Τον θυμαμαι πριν απο μερικα χρονια,στο παλιο ΚαραΪσκάκη,τότε που οι αθλητες των ΝΠ είχαμε καπου να γυμναστουμε.Ετρεχαν μαζι του οι μαραθωνοδρόμοι,τελειωνε ενας την προπόνηση του και μετα αρχιζε ο αλλος
Τρομερός τύπος, παντα αναρωτιόμουν εάν είχε κάποια βλάβη στα νεύρα και δεν έφτανε ποτε το σήμα της κούρασης στον εγκέφαλο

Ξέρω εδώ και χρόνια για τον Κούρο: είναι πραγματικά μοναδικός και με ατσάλινη θέληση. Τα ρεκόρ λυγίζουν κάτω απ'την αποφασιστικότητά του.

Τιτάνας πραγματικός ο Γιάννης.

ελα μωρε ποιος ειναι αυτος....

ωχ αδελφε και τι δουλεια κανει...?

θα ξυπνησουν οι ιεροι ημων και θα μας κυνηγησουν μεχρι να πατησουμε μαυρα χιονια!

Τον είχαν οι 4τ προ ετών, δεν είναι άνθρωπος, είναι φαινόμενο!

Τόσες χιλιάδες χλμ, πως στο καλό αντέχουν οι κλειδώσεις του;

50 χρονών και τρέχει για νέα ρεκόρ! Κι άλλοι στην ηλικία του παίρνουν σύνταξη, κυριολεκτικά!!!

Η αγαπημένη μου ατάκα για τον Κούρο είναι ή εξής:

'Κανένα Κούρειο ρεκόρ δεν έσπασε ποτέ από άλλον άνθρωπο παράμόνο από τον ίδιο' !!!

...δηλαδή με απλά λόγια άπαξ κι έκανε κάποιο ρεκόρ, κανένας δεν το ξεπέρασε, μόνον ο ίδιος - το βελτίωσε...

Επίσης είναι και συγγραφέας, έχει γράψεις μουσική (δηλαδή και συνθέτης), και έχει γυρίσει ταινία (δηλαδή και σκηνοθέτης). Είναι μακράν ο πιο δημοφιλής Έλληνας στην Αυστραλία όπου ζεί τα τελευταία χρόνια (αν και νομίζω οτι αυτό δεν ισχύει πια).

Κυκλοφορεί ένα ντοκυμανταίρ που το πάιζει συχνά η κρατική, είναι λίγο παλιό αλλά οι εικόνες που βλέπει κανείς δεν ξεχνιούνται... Συγκλονιστικότερη όλων κατά τη γνώμη μου είναι η σκηνή της απονομής με τον Κούρο (αλλά και τους άλλους αθλητές) να μην μπορούν να σταθούν στα πόδια τους! Επίσης αναφέρεται οτι στον αγώνα Σίδνευ - Μελβούρνη οι διοργανωτές αποφάσισαν να ξεκινάει μια μέρα μετά από τους υπόλοιπους για να μην χάνεται το ενδιαφέρον (φυσικά έβγαινε πάλι πρώτος)... και άλλα πολλά...

Το γεγονός οτι δεν τον ξέρει κανείς δείχνει τι άνθρωποι είμαστε...

Είχα περάσει μια βόλτα πριν από αρκετά χρόνια από την Τρίπολη για να δω παλιούς γνωστούς μου. Πέρασα και από το Εθνικό Στάδιο, είχα κι εκεί παρτίδες.
Σε ένα 'πηγαδάκι' με παλιούς αθλητές του Αρκαδικού, ακούω τον Κούρο να λέει : 'Πάω Σπάρτη τώρα, τα λέμε αργότερα'
Ωραίος!!!

Το καλοκαιράκι νομίζω έδειξε η TV έναν από τους πρόσφατους αγώνες του Κούρου στο νησί της Ταζμανίας. Δυστυχώς δεν άντεξε και τα παράτησε ,τον αγώνα τον κέρδισε κάποιος άλλος. Δεν είναι παράξενο, οι ειδικοί απορούσαν πως είναι δυνατόν να αντέχει σε τέτοια ηλικία.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα αντιμετώπισε καρδιακές αρρυθμίες και αποφάσισε να μη συνεχίσει αφού δεν ήθελε να αφήσει τα κόκκαλά του στους λόφους της Ταζμανίας, έχει και οικογένεια....

Ο χρήστης mousatos έγραψε:
Το καλοκαιράκι νομίζω έδειξε η TV έναν από τους πρόσφατους αγώνες του Κούρου στο νησί της Ταζμανίας. Δυστυχώς δεν άντεξε και τα παράτησε ,τον αγώνα τον κέρδισε κάποιος άλλος. Δεν είναι παράξενο, οι ειδικοί απορούσαν πως είναι δυνατόν να αντέχει σε τέτοια ηλικία.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα αντιμετώπισε καρδιακές αρρυθμίες και αποφάσισε να μη συνεχίσει αφού δεν ήθελε να αφήσει τα κόκκαλά του στους λόφους της Ταζμανίας, έχει και οικογένεια....

Ειναι θλιβερο αλλα κανεις δεν γλυτώνει απο τον φθοροποιό χρόνο.
Παντως υπαρχουν γηραιότεροι του που ακόμα αγωνίζονται,οχι σε υπερμαραθώνιους βέβαια.

Πάντως ο άνθρωπος παραμένει φαινόμενο, όχι αστεία! Ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος για όλους.....

Ο χρήστης Tiger έγραψε:

Το καλοκαιράκι νομίζω έδειξε η TV έναν από τους πρόσφατους αγώνες του Κούρου στο νησί της Ταζμανίας. Δυστυχώς δεν άντεξε και τα παράτησε ,τον αγώνα τον κέρδισε κάποιος άλλος. Δεν είναι παράξενο, οι ειδικοί απορούσαν πως είναι δυνατόν να αντέχει σε τέτοια ηλικία.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα αντιμετώπισε καρδιακές αρρυθμίες και αποφάσισε να μη συνεχίσει αφού δεν ήθελε να αφήσει τα κόκκαλά του στους λόφους της Ταζμανίας, έχει και οικογένεια....

Ειναι θλιβερο αλλα κανεις δεν γλυτώνει απο τον φθοροποιό χρόνο.
Παντως υπαρχουν γηραιότεροι του που ακόμα αγωνίζονται,οχι σε υπερμαραθώνιους βέβαια.

Ποιό καλοκαίρι........ Πριν κανά μήνα έτρεξε έξι μέρες και έξι νύχτες χίλια τόσα χλμ και ετοιμάζεται και για καινούργια ρεκόρ

Ο χρήστης kostakis έγραψε:

Το καλοκαιράκι νομίζω έδειξε η TV έναν από τους πρόσφατους αγώνες του Κούρου στο νησί της Ταζμανίας. Δυστυχώς δεν άντεξε και τα παράτησε ,τον αγώνα τον κέρδισε κάποιος άλλος. Δεν είναι παράξενο, οι ειδικοί απορούσαν πως είναι δυνατόν να αντέχει σε τέτοια ηλικία.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα αντιμετώπισε καρδιακές αρρυθμίες και αποφάσισε να μη συνεχίσει αφού δεν ήθελε να αφήσει τα κόκκαλά του στους λόφους της Ταζμανίας, έχει και οικογένεια....

Ειναι θλιβερο αλλα κανεις δεν γλυτώνει απο τον φθοροποιό χρόνο.
Παντως υπαρχουν γηραιότεροι του που ακόμα αγωνίζονται,οχι σε υπερμαραθώνιους βέβαια.

Ποιό καλοκαίρι........ Πριν κανά μήνα έτρεξε έξι μέρες και έξι νύχτες χίλια τόσα χλμ και ετοιμάζεται και για καινούργια ρεκόρ

Στον συγκεκριμένο αγώνα έκανε καμιά δεκαριά ρεκόρ, μεταξύ των οποίων και ρεκόρ για την ηλικία του (45-50). Το εντυπωσιακότερο νομίζω είναι οτι έσπασε το ρεκόρ που είχε κάνει ο ίδιος πριν από 21 χρόνια ...

Αυτό και μόνο του δείχνει οτι το άθλημα γίνεται σε πνευματικό επίπεδο...

Και εγώ τον έχω γνωρίσει μέσω της τηλεόρασης. Εκπληκτικός άνθρωπος με υπεράνθρωπα κατορθώματα. Αλήθεια η «πολιτεία» τον έχει αναγνωρίσει; Έχει πάρει ότι δικαιούνται οι άλλοι πρωταθλητές και ολυμπιονίκες μας; Δεν έχω ακούσει κάτι σχετικό και φοβάμαι ότι είναι μάλλον παραγκωνισμένος. Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει όποιος ξέρει.

Ο αγώνας στην Ταζμανία που αναφέρω παραπάνω μάλλον ήταν αυτός που έλαβε χώρα το 1994. ΄Επρεπε να το καταλάβω οτι το ντοκυμαντέρ ηταν παλιό Sorry παίδες. Και οχι δεν παράτησε τελικά.

In 1994, Yiannis ran the 650 km Telecom Tasmania run, which was a stage race. The temperature never rose very high above zero, the wind and snow scarcely ever ceasing. He was actually beaten in this race by 37 kilometers, by Anatoli Kruglikov. Before the race had even begun, Yiannis felt that the stage-style race favored his opponents. 'I like the continuous racing, which is more sustained -- the Tasmanian race probably suits the genuine marathon runners who are faster.'(Mercury '94) After day three, Yiannis was the race leader. However, at day five, Yiannis fell behind. Nature had threatened him, his life, and he realized that 'life and family are much more important than winning races.' (Y.K.)** Yiannis felt he came very close to death in that fifth stage. His quote 'I didn't want to leave my bones in those hills,'** earned him many headlines in Australian running literature.

ΕΥΓΕ................ 10000000000000000000000000000000000000000 ΦΟΡΕΣ!!!!!!!

και λιγα είναι.....

Μόλις τώρα είδα στον άλφα τον Κύριο αυτό...Μου έκανε τρομερή εντύπωση...Κάποιος από μέσα από το φόρουμ πρέπει να τον 'έδωσε' στους δημοσιογράφους..Δεν εξηγείται αλλιώς η βράβευσή του σήμερα..!!

Τον είδα χθες βράδυ στον Τριανταφυλλόπουλο!!!!!!!!!!!!!!

Δεν παρακολούθησα την εκπομπή, οπότε δεν ξέρω αν μίλησε, τι είπε, γιατί προσκλήθηκε, δεν είχα και τη δυνατότητα να την βιντεοσκοπήσω.

Τον είδε / άκουσε κανείς;