' της Τουρκιάς! Τόσα πάνδεινα περάσαμε τέσσερις σχεδόν αιώνες, για να κρατήσουμε την Ελληνικότητά μας. Τώρα έπρεπε ν'αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση και να τη διακηρύξουμε κιόλα!

Αναβρασμός στο ελληνικό στράτευμα! Ώρα την ώρα, φως φανάρι, πέφτει η πόλη! Ενθουσιασμοί, χαρές, ετοιμασίες, το'να, τ'άλλο....
Κάποιες κεφαλές όμως, στύβονταν και... ξαναστύβονταν να βρουν μπαϊράκι ανάλογο της περίστασης. Ένα φλάμπουρο, ένα σύμβολο πρωτότυπο. Όχι ένα τυχαίο πράμα, όχι -λόγου χάρη- ένα κρανίο σ'ένα παλούκι ή κάτι τέτοιο μακάβριο.
Οι έγνοιες και οι συσκέψεις να διαδέχονται η μία την άλλη και οι ώρες να περνούν. Η σάλπιγγα, όπου να'ναι, χτυπάει γιουρούσι!
Μπροστά στην πιεστική ανάγκη πετιέται πάνω ο **Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος **και σκίζει το γαλάζιο ράσο του. Κόβει ένα κομμάτι και το ανεμίζει! Σκίζει κι ο πολεμιστής **Παναγιώτης Κεφάλας **δυο λουρίδες από τη φουστανέλα του και τις κολάει σταυρό στο κομμάτι γαλάζιου ράσου! Αυτό ήταν!
Γεννήθηκε η ελληνική σημαία!

Με τον ίδιο ή αντίστροφο συνδυασμό χρωμάτων διατηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε σ΄όλη τη διάρκεια του Αγώνα...

... Συντροφεύοντάς μας σε Μεγάλες Στιγμές, όπως στην Έξοδο του Μεσολογγίου...

... Ή τότε που ο απίστευτος Κανάρης μετέτρεπε σε κολυμπηθρόξυλα την άτιμη τη 'Μπουρλότα Σαϊμάζι', το καμάρι του τουρκικού στόλου, που περιφρονούσε τα πυρπολικά, όπως υποδήλωνε τ'όνομά της...

... Ακόμα και προς το τέλος του Αγώνα, φίλοι Συνστρίφτες, στην περιβόητη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, στη σημερινή Πύλο, όταν Αγγλογαλλορώσσοι σβέρκωσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, σημαίνοντας την αρχή του τέλους της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ανατολή της Ελευθερίας της Ελλάδας, διακρίνει κανείς, κάπου μέσα στην αντάρα της μάχης, το Εθνικό μας Σύμβολο...

Προσ'χή ούλοι, ωρέ!

Σεπτέμβρης του 1821, ωρέ Συνστρίφτες Συνγκιαούρηδες!
Παραμονές της Άλωσης της Τριπολιτσάς, της σπουδαιότερης, από στρατηγική τουλάχιστον άποψη, πόλης της Πελοποννήσου τότε... Η μάχη επίκειται. Θα είναι σφοδρή και θα πρέπει να κερδιθεί πάση θυσία, για να αναθαρρήσει ο καταπιεσμένος Ραγιάς και να καταρριφθεί το 'αήτττητο' της Τουρκιάς! Τόσα πάνδεινα περάσαμε τέσσερις σχεδόν αιώνες, για να κρατήσουμε την Ελληνικότητά μας. Τώρα έπρεπε ν'αποδείξουμε ότι είμαστε σε θέση και να τη διακηρύξουμε κιόλα!

Αναβρασμός στο ελληνικό στράτευμα! Ώρα την ώρα, φως φανάρι, πέφτει η πόλη! Ενθουσιασμοί, χαρές, ετοιμασίες, το'να, τ'άλλο....
Κάποιες κεφαλές όμως, στύβονταν και... ξαναστύβονταν να βρουν μπαϊράκι ανάλογο της περίστασης. Ένα φλάμπουρο, ένα σύμβολο πρωτότυπο. Όχι ένα τυχαίο πράμα, όχι -λόγου χάρη- ένα κρανίο σ'ένα παλούκι ή κάτι τέτοιο μακάβριο.
Οι έγνοιες και οι συσκέψεις να διαδέχονται η μία την άλλη και οι ώρες να περνούν. Η σάλπιγγα, όπου να'ναι, χτυπάει γιουρούσι!
Μπροστά στην πιεστική ανάγκη πετιέται πάνω ο **Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος **και σκίζει το γαλάζιο ράσο του. Κόβει ένα κομμάτι και το ανεμίζει! Σκίζει κι ο πολεμιστής **Παναγιώτης Κεφάλας **δυο λουρίδες από τη φουστανέλα του και τις κολάει σταυρό στο κομμάτι γαλάζιου ράσου! Αυτό ήταν!
Γεννήθηκε η ελληνική σημαία!

Με τον ίδιο ή αντίστροφο συνδυασμό χρωμάτων διατηρήθηκε και χρησιμοποιήθηκε σ΄όλη τη διάρκεια του Αγώνα...

... Συντροφεύοντάς μας σε Μεγάλες Στιγμές, όπως στην Έξοδο του Μεσολογγίου...

... Ή τότε που ο απίστευτος Κανάρης μετέτρεπε σε κολυμπηθρόξυλα την άτιμη τη 'Μπουρλότα Σαϊμάζι', το καμάρι του τουρκικού στόλου, που περιφρονούσε τα πυρπολικά, όπως υποδήλωνε τ'όνομά της...

... Ακόμα και προς το τέλος του Αγώνα, φίλοι Συνστρίφτες, στην περιβόητη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, στη σημερινή Πύλο, όταν Αγγλογαλλορώσσοι σβέρκωσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, σημαίνοντας την αρχή του τέλους της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την ανατολή της Ελευθερίας της Ελλάδας, διακρίνει κανείς, κάπου μέσα στην αντάρα της μάχης, το Εθνικό μας Σύμβολο...

Προσ'χή ούλοι, ωρέ!

Ο χρήστης TRAVELLER έγραψε:
Me βάση αυτόν τον πίνακα και με 5 στίχους (απ' έξω μαυροφόρα απελπισιά, πικρής σκλαβιάς πηχτό σκοτάδι κ.τλ) 'στήθηκε' ένα από τα μεγαλύτερα 'παραμύθια' της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Συγγνώμη αν σας 'χαλάω' το εθνικοπατριωτικό στυλ, δεν έχω τέτοια πρόθεση.
Απλώς το αναφέρω μια και 'κάποιος' κάποτε είπε ότι : 'εθνικό είναι ότι είναι αληθινό'

Φίλε Ταξιδιώτη, 'εθνικοπατριωτικό' στυλ, με τη συρρικνωτική-συμπλεγματική έννοια, που προφανώς το εννοείς, τουλάχιστον εγώ ΔΕΝ έχω.
Όσο για το πόσα και από ποιους παιχνίδια παίχτηκαν και εξακολουθούν να παίζονται σε βάρος του Ραγιά, είναι γνωστά πράματα σε όσον κόσμο ψάχνεται γενικώς και ειδικώς. Δεν είναι όμως, το main ενός forum ο κατάλληλος χώρος, ειδικά για μένα, για να τα πλακώσουμε αυτά σε ανάλυση...
Όσο για τον πίνακα.... Δεν έχεις άδικο... Ο καημένος ο Νικόλας χρέη ξεπλήρωνε μ'αυτόν σε όσους τον σπούδασαν στο Μόναχο. Γνωστό. Γνωστή και η πλήρης εκμετάλλα του όλου θέματος...
Δε νομίζω όμως, ότι στερεί αυτό κάτι από τη γενικότερη αντιστασιακή λώλα που επιδείξαμε ως λαός (έστω κι αν ο Θοδωρής απειλούσε τους απρόθυμους) στη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Και δε μιλάμε για λαό συνεργάσιμο και μονιασμένο, έτσι;