Διαστάσεις
Eπιστροφή στο Φαρ Ουέστ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

«Από 'δώ και πέρα, οι διαρρήκτες γνωρίζουν ότι όταν μπαίνουν σε ένα σπίτι διατρέχουν έναν επιπλέον κίνδυνο. Και αυτό θα μειώσει τον αριθμό των διαρρήξεων».

Μαρία Μπέλο: η Αμερικανίδα ηθοποιός σε μια σκηνή από την «Ιστορία της Βίας», του Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ

Αυτό δήλωσε περιχαρής ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μετά την υιοθέτηση από το ιταλικό κοινοβούλιο (με ψήφους 244 έναντι 175) πρότασης που επιτρέπει τη χρήση όπλων κατά των διαρρηκτών. H πρόταση, που υποβλήθηκε από τη Λέγκα του Βορρά και είναι διατυπωμένη σε ξενόφοβους τόνους, αναφέρει ότι το όπλο πρέπει να κατέχεται νομίμως και η χρήση του (ακόμη και αν οδηγεί σε θάνατο) πρέπει να είναι «ανάλογη» με την απειλή. Για επιστροφή στο Φαρ Ουέστ μιλά η Αριστερά, ενώ ο πρώην δικαστής και νυν πρόεδρος της Ιταλίας των Αξιών, Αντόνιο Ντι Πιέτρο, υποστηρίζει ότι ο νόμος είναι βάρβαρος, επικίνδυνος και θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη βία.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό: όταν κάποιος μπαίνει στο σπίτι σου για να σε ληστέψει, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσεις; Να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τον σταματήσεις - κάτι ιδιαίτερα δύσκολο αν είσαι άρρωστος, αδύναμος ή ηλικιωμένος - ή να τον αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει ελπίζοντας πως δεν θα σε πειράξει; H απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στην εμπειρία μιας χώρας που υποστήριζε ανέκαθεν την αρχή «shoot first and ask questions later» (πρώτα να πυροβολείς και ύστερα να κάνεις ερωτήσεις). Οι Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει ο Βιτόριο Τσουκόνι στη Ρεπούμπλικα, αποτελούν εδώ και αιώνες το κοινωνικό εργαστήρι όπου εφαρμόζεται το νόμιμο δικαίωμα της υπεράσπισης όχι μόνο της ζωής, αλλά και της ιδιοκτησίας. Και το βασικό συμπέρασμα που έχει εξαχθεί είναι ότι η ελεύθερη οπλοφορία και οπλοχρησία έχει οδηγήσει σε αύξηση, όχι μείωση, των θανάτων και των τραυματισμών - και εννοούμε θανάτους όχι των διαρρηκτών αλλά των νοικοκυραίων.

H Φλόριντα του Τζεμπ Μπους, όπου 350.000 πολίτες έχουν ζητήσει και αποκτήσει το δικαίωμα όχι μόνο να κατέχουν αλλά και να φέρουν πάνω τους όπλα, παραμένει εκεί που ήταν πάντα ως προς τον αριθμό των βιαίων εγκλημάτων: δεύτερη σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη Νότια Καρολίνα, όπου επίσης είναι διαδεδομένο το θέαμα οδηγών να κυκλοφορούν με τα όπλα στο πίσω παράθυρο. Στην Ιαπωνία κανείς δεν έχει όπλα, ωστόσο ο αριθμός των νεκρών από ληστείες είναι ο μικρότερος σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα, ιδιαίτερα σημαντικό δίδαγμα από την αμερικανική εμπειρία. Σύμφωνα με στοιχεία του FBI, η πιθανότητα ένας οικογενειάρχης που οπλοφορεί να σκοτώσει το παιδί του ή τη γυναίκα του από ατύχημα, απειρία, απροσεξία ή εκνευρισμό (!) είναι 22 φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το όπλο του για να αντιμετωπίσει ένα διαρρήκτη. Γιατί ένα σαρανταπεντάρι δεν σε μεταμορφώνει αυτομάτως σε Τζων Γουέην...

LINK:

Διαστάσεις
Eπιστροφή στο Φαρ Ουέστ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

«Από 'δώ και πέρα, οι διαρρήκτες γνωρίζουν ότι όταν μπαίνουν σε ένα σπίτι διατρέχουν έναν επιπλέον κίνδυνο. Και αυτό θα μειώσει τον αριθμό των διαρρήξεων».

Μαρία Μπέλο: η Αμερικανίδα ηθοποιός σε μια σκηνή από την «Ιστορία της Βίας», του Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ

Αυτό δήλωσε περιχαρής ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μετά την υιοθέτηση από το ιταλικό κοινοβούλιο (με ψήφους 244 έναντι 175) πρότασης που επιτρέπει τη χρήση όπλων κατά των διαρρηκτών. H πρόταση, που υποβλήθηκε από τη Λέγκα του Βορρά και είναι διατυπωμένη σε ξενόφοβους τόνους, αναφέρει ότι το όπλο πρέπει να κατέχεται νομίμως και η χρήση του (ακόμη και αν οδηγεί σε θάνατο) πρέπει να είναι «ανάλογη» με την απειλή. Για επιστροφή στο Φαρ Ουέστ μιλά η Αριστερά, ενώ ο πρώην δικαστής και νυν πρόεδρος της Ιταλίας των Αξιών, Αντόνιο Ντι Πιέτρο, υποστηρίζει ότι ο νόμος είναι βάρβαρος, επικίνδυνος και θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη βία.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό: όταν κάποιος μπαίνει στο σπίτι σου για να σε ληστέψει, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσεις; Να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τον σταματήσεις - κάτι ιδιαίτερα δύσκολο αν είσαι άρρωστος, αδύναμος ή ηλικιωμένος - ή να τον αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει ελπίζοντας πως δεν θα σε πειράξει; H απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στην εμπειρία μιας χώρας που υποστήριζε ανέκαθεν την αρχή «shoot first and ask questions later» (πρώτα να πυροβολείς και ύστερα να κάνεις ερωτήσεις). Οι Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει ο Βιτόριο Τσουκόνι στη Ρεπούμπλικα, αποτελούν εδώ και αιώνες το κοινωνικό εργαστήρι όπου εφαρμόζεται το νόμιμο δικαίωμα της υπεράσπισης όχι μόνο της ζωής, αλλά και της ιδιοκτησίας. Και το βασικό συμπέρασμα που έχει εξαχθεί είναι ότι η ελεύθερη οπλοφορία και οπλοχρησία έχει οδηγήσει σε αύξηση, όχι μείωση, των θανάτων και των τραυματισμών - και εννοούμε θανάτους όχι των διαρρηκτών αλλά των νοικοκυραίων.

H Φλόριντα του Τζεμπ Μπους, όπου 350.000 πολίτες έχουν ζητήσει και αποκτήσει το δικαίωμα όχι μόνο να κατέχουν αλλά και να φέρουν πάνω τους όπλα, παραμένει εκεί που ήταν πάντα ως προς τον αριθμό των βιαίων εγκλημάτων: δεύτερη σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη Νότια Καρολίνα, όπου επίσης είναι διαδεδομένο το θέαμα οδηγών να κυκλοφορούν με τα όπλα στο πίσω παράθυρο. Στην Ιαπωνία κανείς δεν έχει όπλα, ωστόσο ο αριθμός των νεκρών από ληστείες είναι ο μικρότερος σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα, ιδιαίτερα σημαντικό δίδαγμα από την αμερικανική εμπειρία. Σύμφωνα με στοιχεία του FBI, η πιθανότητα ένας οικογενειάρχης που οπλοφορεί να σκοτώσει το παιδί του ή τη γυναίκα του από ατύχημα, απειρία, απροσεξία ή εκνευρισμό (!) είναι 22 φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το όπλο του για να αντιμετωπίσει ένα διαρρήκτη. Γιατί ένα σαρανταπεντάρι δεν σε μεταμορφώνει αυτομάτως σε Τζων Γουέην...

LINK:

Διαστάσεις
Eπιστροφή στο Φαρ Ουέστ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ

«Από 'δώ και πέρα, οι διαρρήκτες γνωρίζουν ότι όταν μπαίνουν σε ένα σπίτι διατρέχουν έναν επιπλέον κίνδυνο. Και αυτό θα μειώσει τον αριθμό των διαρρήξεων».

Μαρία Μπέλο: η Αμερικανίδα ηθοποιός σε μια σκηνή από την «Ιστορία της Βίας», του Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ

Αυτό δήλωσε περιχαρής ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μετά την υιοθέτηση από το ιταλικό κοινοβούλιο (με ψήφους 244 έναντι 175) πρότασης που επιτρέπει τη χρήση όπλων κατά των διαρρηκτών. H πρόταση, που υποβλήθηκε από τη Λέγκα του Βορρά και είναι διατυπωμένη σε ξενόφοβους τόνους, αναφέρει ότι το όπλο πρέπει να κατέχεται νομίμως και η χρήση του (ακόμη και αν οδηγεί σε θάνατο) πρέπει να είναι «ανάλογη» με την απειλή. Για επιστροφή στο Φαρ Ουέστ μιλά η Αριστερά, ενώ ο πρώην δικαστής και νυν πρόεδρος της Ιταλίας των Αξιών, Αντόνιο Ντι Πιέτρο, υποστηρίζει ότι ο νόμος είναι βάρβαρος, επικίνδυνος και θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη βία.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό: όταν κάποιος μπαίνει στο σπίτι σου για να σε ληστέψει, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσεις; Να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να τον σταματήσεις - κάτι ιδιαίτερα δύσκολο αν είσαι άρρωστος, αδύναμος ή ηλικιωμένος - ή να τον αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει ελπίζοντας πως δεν θα σε πειράξει; H απάντηση μπορεί να αναζητηθεί στην εμπειρία μιας χώρας που υποστήριζε ανέκαθεν την αρχή «shoot first and ask questions later» (πρώτα να πυροβολείς και ύστερα να κάνεις ερωτήσεις). Οι Ηνωμένες Πολιτείες, γράφει ο Βιτόριο Τσουκόνι στη Ρεπούμπλικα, αποτελούν εδώ και αιώνες το κοινωνικό εργαστήρι όπου εφαρμόζεται το νόμιμο δικαίωμα της υπεράσπισης όχι μόνο της ζωής, αλλά και της ιδιοκτησίας. Και το βασικό συμπέρασμα που έχει εξαχθεί είναι ότι η ελεύθερη οπλοφορία και οπλοχρησία έχει οδηγήσει σε αύξηση, όχι μείωση, των θανάτων και των τραυματισμών - και εννοούμε θανάτους όχι των διαρρηκτών αλλά των νοικοκυραίων.

H Φλόριντα του Τζεμπ Μπους, όπου 350.000 πολίτες έχουν ζητήσει και αποκτήσει το δικαίωμα όχι μόνο να κατέχουν αλλά και να φέρουν πάνω τους όπλα, παραμένει εκεί που ήταν πάντα ως προς τον αριθμό των βιαίων εγκλημάτων: δεύτερη σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τη Νότια Καρολίνα, όπου επίσης είναι διαδεδομένο το θέαμα οδηγών να κυκλοφορούν με τα όπλα στο πίσω παράθυρο. Στην Ιαπωνία κανείς δεν έχει όπλα, ωστόσο ο αριθμός των νεκρών από ληστείες είναι ο μικρότερος σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Υπάρχει όμως ακόμη ένα, ιδιαίτερα σημαντικό δίδαγμα από την αμερικανική εμπειρία. Σύμφωνα με στοιχεία του FBI, η πιθανότητα ένας οικογενειάρχης που οπλοφορεί να σκοτώσει το παιδί του ή τη γυναίκα του από ατύχημα, απειρία, απροσεξία ή εκνευρισμό (!) είναι 22 φορές μεγαλύτερη από την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το όπλο του για να αντιμετωπίσει ένα διαρρήκτη. Γιατί ένα σαρανταπεντάρι δεν σε μεταμορφώνει αυτομάτως σε Τζων Γουέην...

LINK:

h iaponia den exei albanous kai slavous h mexikanous kai mayrous opos h amerikh