Είναι πλέον εμφανές και πασίδηλον ότι ο gaskouk απλώς μπήκε στο συγκεκριμένο θέμα για να προπαγανδίσει ότι κακώς επικρίνουμε τον Παλαιοδιαθηκικό φασισμό και ρατσισμό.

Μου θυμίζει κάποιους κυρίους του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, οι οποίοι τώρα πάνε να περάσουν νόμο, ο οποίος θα απαγορεύει (!!!) την έκφραση απόψεων αντίθετων προς την πολιτική του Ισραήλ.

Όποιος είναι έστω και στοιχειωδώς νοήμων μπορεί πολύ εύκολα να ανατρέξει σε πηγές και στοιχεία και, ακολούθως, να σχηματίσει άποψη και να επιχειρηματολογήσει. Τα υπόλοιπα που έχω δει από τον gaskouk είναι απλά κλισέ που πετάνε οι διάφοροι γιαχβιστές προκειμένου να διαβάλουν όποιον διαφωνεί με τις πρακτικές του Ισραήλ.

Α, και κάτι άλλο. Το γεγονός ότι οι Εβραίοι υπέφεραν από τον Χίτλερ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν τους δίνει το δικαίωμα να μισούν τους αλλόθρησκους και να τους εξοντώνουν. Είναι σαν να λέει κάποιος ότι, επειδή η πρώτη του ερωτική σχέση με γυναίκα είναι χάλια, έχει το δικαίωμα να κακοποιεί όποια άλλη γυναίκα βρει μπροστά του.

Προσέχε Κωνσταντίνε!Μην αρχίζεις τις υποθέσεις σχετικά με άλλους χρήστες οι οποίοι απλώς δεν συμφωνούν με την δικιά σου γνώμη!Ο gaskouk και ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα στην γνώμη του!
Εσυ το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό?Η είσαι κάτι παρεμφερές μεαυτούς που υποτίθεται κατηγορείς?
Προσωπικούς υπαινιγμούς δεν θα ανεχτώ!Θα σβήνω όλη την δημοσίευση!

skullone

Το γεγονός ότι οι Εβραίοι υπέφεραν από τον Χίτλερ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν τους δίνει το δικαίωμα να μισούν τους αλλόθρησκους και να τους εξοντώνουν.

Στην πόλη σου τη Λάρισα, έχουν απομείνει αρκετοί Εβραίοι Ελληνες πολίτες. Γνώρισες πολλούς απ' αυτούς που να 'μισούν τους αλλοθρήσκους και να τους εξοντώνουν';

οσο για τα άλλα.... '..ο υιός μου ο Δημητράκης!..' κατά τη γνωστή ελληνική ταινία...

Ο χρήστης gaskouk έγραψε:
ΣΩΤΗΡΙΕ

Α και για να είμαστε ακριβείς, δεν την χαρακτήρισες μόνο ατυχή την δήλωση αλλά και π@π@ρι@.

Σ'αυτό έχεις δίκιο. Αναφερόμουν βέβαια στην αρχική δήλωση (η οποία δεν άλλάζει νόημα 'αν δεν την δεις αποκομμένη' όπως λες, μπορείς να την παραθέσεις ολόκληρη) και όχι στην δεύτερη δήλωση που 'επεξηγούσε'. Καλά έκανε και την 'επεξήγησε' αλλά το κακό είχε γίνει, οι αντιδράσεις είχαν υπάρξει και δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον γι αυτές τις αντιδράσεις επειδή εκ των υστέρων 'τα μάζεψε'. Αρκετά (από τη μεριά μου) μ'αυτό το θέμα όμως, νομίζω ότι επαναλαμβανόμαστε.

Δηλαδή διάβασες ή άκουσες το σύνολο της ομιλίας του και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι δεν αλλάζει το νόημα? Στο παρελθόν έχει εκφραστεί αρνητικά και για τους Αμερικάνους, αυτό τί σημαίνει ότι στράφηκε κατά τον λαό της Αμερικής ή κατά των πολιτικών της, πιό κάτω αναφέρεσαι στην λογική. Και ποιό κακό είχε γίνει συγκεκριμένα? Στην Δημοκρατία έχεις το δικαίωμα να σου αρέσει κάποιος ή να μην σου αρέσει κάποιος και μπορείς να εκφράζεσαι ανάλογα. Εχεις το δικαίωμα να πείς ότι δεν μου αρέσουν οι Αμερικανοί, δεν μου αρέσουν οι Τούρκοι, δεν μου αρέσουν οι Κογκολέζοι, δεν μου αρέσουν οι Φιλανδοί, δεν μου αρέσουν οι Εβραίοι. Δεν έχεις φυσικά το δικαίωμα επειδή δεν σου αρέσει κάποιος να εγκληματείς εναντίον του. Δεν είδα να γίνεται τόσο μεγάλος σάλος για δηλώσεις κατά των Αμερικανών, γιατί τότε αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά τους εβραίους. Εσύ θα παρομοίαζες τον Θεοδωράκη με τον Γκέμπελς? γιατί το διαβάσαμε και αυτό.

Ναι καλά, το ποστ που έκανες βρίθει από διασταυρώσιμα στοιχεία

Αν διαβάσεις θα δεις αντισημιτικά και ρατσιστικά άρθρα εφημερίδων, δημοσιευόμενες επιστολές, πράξεις, και τέλος εισαγγελικές διώξεις. Αυτά δεν είναι διασταυρώσιμα; Αν ανοίξεις την τηλεόραση θα δεις και ανάλογες εκπομπές. Ούτε τα μάτια σου πιστεύεις;

Ολοι παρακολουθούμε την επικαιρότητα, αν εξαιρέσεις τον ακροδεξιο χώρο που ακούγεται σαν χαλασμένη κασέτα σε όλες τις χώρες, δεν μπορώ να δεχτώ ότι προωθούνται αντισημιτικές ή ρατσιστικές ιδέες, διότι δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Τώρα αν η ειδησεογραφία περιλαμβάνει, εγκληματικές στρατιωτικές ενέργειες του ισραήλ κατά των Παλαιστηνίων, ή εγκλήματα λαθρομεταναστών, αυτό ούτε αντισημιτισμός είναι, ούτε ρατσισμός, είναι τα γεγονότα. Εισαγγελικές διώξεις? όπως Μπλέτσα π.χ.? ή κατά έμμισθων πρακτόρων (που είναι και δημόσιοι υπάλληλοι) που προπαγανδίζουν υπέρ μιας 'Μακεδονικής' μειονότητας, ή Βουλγαρικής μειονότητας? ή Τσαμουριάς? Αυτός είναι ο ρατσισμός?

Δηλαδή εσύ θέλεις να ψηφιστεί πρώτα ο νόμος και μετά να κριτικάρεις και να αντιδράσεις, ωραίος ενεργός πολίτης είσαι.

Αυτό ακριβώς προσπαθώ να σου πω. Δεν κατατέθηκε καν κανένα νομοσχέδιο, όλο κι όλο υπάρχει μία **δήλωση γνωστού καραγκιόζη **(που μεταξύ άλλων αμίμητων έχει πει 'δεν έχω πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία, έχω πρόβλημα με τις ομοφυλοφυλικές σεξουαλικές πράξεις' ) ότι ΘΑ καταθέσει τέτοιο σχέδιο νόμου. Αυτό είναι γραφικότητα, μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να πεις ότι στην Αμερική 'γίνεται συζήτηση αυτή τη στιγμή στη Γερουσία';

Ενα θα σου πώ, κάποιος άλλος Αμερικανός, γραφικός, μέτριας νοημοσύνης (έντάξει είμαι γενναιόδωρος) που μιλάει με τον Θεό και παίρνει εντολές από αυτόν, έχει το δικαίωμα να αιματοκυλίζει την υδρόγειο, με την σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας του αμερικανικού λαού. Ας μην μπούμε στην διαδικασία στο τί έχει ξεστομίσει κατά καιρούς ο συγκεκριμένος. Οπότε πιστεύω να με δικαιολογείς όταν παίρνω στα σοβαρά κάθε καραγκιόζη με εξουσία.

Σαφώς και υπάρχουν πολλοί κύκλοι στην Αμερική και σ΄όλον τον κόσμο που είναι φιλικά διακείμενοι προς τον Σαρόν και που προσπαθούν κάθε κριτική στην πολιτική του να την χαρακτηρίσουν αντισημιτισμό και αυτό το έχω κριτικάρει και γω επανειλημένα σε ξένα φόρουμ (φόρα). Oπως υπάρχουν και κύκλοι στην Ελλάδα που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αντισημιτική ρητορεία τους χρησιμοποιόντας την πολιτική Σαρόν σαν άλλοθι. Δεν είναι δύσκολο να την καταλάβεις αυτή τη ρητορεία, βρίθει γενικοτήτων, αφορισμών, και εννοιών όπως 'ισραηλίτες', 'εβραίους', 'εβραικό λαό' (πλην ατυχών εξαιρέσεων), 'πρωτόκολλα της Σιών', 'ολοκαύτωμα ποιό ολοκάυτωμα, υπερβολές, τα ίδια κάνουν και κείνοι τώρα' κ.λ.π.

Αυτό που βλέπω προσωπικά είναι ότι οι 'Ελληνες κάποτε είμασταν εβραίοι, τώρα είμαστε Παλαιστήνιοι'. Οσο για τους κύκλους που αναφέρεις, σου επαναλαμβάνω ότι ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα γνώμης, με την προυπόθεση να μην εγκληματεί. Το γεγονός ότι υπάρχει μια περιθωριοποιημένη ακροδεξιά στην Ελλάδα, -που και αυτοί όμως δεν στρέφονται κατά του εβραικού λαού αλλά πιό πολύ εναντίον του 'διεθνή σιωνισμού' - δεν δικαιολογεί την ταξιδιωτική νότα του βίζενταλ. Δηλαδή για την Γερμανία και την Σουηδία τί έπρεπε να πούν?
Κλείνοντας, επαναλαμβάνω ότι οι διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστηνίων και κατά του ισραήλ που έχουν γίνει στην Ελλάδα με αφορμή τα εγκλήματα πολέμου που γίνονται ακόμη και τώρα, δεν είναι αντισημιτισμός. Αντισημιτισμός είναι να εγκληματείς κατά συμπολίτη σου μόνο και μόνο επειδή είναι εβραίος.

Υ.Σ. Χαίρομαι που η συζήτηση επανήλθε σε ήπιους τονους. Θα χαρώ να συνεχίσουμε έτσι.

Ρε παιδια γιατι δεν παραδεχομαστε ολοι οτι ο πολιτικος Θεοδωρακης δεν ειναι τοσο σπινθηροβολος οσο ο μουσικος Θεοδωρακης.
Αργα και που πεταει μια π@π@π#α και την παιρνει ο αλλος που κανει την τριχα τριχιά και τρεχουμε και δεν φτανουμε.Υπαρχουν αρκετα παραδειγματα αλλα δεν ειναι του παροντος να τα αναφερουμε.
Γνωμη μου ειναι οτι ο Μικης εκανε λαθος και βρηκαν ευκαιρια οι καθε ειδους Βιζενταλ και μας εκαναν βουκινο.
(Μηπως και εδω στο φορουμ το ιδιο δεν κανουν μερικοι μερικοι ? ).
Και καλα εκαναν τα ΜΜΕ και το εκαναν γαργαρα.Καλυτερα να ξεχαστει και οσο το δυνατον πιο γρηγορα.

ΣΩΤΗΡΙΟΣ έγραψε:

Στο παρελθόν έχει εκφραστεί αρνητικά και για τους Αμερικάνους, αυτό τί σημαίνει ότι στράφηκε κατά τον λαό της Αμερικής ή κατά των πολιτικών της, πιό κάτω αναφέρεσαι στην λογική.

Δεν θυμάμαι να είπε ποτέ κανένας ότι 'ο Αμερικανικός λαός αιματοκύλισε το Ιράκ', πολυ δε περισσότερο ότι οι 'χριστιανοί είναι η ρίζα του κακού για τα δεινά π.χ. του Ιράκ ή της Τσετσενίας κλπ'. Η ευκολία όμως με την οποία κάποιοι κατηγορούν τους 'Εβραίους' ή τον 'Ισραηλινό λαό' ότι είναι πηγή του κακού, σημαίνει ή έλλειψη στοιχειώδους παιδείας στα ανθρώπινα δικαιώματα ή προκατάληψη.

Δεν είδα να γίνεται τόσο μεγάλος σάλος για δηλώσεις κατά των Αμερικανών, γιατί τότε αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά τους εβραίους

Βλ. παραπάνω, 'εβραίος' είναι θρήσκευμα, Αμερικάνος και Ισραηλινός είναι εθνικότητα. Ας μάθουμε να μην τα μπερδεύουμε επιτέλους, να το καταλάβουμε, το να κατηγορείς συλλήβδην τους Εβραίους για πράξεις Ισραηλινών είναι αντισημιτισμός.

Εισαγγελικές διώξεις? όπως Μπλέτσα π.χ.? ή κατά έμμισθων πρακτόρων

Οχι βέβαια, μίλησα για ποινικές διώξεις για υποκίνηση φυλετικού μίσους με εμπρηστική αντισημιτική αρθρογραφία στον Ελληνικό τύπο.

Οπότε πιστεύω να με δικαιολογείς όταν παίρνω στα σοβαρά κάθε καραγκιόζη με εξουσία.

Α..χμμμ.. μάλλον εννοείς κάποιον που δίνει χάρες σε γαλοπούλες;... Ε ώσπου να γίνει Πρόεδρος και ο Santorum, ας μου επιτρέψεις να μιλάω για υπερβολές, ένας γερουσιαστής είναι, όπως βουλευτής είναι (και υπουργός ήταν) κι ο κ. Παπαθεμελής. Απ' ότι ξέρω όμως, το Γ' Σώμα Στρατου δεν εισέβαλλε στα Σκόπια επειδή κάποτε αυτός έκανε μία απειλητική δήλωση. Αντε να στηρίζονταν και οι σκοπιανοί στην δήλωση αυτή και να λέγανε ότι '..στην Ελληνική Βουλή αυτή τη στιγμή συζητούν το ενδεχόμενο εισβολής...'

ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα γνώμης, με την προυπόθεση να μην εγκληματεί. Το γεγονός ότι υπάρχει μια περιθωριοποιημένη ακροδεξιά στην Ελλάδα, -που και αυτοί όμως δεν στρέφονται κατά του εβραικού λαού αλλά πιό πολύ εναντίον του 'διεθνή σιωνισμού' - δεν δικαιολογεί την ταξιδιωτική νότα του βίζενταλ

Εγώ δεν δικαιολόγησα την νότα, είπα ότι δεν κακίζω όσους θίχτηκαν από την δήλωση- άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ο ρατσισμός και η αντιμειονοτική ρητορεία είναι έγκλημα κολάσιμο από το νόμο - 'προσβολή και πρόκληση φυλετικού μίσους'. Για να δούμε λίγες από τις δημοσιεύσεις σε 'ακροδεξιές' εφημερίδες 'εναντίον του 'διεθνούς Σιωνισμού':

'..Πηγαίνοντας, εκβιαζόμενος, την κουβέντα στα άκρα, θα έγραφα πως με ό,τι κάνουν οι 'μοναδικοί στο είδος τους' σιωνιστές δικαιώνουν στα μάτια των πολιτών κάθε χώρας τους διώκτες τους ναζί. Τοιούτος τους έπρεπε δήμιος των φονιάδων, μονολογεί σύμπασα η ανθρωπότητα...' ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/09/2003

*'..Αλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι οι Εβραίοι είναι αναξιόπιστοι, ανερμάτιστοι. Διεισδύουν μέσα στις κοινωνίες κάνοντας στην αρχή τους καψερούληδες με στόχο να προκαλέσουν τον οίκτο και στη δεδομένη στιγμή σε πιάνουν από το λαιμό...' * ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/04/2002

Σε πρωινή εκπομπή ραδιοφώνου σήμερα (Καλαμήτσης στον Αντ1 ) αναγνώσθηκε επιστολή διαμαρτυρίας της Ελληνικής Ισραηλιτικής Κοινότητας προς το κέντρο Wisentall όπου πολύ ξεκάθαρα αναφέρει οτι οι Ελληνες εβραίοι το θρήσκευμα δεν συμερίζονται τα λεγομενά τους σε κανένα βαθμό. Επίσης ανεφέρθει ότι η εδώ Ισραηλινή Πρεσβεία οργανώνει τρόπο να βρούν καταλήμματα στην Αθήνα οι επισκέπτες εβραικής καταγωγής (σε κατοικίες ομοθρήσκων τους). Αυτές οι ενέργειες δείχνουν ότι το επίσημο κράτος του Ισραήλ 'δεν συφωνεί' με τις ανακοινώσεις του κέντρου Wisentall. Το κατα πόσο αυτό είναι ειλικρινές η όχι θα φανεί με το χρόνο.

Ο χρήστης gaskouk έγραψε:
ΣΩΤΗΡΙΟΣ έγραψε:

Στο παρελθόν έχει εκφραστεί αρνητικά και για τους Αμερικάνους, αυτό τί σημαίνει ότι στράφηκε κατά τον λαό της Αμερικής ή κατά των πολιτικών της, πιό κάτω αναφέρεσαι στην λογική.

Δεν θυμάμαι να είπε ποτέ κανένας ότι 'ο Αμερικανικός λαός αιματοκύλισε το Ιράκ', πολυ δε περισσότερο ότι οι 'χριστιανοί είναι η ρίζα του κακού για τα δεινά π.χ. του Ιράκ ή της Τσετσενίας κλπ'. Η ευκολία όμως με την οποία κάποιοι κατηγορούν τους 'Εβραίους' ή τον 'Ισραηλινό λαό' ότι είναι πηγή του κακού, σημαίνει ή έλλειψη στοιχειώδους παιδείας στα ανθρώπινα δικαιώματα ή προκατάληψη.

Mαλλον σε μπέρδεψε η παράλειψη του ερωτηματικού στην φράση μου που παραθέτεις. Εχουν ειπωθεί εκατοντάδες φράσεις του στυλ 'οι αμερικάνοι αιματοκύλισαν το Ιράκ' και όπου αλλού επιτέθηκαν. Σε ρωτώ τώρα, όσες φορές ακούγαμε τέτοιες φράσεις, τί καταλαβαίναμε? ότι ο αμερικανικός λαός αιματοκύλισε το Ιράκ ή οι αμερικάνοι πολιτικοί? Πιστεύω τώρα που το διόρθωσα ότι είναι πιό κατανοητό.

Δεν είδα να γίνεται τόσο μεγάλος σάλος για δηλώσεις κατά των Αμερικανών, γιατί τότε αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά τους εβραίους

Βλ. παραπάνω, 'εβραίος' είναι θρήσκευμα, Αμερικάνος και Ισραηλινός είναι εθνικότητα. Ας μάθουμε να μην τα μπερδεύουμε επιτέλους, να το καταλάβουμε, το να κατηγορείς συλλήβδην τους Εβραίους για πράξεις Ισραηλινών είναι αντισημιτισμός.

Τώρα συγγνώμη αλλά νομίζω ότι παίζουμε με τις λέξεις. Οι εβραίοι αμερικανοί πολιτικο-οικονομικοι παράγοντες, ή το εβραικό λόμπυ αν προτιμάς, δεν έχει άμεση σχέση με το κράτος του ισραήλ? Δεν επηρεάζουν και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ότι αφορά την Μ. Ανατολή? Τα 9 δις δολλάρια φτάνουν οι τραπεζικές εγγυήσεις των ΗΠΑ προς το ισραήλ, ξέχωρα από την απευθείας οικονομική βοήθεια. Οπότε μην λέμε ότι άλλο οι εβραίοι, άλλο το ισραήλ. Δηλαδή οι εβραίοι που πήγαν για να ιδρύσουν το κράτος του ισραήλ είχαν εθνική συνείδησή? μην μπερδευόμαστε, θρησκευτική συνείδηση είχανε και στηρίζονται από τότε έως σήμερα στους εβραίους του υπόλοιπου κόσμου για να συντηρήσουν την πολεμική μηχανή τους. Αυτούς και όσους στηρίζουν αυτούς έχει ο καθένας μας το δικαίωμα να κριτικάρει χωρίς να πλανάται από πάνω του το φάντασμα του αντισημιτισμού. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει, επαναλαμβάνω είναι να εγκληματίσει εναντίον συμπολίτη του μόνο και μόνο επειδή είναι εβραίος.

Εισαγγελικές διώξεις? όπως Μπλέτσα π.χ.? ή κατά έμμισθων πρακτόρων

Οχι βέβαια, μίλησα για ποινικές διώξεις για υποκίνηση φυλετικού μίσους με εμπρηστική αντισημιτική αρθρογραφία στον Ελληνικό τύπο.

Μάλλον αναφέρεσαι σε αυτά που παραθέτεις παρακάτω.

Οπότε πιστεύω να με δικαιολογείς όταν παίρνω στα σοβαρά κάθε καραγκιόζη με εξουσία.

Α..χμμμ.. μάλλον εννοείς κάποιον που δίνει χάρες σε γαλοπούλες;... Ε ώσπου να γίνει Πρόεδρος και ο Santorum, ας μου επιτρέψεις να μιλάω για υπερβολές, ένας γερουσιαστής είναι, όπως βουλευτής είναι (και υπουργός ήταν) κι ο κ. Παπαθεμελής. Απ' ότι ξέρω όμως, το Γ' Σώμα Στρατου δεν εισέβαλλε στα Σκόπια επειδή κάποτε αυτός έκανε μία απειλητική δήλωση. Αντε να στηρίζονταν και οι σκοπιανοί στην δήλωση αυτή και να λέγανε ότι '..στην Ελληνική Βουλή αυτή τη στιγμή συζητούν το ενδεχόμενο εισβολής...'

Δεν χρειάζεται να γίνεις πρόεδρος για να ψηφίσεις νόμο.

ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα γνώμης, με την προυπόθεση να μην εγκληματεί. Το γεγονός ότι υπάρχει μια περιθωριοποιημένη ακροδεξιά στην Ελλάδα, -που και αυτοί όμως δεν στρέφονται κατά του εβραικού λαού αλλά πιό πολύ εναντίον του 'διεθνή σιωνισμού' - δεν δικαιολογεί την ταξιδιωτική νότα του βίζενταλ

Εγώ δεν δικαιολόγησα την νότα, είπα ότι δεν κακίζω όσους θίχτηκαν από την δήλωση- άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ο ρατσισμός και η αντιμειονοτική ρητορεία είναι έγκλημα κολάσιμο από το νόμο - 'προσβολή και πρόκληση φυλετικού μίσους'. Για να δούμε λίγες από τις δημοσιεύσεις σε 'ακροδεξιές' εφημερίδες 'εναντίον του 'διεθνούς Σιωνισμού':

'..Πηγαίνοντας, εκβιαζόμενος, την κουβέντα στα άκρα, θα έγραφα πως με ό,τι κάνουν οι 'μοναδικοί στο είδος τους' σιωνιστές δικαιώνουν στα μάτια των πολιτών κάθε χώρας τους διώκτες τους ναζί. Τοιούτος τους έπρεπε δήμιος των φονιάδων, μονολογεί σύμπασα η ανθρωπότητα...' ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/09/2003

*'..Αλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι οι Εβραίοι είναι αναξιόπιστοι, ανερμάτιστοι. Διεισδύουν μέσα στις κοινωνίες κάνοντας στην αρχή τους καψερούληδες με στόχο να προκαλέσουν τον οίκτο και στη δεδομένη στιγμή σε πιάνουν από το λαιμό...' * ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/04/2002

Είναι τουλάχιστον αντιδεοντολογικό να παραθέτεις αποσμάσματα από άρθρα και όχι ολόκληρα. Κάνε τον κόπο να μας παραθέσεις ολόκληρα τα άρθρα για να αποκτήσει βαρύτητα η μαρτυρία σου αυτή, διαφορετικά δεν έχει ιδιαίτερη αξία καθώς θα μπορούσε το απόσπασμα αυτό να είναι δημοσιευμένο αλλού και αντικείμενο κριτικής από τον δημοσιογράφο.

Αφού όλοι έχουμε το δικαίωμα της γνώμης μας - προτιμότερο βεβαίως είναι να έχουμε γνώμη τεκμηριωμένη και διαμορφωμένη κατόπιν σκέψης και ανάλυσης πραγματικών στοιχείων και γεγονότων - έχουμε και το δικαίωμα να κρίνουμε (άρα ΚΑΙ αρνητικά) τις πράξεις μιας ηγεσίας.

Προσέξτε όμως την επιστολή του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος που δημοσιεύτηκε αυτήν την Κυριακή στην 'Καθημερινή' (παρεμβάλλω δικά μου σχόλια):

Κύριε διευθυντά,

Ο κ. Αντ. Καρκαγιάννης, σε άρθρο του στις 14 Νοεμβρίου με τον πολλά υποκρύπτοντα τίτλο 'Εμείς και οι Εβραίοι' καταφέρθηκε κατά του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος ότι στη δικαιολογημένη ανακοίνωσή μας, με την οποία έφερε στο φως τη ρατσιστική δήλωση του κ. Μίκη Θεοδωράκη, όταν αυτός, εντελώς αναίτια, προσέβαλε τους Εβραίους 'δεν σεβάστηκε την προσωπικότητα' του κ. Μίκη Θεοδωράκη. Το άρθρο αυτό του κ. Καρκαγιάννη απείχε πολύ από την πραγματικότητα της αλήθειας. Ο κ. Καρκαγιάννης όμως επειδή ίσως αντιλήφθηκε ότι τα όσα έγραψε δεν συμβάδιζαν με την αντίδραση που συνάντησαν οι δηλώσεις του κ. Μίκη Θεοδωράκη, επανήλθε με δύο ακόμη άρθρα, στις 15 και 18 Νοεμβρίου. Αυτή η συνεχής άκριτη επανάληψη μας αναγκάζει να του απαντήσουμε

.

Πρώτον και κύριο: ο κ. Μίκης Θεοδωράκης με τη σαφή όσο και στυγνή δήλωσή του ότι 'ο εβραϊκός λαός είναι στη ρίζα του κακού, όχι του καλού' έβαλε κατά των πιστών της εβραϊκής θρησκείας.

Σωστά ως εδώ, αλλά εν μέρει. Το πρόβλημα δεν έγκειται τόσο στους ίδιους τους πιστούς, όσο σ'αυτά με τα οποία το ιερατείο τους γεμίζει τα μυαλά.

Αυτό το ανεγνώρισε εμπράκτως ο ίδιος ο κ. Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος την επομένη, με νέες δηλώσεις του, προσπάθησε να επανορθώσει τα λεχθέντα. Την απερίφραστη αρχική δήλωση του κ. Μίκη Θεοδωράκη καταδίκασε άμεσα η κυβέρνηση.

Είναι γιατί υπάρχουν συμφέροντα και διάφορες συμφωνίες στη μέση, εμπορικού κυρίως χαρακτήρα. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πρέπει να ενεργεί ως εκπρόσωπος της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, να υπερασπίζεται τις ενέργειες και συμφωνίες της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ και να μην εκφέρει πολιτική γνώμη.

('Η κυβέρνηση δεν συμμερίζεται και δεν συμφωνεί με τις απόψεις που εξέφρασε κατά τη διάρκεια εκδήλωσης ο κ. Μίκης Θεοδωράκης για τους Εβραίους', ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος)

ΟΚ ως εδώ, αν και η Ελληνική κυβέρνηση πολλάκις έχει εκφράσει την αντίθεσή της και τον αποτροπιασμό της για τη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων.

και έμμμεσα 'η ελληνική κοινή γνώμη, όπως τουλάχιστον εκφράζεται από τον Τύπο και τα άλλα ΜΜΕ'.

Από πού εξάγεται αυτό; Εγώ δεν είδα ΚΑΝΕΝΑΝ Έλληνα δημοσιογράφο να λέει ότι σωστά πράττει ο Σαρόν.

Ο κ. Καρκαγιάννης όμως την υπερασπίστηκε.

Δικαίωμά του, και δη ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ.

Πουθενά προς την απαντητική προς τον κ. Μίκη Θεοδωράκη δήλωσή μας, την οποία διέστρεψε ο κ. Καρκαγιάννης, δεν αναφερθήκαμε στο κράτος του Ισραήλ ή στην κυβέρνησή του.

Για την ταμπακιέρα όμως, δηλαδή για την προώθηση και προαγωγή διά της Βίβλου και του Ταλμούδ (και μάλιστα για πρώτη φορά στην ανθρώπινη Ιστορία) της άποψης ότι ο αλλόθρησκος πρέπει να ΕΞΟΝΤΩΝΕΤΑΙ και ότι ο Εβραίος πρέπει να ενεργεί ακόμη και υπογείως για να αποκτήσει η κοινότητά του στην πόλη όπου κατοικεί οικονομική και πολιτική εξουσία εις βάρος των ντόπιων, ούτε κουβέντα.

Το κράτος αυτό - μοναδική νησίδα δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή - έχει γνήσια Βουλή, έχει κυβέρνηση, έχει διπλωματικές αντιπροσωπείες στο εξωτερικό για την υπεράσπιση των ενεργειών του.

Το Ισραήλ... δημοκρατικό κράτος; Εδώ γελάνε.

Εμείς σταθήκαμε και θα στεκόμαστε πάντα με αυστηρότητα, όταν θιγόμαστε ως πιστοί της ιουδαϊκής θρησκείας και των παραδόσεών μας.

Ανάλογο δικαίωμα έχουν και οι Έλληνες, τους οποίους ο Γιαχβέ και οι μάγοι/ταχυδακτυλουργοί/τσιράκια του εκάστοτε πολέμαρχου 'προφήτες' καθυβρίζουν και απειλούν σε όλη τη Βίβλο.

Εναντίον της θρησκευτικής μας αυτής ιδιότητας έβαλε ανοιχτά ο κ. Μίκης Θεοδωράκης με τη συγκεκριμένη ρατσιστική δήλωσή του.

Εμένα μάλλον μου φαίνεται ότι έβαλε κατά του ρατσιστικού περιεχομένου του Ιουδαϊσμού. Και το να αποκαλείται ο Μίκης Θεοδωράκης ρατσιστής είναι μεγάλο faux pas.

Από ετών άλλωστε έχει αποκαλυφθεί η πολιτική των συνειδητών αντισημιτών: Στην αρχή έλεγαν 'Είμαστε υπέρ των Εβραίων αλλά κατά των Σιωνιστών (Αυτών δηλαδή που αγωνίζονταν για να ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ).

Και πολύ καλά μιλούσαν, γιατί η επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ στα εδάφη όπου κατάφεραν να ξαναστεριώσουν οι σφαγιασθέντες από τον 'περιούσιο λαό' απόγονοι των Φιλισταίων/Μινωιτών Παλαιστίνιοι, μαζί με Άραβες, θα προκαλούσε μόνον μια διαρκή αναταραχή, όπως και έγινε. Επίσης, το Κ.Ι.Σ.Ε. διαστρεβλώνει την έννοια της λέξης 'σιωνιστής'. Σιωνιστής, σε ΟΛΑ τα λεξικά, είναι αυτός που επιδιώκει την παγκόσμια εβραϊκή κυριαρχία εις βάρος όλων των άλλων λαών.

Μετά ανέφεραν 'Δεν έχουμε τίποτα με τους Εβραίους αλλά με τους Ισραηλινούς' (Δηλαδή τους πολίτες του Ισραήλ).

Ακόμη μια κουτοπόνηρη διαστρέβλωση. Ως Ισραηλινοί εννοούνται οι ιθύνοντες του Ισραήλ - αυτοί που επί δεκαετίες τώρα ξεπαστρεύουν τους Παλαιστινίους και αποτελούν απειλή για τους γείτονές τους.

Τώρα ισχυρίζονται: 'Δεν έχουμε τίποτα με τον εβραϊκό λαό αλλά με την πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ'.

Ειλικρινά, δεν βλέπω τι τους πειράζει σ'αυτήν τη διατύπωση. Μια εξαιρετική δήλωση είναι, η οποία μάλιστα αποφεύγει να πέσει στην παγίδα της υιοθέτησης της φασιστικής άποψης περί 'συλλογικής ευθύνης'.

Επιτέλους, ας ξεκαθαρίσουν τι από όλα εξυπηρετεί τη μισαλλόδοξη πολιτική τους.

Ποιος μιλάει για μισαλλοδοξία...

Ο κ. Καρκαγιάννης, μας κατηγορεί ότι 'δεν σεβαστήκαμε την προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη'.

Γιατί, λέει ψέματα;

Θέλει να λησμονεί ο αρθρογράφος της 'Καθημερινής' ότι πάντοτε, σε κάθε ευκαιρία, τιμήσαμε τον κ. Μίκη Θεοδωράκη, το δε 1999 το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, το οποίο σήμερα κατηγορείται για αναίτια επιθετικότητα κατά του κ. Μίκη Θεοδωράκη, αναγνωρίζοντας τη σημαντική παγκόσμια πνευματική προσφορά του, ήταν ο πρώτος επίσημος οργανισμός που υπέγραψε ευθαρσώς το αίτημα για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον Έλληνα συνθέτη.

Εν τω μεταξύ όμως, προφανώς τους πείραξε το ότι είπε ο κ. Θεοδωράκης πως πρέπει να αποβληθεί η Παλαιά Διαθήκη από την Ελληνική εκπαίδευση, γιατί καλλιεργεί τον τρόμο, την ενοχή και το ρατσισμό στα παιδιά...

Μετά τα γεγονότα στις Συναγωγές της Κωνσταντινουπόλεως έγινε φανερό, για μια ακόμη φορά, ότι ο αντισημιτισμός οδηγεί σε εγκληματικές ενέργειες και δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν επιχειρήματα για τη δικαιολόγησή του.

Το τωρινό κύμα απέχθειας προς το Ισραήλ, όπως εκφράζεται από τις δημοσκοπήσεις σε όλο τον κόσμο, τροφοδοτείται από τις ενέργειες του ίδιου του Ισραήλ. Αλήθεια, ποιος μου λέει εμένα ότι οι βομβιστικές ενέργειες δεν ήταν πράξεις προβοκάτσιας; Πάντα πρέπει να κοιτάμε ποιος ωφελείται από την κάθε ενέργεια.

Τέλος,α αντιθέτως απ'όσα αναφέρει ο κ. Καρκαγιάννης, ποτέ δεν έχουμε ζητήσει ούτε ασυλία, ούτε ειδική μεταχείριση για κανέναν 'περιούσιο λαό', όπως μας καταλογίζει.

Η συλλογική εμπειρία των Ελλήνων, ιδίως επί τουρκοκρατίας (αλλά και η προσωπική μου εμπειρία, αν και αυτό δεν είναι της παρούσης), η Ιστορία και τα συμβαίνοντα ανά τον κόσμο τους διαψεύδουν.

Εμείς το μόνο που διεκδικούμε είναι οι χαρές και οι λύπες που όλοι μαζί οι Έλληνες δοκιμάζουμε.

Έλα όμως που πλέον κατάφεραν να κάνουν τους πάντες δύσπιστους απέναντί τους...

Ο πρόεδρος

ΜΩΥΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΗΣ

Ο γεν. γραμματέας

ΑΒΡΑΑΜ ΡΕΙΤΑΝ

Και θα κλείσω το σχολιασμό μου αυτόν λέγοντας ότι μάλλον θα έπρεπε να δοξολογούν την καλή τους τύχη που, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Αλεξάνδρου, δεν βρέθηκε κανένας να έχει μεταφράσει στα Ελληνικά τη Βίβλο και το Ταλμούδ και να τα δώσει στο μεγάλο στρατηλάτη...

Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Σε πρωινή εκπομπή ραδιοφώνου σήμερα (Καλαμήτσης στον Αντ1 ) αναγνώσθηκε επιστολή διαμαρτυρίας της Ελληνικής Ισραηλιτικής Κοινότητας προς το κέντρο Wisentall όπου πολύ ξεκάθαρα αναφέρει οτι οι Ελληνες εβραίοι το θρήσκευμα δεν συμερίζονται τα λεγομενά τους σε κανένα βαθμό. Επίσης ανεφέρθει ότι η εδώ Ισραηλινή Πρεσβεία οργανώνει τρόπο να βρούν καταλήμματα στην Αθήνα οι επισκέπτες εβραικής καταγωγής (σε κατοικίες ομοθρήσκων τους). Αυτές οι ενέργειες δείχνουν ότι το επίσημο κράτος του Ισραήλ 'δεν συφωνεί' με τις ανακοινώσεις του κέντρου Wisentall. Το κατα πόσο αυτό είναι ειλικρινές η όχι θα φανεί με το χρόνο.

Ίδωμεν. Βέβαια, κανείς δεν είναι αντίθετος στο να βρει κατάλυμα και άσυλο στη χώρα μας κάποιος που κινδυνεύει ή διώκεται αδίκως, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, πολιτικών πεποιθήσεων ή θρησκείας. Άλλωστε, οι ικέτες είναι ιεροί.

Όμως, αυτή η ιδέα δεν είναι... 'σκοτεινή', 'σατανική' κλπ, όπως άλλωστε και κάθε τι Ελληνικό για τους νεομακκαβαίους;

Παρ' όλα αυτά τα έψαξα και τα βρήκα.

Σιωνιστικά

elet@enet.gr

*Γράφει ο κ. Γαβριήλ Θ. Λαμψίδης, δημοσιογράφος, Θεσσαλονίκη:

«Οι Εβραίοι στο θρήσκευμα Ελληνες υπήκοοι έδειχναν πως διαθέτουν τόσο δα μυαλό και απέφευγαν να πουν ή να γράψουν οτιδήποτε, όταν δικαίως και από δημοσιογραφική υποχρέωση επικρίνονταν οι σιωνιστές του τεχνητού κρατιδίου στη γη της Παλαιστίνης (Ισραήλ), για τις εγκληματικές ενέργειές τους σε βάρος συνηθέστατα των αμάχων και απροστάτευτων Παλαιστινίων. Διότι οι σιωνιστές του Ισραήλ, όταν ξεπερνούν και τους θύτες τους ναζί σε εγκληματικότητα και βαρβαρότητα, δεν αντιπροσωπεύουν κανέναν κι αυτό υποτίθεται ότι το καταλαβαίνουν οι δικοί μας Εβραίοι. Πηγαίνοντας, εκβιαζόμενος, την κουβέντα στα άκρα, θα έγραφα πως με ό,τι κάνουν οι 'μοναδικοί στο είδος τους' σιωνιστές δικαιώνουν στα μάτια των πολιτών κάθε χώρας τους διώκτες τους ναζί. Τοιούτος τους έπρεπε δήμιος των φονιάδων, μονολογεί σύμπασα η ανθρωπότητα. Οσο για τη 'ρετσινιά' που επιδιώκει να 'κολλήσει' ο γάιδαρος στον πετεινό -κατά το λαϊκό μας γνωμικό- λέγοντάς τον 'κεφάλα', επειδή προκαλούν οι κουτοπόνηροι κρυφοσιωνιστές -Ελληνες υπήκοοι δυστυχώς-, πέρα από αυτό που έγραψε (18-9-03) ο Στάθης, θα προσθέσω πως το 'όχι στο ρατσισμό' είναι ένα εφεύρημα, μια 'στημένη' σιωνιστική ιστορία, για να μπει στο απυρόβλητο ο αντισημιτισμός, τον οποίο οι φανατικοί και ρατσιστές Εβραίοι ταυτίζουν με τον αντισιωνισμό».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/09/2003

Περί Εβραίων

elet@enet.gr

*Σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Παπανδρέου, Φαρές Πατρών:

«Τυχεροί είναι σήμερα οι Εβραίοι που δεν υπάρχει πρόθεση από κανέναν να τους στερήσει το δικαίωμα να λέγονται άνθρωποι χωρίς να είναι, αν λάβουμε υπόψη την ομόψυχη διάθεση να επικροτούν τις φονικές επιδρομές του Ισραήλ κατά του άμαχου πληθυσμού του κατατρεγμένου από τους ίδιους παλαιστινιακού λαού. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τους Εβραίους, όχι γιατί τους αγαπούν, αλλά γιατί τους φοβούνται. Επειδή η Αμερική έχει πλέον καταστεί αποικία του Ισραήλ δεν το 'χουν σε τίποτα οι Εβραίοι μεγαλοτραπεζίτες της Αμερικής και πολλοί ζάπλουτοι απ' αυτούς, να προκαλέσουν οικονομικό κραχ και μάλιστα πολύ χειρότερο από αυτό που συνέβη το 1929. Αλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι οι Εβραίοι είναι αναξιόπιστοι, ανερμάτιστοι. Διεισδύουν μέσα στις κοινωνίες κάνοντας στην αρχή τους καψερούληδες με στόχο να προκαλέσουν τον οίκτο και στη δεδομένη στιγμή σε πιάνουν από το λαιμό. Οι Εβραίοι, εκτός του ότι η χώρα τους, το Ισραήλ, ανέκαθεν έδινε αρνητική ψήφο για την υπόθεση της Κύπρου στον ΟΗΕ, για μας τους Ελληνες τρέφουν ανεξήγητο μίσος. Και η εξήγηση που θα μπορούσε να εικάσει κανείς είναι ότι μας φθονούν επειδή η χώρα μας έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλους τους άλλους λαούς την οποία γι' αυτό ευγνωμονούν».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/04/2002

όπως επίσης και τα :

Ισραήλ: ο θάνατος έχει κυβέρνηση

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Το ότι ο Αριέλ Σαρόν ήταν φασίστας και εγκληματίας πολέμου το ξέραμε από καιρό. Το ότι αυτό θα γινόταν η επίσημη πολιτική του Ισραήλ, ήταν δύσκολο να το φανταστούμε την εποχή του Ιτζχάκ Ραμπίν, που είχε καταλάβει καλά πως η διαγραφή της Παλαιστίνης από το χάρτη ήταν και μια πράξη πολέμου εναντίον του Ισραήλ. Και δούλεψε για την ειρηνική συμβίωση Ισραηλινών και Παλαιστινίων και όσο αν οι συμφωνίες Οσλο Ι και Οσλο ΙΙ δεν ήταν η ιδανική λύση, ήταν καλύτερη από τον πόλεμο.

Το Ισραήλ είχε κερδίσει τη μερίδα του λέοντος και η Παλαιστίνη κάποια ψίχουλα. Οι Παλαιστίνιοι τα δέχτηκαν. Οχι όμως και οι σιωνιστές του Σαρόν. Ο Ραμπίν δολοφονείται από σιωνιστικά στοιχεία, αφού είχε προηγηθεί μια υστερική καμπάνια εναντίον του, από τον Σαρόν.

Το κράτος του Ισραήλ από την ίδρυσή του είχε έναν ισχυρό σύμμαχο. Το κέντρο του σιωνισμού βρισκόταν στις ΗΠΑ και το κράτος του Ισραήλ ποτέ δεν είχε άλλη πολιτική από αυτήν του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά η διαφορά με τους άλλους υποτελείς των ΗΠΑ, ήξεραν και έπαιρναν πάντα ένα γερό αντάλλαγμα για τον εαυτό τους.

Με την απόφαση του ΟΗΕ για το διαμελισμό της Παλαιστίνης (1947) και τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, δίνεται στους Ισραηλινούς το 56% της παλαιστινιακής γης, παρά το γεγονός πως δεν αντιπροσώπευαν παραπάνω από το 1/3 του πληθυσμού. Τον επόμενο χρόνο, με τον πόλεμο του '48, το Ισραήλ κατακτά το 80% του παλαιστινιακού εδάφους.

Η ιστορική σφαγή του Ντέιρ Γιασίν δημιουργεί 800.000 πρόσφυγες. Το Ισραήλ εμφανίζεται ιστορικά με σφαγές και εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων.

Ενας από τους θεωρητικούς του σιωνισμού, ο Ζέεβ Γιαμποτίνσκι, έγραφε ήδη από το 1923: «Ομως ένα ζωντανό έθνος (σ.σ. η Παλαιστίνη) δεν είναι διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις σε ζωτικά ζητήματα, παρά μόνο όταν έχει χάσει κάθε ελπίδα 'να απαλλαγεί από μας' και όταν κάθε ρωγμή στο 'σιδερένιο τοίχο' έχει κλείσει οριστικά». Οπως γράφει ο Ντομινίκ Βιντάλ («Monde Diplomatique», «Κ.Ε.» 3.2002), από αυτή την κίνηση προέρχεται το Λικούντ, το κόμμα του Σαρόν. Ας σημειωθεί πως ο Μουσολίνι αναγνώρισε στον Γιαμποτίνσκι ένα φασίστα. Η πολιτική του Σαρόν έχει ιστορικές ρίζες που δεν είναι άλλες από του φασισμού στην Ευρώπη και στο αντίστοιχο μόρφωμα του σιωνισμού, όπως κατέληξε σαν ιδεολογία κράτους. Αυτό ακριβώς το «σιδερένιο τοίχο» θέλει να χτίσει, όπου οι Παλαιστίνιοι θα ζουν υπό κατοχήν με ηγέτες «Κουίσλιγκ» που θα εκτελούν τις ισραηλινές εντολές. Και γι' αυτό κατηγορούν τον Αραφάτ. Αρνήθηκε να διοικήσει την Παλαιστίνη σύμφωνα με τις υποδείξεις του Ισραήλ. Εχει κανείς πολλά να καταλογίσει στον Αραφάτ, αλλά αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος αξιόπιστος ηγέτης, μετριοπαθής έως ενδοτικός, που μπορεί να συζητήσει με το Ισραήλ και επιτέλους να βρεθεί μια λύση που θα εξασφαλίζει την ειρήνη και για τους δύο λαούς. Και ο Αραφάτ είναι η τελευταία ελπίδα που δεν πρέπει να χαθεί.

Και αυτό ακριβώς δεν θέλει ο Σαρόν. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας των Παλαιστινίων, που τίποτα δεν τις δικαιολογεί ή τις δικαιώνει, είναι το απαραίτητο επικοινωνιακό όπλο του Σαρόν για να δικαιολογήσει την κατοχή της Παλαιστίνης. Οι πληροφορίες που φτάνουν απ' αυτόν τον πόλεμο, παρά τη λογοκρισία, την ουσιαστική απαγόρευση των δημοσιογραφικών αποστολών και τον πυροβολισμό εν ψυχρώ δημοσιογράφων, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί και απελάσεις, μας επιτρέπουν από τώρα να κάνουμε ένα θλιβερό απολογισμό.

Θα ενταχθεί στα φοβερά εγκλήματα αυτού του αιώνα που συντελείται τουλάχιστον με την ανοχή της Ε.Ε. και την έγκριση του Μπους. Το πολεμικό σχέδιο του Σαρόν δεν είναι αυτοσχεδιασμός. Ο ίδιος, ικανός τακτικιστής, είχε επεξεργαστεί τη σφαγή με κάθε λεπτομέρεια. Οπως είχε δηλώσει ο υπουργός Εσωτερικών του Ισραήλ, σε ανύποπτο χρόνο, για μια «μάχη ενάντια στους Παλαιστινίους και για όσο χρόνο χρειάζεται, ώστε να χάσουν κάθε ελπίδα».

Και όποιος έχει χάσει κάθε ελπίδα, δεν έχει νόημα και να ζει. Ζώνεται τα πυρομαχικά του και όποιον πάρει ο Χάρος. Και ο Σαρόν έχει μετατρέψει το Ισραήλ στο πιο ανασφαλές μέρος για τους Εβραίους όλου του κόσμου. Αυτός που ζώνεται με τις βόμβες θα προτιμούσε να είχε ένα F16 ή ένα ελικόπτερο «Απάτσι» ή ένα υπερσύγχρονο αμερικανικό τεθωρακισμένο. Γιατί, ως γνωστόν, αυτοί που χρησιμοποιούν αυτά τα όπλα εναντίον αμάχων, αρρώστων, καίνε τη σοδειά, γκρεμίζουν σπίτια και καίνε καταυλισμούς δεν είναι τρομοκράτες. Τελικά ο ορισμός της τρομοκρατίας να είναι θέμα εξοπλισμού; Αμα έχεις τα σωστά και βαριά όπλα μαζικής καταστροφής, ουδείς διανοείται να σε πει τρομοκράτη.

*Η φράση ανήκει στην εξέχουσα Ισραηλινή Νουρίτ Πελέντ - Ελχανάν που παλεύει για την ειρήνη.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/04/2002

Αντισημιτισμός, αντισιωνισμός και «τρομοκρατία»

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οι τελευταίες επιθέσεις κατά εβραϊκών συναγωγών και άλλων συναφών στόχων στην Ευρώπη και αλλού, σε συνέχεια των «τρομοκρατικών» επιθέσεων κατά Εβραίων πολιτών στο Ισραήλ (πέρα από τις καθ' όλα νομιμοποιημένες επιθέσεις κατά ισραηλινών στρατιωτικών στόχων), που τον τελευταίο καιρό παρουσιάζουν μια μεγάλη έξαρση, με τις επιθέσεις αυτοκτονίας να πολλαπλασιάζονται, οδηγούν μερικούς στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα έξαρση του αντισημιτισμού.

Και δεν μιλώ βέβαια για τη σιωνιστική προπαγάνδα και τα φερέφωνά της στις μη κυβερνητικές οργανώσεις, που έφτασαν να χαρακτηρίσουν αντισημιτικές και τις απόψεις του υπογραφόμενου, επειδή τόλμησε να επικρίνει τις κτηνωδίες του σιωνισμού στην προσπάθειά του να ολοκληρώσει την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης1. Σήμερα είναι τεκμηριωμένο ότι έχει καλοστηθεί από τα σιωνιστικά συμφέροντα, τα οποία αποτελούν καθοριστικό συστατικό στοιχείο της υπερεθνικής ελίτ που διαχειρίζεται την πολιτική και οικονομική παγκοσμιοποίηση, μια «βιομηχανία παραγωγής αντισημιτών»2 για να δυσφημείται ως αντισημιτική οποιαδήποτε καταγγελία της μεγαλύτερης αδικίας σε βάρος λαού που συνέβη μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο: της απόπειρας εξανδραποδισμού του παλαιστινιακού λαού, η οποία σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Η βιομηχανία αυτή έχει τεράστια επιτυχία στο να επιβάλλει αυτολογοκρισία σε πολλούς καλοπροαίρετους, που θα ήθελαν να εναντιωθούν κατά της σιωνιστικής εθνοκάθαρσης στην Παλαιστίνη. Το κύριο μέσον που χρησιμοποιείται για τον σκοπό αυτόν είναι η άκρατη σύγχυση που εσκεμμένα δημιουργεί η σιωνιστική προπαγάνδα, όταν ταυτίζει τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό. Ο αντισημιτισμός, ο οποίος κατέληξε στη ναζιστική κτηνωδία, δεν ήταν παρά η λογική κατάληξη πολλών εξοντωτικών διωγμών κατά των Εβραίων, από τη μεσαιωνική Ισπανία μέχρι την τσαρική Ρωσία κ.λπ. και είχε εντελώς διαφορετικά αίτια και διαφορετικό χαρακτήρα από τον αντισιωνισμό. Ο ιστορικός αυτός αντισημιτισμός ξεκινούσε είτε από ηλίθιους θρησκευτικούς λόγους και δεισιδαιμονίες είτε από το γεγονός ότι οι εβραϊκές κοινότητες, σε αντίθεση με άλλες κοινότητες μεταναστών, δεν αφομοιώνονταν ποτέ στις ευρύτερες εθνικές κοινότητες που τις φιλοξενούσαν, αλλά διαφύλασσαν ως κόρην οφθαλμού την εθνικο-θρησκευτική τους ταυτότητα, με την αποθάρρυνση των μικτών γάμων, την καλλιέργεια του μύθου του περιουσίου λαού κ.λπ. Εάν σε αυτό προστεθεί ότι ένα τμήμα των εβραϊκών αυτών κοινοτήτων συνήθως αποτελούσε και σημαντικό στοιχείο των ντόπιων ελίτ, τότε μπορεί κανείς να εξηγήσει τον ιδιότυπο ρατσισμό που είχε δημιουργηθεί, κυρίως ανάμεσα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα των χωρών που φιλοξενούσαν τις εβραϊκές κοινότητες, δηλαδή τον αντισημιτισμό, που οδήγησε στα ιστορικά εγκλήματα κατά της εβραϊκής φυλής.

Ομως οι δέκτες αυτού του αντισημιτισμού ήταν μόνο θύματα και ποτέ δεν επιδίωκαν την υπονόμευση (αν όχι τον εξανδραποδισμό) άλλων πολιτιστικών ταυτοτήτων. Ακόμη μάλιστα και όταν ήταν θύτες, λόγω της κοινωνικο-οικονομικής θέσης τους στην κοινωνία, ούτε τα κίνητρα τους ήταν ρατσιστικά, ούτε οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν εναντίον των θυμάτων τους ήταν η ωμή βία. Αντίθετα, ο αντισιωνισμός δεν στρέφεται ποτέ αδιακρίτως κατά των Εβραίων πολιτών, αλλά συγκεκριμένα εναντίον των Σιωνιστών, που εκμεταλλεύθηκαν το ναζιστικό έγκλημα (και ακόμη το εκμεταλλεύονται, όπως έδειξαν πρόσφατα στελέχη της εβραϊκής αντισιωνιστικής Αριστεράς3) και την παγκόσμια συμπάθεια που δημιουργήθηκε για τον εβραϊκό λαό, ώστε να στήσουν, μέσω μιας ρατσιστικής εθνοκάθαρσης, ένα «καθαρό» εβραϊκό κράτος σε βάρος των λαών που ζούσαν στα χώματα της Παλαιστίνης από αιώνες. Ο αντισιωνισμός, δηλαδή, στρέφεται όχι εναντίον θυμάτων, αλλά εναντίον φρικτών θυτών, που όλα αυτά τα χρόνια επιδιώκουν με την αποφασιστική βοήθεια αυτών που ελέγχουν την οικονομία της αγοράς (που για τους δικούς τους λόγους ήθελαν τον χωροφύλακά τους στη Μέση Ανατολή) να κτίσουν, χρησιμοποιώντας αδίστακτα τη φυσική ή οικονομία βία, το εθνικά καθαρό κράτος τους. Ετσι, μη αρκούμενοι στην καταφανή αδικία που συνιστούσε η απόφαση του ΟΗΕ του 1948, που τους παραχωρούσε 55% της γης, παρά το γεγονός ότι αποτελούσαν λιγότερο από το 40% του πληθυσμού, προχώρησαν όλα αυτά τα χρόνια στη μαζική εκδίωξη των Αράβων από τα εδάφη τους, έτσι ώστε σήμερα να ελέγχουν de jure σχεδόν το 90% της παλαιστινιακής γης και de facto το 100%, ενώ οι πιο «προοδευτικοί» από αυτούς, απλώς δηλώνουν διατεθειμένοι να αρκεστούν «γενναιόδωρα» στο 78% αυτής της γης, για να δημιουργηθεί κάποια παρωδία παλαιστινιακού κράτους4.

Ομως είναι αυτή η κατάφωρη αδικία που δίδαξε τους Παλαιστινίους ότι οποιαδήποτε ειρηνική διαδικασία με βάση τη σημερινή πελώρια ανισοκατανομή δύναμης (πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής) δεν θα κατέληγε παρά σε κάποιο «ξεπούλημα», όπως αυτό του Οσλο ή αυτό που προτείνει το σχέδιο της Σαουδαραβίας σήμερα που, στην πράξη, θα κατέληγε στην οριστική απομάκρυνση από την Παλαιστίνη των εκατομμυρίων προσφύγων-θυμάτων του σιωνισμού, που αποτελούν τα δύο τρίτα του παλαιστινιακού λαού. Είναι η ίδια πελώρια ανισοκατανομή δύναμης, όπου τα τελειότερα οπλικά συστήματα της εγκληματικής πολεμικής τεχνολογίας των ΗΠΑ χρησιμοποιούνται ενάντια στις σφεντόνες των παιδιών και τα πιστόλια των αστυφυλάκων του Αραφάτ, που οδήγησε στην απελπισία τους Παλαιστινίους και στη χρήση του έσχατου μέσου που διαθέτουν: την ίδια τη ζωή τους, για να συμπαρασύρουν μαζί τους στον θάνατο και μερικούς από τους κατακτητές. Εστω και αν αυτές οι πράξεις, που στρέφονται αδιακρίτως εναντίον εβραϊκών στόχων, επισύρουν την κατηγορία της «τρομοκρατίας», την οποία υιοθετούν ακόμη και πολλοί από τους «προοδευτικούς» (ακόμη και τους ελευθεριακούς), τόσο μεταξύ της εβραϊκής Αριστεράς στο Ισραήλ και στο εξωτερικό που (εκτός από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο Τσόμσκι) σιωπά μπροστά στη ρατσιστική εθνοκάθαρση, όσο και της Αριστεράς γενικότερα.

Αλλά, μολονότι η χρήση βίας αδιακρίτως δεν είναι ούτε πολιτικά αλλά ούτε και ηθικά επιδοκιμαστέα, ήταν αναμενόμενο ότι η βία της υπερεθνικής ελίτ και των παραρτημάτων της αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε αυτού του είδους τη δραστηριότητα. Αναπόφευκτα, διότι είναι το μόνο μέσον που διαθέτουν λαοί, όπως ο ιρακινός ή ο αφγανικός, κατά ενός αόρατου εχθρού που τους βομβαρδίζει ανηλεώς με μια αξεπέραστη τεχνολογία ή, αντίστοιχα, ένας λαός όπως ο παλαιστινιακός, προκειμένου να επιτύχει την εθνική του απελευθέρωση κατά ενός ορατού μεν εχθρού, που διαθέτει όμως συντριπτική υπεροπλία και δεν διστάζει (όπως οι ναζιστές) να βομβαρδίζει στόχους μεταξύ αμάχων, χρησιμοποιώντας F16, και να δολοφονεί παιδιά με σφεντόνες ή νοσοκομειακούς που συλλέγουν τραυματίες. Οσο μεγαλύτερη επομένως είναι η ανισότητα στην κατανομή στρατιωτικής δύναμης μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων και όσο η κρατική βία των καταπιεστών παίρνει κτηνώδεις μορφές, τόσο και η αμυντική βία των καταπιεσμένων θα παίρνει περισσότερο αποκρουστικές μορφές.

Δεν θα πρέπει όμως ποτέ να ξεχνούμε το ιστορικό υπόβαθρο της βίας που ανέφερα. Διότι, βέβαια, είναι το ρατσιστικό έγκλημα της εθνοκάθαρσης από μέρους των σιωνιστών, που οδήγησε στον σημερινό κύκλο της αποτρόπαιας βίας. Κι αυτό, διότι από την αρχή ήταν δυνατό, όπως είχαν προτείνει φωτισμένα τμήματα της εβραϊκής Αριστεράς, να συμβιώσουν ειρηνικά Παλαιστίνιοι και Εβραίοι σε μια ομοσπονδία των λαών της περιοχής. Ομως, οι σιωνιστές προτίμησαν να ματοκυλήσουν έναν ολόκληρο λαό, για να κτίσουν το μείζον Ισραήλ που τους χάρισε ο Θεός! Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, η μόνη μη ρατσιστική λύση είναι η πολυπολιτισμική συνομοσπονδιακή περιεκτική δημοκρατία των λαών της περιοχής, μέσα σε κοινά σύνορα και με απεριόριστο δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στην πατρική γη τους.

Ολα αυτά τα δημοσιεύματα είναι αποτελέσματα των εγκληματικών ενεργειών του εβραικού κράτους κατά των παλαιστινίων, για τους αμερικανούς έχουν γραφτεί χειρότερα χωρίς να τίθεται θέμα φυλετικού μίσους. Πέρα από σποραδικές συναισθηματικά φορτισμένες φράσεις που δικαιολογούνται μερικώς από την δίκαιη αγανάκτηση τί είναι αυτό που δεν είναι αλήθεια? Η προκλητική άρνηση της εβραικής κοινότητας της Ελλάδος να καταδικάσει τα εγκλήματα του Σαρόν και να ταυτιστεί με την πλειονότητα των Ελλήνων, μόνο τέτοια δημοσιογραφική κριτική μπορεί να προκαλέσει, όπως σε όλη την Ευρώπη βέβαια.

ΣΩΤΗΡΙΟΣ έγραψε:

Εχουν ειπωθεί εκατοντάδες φράσεις του στυλ 'οι αμερικάνοι αιματοκύλισαν το Ιράκ' και όπου αλλού επιτέθηκαν. Σε ρωτώ τώρα, όσες φορές ακούγαμε τέτοιες φράσεις, τί καταλαβαίναμε? ότι ο αμερικανικός λαός αιματοκύλισε το Ιράκ ή οι αμερικάνοι πολιτικοί?

Φυσικά το αμερικανικό κράτος, όχι ο λαός. Οταν λέμε οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο τι εννοούμε, ο λαός; Οταν λέμε ότι οι Ελληνες σχεδίασαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, ο Ελληνικός λαός εννοούμε ή η τότε κυβέρνηση (στρατός); Η ευθύνη του κάθε λαού για τα εγκλήματα της κυβέρνησής του είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά κατ'αρχήν όταν επιρρίπτεις την ευθύνη συλλογικά στο λαό υποννοείς άλλα πράγματα, γιατί μιά κυβέρνηση ή μιά πολιτική μπορείς να την αλλάξεις, όταν όμως ένας λαός είναι στη ρίζα του κακού τότε εμμέσως υποννοείς άλλες λύσεις (πιό...Τελικές..)

Τώρα συγγνώμη αλλά νομίζω ότι παίζουμε με τις λέξεις. Οι εβραίοι αμερικανοί πολιτικο-οικονομικοι παράγοντες, ή το εβραικό λόμπυ αν προτιμάς, δεν έχει άμεση σχέση με το κράτος του ισραήλ? Δεν επηρεάζουν και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ότι αφορά την Μ. Ανατολή?

Δεν παίζουμε με τις λέξεις, είναι η διαφορά ανάμεσα στην επίρριψη συλλογικής ευθύνης σε όλα τα άτομα που μοιράζονται την ίδια θρησκεία με τον επικρινόμενο και στην ακριβολογία. 'Η ανάμεσα στον αντισημιτισμό και την θεμιτή κριτική. Τι σχέση έχει ο εβραίος Ελληνας της γειτονιάς μου ή ο εβραίος το θρήσκευμα της διασποράς που ουδεμία σχέση έχει με το Ισραήλ και την πολιτική του; Είχα την ελπίδα ότι θα διάβαζες τα άρθρα που συνέδεσα. Να μία παράθεση για την ακρίβεια των όσων ισχυρίζεσαι:

'Ωστόσο το ζήτημα χρειάζεται απομυθοποίηση. Τα λόμπι παντός είδους αποτελούν βασικό γνώρισμα της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ: όμως οι σταθερές της πολιτικής της Αμερικής στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες προκύπτουν πρωτίστως από τους στρατηγικούς προσανατολισμούς της ως υπερδύναμης (π.χ. την ανάγκη ελέγχου των ζωτικών πόρων της περιοχής, παλαιότερα τον Ψυχρό Πόλεμο, κτλ.). Επιπλέον ο όρος 'εβραϊκό λόμπι' είναι διπλά παραπλανητικός: Πρώτον διότι οι σφοδρότεροι πολέμιοι των παλαιστινίων και οι θερμότεροι υποστηρικτές του Ισραήλ στις ΗΠΑ δεν είναι τα περίπου πέντε εκατομμύρια των αμερικανο-εβραίων αλλά τα 60 εκατομμύρια των μαχητικών προτεσταντών φονταμενταλιστών, γνωστών και ως 'Χριστιανών Σιωνιστών', λόγω της πεποίθησής τους ότι βάσει της Βίβλου μοναδικοί νόμιμοι κύριοι της Αγίας Γης είναι οι εβραίοι.
Δεύτερον, διότι οι ποικίλες φιλο-ισραηλινές ή εν γένει σιωνιστικού προσανατολισμού οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ είναι πολύ λιγότερο αντιπροσωπευτικές του αμερικανο-εβραϊκού πληθυσμού απ' ό,τι πιστεύεται και ισχυρίζονται οι ίδιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 22% των αμερικανο-εβραίων αυτοπροσδιορίζονται σε δημοσκοπήσεις ως σιωνιστές (γεγονός λογικό, αφού η πίστη στην 'εβραϊκή εθνική εστία' αντιφάσκει προς την παραμονή στη Διασπορά), ενώ η διαρκής αφομοίωσή τους στην αμερικανική πραγματικότητα και οι μικτοί γάμοι τους απομακρύνουν ψυχολογικά τόσο από την εβραϊκή παράδοση όσο και από το Ισραήλ. Επιπλέον, κοντά στις διαφορές γλώσσας, κουλτούρας κτλ. που διαπερνούν τους ανά τον κόσμο εβραίους δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η θρησκευτική απόσταση ανάμεσα στους πιστούς του Ορθόδοξου (μόνου αναγνωρισμένου στο Ισραήλ) και του Μεταρρυθμισμένου Ιουδαϊσμού (που κυριαρχεί στη Διασπορά).' ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 9-11-2003 (Aλήθειες και ψέματα για τον αντισημιτισμό Του Κώστα Ράπτη)

Τα άρθρα που δημοσίευσες νομίζω δικαιώνουν τα όσα είπα. Είναι χαρακτηριστικό να χρησιμοποιεί κάποιος κριτική αρχικά υποτίθεται εναντίον του Ισραήλ, και στη συνέχεια να μας λέει τι πιστεύει για τους 'εβραίους' και για τους 'δήμιους που τους πρέπουν'. Μα είμαστε καλά, θα δικαιώσουμε τώρα και αυτά τα άρθρα που είναι εξώφθαλμη και καραμπινάτη προσβολή θρησκευτικής μειονότητας; Αυτός είναι ο ορισμός του αντισημιτισμού!!!

Και για να μάθουμε επιτέλους την έννοια κάποιων όρων: (Οχι σε απάντηση δικού σου ποστ ΣΩΤΗΡΙΕ)
Λεξικό Τεγόπουλου Φυτράκη: 'Σιωνισμός: (ο) ουσ. πολιτική κίνηση εβραίων για την εθνική τους αποκατάσταση στην Παλαιστίνη'
**Εγκυκλοπαίδεια Μπριττάνικα **: Zionism : 'Jewish nationalist movement that has had as its goal the creation and support of a Jewish national state in Palestine, the ancient homeland of the Jews'.

Τώρα για παγκόσμιες κυριαρχίες κλπ μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε στο 'Μάιν Κάμπφ' και στις πλαστογραφίες της Οχράνα.

Αλήθεια, τι διαφορά έχει το Mein Kampf από το Ταλμούδ και τη Βίβλο; Εννοώ πέραν του ότι το Mein Kampf δηλώνει ο Χίτλερ ότι ήταν δικό του έργο κι όχι του... Θεού.

Επίσης, ο Σιωνισμός ΗΤΑΝ αυτό που λες (αν και όλοι ήξεραν ότι ο σκοπός της επανίδρυσης του Ισραήλ θα προκαλούσε σφαγές). Αυτά είναι ΠΡΙΝ την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ μετά τον Β' Π.Π.

ΤΩΡΑ όμως, αφού επετεύχθη (ΚΑΚΩΣ) η ίδρυση αυτού του κράτους, ποιο είναι το πρόσωπο του Σιωνισμού; Τι πρεσβεύει; Τη συνύπαρξη του κράτους του Ισραήλ με τους Άραβες και τους Παλαιστινίους; Ή μήπως τον αφανισμό όλων των αλλοθρήσκων προκειμένου να επεκταθεί το κράτος του Ισραήλ ανεμπόδιστα;

Ωραία λοιπόν, να το πάμε με τον 'τυπικό', παλιό ορισμό. Ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ο στόχος του Σιωνισμού, ένας στόχος που επετεύχθη διά της βίας. Έκτοτε, τι έχουμε; Έχουμε συνύπαρξη; Όλος ο κόσμος βλέπει μια αρπαγή γαιών από τους Εβραίους, των οποίων η στρατιωτική μηχανή (λες και στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ υπηρετούν ρομπότ κι όχι άνθρωποι με συγκεκριμένη ιδεολογική και θρησκευτική ταυτότητα) έχει αιματοκυλίσει την περιοχή. Όλος ο κόσμος βλέπει τον 'περιούσιο' λαό να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Για πες μας λοιπόν, είναι καλό πράγμα ο Σιωνισμός;

Βλέπουμε λοιπόν ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ κάθε μέρα, τα οποία ΚΑΜΙΑ ισραηλιτική κοινότης δεν καταδικάζει. Μόνον μεμονωμένοι Εβραίοι βγαίνουν και μιλάνε, προς τιμήν τους, αλλά οι ισραηλιτικές κοινότητες προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Και καλά θα κάνει ο οποιοσδήποτε φιλοεβραίος, προτού ξανατολμήσει να μιλήσει για ρατσισμό και αντισημιτισμό στην Ελλάδα, να αναλογισθεί ότι οι 'ρατσιστές' και 'αντισημίτες' Έλληνες (που ακόμα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μου έχει εξηγήσει τι ζόρι τραβάνε οι Εβραίοι μαζί μας και βάλανε το Γιαχβέ τους να υπόσχεται την εξόντωσή μας στους προφήτες τους) αμέσως καταδικάζουν τη σύληση Εβραϊκών νεκροταφείων, το φόνο αμάχων Εβραίων και τη βεβήλωση Εβραϊκών τόπων λατρείας. Όπως ακριβώς καταδικάζουν αντίστοιχες ενέργειες όταν στρέφονται εναντίον οποιουδήποτε άλλου.

Οι Εβραίοι όμως καταδίκασαν ποτέ τη σφαγή των Ελλήνων της Φώκαιας από τους Τούρκους; Ή μήπως τήρησαν σ'όλη την τουρκοκρατία και στην Ελληνική Επανάσταση, αλλά και στα μετέπειτα χρόνια καθαρά ανθελληνική στάση;

Στο Β' Π.Π., χιλιάδες Έλληνες έκρυψαν και φυγάδευσαν Εβραίους με κίνδυνο της ζωής τους και των οικογενειών τους. Πότε έκανε Εβραίος το ίδιο για Έλληνα; Και, μετά τον Β' Π.Π., η στάση του Ισραήλ απέναντι στην Ελλάδα που πλήρωσε με αίμα την αντίστασή της στο ρατσισμό του Χίτλερ ποια ήταν;

Την ξέρουμε όλοι. Πήγαν και ανταμείψανε το τσιράκι του Χίτλερ, την Τουρκία.

Τώρα τι θες να απαντήσω σ'αυτά... Μάλλον χρειάζεται μια πιο ψύχραιμη και αντικειμενική θεώρηση. Το μένος σου είναι προφανές και αυτό και μόνο δείχνει την παντελή έλλειψη αντικειμενικότητας. Τέλος πάντων, δύο τρία σημεία:

Αλήθεια, τι διαφορά έχει το Mein Kampf από το Ταλμούδ και τη Βίβλο; Εννοώ πέραν του ότι το Mein Kampf δηλώνει ο Χίτλερ ότι ήταν δικό του έργο κι όχι του... Θεού.

Αρα λοιπόν όλοι ίδιοι είναι (είμαστε) ναζί, εβραίοι, χριστιανοί ... μα το Δία σου ξέφυγε το Κοράνι!...

ΤΩΡΑ όμως, αφού επετεύχθη (ΚΑΚΩΣ) η ίδρυση αυτού του κράτους, ποιο είναι το πρόσωπο του Σιωνισμού; Τι πρεσβεύει; Τη συνύπαρξη του κράτους του Ισραήλ με τους Άραβες και τους Παλαιστινίους; Ή μήπως τον αφανισμό όλων των αλλοθρήσκων προκειμένου να επεκταθεί το κράτος του Ισραήλ ανεμπόδιστα;

Ο σωστός ορισμός του σιωνισμού δείχνει ότι ο στόχος του επιτεύχθηκε, άρα ποιός περιμένεις να σου απαντήσει τι πρεσβεύει ο σιωνισμός σήμερα; Απ'ότι ξέρω δεν υπήρξε ποτέ κανένα Συνέδριο Επανακαθορισμού Στόχων του Σιωνισμού! Ο καθένας ότι θέλει πιστεύει, άλλοι Ισραηλινοί μπορεί να ονειρεύονται να αφανήσουν όλους τους Αραβες της υφηλίου, άλλοι μόνο της περιοχής, άλλοι απλά θέλουν να ζήσουν με ασφάλεια χωρίς να τινάζονται τα παιδιά τους στον αέρα στις καφετέριες και στα σουπερ-μάρκετ και τους έχουν πείσει ότι ο μόνος τρόπος είναι να υποστηρίξουν την πολιτική Σαρόν, άλλοι μπορεί να επιθυμούν ειρήνη με όποιους όρους και να εναντιώνονται στην πολιτική του, άλλοι μπορεί να εναντιώνονται σε τέτοιο σημείο στην πολιτική αυτή που να αρνούνται να υπηρετήσουν στο στρατό και να υφίστανται διώξεις, ο καθένας μπορεί να έχει το δικό του όραμα για την επιβίωση του κράτους τους και άρα να δίνει το δικό του ορισμό για τους σημερινους στόχους που πρέπει να έχει ο σιωνισμός. Εσύ που είπες για φασισμό της συλλογική ευθύνης, εσύ τους τσουβαλιάζεις όλους στο ίδιο τσουβάλι. (Μήπως στην Ελλάδα τι γίνεται; Αλλοι ονειρεύονται να φτάσουν στην κόκκινη μηλιά, άλλοι μόνο μέχρι την Πόλη κι άλλοι είναι αρκετά προδότες να ονειρεύονται μιά Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και σε ειρηνική συνύπαρξη με τους (γύφτους) σκοπιανούς, τους (εγκληματίες) αλβανούς, τους (δόλιους) βούλγαρους και τους (μπουνταλάδες) τούρκους. Ποιός θα μας πει λοιπόν ποιό είναι το όραμα του ελληνισμού σήμερα; )

Οι Εβραίοι όμως καταδίκασαν ποτέ τη σφαγή των Ελλήνων της Φώκαιας από τους Τούρκους;

Γιατί μήπως την καταδίκασαν οι μουσουλμάνοι, οι κομφουκιανοί ή οι βουδιστές; Ούτε καν όλοι οι χριστιανοί δεν την καταδίκασαν, τώρα για τους λάτρες του Δωδεκαθέου, του Εωσφόρου και τους άθεους όρκο δεν παίρνω.

Στο Β' Π.Π., χιλιάδες Έλληνες έκρυψαν και φυγάδευσαν Εβραίους με κίνδυνο της ζωής τους και των οικογενειών τους.

Δεν ξέρω αν ήταν χιλιάδες, αλλά όσοι και να ήταν κέρδισαν με το σπαθί τους το δικαίωμα να λέγονται Ελληνες. Σε αντίθεση με όσους Ελληνες κατέδωσαν τους εβραίους γείτονες τους για να λεηλατήσουν την περιουσία τους ή έστω εκμεταλλεύτηκαν τις διώξεις για να το κάνουν.

Καληνύχτα σας.

Την επόμενη φορά που θα γράψεις, προσπάθησε να αποφύγεις, ΑΝ μπορείς, τις αυθαίρετες 'κρίσεις' και τις φανερές ή κρυμμένες ειρωνείες, γιατί αυτά είναι γνωρίσματα όχι ευφυών ανθρώπων που συζητάνε, αλλά φανατικών και κουτοπόνηρων. Και να μιλάς με στοιχεία και όχι κόβοντας και ράβοντας από'δω κι από εκεί για να πείσεις ότι κάποιος μας λέει Ω, ενώ λέει Α.

το Ισραηλ ειναι μια πολυ καλα οργανωμενη πολεμικη μηχανη.
οι Εβραιοι ειναι καλοι εμποροι και συνεργαζονται μεταξυ τους σε ολο τον κοσμο....και καλα κανουν.
αλλα πως ζητανε να τους συμπαθουν οι υπολοιποι οταν αυτα που επαθαν πριν χρονια, τωρα τα κανουν σε ενα ματσο κακομοιρηδες...?
αρκετα απλη σκεψη αλλα νομιζω κοντα στη πραγματικοτητα!

Ιστορία μιας προκατάληψης

Η ιστορία του αντισημιτισμού γνωρίζει πολλές διαφορετικές φάσεις και μορφές, οι οποίες παρακολουθούν τις εκάστοτε ανατροπές και τις κρίσεις στην ιστορία της Δύσης, την κοινωνική και οικονομική της ιστορία. Αρχικά, μέχρι τους Νέους Χρόνους, ο αντισημιτισμός (που είναι ακριβέστερο να χαρακτηρίζεται σε αυτή τη φάση ως αντι-ιουδαϊσμός) εκδηλώνεται ως εχθρότητα του Χριστιανισμού προς τον εβραϊσμό. Την ιδιαίτερη έντασή του οφείλει ακριβώς στο γεγονός ότι σε αντίθεση με άλλους αλλόθρησκους, εβραίοι και χριστιανοί προέρχονται από κοινή 'μήτρα'. Γέννημα αυτού του μεσαιωνικού χριστιανικού αντισημιτισμού αποτελούν οι κατηγορίες της 'θεοκτονίας', ήτοι της συλλογικής και διηνεκούς 'ενοχής' των εβραίων για τον φόνο του Χριστού, και της 'συνομωσίας αίματος', δηλ. του θρύλου (ο οποίος υπήρξε κατά καιρούς αφορμή πολλών αντιεβραϊκών ταραχών) ότι ο εβραϊκός άζυμος άρτος δήθεν καθαγιάζεται με το αίμα απαχθέντων χριστιανόπουλων. Παράλληλα, η απαξίωση ή απαγόρευση των χρηματιστικών δραστηριοτήτων από τον χριστιανικό (μέχρι τη Μεταρρύθμιση) και τον ισλαμικό κόσμο, υπήρξε ο λόγος που η τοκογλυφία 'ανατέθηκε' στους εβραίους, οι οποίοι δεν είχαν αντίστοιχους θρησκευτικούς περιορισμούς, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το στερεότυπο (ανθεκτικό μέχρι τις μέρες μας) των 'φιλοχρήματων', 'συλλήβδην πλούσιων' κτλ. Εβραίων.
Παρά τις φονικές εξάρσεις του (π.χ. στη Δύση κατά τις Σταυροφορίες) ο αντι-ιουδαϊσμός ήταν πρωίστως θρησκευτικός ανταγωνισμός και όχι πρόγραμμα εξόντωσης όπως έφθασε να είναι τον 20ό αιώνα.
Ωστόσο, όταν οι 'καθολικοί βασιλείς' Φερδινάνδος και Ισαβέλλα επανέκτησαν την Ισπανία από τους άραβες, εκδιώκοντας ταυτόχρονα τους εβραίους, ο μεγάλος αριθμός των (πολιτικά 'ύποπτων') 'marranos', ήτοι των κρυπτοεβραίων που εκχριστιανίσθηκαν για να μην απελαθούν, οδήγησε στην υιοθέτηση εναντίον τους 'νόμων για την καθαρότητα του αίματος'. Έτσι για πρώτη φορά το εβραϊκό ζήτημα μετατρέπεται σε ζήτημα όχι πλέον πίστης, αλλά καταγωγής και 'φυλής'. Καθόλου τυχαία αυτό συμβαίνει ενώ η Δύση αρχίζει την εξόρμησή της για την κατάκτηση του Νέου Κόσμου και των 'κατώτερων φυλών' του, και ο αντισημιτισμός μετατρέπεται έτσι σε μοντέλο κάθε νεώτερου ρατσισμού.
Ο Διαφωτισμός και εν γένει η νεωτερικότητα θα ανατρέψει τα δεδομένα στη Δυτική Ευρώπη, καταργώντας τα 'γκέττο' και εισάγοντας τους εβραίους με ολοένα και περισσότερα δικαιώματα στην πολιτικο-κοινωνική ζωή. Ο ευρωπαϊκός εβραϊσμός αποσπάται από τις παραδοσιακές κοινοτικές του δομές και εισάγεται σε μία τροχιά ενσωμάτωσης, πρωταγωνιστώντας παράλληλα σε κάθε είδους ανατρεπτικά, φιλελεύθερα και αριστερόστροφα πολιτικά κινήματα και πνευματικά ρεύματα.
Η εξέλιξη αυτή δίνει νέο χαρακτήρα και στον αντισημιτισμό, ο οποίος βλέπει στους αφομοιωμένους, και άρα μη αυτομάτως 'αναγνωρίσιμους', εβραίους έναν πανταχού παρόντα 'αόρατο εχθρό' με διεθνή διαπλοκή, ο οποίος συνομωτεί για την προώθηση της νεωτερικότητας (αυτή ήταν η πεποίθηση του Βατικανού στα τέλη του 19ου αιώνα) ή του καπιταλισμού και του κομμουνισμού ταυτοχρόνως (αυτή ήταν η ρητορική του Χίτλερ). Η συνομωσιολογία, παράλληλα με την αντίληψη περί κατώτερων φυλών ήταν αυτή που οδήγησε στην Τελική Λύση, ήτοι στο σχέδιο του ναζισμού να εξοντώσει, με βάση μια εξελιγμένη διαδικασία παραπλάνησης και απομόνωσης το σύνολο του εβραϊσμού, τον οποίο μάλιστα επιχείρισε (ανεπιτυχώς) να ορίσει με βιολογικούς όρους. Η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος σε σχέση με προηγούμενες μαζικές σφαγές στην Ιστορία, δεν αφορά απλώς τον τεράστιο αριθμό των θυμάτων, αλλά τον 'ολοκληρωτικό' και 'βιομηχανοποιημένο' χαρακτήρα της εξόντωσης, στοιχείο που μόνο στον σύγχρονο δυτικό Πολιτισμό θα μπορούσε να εμφανισθεί. (Κ. Ράπτης)

Tο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές χάνουμε το δίκιο μέσα στην υπερβολή μας. H συναισθηματική αντίδραση σε πολλά θέματα μάς οδηγεί στα άκρα, υπονομεύοντας τα επιχειρήματά μας. Γίνονται εγκλήματα αυτή τη στιγμή στην Παλαιστίνη, αλλά αυτά δεν συνιστούν ούτε Oλοκαύτωμα ούτε Γενοκτονία. Tα τελευταία είναι η συστηματικές και μαζικής κλίμακας δολοφονίες με στόχο την ολοκληρωτική εξάλειψη ενός πληθυσμού. Πιθανώς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τέτοια -- όσοι είδαν τον κ. Σαρόν να κάνει τις δηλώσεις περί «εισιτηρίου του Aραφάτ χωρίς επιστροφή» πρέπει να κατάλαβαν ότι ο γηραιός πρωθυπουργός είναι ικανός να διατάξει τα πάντα. Αλλά σε μια τέτοια περίπτωση η ίδια η ισραηλινή κοινωνία θα εξεγειρόταν, όπως εξεγέρθηκε όταν ο ίδιος άνθρωπος κάλυψε και είχε την ηθική αυτουργία για τις σφαγές 2.000 αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα. Γι αυτό είναι (αν μη τι άλλο) απρεπές να εξισώνεται η πεντάλφα του Δαβίδ με τον αγκυλωτό σταυρό. (Π. Μανδραβέλης)

Ο χρήστης gaskouk έγραψε:
ΣΩΤΗΡΙΟΣ έγραψε:

Εχουν ειπωθεί εκατοντάδες φράσεις του στυλ 'οι αμερικάνοι αιματοκύλισαν το Ιράκ' και όπου αλλού επιτέθηκαν. Σε ρωτώ τώρα, όσες φορές ακούγαμε τέτοιες φράσεις, τί καταλαβαίναμε? ότι ο αμερικανικός λαός αιματοκύλισε το Ιράκ ή οι αμερικάνοι πολιτικοί?

Φυσικά το αμερικανικό κράτος, όχι ο λαός. Οταν λέμε οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο τι εννοούμε, ο λαός; Οταν λέμε ότι οι Ελληνες σχεδίασαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, ο Ελληνικός λαός εννοούμε ή η τότε κυβέρνηση (στρατός); Η ευθύνη του κάθε λαού για τα εγκλήματα της κυβέρνησής του είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά κατ'αρχήν όταν επιρρίπτεις την ευθύνη συλλογικά στο λαό υποννοείς άλλα πράγματα, γιατί μιά κυβέρνηση ή μιά πολιτική μπορείς να την αλλάξεις, όταν όμως ένας λαός είναι στη ρίζα του κακού τότε εμμέσως υποννοείς άλλες λύσεις (πιό...Τελικές..)

Απάντησες βρε gaskouk και αποδυκνείεις αυτό που υποστηρίζω, όταν μιλάμε γενικώς για Αμερικανούς, Ελληνες, Αγγλους, Γερμανούς κ.λ.π. εννοούμε όπως έγραψες το κράτος, όταν όμως μιλήσει κάποιος γενικά για εβραίους τότε απαραίτητα κατηγορεί τον εβραικό λαό, είναι αντισημίτης, ρατσιστής, φασίστας, ναζιστής και όλες οι υπόλοιπες καραμέλες που πιπιλίζονται εύκολα σήμερα. Αυτή η διάκριση είναι άδικη και ανόητη και θα πρέπει να δούμε ποιούς εξυπηρετεί.

Τώρα συγγνώμη αλλά νομίζω ότι παίζουμε με τις λέξεις. Οι εβραίοι αμερικανοί πολιτικο-οικονομικοι παράγοντες, ή το εβραικό λόμπυ αν προτιμάς, δεν έχει άμεση σχέση με το κράτος του ισραήλ? Δεν επηρεάζουν και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ότι αφορά την Μ. Ανατολή?

Δεν παίζουμε με τις λέξεις, είναι η διαφορά ανάμεσα στην επίρριψη συλλογικής ευθύνης σε όλα τα άτομα που μοιράζονται την ίδια θρησκεία με τον επικρινόμενο και στην ακριβολογία. 'Η ανάμεσα στον αντισημιτισμό και την θεμιτή κριτική. Τι σχέση έχει ο εβραίος Ελληνας της γειτονιάς μου ή ο εβραίος το θρήσκευμα της διασποράς που ουδεμία σχέση έχει με το Ισραήλ και την πολιτική του;

Θα το ξαναγράψω διαφορετικά, ναι αντισημιτισμός είναι να μισείς κάποιον γιατί είναι εβραίος στο θρήσκευμα και μόνον, όταν όμως ο εβραίος της γειτονιάς μας υποστηρίζει την πολιτική Σαρόν και τα τρομερά εγκλήματα που κάνει τότε έχω το δικαίωμα να τον κατηγορήσω, με το που το κάνω όμως αυτός θα οχυρωθεί στο παράπηγμα κατά του αντισητισμού και του ρατσισμού. Ελπίζω να είναι κατανοητή η διαφορά. Οι δύο γνωστοί πάντως που έχω εβραίοι στο θρήσκευμα κρατάν ίσες αποστάσεις και φαίνονται να κατακρίνουν την πολιτική Σαρόν.

Είχα την ελπίδα ότι θα διάβαζες τα άρθρα που συνέδεσα. Να μία παράθεση για την ακρίβεια των όσων ισχυρίζεσαι:

'Ωστόσο το ζήτημα χρειάζεται απομυθοποίηση. Τα λόμπι παντός είδους αποτελούν βασικό γνώρισμα της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ: όμως οι σταθερές της πολιτικής της Αμερικής στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες προκύπτουν πρωτίστως από τους στρατηγικούς προσανατολισμούς της ως υπερδύναμης (π.χ. την ανάγκη ελέγχου των ζωτικών πόρων της περιοχής, παλαιότερα τον Ψυχρό Πόλεμο, κτλ.). Επιπλέον ο όρος 'εβραϊκό λόμπι' είναι διπλά παραπλανητικός: Πρώτον διότι οι σφοδρότεροι πολέμιοι των παλαιστινίων και οι θερμότεροι υποστηρικτές του Ισραήλ στις ΗΠΑ δεν είναι τα περίπου πέντε εκατομμύρια των αμερικανο-εβραίων αλλά τα 60 εκατομμύρια των μαχητικών προτεσταντών φονταμενταλιστών, γνωστών και ως 'Χριστιανών Σιωνιστών', λόγω της πεποίθησής τους ότι βάσει της Βίβλου μοναδικοί νόμιμοι κύριοι της Αγίας Γης είναι οι εβραίοι.
Δεύτερον, διότι οι ποικίλες φιλο-ισραηλινές ή εν γένει σιωνιστικού προσανατολισμού οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ είναι πολύ λιγότερο αντιπροσωπευτικές του αμερικανο-εβραϊκού πληθυσμού απ' ό,τι πιστεύεται και ισχυρίζονται οι ίδιες. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 22% των αμερικανο-εβραίων αυτοπροσδιορίζονται σε δημοσκοπήσεις ως σιωνιστές (γεγονός λογικό, αφού η πίστη στην 'εβραϊκή εθνική εστία' αντιφάσκει προς την παραμονή στη Διασπορά), ενώ η διαρκής αφομοίωσή τους στην αμερικανική πραγματικότητα και οι μικτοί γάμοι τους απομακρύνουν ψυχολογικά τόσο από την εβραϊκή παράδοση όσο και από το Ισραήλ. Επιπλέον, κοντά στις διαφορές γλώσσας, κουλτούρας κτλ. που διαπερνούν τους ανά τον κόσμο εβραίους δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η θρησκευτική απόσταση ανάμεσα στους πιστούς του Ορθόδοξου (μόνου αναγνωρισμένου στο Ισραήλ) και του Μεταρρυθμισμένου Ιουδαϊσμού (που κυριαρχεί στη Διασπορά).' ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 9-11-2003 (Aλήθειες και ψέματα για τον αντισημιτισμό Του Κώστα Ράπτη)

Ariel Sharon:
'We control America'
'Every time we do something you tell me America will do this and will do that . . . I want to tell you something very clear: Don't worry about American pressure on Israel. We, the Jewish people, control America, and the Americans know it.'

• Israeli Prime Minister, Ariel Sharon, October 3, 2001.

Σύμφωνα με το άρθρο οι αμερικανοεβραίοι ανέρχονται στα 5 εκατομμύρια, παρ' όλα αυτά η παρουσία τους σε κυβερνητικά πόστα είναι αναλογικά μεγαλύτερη από ότι είναι πλυθησμιακά. Ειπαμε άλλο λαός, άλλο κράτος.

Πρώτη κυβέρνηση Κλίντον (αυτό βρήκα πρώτα, αυτό έβαλα)

Albright, Madeleine K. ..............Jewess.......................U.S. Ambassador to the U.N.

Altman, Roger ..........................Jew.................................Deputy to Secretary Bentson

Baird, Zoe ...............................Jewess.............................Attorney General (Declined Post)

Berger, Samuel ........................Jew..................................National Security Deputy Head

Boorstin, Robert ......................Jew..................................Communications Aide

Boykin, Keith ..........................Jew..................................Communications Aide

Dreyer, David ..........................Jew..................................Communications Aide

Eisenstat, Stuart E. ...................Jew..................................Asst. Secretary of State: Security

Eller, Jeff .................................Jew...................................Communications Aide

Feder, Judith ...........................Jewess..............................Advisor to Secretary of Health

Gober, Hershel .......................Jew...................................Asst. Secty. for Veterans' Affairs

Herman, Alexis .......................Jew...................................Secty. to President: Public Works

Kantor, Mickey ......................Jew...................................U.S. Trade Representative

Klain, Ron ..............................Jew...................................Third White House Counsel

Kunin, Madeleine ...................Jewess...............................Assistant Secretary of Education

Kusnet, David ........................Jew....................................Communications Aide

Lewis, Samuel ........................Jew....................................Director of Strategy

Ludwig, Eugene A. .................Jew....................................Director of the Mint

Magaziner, Ira ........................Jew....................................Cheif Advisor: Security Questions

Newman, Frank N. ................Jew....................................Asst. Secretary of State: Finance

Nussbaum, Bernard ................Jew....................................White House Counsel

Oxman, Stephen A. .................Jew...................................Asst. Secretary of State: Europe

Paster, Howard .......................Jew...................................Presidential Secty. for Congress

Pena, Federico F. ....................Jew...................................Secretary of Transportation

Rahm, Emanuel ........................Jew...................................Presidential Secty. Political Affairs

Reich, Robert ...........................Jew...................................Secretary of Labor

Rivlin, Alice ..............................Jewess..............................Deputy Director: O.M.B.

Rubin, Robert E. ......................Jew...................................Head: Counsel Economic Advisors

Segal, Eli ..................................Jew...................................Director: Office of Nat'l Service

Seidman, Ricki .........................Jewess..............................Communications Aide (Research)

Schifter, Richard .......................Jew..................................U.S. Ambassador to Israeli

Spero, Joan Edelman ................Jewess.............................Asst. Secty. State: Econ. Affairs

Summers, Lawrence H. ............Jew..................................Asst. Secty. State for Policy

Tarnoff, Peter ...........................Jew..................................Asst. Secty. State: Pol. Affairs

Waldman, Michael ...................Jew..................................Communications Aide

Ας δούμε τί λένε και εβραίοι δημοσιογράφοι (συγγνώμη για τα αγγλικά )

Maariv, September 2, 1994
By Avinoam Bar-Yosef:
The Jews Who Run Clinton's Court

Several weeks ago the rabbi of 'Adath Yisrael' synagogue in Cleveland Park, Washington, dedicated his Sabbath sermon to the Jewish cultural and political center which is being formed in America. 'For the first time in American history', the rabbi said, 'we no longer feel that we live in diaspora. The U.S. has no longer a government of Goyim [Gentiles], but an administration in which the Jews are full partners in the decision making at all levels. Perhaps the aspects of the Jewish religious law connected with the term 'government of goyim' should be re-examined, since it is an outdated term in the U.S.'. 1

Indeed, as far as the Jews are concerned, President Bill Clinton contributed towards a real change in the Administration's outlook, having concluded a series of changes in enhancing Jewish power beginning during under President Reagan and his Secretary of State, Schultz. True, the Jewish political influence was also evident in America of the previous decades. We have already seen a Jewish Secretary of State, Kissinger, enjoying the confidence of President Richard Nixon and there were Jewish Cabinet members under Carter. However, they were usually the exceptions testifying to the rule. Especially. pious Jews were hardly ever appointed to participate in political work concerning the Middle East.

The picture has now totally changed and not only about the Middle East For example, every morning at about 6:00 o'clock, several staff cars travel from the CIA center to the White House with senior officers of the American intelligence community, who are about to present to the president and to the four top staffers a PDB - President's Daily Briefing - the term for the most exclusive report in Washington. The document, consisting of 5-7 pages, is often accompanied by top secret satellite photographs transferred by the Pentagon. It is composed in the course of the night by the best American intelligence experts who analyze the telegrams and reports arriving from the CIA's world-wide network of agents. It contains the most sensitive information regarding developments around the world. Its uniqueness, compared to other American intelligence documents, lays in the fact that it almost always indicates the source of the information, whether it is a document stolen by a spy, or an agent or 'mole' infiltrating a foreign government, or whether the source is tapping by means of satellite. If Clinton is in Washington, he holds a short discussion on the contents of the document with the five other addressees: Vice-President Al Gore, National Security Adviser Anthony Lake, White House Chief of Staff Leon Penta, Deputy National Security Adviser Samuel ('Sandy') Berger, and National Security Adviser to the Vice-President, Leon Perth. Two of the addressees, Berger and Perth, are warm Jews. They have reached posts that are extremely sensitive for the U.S. policies. They are by no means exceptions.

In the National Securitv Council, 7 out of 11 top staffers are Jews. Clinton had especially placed them in the most sensitive junctions in the U.S. security and foreign administrations: Sandy Berger is the deputy chairman of the council; Martin Indyk, the intended ambassador to Israel, is a senior director in charge of the Middle East and South Asia; Dan Schifter, the senior director and adviser to the president, is in charge of Western Europe; Don Steinberg, the senior director and adviser to the president, is in charge of Africa; Richard Feinberg, the senior director and adviser to the president, in charge of Latin America; Stanley Ross, the senior director and adviser to the president, is in charge of Asia.

The situation is not much different in the president's office which is full of warm Jews: the new Attorney General, Abner Mikve: the president's schedule and programs manager, Ricky Seidman; deputy chief of staff, Phil Leida; economic adviser, Robert Rubin; media director, David Heiser; staff director, Alice Rubin; Ely Segall, in charge of volunteers; Ira Mezina, in charge of the health program. Two Cabinet members, Labor Secretary Robert Reich and Micky Cantor in charge of international trade agreements, are Jewish. They are joined by a long list of senior Jewish officials in the State Department, headed by the head of the Middle East Peace Team, Dennis Ross, and followed by many deputy secretaries and even more senior secretaries' chiefs of staff.

One of the most interesting Jews from the Israeli point of view, who has rarely been exposed to view till now, is Rehm Emmanuel, Clinton's senior adviser in charge or coordinating special projects in the White House. His office is located next to the famous Oval Office. Rehm won extra points from his boss last week, when he succeeded to pass the law for combatting crime. He has become an expert at communicating with Congress and has already had many successes, the most prominent of which was the ratification of NAFTA. Now he is immersed in the passing of the Health Bill. Last Thursday his office was in shambles and he strode around it like a typical Sabra, simultaneously conducting a lively conversation with me, studying the protocols of the debate held at the time by the Senate and watching the report of Wolf Blitzer (also a Jew) on the CNN and being updated by his secretary and three aides on the positions of the senators regarding the vote. 'Do you prefer to meet over the weekend or early next week, after this whole nightmare is over?' I asked him. 'That would be a real relief,' he replied. The following day, after the law passed by one vote, I called to congratulate him: 'If you want to come - you have to do it now. The president decided to take a vacation and told us that whoever wanted to enjoy the summer should also take a vacation. So I'm packing and leaving on Sunday morning.' Even then he was not calm but nervously fiddling in his chair. He has a face that is more suitable for an Israeli tourist than for a senior official in the U.S. Administration. 'You know, Rehm Emmanuel is a name that would not be out of place in the Tel-Aviv phone directory,' I told him. A large warm smile spread across his face. 'Our origina1 name was Auerbach. We opened the first pharmacies in Tel-Aviv and in Jerusalem. My father changed his name after my uncle. Emmanuel, was killed in Israel's War of Independence (I 948-49]. My father was then a member of Etzel [IRGUN) commanded by Begin, and it was customary to change names in the underground. Yes, he is still a warm Likud supporter, but he also admires Yitzhak Rabin since he admires whoever becomes Prime Minister as a result of the last Israeli elections. After that war he came to America. studied medicine and met my mother who was then a social work student. [ was born in Chicago'. Rehm and his two brothers received a warm Jewish education. 'You know, we studied at a Jewish school and had private Hebrew teachers. My first visit to Israel was three days after the Six Day War. My father said then that we had to go to Israel. I was eight years old, but I remember it as if it were this morning. The Arabs were completely delighted there was such a joy and it was so very exciting. There were high hopes that as a result the Jews will enjoy freedom and peace. Since then I continued to visit Israel every summer until 1972. Then I began my studies. When I matured I went into politics the pastimes of an Amedean youngster.'

'What meaning does the connection to Israel and to Judaism have for you today? 'Since 1972 1 did not visit Israel, until 1991. Then the Gulf War broke out and missiles landed in Tel-Aviv. I immediately volunteered for one month service in the Israeli army, through the 'Overseas Volunteer Unit'.2 What I did then to help the Jews was not much. Naturally, it was not combat service. But we helped as much as possible and the main thing was that we were there. Does that answer your question?'

Perhaps the most intriguing thing that happened to me personally in the course of the past year. since I have been posted in Washington, was the meeting with the organized American Jewry. The best place to see them as they are, the place where I always came each year to admire them, is the annual convention of the pro-Israeli lobby, AIPAC. This is the place not only to feel the pulse of American involvement in the Middle East, but also where I felt that somehow it helps me to ignore the deep distress inherent in the feeling of loneliness of living in a state located in the heart of so many hostile Arabs. I always asked myself what was the value of the Jewish experience in America as far as Israelis concerned. Did the identification with Israel derive from a deep sensation of a common Jewish fate or was it one of the tools of the local community to garner power for achieving truly equal rights in a mixed society comprised also of many emigrants and members of various faiths? Was the Jewish power in the U.S. a phenomenon which will decrease or to increase? Were the intermarriages of Jews with Gentiles threatening to weaken the Jewish power in the U.S.? Or, so I was sometimes afraid, were the American Jews building a new Jewish cultural center that would compete with Israel?

'Adat Yisrael' synagogue in Washington is not only a place of worship. It is a Jewish community center, with a prestigious Jewish kindergarten, a Jewish school with Judaism, literature, culture and of course, Hebrew classes. On Saturdays there are always two separate prayer sessions. The first is the large one, encompassings hundreds of worshippers. which ends in a food blessing at tables tastefully laid with Jewish delicacies- Its members belong to the creme of Washington society. senior administration officials, successful lawyers, rich businessmen. All are wealthy people. Next week, on the Jewish New Year, the prayers will be joined by many other Jews who usually spend their weekends at the most exclusive clubs, or on the most expensive golf courses, or riding the best horses, or at their expensive houses near the West Virginia lakes, or sailing in their private yachts. Next week, like during all Jewish holiday seasons, the most expensive limousines that can be imagined will stop at the entrance to the synagogue, to let out the elegant women, the men mummified in their expensive suits at their side, followed by the well-dressed children. The entrance fee to synagogue is $1000 for a single holiday In addition to that prayer session another, with younger members and cheaper entrance fees, regularly gathers in one of the other halls, where prayers are held according to the customary Israeli style, except for the fact that men and women sit together. This famous session has several other characteristics. Most of the members visit Israel at least once every year. Most of them speak fluent Hebrew. All of them are familiar with the prayer procedures. Only a few of them come out of deep faith. Others do so out of the wish to meet the best Jewish society or to meet a Jewish girl whom they would marry. But the most important reason for their praying is that they feel a close connection with Israel. Those of them whose love for Israel is most ardent watch the Israeli TV news every night. It might sound strange, but the Washington cable station broadcasts the Israeli TV news program every night at half past midnight.

The other synagogue competing for the young generation of wealthy Jews is located in Georgetown. It is a fully Orthodox synagogue, but its prayers are conducted in the Israeli style favored by 'Gush Emunim'. The Israeli flag is proudly displayed above the Sacred Ark alongside the American flag. On each Sabbath the prayers include the benediction for the Israeli Jewish soldiers and the prayer for the welfare of the Israeli government and its officials. Many Jewish Administration officials pray there. They not only don't try to conceal their religious affiliation but go to a given length to demonstrate their Judaism since it may help their careers greatly.

The enormous Jewish influence in Washington is not limited to the government. In the Washingtonian media a very significant part of the most important persons and of the givers of the most popular programs on the TV are warm Jews. A significant part of senior media correspondents, newspaper editors and analysts are Jewish and many of them are warm Jews too. Many of them are influenced in Israel's favor by attending suitable synagogues. AP's political reporter, Barry Schweid, and the Washington Post's education reporter, Amy Schwartz, regularly participate in a prayer session which is considered to be close to Israel at the Cleveland Park synagogue. Also there the Israeli flag is posted proudly above the Sacred Ark. Let us not forget in' this context the Jewish predominance in the Washingtonian academical institutions. At the National Center of Medicine the percentage of Jewish researchers is very much higher than their relative percentage in the population. In the fields of security and science, in the film industry the art and in literature, the Jewish influence can only be described as immense, with a corresponding enhancement of the Jewish power.

Where did they all spring from? In Israel we are already accustomed to the names of the Jews called Dennis Ross, Dan Kurtzer and Aharon Miller, since they have taken part in each of the Secretary of State's visits to the Middle East in the last six years. But that is a relatively new phenomenon. When Dan Kurtzer, a pious Jew who observes the Sabbath and all commandments of Judaism arrived at the American State Department 18 years ago with a doctorate in Middle East studies, he was told: 'You have all the qualifications to serve in the Middle East division, but don't even think of suggesting it because of your Jewish origin.' Today he is the boss of those who gave him that piece of advice, so much had the Jewish power increased meantime. When he arrived it was the time when the Arabists ruled the State Department and the few Jews who had infiltrated it preferred to conceal their Judaism. There were precedents, such as the late Arnold Rapel, who was a senior deputy of the Secretary of State's assistant for the Middle East, but his co-workers learned of his faith only when he was buried in a Jewish ceremony. Dan Kurtzer was the first to announce that he could not work on Jewish holidays since he observed all the commandments of Judaism and went to synagogue. Today, when the TV star Roseanne Arnold announced that she intended to produce a series on Hanuka since the Christmas programs are already too numerous, and when public schools in the U.S. are closed on the first day of the Jewish New Year, the story about Kurtzer seems very distant.

It happened several weeks ago. The Haiti crisis started to accelerate. I phoned the State Department and requested a briefing from the person in charge of that area. They referred me to Yehuda Mirsky. I introduced myself to his secretary. Suddenly someon picked up the receiver and then t heard a voice saying in perfect Israeli Hebrew: 'Good morning, how can I help you?' For a moment I thought that I had mistakenly dialed the Israeli Foreign Ministry. 'Where do you know Hebrew from, and are you an Israeli?' 'No, I am American, but I spent three years, mainly studying the bible and the Talmud, at the military 'Har Etzion' Hesder Yeshiva, with Rabbi Lichtenstein and Rabbi Amital in Gush Etzion.' Mirsky, like Kurtzer, belongs to the professional of the American foreign service. Another Jewish official who came to the State Department through a trainees' (:oitrse is Tom Miller, currently political attache in Athens. He was previously, among other things, Phillip Habib's assistant in Lebanon, and the Head of the North African desk at the time of the dialogue with the PLO and then Head of the Israel and the Arab-Israeli Conflict desk. I met Tom when he served in de.~k he.~d in the anti-terronsm branch. His interest in Israel began when he was sent to Israel by his father during the Six Day war to help a family friend who had immigrated there some time ago. The friend was inducted to the army and his farm was in a need of help. Afterwards Tom Miller spent six months at Orot collective farm, near Kiryat Malachi. The effect on him was similar to the influence which his first visit to Israel had on Rehm Emmanuel. 'It was for me a period of euphoria, of great achievements for the entire Jewish people. It was impossible not to identify with Israel in the hour of its magnificent victory', he told me. The second event which left a harsh and life-long impression on him were the stories about the horrors of the Holocaust. 'The Holocaust creates a sense of a destiny shared by all Jews. The Jews must act to strenghen Israel so that the Holocaust cannot be repeated', he told me in another conversation. Indeed, all the Jews at the top of Clinton Administration, including Dennis Ross and Martin Indyk firmly believe that the change in the attitude of American Jewry towards Israel came mainly as the result of the Six Day War, since that war had first reawekened the Holocaust memories3 and then filled them with enormous pride. 'It was the Six Day war which brought the U.S. Jews out of the closet. They had been there, wielding power and influence in the fields of science and culture but they were rather distant from Israel', said one of the top Administration officials, who is very close to Clinton. 'The main goal of our parents' generation was to become part of American society, perhaps even to become assimilated. It must he remembered that the
Holocaust was also a traumatic event for American Jews.4 They were unable to do anything for their brothers who were murdered. The Six Day War created tremendous identification with Israel among the American Jews. Its main importance was to create a deep link between the Reform Judaism, the largest Jewish tendency in America, and Israel.'

Today, when there is talk about 51 percent of interfaith marriages, the danger of assimilation appears to be even greater, yet when examining the phenomenon from close up one finds that the trend is opposite. More and more Jewish youngsters seek out the synagogue and Jewish education which are very good for advancing one's career. It is important that Israel do its bit in this area. Rehm Emmanuel is a living proof of that. 3 months ago he was married in a Jewish religious ceremony to Amy, a young woman from a Christian family. She converted to Judaism and her Jewish name is now Yad. If Rehm had wanted to assimilate, he would not have married in a religious ceremony. Dennis Ross, so familiar and so friendly to us, has an even more amazing personal story. His parents were divorced when he was two years old. His contact with his father, the son of a cantor from Chicago, was almost totally severed. Two years Iater his mother married a Catholic and moved to California. However, she posed a condition for her new husband that her children were to have a Jewish education. Dennis grew up in a Reform Jewish environment md could have easily assimilated without remaining true to his roots. Although he attended a Reform Jewish school on Sundays, it was more of a social than a Jewish experience. But he did not forget and it was Israel which made a warm Jew of him. In 1970 he visited Israel for the first time with a group of American students in that glorious period of victory after the Six Days War, his connection with Judaism grew stronger ever since. Later he married Debbie, with a traditional Jewish education in Jewish history. In her neighborhood she was very active in the synagogue. At a relatively mature age Ross began to study Hebrew, opened a prayer book for the first time and turned the prayer into a regular habit. His Jewish roots, he proclaimed, were most important to him and influence all his attitudes. His children follow in his footsteps. Almost every Saturday, if he is in Washington and is not hopping between Jerusalem, Damascus and Cairo, he goes to synagogue with his children. His eldest son has already celebrated his Bar Mitzva, and at the ceremony at the synagogue the ambassdors of Syria, Israel, Egypt and Jordan sat alongside each other.

Can Israel really sense that at a distance of thousands of miles away there is a flourishing Jewish center that not only deeply admires and supports it, but also feels a shared destiny with it? There is no doubt about it, especially in the matters concerning its existence. All the Clinton's Administration officials dealing with Israel, Ross, Kurtzer, Indik and Miller being just a sample, may have different views concerning the desired solution for the lsraeli-Arab conflict but they are warm Jews in whatever they do. They sometimes disagree among themselves and they sometimes even disagree with the views of the Israeli governments, first and foremost since they are Americans and their primary loyalty is towards America. But they also firmly believe that the shared interests between the two states are fundamental and permanently enduring. It is because of this deeply held belief that they made a huge contribution to the fact that Clinton Administrations has fully adopted their approach on the issue of relations between the U.S. and Israel. Perhaps because of that belief they claim that they are upset about the Israeli violations of human right in the Territories, and are even more upset when one or another Israeli minister takes an initiative concerning Iraq which does not accord with the American line. 'If Israel wants American support for all its interests it also must coordinate its steps with us when this concerns the basic interests of the U.S.,' one of the senior officials told me this week, following the news of the initiative of ministers Moshe Shachal and Binyamin Ben-Eliezer to add Iraq to the peace process.

The many Jews in Clinton's Administration have not been created by a design, but their large number is it not due to chance either. The American way of life supports the achievers. Despite the previous Jewish generation wish, perhaps, to assimilate, it gave its children the best education and not necessarily only in Jewish religion. It was especially their achievements and ability which, while also preserving their Jewish roots, brought the present generation of Jews to their present positions of enormous influence. Dennis Ross, the founder of the theory of 'the confidence building measures' between Israel and the Arab states, is a typical product of that Jewish generation in America. Their power might certainly boost the confidence of the Israeli Jews in the eternity of the Jewish people and dull their sensation of loneliness among the Arabs.

Incidently, although the Jewish power in the current Democratic Administration is so huge, there are also many warm Jews heading for the top positions in the Republican Party. I met Paul Wolfowitz, for example, who was the senior deputy of the American Defense Secretary in the Bush Administration in the course of a visit to a Patriot missile base during the Gulf War. When he was received by the commander of the base, whose name was emblazoned over his chest, Lieutenant-Colonel Crimkowitz, his face glowed: 'You're Crimkowitz, I'm Wolfowitz. We both have relatives here.' That does not mean that they are all like that. Even in America there are and will be people with Jewish roots who do not support Israel, to say the least. Such was the former American Defense Secretary, Caspar Weinberger and such is Richard Hass, Martin Indik's predecessor on the National Security Council. But now they are certainly exceptions.

Perhaps the rabbi at Adath Yisrael synagogue intended to compliment Bill Clinton on his warm attitude towards the Jews and to strengthen the loyalty of his Administration Jewish officials to America. Rehm Emmanuel told me that Clinton's proximity to the Jews should be explained by his love for human beings which he exhibits on every conceivable occasion. Others mention the Jewish environment during his studies in university. I would add to that a mixture of various factors, of which certainly the most important is the great admiration for Israel he exhibited following the Six Day War. Clinton was also made conscious by his many Jewish friends about the distressing memory of the Holocaust, which still haunts the leaders of the U.S. Jewish community and about its importance for the continual support of Israel which is obligatory on the U.S..[/quote]

Τα άρθρα που δημοσίευσες νομίζω δικαιώνουν τα όσα είπα. Είναι χαρακτηριστικό να χρησιμοποιεί κάποιος κριτική αρχικά υποτίθεται εναντίον του Ισραήλ, και στη συνέχεια να μας λέει τι πιστεύει για τους 'εβραίους' και για τους 'δήμιους που τους πρέπουν'. Μα είμαστε καλά, θα δικαιώσουμε τώρα και αυτά τα άρθρα που είναι εξώφθαλμη και καραμπινάτη προσβολή θρησκευτικής μειονότητας; Αυτός είναι ο ορισμός του αντισημιτισμού!!!

Οχι δεν είναι αντισημιτισμός, αγανάκτηση είναι. Τα εγκλήματα προκαλούν συναισθηματικές υπερβολές από όλους μας. Ειδικά όταν γίνονται από κάποιους που έχουν υποστεί αντίστοιχα εγκλήματα. Τα ίδια λένε και για τους αμερικανούς, τα ίδια θα λένε και για όσους κάνουν εγκλήματα. Επίσης αν γνωρίσεις κάποια στοιχειώδη πράγματα για την εβραική θρησκεία, θα δεις την άρρηκτη σύνδεση του θρησκευτικού με του εθνικού στοιχείου.

Και για να μάθουμε επιτέλους την έννοια κάποιων όρων: (Οχι σε απάντηση δικού σου ποστ ΣΩΤΗΡΙΕ)
Λεξικό Τεγόπουλου Φυτράκη: 'Σιωνισμός: (ο) ουσ. πολιτική κίνηση εβραίων για την εθνική τους αποκατάσταση στην Παλαιστίνη'
**Εγκυκλοπαίδεια Μπριττάνικα **: Zionism : 'Jewish nationalist movement that has had as its goal the creation and support of a Jewish national state in Palestine, the ancient homeland of the Jews'.

Τώρα για παγκόσμιες κυριαρχίες κλπ μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε στο 'Μάιν Κάμπφ' και στις πλαστογραφίες της Οχράνα.

Ας μάθουμε επιτέλους Ιστορία και να δούμε γιατί τον σιωνισμό τον καταδίκασε ο ΟΗΕ για ρατσισμό.

U.N. Security Council Resolution 3379
November 10, 1975

THE GENERAL ASSEMBLY,
RECALLING its resolution 1904 (XVIII) of 20 November 1963, proclaiming the United Nations Declaration on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination, and in particular its affirmation that 'any doctrine of racial differentiation or superiority is scientifically false, morally condemnable, socially unjust and dangerous' and its expression of alarm at 'the manifestations of racial discrimination still in evidence in some areas in the world, some of which are imposed by certain Governments by means of legislative, administrative or other measures',

RECALLING ALSO that, in its resolution 3151 G (XXVIII) of 14 December 1953, the General Assembly condemned, inter alia, the unholy alliance between South African racism and Zionism,

TAKING NOTE of the Declaration of Mexico on the Equality of Women and Their Contribution to Development and Peace 1975, proclaimed by the World Conference of the Intenrational Women's Year, held at Mexico City from 19 June to 2 July 1975, which promulgated the principle that 'international co-operation and peace require the achievement of national liberation and independence, the elimination of colonialism and neo-colonialism, foreign occupation, Zionism, apartheid and racial discrimination in all its forms, as well as the recognition of the dignity of peoples and their right to self-determination',

TAKING NOTE ALSO of resolution 77 (XII) adopted by the Assembly of Heads of State and Government of the Organization of African Unity at its twelfth ordinary session, held at Kampala from 28 July to 1 August 1975, which considered 'that the racist regime in occupied Palestine and the racist regime in Zimbabwe and South Africa have a comon imperialist origin, forming a whole and having the same racist structure and being organically linked in their policy aimed at repression of the dignity and integrity of the human being',

TAKING NOTE ALSO of the Political Declaration and Strategy to Strengthen International Peace and Security and to Intensify Solidarity and Mutual Assistance among Non-Aligned Countries, adopted at the Conference of Ministers for Foreign Affairs of Non-Aligned Countries held at Lima from 25 to 30 August 1975, which most severely condemned Zionism as a threat to world peace and security and called upon all countries to oppose this racist and imperalist ideology,

DETERMINES that Zionism is a form of racism and racial discrimination.

Δηλαδή, με απλά λόγια, ο ΟΗΕ κατατάσσει τον Σιωνισμό στις διάφορες μορφές ρατσισμού.

Άρα, τα υπόλοιπα που εκ του πονηρού λένε μερικοί ότι - και καλά - όποιος αντιτάσσεται στον Σιωνισμό είναι ρατσιστής και αντισημίτης είναι ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ.

Ο Σιωνισμός είναι ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, πάει και τελείωσε.

Όποιος καταδικάζει τον ρατσισμό, πρέπει να τον καταδικάζει απ'όπου κι αν ο ρατσισμός αυτός προέρχεται. Άρα πρέπει να καταδικάζει και τον Σιωνισμό.

Όποιος υποστηρίζει έστω και ΜΙΑ μορφή ρατσισμού, είναι ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.

Απλά πραγματάκια, ένα κι ένα κάνουν δύο.

Παιδιά λίγη σοβαρότητα και προσοχή και έλεγχος των πηγών σας δεν βλάπτει. Το ψήφισμα του ΟΗΕ κατ'αρχάς ανεκλήθη με το νέο ψήφισμα 46/86 του 1991.

http://www.un.org/documents/ga/res/46/a46r086.htm

Επειτα είναι γνωστό ότι τα ψηφίσματα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ είναι με απλή πλειοψηφία όλων των χωρών-μελών και εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και αντανακλούν ισορροπίες δυνάμεων. Οταν ψηφίστηκε το ψήφισμα 3379 η πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ ήταν είτε μέλη του κινήματος των αδέσμευτων (άρα υποστηρίζαν τους Παλαιστίνιους), είτε ήταν του Σοβιετικου μπλόκ και συνεπώς και πάλι ήταν αντι Ισραηλινοί, η ψήφος υπαγορεύτηκε από καθαρά πολιτικά κριτήρια. Για του λόγου το αληθές να ποιοί φήφισαν υπέρ:

Grenada, Guinea, Guinea-Bissau, Guyana, Hungary, India, Indonesia, Iran, Iraq, Jordan, Kuwait, Laos, Lebanon, Libyan Arab Republic, Madagascar, Malaysia, Maldives, Mali, Malta, Mauritania, Mexico, Mongolia, Morocco, Mozambique, Niger, Nigeria, Oman, Pakistan, Poland, Portugal, Qatar, Rwanda, Sao Tome and Principe, Saudi Arabia, Senegal, Somalia, Sri Lanka, Sudan, Syrian, Arab Republic, Tunisia, Turkey, Uganda, Ukrainian Soviet Socialist Republic, Union of Soviet Socialist Republics, United Arab Emirates, United Republic of Cameroon, United Republic of Tanzania, Yemen, Yugoslavia, Afghanistan, Albania, Algeria, Bahrain, Bangladesh, Brazil, Bulgaria, Burundi, Byelorussian Soviet Socialist Republic, Cambodia, Cape Verde, Chad, China, Congo, Cuba, Cyprus, Czechoslovakia, Dahomey, Democratic Yemen, Egypt, Equatorial Guinea, Gambia, German Democratic Republic

Να και ποιοί φήφισαν υπέρ της ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ του ψηφίσματος:

Albania, Antigua and Barbuda, Argentina, Australia, Austria, Bahamas, Barbados, Belarus, Belgium, Belize, Benin, Bhutan, Bolivia, Botswana, Brazil, Bulgaria, Burundi, Cambodia, Cameroon, Canada, Cape Verde, Central African Republic, Chile, Colombia, Congo, Costa Rica, Cote d'lvoire, Cyprus, Czechoslovakia, Denmark, Dominica, Dominican Republic, Ecuador, El Salvador, Estonia, Federated States of Micronesia, Fiji, Finland, France, Gabon, Gambia, Germany, Greece, Grenada, Guatemala, Guyana, Haiti, Honduras, Hungary, Iceland, India, Ireland, Israel, Italy, Jamaica, Japan, Kenya, Latvia, Lesotho, Liberia, Liechtenstein, Lithuania, Luxembourg, Madagascar, Malawi, Malta, Marshall Islands, Mexico, Mongolia, Mozambique, Namibia, Nepal, Netherlands, New Zealand, Nicaragua, Nigeria, Norway, Panama, Papua New Guinea, Paraguay, Peru, Philippines, Poland, Portugal, Republic of Korea, Romania, Rwanda, Saint Kitts and Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent and the Grenadines, Samoa, Sao Tome and Principe, Seychelles, Sierra Leone, Singapore, Solomon Islands, Spain, Suriname, Swaziland, Sweden, Thailand, Togo, Ukraine, USSR, United Kingdom, United States, Uruguay, Venezuela, Yugoslavia, Zaire, Zambia.

Εναντίον της ανάκλησης ψήφισαν : Bahrain, Chad, China, Comoros, Djibouti, Egypt, Guinea, Guinea-Bissau, Kuwait, Morocco, Niger, Oman, Senegal, Tunisia, Vanuatu.

Λοιπόν τι αξία έχει ένα ψήφισμα που εξ αρχής ψηφίστηκε με πολιτικά ελατήρια και ανακλήθηκε με συντριπτική πλειοψηφία ακόμη και από τους ίδιους που το ψήφισαν;

Από κει και πέρα δεν θεωρώ σοβαρή πηγή για το τι είπε ο Σαρόν σε κλειστή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, το τι λέει το Παλαιστινιακό Κέντρο Πληροφοριών ότι είπε κάποιος άλλος στο ραδιόφωνο:

http://voteforusa.com/onaleash.htm

Ράδιο αρβύλα μάλλον σαν τις περίφημες ανύπαρκτες 'δηλώσεις Κίσσιγκερ'για τον Ελληνισμό.

Το μακροσκελές άρθρο δεν είναι σοβαρό, υπάρχει σε προπαγανδιστικά site στο διαδίκτυο, ποιός το έγραψε, ποιά είναι η πηγή και ποιά η πληροφόρησή της;