@D-Jet: κρίμα που είστε κομματάκι μακριά και ο χρόνος μου λιγοστός(άσε που έχω και κάτι μαθήματα αντίστoιξης και πού χρόνος για αποδράσεις).

Για πες, τι μεθόδους έχεις σχετικά με jazz για να αρχίσει κάποιος; Υπάρχουν δηλαδή μέθοδοι με κλίμακες jazz και αυτοσχεδιασμό(έστω για αρχή);

Βέβαια, έχω και ένα φιλαράκι που μπορεί να με βοηθήσει τα μέγιστα(σε οποιοδήποτε στυλ), έτσι και του το πω ότι ενδιαφέρομαι(έως τώρα δεν το σκεφτόμουν σοβαρά για jazz/blues). Τώρα που άρχισα να ξαναπαίζω, θα φροντίσω να βρισκόμαστε κάπου-κάπου για να με βοηθάει.

@Pai Mei: ωραία είναι τα Steinway, τα Yamaha και όλα τα μεγάλα πιάνα με ουρά - έχω παίξει αρκετές φορές σε πιάνα με ουρά 2,80 μέτρα.

Δυστυχώς, δεν είχα ποτέ πιάνο με ουρά δικό μου(είναι και πολύ ακριβά τα άτιμα, αν και υπάρχουν σχειτικά φθηνά με μικρή/πολύ μικρή ουρά), παρά μόνο έπαιζα σε ωδεία ή αίθουσες συναυλιών.

Και σε εμένα αρέσει ο 'λαμπρός' ήχος της Yamaha. Αλλοι προτιμούν τον πιο ήπιο/μουντό της Steinway. Σε Young Chang δεν έχει τύχει ποτέ να παίξω, θα ήθελα όμως.

Εχεις δίκιο όμως, είναι πανάκριβα...

Ο χρήστης D-Jet έγραψε:

Που λες Αλέξανδρε, σκεφτόμουν να πάω κανά χρόνο στο ωδείο, για να μάθω την τεχνική της τζαζ. Έτσι, θα αποφύγω τα λάθη που θα έκανα επιχειρώντας το μόνος μου.

Ευχαρίστως ερχόμουν και εγώ... Ξέρεις κάποιον που να ασχολείται με τη διδασκαλία αυτού του τύπου; Ο Νάκας είχε παλιά ένα τμήμα αλλά δεν έχω ιδέα τι έλεγε...

Ναι ξέρω. Το έμαθα από τον πατέρα μου, που πήγαινε εκεί για μπουζούκι.
[Δεν είναι μπουζουξής ]. Έχουν ειδικά τμήματα για εκμάθηση της τζαζ τεχνικής στο πιάνο.
Το ωδείο είναι στη Μεταμόρφωση.
Για περαιτέρω λεπτομέρειες, το συζητάμε...

Παίζω πιάνο,δλδ επαιζα εχω να παίξω χρόνια μιας και δε μου αρέσει,
κρίμα τις ώρες που ξόδεψα για να μάθω,τουλάχιστον έφτασα μέχρι εκεί που έπρεπε για να παρω το ειδικό αρμονίας. Τα θεωρητικά μου άρεσαν πιο πολύ.

Η μαμα μας είναι διευθύντρια ωδείων οπότε καταλαβαίνετε οτι δεν μπορούσα να γλιτώσω από τη μουσική παιδεία.

Ο αδερφός μου παίζει βιολί και πιάνο και γράφει ηλεκτρονική μουσική με το Reason.

Toν προορίζω για τον επόμενο Τiesto

O μπαμπάς μας παίζει κιθάρα,πολύ καλή, αλλά δεν ξέρει νότες.....

Μην μαθαίνετε στα παιδιά σας μουσική με το ζόρι.Αν δεν έκανα μουσική τώρα θα είμουνα pro στο snowboard.

Γ@μω τα νιάτα μου μέσα.

Το μόνο που μου πρόσφερε η μουσική είναι μία παιδεία στο να μπορώ να ξεχωρίζω τι είναι μουσική και τι όχι, ποιος ξέρει να τραγουδάει και ποιος οχι.

Και φυσικά είμαι της γνώμης οτι το μοναδικό πράγμα που ειναι πραγματική μουσική είναι η κλασσική.Αυτά που γράφτηκαν τότε δεν πρόκειται να ξαναγραφτουν.

Αν και, εγώ ακούω πολύ σπανια κλασσική.

Ο χρήστης dimitrios έγραψε:

Και φυσικά είμαι της γνώμης οτι το μοναδικό πράγμα που ειναι πραγματική μουσική είναι η κλασσική.Αυτά που γράφτηκαν τότε δεν πρόκειται να ξαναγραφτουν.

Aκριβώς έτσι!

Όμως μετά τον Καρβέλα πάντα.

Παίζω εδώ και 4 χρόνια ηλεκτρική κιθάρα (αυτοδίδακτος)...

Έχω μια Ibanez RG, ενώ ξεκίνησα από μια μεταχειρισμένη Yamaha, και ένα Peavey Bravo 112 25 W λαμπάτο που δεν παράγεται πλέον...

Συν κάτι πεταλάκια και μια λαμπάτη πεταλιέρα της Digitech...

Και τώρα τελευταία, ψάχνω δάσκαλο, να μάθω κάτι παραπάνω... Κανείς εδώ ?

Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφετε, γιατί όμως θεωρείτε πως μόνο η κλασική μουσική είναι 'μουσική';

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφετε, γιατί όμως θεωρείτε πως μόνο η κλασική μουσική είναι 'μουσική';

Τι εννοείς ακριβώς;
Η κλασσική μουσική είναι η παραδοσιακή μουσική της κεντρικής ευρώπης! Όπως όλες οι παραδοσιακές μουσικές έχει διαχρονική αξία...

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα γράφετε, γιατί όμως θεωρείτε πως μόνο η κλασική μουσική είναι 'μουσική';

για τον πολύ απλό λόγο, ότι αν έχεις σπουδάσει μουσική, (οργανο και θεωρητικά), συνειδητοποιείς ότι αυτή η μουσική δεν ξαναγράφεται, δεν μπορεί να ξαναγραφεί, γράφτηκε 2 αιώνες πριν και τελείωσε.

Ο άλλος ήταν τυφλός και έγραφε αριστουργήματα,και εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε ούτε το 1/10 από αυτά.

Στη σύνθεση μουσικής υπάρχουν κανόνες, ε αυτοί οι κανόνες ακολουθούνται μόνο από από την κλασσική μουσική,και καταστρατηγούνται από τα άλλα ήδη. Η συνθεση μουσικής είναι κάπως σαν τα μαθηματικά. Πρέπει να κάνεις 'πράξεις' για να βγει σωστή η μελωδία.

Εφόσον αυτοί οι κανόνες έχουν να κάνουν με το πόσο εύηχη είναι η μουσική,ε τότε καταλαβαίνεις ότι η πιο εύηχη μουσική (η πιο σωστά γραμμένη αν θέλεις) είναι η κλασσική.

Το ότι εμάς μας αρέσει πχ η ροκ, τα λαικά, ή η dance, είναι τελείως άσχετο και έχει να κάνει με τα προσωπικά μας γούστα και την μουσική μας παιδεία.

Εχω κάνει κλασσική, μπορώ να γράψω κλασσική, αλλά δεν με εκφράζει.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζω την αξία της.

Δηλαδή τι να μας πουν οι 5 νότες που βάζει ο Τιεστο, τι να μας που οι παράλληλες 5ες και 8ες του Καρβέλα κτλ, και τι να μας πουν οι 3 νότες που χρησιμοποιούν στα λαικά άσματα.

Οποιος είναι μάγκας ας κάτσει να γράψει κάτι εφάμιλλο με αυτά που έγραψαν ο Μπετόβεν, ο Μοζαρτ, ο Σουμπερτ, ο Βιβάλντι κτλ

Μα το σωστό και το λάθος ορίζονται από τα αυτιά του ακροατή.

Δεν είναι δυνατόν να υποτιμήσω την αξία της κλασικής μουσικής, οι γνώσεις μου είναι ασήμαντες άλλωστε. Ωστόσο, υπάρχουν είδη μουσικής που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή, υπάρχουν σκοποί που τους ακούω κι ανατριχιάζω. Γιατί θα πρέπει να μην τα θεωρούμε 'μουσική';

Ο χρήστης Hellenic tifosi έγραψε:
Μα το σωστό και το λάθος ορίζονται από τα αυτιά του ακροατή.

Δεν είναι δυνατόν να υποτιμήσω την αξία της κλασικής μουσικής, οι γνώσεις μου είναι ασήμαντες άλλωστε. Ωστόσο, υπάρχουν είδη μουσικής που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή, υπάρχουν σκοποί που τους ακούω κι ανατριχιάζω. Γιατί θα πρέπει να μην τα θεωρούμε 'μουσική';

το σωστό και το λάθος ορίζονται από τον ακροατή που έχει σπουδάσει μουσική.

το τι μας αρέσει να ακούμε ορίζεται από τον εκάστοτε ακροατή.

Εγώ δεν τα θεωρώ μουσική για τους λόγους που σου ανέφερα παραπάνω.
Αύτό δεν σημαίνει ότι η άποψη μου είναι και η σωστή.
Μουσική είναι και αυτά αλλά όχι σωστά γραμμένη πάντα, και φυσικά αρκετά απλοική.

Μα από τη στιγμή που το 'σωστό' και 'λάθος' δε μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος που δεν έχει σπουδάσει μουσική, ποιός ο λόγος να ακολουθείται από κάποιον συνθέτη παραδοσιακής ή λαϊκής μουσικής;

γιατί, απλά, υπάρχουν γνώστες μουσικής οι οποίοι ακούνε και τα παραπάνω ήδη

Νομίζω ότι στο σημείο αυτό θα διαφωνήσω, αν και για να είαμι ειλικρινής θα ήθελα να προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις κάποιο παράδειγμα 'λάθους', ας πούμε σε κάποιο γνωστό λαϊκό τραγούδι. Τι λάθος έχει π.χ η Φραγκοσυριανή;

Μου αρέσει πολύ η κουβέντα αυτή και ειλικρινά θέλω να μαθαίνω τις απόψεις της 'αντίθετης', 'δυτικής' πλευράς.

δεν ξέρω αν έχει κάποιο λάθος γιατί απλά δεν το έχω ακούσει,και δεν έχω δει τη μελωδία γραμμένη στο χαρτί.

το να βρεις το 'λάθος' στο χαρτί είναι εύκολο, το να το ακούσεις όμως θέλει αρκετή εξάσκηση.

Το λάθος και το σωστό δεν έχει σχέση πάντα με το τι είναι εύηχο και τι παράφωνο. Κάτι που το στο δικό σου αυτί ακούγεται καλά στο δικό μου μπορεί να ακούγεται άσχημα.

Η συζήτηση πάντως έχει ξεφύγει και μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να σου εξηγήσω τι εννοώ.

Υπάρχει και η περίπτωση βέβαια η φραγκοσυριανή να μην έχει κανένα λάθος όμως δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με ένα έργο κλασσικής μουσικής.
Φραγκοσυριανή μπορούν πολλοί να γράψουν, μια συμφωνία πολύ λίγοι, και μια συμφωνία όπως του Μπετόβεν μόνο εκείνος....

Φυσικά και η κλασσική μουσική είναι η αρτιότερη όλων και η δυσκολότερη τεχνικά, το παραδέχομαι και το προσυπογράφω μιας και την σπούδασα για χρόνια και χρόνια. Τι νόημα βγαίνει όμως απ' την προηγούμενη παραδοχή μου;
Νομίζει κανείς(οποιοσδήποτε) πως οποιοδήποτε άλλο είδος μουσικής εκτός κλασσικής δεν είναι ή δεν αξίζει να λέγεται μουσική; Αν ναι, τότε είναι ΒΑΘΙΑ νυχτωμένος και δεν έχει ΙΔΕΑ τι είναι μουσική.

**Η ΜΟΥΣΙΚΗ είναι μια διαρκής εξέλιξη. **

Ούτε ο Μπαχ, Μπετόβεν, Μότσαρτ έγραψαν αυτά που έγραψαν απ' το πουθενά: ακολούθησαν 'κανόνες' προηγούμενων γενεών(αναγέννησης, Παλεστρίνα, κ.λ.π.) και βελτίωσαν/'απελευθέρωσαν' τους παλαιότερους 'κανόνες'.
Και πού τους βρήκαν τους κανόνες οι αναγεννησιακοί συνθέτες πριν το Μπαχ/Μπετόβεν/Μότσαρτ; Μήπως και αυτοί, με τη σειρά τους, εξέλιξαν/αντέγραψαν τους αρχαίους και τους Τρόπους τους(κάτι που έκαναν και οι Βυζαντινοί);

Αλλά και οι αρχαίοι με τη σειρά τους, επηρεάστηκαν απ' τους προγόνους τους, καθώ ΚΑΙ από άλλους λαούς.

Επιπλέον, Δεν είναι μουσική οι ήχοι που βγαίνουν από 'γεννημένους μουσικούς', τα πουλιά, ήχοι απ΄τον αέρα, το νερό, αντικέιμενα(έστω πέτρες και ξύλα) που έρχονται σε επαφή μεταξύ τους με σκοπό την παραγωγή ήχων(έστω και σε πρωτόγονο επίπεδο);

Και το τραγούδι ακόμα, ερωτικό, επικό(υμνεί άθλους), που μιλάει για την ζωή, τις χαρές και τις λύπες της και βγαίνει μέσα από την καρδιά του δημιουργού και αγγίζει κατευθείαν και την δική σου καρδιά, ΔΕΝ είναι μουσική, έστω και αν, ο δημιουργός είναι κάποιος ιθαγενής που ποτέ του δεν σπούδασε μουσική αλλά διδάχθηκε απ΄τη φυλή του και τη φύση;

Κάποιος ανέφερε πριν ρεμπέτες, που δεν σπούδασαν μουσική ποτέ τους ΑΛΛΑ η μουσική ΗΤΑΝ η ζωή τους και την ένοιωθαν πραγματικά(γι' αυτό και ΕΜΕΙΝΑΝ τα τραγούδια τους); ΔΕΝ ήταν αυτοί οι άνθρωποι μουσικοί; Εάν όχι, τότε μάλλον ΔΕΝ υπήρξε ποτέ κανένας μουσικός σ' αυτόν τον πλανήτη, με όλο τον σεβασμό.
Δεν είναι μουσικοί άνθρωποι που μπορούν να αυτοσχεδιάσουν με άνεση πάνω σε ένα θέμα, επειδή δεν σπούδασαν κλασσική μουσική; Μην τα βλέπουμε όλα άσπρο-μαύρο...
Μην κολλάμε στις παράλληλες 5ες-8ες του Καρβέλα και του κάθε Καρβέλα: σε κάθε είδος μουσικής, υπάρχουν οι εξαίρετοι, οι μέτριοι και τα σκουπίδια(και ας μην συγκρίνουμε μόνο τους κορυφαίους της κλασσικής μουσικής! Υπήρξαν και συνθέτες της κλασσικής περιόδου που έκαναν μια τρύπα στο νερό).

Σύμφωνα με τη γνώμη του καθενός, κάποια είδη μουσικής είναι ανώτερα κάποιων άλλων, σίγουρα, αλλά να μην φτάσουμε και στο σημείο να λέμε ότι οτιδήποτε άλλο εκτός κλασσικής(στην κυριολεξία) δεν είναι μουσική. ΕΞΑΛΛΟΥ, basso continuo, και βασικά στοιχεία αρμονίας υπάρχουν και σε Heavy Metal και σε Rock και σε Ρεμπέτικα και όπου μπορείς να φανταστείς(όλα αλληλοεπηρεάζονται).

Τέλος πάντων, πολλά είπα και μπορεί να σας μπέρδεψα κιόλας.

Το '99 πήρα την πιο φτηνή ακουστική που βρήκα μπροστά μου 'για να μάθω κιθάρα' Δεν πήγα ποτέ σε δάσκαλο, τα λίγα που έμαθα τα οφείλω στο αυτί μου και στο Internet. Επειδή όμως η μεγάλη μου αγάπη ήταν και είναι η ηλεκτρική κιθάρα, το καλοκαίρι που μας πέρασε έκανα τη σωστή κίνηση.
Πλεον έχω μια Fernandes AFR-65, ενισχυτή Marshall MG15DFX και μια πεταλιέρα Digitech RP50. Βέβαια από την πεταλιέρα χρησιμοποιώ πιο πολύ τα διάφορα είδη distortion παρά τα υπόλοιπα εφέ, οπότε στο μέλλον με βλέπω με πεταλάκια metal zone, overdrive και δε συμμαζεύεται, άντε και κανα Fuzz για πιο blacmetal καταστάσεις
Θεωρία δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει και πολύ να μάθω. Ίσως βρώ δάσκαλο να μου δείξει κάποια πράγματα στην πράξη, κάποια τρικ κλπ.

Φυσικά την ακουστική την έχω ακόμα και την πιάνω κάθε τόσο, όταν πχ μου έρθει μια ξαφνική ιδέα και βαριέμαι να συνδέω τα καλώδια της ηλεκτρικής

Επίσης έχω ένα τουμπερλέκι, ένα αρχαίο αρμόνιο Casio 2 1/2 οκτάβες και μια φυσαρμόνικα.

πω πω τί διαβάζω εδώ μέσα..
δεν αισθάνομαι και τόσο καλά.....
πω πω δεν την παλεύω, δε με βλέπω να τελειώνω το μεταπτυχιακό

ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΣΑΣ
μουσική είναι ο,τιδήποτε ακουγεται ωραία στα αυτιά του καθενός.-

Ο χρήστης dimitrios έγραψε:
Φραγκοσυριανή μπορούν πολλοί να γράψουν, μια συμφωνία πολύ λίγοι, και μια συμφωνία όπως του Μπετόβεν μόνο εκείνος....

Με όλο το σεβασμό, αλλά αυτό που έγραψες το βρίσκω αυθαίρετα αφοριστικό. Το ότι κάποιο μουσικό είδος διέπεται από κανόνες λιγότερο αυστηρούς, ή κάποιο άλλο είδος (βλέπε jazz) παραβαίνει συνειδητά τους κανόνες αυτούς, δεν τα κάνει λιγότερο σεβαστά από κάποιο άλλο (άσε που οι περισσότεροι jazzίστες έχουν βαθιά κλασική παιδεία). Η μουσική είναι μία, το πώς χειρίζεται κανείς τα μέσα που του παρέχονται για να την παράγει είναι που κάνει τη διαφορά, και όχι το είδος στο οποίο είναι ταγμένος.

Προσωπικά, θεωρώ ότι η τέχνη οφείλει να είναι συγχρονισμένη με την εποχή της, διαφορετικά καταντάει μουσειακό είδος. Το ότι η βιομηχανική επανάσταση έφερε τα πάνω κάτω ακόμα και στον τρόπο αναπαραγωγής της μουσικής, και αυτή μπόρεσε να επικοινωνηθεί ακόμα και σε ανθρώπους που δεν είχαν πρόσβαση σε συναυλιακούς χώρες ή σε καθεδρικούς, το θεωρώ ύψιστη κατάκτηση της τέχνης. Το ίδιο ισχύει π.χ. για όλες τις μορφές της jazz, που ξεκίνησε από χορευτική μουσική για τους λευκούς παιγμένη από μαύρους, και μέσω αυτής συντελέστηκε μια αναίμακτη κοινωνική επανάσταση. Αν δεν υπήρχαν οι πρωτοπόροι του bebop στα τέλη του '40 να παραβούν ηθελημένα τους κανόνες των dancefloors των λευκών και έτσι να κάνουν μια κοινωνική δήλωση, σήμερα θα ίσχυε ακόμα ο ρατσισμός στην τέχνη - που από μόνος του είναι μια αντίφαση.

Και για την ιστορία, φραγκοσυριανή δεν μπορούν να γράψουν όλοι - ένας ήταν μόνο, και γι' αυτό θα μνημονεύεται εσαεί...