Ο χρήστης Asimov έγραψε:
**Να σου πω την αλήθεια, το 'μαθετε' με χαλασε **
Οχι τιποτ' αλλο αλλα τοσα χρονια η κ@#$α μου ειναι αυτο το αθλημα και ευτυχως (ή δυστυχώς ) τα εχω μαθει καλα! Anyway, λογικο ειναι να μη συμφωνουν οι πάντες μαζί σου ή μαζί μου (ασε που θα ηταν επικινδυνο )
Σου μιλάω μπέσα ότι δεν είχα τέτοια πρόθεση. Άλλο ήθελα να γράψω και βγήκε εκείνο το «μάθετε». Γι αυτό και το έσβησα. Την ίδια κ@#$α μοιραζόμαστε , μαζί με αρκετούς άλλους. Πάει αυτό, ελπίζω να το «κλείσαμε».
Επί του προκειμενου. Αθλητικοι τυποι που παιζουν αμυνα δε λειπουν απο την ομαδα. Τυποι να τα χωνουν λειπουν. Ο Χατζηβρεττας ειμαι σιγουρος πως δε θα ελειπε τοσο απο την πενταδα (στην οποια εξαλλου δεν παιζει και τοοοοοσο πολυ) οσο λειπει ενας διαφορετικου τυπου και φιλοσοφιας παικτης οπως ο Χατζής (που δεν ειναι δα και τοσο κακος αθλητης, οσο τον παρουσιαζεις ). Αυτο εννοουσα. Προσωπικα δε μου αρεσουν οι 'καλουπωμενοι' παικτες. Βασικα συστατικα της επιτυχιας ειναι η φαντασια και οι καινοτομια. Καλη η οργανωση αλλά το κακο ειναι οτι οταν κατι δεν παει καλα καταρρεει ολο το οικοδομημα. Ενω με την φαντασια στην... εξουσια γυρνανε αποτελεσματα και φτιαχνονται πρωταθλητες. Το ιδανικο ειναι ο συνδυασμος των δυο. Γι' αυτο αναζητω και αλλου τυπου μοναδες για την εθνικη.
Στο απολυτα κοντρολαρισμενο και με διακριτους ρολους παιχνιδι του βαζελου ο Τσαρτσαρης κι ο Χατζηβρεττας αναδεικνυονται. Προς θεου, ομως, μη διανοηθεις ουτε στιγμη οτι αποβαλλουν τον ρολιστα απο μεσα τους. Ειναι και θα παραμεινουν καλοι παικτες αλλα με πολυ συγκεκριμενα ορια δρασης... (και παλαιου τυπου, επιμενω). Εξαλλου, την Euroleague δεν την κερδισε ο Παναθηναϊκος της οργανωσης αλλα η Μακαμπι των (οργανωμενων αλλα κυριως) παιχταραδων.
Θα συμφωνείς φαντάζομαι, ότι ναι μεν η Μακαμπι των παιχταράδων το σήκωσε αλλά το Ισραηλινό μπάσκετ όπως εκφράζεται μέσα από την εθνική τους ομάδα, είναι «ψιλοανυπόληπτο». Αλλωστε από το “τσάλεντζ ράουντ» πέρασαν. Θέλω να πω ότι και πρωταθλητισμός σε υψηλό επίπεδο και καλή εθνική ομάδα δύσκολο να πετύχουμε. Αμερικάνοι, κοινοτικοί, κοινοτική δεύτερης ζώνης, ελληνοποιημένοι,(άλλη μια «ευγενική προσφορά» του Ιωαννίδη στο άθλημα, ακολούθησαν και οι άλλοι μετά βέβαια) που να βρεθεί χώρος για το φουκαρά τον Τσαρτσαρή και για τους άλλους Τσαρτσαρήδες. Στο Περιστέρι που έπαιρνε χρόνο ήταν μια χαρά παίχτης. Τέλος πάντων , πάλι καλά που δεν τον αφήσαμε στην …Ισλανδία. Εγώ νομίζω ότι έκαναν πολύ καλά στην ομοσπονδία που κράτησαν την «καθαρότητα» της ομάδας. Ηταν το τελευταίο που τους χρώσταγαν να κάνουν για τους Ελληνες παίχτες.
Για τους Βασιλακοπουλους και σια θα πω μονο το εξης. Για ολους μας ερχεται καποτε η ωρα που δεν εχουμε κατι παραπανω να προσφερουμε ειτε γιατι χασαμε την ορεξη και την ενεργητικοτητα μας, ειτε γιατι 'ιδρυματοποιηθηκαμε', ειτε γιατι, πολυ απλά, οι εξελιξεις μας προσπερασαν. Οπως αποσυρονται οι παικτες ετσι πρεπει να αποσυρονται οι προπονητες και οι παραγοντες. Φαντασια, καινοτομια, ορεξη για δουλεια χρειαζονται και εξω απο το παρκε κι ολα αυτα εχουν πια στερεψει...
Μακαρι να το κερδισουμε το ευρωπαϊκο και ν' αντιστρεψουμε τα πραγματα. Δυσκολο, αλλα βεβαια, τιποτα δεν ειναι ακτορθωτο.
Αυτό είναι πολύ σωστό αλλά δε μπορώ να ξέρω το «διάδοχο σχήμα». Εύχομαι να τα πάνε καλύτερα από τους παρόντες για το καλό του μπάσκετ.
ΥΓ Κι επειδη ελεγα για απομαχους προπονητικης και παραγοντισμου. Ετυχε περσι να ειμαι στο Ελληνικο σε ματς της Εθνικης Γυναικων πανω απο τον παγκο της ομαδας μας. Με οσα ακουγα απο τον Τσιτσκαρη κοντεψαν να μου πεσουν τα μαλλια Και μετα σκεφτομουν οτι η ΕΟΚ ειχε αναθεσει για χρονια σ' αυτον τον ανθρωπο την τεχνικη καθοδηγηση των εθνικων ομαδων παιδων και εφηβων (γενια Ρετζια αναμεσα στις αλλες). Και μετα δε μου 'κανε τοση εντυπωση γιατι οι Ελληνες γεννημενοι απο το 73-74 και μετα δεν εκαναν μεγαλη καριερα με την εθνικη ομαδα και κατεληξαν ρολιστες στις ομαδες τους. Μ' οποιον δασκαλο καθισεις, λενε... (και δεν αναφερομαι βεβαια μονο στον συγκεκριμενο κοουτς αλλα στο ολο συστημα)
Καλός «άρρωστος» είσαι κι εσύ !!!! Εγώ τις γυναίκες στις γυναίκες έχω μείνει στην Καρανάσιου (πιο παλιά) στη Γιασεμή, στην Τριαλώνη και στη Βιβή. Επαρχία γαρ