Ο χρήστης skullone έγραψε:
Ξέρετε τι κονδύλια θα πρέπει να απορροφήσει αυτή η χώρα από την Ε.Ε. για να φτάσει στο επίπεδο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Κυριολεκτικά σας λέω ότι οι κάτοικοι των 25 σημερινών χωρών της Ε.Ε. θα πούνε το ψωμί ψωμάκι.

Σίγουρα θα μειωθούν (μοιραστούν) πολύ τα λεφτά που παίρνουν οι 'φτωχοί' της ΕΕ. Αλλά οι προηγημένες χώρες (όπως εμείς) πάντα χρειάζονται φτηνά εργατικά για τις δύσκολες δουλειές (τους Αλβανούς στις οικοδομές/χωράφια).

Τη θέλει τη Τουρκία η ΕΕ, όχι ο κόσμος της ΕΕ αλλά το κεφάλαιο.

Φαινεται πως η Τουρκια δεν παει καλα στην προσπαθεια της για ενταξη.

http://news.yahoo.com/s/ap/20061103/ap_on_re_eu/eu_turkey_report

Σιγά μην πήγαινε. Πέφτουν και οι μάσκες σιγά-σιγά.
Πρώτα δεν γίνεται καμία υποχώρηση στο κυπριακό, μετά συνεχίζουν την ίδια ακριβώς πολιτική στις σχέσεις με την Ελλάδα, τα ανθρώπινα δικαιώματα έναντι της κρατικής εξουσίας δεν τα λογαριάζουν και τώρα βγαίνει στεγνά ο αρχηγός του στρατού και λέει ότι οι στρατηγοί κάνουν κουμάντο και σ' όποιον αρέσει.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=245

Τον πούλο.

βούτυρο στο ψωμί της ΕΕ οι δηλώσεις αυτές...

τελικά έφαγε πόρτα η Τουρκία.

«Πάγωμα» οκτώ κεφαλαίων στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προτείνει η Κομισιόν

Ο χρήστης elteo έγραψε:
τελικά έφαγε πόρτα η Τουρκία.

«Πάγωμα» οκτώ κεφαλαίων στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας προτείνει η Κομισιόν

Σιγά τη πόρτα. Κόλπα των Βρυξελών για να μπει η Τουρκία με μικρότερο κόστος στον Ευρωπροϋπολογισμό.

Ο χρήστης Bagus έγραψε:
Οσο οι Αμερικανοι και οι Αγγλοι εχουν αντιθετη γνωμη,τοσο οι Τουρκοι θα γινονται πιο αδιαλλακτοι.

Δεν είναι μόνο οι ΑγγλοιΑμερικάνοι υπευθυνοι για την αδιαλαξία των Τούρκων.

Καταρχην ο Ερντογαν εχει να αντιμετωπίσει το Στρατοκρατουμενο κρατος που (υποτιθεται πως) διοικεί. Ο Στρατός στην Τουρκία δε θελει ευρωπες και μεγαλεια, θελει ΑΠΛΑ να ελεγχει την Τουρκια όπως τόσα χρονια κάνει! Ειναι η μαφία, κανενας δεν κουνιεται αν δεν εγκρινει! Και φυσικά η ΕΕ και οι κανονες της δεν ειναι βολικοί για τετοιες υπερ-εξουσιες.. Οποτε ο εκαστοτε πρωθυπουργος πρεπει να κραταει και μια ισορροπία, όσο και αν το πιεζουν και οι δυο πλευρες. Φυσικά για τον Στρατο θεμα Κυπρου δεν τιθεται καν, αυτα ειναι αυτονόητα!

Δευτερον ο Ερντογαν έχει να αντιμετωπίσει μεγαλο μερος της κοινης γνωμης που δεν θελει να μπει στην Ευρώπη (Πατρις-Θρησκεια κλπ) και ένα άλλο που θέλει να μπει αλλά με τους δικου τους κανονες! Δηλαδή δεν εχουν την νοοτροπία που είχαμε εμεις όταν μπηκαμε (κ κατουρημένες ποδιες θα φιλαγαμε). Η απομόνωση από τον υπολοιπο κόσμο, η τελειως διαφορετική κουλτουρα σε όλα τα θεματα και το κομπλεξ της διαφορετικότητας τους κάνει να πιστευουν ότι ειναι η ξεχωριστη φυλή που οι υπόλοιποι θελουν να αλλάξουν γιατι ζηλευουν! (επίσης θέμα Κυπρου δεν τιθεται)

Τρίτη αιτία για τα ναζακια του Ερντογαν είναι το μήνυμα προς την Ευρώπη (κυριως Αγγλία και όσους -λιγους-τους θελουν) είναι ότι δεχτειτε με μενα που ειμαι και λίγο διαλακτικός γιατί ποιος ξέρει ποιος θα με διαδεχθει!

Κι ετσι, κανουμε κυκλους και παιζουμε το κρυφτο!! Για να δουμε ποιος θα λυγίσει στο τελος.. Φοβαμαι (και απευχομαι) ότι δεν θα μας αρεσει πολυ το αποτελεσμα. Η Τουρκια δεν θα αλλάξει αυτα που ενοχλουν την Ελληνική πλευρα ετσι ευκολα. Δυσκολο να τα αλλάξει γενικώς.

Η γοητεία της διαπραγματεύσεως

Του Κωστα Ιορδανιδη

Αρχισε από χθες –με την κατάθεση της προτάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής– η εντονότερη διαπραγματευτική φάση των ευρωτουρκικών σχέσεων με κύριους πρωταγωνιστές την Κυπριακή Δημοκρατία και την Τουρκία, ενώ οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (Ε.Ε.) ανέλαβαν ρόλο «διαμεσολαβητριών», με διαφορετικό βαθμό συμφέροντος και εμπλοκής στην όλη υπόθεση.

Οι πάντες αγωνιούν και αγωνίζονται ώστε να αποτραπεί η ρήξη, εκτός από τους ηγέτες των δύο αμέσως ενδιαφερομένων μερών –της Λευκωσίας και της Αγκυρας– που αναδεικνύονται ως εκ τούτου δεινοί διαπραγματευτές.

Από μία άποψη ευρύτερη, η όλη υπόθεση μάλλον δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη διπλωματική ιστορία. Επί τριάντα χρόνια, μετά την εισβολή και κατοχή της Βορείου Κύπρου, η Τουρκία επέμενε να μην λαμβάνει υπ’ όψιν την ύπαρξη της νομίμου κυπριακής κυβερνήσεως. Υπέστη κάποιες πιέσεις στη διάρκεια των δεκαετιών, αλλά η διαχείριση του όλου θέματος από την Αγκυρα υπήρξε επιτυχής.

Αυτά έως την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. τον Μάιο του 2004, και από τότε η Τουρκία οδηγήθηκε στο σημείο να εξαρτά την προώθηση μείζονος πολιτικής της επιλογής –την πορεία της προς την Ενωση– από την συναίνεση της Λευκωσίας. Η παρουσία τουρκικών μεραρχιών στην κατεχόμενη Κύπρο, η δυσανόλογη ισχύς της Τουρκίας, η αναγνώριση της στρατηγικής σημασίας, που θεωρείται ότι έχει –για τη Δύση– δεν επηρέσαν κατ’ ελάχιστον την διαπραγματευτική διαδικασία υπέρ του ισχυροτέρου μέρους.

Ο λόγος αυτής της φαινομένης παραδοξότητος είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σύστημα νομοκρατούμενο, με κανόνες και αρχές, τις οποίες ουδείς επιθυμεί να καταστρατηγήσει ακόμη και εάν η τήρησή τους αναιρεί στρατηγικές επιλογές ή θίγει υλικά συμφέροντα. Εξυπακούεται, βεβαίως, ότι η όποια πολιτική ηγεσία είναι πρόθυμη να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που της παρέχει το ευρωπαϊκό σύστημα.

Η εικόνα εμφανίζεται περίπου αδιέξοδη. Στην πράξη όμως με την πρόταση της Επιτροπής που προβλέπει αναστολή διαπραγματεύσεων οκτώ κεφαλαίων, δίχως να τίθεται χρονοδιάγραμμα συμμορφώσεως της Αγκυρας, διαμορφώθηκε μία διαπραγματευτική αφετηρία, που πρέπει να ολοκληρωθεί έως τις 11 Δεκεμβρίου ή λίγες ημέρες αργότερα, όταν θα συνέλθει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Η περίοδος που θα μεσολαβήσει έως τότε θα χαρακτηρίζεται από ένταση, οι συνέπειες του αδιεξόδου θα αναλύονται από διαφόρους αναρμοδίους ή ειδικούς. Αλλά θα ήταν χρήσιμο στην διάρκεια συγχύσεως και αναταραχής να ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι το τουρκικό κατεστημένο και ο Κύπριος πρόεδρος κ. Τάσσος Παπαδόπουλος δεν παραλογίζονται. Απλώς διαπραγματεύονται. Ασκούν, με άλλα λόγια, μια τέχνη υψηλή που έχει σταδιακώς λησμονηθε

Oι Τουρκοι ελλισονται.

O Ερντοκαν παραπονιεται

Η Βρεταννια οπως παντα τατσι μιτσι κοτσι με τους γειτονες.

Βρετανικη γνωμη απο τον Tony Blair

Να και η Τουρκικη αντιπολιτευση.

Η γνωμη της Τουρκικης αντιπολιτευσης

Που να δεις τι έγραφαν οι (London) Times πριν λίγες μέρες. Ελεγείες για τους Τούρκους. Όταν γυρίσω από την δουλειά κατά τις 11 θα βάλω και το Link.

ο μπλερ μπορει να λεει ο,τι θελει.
οι περισσοτεροι αγγλοι που εχω μιλησει παντως δε θελουν την τουρκια στην ΕΕ.

Η Τουρκια εχει σταθερη πολιτικη που εχει κανει ελαχιστες αλλαγες στις τελευταιες δεκαετιες. Οι πολιτικοι της Τουρκιας μπορει να υπαρχουν αλλα απο τα παρασκηνια οι στρατηγοι κυβερνουν. Ειναι ενα πραγματικα πολυ ισοροπημενο συστημα. Δεν εχει φυσικα καμμια σχεση με την δημοκρατια οπως την καταλαβαινει ο μεσος δυτικοευρωπαιος. Ο στρατος θεωρει τον εαυτο του ως προστατη της Τουρκιας. Ειναι προθυμοι να επιτρεψουν πολλα πραγματα αλλα παντα κρατανε τα ηνια και ειναι ετοιμοινα επεμβουν. Στη κλασσικη ευρωπαικη σκεψη αυτο ειναι ανηκουστο. Αλλα εχοντας μια στρατηγικη θεση στον κοσμο εχει βοηθησει την Τουρκια να επιζησει για πολλες δεκαετιες. Και αν το δουμε το θεμα πιο σφαιρικα τι ειναι σωστο για την Ελλαδα; Μια Τουρκια οπως σημερα; Δυσκολο να την αντιμετωπισουμε αλλα με δυτικη πολιτικη θεση και συστημα (εν μερη). Χωρις τον στρατο και με πληρη δημοκρατια η Τουρκια θα γινοταν πολυ πιο συντηρητικη πολυ πιο θρησκευτικη, πολυ πιο λιγωτερος ελεγχος των μειονοτητων. Για να το πουμε πιο λιανα σκεφτητε την περιπτωση μια Ισλαμικης δημοκρατιας σε στυλ Ιραν διπλα στην Ελλαδα. Που θα θελανε πυρηνικα και θα ηταν ανεξελεγκτοι απο την διεθνη κοινοτητα. Ποσο ευκολο θα ηταν ο φανατισμος να τους εσπρωχνε να 'σωσουν' τους ομοθρησκους τους στην Θρακη. Ποσο να αποσπασουν ενα απο τα νησια μας; Και νομιζετε οτι η Ελλαδα μπορει να αντιμετωπισει την Τουρκια; Εχουν σιγουρα μεγαλη υπεροχη στρατιωτικα. Και ξερουμε βεβαια οτι αν κατι το παρουν δεν το δινουν πισω ποτε (βλεπε Κυπρο)

Νικος

Πλεον δεν ειμαστε μονοι μας,ειμαστε εκτος απο το ΝΑΤΟ και ισοτιμα μελη της ΕΕ,κανενας Τουρκος δεν μπορει να μας επιτεθει χωρις να φαει τα μουτρα του....

Ο χρήστης titsataki έγραψε:
Η Τουρκια εχει σταθερη πολιτικη που εχει κανει ελαχιστες αλλαγες στις τελευταιες δεκαετιες. Οι πολιτικοι της Τουρκιας μπορει να υπαρχουν αλλα απο τα παρασκηνια οι στρατηγοι κυβερνουν. Ειναι ενα πραγματικα πολυ ισοροπημενο συστημα. Δεν εχει φυσικα καμμια σχεση με την δημοκρατια οπως την καταλαβαινει ο μεσος δυτικοευρωπαιος. Ο στρατος θεωρει τον εαυτο του ως προστατη της Τουρκιας. Ειναι προθυμοι να επιτρεψουν πολλα πραγματα αλλα παντα κρατανε τα ηνια και ειναι ετοιμοινα επεμβουν. Στη κλασσικη ευρωπαικη σκεψη αυτο ειναι ανηκουστο. Αλλα εχοντας μια στρατηγικη θεση στον κοσμο εχει βοηθησει την Τουρκια να επιζησει για πολλες δεκαετιες. Και αν το δουμε το θεμα πιο σφαιρικα τι ειναι σωστο για την Ελλαδα;

καλο για την ελλαδα ειναι να μεινουν τα πραγματα ως εχουν, υπο ενταξιακες διαπραγματευσεις μεχρι του αγιου ανημερα. εγω νομιζω οτι το ιδανικο ειναι μια τουρκια που συνεργαζεται με την ΕΕ χωρις να ειναι ισοτιμο μελος. ποιος θα ηθελε οι τουρκοι να γυρνοβολανε στην ελλαδα με ισα δικαιωματα με τους ελληνες; η ελλαδα δε μπορει να σηκωσει τετοια μεταναστευτικα κυμματα, ηδη την πατησε μια φορα με τους αλβανους και ειναι ιστορικα αποδεδειγμενο οτι ολες οι χωρες που εχουν μεγαλο ποσοστο μεταναστων απο γειτονικες χωρες εχουν προβληματα. δε θα κατσω να το αναλυσω αλλο, λογικα πραγματα λεω κ οποιος θελει τα καταλαβαινει

Για να το πουμε πιο λιανα σκεφτητε την περιπτωση μια Ισλαμικης δημοκρατιας σε στυλ Ιραν διπλα στην Ελλαδα. Που θα θελανε πυρηνικα και θα ηταν ανεξελεγκτοι απο την διεθνη κοινοτητα. Ποσο ευκολο θα ηταν ο φανατισμος να τους εσπρωχνε να 'σωσουν' τους ομοθρησκους τους στην Θρακη. Ποσο να αποσπασουν ενα απο τα νησια μας; Και νομιζετε οτι η Ελλαδα μπορει να αντιμετωπισει την Τουρκια; Εχουν σιγουρα μεγαλη υπεροχη στρατιωτικα. Και ξερουμε βεβαια οτι αν κατι το παρουν δεν το δινουν πισω ποτε (βλεπε Κυπρο)
Νικος

helloooooooooooo ειμαστε στο 2006 και στην ελλαδα ......

Ο χρήστης titsataki έγραψε:
Η Τουρκια εχει σταθερη πολιτικη που εχει κανει ελαχιστες αλλαγες στις τελευταιες δεκαετιες. Οι πολιτικοι της Τουρκιας μπορει να υπαρχουν αλλα απο τα παρασκηνια οι στρατηγοι κυβερνουν. Ειναι ενα πραγματικα πολυ ισοροπημενο συστημα. Δεν εχει φυσικα καμμια σχεση με την δημοκρατια οπως την καταλαβαινει ο μεσος δυτικοευρωπαιος.

Ε, ας κατσουν στα αυγα τους τοτε και να μη ζητανε Ευρωπαϊκη Ενωση...

Ο στρατος θεωρει τον εαυτο του ως προστατη της Τουρκιας. Ειναι προθυμοι να επιτρεψουν πολλα πραγματα αλλα παντα κρατανε τα ηνια και ειναι ετοιμοινα επεμβουν. Στη κλασσικη ευρωπαικη σκεψη αυτο ειναι ανηκουστο.

Ενω για καποια αλλη πολιτικη σκεψη αυτο ειναι απολυτα φυσιολογικο σε σημειο να υποστηριζεται αναφανδον η εισοδος της Τουρκιας σε μια Ενωση με σαφεις Δημοκρατικους προσανατολισμους και παραδοσεις, παρολο που δεν πληρει ΚΑΝΕΝΑ κριτηριο ουτε πολιτικο ουτε οικονομικο, αντιθετως γραφει στα @@ της βασικες αρχες και θεσεις της ΕΕ.

Αλλα εχοντας μια στρατηγικη θεση στον κοσμο εχει βοηθησει την Τουρκια να επιζησει για πολλες δεκαετιες.

Αμαν με αυτη τη 'στρατηγικη Θεση'.Τουλαχιστον η ΕΕ με τη τελευταια διευρυνση και την εισοδο Ρουμανιας και Βουλγαριας δεν δειχνει να τη πολυεχει αναγκη.
Αυτοι που ενδιαφερονται για τη 'στρατηγικη θεση' της Τουρκιας ας την κανουν 53η 125η Πολιτεια τους και να τη λουστουν....

Και αν το δουμε το θεμα πιο σφαιρικα τι ειναι σωστο για την Ελλαδα; Μια Τουρκια οπως σημερα;

Οχι μια Τουρκια πολυ χειροτερη αποτι ειναι σημερα

Δυσκολο να την αντιμετωπισουμε αλλα με δυτικη πολιτικη θεση και συστημα (εν μερη). Χωρις τον στρατο και με πληρη δημοκρατια η Τουρκια θα γινοταν πολυ πιο συντηρητικη πολυ πιο θρησκευτικη, πολυ πιο λιγωτερος ελεγχος των μειονοτητων.

Χωρις το στρατο και με στοιχειωδη Δημοκρατια το πιο πιθανο ειναι σε λιγοτερο απο 20 χρονια δε θα υπηρχε καν Τουρκια...

Για να το πουμε πιο λιανα σκεφτητε την περιπτωση μια Ισλαμικης δημοκρατιας σε στυλ Ιραν διπλα στην Ελλαδα. Που θα θελανε πυρηνικα και θα ηταν ανεξελεγκτοι απο την διεθνη κοινοτητα.

Συνηθες Αμερικανικο κυνηγι μαγισσων και δαιμονοποιηση των παντων.
Και εν πασει περιπτωσει στο Ιραν υπαρχει σταθεροτητα.Αν μη τι αλλο δε κινδυνευεις να ανατιναχτεις ενω περπατας στο δρομο.Ενω λιγο πιο διπλα που επεβληθη επιτελους η Δημοκρατια βλεπουμε τι γινεται....

Ποσο ευκολο θα ηταν ο φανατισμος να τους εσπρωχνε να 'σωσουν' τους ομοθρησκους τους στην Θρακη. Ποσο να αποσπασουν ενα απο τα νησια μας;

Ας τολμησουν λοιπον τωρα που εχουν και ισχυρο στρατο...

Και νομιζετε οτι η Ελλαδα μπορει να αντιμετωπισει την Τουρκια;

Ναι το νομιζουμε...

Εχουν σιγουρα μεγαλη υπεροχη στρατιωτικα.

E, ια να το λες εσυ με τοση σιγουρια κατι θα ξερεις...

Και ξερουμε βεβαια οτι αν κατι το παρουν δεν το δινουν πισω ποτε (βλεπε Κυπρο)

Επισης ξερουμε οτι τη Κυπρο δεν την 'πηραν'.Τα ολεθρια λαθη καποιων λακεδων εδω, η ξεροκεφαλια του Μακαριου, και φυσικα η ανοχη της Διεθνους κοινοτητας (σε αντιθεση με το πετρελαιοφορο Κουβεϊτ) χαρισαν το Βορειο κομματι του νησιου...

Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
Που να δεις τι έγραφαν οι (London) Times πριν λίγες μέρες. Ελεγείες για τους Τούρκους. Όταν γυρίσω από την δουλειά κατά τις 11 θα βάλω και το Link.

**Straight Road to Europe
**
Turkey does not deserve the punishment the EU contemplates

For 43 years, Turkey has been knocking at the European Union’s door. Despite being the guardian of Nato’s southern flank, firmly aligned with the West throughout the Cold War, it has watched other states with dictatorial pasts and fragile economies — Spain, Portugal and Greece, and Eastern Europe’s new democracies — push past it in the queue for admission. It has listened to European statesmen extol enlargement, correctly, for expanding the community of stable, prosperous democracies and establishing the EU as a confident, outward-looking player on the global stage. It has worked hard to deprive them of reasons for keeping Turkey’s application on hold, not just through internal reforms but by endorsing, and persuading Turkish Cypriots to agree to, a United Nations plan that would have ended the division of Cyprus if the Greek Cypriots had not then stubbornly rejected reunification.

By the time the EU finally rewarded Turkey’s efforts by promising, in October 2005, to open accession talks and pursue them in good faith, Turkey was entitled to expect its members to keep their word. They have not done so. It has proved impossible even to start negotiating, because Cyprus has blocked the opening of all but one of the 35 “chapters” of the accession dossier until Turkey opens its ports to Cypriot shipping.

It is true that Turkey is legally obliged to open its markets to all EU members, without exception. But the Union is also morally obliged to reciprocate, as it promised it would, by simultaneously ending the trade and travel embargoes on the Turkish Cypriot part of Cyprus. The Greek- Cypriot Government has blocked that, too — and insists it will continue to whatever Turkey does. Far from pressing Cyprus to see reason, the EU has laid all the blame for this absurd dispute on Turkey — and has stubbornly carried on doing so even after last week’s politically brave offer by Ankara to make a unilateral first move towards compromise. At this week’s EU summit, governments are poised to “punish” Turkey by putting large segments of the negotiating agenda in the deep freeze. There they would stay until all EU members decided otherwise.

The EU should do no such thing. The effect, although no one is saying so, could be to keep Turkey out of Europe for the duration. That would suit Angela Merkel, the German Chancellor, and Nicolas Sarkozy, the centre-right would-be president of France; both are openly opposed to admitting Turkey. It would please Austrians, Belgians and Dutch who have become increasingly neuralgic about immigration in general and Muslims in particular. It is their support that Cyprus relies on. But for Europe, even more than for Turkey, this would be an error of historic proportions.

The political and strategic case for embracing Turkey has been made stronger, not weaker, by the Islamist challenge. Its part-Asian identity should be seen as an asset, as should its proxim-ity to and knowledge of the Middle East. EU entry is contingent on Turkey showing that Islam can sit with secular democracy, a challenge that Turkish modernisers are determined to meet. It should not be contingent on temper tantrums in Cyprus — a country that stands greatly to gain from good relations with the country that will in future dominate the Aegean economy.

Turkey will not settle for second-class citizenship, as Mrs Merkel knows and should publicly admit. There is no middle way. Turkey’s road into the EU will be long. The Union should not make it unnecessarily crooked.