Ακόμια μια περιπετειώδης εξόρμηση στην καρδιά της Αιτωλοακαρνανίας και της Ευρυτανίας! Νόμιζα πως είχα βρει την υγειά μου που λέμε, την ηρεμία μου. Έκανα λάθος! Για να βρεις την ηρεμία σου πρέπει να περάσεις πρώτα από όλα τα ενδιάμεσα στάδια που περιλαμβάνουν λάθη, κακές εκτιμήσεις και επιλογές, δοκιμές, κακές συγκυρίες. Το παν φυσικά μετά από όλα αυτά είναι να αξιολογείς σωστά και να κάνεις τις ''σωστές επιλογές'' ή τουλάχιστον ''πιο ενδεδειγμένες''.

Αυτή τη φορά βρέθηκα στη βόρεια πλευρά του Παναιτωλικού. Στόχος μου ήταν να ανέβω στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται στα 1600m υψόμετρο.

Προσεγγίζοντας τη λίμνη Κρεμαστών.

Από το χωριό Άγιος Βλάσιος τράβηξα τον σύντομο ασφάλτινο δρόμο που καταλήγει στις κατασκηνώσεις, από εκεί συνέχισα δεξιά σε κάθετο χωματόδρομο ο οποίος μετά από 15 περίπου λεπτά δύσκολης ανάβασης κατέληξε σε ένα ξέφωτο. Ο δρόμος αυτός μετά από βροχές θα είναι απροσπέλαστος.

Youtube Video

Στο ξέφωτο βρισκόταν και ένα Ford Ranger το οποίο βρισκόταν στο στοιχείο του!

Η μέρα ήταν πάρα πολύ ζεστή. Το καλό ήταν ότι το μονοπάτι στο μεγαλύτερο μέρος του περνά από πυκνό ελατοδάσος.

Στο ξέφωτο δεν υπήρχε σήμανση και έφαγα κάποια ώρα για να βρω που βρίσκεται το μονοπάτι.

Το οποίο ομολογουμένως ήταν άριστα σηματοδοτημένο, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα.

Μαγικές εικόνες εντός του δάσους. Η ανηφόρα είναι συνεχής και αδυσώπητη. Η χάραξη του μονοπατιού είναι άριστη παρολαυτά.

Σε περίπτωση που κάποιος δεν έβρισκε το μονοπάτι και δοκίμαζε να ανέβει με αυτοσχεδιασμό ψηλότερα, είναι δεδομένο ότι θα έμπλεκε σε περιπέτειες, ειδικά χωρίς την απαιτούμενη εμπειρία και χωρίς τις απαραίτητες προμήθειες.

Δεν είναι τυχαία άλλωστε τα συμβάντα με τους τουρίστες που αυξάνονται συνεχώς. Θέλει πολλή προσοχή γιατί ας πούμε ότι με το μονοπάτι μπορεί να χρειαστείς μια ώρα για να φτάσεις στο εκκλησάκι. Χωρίς μονοπάτι σε τέτοιο τερέν μπορεί να φας 3 ώρες και για 3 ώρες είναι πολύ πιθανό να μην έχεις την κατάλληλη ποσότητα νερού. Εδώ μια παλιά δεξαμενή.

Προσεγγίζω τα υποαλπικά τοπία, όπου τα δέντρα δεν καταδέχονται. Στα εκτεθειμένα λιβάδια το καπέλο, τα γυαλιά και το αντηλιακό είναι απαραίτητα τέτοια εποχή.

Μια πηγή με ελάχιστο νερό.

Το εκκλησάκι διακρίνεται στη βάση αυτού του πελώριου βράχου. Πάντα με γοητεύουν αυτές οι εικόνες, η πίστη, η δύναμη και το μεράκι των ανθρώπων που σε αυτές τις εσχατιές δημιουργούν μιτάτα, ξωκλήσια ακόμη και οχυρά.

Η ανάβαση προς το εκκλησάκι έχει αρκετή κλίση

Όσο πλησιάζω τόσο περισσότερο δέος νιώθω.

Δέος νιώθω και με την ασύλληπτη θέα φυσικά. Εννοείται το χειμώνα η θέα θα είναι 10 φορές καλύτερη.

Ήρθε η ώρα να ανάψω κανένα κεράκι, μπας και με λυπηθεί...

Youtube Video

Ήθελα να θαυμάσω τη θέα από τη δεξιά πλευρά του βράχου.

Η συνέχεια του Παναιτωλικού όρους

Επέστρεψα στο εκκλησάκι για να κατευθυνθώ λίγο προς το ελληνικό Μάτερχορν όπως λέγεται, τον Κούτουπα. Η ώρα ήταν περασμένη γιατί λόγω κούρασης είχα ξεκινήσει σχετικά νωρίς και η αλήθεια είναι ότι δεν έδινα πιθανότητες να προλάβω να ανέβω στην κορυφή.

Το μονοπάτι ήταν πολύ ωραίο με άγριους βραχώδεις σχηματισμούς.

Και βαθιές χαράδρες!

Σε αυτό το σημείο υπολόγισα ότι θα ήθελα μίνιμουμ 1.5 ώρα για κορυφή. Θα προλάβαινα οριακά και δε θα έκανα τίποτε άλλο. Απλώς θα επέστρεφα πίσω. Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα γλίτωνα μεγάλη ταλαιπωρία αν αποφάσιζα να ανέβω στην κορυφή. Φυσικά αυτό που θα γλίτωνα, θα το εισέπραττα μεγαλοπρεπώς στην επόμενη εξόρμηση. Γιατί όταν πατάς σε σαθρά θεμέλια, είναι δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα θα πέσεις.

Επέστρεψα λοιπόν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα να γυρνάω ασφάλτινα προς τα πίσω. Στον οικισμό Μπισδουναίικα είχα εντοπίσει από παλιότερα μια χωμάτινη διαδρομή η οποία είχε διαφορετική χάραξη από την κλασσική που ακολουθούν όλοι προς Αλέστια-Τσέρκοβα κλπ. Αυτή κατέληγε στον Ψηλόβραχο και ήταν εκπληκτική! Το εντυπωσιακό είναι πως ακόμη και στα 800-900 μέτρα υψόμετρο, το θερμόμετρο έγραφε 41 εώς 43 βαθμούς! Απίστευτη ζέστη η οποία φυσικά δε με απασχολούσε ιδιαίτερα εντός του αυτοκινήτου.

Youtube Video

Ο δρόμος περνά ακριβώς από κάτω από κατακόρυφους βράχους!

Κάποια στιγμή όμως σε ένα σημείο υπήρχε κάτι διαφορετικό που αμέσως μου τράβηξε την προσοχή!

Σαν να ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα! Έμοιαζε με το πρόσωπο του Δία όπως και στο Στεφάνι του Ολύμπου! Μοναδικό θέαμα!

Youtube Video

Πολύ κοντά στον Ψηλόβραχο η θέα στη λίμνη ήταν εκπληκτική!

Κατέληξα στην Αγία Δευτέρα Ψηλόβραχου για να θαυμάσω το τρομερό σημείο που είναι χτισμένη!

Μια συρμάτινη γέφυρα ενώνει 2 βραχώδεις όγκους μεταξύ τους που μοιάζουν σαν να έχουν κοπεί με μαχαίρι!

Εμπειρία ζωής η διάσχιση της συρμάτινης γέφυρας. Μου θύμισε την αντίστοιχη στη Λυσιά στον νομό Ιωαννίνων. Είναι κάπως τρομακτική έτσι όπως ταλαντώνεται όταν βρίσκεσαι πάνω.

Το εκκλησάκι της Αγίας Δευτέρας. Τι πήγαν και έφτιαξαν οι τύποι?

Γέφυρα Επισκοπής.

Εντός του ναού.

Κατεβαίνοντας προς Γέφυρα Επισκοπής, μου τράβηξαν την προσοχή αυτοί οι γεωλογικοί σχηματισμοί οι οποίοι ονομάζονται Νοχτάρια. Στο Μικρόβαλτο Κοζάνης υπάρχει ένα ολόκληρο γεωλογικό πάρκο γεμάτο με παρόμοιους σχηματισμούς αλλά και άλλους ακόμη εντυπωσιακότερους που ονομάζονται Μπουχάρια.

Μετά τη Γέφυρα Επισκοπής μπήκα σε έναν μεγάλο σε μήκος χωματόδρομο ο οποίος καταλήγει στο χάνι του Μέγδοβα

Ο δρόμος ήταν σε γενικές γραμμές βατός όμως στο 6ο χιλιόμετρο από τα συνολικά 17 που έχει μήκος, βλέπω έκπληκτος στο κοντέρ low pressure.

Το δεξί λάστιχο είχε τρυπήσει και έξω είχε 40 βαθμούς. Δεν έβγαινα να βάλω τη ρεζέρβα για κανένα λόγο. Συνέχισα κανονικά τον χωματόδρομο χωρίς να αντιμετωπίσω πρόβλημα. Σε ορισμένα σημεία μετά βίας καταλάβαινα ότι έχω κλαταρισμένο λάστιχο. Άτιμα Runflat, σας πίστεψα ότι για να έχετε αυτές τις δυνατότητες, θα είστε και ανθεκτικά στις κακουχίες. Ούτε 5.000km δε βγάλατε!!!!

Εντυπωσιακή εικαστική παρέμβαση σε ένα άκυρο σημείο. Δεν έχω ιδέα ούτε απο ποίον, ούτε το γιατί! Αλλά είναι ωραίο το αποτέλεσμα!

Απο μακριά θα ορκιζόσουν ότι βλέπεις κάποιους να σε περιμένουν. Θα είχε πλάκα να βρίσκεσαι το βράδυ εδώ και να μην ξέρεις!!!

Προσεγγίζοντας τον Μέγδοβα

Στο τέλος του χωματόδρομου.

Το λάστιχο όπως βλέπετε δεν είναι πίτα. Υπάρχει η δυνατότητα κίνησης μέχρι κάποια ταχύτητα. Απέχω από το Καρπενήσι 30 περίπου χιλιόμετρα με στροφές. Η διαδρομή βγαίνει αργά αλλά με ασφάλεια. Έχω τιμόνι κανονικά! Άτιμα Ρανφλατ, μου χαλάσατε αυτό που είχα στο μυαλό μου! Σούπερ κράτημα στην ασφαλτο σε όλες τις συνθήκες και αντοχή στις κακουχίες των χωματόδρομων. Πολύ κρίμα. Θα μου πείτε βέβαια, αν ήταν τόσο απλό δε θα υπήρχαν All Terain ελαστικά και τα αγροτικά και τα τζηπ θα φορούσαν Ρανφλατ. Ναι οκ απλώς δεν είχα δει και κάποιον να το έχει δοκιμάσει στην πράξη. Έπρεπε να το δοκιμάσω γιατί αν πετύχαινε θα ήταν τέλειο!

Youtube Video

'Εφτασα στο Καρπενήσι όπου είχε δροσιά και έβαλα τη ρεζέρβα. Ο καιρός έδειχνε να πηγαίνει για βροχή και ήταν πραγματικά κουφό.

Κάποια στιγμή ξεκίνησε να ρίχνει χαλάζι!!! Τι άλλο θα δούμε καλοκαιριάτικα? Τι άλλο με περιμένει?

Λίγο μετά το τούνελ του Τυμφρηστού πέφτω σε λακκούβα και ξεκινάω αμέσως να βλέπω low pressure!!! ''Ω Θεέ δεν είναι δυνατόν'' φώναξα! Έσκασε και το αριστερό! 2 λάστιχα στην ίδια βόλτα! Έριχνε τόσο δυνατή βροχή που δε μπορούσα καν να βγω από το αυτοκίνητο να δω τι συνέβη! Συνέχισα κανονικά ελπίζοντας πως στη Λαμία θα βρω κάποιο βουλκανιζατέρ.

Λίγο πριν το Λιανοκλάδι συνάντησα ένα κλασσικό βενζινάδικο που έχει και βουλκανιζατέρ, απλώς έλειπε ο λαστιχάς που τα αλλάζει! Και δε σηκώνει τηλέφωνα όταν φεύγει από τη δουλειά σύμφωνα με τα λεγόμενα του βενζινά! Επίσης η φάση γινόταν όλο και καλύτερη καθώς όλοι ήταν κλειστοί στη Λαμία και ο βενζινάς έδινε μηδενικές πιθανότητες να με εξυπηρετήσει κάποιος. Πράγματι στο google ήταν όλοι κλειστοί. 2-3 δε σήκωναν καν τηλέφωνο!

Υπήρχαν 2 επιλογές. Ή έπαιρνα την οδική και έμπαινα Λαμία να δω αν υπάρχει ΚΤΕΛ ή το έπαιζα όλα για όλα και ξεκινούσα να επιστρέφω πίσω με ταχύτητες εώς 60km. Αν κάποια στιγμή το λάστιχο διαλυόταν τελείως θα έπαιρνα εκείνη την ώρα οδική και θα έβλεπα μετά τι και πως. Έπρεπε απαραιτήτως να επιστρέψω και πήρα την απόφαση να το κάνω, αν και στην εξωτερική πλευρά του πλαϊνού ένα κομμάτι έδειχνε να ξεκολλάει. Δεν έδινα πιθανότητες ούτε να πλησιάσω καν κοντά στη Θήβα. Είχα ενημερώσει μήπως με μαζέψουν αν φτάσω κάπου εκεί.

Προς έκπληξή μου συνέχιζα και συνέχιζα και συνέχιζα, έφτασα Θήβα και η συμπεριφορά του τιμονιού δεν είχε αλλάξει καθόλου. Κάποια στιγμή στις 2 το βράδυ έφτασα οδικώς στην Αθήνα από την παλιά εθνική λόγω πολύ χαμηλής ταχύτητας και λόγω των 20 λιγότερων χιλιομέτρων απόστασης που θα μπορούσε να αποδειχθεί κομβική.

Διένυσα περίπου 280km (συνολικά αν λάβουμε υπόψιν και τα προηγούμενα 320 με 11 χωματόδρομου) με σκασμένο λάστιχο και ρεζέρβα στο άλλο μπροστινό. Το λάστιχο την επόμενη μέρα ήταν έτσι

Το κομμάτι πάνω δεξιά ήταν σε λίγο καλύτερη κατάσταση πριν τη Λαμία, τελικά το σκυλί δε διαλύθηκε και ακόμα κρατά το βάρος του αυτοκινήτου. Δεν είναι πίτα δηλαδή!!!!!!!!!

Και ερωτώ εγώ, πως διάολο δε διαλύθηκε σε αυτόν τον βιασμό που του έκανα και δεν άντεξε τις κακουχίες των χωματόδρομων όντας φουσκωμένο κανονικά? Η απάντηση πιθανότατα βρίσκεται στο χαμηλό προφίλ όπου τα πλαϊνά βρίσκουν πολύ εύκολα στα κοτρώνια και τραυματίζονται. Ίσως και να παραείναι άκαμπτο και να μην έχει καθόλου ελαστικότητα όπως τα ψηλότερα προφίλ.

Έτσι λοιπόν ήδη προμηθεύτηκα 16αρες ζάντες και έχω παραγγείλει Α/Τ ελαστικά. Εντάξει έμαθα με τον δύσκολο τρόπο αλλά όπως είπα και πριν, δεν είχα δει και κάποιον να δοκιμάζει Runflat στους χωματόδρομους όντας δεδομένα πολύ ανθεκτικά, οπότε έπρεπε να δοκιμάσω εγώ.

Σύντομα θα πάμε σε άλλη κατηγορία και θα έχουμε να πούμε πολλά! Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά με υγεία πάνω από όλα. Και να μαθαίνετε φυσικά από τα λάθη των άλλων, γιατί δε θα ζήσετε αρκετά για να τα κάνετε όλα εσείς!

@yem said in Παναιτωλικό- Προφήτης Ηλίας- Αγία Δευτέρα 23-6-2024:

Αλλο ένα τέλειο ποστ.
Συγχαρητήρια! Ευχαριστούμε που μας ταξιδεύεις.

Μπορείς να βάζεις μέσω γκουγκλ μαπς λινκ το δρομολόγιο που κάνεις?

Σε ευχαριστώ φίλε μου. Συνήθως το google δε με αφήνει να χαράξω τους χωματόδρομους είτε αν είναι πολλά τα σημεία δε χωράνε σε μια χάραξη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση κατάφερα και τη σχεδίασα πάντως, δες εδώ https://maps.app.goo.gl/f6CqAehpvW2uvRzu8