Και για να το κάνω φραγκοδίφραγκα αυτό που είπα προηγουμένως:
Όταν ανέρχεσαι σε μια θέση ευθύνης, δε σε βάζουν εκεί για να καμαρώνεις και να πουλάς μαγκιά. Έχεις συγκεκριμένες αρμοδιότητες και συγκεκριμένα καθήκοντα και θα πρέπει την εξουσία σου να την αντιμετωπίζεις ως ευθύνη και όχι ως μέσο για να πουλήσεις τσαμπουκά ή για να τ'αρπάξεις.
Αν όμως φερθείς σαν τον Καλούση, τον Ζήση, την Ηλία (και δεκάδες άλλους του συναφιού αυτού), τότε ΕΣΥ εξευτελίζεις και απαξιώνεις τον θεσμό που εκπροσωπείς. Δε μπορείς να παραπονιέσαι μετά για τους δημοσιογράφους ή για όποιον βγάλει στη φόρα τις βρωμιές σου.
ΌΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ αυτός που ξεσκεπάζει όσους καταχρώνται την εξουσία τους. Το καθήκον του ως πολίτης κάνει. Και δυστυχώς η ανοχή μας και ο φόβος 'μη μπλέξουμε' έχουν καλλιεργήσει αυτόν τον εσμό των δικτατορίσκων, των αναίσθητων, πωρωμένων υποκειμένων σε όλους τους χώρους:
Στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, στο εμπόριο, στην αστυνομία, στα τελωνεία, στο διαδίκτυο, στις δισκογραφικές εταιρείες, στον Τύπο, παντού.
Αρκετά λοιπόν με την καραμέλλα 'είναι φασίστας/ρουφιάνος/καταδότης αυτός που έβγαλε στη φόρα το Νικολετάτο, τον Χρηστίδη, τον Τεγόπουλο, το Λαμπράκη, το Μπόμπολα, το Γιοσάκη, τον Καλούση, τον Παπαντωνίου, τη Σουλτάνα του Αιγαίου, το Μητροπολίτη Τάνγκα, τον Καλλίνικο, τον 'μην τολμήσεις να ξαναβάλεις κερί' (τον Αττικής ντε!!!), τον Χριστόδουλο'.
Και μόνον ότι τέτοια λαμόγια είναι οι εφευρέτες του όρου 'τηλεδίκη' μου αρκεί για να συμπεράνω ότι μιλούν εκ του πονηρού.