Ο χρήστης HUNTER έγραψε:

εχω ενα φιλο που το πιστευει πραγματικα αυτο
αστρικη προβολη και ετσι
λεει οτι πολλες φορες ταξιδευει στο διαστημα την ωρα που κοιμαται ή :

Ασε ρε σκάι,αυτά είναι κόλπα τών κομμουνιστών για να γαμάνε τζάμπα.
Εχουνε μεγάλη πέραση τέτοιες ιστορίες στίς γκομενίτσες

Yστεροφημια.

Τι νόημα έχει αν είσαι 'εδώ' για να την χαρείς; Εκτός και αν 'βλέπεις από κει ψηλά'...

Η υσεροφημία είναι τό μόνο που σε γλυτώνει απο τήν οριστική διαγραφή τού ονόματός σου μετα τόν θάνατο
Τήν θέλεις για να έχεις αφήσει κάπου σε αυτόν τόν κόσμο ένα μικρό ίχνος τής ύπαρξής σου
Ούτε θα τήν χαίρεσαι 'απο εκεί ψηλά',ούτε τίποτα
Απλά έσωσες τήν οριστική διαγραφή τής προσωπικότητάς σου απο τόν κόσμο που έζησες

Ο χρήστης skye έγραψε:
και καμια φορα βλεπει εφιαλτες με δαιμονες που εχει συναντησει στα αστρικα του ταξιδια....

Τίποτα καλό δε βρήκε, μόνο δαίμονες;

Χάλια το διάστημα...

Ο χρήστης HUNTER έγραψε:
Η υσεροφημία είναι τό μόνο που σε γλυτώνει απο τήν οριστική διαγραφή τού ονόματός σου μετα τόν θάνατο
Τήν θέλεις για να έχεις αφήσει κάπου σε αυτόν τόν κόσμο ένα μικρό ίχνος τής ύπαρξής σου
Ούτε θα τήν χαίρεσαι 'απο εκεί ψηλά',ούτε τίποτα
Απλά έσωσες τήν οριστική διαγραφή τής προσωπικότητάς σου απο τόν κόσμο που έζησες

To θέμα είναι ότι από τη στιγμή που το παιχνίδι τελειώνει είτε δε σε θυμάται κανείς, είτε το όνομά σου υπάρχει στα μισά βιβλία του κόσμου, το ίδιο σου κάνει. (αν όντως ακολουθεί το Μεγάλο Τίποτα)

Νομίζω πως είναι άλλη μια ματαιόδοξη προσπάθεια του ανθρώπου να πείσει τον εαυτό του πως κάτι υπάρχει 'μετά', πως η ύπαρξή του δεν τελειώνει μόλις πεθάνει και πως είναι κάτι περισσότερο από έναν κόκκο άμμου σε μια απέραντη παραλία...

Ο χρήστης charmak66 έγραψε:

To θέμα είναι ότι από τη στιγμή που το παιχνίδι τελειώνει είτε δε σε θυμάται κανείς, είτε το όνομά σου υπάρχει στα μισά βιβλία του κόσμου, το ίδιο σου κάνει. (αν όντως ακολουθεί το Μεγάλο Τίποτα)

Νομίζω πως είναι άλλη μια ματαιόδοξη προσπάθεια του ανθρώπου να πείσει τον εαυτό του πως κάτι υπάρχει 'μετά', πως η ύπαρξή του δεν τελειώνει μόλις πεθάνει και πως είναι κάτι περισσότερο από έναν κόκκο άμμου σε μια απέραντη παραλία...

Ναί,αυτό εννοώ και εγώ

Δέν θέλεις να εξαφανιστεί η ύπαρξή σου απο τούς ανθρώπους μόλις πάψεις να ζείς
Είναι το εγωιστικό στοιχείο που έχουμε όλοι μας,που αρνείται να αποδεχτεί τήν οριστική διαγραφή τής προσωπικότητάς μας
Δέν θα σε οφελήσει μετά τόν θάνατο,αλλά πρίν.Οσο γνωρίζεις ότι θα μείνει τό όνομά σου

HUNTER

ναι, και οχι.

ο ανθρωπος ουσιαστικα ειναι ενα εγωιστικο ον, που δεχεται σα σημειο αναφορας τον εαυτο του για τα παντα..
πχ ξερω γω πας σε μια υπηρεσια:

γινεται της πουτανας, καθεσαι στη σειρα..
εσυ πιστευεις οτι ολα αυτα γινονται για σενα, και για τον εαυτο σου ισως και να γινονται..
το μονο που σε νοιαζει ειναι να τελειωνεις γρηγορα..
εισαι στην ουρα να βγαλεις εισητηριο, περιμενεις να παρεις το εισητηριο, ζεις το δικο σου κοσμο οπου ολα φτιαχτηκαν για σενα, οι θαλασσες, ολα.. για σενα, ακομα και οι ανθρωποι οι υπολοιποι φτιαχτηκαν ειτε για να σε προσεχουν ειτε οχι..
οποτε ουσιαστικα οταν ψοφας παιρνεις αυτον τον κοσμο μαζι σου και πεθαινει, ολη αυτη η αντιληψη, γιατι ουσιαστικα ο κοσμος του καθενος ισως ειναι ενα ματσο απο δικες του αντιληψεις..

στην πραγματικοτητα, πολλοι εχουν σκεφτει το θανατο τους.
η πλειοψηφια αυτων, εχει σκεφτει οτι ο θανατος τους συνεχιζει να ειναι μερος των δικων τους κοσμων: θα φανταζεται τη ροη του κοσμου, οπως τη φανταζεται οσο ειναι εν ζωη, αλλα θα'χει παντα σαν φοντο τη δικια του απωλεια...

στην πραγματικοτητα, ελαχιστοι εχουν σκεφτει οτι απο τη στιγμη που θα πεθανουν, το περιβαλλον τους θα συνεχισει να ζει σα να μη συμβαινει τιποτα:

ο ταχυδρομος θα περασει και θα αφησει τα γραμματα
οι οπαδοι θα μιλανε και τσακωνονται για ντερμπι κ πολιτικα
οι βουλευτες θα λενε τις ιδιες μαλακιες στη βουλη
ακομα και ο γειτονας θα συνεχισει να αγοραζει καθε πρωι την ιδια εφημεριδα, θα τη διαβαζει στο μπαλκονι και θα τσακωνεται με τη γυναικα του: στην ουσια, μετα απο λιγο, κανεις πραγματικα δε θα δινει δεκαρα που ψοφησες.

απο τη στιγμη που θα πεθανεις, καταστρεφεται αυτοματα και η εγωϊστικη σου προσεγγιση για τον κοσμο ( ο θεος μ'αγαπαει, η τυχη με θελει, ειμαι γκαντεμης, ολα πανε στραβα ΣΕ ΜΕΝΑ)

αυτη βεβαια ειναι απλα η αποψη μου σ'αυτο το full αμπελοφιλοσοφικο θεμα που κανεις δε μπορει να τεκμηριωσει κατι και απλα λεμε ο καθενας κατι να περναει η ωρα

Απο τή στιγμή που θα πεθάνεις και έπειτα φίλε μου skye,δέν καταστρέφεται η εγωιστική σου προσέγγιση,αλλά καταστρέφεται τό ίδιο σου το 'εγώ'
Μετα το σημείο θανάτου σου,δέν μπορώ να ορίσω ή να αποδεχτώ οτιδήποτε έχει ώς σημείο αναφοράς 'εμένα'

χμ...

απο τη στιγμη που θα πεθανεις:

δε θα υπαρχεις;

ή

δε θα υπαρχει ο κοσμος;

(τι αμπελοφιλοσοφιες λεμε παλι )

Κοίταξε να δείς.
Από τή στιγμή που μιλάμε για τήν αναμεταξύ τους (του 'εγώ' και τού 'κόσμου') αλληλεπίδραση,πιστεύω ότι,είτε έτσι το πείς είτε αλλιώς,το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο
Εάν λές ότι (που εμένα μου φαίνεται αδιανόητο) θα ζήσει το πνεύμα σου μετα θάνατον,αλλά εκεί που θα βρίσκεται,ο κόσμος θα είναι μία 'απαγορευμένη περιοχή' όπου δέν θα φτάνει με κανέναν τρόπο το 'πνεύμα' (ΔΕΝ θα υπάρχει ο κόσμος),τότε ακριβώς και για τόν κόσμο,τό 'πνεύμα' θα αποτελεί μία εξίσου απαγορευμένη περιοχή.

Εάν υπάρχει ο οποιοσδήποτε τρόπος επικοινωνίας αυτών τών δύο 'περιοχών',τότε,θα ήτανε ένα καθημερινό φαινόμενο η αλληλεπίδραση τους.
Πράγμα που δέν συμβαίνει φυσικά.ΚΑΝΕΝΑΣ δέν έχει αλληλεπιδράσει ΠΟΤΕ με πνεύματα.

Αυτό που είπε ο tt - και μπράβο του - δεν λέγεται υστεροφημία.
Λέγεται ξεπερνώ τον ευατό μου, φτάνω πέρα από αυτόν , νικώ το θάνατο με αυτό που έχω αφήσει για τον συνάνθρωπό μου ή το παιδί μου...

[/offtopic]
Κάτι τέτοιο λέει και ο χριστιανισμός - και όχι μόνο βέβαια- σε γενικές γραμμές, μόνο που τα χάλασε όταν κάποιο αποφάσισαν να γίνει θρησκεία...
[offtopic]

Δλδ όλοι συμφωνείτε στο οριστικό τέλος;

Μετά τπτ;

Αν είναι έτσι, δεν μπορώ να καταλαβω πού δεν τη βλέπετε τη ματαιότητα των πάντων.

tt συμφωνώ (κι εγώ έτσι το βλέπω) αλλά με αυτό το σκεπτικο δεν μπορώ να αποδείξω ότι δεν υπάρχει ματαίοτητα. Και με τρώει.

(ακόμα κρατιέμαι και δε μιλάω για μακάβρια πράματα... τελικά όλοι αλλάζουν)

Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ εύκολο να πεις ότι όλα είναι μάταια...

Αλλά, υπάρχει μία δύναμη που λέει κάτι άλλο και σε κρατάει να κάνεις πράγματα και λέγεται
ΖΩΗ
Εϊναι κάτι το οποίο *υπάρχει μέσα *στο Σύμπαν, στο οποίο ανήκουμε κι εμείς...

Ο χρήστης CARυοθραύστης έγραψε:
Δλδ όλοι συμφωνείτε στο οριστικό τέλος;

Μετά τπτ;

Αν είναι έτσι, δεν μπορώ να καταλαβω πού δεν τη βλέπετε τη ματαιότητα των πάντων.

το οτι ολα καποτε τελειωνουν, δε σημαινει οτι ειναι ματαια.
αν πεισθεις (πραγματικα και οχι επιφανειακα) οτι ολα ειναι ματαια, επομενο βημα ειναι μοιραια ο μηδενισμος.

μαζι με την ηρωων και την ελευθεριας
θα φτιαξετε του Γιαννη μια πλατεια αδιαφοριας.. YO

(δεν έχω πεισθεί για τπτ! 'φιλοσοφική' συζήτηση κάνουμε και μονάχα άμα ρωτάς μαθαίνεις)

αποκλείεται να μην υπάρχω μετά!

ποιός θα τους χαρίζει γέλιο ?

Αστρική σκόνη , αυτό είμαστε. Ύλη από άστρα που έχουν πεθάνει , κουβαλάμε ένα ήλιο μέσα μας.
Ίσως κάποια στιγμή θα ξαναγίνουμε ήλιοι , ίσως όχι.
Πάντως πιστεύω οτι είμαστε η συνείδηση του σύμπαντος, η όραση , η ακοή , οι αισθήσεις. Μέσα από εμάς το σύμπαν μαθαίνει για τον εαυτό του, το μέλλον του, το παρελθόν.

Όπως έγραψε και ο Tolkien, ...

το θέμα είναι ΤΙ κάνεις με τον χρόνο που σου έχει δοθεί.

Μετά... τίποτα.

Ο χρήστης dpurpler έγραψε:
Όπως έγραψε και ο Tolkien, ...

το θέμα είναι ΤΙ κάνεις με τον χρόνο που σου έχει δοθεί.

Μετά... τίποτα.

Ο άνθρωπος είναι μια απίστευτα πολύπλοκη μηχανή και τίποτα παραπάνω ή λιγότερο.

Καρυοθραύστη, μάταιο είναι, ό,τι δεν έχει νόημα. Αν η ζωή έχει νόημα, όπως λες, τότε παύει να είναι μάταιη. (εκ του -ανθρώπινου- ορισμού, της ανθρώπινης οπτικής γωνίας πάντα)

Καταλαβαίνω πως το τέλος μπορεί να φαντάζει φοβερό (δεν ξέρουμε αν πραγματικά είναι), κάτι που μας δυσκολεύει να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα το παραπάνω.

sergeant, πράγματι δεν έγραψα όλα αυτά για την υστεροφημία. Βλέπω πως ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι μια τεράστια συλλογή πραγμάτων και καταστάσεων, που οι άνθρωποι και η φύση έχουν διαμορφώσει και εξελίσσουν διαρκώς. Θεωρώ λοιπόν πως είναι κρίμα να ολοκληρώνει ένας άνθρωπος τη ζωή του με αρνητικό ισοζύγιο (αν μπορεί να νοηθεί κάτι τέτοιο), δηλαδή με κατανάλωση-εκμετάλλευση μόνο έτοιμων πραγμάτων, χωρίς καμία προσφορά στην στενότερη ή την ευρύτερη κοινωνία του. Αυτό λοιπόν θεωρώ πως είναι από τα σημαντικότερα πράγματα: μέσα από το πάρε-δώσε του καθενός μας να γίνει η ζωή μας και των επομένων καλύτερη.