Ο χρήστης manos16 έγραψε:
Το μυστικο για να ξενυσταξεις ειναι να βαλεις την γυναικα να οδηγησει στην εθνικη.Θα κοιμηθεις μετα απο 5 ωρες...........

που θα κανει την διαδρομη Αθηνα -Μπογιατι

Αυτοκίνητο:307 1,6

Ταχύτητα:110 χλμ

Δρόμος:Σπ.Λούη με κατεύθυνση από Κηφισίας προς Κύμης (τελευταία αριστερή στροφή)

Γεγονός:Η στροφή είναι εντελώς επίπεδη με καθόλου κλήση,εγώ ο βλάκας να έχω μία απροσδιόριστη τάση αυτοκαταστροφής να μπαίνω κάθε φορά με όλο και ποιό πολλά χλμ, για να δω τα όρια (ποιά όρια το όργιο?)!!!!

Αποτέλεσμα:Με αυτά τα χλμ μου έφυγε το αυτοκίνητο στην κορυφή της στροφής και για να το μαζέψω είδα τον Αγιο Πέτρο να μου κλείνει το μάτι με νόημα,επίσης η γυναίκα μου κατάθεσε αίτηση διαζυγίου γιατί κατάλαβε ότι παντρεύτηκε κάποιον τρελό!!!

Συμπέρασμα:Δεν βάζει αγαπητέ μου ο άνθρωπας μυαλό όοοοσα χρόνια και να περάσουν, όσες φορές και να έχει κάνει το ίδιο λάθος (ιδίως ο συγκεκριμένος άνθρωπας)

Ηθικό δίδαγμα: Αυτή η στροφή είναι μεγάλη απάτη!!!!! και ο υποφαινόμενος μεγάλος βλάκας και κ....φάρδος (βοήθησε και πολύ και το 307 που τελικά έχει απίστευτη οδηγική συμπεριφορα σε καφροσύνες!!!!

Ο χρήστης frixos έγραψε:

[snip]
Ηθικό δίδαγμα: Αυτή η στροφή είναι μεγάλη απάτη!!!!! και ο υποφαινόμενος μεγάλος βλάκας και κ....φάρδος (βοήθησε και πολύ και το 307 που τελικά έχει απίστευτη οδηγική συμπεριφορα σε καφροσύνες!!!!

Εγώ πιστεύω πως η συγκεκριμένη στροφή (αλλά και η δεξιά που προηγείται) είναι από τις χειρότερες της Αθήνας. Τα πάντα είναι ανάποδα και η άσφαλτος γυαλί (και μάλιστα γυαλισμένο )

Κάθε φορά που τυχαίνει να την περνάω λέω, σήμερα θα την περάσω γρήγορα και δεν πρόκειται να γλιστρήσω... αμ δε! Πάντα γλυστράω! Ευτυχώς το χειρότερο που έχω πάθει είναι να ακουμπήσει λίγο ο πίσω αριστερός τροχός μου με το πλαί στο μεσαίο κράσπεδο (στη δεξιά στροφή)... χωρίς περαιτέρω προβλήματα (εννοώ σταβώματα κλπ).

Στροφή για σεμινάριο... αποφυγής

Σε συνέχεια της εκμπομπής μας: στην ανωτέρω στροφή είδα τα εξής ατυχήματα τις τελευταίες ημέρες:

23-7-03: Seat cordoba,σακατεμένο αφού είχε ξηλώσεις το φανάρι και είχε σταματήσει επάνω στο απέναντι πεζοδρόμιο στην πλευρά του Σταδίου (άχρηστο το αυτοκίνητο)

2-8-03:Νιssan αγροτικό, ντουπαρισμένο και ο οδηγός να βγαίνει μπουσουλώντας και παραπαντώντας από μέσα (και εδώ άχρηστο το αυτοκίνητο)

Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο δρόμος είναι και υπό ανασκευή!!!!1

Σε συνέχεια της εκμπομπής μας: στην ανωτέρω στροφή είδα τα εξής ατυχήματα τις τελευταίες ημέρες:

23-7-03: Seat cordoba,σακατεμένο αφού είχε ξηλώσεις το φανάρι και είχε σταματήσει επάνω στο απέναντι πεζοδρόμιο στην πλευρά του Σταδίου (άχρηστο το αυτοκίνητο)

2-8-03:Νιssan αγροτικό, ντουπαρισμένο και ο οδηγός να βγαίνει μπουσουλώντας και παραπαντώντας από μέσα (και εδώ άχρηστο το αυτοκίνητο)

Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο δρόμος είναι και υπό ανασκευή!!!!1

Χρόνος: Σεπτέμβριος '04, μεσημεράκι
Τόπος: Επαρχιακός στριφτερός δρόμος 1-2 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου
Οχημα: Pug 106 Mk1 1.4

Η ντροπή: Πήγαινα κάπως 'γλήγορα' (λέμε τώρα) και σε μια αριστερή παρατεταμένη στροφή, λίγο πριν την έξοδο βλακωδώς πάτησα βαθιά το πόδι μου στο γκάζι και δεν είναι οτι είχα κανένα τέρας ιπποδύναμης, αλλά λίγο τα λάστιχα που ήταν στα τελευταία τους, λίγο η ζεστή άσφαλτος-σαπούνι (και αυτά δεν είναι ελαφρυντικά, επιβαρυντικά είναι γιατί μου ήταν και τα δύο γνωστά), λίγο που έχω δύο αριστερά χέρια (και πόδια), το αυτοκίνητο εμφάνισε μια απότομη υποστροφή ισχύος. Πανικοβλήθηκα και άφησα απότομα το γκάζι, η ουρά άρχισε να γυρίζει, ανάποδα τιμόνια, η ελιά στο εσωτερικό της στροφής μου χαμογελάει αλλά οι τροχοί βρίσκουν ξαφνικά πρόσφυση και το αυτοκίνητο πετάγεται προς τα δεξιά με την ουρά να διαγράφει αυτή τη φορά την ανάποδη πορεία. Τσαρουχώνω το φρένο, ξηλώνω με τη μούρη μια ταμπέλα και καταλήγω στην 'αμμοπαγίδα' (χωρίς πλάκα!) στην εξωτερική της στροφής.

Φάρδος: όταν βρέθηκα στο αντίθετο ρεύμα δεν ερχοταν κανεις από απέναντι.

Τεράστιο φάρδος: Στην εξωτερική πλευρά της στροφής υπήρχε ένα άνοιγμα πλάτους 4-5 μέτρων που ανέκοψε την πορεία μου

Ζημιά: Καπό, προφυλακτήρας, ψυγείο, παρμπρίζ.

Φωτορεπορτάζ:

ωραίο και καλό θέμα πάντως το οποίο κακώς θάβεται χαμηλά!

Για να λέμε όλοι τις πατάτες μας!

1994, με Renault Clio S. Βράδυ, 4 άτομα στο αυτοκίνητο πάμε για βραδυνό μπανάκι προς Σαρωνίδα. Εγώ πολύ άπειρος, 9 μήνες είχα το δίπλωμα, αλλά το γαλλάκι ήταν απόλαυση και σε τσίγκλαγε να το πατήσεις. Ήταν και οι 2 κοπέλες στο πίσω κάθισμα, έπρεπε να δείξω πως είμαι ο Ρανιοτί, τρομάρα μου... Περνούσαμε Λιμανάκια (ούτε που ήξερα που, ποια, τι ήτανε τα λιμανάκια παρεπιπτόντως τότε), το πατάω λίγο εκεί στα στροφιλίκια, ήτανε ένας μπροστά μου 'γρήγορος'. Τον παίρνω στο κατόπι, στις ευθείες μου έφευγε στις στροφές τον μάζευα και φτου κι απ' την αρχή. Κάποια στιγμή φτάνουμε στη σπηλιά του Καραμανλή (κάπως έτσι νομίζω τη λένε), που έρχεσαι από ευθεία και κάνει ο δρόμος 90 μοίρες αριστερή γωνία και μπαίνει σε τούνελ. Εκεί βλέπω τον μάγκα μπροστά και επιβραδύνει πάρα πολύ. 'Όπα', λέω, 'εδώ σε έφαγα'! Και συνεχίζω με τα όλα πλησιάζοντας. Ξαφνικά τον βλέπω να στρίβει αριστερά και να χάνεται και συνειδητοποιώ πως τελειώνει ο δρόμος και πως η στροφή είναι πολύ πιο κλειστή από όσο περίμενα να είναι. Πλακώνομαι στα φρένα, στην είσοδο τα αφήνω (δεν είχε ΑBS) και στρίβω με 4η (που καιρός, μυαλό και χέρια να κατεβάσω ταχύτητα) και όσα χιλιόμετρα είχα καταφέρει να κινούμαι... τότε το πράμα όντως στρίβει, αλλά ξαφνικά γέρνει τόσο πολύ που έχει πάρει κλίση 40 μοίρες στον διαμήκη άξονα και πατάει μόνο στις δύο (δεξιές) ρόδες. Βλέπω τον τοίχο του τούνελ να πλησιάζει επικίνδυνα και το αμάξι να στρίβει παράλληλα με το τούνελ και τη γωνία της οροφής στους 5 πόντους από το πετρόχτιστο. Ήμουν σίγουρος πως ή θα τουμπάραμε ή θα έγδερνα την οροφή στο τούνελ. Τελικά δεν έγινε τίποτα από τα δύο. Το Clio έβγαλε τη στροφή και συνέχισε να στρίβει αριστερά, βγαίνοντας στην αριστερή λωρίδα του δρόμου (ΕΥΤΥΧΩΣ που εκεί κάτω από το τούνελ είναι μονόδρομος... το αντίθετο ρεύμα περνάει απέξω)! Τότε κάνω μια μικρή τιμονιά προς τα δεξιά για να μεταφέρω το βάρος αριστερά και να αποφύγουμε την τούμπα. Το Clio πέφτει πάλι στα 4, ρίχνει 2 μικρά χαστουκάκια με την ουρά και πλέον τα χιλιόμετρα έχουν πέσει τόσο πολύ που είμαστε 4 άτομα και κάνουμε ροντέο με 30 χαω και 4η ταχύτητα, καθώς το αυτοκίνητο κλωτσάει. 'Πωπω μπράβο ρε μεγάλε, τι έκανες ρε Θεέ, απίστευτο, πωπω τρομερό, δεν γίνονται αυτά τα πράματα'!!! Εγώ από δίπλα έχω αλλάξει 30 χρώματα και έχω καταλήξει σε ένα ημίλευκο 'εκρού του νεκρού', η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή, το μυαλό μου είναι άδειο από σκέψεις και ευχαριστώ όποιον θεό μας έσωσε. Συνέχισα, οδηγώντας σα ζόμπι, με 4η στο κιβώτιο και 50-60 χιλιόμετρα την ώρα στη δεξιά λωρίδα, μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας.

Χειμώνας 2000.Ξεκίνησα Δευτέρα 6 το πρωί από Αθήνα με σκοπό να είμαι Τρίκαλα στις 9.30 για να ξεκινήσω τη δουλειά.Τότε είχα το Daihatsu το Charade.Κατά τις 8 έχω ανέβει τις στροφές μετά τη Λαμία και βρίσκομαι στο πιό ψηλό σημείο απ' όπου αρχίζουν οι καθοδικές στροφές.Πήγαινα σχετικά γρήγορα(όσο με άφηναν τα ''μούτρα'' του γιαπωνέζου ).Οι απέναντι έπαιζαν φώτα και δυστυχώς τους αγνόησα.Ξέχασα να αναφέρω ότι ο καιρός ήταν ηλιόλουστος αλλά είχε κρύο.Στη δεύτερη κατηφορική στροφή βρίσκομαι μπροστά σε αυτοκίνητο που πήγαινε πολύ σιγά προσπερνάω και καθώς ακολουθεί κι άλλη στροφή τσιμπάω το φρένο.Αυτό ήταν.Το αυτοκίνητο αρχίζει ανεξέλεγκτη πορεία κι εγώ να προσπαθώ να διορθώσω βλέποντας μπροστά μου την μια, μια νταλίκα που ανεβαίνει και μια το βουνό δεξιά μου.Ενστικτωδώς το ρίχνω δεξιά και αφού άρχισε να σέρνεται στο κράσπεδο περίπου 30-40 μέτρα πιό κάτω σταματάω.Βγαίνοντας απ' το αυτοκίνητο διαπιστώνω ότι δεν μπορώ να σταθώ όρθιος απ' το γλύστριμα.Τότε συνειδητοποιώ τι είχε γίνει βλέποντας άλλα 3 αυτοκίνητα να έχουν επίσης βγεί απ' το δρόμο.Το σημείο αυτό είναι εντελώς ανήλιο και η πρωινή πάχνη είχε μετατραπεί σε ''μαύρο πάγο''.
Θεωρώντας τον ευατό μου τυχερό που δεν είχε δεξιά γκρεμό και που κατάφερα να αποφύγω την μετωπική με την νταλίκα συνηδειτοποιήσα ότι μέσα στη βιασύνη μου να φτάσω, αγνόησα τα προειδοποιητικά φώτα των οδηγών απ' το απέναντι ρεύμα και δεν με παραξένεψε η πολύ αργή ταχύτητα του αυτοκινήτου που προσπέρασα.Από τότε προσπαθώ να ''διαβάζω'' περισσότερο την συμεριφορά τόσο των απέναντι όσο και των προπορευόμενων αυτοκινήτων γιατί μπορεί αυτοί να έχουν δει κάτι πιό πριν από μένα και να με προστατέψουν.

Ειμαι πρωτος σε φαναρι με την BMW και θελω να κανω u-turn αλλα ο δρομος ειναι σχετικα στενος οποτε λεω 'θα γυρισω με το γκαζι, τι τα εχουμε τα αλογα να'ουμ!' . Ομως, δεν υπολογισα την ασφαλτο-γυαλι σε εκεινο το σημειο οποτε εδωσα λιιιγο παραπανω γκαζακι με αποτελεσμα να ερθω καθετα στο ρευμα που ηθελα να μπω. Ειναι και μακρυ το Μ5 και εκλεισε το δρομο! Μετα εβαλα οπισθεν, ηρθα στα ισια μου και εφυγα, με τους υπολοιπους οδηγους να με κοιτανε και να κραζουν...

λοιπον.
ημουνα στο φαναρι της Ευελπιδων(γωνια) που βγαινει στην Πατησιων.και θελω να παω δεξια.αναβει το φαναρι(ταυτοχρονα με αυτο των πεζων.....) και βλεπω μια γυναικα που θελει να περασει το δρομο(καθετα την πατησιων). δε ξερω πως μου ηρθε και πατησα γκαζι και επιταχυνω στριβωντας με τη σκεψη να περασω γρηγορα και να μην την κανω να περιμενει..... ελα που κανει και αυτη την ιδια σκεψη και αρχιζει να περνα τρεχοντας( με σκυμενο το κεφαλι) .ολα εγιναν ακαριαια.
ε ενα βημα παραπανω να ειχε κανει θα ηταν κατω απο τις ροδες μου... οταν φρεναρα παραλιγο να πεσει πανω στη πορτα μου.

αλλα η μεγαλυτερη μαλακια...
ηταν βραδυ 5 η ωρα γυρναγα απο το δρομο Αγιο Στεφανο-Κιφησια. ειχα τσαντιστει πολυ (αλλη ιστορια αυτη). πηγαινα σχεδον με την ταυτοτητα στο στομα-αδειος δρομος. ερχεται μια στροφουλα 'τωρα θα μπουμε με τα τεσσερα' σκεφτομαι και το κοβω αποτομα.... υπερστρεφει αρκετα και διορθωνω ... περισσοτερο αποτι χρειαζοταν... ε και για να δεσει το γλυκο απεναντι στο βαθος ερχεται φορτηγο (που σκατα βρεθηκε? μαλλον πηγαινε για πρωινο εφοδιασμο). φανταζεστε το σκηνικο εγω να προσπαθω να ισιωσω το γαμιδι που πηγαινε μια απο τη μια .μια αποτην αλλη και με τη νταλικα να ερχεται απεναντι.
πρεπει να εκανα 5-6 τιμονιες περα δωθε , καποια στιγμη συγκεντρωθηκα--ειπα ψυχραιμια και το ισιωσα-εσωσα.

και ο καημενος ο φορτηγατζης πρεπει να τα ειδε ολα.
παντως δεν ειδα τη ζωη μου ταινια.

Νομίζω ότι όποιος οδηγεί κάθε μέρα κέντρο Αθήνας την πρωινή μούτζα την έχει στην ημερήσια διάταξη...
Πρόσφατη πατάτα πριν 2 εβδομάδες πηγαίνοντας μικρολίμανο φθάνω στη στροφή στο τέλος της Συγγρού που κόβει αριστερά και καταλήγει σε παρατεταμένη δεξιά. Η συγκεκριμένη στροφή άνετα πέρνεται με 100 στην είσοδο και γκαζώνοντας συνέχεια σε όλη τη διάρκεια της στροφής για να βγω με 140 στην έξοδο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση και ενώ πήγαινα δεξιά βλέπω ταρίφα στα αριστερά. Δεν έχω πρόβλημα σκέφτομαι και συνεχίζω, οπότε βλέπω τον ταρίφα να το ξανασκέφτεται και να μπαίνει λίιιιγο στο δεξί ρεύμα. Πέφτω τελευταία στιγμή στα φρένα και το αμάξι εμφανίζει υπερστροφικές τάσεις (κοινώς κάνει πως πετάει κωλαράκι).
Αποτέλεσμα: περνάω τον ταρίφα με το αμάξι να παίζει, το τιμόνι να παίζει υπερωρίες (δεν θέλω να σκέφτομαι πόσο δίπλα του πέρασα) και φυσικά να κάνω το σταυρό μου με το που έπιασα Ποσειδώνος...

Πριν από πάρα πολλά χρόνια με τον κουμπάρο μου πάμε να πάρουμε 2 φίλες (την δική του και μία φίλη της για να βολευτούμε και εμείς ).

Ολοκαίνουργιο το SKODA Favorit του κουμπάρου, άστραφτε.
Σταματάμε μπροστά στο σπίτι της κοπέλας κάπου σε ένα κατασκότεινο και ήσυχο στενάκι στην Καλλιθέα.
Ζήτημα να πέρασαν άλλα 2 αυτοκίνητα όσο είμασταν εκεί.

Περιμένουμε κανένα τεταρτάκι και βλέπουμε τις δύο κοπέλες να βγαίνουν.
Η φίλη της φίλης όμως είναι κουκλάρα και μένουμε με το στόμα ανοικτό.
Κάνω στον κουμπάρο μου, εγώ θα κάτσω πίσω μεγάλε και ανοίγω την πόρτα κοιτώντας την κούκλα.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή όμως πέρναγε ένα ταξί και βρίσκει η γωνία της πόρτας στην ρόδα του.
Στραβώνει η πόρτα και γυρίζει η γωνία της προς τα πάνω.

Κατεβαίνουμε και κοιτάμε την πόρτα και οι δύο, εγώ έτοιμος να βάλω τα κλάματα γιατί το αμαξάκι ήταν του κουτιού και γράφωντας τις κοπέλες κανονικά.

Ισιώνουμε την πόρτα κακήν κακώς και φεύγουμε αλλά το υπόλοιπο βράδυ είμασταν να μας κλαίνε οι ρέγγες.

Με την φίλη της φίλης ΔΕΝ έγινε τίποτα τελικά.
Ο κουμπάρος μου χώρισε και αυτός μερικές ημέρες μετά.(αλλά όχι εξαιτίας του γενονότως με την πόρτα)

Έχει οδό Μητσοτάκη η Καλλιθέα;;;

Πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχα μόνο ένα μικρό αυτοκινητάκι και θέση στην πιλοτή για τρία. Έτσι το έβαζα φαρδύ-πλατύ στη μέση. Ένα πρωί ξεκινάω για τη δουλειά και με υπερβολική άνεση βάζω όπισθεν και φεύγω προς τα πίσω κοιτώντας μπροστά επειδή βαριόμουνα να γυρίσω πίσω! Τόση άνεση μιλάμε! Έλα όμως που το προηγούμενο απόγευμα είχε πάρει το αυτοκίνητο η γυναίκα μου και δεν το είχε αφήσει στη μέση της θέσης αλλά πιό αριστερά!
Αποτέλεσμα: γδέρνω το πίσω αριστερό φτερό στην κολώνα. Το αποκορύφωμα: ο γείτονας που μπαίνει εκείνη τη στιγμή στο αυτοκίνητό του με κοιτάει ξαφνιασμένος. Κι εγώ για να το παίξω άνετος συνεχίζω να πατάω γκάζι και γδέρνω και την πόρτα! Και σαν να μην συμβαίνει τίποτα, βάζω πρώτη και φεύγω χωρίς να δω καν τι έκανα στο αυτοκίνητό μου!

Ο χρήστης NIGA έγραψε:
...Το αποκορύφωμα: ο γείτονας που μπαίνει εκείνη τη στιγμή στο αυτοκίνητό του με κοιτάει ξαφνιασμένος. Κι εγώ για να το παίξω άνετος συνεχίζω να πατάω γκάζι και γδέρνω και την πόρτα! Και σαν να μην συμβαίνει τίποτα, βάζω πρώτη και φεύγω χωρίς να δω καν τι έκανα στο αυτοκίνητό μου!

Σόρρυ, αλλά δε μπόρεσα να κρατηθώ

Προσωπικά έχω κάνει διάφορες πατάτες ως οδηγός τα δύο πρώτα χρόνια που απέκτησα δίπλωμα, ευτυχώς όμως καμία όμως από αυτές δεν οδήγησε σε κάποιου είδους ατύχημα.
Η χειρότερη πατάτα που έχω κάνει είναι όταν το καλοκαίρι πριν από 3? χρόνια κατέβαινα ένα βράδυ τη Χρυσοστόμου Σμύρνης στο Νέο Βουτζά και ένα Ibiza πετάχτηκε μπροστά μου παράνομα και με υποχρέωσε να κάνω πολύ επικίνδυνο ελιγμό για να τον αποφύγω. Η πατάτα φυσικά δεν ήταν αυτή, αλλά:
Επειδή δε σταμάτησε καν να δει τι έγινε εκνευρίστηκα σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισα να τον κυνηγήσω, χωρίς φυσικά να με απασχολεί εκείνη τη στιγμή τι θα κάνω όταν τον φτάσω. Έτσι, αντί να στρίψω ένα στενό παρακάτω και να πάω σπίτι μου, φύγαμε και οι δύο με κατεύθυνση προς Ραφήνα, αυτός άρχισε να τρέχει και μαζί του άρχισα να τρέχω και γω. Έστριψα όλες τις στροφές με τουλάχιστον +20-30χλμ/ώρα απ' όσο τις είχα στρίψει στο παρελθόν, τον προσπέρασα, ήθελα όμως να ανοίξω και διαφορά το ζώον. Έτσι, στρίβοντας σε μια κλειστή δεξιά με 100+ χλμ/ώρα το αμάξι έφυγε με τα 4, μεταφέρθηκε ολόκληρο στο αντίθετο ρεύμα και ευτυχώς που τη στιγμή που είδα να έρχεται κάποιο αυτοκίνητο από απέναντι είχα ξαναποκτήσει πρόσφυση και επέστρεψα εγκαίρως στη λωρίδα μου.
Από τότε έκοψα τις λαλακίες του στυλ στρίβω και θα δείξει στην πράξη αν με παίρνει και φροντίζω να πάω γρήγορα μόνο σε δρόμους που ξέρω καλά και διατηρώντας πάντα τη δυνατότητα αντιδράσεων. Ταυτόχρονα προσπαθώ να μην είμαι εκδικητικός.
Το πάθημα μου έγινε μάθημα

Ο χρήστης xtkz πριν 3 χρονια έγραψε:
η μονη πατατα που εχω κανει ειναι ενα μικρο τσουγκρισμα με την οπισ8εν...
(ειχα 1 εβδομαδα το διπλωμα).. ηταν βραδυ, εχω τζιπακι, κ το αλλο ηταν μαυρη Mercedes E-class... ημουν παρκαρισμενος σε στοιχο κ εκανα οπισ8εν να βγω κατευ8ειαν στη φορα του απεναντι ρευματος... βιαστηκα κ λιγο κ το χρωμα κ το υψος του αλλου αυτοκινητου 'βοη8ησαν' κ το ειδα αργα... ευτυχως του εβαλα μονο λιγο το φτερο μεσα-150euros ζημια ενω το δικο μου ουτε καν γρατζουνι8ηκε!! 3εκουμπωσε μονο ο προφυλακτηρας!! αυτα... απο δω κ περα προσοχη στις οπισ8εν για μενα.. πολυ υπουλες!!

Χαχαχα, απο τοτε εχω κανει αρκετες φορες τηγανιτες, βραστες, ψητες πατατες.

Η πιο τρανταχτη τετακε με τη 'bmw του μπαμπα' που εβαλα την πορτα μεσα σε ενα στα8μευμενο (εγω δεν ενιωσα τιποτα). Σταματησα κ αφησα τηλεφωνο (ψευτικο, jk) σε μια κυρια που ειχε ενα σαντουιτσαδικο απεναντι απο το συμβαν, κ μου ειπε οτι αυτο το αυτοκινητο ηταν παρατημενο εκει κ ηταν ηδη τρακαρισμενο. Τηλεφωνο δεν με πηραν ποτε, οποτε ολα καλα.

Αλλη πατατα που εκανα εναν χειμωνα ηταν να μπω σε ενα λιβαδι με μια στανη μετα τη διασταυρωση προς Φτερολακα στον Παρνασσο για λασπολουτρο. Το ειχα 3ανακανει το καλοκαιρι, με νερο μεχρι το καπω, τρελλα! Τον χειμωνα ομως με τις βροχες κ τα χιονια ειχε μαλακωσει τοσο το χωμα που αλλου πατουσα κ αλλου βρισκομουν. Περναω μια τη λασπολιμνη κ βγαινω απο τον δρομο (για προσφυση) για την αναστροφη. Στην επιστροφη περναω παλι την λιμνη, τα λαστιχα ειχαν μπουκωσει ομως κ το νερο ειχε φαει το χωμα γυρω απο ενα βραχακι. Ενω το περνουσα, το πισω μερος γλυστρισε κ προσγειω8ηκε πανω του. Δε σταματησα γιατι ημουν με 1η κοντη κ πολυ ανεβασμενες στροφες κ προχωρουσα ελαχιστα. Κ μετα ακολου8ουσε ανηφορα (ευτυχως το πανω μερος ειχε τσιμεντο) μεγαλης κλισης για να βγω στον δρομο. Με το που βγηκα στον δρομο ειδα εναμιση δαχτυλο λασπης μαζι με πετραδακια γυρω απο το λαστιχο. Καλη εμπειρια αλλα ειμαι πιο προσεκτικος απο τοτε οταν ειμαι μονος.

3η πατατα ημουν Καρπενησι κ πηγαινα προς Μεγ.Χωριο. Βλεπω ταμπελα 20km για Φαραγγι Πανταβρεχει. Λεω στην κοπελα μου οτι το χω ακουσει κ ειναι απιστευτο, 20 λεπτα 8α ειναι μονο, παμε? Παμε. Καναμε 2μιση ωρες να ανεβοκατεβουμε την Καλιακουδα κ 2 ωρες επιστροφη. Ειμασταν απροετοιμαστοι κ δε φτασαμε μεχρι το φαραγγι (μπαινεις μες στον Κρικελλοποταμο κ χρειαζεται μαγιω κ καταλληλα παπουτσια). Η βενζινη ηταν κατω απο τη μεση ενω πηγαιναμε κ στην επιστροφη το επαι3α WRC απο την κουραση με αποτελεσμα να σπασω ενα ακρομπαρο.

Α! Και μια φορα πηγα να προσπερασω σταματημενους για να στριψω πιο κατω αριστερα, αλλα ερχοταν καποιος, γλυστρουσε κατω κ επεσα πανω σε εναν που δεν εφταιγε σε τιποτα. Σταματησα κ ειχε χρωμα απο το bull-bar μου στο πλαι πισω κ στην πισω πορτα. Αφου απολογη8ηκα του εγγυη8ηκα οτι βγαινει με αλοιφη κ του εδωσα το τηλεφωνο μου για παν ενδεχομενο. Δεν με πηρε ποτε. Αυτη ηταν κανονικη πατατα γιατι πηγα να το παι3ω ε3υπνος κ να περασω ολους οσους περιμεναν μπροστα μου για να στριψω ενα στενο πιο κατω. Τελευταια φορα που εγινε.

Τελος, παιζει αυτο να ειναι το πιο μεγαλο ποστ που εχω κανει.

Ο syele αραγε θα γραψει σ αυτο το θρεντ;

Εσύ τι λέει, στην λαϊκή είσαι;

Aντε,για πες τι εννοείς...