-
Εβλεπα τις προάλλες τα ανήψια μου να παρακολουθούν στην τηλεόραση 'παιδικά προγράμματα' και ξανατέθηκε μέσα μου το θέμα της ποιότητας της 'παιδικής ζώνης' αλλά και γενικότερα των ερεθισμάτων που δέχονται τα σημερινά παιδιά από το περιβάλλον τους και πώς επηρεάζεται η τωρινή αλλά και η μελοντική τους κοινωνική συμπεριφορά.
Από το Τομ και Τζέρυ περάσαμε στον Πατατουφ, στα Στρουμφάκια, στους Θαντερκατς και τώρα πλέον σε κάτι σκοτεινές animated μπούρδες τίγκα στη βία. Γιατί; Η 'αγορά' οδηγείται εκεί από μόνη της; Αυτό ζητάνε τα παιδιά και 'αναγκάζουν' τους παραγωγούς να φτιαχνουν ολοένα και πιο βίαιες παραγωγές; Ειναι άραγε τόσο κυρίαρχα τα σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου ωστε από την παιδική ηλικία το θέαμα που αναζητά έναντι οποιουδήποτε άλλου να είναι αγχωτικές ιστορίες με virtual πολεμους και σκοτωμούς;
Βέβαια και παλιότερα τα 'παιδικά' δεν ήταν εντελώς αθώα. Υπήρχε ο Μίκυ Μάους ο οποίος έχει κατηγορηθεί για ρατσιστικά μηνύματα, το ίδιο κι ο Τεν-Τεν ενώ η βία έστω και σε λανθάνουσα μορφή, έστω και ως πλάκα και καρικατούρα έκανε συχνά πυκνά την εμφάνισή της σε παιδικά προγράμματα. Σήμερα όμως βλέπουμε την απόλυτη κυριαρχία της βίας στην ωμή και ρεαλιστική μορφή της. Παλιότερα έβλεπες το μπουλντόγκ να καταχεριάζει τον Τομ που προσπαθούσε να πιάσει τον Τζέρι αλλά αυτό που περνούσε σαν εικόνα ήταν οτι μια ζωγραφιά έκανε κάτι αστείο σε μια άλλη ζωγραφιά. Καμία αντιστοιχία με την πραγματική ζωή. Τώρα βλέπουμε ολόκληρους στρατούς με οπλισμό υψηλής τεχνολογίας και ήρωες με ανθρώπινη μορφή να σκοτώνουν και να σκοτώνονται.Αντίστοιχα, από το pacman και το tetris περάσαμε στο streetfighter και στη συνέχεια στα Diablo, CounterStrike και δε συμμαζεύεται. Τώρα πλέον δεν πατάς πάνω στο μανιτάρι για να το 'σκοτώσεις' και να πάρεις 50 βαθμούς ως Super Mario αλλά σημαδεύεις στο κεφάλι τον αντίπαλό σου, πυροβολείς και βλέπεις το κρανίο του να γίνεται κομμάτια.Αν δεν είναι αυτό εξοικείωση με την (πραγματική) βία τότε τι είναι;
Συμφωνώ μ'αυτούς που λένε οτι ακόμα και με τέτοια ρεαλιστική απεικόνιση δεν παύουν να είναι παιχνίδια και κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν γίνεται δολοφόνος εξαιτίας του Carmagedon. Μήπως όμως γινόμαστε λιιιγο χειρότεροι, λίγο πιο επιρρεπείς στη βία; Και καλά ένας 30ρης που ήρθε σε επαφή με αυτά τα παιχνίδια στα 20 του οταν είχε ήδη διαμορφωθεί σε σημαντικό βαθμό η προσωπικότητά του. Τι γίνεται όμως με τα 7χρονα που δεν ξέρουν πόσο κάνει 6x8 αλλά μπορούν να καθαρίσουν μια μεραρχία Αμερικανών Πεζοναυτών;
Κάπου κάποτε είχα ακούσει από κάποιον δάσκαλο να λέει οτι στις μέρες μας οταν τα παιδιά του Δημοτικού τσακώνονται, μερικές φορές δείχνουν μια σοκαριστική αγριότητα και βλέπεις παιδιά να συνεχίζουν να χτυπάνε άλλα παιδιά ενώ αυτά είναι στο έδαφος και αιμορραγούν. Δεν θυμάμαι πού το άκουσα αυτό (μπορεί να ήταν και εδώ μέσα από τον dimsabas) αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί όταν ήμουν εγώ σ'αυτή την ηλικία ακόμα και ο πιο ζωηρός και ο πιο καβγατζής θα σταματούσε έναν καυγά στη θέα του αίματος του 'αντιπάλου' του. Αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών προς το πιο βίαιο συνδέεται με τα ερεθίσματα που παίρνουν από την τηλεόραση και τα Videogames? Ειναι φυσική συνέπεια της εξέλιξης της Καπιταλιστικής dog-eat-dog κοινωνίας στην οποία εξελισσόμαστε σε αδίστακτες μονάδες και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας μ'αυτόν τον μπούσουλα;
Ο manosk στο θέμα του πολέμου στο Λίβανο είπε σε κάποια στιγμή οτι οι επιθέσεις των Ισραηλινών εν έτει 2006 φαντάζουν ακόμα πιο φρικαλέες δεδομένου οτι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα κατάφερε να ενοχοποιήσει στη συλλογική της συνείδηση τον πόλεμο. Τι μέλλον όμως έχει η ανθρωπότητα όταν οι πολίτες του μέλλοντος μαθαίνουν να κοιτάνε την παρτη τους και να ξεδιψάνε με αίμα; Στις ΗΠΑ, που είναι καμια 30ριά χρόνια πιο μπροστά από εμάς, η κοινωνία παραγει κατα συρροή 16χρονους σφαγεις γυμνασίων, μισθοφόρους στρατιώτες,γαβριήληδες1, σκλάβους του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οιονεί ψηφοφόρους, μοναχικους καταναλωτές σκουπιδιών. Δεν είμαστε μακρια, κάποια τα έχουμε ήδη...
Ποιές θα είναι οι αξίες της κοινωνίας σε 30 χρόνια από τώρα;
-
Εβλεπα τις προάλλες τα ανήψια μου να παρακολουθούν στην τηλεόραση 'παιδικά προγράμματα' και ξανατέθηκε μέσα μου το θέμα της ποιότητας της 'παιδικής ζώνης' αλλά και γενικότερα των ερεθισμάτων που δέχονται τα σημερινά παιδιά από το περιβάλλον τους και πώς επηρεάζεται η τωρινή αλλά και η μελοντική τους κοινωνική συμπεριφορά.
Από το Τομ και Τζέρυ περάσαμε στον Πατατουφ, στα Στρουμφάκια, στους Θαντερκατς και τώρα πλέον σε κάτι σκοτεινές animated μπούρδες τίγκα στη βία. Γιατί; Η 'αγορά' οδηγείται εκεί από μόνη της; Αυτό ζητάνε τα παιδιά και 'αναγκάζουν' τους παραγωγούς να φτιαχνουν ολοένα και πιο βίαιες παραγωγές; Ειναι άραγε τόσο κυρίαρχα τα σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου ωστε από την παιδική ηλικία το θέαμα που αναζητά έναντι οποιουδήποτε άλλου να είναι αγχωτικές ιστορίες με virtual πολεμους και σκοτωμούς;
Βέβαια και παλιότερα τα 'παιδικά' δεν ήταν εντελώς αθώα. Υπήρχε ο Μίκυ Μάους ο οποίος έχει κατηγορηθεί για ρατσιστικά μηνύματα, το ίδιο κι ο Τεν-Τεν ενώ η βία έστω και σε λανθάνουσα μορφή, έστω και ως πλάκα και καρικατούρα έκανε συχνά πυκνά την εμφάνισή της σε παιδικά προγράμματα. Σήμερα όμως βλέπουμε την απόλυτη κυριαρχία της βίας στην ωμή και ρεαλιστική μορφή της. Παλιότερα έβλεπες το μπουλντόγκ να καταχεριάζει τον Τομ που προσπαθούσε να πιάσει τον Τζέρι αλλά αυτό που περνούσε σαν εικόνα ήταν οτι μια ζωγραφιά έκανε κάτι αστείο σε μια άλλη ζωγραφιά. Καμία αντιστοιχία με την πραγματική ζωή. Τώρα βλέπουμε ολόκληρους στρατούς με οπλισμό υψηλής τεχνολογίας και ήρωες με ανθρώπινη μορφή να σκοτώνουν και να σκοτώνονται.Αντίστοιχα, από το pacman και το tetris περάσαμε στο streetfighter και στη συνέχεια στα Diablo, CounterStrike και δε συμμαζεύεται. Τώρα πλέον δεν πατάς πάνω στο μανιτάρι για να το 'σκοτώσεις' και να πάρεις 50 βαθμούς ως Super Mario αλλά σημαδεύεις στο κεφάλι τον αντίπαλό σου, πυροβολείς και βλέπεις το κρανίο του να γίνεται κομμάτια.Αν δεν είναι αυτό εξοικείωση με την (πραγματική) βία τότε τι είναι;
Συμφωνώ μ'αυτούς που λένε οτι ακόμα και με τέτοια ρεαλιστική απεικόνιση δεν παύουν να είναι παιχνίδια και κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν γίνεται δολοφόνος εξαιτίας του Carmagedon. Μήπως όμως γινόμαστε λιιιγο χειρότεροι, λίγο πιο επιρρεπείς στη βία; Και καλά ένας 30ρης που ήρθε σε επαφή με αυτά τα παιχνίδια στα 20 του οταν είχε ήδη διαμορφωθεί σε σημαντικό βαθμό η προσωπικότητά του. Τι γίνεται όμως με τα 7χρονα που δεν ξέρουν πόσο κάνει 6x8 αλλά μπορούν να καθαρίσουν μια μεραρχία Αμερικανών Πεζοναυτών;
Κάπου κάποτε είχα ακούσει από κάποιον δάσκαλο να λέει οτι στις μέρες μας οταν τα παιδιά του Δημοτικού τσακώνονται, μερικές φορές δείχνουν μια σοκαριστική αγριότητα και βλέπεις παιδιά να συνεχίζουν να χτυπάνε άλλα παιδιά ενώ αυτά είναι στο έδαφος και αιμορραγούν. Δεν θυμάμαι πού το άκουσα αυτό (μπορεί να ήταν και εδώ μέσα από τον dimsabas) αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί όταν ήμουν εγώ σ'αυτή την ηλικία ακόμα και ο πιο ζωηρός και ο πιο καβγατζής θα σταματούσε έναν καυγά στη θέα του αίματος του 'αντιπάλου' του. Αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών προς το πιο βίαιο συνδέεται με τα ερεθίσματα που παίρνουν από την τηλεόραση και τα Videogames? Ειναι φυσική συνέπεια της εξέλιξης της Καπιταλιστικής dog-eat-dog κοινωνίας στην οποία εξελισσόμαστε σε αδίστακτες μονάδες και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας μ'αυτόν τον μπούσουλα;
Ο manosk στο θέμα του πολέμου στο Λίβανο είπε σε κάποια στιγμή οτι οι επιθέσεις των Ισραηλινών εν έτει 2006 φαντάζουν ακόμα πιο φρικαλέες δεδομένου οτι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα κατάφερε να ενοχοποιήσει στη συλλογική της συνείδηση τον πόλεμο. Τι μέλλον όμως έχει η ανθρωπότητα όταν οι πολίτες του μέλλοντος μαθαίνουν να κοιτάνε την παρτη τους και να ξεδιψάνε με αίμα; Στις ΗΠΑ, που είναι καμια 30ριά χρόνια πιο μπροστά από εμάς, η κοινωνία παραγει κατα συρροή 16χρονους σφαγεις γυμνασίων, μισθοφόρους στρατιώτες,γαβριήληδες1, σκλάβους του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οιονεί ψηφοφόρους, μοναχικους καταναλωτές σκουπιδιών. Δεν είμαστε μακρια, κάποια τα έχουμε ήδη...
Ποιές θα είναι οι αξίες της κοινωνίας σε 30 χρόνια από τώρα;
-
Εβλεπα τις προάλλες τα ανήψια μου να παρακολουθούν στην τηλεόραση 'παιδικά προγράμματα' και ξανατέθηκε μέσα μου το θέμα της ποιότητας της 'παιδικής ζώνης' αλλά και γενικότερα των ερεθισμάτων που δέχονται τα σημερινά παιδιά από το περιβάλλον τους και πώς επηρεάζεται η τωρινή αλλά και η μελοντική τους κοινωνική συμπεριφορά.
Από το Τομ και Τζέρυ περάσαμε στον Πατατουφ, στα Στρουμφάκια, στους Θαντερκατς και τώρα πλέον σε κάτι σκοτεινές animated μπούρδες τίγκα στη βία. Γιατί; Η 'αγορά' οδηγείται εκεί από μόνη της; Αυτό ζητάνε τα παιδιά και 'αναγκάζουν' τους παραγωγούς να φτιαχνουν ολοένα και πιο βίαιες παραγωγές; Ειναι άραγε τόσο κυρίαρχα τα σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου ωστε από την παιδική ηλικία το θέαμα που αναζητά έναντι οποιουδήποτε άλλου να είναι αγχωτικές ιστορίες με virtual πολεμους και σκοτωμούς;
Βέβαια και παλιότερα τα 'παιδικά' δεν ήταν εντελώς αθώα. Υπήρχε ο Μίκυ Μάους ο οποίος έχει κατηγορηθεί για ρατσιστικά μηνύματα, το ίδιο κι ο Τεν-Τεν ενώ η βία έστω και σε λανθάνουσα μορφή, έστω και ως πλάκα και καρικατούρα έκανε συχνά πυκνά την εμφάνισή της σε παιδικά προγράμματα. Σήμερα όμως βλέπουμε την απόλυτη κυριαρχία της βίας στην ωμή και ρεαλιστική μορφή της. Παλιότερα έβλεπες το μπουλντόγκ να καταχεριάζει τον Τομ που προσπαθούσε να πιάσει τον Τζέρι αλλά αυτό που περνούσε σαν εικόνα ήταν οτι μια ζωγραφιά έκανε κάτι αστείο σε μια άλλη ζωγραφιά. Καμία αντιστοιχία με την πραγματική ζωή. Τώρα βλέπουμε ολόκληρους στρατούς με οπλισμό υψηλής τεχνολογίας και ήρωες με ανθρώπινη μορφή να σκοτώνουν και να σκοτώνονται.Αντίστοιχα, από το pacman και το tetris περάσαμε στο streetfighter και στη συνέχεια στα Diablo, CounterStrike και δε συμμαζεύεται. Τώρα πλέον δεν πατάς πάνω στο μανιτάρι για να το 'σκοτώσεις' και να πάρεις 50 βαθμούς ως Super Mario αλλά σημαδεύεις στο κεφάλι τον αντίπαλό σου, πυροβολείς και βλέπεις το κρανίο του να γίνεται κομμάτια.Αν δεν είναι αυτό εξοικείωση με την (πραγματική) βία τότε τι είναι;
Συμφωνώ μ'αυτούς που λένε οτι ακόμα και με τέτοια ρεαλιστική απεικόνιση δεν παύουν να είναι παιχνίδια και κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν γίνεται δολοφόνος εξαιτίας του Carmagedon. Μήπως όμως γινόμαστε λιιιγο χειρότεροι, λίγο πιο επιρρεπείς στη βία; Και καλά ένας 30ρης που ήρθε σε επαφή με αυτά τα παιχνίδια στα 20 του οταν είχε ήδη διαμορφωθεί σε σημαντικό βαθμό η προσωπικότητά του. Τι γίνεται όμως με τα 7χρονα που δεν ξέρουν πόσο κάνει 6x8 αλλά μπορούν να καθαρίσουν μια μεραρχία Αμερικανών Πεζοναυτών;
Κάπου κάποτε είχα ακούσει από κάποιον δάσκαλο να λέει οτι στις μέρες μας οταν τα παιδιά του Δημοτικού τσακώνονται, μερικές φορές δείχνουν μια σοκαριστική αγριότητα και βλέπεις παιδιά να συνεχίζουν να χτυπάνε άλλα παιδιά ενώ αυτά είναι στο έδαφος και αιμορραγούν. Δεν θυμάμαι πού το άκουσα αυτό (μπορεί να ήταν και εδώ μέσα από τον dimsabas) αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί όταν ήμουν εγώ σ'αυτή την ηλικία ακόμα και ο πιο ζωηρός και ο πιο καβγατζής θα σταματούσε έναν καυγά στη θέα του αίματος του 'αντιπάλου' του. Αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά των παιδιών προς το πιο βίαιο συνδέεται με τα ερεθίσματα που παίρνουν από την τηλεόραση και τα Videogames? Ειναι φυσική συνέπεια της εξέλιξης της Καπιταλιστικής dog-eat-dog κοινωνίας στην οποία εξελισσόμαστε σε αδίστακτες μονάδες και μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας μ'αυτόν τον μπούσουλα;
Ο manosk στο θέμα του πολέμου στο Λίβανο είπε σε κάποια στιγμή οτι οι επιθέσεις των Ισραηλινών εν έτει 2006 φαντάζουν ακόμα πιο φρικαλέες δεδομένου οτι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα κατάφερε να ενοχοποιήσει στη συλλογική της συνείδηση τον πόλεμο. Τι μέλλον όμως έχει η ανθρωπότητα όταν οι πολίτες του μέλλοντος μαθαίνουν να κοιτάνε την παρτη τους και να ξεδιψάνε με αίμα; Στις ΗΠΑ, που είναι καμια 30ριά χρόνια πιο μπροστά από εμάς, η κοινωνία παραγει κατα συρροή 16χρονους σφαγεις γυμνασίων, μισθοφόρους στρατιώτες,γαβριήληδες1, σκλάβους του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οιονεί ψηφοφόρους, μοναχικους καταναλωτές σκουπιδιών. Δεν είμαστε μακρια, κάποια τα έχουμε ήδη...
Ποιές θα είναι οι αξίες της κοινωνίας σε 30 χρόνια από τώρα;
-
Όλα είναι θέμα προτύπων. Ή ακόμα καλύτερα υπερτονισμού των αρνητικών προτύπων.
-
Καλημερα παιδια.
Δουκα πολυ καλη ιδεα γι'αυτο το θεμα.
Αλλα απο οπου και να το παρεις σημερα το μελλον φαινεται αρκετα δυσοιωνο.
Δεν ειναι μονο η τηλεοραση που δειχνει οτι θελει για να πουλησει.Ταινιες ακαταλληλες για παιδια με βια,αιμα,sex.
Τι να πρωτοσχολιασεις?
Την βια στα σχολεια που με τοσο ξυλο που πεφτει,αγωνας πυγμαχιας φαινεται αστειος.
Η τηλεοραση που δειχνει καθε καρυδιας καρυδι και μετα τον κανουνε και φιρμα.Τι να δεις?Μεσημεριανες κουτσομπολιστικες εκπομπες,παρατραγουδα(Πανια),Fame story και οτι παρεμφερη με αυτο για να μας δειξει πως φτιαχνεται ενας τραγουδιστης και πως τρωνε τα ταλεντα του αυριο.
Το καθε ξεκωλο 14-15χρονο που το εχει κανει τοσες φορες σε 6 μηνες οσες δεν το εχω κανει εγω σε 4 χρονια(μηπως εχω προβλημα?).Μαλλον θα νομιζουν οτι με το να μ@μιεσαι παιρνεις και αξια.
Σε μια εποχη που βασιλευει η πουστια και πως θα φας τον αλλον καθε τι αλλο ειναι περιττο.
Εχει βρωμισει πολυ η κοινωνια μας και νομιζω να υπαρχει φως στο προβλημα.Οπου και να το πιασεις..... -
Οσον αφορα τα video games θα αποσπασω κ θα δανειστω ενα κομματι του 'Ακηρυχτου Πολεμου'. Εκει που συγκρινει μεταξυ Ιαπωνιας κ ΗΠΑ τις δολοφονιες κ το πληθος των gamers βιαιων παιχνιδιων. Οπου αποδεικνυεται οτι ενω οι ιαπωνες εχουν πολλαπλασιους gamers απο τους αμερικανους (αναλογικα παντα), οι δολοφονιες που γινονται στη χωρα τους ειναι κατα πολυ λιγοτερες απο αυτες στις ΗΠΑ..
-
Φυσικά. Διότι στις υπέροχες, όπως τις παρουσιάζουν ορισμένοι, ΗΠΑ, οι λαϊκοί ήρωες είναι γελαδάρηδες, μπιστολάδες και ληστές (φοβερό - σαν να είχαμε εμείς ως ήρωα τον Νταβέλη! ). Ενώ στην Ιαπωνία έχουν ως ήρωες ανθρώπους που προστάτευσαν την τιμή τους και την ελευθερία τους ή που απέκρουσαν εισβολείς.
-
Πάντως είχαμε και μεις στις μέρες μας ως παιδιά βίαια κόμικς, όπως π.χ. όλη τη σειρά της Marvel (Captain America, Iron Man, κλπ) όπως επίσης και κόμικς τύπου Δικαστή Ντρεντ και Χαλκ. Βέβαια τώρα η κατάσταση έχει όντως ξεφύγει πολύ.
Δεν νομίζω πως πρέπει να αναζητήσουμε την ευθύνη στα παιδικά προγράμματα, αλλά στην ενήλικη ζωή της κοινωνίας μας. Όπως έγραψε και ο Silver Turbo, από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις
-
Πλεον εξοικειωνόμαστε με το αιμα, αφου καθε ταινια στην τηλεόραση περιέχει άπειρες σκηνες βιας.
Παντως ο ανθρωπος παντα βίαιος ηταν,δεν γεννηθηκε με κουστουμι και γραβάτα και bussiness cards. -
'I dread the day my children will ask me why. I dread the day when I will
have to explain to them that people thought it was acceptable to destroy
the environment so that we could have jobs. I dread the day I will have to
explain to my bright-eyed Joshua, who talks to dogs and listens to the
grass screaming, that we were all to busy driving fast cars, rushing our
children off to day-care, and finding seniors' homes to our grandparents
and listening to the ringing of cash registers.
We were all too busy to hear the grass screaming.'-Daniel Gildenlow
Μεταφραση στα ελληνικα (απο μενα )
'Τρεμω τη μερα που τα παιδια μου θα με ρωτησουν γιατι. Τρεμω τη μερα οταν θα εχω να εξηγησω σε αυτα οτι οι ανθρωποι θεωρουσαν αποδεκτο να καταστρεφουν το περιβαλλον για να εχουν δουλειες. Τρεμω τη μερα που θα πρεπει να εξηγησω στον μικρο μου Joshua. ο οποιοσ μιλαει στα σκυλια και ακουει το γρασσιδι να ουρλιαζει, οτι ειμασταν ολοι πολοι απασχολημενοι οδηγωντας γρηγορα αμαξια, πηγαινωντας τα παιδια μας σε ντανταδες και βρισκοντας γηροκομεια για τους παππουδες μας και ακουγοντας τον ηχο των ταμειακων μηχανων.
Ειμασταν ολοι πολυ απασχολημενοι για να ακοσουμε το γρασσιδι να ουρλιαζει 'Daniel Gildenlow
-
-
Εγω δεν τρεμω καθολου,οι γιοι μας θα ειναι πιο αδίστακτοι απο εμας
-
ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ-ACTIVE MEMBER
Τώρα που φεύγεις αιώνα μοιάζεις πολύ με το φευγιό μου
θα σε κάνω δυο λόγια να σε χαρίσω στο γιο μου
θα το κάνω παραμύθι να μοιάζει
για να το πάρει καλά, μπορεί και να τον νοιάζει.
Θα σου φερθώ ευγενικά, όσο μπορώ φυσικά
ψάχνω τον τρόπο πως να του το πω κανονικά
πως όταν φώναζε ο θεός δεν τον πήραμε χαμπάρι
εμείς είχαμε το νου μας πως θα πάμε στο φεγγάρι.
Γιατί ζηλεύουν τα πουλιά και δεν μας κάνουν χαρά
που έχουμε τώρα σιδερένια μεγάλα φτερά
γιατί τα πόδια μας στη γη σπάνια πατάνε
και τα χέρια μας τιμόνι συνέχεια κρατάνε.
Πως να του πω ότι η μουσική έβγαινε από ένα χωνί
κι ότι ο πρώτος σινεμάς ήταν πανί
κι ότι μας φτιάξαν ένα μικρό ονειροκούτι
για να γλιτώσουνε μια και καλή όλοι τούτοι.
Πως να του πω για προσφυγιά για Πόλη και για Σμύρνη
και για εμφύλιους και τέτοια κάγκελο θα μείνει
πως να πω ευγενικά για πολέμους σε παιδάκι
κι ότι ο πιο τρανός μαλάκας είχε ένα μικρό μουστάκι.
Πως στην χώρα με τα χιόνια έγινε αφέντης ο λαός
για να γίνει το όνειρο καημός
την αλήθεια αν του πω θα του το βγάλω από τη μύτη
αυτός νομίζει ότι ο Zoro είναι φίλος του Σημίτη.Μας σιχαθήκαν οι θεοί
και μας δέσαν την ψυχή με τα χέρια
τώρα φοβούνται οι θνητοί
που δεν θα γίνουν αστέρια
φτιάξαν του αιώνα στολή
την πιο μεγάλη μας μιζέρια
κι αν με φοβάσαι ζωή
λύσε μου μόνο τα χέρια.Πρέπει να βρώ στην ψυχή μου να ασχολείται μ’ άλλο θέμα
για να μπορέσω να του φτιάξω ωραίο ψέμα
ήρθε η ώρα να του πω για τη φύση και τα ζώα
όχι για ‘μάς, για τ’ άλλα που είναι αθώα.
Γιατί δεν μας μιλάνε και δεν πονάνε οι μηχανές
τι είναι τελικά το άγχος και το στρες
πως να του πω ότι ανήκει στην Ευρώπη
και δε μιλάν την ίδια γλώσσα όλοι οι ανθρώποι.
Άντε πες του ότι ο κόσμος τώρα μπήκε σε κουτάκι
άντε πες του ότι η Dolly δεν είναι προβατάκι
κι ότι δεν είναι Power Ranger οι μπάτσοι
αυτό θα το ρισκάρω και στραβά ρε να του κάτσει.
Άντε πες του για μπάσκετ αφού δε πρόλαβε τον Γκάλη
θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη
άντε πες του ότι υπάρχουνε παιδιά που ζούν στο κρύο
κι ο μπαμπάς του Mickey Mouse διατηρείται σε ψυγείο.
Άντε πες του για το σπίτι το λευκό
που σκορπάει το κακό όσο γαμεί το αφεντικό
άντε δείξτου το δικό μας που είναι τίγκα περιστέρια
κι ότι εκεί μέσα βρώμικα έχουν όλοι χέρια.
Λάθος παραμύθι μοιάζει με τιμωρία
τα ψέματα θ’αφήσω να του πει η ιστορία
ντρέπομαι για πρώτη φορά μπροστά στο γιό μου
τη βλέπω να του λέω μοναχά για το φευγιό μου. -
Κλισέ,αλλά αληθινό:ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
Και δεν εννοώ μόνο το σχολείο,η οικογένεια είναι αυτή που θα δώσει τις σωστές βάσεις και κατευθύνσεις.
Στα καλύτερα κολλέγια του κόσμου να σε στείλουν,δεν αποκτάς κουλτούρα και αγωγή,παρά μόνο γνώση.Τα άλλα δύο στα περνάνε στο DNA οι γονείς σου κατά κύριο λόγο.Αυτοί είναι που με το βίο τους θα σου δώσουν το παράδειγμα και θα αποτελέσουν πρότυπο.Όταν όμως πρώτοι αυτοί είναι που θεοποιούν το σύγχρονο τρόπο ζωής,το πιτσιρίκι τι θα κάνει;Όταν οι γονείς είναι αυτοί που καταβροχθίζουν πρώτοι τα τηλεοπτικά σκουπίδια,που κυνηγάνε το εύκολο κέρδος,που δεν έχουν ανοίξει άλλο βιβλίο από το Άρλεκιν στη ζωή τους ( ),που είναι οπαδοί του ωχαδερφισμού σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους,που δεν τους νοιάζει τίποτα-εμείς να περνάμε καλά και οι άλλοι να πάνε να πνιγούν,που δεν διστάζουν να κάνουν και την μαλακία/παρανομία τους 'αν τους παίρνει' ή αν 'δεν τους βλέπει κανείς',που,που,που...Κιακόμη χειρότεροι είναι εκείνοι που 'δεν έχουν καθόλου χρόνο',που έχουν πολλές 'επαγγελματικές υποχρεώσεις',κλπ.Τα παιδιά μεγαλώνουν με τις νταντάδες (που είναι και γαλλίδες ή αγγλίδες για να μάθει το παιδί και μια γλώσσα από μικρό ),βλέπουν τους γονείς την Κυριακή το βράδυ,εκτιμούν μόνο την BMW-MB-AUDI-PORSCHE,κλπ του μπαμπά,πάνε στο Κολλέγιο,μαθαίνουν να αγαπάνε μόνο το χρήμα που θα τους αγοράσει νέο κότερο και νέα βίλλα στην Μύκονο (γιατί έτσι πρέπει στον 'κύκλο' τους) και ζουν για να δουλεύουν τελικά (όπως και οι γονείς τους),να ξοδεύουν σε πράγματα που 'πρέπει' και 'επιβάλλονται ' στον 'κύκλο' τους και φυσικά να δίνουν το ίδιο ακριβώς παράδειγμα και στα παιδιά τους... Τι να σου κάνει και το κακόμοιρο το σχολείο λοιπόν.Η οικογένεια είναι το Α και το Ω.Αν υπάρχουν γερά θεμέλια κιόλη την ημέρα DOOM και HALF-LIFE να παίζεις δεν παλαβώνεις...Τα είπα και ξεθύμανα!!!
-
Δούκα πριν διαβάσω τα υπόλοιπα ποστ και τοποθετηθώ κι εγώ, συγχαρητήρια!
Εξαιρετική δημοσίευση!
Στο νόημα πάνω απ όλα
Σε πληρότητα
Στη λιτή αλλά περιεκτικότατη δομή
Στον τρόπο γραφής
Πραγματικά με ενθουσίασε -
Σε σχέση με τα ηλεκτρονικά μήπως φταίνε οι γονείς;
Όταν ένα παιχνίδι γράφει ότι είναι για κάποια ηλικία και πάνω γιατί αφήνουν το παιδί να το αγοράσει και να παίξει;
Μήπως δεν ασχολούνται αρκετά;
Το ίδιο ισχύει και για τις ταινίες και τα περιοδικά αλλά και τα κινούμενα σχέδια. -
τι να πει κανείς...και από που να ξεκινήσει....
Από την οικογένεια..που τη μαμά την νοιάζει το παιδάκι της να μην χτυπήσει, να μην λερωθεί, να μην έχει κατοικίδιο γιατί είναι ευθύνη και απλά να φέρνει καλούς βαθμούς και να μάθει 15 γλώσσες....
Άστο να ξεσπάσει - ξεδώσει - ξεθυμάνει παίζοντας μπάλα όλη μέρα και ας έρθει με τα γόνατα καταγδαρμένα και τα ρούχα χιλιολερωμένα..
Παρ'του και ένα σκύλο-γάτα έστω και ψάρι, να αναπτύξει τα συναισθηματά του, να καταλάβει εαν πάθει κάτι ή οταν του κάνει χαρές οτι δεν είναι το ίδιο με όταν παθαίνει κάτι ο χαρακτήρας του στο DOOM ή τα κόλπα που κάνει το ψεύτικο ζώο με τις μπαταρίες...
Μην του παίρνεις για δώρο χριστουγέννων το x-box παρ'του ενα ποδήλατο ή πατίνι...το ξέρω οτι παίζωντας θα λερωθεί κ είναι επικύνδυνο μη χτηπήσει αλλά σκοτίστικα...κόψε το λαιμό σου κ πλύντου τα ρούχα...κ παρ΄το απόφαση οτι έκανες παιδί και όχι καρικατούρα...και θα χτυπήσει και θα κλάψει...
Σύζητα μαζί του για οτι θέλει....Βρες χρόνο...!
Και κυρίως μην ξεχνάς οτι είσαι κατα κύριο λόγο το προτυπό του...τα υπόλοιπα πρότυπα είναι προσωρινά..πάνε και έρχονται...
Για το σχολείο...δεν μιλάω...θα εκνευριστώ....
ΕΙΣΤΕ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ...!!!! (λες κ με ακούνε...)
-
Ο χρήστης migf1 έγραψε:
Πάντως είχαμε και μεις στις μέρες μας ως παιδιά βίαια κόμικς, όπως π.χ. όλη τη σειρά της Marvel (Captain America, Iron Man, κλπ) όπως επίσης και κόμικς τύπου Δικαστή Ντρεντ και Χαλκ. Βέβαια τώρα η κατάσταση έχει όντως ξεφύγει πολύ.Δεν νομίζω πως πρέπει να αναζητήσουμε την ευθύνη στα παιδικά προγράμματα, αλλά στην ενήλικη ζωή της κοινωνίας μας. Όπως έγραψε και ο Silver Turbo, από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις
Εγω λέω να αρχίσουμε απο τους γονείς και να τελειώσουμε στους γονείς..!!!
-
Δούκα νομίζω οτι το κακό (στην ελλάδα πάντα) ξεκίνησε το 88 με την ιδιωτική τηλεόραση ή μάλλον με την απόχρωσή της
Τότε ήμουν αρκετά μικρός για να έχω άποψη, αλλά εκ των υστέρων συμπέρανα οτι η κοινωνία και πολύ περισσότερο η πολιτεία δεν ήταν έτοιμες για τέτοιο άνοιγμα - θα έλεγα μα΄λιστα οτι αγνοούσαν πόσο μεγάλο ήταν αυτό το άνοιγμα...τότε στην αρχή έκαναν την εμφάνισή τους τα σοφτ πορνό του ΑΝΤ1 στις 12:01 , και μετά ήρθε ο Τράγκας με τις τραβεστί, τα ερωτοδικία και δεν θυμάμαι τι άλλο.Κανένας δε σκέφτηκε να αντιδράσει, γιατί πολύ απλά ήταν νέες εικόνες και οι περισσότεροι κάτι έβρισκαν να παρακολουθήσουν
φυσικά στο όνομα της λογοκρισίας (λέξη που έχει πιο 'βαριά' σημασία και απ το βιασμό στη σημερινή κοινωνία...) τα ΜΜΕ εξακολουθούσαν να κάνουν το κέφι τους - οποιαδήποτε παρέμβαση θα αποτελούσε αντιδημοκρατική ενέργεια!Και φυσικά η κοινωνία δεν αντιδρούσε, απλόυστατα γιατί υπήρχε ένα σκουπίδι Σχεδόν για τον καθένα!Ψιλοτσόντες να βλέπει ο μπαμπάς κανα βυζί να θυμάται πως ήταν στην εφηβεία, κανα ψιλοδράμα/κουτσομπολιό να χαζέψει η μαμά, η τηλεόραση έγινε ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!Και δυστυχώς δίχως να φιλτραριστεί...
Τότε θυμάμαι άρχισαν να ξηλώνουν το Ντόναλντ και τα ανιψάκια του και να μας βάζουν Τρανσφόρμερς κ σια. Θυμάμαι η θεία μου απ τις ηπα μου χε φέρει εκίνο το περιβόητο φορτηγό σε παιχνίδι και είχα πάθει πλάκα!!Όταν είδα πρώτη φορά τη σειρά ξενέρωσα απ΄στευτα...
Δεν θεωρώ την ιδιωτική τηλεοραση υπεύθυνη για ΟΛΑ τα δεινά της σημερινής μας κοινωνίας, αλλά κανένας δε μπορεί να αρνηθεί τον πρωταγωνιστικό της ρόλο.
Αλλά ρε γμτ δείτε τις εκπομπές που ανέφερε ο SILVER TURBO και τόσες άλλες!!!
Πιστεύω οτι η βία υπάρχει μέσα στα ένστικτά μας και αυτό βγαίνει προς τα έξω στις ενέργείες μας, ωστόσο η βιαότητα που παρατηρείται στις παιδικές ηλικίες είναι αποτέλεσμα των εικόνων που βλέπουν τα παιδιά. Εικόνες από παντού και όλο το 24ωρο
Είναι καθαρά θέμα απαξίωσης θεσμών και ηθών, όσο γραφικός κι αν ακούγομαι
Η οικογένεια ως θεσμός καταρρεέι - πλεον βλέπω μερικές 'πρώτυπα' και αναρωτιέμαι πώς τα χουν καταφέρει.Διαλυμένες και μη, οι οικογένειες ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ για τα παιδιά τους-κανένας δεν ελέγχει τίποτα, παρά μόνο ίσως τους βαθμούς και το διάβασμα...
Το σχολείο δεν είναι τπτ άλλο παρά μια δικαιολογία για να πληρώνονται κάποιες χιλιάδες εκπαιδευτικών (μην παρεξηγηθώ-δεν είναι δική τους η ευθύνη).Ναρκωτικά πρώτα απ όλα, αλητεία-περνάς πεζός έξω από Λύκειο και θυμάσαι εικόνες από ταινίες με γκέτα στο Χάρλεμ!
Η τηλεόραση έγινε από μέσο, καθοδηγητής-πόσα μικρά κοριτσάκια βλέπουν την...Σούλα Χ να βγάζει έξω τον κώλο της και θέλουν να της μοιάσουν;Ρωτήστε ένα μικρό παιδί - πχ 14 ετών. Πρώτυπα θα χει τον Τσαλίκη, την Παπαρίζου και πιθανόν να αγνοεί τον Σολωμό...
Έχω στενή συγγενή στα 15 και πραγματικά καθημερινά με απογοητεύει, τόσο η ίδια όσο και οι φίλες της...Όλοι θέλουν να γίνουν 'γκόμενοι' και 'γκόμενες' , να ανέβουν στο τραπέζι να δούμε το κιλωτάκι (στρινγκ φυσικά) και να πηδηχτούν χωρίς μέτρο, έλεγχο, συναίσθημα...Το βλέμμα των σημερινών 16χρονων κοριτσιών μόνο αγνό δεν είναι...Όσο για τη βια, τι να πώ;ακόμη και στις ειδήσεις βλέπουμε τα πάντα!Όταν οι
μπαμπάδες άπαιρναν το Ράμπο και το Ρόκι και τα έβλεπαν με καμάρι με τους γιούς, λογικό δεν ήταν να τους εμφυτεύσουν δόσεις βίας;Λογικό δεν ήταν να χαλαρώσουν αυτοί οι θεσμοί και να οδηγηθούμε εδώ που βρισκόμαστε;Γιατί το ΕΣΡ δεν φρόντισε να καθορίσει ΑΥΣΤΗΡΑ τις ώρες προβολής κάθε ταινίας/εκπομπής, ανάλογα με την καταλληλότητά τους;15 χρόνια μετά, εκείνα τα σηματάκια πάνω δεξιά μόνο προειδοποιητικά δεν είναι...Βέβαια αιτία πίσω απ την τηλεόραση είναι κατά τη γνώμη μου ο ακραίος καπιταλισμός και ο άκρατος καταναλωτισμός που τον συνοδεύει-η τηλεόραση πουλάει, και πουλάει αφάνταστα πολύ με τον συγκεκριμένο τρόπο.Με σεξ και βια. Κι όσο πουλάει, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει...
Από την άλλη νομίζω οτι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να πέσει πολύ χαμηλότερα-δεν γίνεται!Αίσθησή μου είναι οτι θα επέλθει κάποια κοινωνική αλλαγή, πιθανόν και μέσα στα επόμενα 30 χρόνια που ρωτάς
Το θέμα είναι από ποιόν;Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;Μήπως φτάσουμε στο άλλο άκρο, δηλ σε μια κοινωνία συντηρητισμού;Ούτε αυτό είναι καλό, αλλά ποιός μπορεί να ελέγξει την κατάσταση;?Μήπως θα είναι πάλι θέμα...πωλήσεων;Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, όμως οι κοινωνίες μοιάζουν τόσο μουδιασμένες, σχεδόν βαλσαμομένες απέναντι στο χαζοκούτι, που δυστυχώς φαντάζει αδύνατο να ανατρέψουν την κατάσταση.επομένως πάλι θέμα πωλήσεων θα είναι...
-
Στην εξάχρονη κόρη μου έχω περιορίσει κατά πολύ την τηλεόραση κατ' αρχήν. Της διαβάζω πολλά βιβλία - σύμφωνα με την ηλικία της - και σε κάθε περίπτωση μιλάμε πολύ. Δυστυχώς και η γυναίκα μου δουλεύει οπότε στις στιγμές που μοιραζόμαστε με το παιδί δίνουμε πολύ αξία. Τις ώρες που περνάει με τη γιαγιά της , η μικρή ακούει τηλεόραση ( την αφήνει ανοικτή και εκείνη παίζει ίσως και σε άλλο δωμάτιο ). Θεωρώ πως κατ' αρχήν για τη βίαιη συμπεριφορά το πρόγραμμα της τηλεόρασης έχει μεγάλη ευθύνη.
Ο μικρότερος ( 4 περίπου ετών ) ξάδερφός της που παρακολουθεί πολλά από τα λεγόμενα παιδικής ζώνης προγράμματα , είναι πολλαπλάσια βίαιος.
Σε τι κόσμο μπαμπα μ' εχεις φέρει να ζήσω;