Oct 20, 2006, 6:30 PM

Δεν θέλω να θυμάμαι πριν πόσα χρόνια (αρκεί να πω ότι υπήρχαν γυμνάσια αρρένων και θηλέων), για εντελώς ηλίθια αιτία ξεσηκώθηκε το σχολείο μου. Ωστόσο κατάληψη δεν έγινε. Κάναμε μια καταπληκτική αποχή, περάσαμε υπέροχα κάνοντας επαναστατική γυμναστική και ξαναγυρίσαμε (αυτά για να μην βγάζω την ουρά μου απ έξω).

Σήμερα ο γιός μου δεν μπορεί να πάει σχολείο λόγω κατάληψης, απο πολύ μικρό αριθμό συμμαθητών του, της ίδιας προέλευσης με αυτούς που έκαναν κατάληψη όταν φοιτούσε και ο μεγάλος γιός μου.
Αντί να μπουν μέσα και να τους πετάξουν έξω, λόγω των δημοκρατικών τους ευαισθησιών και του φόβου του κοινωνικού στιγματισμού (με όποια σειρά θέλετε + και ότι άλλο προτιμάτε ), αποδέχονται οι ελάχιστοι να καθορίζουν την τύχη τους.

Καθόλου δεν αντιγράφουν την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της....