στην ζωη μου, στην αυλη μου, νυχτολουλουδο, που μου ζωντανευεις μονο καθε σουρουπο, σαν παραμυθιου καταρα η αγαπη μας, παντα στα μισα του μενει το φεγγαρι μας

Ο χρήστης AKAGITI έγραψε:
............................... το φεγγαρι μας

Φεγγαρι μαγια μου' κανες
και περπατω στα ξενα
ειναι το σπιτι ορφανο
αβασταχτο το δειλινο
και τα βουνα κλαμενα.

Στειλε ουρανε μου ενα πουλι
να παει στη μανα υπομονη.

Ερρικος Θαλασσινος-Μικης Θεοδωρακης.

Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή
της νύχτας μου φεγγάρι
της μάνας μου ήσουν η ευχή
της Παναγιάς η χάρη.

Στον πυρετό ήσουνα δροσιά
κερί μες στο σκοτάδι
άστρο στην κοσμοχαλασιά
βασιλικός στον Άδη

Έφυγες και κλαίει ο άνεμος στο κύμα
κλαίνε τ' άστρα κι η νυχτιά
κλαίει η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει κι η Παναγιά

Ο χρήστης Coyot έγραψε:

της νύχτας μου

Θα βγω έξω στο δρόμο, θα γυρνάω σαν τρελός
δε θα 'χω την ανάγκη και τα πρέπει κανενός
ο αέρας θα φυσάει το πρόσωπό μου διαρκώς
ελεύθερος θα είμαι και θα νιώθω σαν Θεός

Δε θέλω να σε θυμάμαι
και δε με νοιάζει αν αυτή τη νύχτα μόνος θα 'μαι
θέλω να σε ξεπεράσω
μα πες μου τη μορφή σου αν θα ξεχάσω

Επειδή με έκανες και πόνεσα
επειδή τα μάτια σου δε γνώρισα
επειδή δυο μήνες τώρα σε ζητώ
επειδή δεν μπορώ

Ο χρήστης Funis έγραψε:
Θεός

Μια γυναικα,ενας αντρας κι ενας θεος
ενας ερωτας θεος να μας σημαδευει
να σου δινω τα φιλια στων κεριων το φως
και να παιρνω αυτα που ο νους μας απαγορευει.

Ο χρήστης DAP έγραψε:

φως

Σάλεψε σαν το σπέρμα
σε μήτρα σκοτεινή,
το φοβερό της μνήμης
έντομο μες στη γη.

Κι όπως δαγκώνει αράχνη,
δάγκωσε το φως.
Έλαμψαν οι γιαλοί
κι όλο το πέλαγος!

Φίλα με, κράτα με, σφίξε με γερά
λιώνουνε στο φως του ήλιου τα φτερά
ανύποπτος χρόνος, θεία συντριβή
η σκέψη φωλιάζει σε μία φυλακή

Λιμάνια άδεια, χάρτινοι έρωτες
ψελλίζουν πάθη που χάθηκαν στο χθες
φωτιά και πάγος, αγάπης σάλος
μικρός φουκαράς, ασήμαντος μάγος

Αν είναι να φύγω ας φύγω πρωί
στη σωστή εποχή σε λάθος στροφή...

Ο χρήστης Funis έγραψε:
να φύγω ας φύγω

Φευγω ,φευγω και παιρνω την καρδια σου
κι ενα τραγουδι συντροφια μου
φευγω,φευγω
Φευγω κι αφηνω πισω μου συντριμια
αρρωστημενους και αγριμια
φευγω, φευγω ,φευγω τωρα φευγω.

αγρίμια κι αγριμάκια μου
αγρίμια κι αγριμάκια μου
λάφια ν΄αλαφιά μου
πέστε μου που
πέστε μου που ειν΄οι τόποι σας...

Σ' ένα κλουβί-γραφείο, σαν αγρίμι
παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι

Όμορφη που 'ναι η ζωή, όμορφη σαν ψέμα
και το φως της άνοιξης κόκκινο σαν αίμα
Ρίχνει ο χρόνος το φτερό, το φιλί σου δώσ' μου
Καθρεφτάκι ο έρωτας στο κλουβί του κόσμου

Στου πόνου τη τρελή γιορτή και στο μεθύσι το βαθύ
θα βρεις ότι έχει πια χαθεί κι ότι άργησε να φτάσει

Όμορφη που 'ναι η ζωή...

Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του
Μπρος στον καθρέφτη γέρνει τη μορφή του
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Ο χρήστης Lippi έγραψε:
στον καθρέφτη

Δυο δυο περασαν να τα τα κοριτσια
ολο ντρεπονται τα κοριτσια
...............................
στον καθρεπτη καθε βραδυ στα κρυφα
βλεπουνε να μεγαλωνουν μ' ενα φοβο στην καρδια
τη μαμα τους τη ρωτανε καθε μηνα μια φορα
τα κοριτσια που περνανε δυο δυο βιαστικα

Απο το Φορτηγο
Στιχοιι-μουσικη: Διονυσης Σαββοπουλος

Μια πάχνη πέφτει στον καθρέπτη μου όταν ντύνεσαι
Και μία πίκρα το δωμάτιο πλημμυρίζει
Εγώ κοιμάμαι να μη δω που απομακρύνεσαι
Και η ερημιά μου απ' το παράθυρο γυρίζει

έβγα στο παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου.....

Καποιο παραθυρο εχει φως,
καποιον τον τρωει ο πυρετος,
μας φευγει βημα,βημα.
Καποιο καραβι στ' ανοιχτα
με χιλια βασανα βαστα
να μην το πιει το κυμα.

Και μεις οι τρεις στον καφενε
τσιγαρο πρεφα και καφε
βρε δεν βαριεσαι αδελφε.

Ήθελα να ‘μαι αστραπή που σβήνει μες το βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
Να ‘μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες το κορμί σου

Tα δυο σου **χέρια **πήρανε βεργούλες και με δείρανε
βεργούλες και με δείρανε και τη χαρά μου πήρανε

Τα χέρια σου με κάψανε που άλλον αγκαλιάσανε
που άλλον αγκαλιάσανε και δε με λογαριάσανε

Μ' αυτά τα χέρια σου τα δυο, σκάψε τη γης βαθιά να μπω
σκάψε τη γης βαθιά να μπω, να μη σε βλέπω και πονώ

Ο χρήστης Coyot έγραψε:
....... τη χαρά μου πήρανε

Το μερτικο μου απ' τη χαρα
μου το' χουν παρει αλλοι
γιατ' ειχα χερια καθαρα
και μια καρδια μεγαλη.

Θεε μου τη δευτερη φορα
που θα' ρθω για να ζησω
οσο η καρδια κι αν λαχταρα
δε θα ξαναγαπησω.

Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
Κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
Να με βρει στο, να με βρει στο σκοτάδι

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
Θα κόψουν την, θα κόψουν την καρδιά μου

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα 'χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου