-
Ποια από τις δύο ειδικές προτιμάτε;
Η Φυλή αρχίζει ανηφορικά και αρκετά στενά με καλό κράτημα, για να ανοίξει (σε πλάτος και καμπές) αργότερα με καλύτερο οδόστρωμα. Σφιχτή και ανηφορική, με νερωφαγώματα στις άκρες στην αρχή σταδιακά σου λύνει τα χέρια, ανοίγει το ρυθμό, αλλάζει τοπίο και ανεβάζει την αδρεναλίνη, έχοντας όμως και κλειστές στροφές που μπορεί να γίνει το λάθος. Είναι η πρώτη ειδική συνήθως και έχει μορφή που σε βάζει σε ρυθμό αγώνα από την αρχή της μέχρι το φλάινγκ που θα μπορούσε να είναι διάδρομος απογειώσεως.
Οι Πετσάκοι αντίστοιχα είναι και αυτοί διάδρομος απογείωσης, αφού σε απογειώνουν ως προθέρμανση για Φτέρη στο καπάκι. Με στενό δρόμο και κορυφαία άσφαλτο είναι σαν δυναμόμετρο για οδηγούς και αυτοκίνητα. Διαδοχικές στροφές, αλλά και τέρμα γκάζι κομμάτια (ποτέ όμως ευθύγραμμα) σε αρκετά σημεία, περνά από σημεία με επιβλητικούς και ατέλειωτους γκρεμούς και καταλήγει πλέον σε τέρμα γκάζι κομμάτια που εντείνουν την ανηπομονυσία σου να μπείς στην Φτέρη.
Προσωπικά επιλέγω την Φυλή. Γιατί είναι μια διαδρομή που την ένιωσα αμέσως. Ίσως για παλιότερους αυτό να σημαίνει πως είναι εύκολη άρα και όχι τόσο προκλητική. Όμως επειδή την είδα μόνο πέρσι (3 φορές) δεν μπορώ να κρίνω καλύτερα. Θυμάμαι την φωνή μου που έτρεμε, το στόμα μου που βρώμαγε και το στομάχι που έκαιγε. Θυμάμαι όμως επίσης πως είπα του Δημήτρη να μην τον νοιάζει το πως ακούγομαι, αλλά το τι λέω, αφού είχα την σιγουριά πως δεν θα κάνω το λάθος. Και παρά το λάθος του Δημήτρη (σταμάτησε στο φλάιινγκ αντί να το περάσει τέρμα γκάζι) κερδίζουμε την ειδική. Την πρώτη ειδική της ζωής μου, την πρώτη που λάτρεψα.
-
Ποια από τις δύο ειδικές προτιμάτε;
Η Φυλή αρχίζει ανηφορικά και αρκετά στενά με καλό κράτημα, για να ανοίξει (σε πλάτος και καμπές) αργότερα με καλύτερο οδόστρωμα. Σφιχτή και ανηφορική, με νερωφαγώματα στις άκρες στην αρχή σταδιακά σου λύνει τα χέρια, ανοίγει το ρυθμό, αλλάζει τοπίο και ανεβάζει την αδρεναλίνη, έχοντας όμως και κλειστές στροφές που μπορεί να γίνει το λάθος. Είναι η πρώτη ειδική συνήθως και έχει μορφή που σε βάζει σε ρυθμό αγώνα από την αρχή της μέχρι το φλάινγκ που θα μπορούσε να είναι διάδρομος απογειώσεως.
Οι Πετσάκοι αντίστοιχα είναι και αυτοί διάδρομος απογείωσης, αφού σε απογειώνουν ως προθέρμανση για Φτέρη στο καπάκι. Με στενό δρόμο και κορυφαία άσφαλτο είναι σαν δυναμόμετρο για οδηγούς και αυτοκίνητα. Διαδοχικές στροφές, αλλά και τέρμα γκάζι κομμάτια (ποτέ όμως ευθύγραμμα) σε αρκετά σημεία, περνά από σημεία με επιβλητικούς και ατέλειωτους γκρεμούς και καταλήγει πλέον σε τέρμα γκάζι κομμάτια που εντείνουν την ανηπομονυσία σου να μπείς στην Φτέρη.
Προσωπικά επιλέγω την Φυλή. Γιατί είναι μια διαδρομή που την ένιωσα αμέσως. Ίσως για παλιότερους αυτό να σημαίνει πως είναι εύκολη άρα και όχι τόσο προκλητική. Όμως επειδή την είδα μόνο πέρσι (3 φορές) δεν μπορώ να κρίνω καλύτερα. Θυμάμαι την φωνή μου που έτρεμε, το στόμα μου που βρώμαγε και το στομάχι που έκαιγε. Θυμάμαι όμως επίσης πως είπα του Δημήτρη να μην τον νοιάζει το πως ακούγομαι, αλλά το τι λέω, αφού είχα την σιγουριά πως δεν θα κάνω το λάθος. Και παρά το λάθος του Δημήτρη (σταμάτησε στο φλάιινγκ αντί να το περάσει τέρμα γκάζι) κερδίζουμε την ειδική. Την πρώτη ειδική της ζωής μου, την πρώτη που λάτρεψα.
-
Ποια από τις δύο ειδικές προτιμάτε;
Η Φυλή αρχίζει ανηφορικά και αρκετά στενά με καλό κράτημα, για να ανοίξει (σε πλάτος και καμπές) αργότερα με καλύτερο οδόστρωμα. Σφιχτή και ανηφορική, με νερωφαγώματα στις άκρες στην αρχή σταδιακά σου λύνει τα χέρια, ανοίγει το ρυθμό, αλλάζει τοπίο και ανεβάζει την αδρεναλίνη, έχοντας όμως και κλειστές στροφές που μπορεί να γίνει το λάθος. Είναι η πρώτη ειδική συνήθως και έχει μορφή που σε βάζει σε ρυθμό αγώνα από την αρχή της μέχρι το φλάινγκ που θα μπορούσε να είναι διάδρομος απογειώσεως.
Οι Πετσάκοι αντίστοιχα είναι και αυτοί διάδρομος απογείωσης, αφού σε απογειώνουν ως προθέρμανση για Φτέρη στο καπάκι. Με στενό δρόμο και κορυφαία άσφαλτο είναι σαν δυναμόμετρο για οδηγούς και αυτοκίνητα. Διαδοχικές στροφές, αλλά και τέρμα γκάζι κομμάτια (ποτέ όμως ευθύγραμμα) σε αρκετά σημεία, περνά από σημεία με επιβλητικούς και ατέλειωτους γκρεμούς και καταλήγει πλέον σε τέρμα γκάζι κομμάτια που εντείνουν την ανηπομονυσία σου να μπείς στην Φτέρη.
Προσωπικά επιλέγω την Φυλή. Γιατί είναι μια διαδρομή που την ένιωσα αμέσως. Ίσως για παλιότερους αυτό να σημαίνει πως είναι εύκολη άρα και όχι τόσο προκλητική. Όμως επειδή την είδα μόνο πέρσι (3 φορές) δεν μπορώ να κρίνω καλύτερα. Θυμάμαι την φωνή μου που έτρεμε, το στόμα μου που βρώμαγε και το στομάχι που έκαιγε. Θυμάμαι όμως επίσης πως είπα του Δημήτρη να μην τον νοιάζει το πως ακούγομαι, αλλά το τι λέω, αφού είχα την σιγουριά πως δεν θα κάνω το λάθος. Και παρά το λάθος του Δημήτρη (σταμάτησε στο φλάιινγκ αντί να το περάσει τέρμα γκάζι) κερδίζουμε την ειδική. Την πρώτη ειδική της ζωής μου, την πρώτη που λάτρεψα.
-
Θα συμφωνήσω μαζί σου Γιώργο. Λόγω μάλιστα που η Φυλή είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου, πολλά απογεύματα παίρνω την οικογένεια και ανηφορίζουμε. Παλιότερα μάλιστα στην κορυφή της (πρίν κατηφορίσει για Δερβενοχώρια), είχε ένα καλό χωμάτινο κομμάτι (μ' αρέσει το χώμα, τι να κάνω... ).
-
Γιώργο κατά την προσωπική μου γνώμη οι δύο ειδικές δεν είναι άμεσα συγκρίσιμες, παρόλα αυτά για να απαν΄τήσω στο ερώτημα, ψηφίζω Φυλή. Πιστεύω ότι είναι πιο ενδιαφέρουσα οδηγικά-συνοδηγικά. Αγαπημένο μου κομμάτι είναι το τελευταίο με τις γρήγορες στροφές και την άσφαλτο που αρκετές φορές γλυστράει από τα χώματα των διαφόρων χωματόδρομων και που καταλήγει στην ατέλειωτη ευθεία για το flying. Πάντως μην ανησυχείς και εμείς την πρώτη φορά που την κάναμε (Ολύμπιο 2001) μπερδευτήκαμε και χρειάστηκε να ουρλιάξω για να ξαναπατήσει το γκάζι ο Μάνος.
-
Εγώ πάλι ψήφισα Φυλή, όχι γιατί μου αρέσει αλλά γιατί απεχθάνομαι τους Πετσάκους. Ειλικρινά αυτήν την ειδική δεν μπορώ να την 'πάω' ούτε καν αξιοπρεπώς... Την Φυλή από την άλλη την ...βαριέμαι. Είναι πολύ συχτό για το γούστο μου το ξεκίνημα, μετά μου αρέσει πάρα πολύ το ομμάτι με την 'γαρμπιλάτη' άσφαλτο και τέλος. Μετά από την ανηφορική αριστερή αρχίζει ένα κομμάτι που κατά την γνώμη έπρεπε να βάζουμε το cruise control!! Πέμπτη και χάνεται σε πέμπτη... και μετά ένα δυο σφιχτά ίσα να ξυπνήσεις και να δεις το flying.
Οι Πετσάκοι... αχ οι πετσάκοι. Κατ'αρχήν η εκκίνηση θυμίζει κάτι από ...κρανίου τόπος!!!! Έχει εκείνο το αρχικό κομμάτι το ψιλοσφιχτό που καταλήγει σε δεξιά διαρκείας, αριστερή φυλαγμένη (και μονίμως γεμάτη χώματα) και δεξιά και μετά η σανίδα, που καταλήγει σε εκίνο το επικύνδυνο σημείο με την στάση και τον δρομάκο από δεξιά που όπως έρχεται κάνει ανισόπεδο και αν κάτσεις πολύ δεξιά ...πας για πίσω άξονα (και όχι μόνο μετά). Το σφιχτό το κομμάτι μέχρι τον παλιό τερματισμό ειλικρινά με κοιμίζει... Πετάω δεύτερα με το φτυάρι εκεί... Το κομμάτι που προσθέσανε φέτος είναι πολύ ωραίο και θα ήταν τέλειο αν δεν υπήρχε η Φτέρη μετά. Αυτός ίσως είναι και ένας ακόμη λόγος που δεν πάω τους Πετσάκους. Αν πιέσεις με το Ν1 εκεί, μετά δεν έχεις φρένα στην Φτέρη.Φέτος ,λες και η ειδηκή έχει ..γνώση των αισθημάτων που τρέφω γι'αυτήν, στο πρώτο πέρασμα του Αχαιός πέτυχα μέσα στην ειδική τον Κιολεϊδη και έχασα πάλι τσάμπα δεύτερα (αν και ομολογουμένως έκανε άκρη αμέσως σχεδόν) ενώ στο δεύτερο ο Tabs απλά φρόντησε να με κάνει να την μισήσω πιο πολύ σαν ειδική (σόρρυ Γιώργο, τα είπαμε ότι δεν φταίς...).
Αυτάααααα.Υ.Γ. Θανάση απορώ πως ψήφισες Φυλή που σας την πήρα δυο φορές στο Ολύμπιο και όχι Πετσάκους όπου και με τον Μάνο με ...φάγατε και με τον Θάνο την έχεις πάει αέρα... Θυμάσαι την Φυλή 1? Πλάκα κάνω έ! Μην παρεξηγείσαι, εσύ με ξέρεις τουλάχιστον...
-
Ο χρήστης NormalEna έγραψε:
Υ.Γ. Θανάση απορώ πως ψήφισες Φυλή που σας την πήρα δυο φορές στο Ολύμπιο και όχι Πετσάκους όπου και με τον Μάνο με ...φάγατε και με τον Θάνο την έχεις πάει αέρα... Θυμάσαι την Φυλή 1? Πλάκα κάνω έ! Μην παρεξηγείσαι, εσύ με ξέρεις τουλάχιστον...Κώστα, φυσικά και δεν παρεξηγούμαι, οι λόγοι είναι κυρίως συναισθηματικοί ( ) αλλά και από την άλλη οι Πετσάκοι δε με γεμίζουν ως ειδική, θέλεις η προσμονή της Φτέρης, θέλεις ο γκρεμός ο απύθμενος, άσε που όλοι οι οδηγοί που είχα ως τώρα (3 τον αριθμό) δεν την πάνε καθόλου. Όσο για το ότι έχασα δις , επιφυλάσσομαι να σε κερδίσω στο μέλλον.
-
Θέλω να γράψω μια παλιά ιστορία γαι τους Πετσάκους αν και δεν είμαι αγωνιζόμενος.Αχαιός του 91 ή του 92 δεν είμαι σίγουρος έχω καθήσει να παρακολουθήσω την SS στην στάση του λεωφορείου.Μάζι μου είναι μια φίλη και ο σημερινός συνοδηγός του Σκαλτσά και του Κολιοπάνου, Φάνης Χασιώτης.Κάπου μετά το μέσο των περασμάτων αρχίζει το πανηγύρι.Πρώτα απ' όλα ένα CITROEN Visa έξω στην εφαπτομένη της αριστερής στροφής που υπάρχει ακριβώς στην στάση.Μόλις που προλαβαίνουμε να βγάλουμε έξω το πλήρωμα(δεν θυμάμαι τώρα τα ονοματά τους) στο ίδιο σημείο και πάνω στο πρώτο αυτοκίνητο, βγαίνει το PEUGEOT του Σταμόπουλου αν θυμάμαι καλά και τραυματίζεται άσχημα στο πόδι ο συνοδηγός του, τον οποίο βγάζουμε σηκωτό από το αυτοκίνητο.Ευτυχώς δηλαδή γιατί τα ''έβγα'' δεν έχουν τελειωμό και πάνω στα δύο προηγούμενα αυτοκίνητα ''σταθμεύει'' και το TALBOT SAMBA του Σωτηρίου ανεν κάνω λάθος.Το λυπηρό για τους ελληνικούς αγώνες είναι ό,τι ενώ δείχνουμε μετά τον τραυματισμό του συνοδηγού του Σταμόπουλου, τον Ερυθρό Σταυρό που υπάρχει στο ROAD BOOK για τέτοιες περιπτώσεις, δεν κάνει τον κόπο να σταματήσει κανένας αγωνιζόμενος για να δει τι συμβαίνει.
Μόνο μετά από ώρα σταματάει ο αγωνιζόμενος ΖΙΑΡΚΑΣ και παραλαμβάνει τον αιμμοραγούντα συνοδηγό γαι να τον μεταφέρει στο STOP της SS!
Ο ΖΙΑΡΚΑΣ χαλάλησε τον αγώνα του για να παραμείνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Το ίδιο είχε κάνει αν δεν κάνω λάθος πριν από λίγη ώρα και ο Πατρινός γιατρός και αγωνιζόμενος ΜΟΣΧΟΒΟΣ όταν σταμάτησε τον αγώνα του για να συνοδεύσει στο νοσοκομείο θεατή, ο οποίος φοβούμενος πιθανή έξοδο στην Φτέρη του Κα'ι'τατζή στο σημείο που καθόταν πήδησε στον γκρεμό που ήταν πίσω του και χτύπησε άσχημα.
Μπορεί να μην ταιριάζει στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι του θέματος η παρέμβασή μου αλλά έστω και χρόνια μετά ήθελα πρώτα να αναφέρω τα ονόματα δύο ΑΝΘΡΩΠΩΝ τον Ελληνικών αγώνων και κατόπιν να ρωτήσω εσάς αν ξέρετε τι μπορεί να συμβαίνει στο σημείο αυτό και μπερδεύει τους οδηγούς.Πάντως στο μυαλό μου οι Πετσάκοι έχουν μείνει σαν καταραμένο μέρος και απ' ό,τι ξέρω υπάρχουν πολλά σημεία της που είναι ''λούμπες''
Μου φαίνεται ό,τι κάτω στον γκρεμό υπάρχει ακόμη κάποιο αγωνιστικό γνωστού αγωνιζόμενου που δεν μπόρεσαν να βγάλουν ποτέ λόγω του βάθους. -
Ο χρήστης thvarveris έγραψε:
Μπορεί να μην ταιριάζει στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι του θέματος η παρέμβασή μου αλλά έστω και χρόνια μετά ήθελα πρώτα να αναφέρω τα ονόματα δύο ΑΝΘΡΩΠΩΝ τον Ελληνικών αγώνων και κατόπιν να ρωτήσω εσάς αν ξέρετε τι μπορεί να συμβαίνει στο σημείο αυτό και μπερδεύει τους οδηγούς.Πάντως στο μυαλό μου οι Πετσάκοι έχουν μείνει σαν καταραμένο μέρος και απ' ό,τι ξέρω υπάρχουν πολλά σημεία της που είναι ''λούμπες''
Μου φαίνεται ό,τι κάτω στον γκρεμό υπάρχει ακόμη κάποιο αγωνιστικό γνωστού αγωνιζόμενου που δεν μπόρεσαν να βγάλουν ποτέ λόγω του βάθους.Το συγκεκριμένο σημείο της στάσης στους Πετσάκους έχει μια ιδιαιτερότητα. Έρχεσαι από μακράς διαρκείας πατημένο κομμάτι, που αρχίζει από την αριστερή στο δέντρο, και ταξιδεύεις πάνω από χασίματα και τυφλές πέμπτες. Λίγο πριν την στάση έχει ένα χάνεται και φρένα για την αριστερή της στάσης. Εκεί τώρα πολλά μπορούν να συμβούν, επειδή την στροφή δεν την βλέπεις πριν και ίσως δεν έχεις και αίσθηση του πόσο γρήγορα πας, μόλις βγείς από το χάσιμο και την δεις να έρχεται σε πιάνει ένας πανικός... Επίσης εκεί ο δρόμος στενεύει σημαντικά σε σχέση με προηγουμένως (δεύτερη αλλαγή σκηνικού) και κάτι επίσης που εμένα τουλάχιστον (δεν ξέρω οι άλλοι οδηγοί, ας πουν και αυτοί...) με μπερδεύει προς στιγμή είναι η αλλαγή στο φώς. Η στάση είναι σε βαθούλωμα ενώ το προηγούμενο κομμάτι σε άπλα, συνεπώς από εκεί που ο ήλιος χτύπαγε το δρόμο, τώρα κάνει σχετικά σκοτάδι. Βάλτε και το γεγονός του δρομάκου που ανέφερα πιο πριν με το ακάλυπτο από μπαριέρα ανισόπεδο κομμάτι και μάλλον είναι αρκετά για να σε μπερδέψουν. Άλλη μια γνωστή λούμπα είναι η αριστερή πιο μετά και προς το τέλος που είναι η τρίτη στροφή σε ένα τριπλο S, και η μοναδική χωρίς μπαριέρα (σας την θύμισα?) πριν από μια κατηφορική ευθυούλα που καταλήγει σε μια δεξιά δεύτερης. Τέλος πονηρές είναι και οι δυο διαρκείας πατημλένες που κλείνουν σε πολύ φυλαγμένες, αλλά υπάρχουν καλά σημάδια στο κλείσιμο (στη μια είναι μια κολώνα) οπότε μειώνεται το κακό. Το μεγαλύτερο ίσως κακόστους Πετσάκους είναι ότι οι περισσότεροι σκεφτόμαστε την Φτέρη ήδη και δεν είμαστε συγκεντρωμένοι όσο πρέπει σε μια κατά τα άλλα πονηρή ειδική, κοινώς την υποτιμούμε χωρίς να πρέπει.
Συγνώμη αν σας κούρασα.
Κ.Φούκης -
Αν και δεν ψήφισα,γιατι νομίζω οτι οι δύο εταπ δεν εχουν σχέση μεταξύ τους θα αναφερθώ στους πετσάκους και στην ημέρα που αναφέρει ο thvarveris.
Ειχα κρεμαστεί και εγώ σε εκεινο το κομμάτι ,αν θυμάσαι,αλλά μένοντας στο γκάζι και με τη βοήθεια του 'θεικού φυτού των αγώνων'(το σκίντο-δεν ξέρω την επίσιμη ονομασία του)βρεθηκα στην απέναντι μεριά με μονη απώλεια,τον επιλογέα του 205 και το 'κιβώτιο' κολλημένο στην 3η ταχύτητα.Δυστηχώς και εγώ (ο νέος-ορεξάτος κλπ)οπως και ο Σταμόπουλος προσπαθήσαμε να στρίψουμε με 3η, στροφή 'καραμπινάτη' 2ης.Ηταν το Αχαιός 91 και γίνοταν μια συνηθισμένη μάχη της Ν1 τότε με τελικό νικητή τον Σ.Ποτουρίδη(Τερασίνο).
Οσο αφορά το αυτοκίνητο που* δεν εχει βγεί ποτέ*, οντως ,υπάρχει και ανηκει στην οικογένεια.Ηταν το Αχαιος του 81 οταν οι πετσακοι ηταν χώμα και ηταν μία εταπ μαζι με τη φτέρη(μικτη-χωμα,ασφαλτος)και φυσικά δεν υπηρχαν μπαριέρες κλπ.Το αυτοκίνητο γύρησε με το πλάι,κρεμάστηκε και μετά αρχισε να 'τις φέρνει'μούρη-κώλο και πηγε 200μ κάτω στο γκρεμό.Ευτυχώς, ο ξάδελφος γλιτωσε με ενα σπασμένο πόδι και ο Κ.Μικές με σπασιμο στη λεκάνη.Το αυτοκίνητο ομως, ESCORT MK1, δεν βγήκε ποτέ απο εκει κάτω.
Και η ζωή συνεχίζεται!!!!!!!!!! -
Ο χρήστης koulis1 έγραψε:
Αν και δεν ψήφισα,γιατι νομίζω οτι οι δύο εταπ δεν εχουν σχέση μεταξύ τους θα αναφερθώ στους πετσάκους και στην ημέρα που αναφέρει ο thvarveris.
Ειχα κρεμαστεί και εγώ σε εκεινο το κομμάτι ,αν θυμάσαι,αλλά μένοντας στο γκάζι και με τη βοήθεια του 'θεικού φυτού των αγώνων'(το σκίντο-δεν ξέρω την επίσιμη ονομασία του)βρεθηκα στην απέναντι μεριά με μονη απώλεια,τον επιλογέα του 205 και το 'κιβώτιο' κολλημένο στην 3η ταχύτητα.Δυστηχώς και εγώ (ο νέος-ορεξάτος κλπ)οπως και ο Σταμόπουλος προσπαθήσαμε να στρίψουμε με 3η, στροφή 'καραμπινάτη' 2ης.Ηταν το Αχαιός 91 και γίνοταν μια συνηθισμένη μάχη της Ν1 τότε με τελικό νικητή τον Σ.Ποτουρίδη(Τερασίνο).
Οσο αφορά το αυτοκίνητο που* δεν εχει βγεί ποτέ*, οντως ,υπάρχει και ανηκει στην οικογένεια.Ηταν το Αχαιος του 81 οταν οι πετσακοι ηταν χώμα και ηταν μία εταπ μαζι με τη φτέρη(μικτη-χωμα,ασφαλτος)και φυσικά δεν υπηρχαν μπαριέρες κλπ.Το αυτοκίνητο γύρησε με το πλάι,κρεμάστηκε και μετά αρχισε να 'τις φέρνει'μούρη-κώλο και πηγε 200μ κάτω στο γκρεμό.Ευτυχώς, ο ξάδελφος γλιτωσε με ενα σπασμένο πόδι και ο Κ.Μικές με σπασιμο στη λεκάνη.Το αυτοκίνητο ομως, ESCORT MK1, δεν βγήκε ποτέ απο εκει κάτω.
Και η ζωή συνεχίζεται!!!!!!!!!!Το θυμόμουν κατά 99% ό,τι ήταν ''δικό'' σας το αυτοκίνητο αλλά περίμενα να το επιβεβαιώσεις εσύ.Σήμερα όταν άνοιξα το PC και είδα ό,τι είχες γράψει σαν τελευταίος στο θέμα κατάλαβα ό,τι ήταν γι' αυτό!
Θυμάμαι και το δικό σου περιστατικό τώρα που μου το θύμισες σαν να είναι τώρα και αρχίζω να θυμάμαι ό,τι ο οδηγός του CITROEN ήταν μάλλον ο Ντόντης,διορθώστεμε αν κάνω λάθος.
Φίλε Κούλη γαι να σου φτιάξω το κέφι θα σου πω ό,τι είχα την ''τύχη'' να δω και την δική σου έβγα στο Rally Λαμίας και θυμάμαι που προσπαθούσα μετά όταν το είχατε φορτώσει το αγωνιστικό στο φορτηγό να βρώ σημείο που να μην είχε χτυπηθεί το αυτοκίνητο.Στο ίδιο Rally είχε θυμάμαι, ''φλερτάρει'' έντονα με τους γκρεμούς του Μπράλου και ο κοντοπατριώτης σας και φίλος μου Πάνος Σπυρόπουλος που παραλίγο να είχε την τύχη του Κούλη και του Μικέ στους Πετσάκους.
Και η ζωή όπως είπες συνεχίζεται!!! -
Ψηφιζω Πετσακους παρ' ολο οτι η Φυλη ειναι η πρωτη ειδικη της ζωης μου.(Μαυρο Ροδο 1993-χωμα).Χρειαζεται ψυχη για να πας γρηγορα και ειναι ο προλογος για την αγαπημενη μου Φτερη.
Φυλή - Πετσάκοι