offset
το άρθρο παρέθεσα δεν τα έγραψα εγώ. Πάντως δείχνει το επίπεδο κάποιων που καλούνται να αντιμετωπίσουν μια τραγική κατάσταση. Τζάμπα μαγκιά και εθνικοφροσύνη.
Επειδή εγώ ή εσύ ήμασταν μάγκες και δεν μας πείραζε κανείς ή δεν είχαμε προβλήματα δε σημαίνει ότι είναι όλοι το ίδιο. Κάποιοι έχουν περισσότερη ανάγκη την προσοχή μας και την ευαισθησία μας.

το κεμχ δηλαδη εγινε τοσο αυστηρο?

Κακή εφαρμογή απλών κανόνων έκαναν. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνονται σε κάποιες περιπτώσεις όπως πχ σε τέτοιο τραγικό συμβάν για να μην καταρρακωθεί το ηθικό των στρατευμένων. Πχ αν πέσει αεροπλάνο και χαθεί ο πιλότος πετάνε την επόμενη μέρα όλοι οι πιλότοι της Μοίρας ή της Μονάδας αν έχει περισσότερες της μίας Μοίρες κλπ. Απλά κλήθηκαν άνθρωποι ακατάλληλοι έως επικίνδυνοι από ότι διαβάζω να τα εφαρμόσουν.
Δεν ξέρω πόσο φταίνε αυτοί που τα εφάρμοσαν οι αυτοί που έπρεπε να τους έχουν ετοιμάσει να το κάνουν.

Μόνο που στο στρατό πάμε υποχρεωτικά, ενώ σπουδάζουμε και δουλεύουμε έχοντας επιλογές (έστω και θεωρητικές).
Οπότε αυτοί που μεριμνούν για την εκπλήρωση της υποχρέωσης προς την πατρίδα ας μεριμνήσουν λίγο και για μερικά παιδιά που ίσως το έχουν ανάγκη.

Όσο για τις στατιστικές, επειδή θυμόμουν ότι το είχα διαβάσει.

Ιδού τα «μαγειρέματα»

Του ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ

«Ερευνα» χωρίς έρευνα κάνει το υπουργείο Αμυνας για να μην τσαλακώσει το προφίλ του.
Μια πλασματική εικόνα για τις αυτοκτονίες στο στρατό επιχείρησε να παρουσιάσει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, βαφτίζοντας έρευνα το «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων του στρατού.

Το βασικό συμπέρασμα της επίσημης μελέτης ήταν ότι οι δείκτες είναι περίπου ίδιοι τόσο στις ένοπλες δυνάμεις όσο και στο γενικό πληθυσμό (5,84 ανά 100.000 και 5,34 ανά 100.000 αντίστοιχα). Μάλιστα, σημείωναν ότι τα στοιχεία είναι παρόμοια με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Δυο έφεδροι γιατροί από το «Δίκτυο Σπάρτακος» τα έβαλαν όλα κάτω και αποκαλύπτουν πώς το υπουργείο προσπάθησε να φτιάξει την πραγματικότητα των στοιχείων στα μέτρα του:

1. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχουν εντελώς διαφορετική στρατιωτική δομή, ενώ συμμετέχουν -σε μεγάλο ποσοστό- σε εμπόλεμες ζώνες. Υπ' αυτό το πρίσμα, εάν συγκριθούν με την Ελλάδα, εδώ είναι περισσότερες οι αυτοκτονίες.

2. Από τα επίσημα στοιχεία των υγειονομικών στατιστικών του στρατού, οι αυτοκτονίες των οπλιτών κατά τα έτη 1999, 2002 και 2003 ήταν 21, δηλαδή 13,5 ανά 100.000!(1) Ο δείκτης εμφανίζεται μειωμένος με πατέντα: Προσέθεσαν και αυτές των στελεχών (τέσσερις), όπως και των άλλων κλάδων (ναυτικό και αεροπορία 2,7 ανά 100.000 και 4,5 αντίστοιχα).

Αποτέλεσμα: Το ποσοστό μειώνεται στο 5,84 και αναφέρεται σε όλες τις ηλικίες του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας!

3. Αν συγκριθεί το πραγματικό ποσοστό (στους οπλίτες) με τις αντίστοιχες ηλικίες στο γενικό πληθυσμό (που είναι μικρότερο με 3,833 ανά 100.000),(2) τότε φαίνεται ότι το ποσοστό στους φαντάρους είναι υπερτριπλάσιο!

4. Από το ποσοστό, που εμφανίζει το υπουργείο, έχουν αποκλειστεί όσοι έχουν έντονες ψυχικές διαταραχές ή σοβαρά χρόνια νοσήματα. Κάτι που θα ανέβαζε ακόμη περισσότερο τον δείκτη.

5. Μεταξύ στρατού, ναυτικού και αεροπορίας υπάρχει μεγάλη διαφορά στα ποσοστά. Ακριβώς για να μην φανεί ότι ο στρατός έχει το μεγάλο πρόβλημα, το προσωπικό όλων αθροίζεται και έτσι ο δείκτης μειώνεται! Αποδίδεται, στις «ιδιομορφίες του κάθε κλάδου».

6. Εκτός των στατιστικών και τα συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν να είναι «στρατευμένα». Οι παράγοντες κινδύνου διακρίνονται σε ατομικούς και σε οφειλόμενους στο στρατιωτικό περιβάλλον.

Στο τελευταίο ουσιαστικά αναφέρεται μόνον η χρήση πυροβόλων όπλων και ο αρνητικός χαρακτηρισμός όσων ζητούν ψυχιατρική βοήθεια: Ο στιγματισμός γίνεται δομικό στοιχείο της στρατιωτικής λογικής, που για χάρη του αξιόμαχου, όσοι μένουν πίσω είναι τουλάχιστον λιγότερο άντρες από τους υπόλοιπους.

7. Καμία αναφορά δεν γίνεται σε βασικές συνισταμένες της στρατιωτικής ζωής, όπως ομοιομορφία, ισοπέδωση του ατόμου (είσαι ο... και λέγεσαι), ιδρυματισμό σε καταστάσεις «εμπλοκής» των υπηρεσιών, τυφλή υπακοή (που ενισχύει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση), το νεκρό χρόνο του στρατού σε ένα ανταγωνιστικό κοινωνικό περιβάλλον...

(1) Επιλέχθηκαν αυτές οι χρονιές, γιατί στα στατιστικά στοιχεία του υγειονομικού υπάρχει σαφής διαχωρισμός των περιπτώσεων οπλιτών και μονίμων στελεχών. Αντίθετα στα στοιχεία των ετών 2000 και 2001 δεν υπάρχει τέτοιος διαχωρισμός.

(2) World Health Organization, Geneva, 2005.

http://www.enet.gr/online/online_hprint ... d=59563948

Ο χρήστης manosk έγραψε:
Αν γίνει μια στατιστική έρευνα και διαπιστωθεί ότι αναλογικά οι νέοι που πάνε στρατό αυτοκτονούν σε μικρότερο ποσοστό από εκείνους που αυτοκτονούν σε άλλες περιόδους της ζωής τους, πχ στις σπουδές ή κατά την εργασία, τί θα λέγαμε;
Στο στρατό πηγαίνουν πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από ψυχικές παθήσεις, που είναι ναρκομανείς ή εξαιρετικά ευαίσθητοι. Η ζωή η ίδια δεν είναι καθόλου πιο ήπια με αυτούς από τον στρατό όπου, τουλάχιστον, το περιβάλλον είναι πιο κλειστό και πιο ελεγχόμενο. Αν κάποιος αυτοκτονήσει επειδή του φαίνεται τόσο δύσκολη μια σκοπιά, μια αγγαρεία, μια αδικία, μια ερωτική απογοήτευση, πώς διάολο θ' αντέξει στη ζωή αργότερα;

Τουλάχιστον μία έρευνα του US Army που είχα διαβάσει πριν μερικά χρόνια έδειχνε ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών ήταν υψηλότερα στο στρατό.

Στην Ελλάδα είχε παρουσιασθεί πριν μερικούς μήνες μία έρευνα του ΓΕΕΘΑ που έδειχνε ότι τα ποσοστά είναι ελάχιστα παραπάνω σε σχέση με την πολιτική ζωή. Απκαλύφθηκε όμως ότι η έρευνα περιείχε αρκετές λαθροχειρίες με στόχο να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, ενώ το πραγματικό νούμερο αυτοκτονιών ήταν αρκετά μεγαλύτερο. Εδώ και σχετικό λινκ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid= ... ubid=39385 (από ρεπορτάζ του έθνους)

Ο χρήστης EMMANOYHL έγραψε:
Κακή εφαρμογή απλών κανόνων έκαναν. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνονται σε κάποιες περιπτώσεις όπως πχ σε τέτοιο τραγικό συμβάν για να μην καταρρακωθεί το ηθικό των στρατευμένων. Πχ αν πέσει αεροπλάνο και χαθεί ο πιλότος πετάνε την επόμενη μέρα όλοι οι πιλότοι της Μοίρας ή της Μονάδας αν έχει περισσότερες της μίας Μοίρες κλπ. Απλά κλήθηκαν άνθρωποι ακατάλληλοι έως επικίνδυνοι από ότι διαβάζω να τα εφαρμόσουν.
Δεν ξέρω πόσο φταίνε αυτοί που τα εφάρμοσαν οι αυτοί που έπρεπε να τους έχουν ετοιμάσει να το κάνουν.

Υπάρχει όμως μια διαφορά. Ο κίνδυνος του θανάτου υπάρχει για τους ιπτάμενους κάθε λεπτό που πετάνε, ενώ παράλληλα οι ίδιοι έχουν μεγάλη συναίσθηση καθήκοντος. Άρα όταν κάποιος πέσει, έχει νόημα να σηκώσεις όλη την πτέρυγα στον αέρα την επόμενη μέρα σαν ένεση ηθικού, σαν αντίδραση ή ακόμα και σαν φόρο τιμής στο νεκρό.

Αντιθέτως οι κληρωτοί βαριούνται τη ζωή τους και μισούν αυτό που κάνουν. Αν ο δίπλα μου αυτοκτονήσει θα το θεωρήσω συγκλονιστικό γεγονός, θα οργιστώ για τις καταστάσεις που τον οδήγησαν εκεί, αλλά αν προσπαθήσει κάποιος να με 'ζορίσει' παραπάνω θα σκεφτώ 'δε γ@μιέστε, το παιδί πέθανε κι εσείς το χαβά σας;'.

Άλλο πράγμα μόνιμα, εκπαιδευμένα στελέχη όπως οι ιπτάμενοι, και άλλο οι κληρωτοί.

hellenic το θεμα ειναι να μη προλαβεις να ασχοληθεις...

Ξέρω (ή καλύτερα, αυτό που έλεγαν όταν υπηρέτησα) ότι ένας έφεδρος απολύεται εφόσον παρευρίσκεται στο γεγονός...

Ο χρήστης ratanplan έγραψε:

Ο άνθρωπος αυτός προφανός δεν έπρεπε να υπηρετεί αν ήταν φλούφλης ή ναρκωμανής όπως λέτε, έπρεπε να πάρει ένα Ι5.....αλλά όχι αυτά τα πείραν οι έχοντες και οι δημοσιογράφοι!

+1..

Κάποιοι έχουν περισσότερη ανάγκη την προσοχή μας και την ευαισθησία μας.

+2..

τα αλλα ειναι λογια χωρις ουσια.. μεχρι να καταλαβουμε οτι δεν ειμαστε ολοι οι ανθρωποι ιδιοι.. εχουμε μπερδεψει την ισοτητα με την ομοιομορφια που δεν υπαρχει, δε γινεται και ουτε πρεπει να υπαρξει.
ο καθενας πρεπει να προσφερει οπως μπορει και να εχει την αντιστοιχη με την προσφορα του αυτη ανταμοιβη. και οχι ο καθενας να την σκαπουλαρει οσο μπορει (βλ. θητεια απ'το σπιτι γιατι βαριεμαι και εχω τα κονε)..
αυτο λεγεται κοινωνικη πολιτικη που περιμενω απο ενα ευρωπαϊκο κρατος..
σαφως και αντιλαμβανομαι οτι ο κοσμος μας δεν ειναι δικαιος, αλλα θα περιμενα τουλαχιστον περισσοτερη κατανοηση προς καποιον που μπορει να αντιμετωπιζει μια αδυναμια ή δυσκολια: αυτος ειναι και ενας σκοπος της κοινωνιας αλλωστε.

επισης, δεν εχω καταλαβει ποιες ακριβως ειναι αυτες οι δυσκολιες που αντιμετωπιζεις μετα το στρατο που ολοι μιλανε..
γιατι αν αυτες ειναι, ανεργια, οικονομικα προβληματα, καποια ερωτικη απογοητευση, μοναξια, πιθανη απωλεια καποιου αγαπημενου προσωπου και οι υπολοιπες κλασσικες δυσκολιες που αντιμετωπιζουν οι περισσοτεροι ανθρωποι λιγο πολυ, δε μπορω να καταλαβω πως απο τη στιγμη που εισαι φανταρος αυτες σταματουν προσωρινα να υφιστανται: δηλαδη αν εχεις οικονομικα προβληματα ή αν ειναι να πεθανει καποιο αγαπημενο προσωπο, αυτο θα περιμενει να τελειωσεις τη στρατιωτικη σου θητεια;
αλλωστε και το συγχωρεμενο το παλικαρι που αυτοκτονησε, μπορει να αυτοκτονησε για καποιο λογο απο τους παραπανω, ασχετο με τη στρατιωτικη θητεια (ή εστω, απλα το προβλημα ενταθηκε εξ'αιτιας αυτης)
βεβαια δε μου αρεσει να μιλαω ετσι γενικα χωρις να γνωριζω, εξ'αλλου πιστευω οτι καποιος που αυτοκτονει εχει μια συγκεκριμενη γενικοτερη ψυχολογια και συνηθως, σ'αυτη την ηλικια, καποιο τετοιο προβλημα απλα μπορει να ειναι μια αφορμη ή απλα μονο ενα μερος του προβληματος για να μπει στη διαδικασια να μπει σ'αυτον τον τροπο σκεψης που λεγαμε.
σε καθε περιπτωση, ενα τετοιο ατομο χρειαζεται βοηθεια και δεν πρεπει να πιανει οπλο και να κανει τη στρατιωτικη του θητεια με την κλασσικη εννοια.

και κατι αλλο. ξερω οτι οι πραγματικοι αντρες δειχνουν κατανοηση σε πραγματικα προβληματα οπως αυτο. αν θελετε ορισμενοι τουλαχιστον να πιστευετε οτι ειστε μαγκες, τουλαχιστον προσπαθηστε να κανετε αυτο που πρεπει. και οτι πηγατε φανταροι δεν ειναι καμια μαγκια: εκατομυρια ελληνες πηγαν πριν απο σας, μαζι με σας και αλλοι τοσοι θα πανε μετα απο σας. μαγκια ειναι να κατανοησεις οτι καποιος ανθρωπος (φλουφλης, ευαισθητος, το ιδιο μου κανει οπως και να τον πειτε) περναει δυσκολιες και να τον βοηθησεις να τις ξεπερασει - αντι να φτασει στο σημειο οχι να αυτοκτονησει, αλλα να του περναει σαν σκεψη.

Ο χρήστης skye έγραψε:

Ο άνθρωπος αυτός προφανός δεν έπρεπε να υπηρετεί αν ήταν φλούφλης ή ναρκωμανής όπως λέτε, έπρεπε να πάρει ένα Ι5.....αλλά όχι αυτά τα πείραν οι έχοντες και οι δημοσιογράφοι!

+1..

-100

Αν ήταν ναρκομανής ναι μεν να μήν υπηρετήσει,αλλά για το να μην υπηρετούνε οι φλούφληδες είμαι εντελώς αντίθετος.Το που θα κληθούνε να υπηρετήσουν και με τί ειδικότητα ίσως θα έπρεπε να επιλέγεται πιό προσεκτικά,αλλά όχι και να μήν πάνε στρατο
Αν έπαιρνε ο καθένας που δήλωνε φλούφλης Ι5 ποιοί θα πηγαίνανε στρατο;

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:

Ο άνθρωπος αυτός προφανός δεν έπρεπε να υπηρετεί αν ήταν φλούφλης ή ναρκωμανής όπως λέτε, έπρεπε να πάρει ένα Ι5.....αλλά όχι αυτά τα πείραν οι έχοντες και οι δημοσιογράφοι!

+1..

-100

Αν ήταν ναρκομανής ναι μεν να μήν υπηρετήσει,αλλά για το να μην υπηρετούνε οι φλούφληδες είμαι εντελώς αντίθετος.Το που θα κληθούνε να υπηρετήσουν και με τί ειδικότητα ίσως θα έπρεπε να επιλέγεται πιό προσεκτικά,αλλά όχι και να μήν πάνε στρατο
Αν έπαιρνε ο καθένας που δήλωνε φλούφλης Ι5 ποιοί θα πηγαίνανε στρατο;

οταν λεμε φλουφλης εμεις οι ελληνες δεν εννοουμε αυτο που εννοειτε εσεις οι θεσσαλονικεις
σοβαρα τωρα, αν διαβασες, εγραψα οτι ολοι πρεπει να υπηρετησουν εφοσον μπορουν. ο συγκεκριμενος απ'οτι φαινεται δε μπορουσε. επρεπε, το λιγοτερο, να παρει προσωρινη αναβολη και να βοηθηθει.

Από τη μικρή μου εμπειρία πάντως, όσον αφορά τα παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα και τους ναρκομανείς ΜΕΣΑ στο στρατό, σιχάθηκα το ίδιο το 'σύστημα' του ΕΣ. Αντί οι μόνιμοι να προσπαθήσουν να βοηθήσουν την κατάσταση με οποιοδήποτε τρόπο, προτιμούσαν ΕΙΤΕ να κάνουν τα στραβά μάτια ΕΙΤΕ να βγάζουν την ουρά τους απέξω. Ακόμα και σε περίπτωση συγκεκριμένου ατόμου που τον κρατούσαμε 4 για να μη σφάξει με την ξιφολόγχη άλλο του λόχου του, έκαναν ότι δεν τρέχει τίποτα*.

Είχα τσακωθεί αρκετές φορές με αξκούς για αυτό το λόγο, καθώς ΚΑΙ στις 3 μονάδες από τις οποίες πέρασαν υπήρχαν και οι μεν και οι δε (και ψυχάκηδες και πρεζάκηδες) και δεν έκανε κανείς τίποτα για να τους βοηθήσει.

*αν όμως είχε γίνει το απευκτέο, όλοι θα τρέχαμε.

Ερώτηση (σ): Γραπτός από: Ντάνιελ Rautio, σπουδαστής της ψυχολογίας, πανεπιστήμιο Umeε, Σουηδία, κάτω από την καθοδήγηση από Gunborg Palme, επικυρωμένος ψυχολόγος και επικυρωμένος ψυχοθεραπευτής, δάσκαλος και δάσκαλος στην ψυχοθεραπεία. Πρώτη έκδοση: 26 Του Νοεμβρίου 2006, πιό πρόσφατη αναθεώρηση: 26 Του Νοεμβρίου 2006.

Πόσο κοινή είναι η αυτοκτονία μεταξύ των νέων;

Απάντηση: Από τη δεκαετία του '50, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) έχει συλλέξει τα διεθνή στοιχεία θνησιμότητας (ή αιτία του θανάτου).

Υπάρχουν διεθνείς αρχές σχετικά με τις πληροφορίες για την αιτία του θανάτου, αλλά υπάρχουν ακόμα μερικές παραλλαγές μεταξύ των διαφορετικών χωρών στη διαδικασία τις πληροφορίες. Εκτός από αυτόν, το έτος για τις πιό πρόσφατες στατιστικές πληροφορίες μπορεί να ποικίλει από μια χώρα σε άλλη. Επομένως όλη η διεθνής στατιστική αυτοκτονίας πρέπει να ερμηνευθεί με την προσοχή.

Το ποσοστό αυτοκτονίας εκφράζεται σε αριθμό των αυτοκτονιών το ετησίως και 100.000 κατοίκους πάνω από 15 έτη. Ποσοστό αυτοκτονίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες (συνολικός πληθυσμός) το 2001, είναι 10,7 (ανά 100.000 κατοίκους). Οι τελευταίες εκτιμήσεις είναι ότι somewere περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο διαπράττουν αυτοκτονία κάθε έτος.

Ο παρόμοιος αριθμός για την Ευρώπη είναι περίπου 150.000 (αλλά αυτό περιλαμβάνει μόνο 33 χώρες), και στις Ηνωμένες Πολιτείες ο πιό πρόσφατος αριθμός είμαι 30.000. Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες η αυτοκτονία είναι περίπου τέσσερις φορές πιό κοινή μεταξύ των ανδρών από τις γυναίκες. Και οι δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αριθμός θανάτων αυτοκτονίας είναι σχεδόν τόσο υψηλός όσο ο αριθμός θανάτων από την ανθρωποκτονία και το VIH/AIDS από κοινού.

Οι πιό πρόσφατες πληροφορίες επίσης δείχνουν ότι ο αριθμός θανάτων λόγω σε όλες τις ένοπλες συγκρούσεις στον κόσμο ξεπερνιέται αριθμητικώς από τις αυτοκτονίες. Η αυτοκτονία στην ομάδα ηλικίας 15-24 για την ομάδα 15-34 ετών, αυτοκτονία είναι σήμερα μια από τις τρεις κύριες αιτίες του θανάτου σε όλες τις χώρες (όπου το στοιχείο θνησιμότητας είναι διαθέσιμο).

Στις Ηνωμένες Πολιτείες (2001) η αυτοκτονία ήταν η τρίτη οδηγώντας αιτία του θανάτου, μεταξύ των ανθρώπων μεταξύ 15 και 24 ετών, με ποσοστό 9.9/100,000. Οι δύο κύριες αιτίες ήταν τυχαίοι τραυματισμοί και ανθρωποκτονία. Το ποσοστό αυτοκτονίας στη Σουηδία, για αυτήν την ομάδα ηλικίας, είναι παρόμοιο με το αμερικανικό ποσοστό. Στη Σουηδία, εντούτοις, ο συνολικός αριθμός θανάτων από την αυτοκτονία έχει μειωθεί σημαντικά από τη δεκαετία του '80, εκτός από αυτήν την συγκεκριμένη ομάδα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σουηδία έχουν ακόμα ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό για αυτήν την ομάδα, έναντι μέσος αριθμός στην Ευρώπη.

Το ευρωπαϊκό ποσοστό αυτοκτονίας είναι 22,2 για τα αγόρια και 4,8 για τα κορίτσια, ή περίπου 13 στο μέσο όρο. Στην Ευρώπη οι στατιστικές συλλέγονται από 33 χώρες. Το πιό πρόσφατο avaliable στοιχείο για την ομάδα 15-24 ετών, δείχνει ότι η ρωσική ομοσπονδία είναι στην κορυφή του καταλόγου (32/100.000), που ακολουθείται από τη Λιθουανία, τη Φινλανδία, τη Λετονία και τη Σλοβενία. Σουηδία (που μπορεί να συγκριθεί με το Θ*u. s.) είναι, σύμφωνα με αυτόν τον κατάλογο, στη 18$η θέση (με λιγότερο από 10/100,000).

Στο κατώτατο σημείο του καταλόγου είναι Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία και τελευταία Ελλάδα (3/100.000). Είναι αβέβαιο πόσες προσπάθειες αυτοκτονίας υπάρχουν για κάθε θάνατο αυτοκτονίας.

Οι διαφορετικές μελέτες υπολογίζουν έναν αριθμό μεταξύ 10 και 20. Γενικά, υπάρχουν περισσότερες προσπάθειες ανά αυτοκτονία μεταξύ των γυναικών και των νέων. Η έρευνα επίσης δείχνει ότι περίπου 80 τοις εκατό των αποπειραθεισών αυτοκτονιών μεταξύ των νέων προηγούνται από τα σαφή σημάδια προειδοποίησης. Οι στατιστικές πέρα από το συνολικό πληθυσμό που μετρά το συνολικό πληθυσμό, τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας βρίσκονται στην Ανατολική Ευρώπη.

Στην κορυφή είναι Λιθουανία (74,3 για τους άνδρες και 13,9 για τις γυναίκες), Ρωσία (69.3/11.9) και Λευκορωσία (63.3/10.3). Μετά από ακολουθεί το Καζακστάν, την Εσθονία, τη Σρι Λάνκα, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, την Ουκρανία και τη Λετονία. Για μερικές άλλες χώρες τα πιό πρόσφατα ποσοστά αυτοκτονίας είναι τα ακόλουθα: Σουηδία (18.9/8.1), Φινλανδία (31.9/9., Γερμανία (20.4/7.0), Μεγάλη Βρετανία (10.8/3.1), Θu. Θς. (17.6/4.1) και Ιαπωνία (35.2/12..

http://web4health.info/en/answers/bipol ... statistics

Ο χρήστης n_olympios έγραψε:
Από τη μικρή μου εμπειρία πάντως, όσον αφορά τα παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα και τους ναρκομανείς ΜΕΣΑ στο στρατό, σιχάθηκα το ίδιο το 'σύστημα' του ΕΣ. Αντί οι μόνιμοι να προσπαθήσουν να βοηθήσουν την κατάσταση με οποιοδήποτε τρόπο, προτιμούσαν ΕΙΤΕ να κάνουν τα στραβά μάτια ΕΙΤΕ να βγάζουν την ουρά τους απέξω. Ακόμα και σε περίπτωση συγκεκριμένου ατόμου που τον κρατούσαμε 4 για να μη σφάξει με την ξιφολόγχη άλλο του λόχου του, έκαναν ότι δεν τρέχει τίποτα*.

Είχα τσακωθεί αρκετές φορές με αξκούς για αυτό το λόγο, καθώς ΚΑΙ στις 3 μονάδες από τις οποίες πέρασαν υπήρχαν και οι μεν και οι δε (και ψυχάκηδες και πρεζάκηδες) και δεν έκανε κανείς τίποτα για να τους βοηθήσει.

*αν όμως είχε γίνει το απευκτέο, όλοι θα τρέχαμε.

Συνήθως έτσι γίνεται, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις...
Πιστεύω ότι εξαρτάται και από το Σώμα/Όπλο που θα υπηρετήσει κάποιος...

Ο χρήστης cavalino gr έγραψε:
9 και σήμερα

365+9+σημερα...

Ο χρήστης adis4gr έγραψε:

9 και σήμερα

365+9+σημερα...

Τυχερέ! Οι επόμενες 4 σειρές θα υπηρετήσουν μία μέρα παραπάνω!

Ο χρήστης hrdoukas έγραψε:

9 και σήμερα

365+9+σημερα...

Τυχερέ! Οι επόμενες 4 σειρές θα υπηρετήσουν μία μέρα παραπάνω!

στον cavallino πεστα..οχι σε μενα!