Αν κάνεις τον κόπο, φίλε συνστρίφτη, να ρίξεις μια ματιά στον παρακάτω ιταλικό χάρτη, ίσως επισημάνεις μερικές τοποθεσίες, που κάτι σου φέρνουν στο μυαλό...

Imola, Modena, Bologna, κτλ, κτλ... Όλο και κάποια παράσταση 4τράτροχου περιεχομένου σού μεταφέρουν στο υποσυνείδητό σου, έτσι δεν είναι;
Κατά πάσα πιθανότητα όμως, εκείνο το όνομα, που ανήκει στην κωμόπολη των 5.000 κατοίκων περίπου, το Renazzo, δεν πρέπει να σου λέει και πολλά... Δεν είναι κι απορίας άξιον, εδώ που τα λέμε... Ποιος να δώσει ιδιαίτερη σημασία σ'ένα μεγάλο χωριό, χωρίς να υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος λόγος;

Στις 28 Απριλίου του 1916 δημιουργήθηκε ο λόγος, που έκανε την κατά τ'άλλα συνηθισμένη αυτή κωμόπολη, πολύ ξεχωριστή... Τ'όνομα αυτού; Ferruccio! Για του λόγου το αληθές, ορίστε και το πιστοποιητικό γέννησης του συγκεκριμένου μπέμπη, τη συγκεκριμένη ημερομηνία, στη συγκεκριμένη κωμόπολη:

Με όλους τους τύπους, παρακαλώ!
Μπαμπάς και μαμά ήταν αγρότες, αλλά ο μικρός Ferruccio, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για καλλιέργειες και γεωργίες...
Αντίθετα, τον ενδιέφεραν θέματα μηχανολογικής φύσης κι έτσι, με το πλήρωμα του χρόνου, βρέθηκε να φοιτά στην Τεχνική Σχολή της Bologna.
Κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. ήταν αποσπασμένος στον τομέα μεταφορών της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας και αργότερα, το 1944, όντας αιχμάλωτος των Βρεταννών, ήταν υπεύθυνος του μηχανολογικού-αυτοκινητιστικού τμήματός τους στη Ρόδο(!), γεγονός που του αύξησε κατά κόρον τις ήδη μεγάλες μηχανολογικές του γνώσεις...
Τέλος πολέμου, λοιπόν και ο Ferruccio γυρίζει στη μαμά πατρίδα... Σε μια Ιταλία ηττημένη και ερειπωμένη, που έχει παμμέγιστη ανάγκη από μηχανικό υπόβαθρο, για να στηρίξει τη μελλοντική της βιομηχανική ανάπτυξη και... Του ρθε η ιδέα να μαζέψει ό,τι κατεστραμμένο ιταλικογερμανικό ερπυστριοφόρο έβρισκε μπρος του και με τις πληθωρικές του γνώσεις να το μετατρέπει σε γεωργικό μηχάνημα... Κατά βάση τρακτέρ! Να σου, λοιπόν, από το 1949 να θεμελιώνει την επιχείρησή του, η οποία αναπτύχθηκε τάχιστα και τον έκανε από τα μεγαλύτερα πορτοφόλια εκείνης της εποχής, τουλάχιστο στην Ιταλία.

Τα γεωργικά του μηχανήματα σαφώς κατακυρίευσαν την ιταλική αγορά και διεκδίκησαν-διεκδικούν μεγάλο μερίδιο της ευρωπαϊκής.
Κάπου εκεί ήταν, όταν ζήτησε και άδεια από το ιταλικό κράτος, για να αρχίσει να κατασκευάζει ελικόπτερα για λογαριασμό της Ιταλίας, αλλά η άδεια αυτή δεν του δόθηκε ποτέ για ποικίλους λόγους... Είχε που είχε την πικρία του αυτή, έπρεπε και ν'αντιπαρατεθεί και με κείνον τον δύστροπο μπάρμπα από το χωριό Maranello, έξω από τη Modena, που έφκιαχνε εκείνο τον καιρό κάποια καταπληκτικά κόκκινα αυτοκίνητα , ένα από τα οποία είχε αγοράσει και ο Ferruccio: H κατακόκκινη 250GT του, με έμβλημα το Ατίθασο Αλογάκι, είχε βαρύ και δυσλειτουργικό συμπλέκτη! Πού να την οδηγήσει η Μαρία, η αγαπημένη του γυναίκα... Όταν, λοιπόν, ο Ferruccio πήγε στον εν λόγω μπάρμπα, για να του ζητήσει να επανεξετάσει το θέμα του συμπλέκτη (ήτανε και φιλαράκια, ντε!), ο τελευταίος του μίλησε έτσι και τον έστειλε στο καλό, να ασχολείται με τα τρακτέρ του και να μην πολυέχει άποψη για το πώς πρέπει να κατασκευάζονται τα αυτοκίνητα!!
-Τ'είπες τώρα, ρε;;;!!!
Πρέπει να μονολόγησε ο Ferruccio, φίλε συνστρίφτη και αποφάσισε ν'αποδείξει στον **Enzo Ferrari ** ότι μπορούσε να κατασκευάσει τουτού και ο ίδιος και μάλιστα με αξιώσεις άμεσου ανταγωνισμού!!
Αύγουστος 1962, και στο σαλόνι της Γενεύης κάνει την εμφάνισή του το πρώτο αυτοκίνητο από την περιοχή της Santa Agata, όπου είχε χτίσει τις αυτοκινητιστικές του εγκαταστάσεις ο επίμονος και τελειομανής Ferruccio! Και για να τη σπάσει και στον Enzo, επιδιόρθωσε μόνος του και τον συμπλέκτη της 250GT, μιας και ανακάλυψε ότι ήταν κατασκευής Borg & Beck, που ήταν και δικός του προμηθευτής για τα γεωργικά του μηχανήματα!! Άντε, τσάκωτον μετά... Όχι απλά την έσπασε στο Μαρανελλιώτη Μπάρμπα, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις μπόρεσε να κατασκευάσει και πιο προηγμένα αυτοκίνητα, προκαλώντας παγκόσμιο δέος (και πωλήσεις, ε; )

Να μη σου τα πολυλογώ, φίλε συνστρίφτη, πολλά και καλά τα εγαλεία που κατασκεύσε ο άνωθι εικονιζόμενος.... Εκείνο όμως, που έκανε όποιον το έβλεπε να κρεμάει το σαγόνι του από έκπληξη -και τότε αλλά και σήμερα ακόμα- έχοντας σχήμα διαστημικής κάψουλας και όντας πολύ μπροστά από την εποχή του, τουλάχιστο σχεδιαστικά, ήταν αυτό:

Παρουσιάστηκε στα 1973 -όχι καλή χρονιά για την εταιρία του Ferruccio, μιας και για οικονομικοστρατηγικούς λόγους είχαν αρχίσει οι αγοραπωλησίες της από τρίτους- αλλά το εργαλείο, εργαλείο!! Φρύαξε ο κοσμάκης! Οι δε B. Ιταλοί, όταν το'βλεπαν, έλεγαν στην τοπική τους διάλεκτο: Countach!! Δηλαδή: Πω-πω!! Έτσι του'μεινε και τ'όνομα: **Countach ****LP400 **με τ'όνομα, φίλε συνστρίφτη...

Το θες και σε κόκκινο, είπες; Πάντως ήταν 4λιτρο V12, με καταπληκτικό ήχο, διπλά εκκεντροφόρια, 24 βαλβίδες, **6 διπλά Βεμπέρια **για τροφοδοσία και απέδιδε 375 αλόγατα/38 κιλά ρόπα. Έφτανε τα **316 χλμ/ώρα **και επιταχυνόταν στα **0-100 **σε 5,6''! Πολύ περισσότερο απ'όσο μπορούσαν να διανοηθούν οι 'γρήγοροι' της εποχής...
Έρχεται το 1976 και, ενώ ο Ferruccio έχει ήδη αποσυρθεί από την εταιρία και ασχολείται με την παραγωγή οίνου,

οι καινούργιοι ιθύνοντες της εταιρίας λανσάρουν την Countach LP400S, με 5λιτρο V12 353 ίππων/39 κιλών ροπής, αναλόγων επιδόσεων, ελαφρύτερου αμαξώματος, μεγαλυτέρων τροχών 15'' αντί για 14'' της προκατόχου της και κάργα μπλοκαδούρι, όπως όλες οι Countach, βέβαια.

Μεταξύ μας τώρα, η αεροτομή δεν πρόσφερε και τίποτα το ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του αυτ/του. Λειτουργούσε εντυπωσιακά μόνο.... Από εντυπώσεις, βέβαια, άλλο τίποτα... Το αυτοκίνητο είχε γίνει status symbol, φετίχ, όνειρο και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, φίλε συνστρίφτη, μέσα στον πλανήτη της αυτοκίνησης. Μόνο κάποια... κοκκινέλα από Μαρανέλλο μεριά θα μπορούσε να σταθεί πλάι του...
1982, λοιπόν, και σκάει μύτη η Countach LP500S, ακόμα πιο πληθωρική, πιο γρήγορη, πιο προηγμένη τεχνολογικά... Να μη σε κουράσω άλλο με τεχνικά χαρακτηριστικά, φίλε συνστρίφτη...Οι αριθμοί, όσο εντυπωσιακοί κι αν είναι, ωχριούν μπροστά στην εικόνα, που προδίδει περισσότερα...

Η συγκεκριμένη άσπρη μάλιστα, προοριζόταν για τ'Αμερικανάκια (τακτικοί πελάτες), γι'αυτό είχε και αμερικάνικων (άσχημων) προδιαγραφών εμπρός προφυλακτήρα.
Φρικαρισμένη η φίρμα από το Μαρανέλλο, παράγει προς απάντησιν την Τεσταρόσσα, μα και η από δω εταιρία λανσάρει την Countach Quattrovalvole των 455-470 ίππων το 1985. Περιττό να πούμε για τον εμπορικό και οδηγητικό νικητή αυτής της αντιπαράθεσης...

Όσες από δαύτες πήγαν Αμερική (οι περισσότερες) είχαν πάλι τον άσχημο εμπρός προφυλακτήρα, 420 άλογα (καημένα, πολιτικά ορθά Αμερικανάκια) και, αντί για τα 12 Βεμπέρια με το θεϊκό ήχο, ψεκασμό Bosch KE Jetronic.
Το αυτ/το, όπως μαρτυρούσε και τ'όνομά του, είχε πια 4 αντί για 2 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Συνολικά 48, δηλαδή.
Η παρακάτω απόδειξη για τον καταλυτικό τρόπο, με τον οποίο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο επιδρούσε στην αγορά παγκοσμίως (παρά τις κάποιες διαμαρτυρίες):

Κι ενώ το εργοστάσιο, που είχε ιδρύσει ο Ferruccio , είχε γίνει θρύλος πολλά χρόνια τώρα,

για να γιορτάσει και τα 25 χρόνια από ιδρύσεώς του, παράγει την τελευταία Countach:

Η επετειακή Countach QV Anniversario. Η πλέον εξελιγμένη της σειράς, που παρουσιάστηκε το 1988, όπως όλες οι προηγούμενες, σχeδιασμένη από τον μεγάλο Gandini και βελτιωμένη στα σημεία (σωληνωτό ατσάλινο σασί με εκτεταμένη χρήση fiberglass και kevlar), αποτέλεσε το κύκνειο άσμα μιας πραγματικά αξέχαστης σε όλα τα επίπεδα αυτοκινητιστικής παρουσίας.

Αντιλαμβάνεσαι εδώ και κάμποση ώρα, φίλε συνστρίφτη, ποιος είναι αυτός ο Ferruccio, για τον οποίο σου μιλώ και που έγινε αιτία να αλλάξει δια παντός η αυτοκινητιστική μορφή αυτού εδώ του κόσμου...Μέχρι και πλατεία τού αφιέρωσαν στο χωριό του...

Ήταν μάλιστα γεννημένος και στον αστερισμό του Ταύρου, πράγμα που αποτέλεσε αιτία, για να δώσει και το σχετικό έμβλημα στα αγαπημένα του αυτοκίνητα... Η όλη του παρουσία ήταν συνδεδεμένη με το λογότυπο του Μαινόμενου Ταύρου...

Δεν είναι πια μαζί μας... Μάλλον μαλώνει με το φίλο του τον Ένζο για το πώς πρέπει να είναι κατασκευασμένα τα απόλυτα αυτοκίνητα. Μαζί μας είναι τώρα το έμβλημά του... Κι ας το διοικούν τώρα Γερμανούχτεν (παντού χωμένοι δεν είν' αυτοί;;; ).

Αν σήμερα υπάρχει κάτι ανάλογο μ'εκείνη την ανεπανάληπτη Countach του '70, που τροφοδότησε τα όνειρά μας μέχρι και το '90; Ευτυχώς, ναι, φίλε συνστρίφτη! Ο Ταύρος εξακολουθεί να βαριανασαίνει ασθμαίνοντας στις απολήξεις των εξατμίσεων της Murcielago R-GT!!

Τι κι αν δεν έχει πιστοποίηση για κυκλοφορία σε δρόμο (μη street legal)... Αυτό που μετράει είναι ότι πουλιέται σε ιδιώτες και αποτελεί τη σαφή και αναμφισβήτητη μετενσάρκωση της Countach. Δεν είναι τυχαίο το ότι φέρει όνομα αμείλικτου ταύρου από το ταυρομαχικό παρελθόν (όπως και οι ακόμα παλιότερες Miura & Islero).
Γεια σου, ρε Φερούτσιε! Πραγματοποιητή ονείρων για λίγους και δημιουργέ ονείρων για τους πολλούς...

Αν κάνεις τον κόπο, φίλε συνστρίφτη, να ρίξεις μια ματιά στον παρακάτω ιταλικό χάρτη, ίσως επισημάνεις μερικές τοποθεσίες, που κάτι σου φέρνουν στο μυαλό...

Imola, Modena, Bologna, κτλ, κτλ... Όλο και κάποια παράσταση 4τράτροχου περιεχομένου σού μεταφέρουν στο υποσυνείδητό σου, έτσι δεν είναι;
Κατά πάσα πιθανότητα όμως, εκείνο το όνομα, που ανήκει στην κωμόπολη των 5.000 κατοίκων περίπου, το Renazzo, δεν πρέπει να σου λέει και πολλά... Δεν είναι κι απορίας άξιον, εδώ που τα λέμε... Ποιος να δώσει ιδιαίτερη σημασία σ'ένα μεγάλο χωριό, χωρίς να υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος λόγος;

Στις 28 Απριλίου του 1916 δημιουργήθηκε ο λόγος, που έκανε την κατά τ'άλλα συνηθισμένη αυτή κωμόπολη, πολύ ξεχωριστή... Τ'όνομα αυτού; Ferruccio! Για του λόγου το αληθές, ορίστε και το πιστοποιητικό γέννησης του συγκεκριμένου μπέμπη, τη συγκεκριμένη ημερομηνία, στη συγκεκριμένη κωμόπολη:

Με όλους τους τύπους, παρακαλώ!
Μπαμπάς και μαμά ήταν αγρότες, αλλά ο μικρός Ferruccio, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για καλλιέργειες και γεωργίες...
Αντίθετα, τον ενδιέφεραν θέματα μηχανολογικής φύσης κι έτσι, με το πλήρωμα του χρόνου, βρέθηκε να φοιτά στην Τεχνική Σχολή της Bologna.
Κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. ήταν αποσπασμένος στον τομέα μεταφορών της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας και αργότερα, το 1944, όντας αιχμάλωτος των Βρεταννών, ήταν υπεύθυνος του μηχανολογικού-αυτοκινητιστικού τμήματός τους στη Ρόδο(!), γεγονός που του αύξησε κατά κόρον τις ήδη μεγάλες μηχανολογικές του γνώσεις...
Τέλος πολέμου, λοιπόν και ο Ferruccio γυρίζει στη μαμά πατρίδα... Σε μια Ιταλία ηττημένη και ερειπωμένη, που έχει παμμέγιστη ανάγκη από μηχανικό υπόβαθρο, για να στηρίξει τη μελλοντική της βιομηχανική ανάπτυξη και... Του ρθε η ιδέα να μαζέψει ό,τι κατεστραμμένο ιταλικογερμανικό ερπυστριοφόρο έβρισκε μπρος του και με τις πληθωρικές του γνώσεις να το μετατρέπει σε γεωργικό μηχάνημα... Κατά βάση τρακτέρ! Να σου, λοιπόν, από το 1949 να θεμελιώνει την επιχείρησή του, η οποία αναπτύχθηκε τάχιστα και τον έκανε από τα μεγαλύτερα πορτοφόλια εκείνης της εποχής, τουλάχιστο στην Ιταλία.

Τα γεωργικά του μηχανήματα σαφώς κατακυρίευσαν την ιταλική αγορά και διεκδίκησαν-διεκδικούν μεγάλο μερίδιο της ευρωπαϊκής.
Κάπου εκεί ήταν, όταν ζήτησε και άδεια από το ιταλικό κράτος, για να αρχίσει να κατασκευάζει ελικόπτερα για λογαριασμό της Ιταλίας, αλλά η άδεια αυτή δεν του δόθηκε ποτέ για ποικίλους λόγους... Είχε που είχε την πικρία του αυτή, έπρεπε και ν'αντιπαρατεθεί και με κείνον τον δύστροπο μπάρμπα από το χωριό Maranello, έξω από τη Modena, που έφκιαχνε εκείνο τον καιρό κάποια καταπληκτικά κόκκινα αυτοκίνητα , ένα από τα οποία είχε αγοράσει και ο Ferruccio: H κατακόκκινη 250GT του, με έμβλημα το Ατίθασο Αλογάκι, είχε βαρύ και δυσλειτουργικό συμπλέκτη! Πού να την οδηγήσει η Μαρία, η αγαπημένη του γυναίκα... Όταν, λοιπόν, ο Ferruccio πήγε στον εν λόγω μπάρμπα, για να του ζητήσει να επανεξετάσει το θέμα του συμπλέκτη (ήτανε και φιλαράκια, ντε!), ο τελευταίος του μίλησε έτσι και τον έστειλε στο καλό, να ασχολείται με τα τρακτέρ του και να μην πολυέχει άποψη για το πώς πρέπει να κατασκευάζονται τα αυτοκίνητα!!
-Τ'είπες τώρα, ρε;;;!!!
Πρέπει να μονολόγησε ο Ferruccio, φίλε συνστρίφτη και αποφάσισε ν'αποδείξει στον **Enzo Ferrari ** ότι μπορούσε να κατασκευάσει τουτού και ο ίδιος και μάλιστα με αξιώσεις άμεσου ανταγωνισμού!!
Αύγουστος 1962, και στο σαλόνι της Γενεύης κάνει την εμφάνισή του το πρώτο αυτοκίνητο από την περιοχή της Santa Agata, όπου είχε χτίσει τις αυτοκινητιστικές του εγκαταστάσεις ο επίμονος και τελειομανής Ferruccio! Και για να τη σπάσει και στον Enzo, επιδιόρθωσε μόνος του και τον συμπλέκτη της 250GT, μιας και ανακάλυψε ότι ήταν κατασκευής Borg & Beck, που ήταν και δικός του προμηθευτής για τα γεωργικά του μηχανήματα!! Άντε, τσάκωτον μετά... Όχι απλά την έσπασε στο Μαρανελλιώτη Μπάρμπα, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις μπόρεσε να κατασκευάσει και πιο προηγμένα αυτοκίνητα, προκαλώντας παγκόσμιο δέος (και πωλήσεις, ε; )

Να μη σου τα πολυλογώ, φίλε συνστρίφτη, πολλά και καλά τα εγαλεία που κατασκεύσε ο άνωθι εικονιζόμενος.... Εκείνο όμως, που έκανε όποιον το έβλεπε να κρεμάει το σαγόνι του από έκπληξη -και τότε αλλά και σήμερα ακόμα- έχοντας σχήμα διαστημικής κάψουλας και όντας πολύ μπροστά από την εποχή του, τουλάχιστο σχεδιαστικά, ήταν αυτό:

Παρουσιάστηκε στα 1973 -όχι καλή χρονιά για την εταιρία του Ferruccio, μιας και για οικονομικοστρατηγικούς λόγους είχαν αρχίσει οι αγοραπωλησίες της από τρίτους- αλλά το εργαλείο, εργαλείο!! Φρύαξε ο κοσμάκης! Οι δε B. Ιταλοί, όταν το'βλεπαν, έλεγαν στην τοπική τους διάλεκτο: Countach!! Δηλαδή: Πω-πω!! Έτσι του'μεινε και τ'όνομα: **Countach ****LP400 **με τ'όνομα, φίλε συνστρίφτη...

Το θες και σε κόκκινο, είπες; Πάντως ήταν 4λιτρο V12, με καταπληκτικό ήχο, διπλά εκκεντροφόρια, 24 βαλβίδες, **6 διπλά Βεμπέρια **για τροφοδοσία και απέδιδε 375 αλόγατα/38 κιλά ρόπα. Έφτανε τα **316 χλμ/ώρα **και επιταχυνόταν στα **0-100 **σε 5,6''! Πολύ περισσότερο απ'όσο μπορούσαν να διανοηθούν οι 'γρήγοροι' της εποχής...
Έρχεται το 1976 και, ενώ ο Ferruccio έχει ήδη αποσυρθεί από την εταιρία και ασχολείται με την παραγωγή οίνου,

οι καινούργιοι ιθύνοντες της εταιρίας λανσάρουν την Countach LP400S, με 5λιτρο V12 353 ίππων/39 κιλών ροπής, αναλόγων επιδόσεων, ελαφρύτερου αμαξώματος, μεγαλυτέρων τροχών 15'' αντί για 14'' της προκατόχου της και κάργα μπλοκαδούρι, όπως όλες οι Countach, βέβαια.

Μεταξύ μας τώρα, η αεροτομή δεν πρόσφερε και τίποτα το ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του αυτ/του. Λειτουργούσε εντυπωσιακά μόνο.... Από εντυπώσεις, βέβαια, άλλο τίποτα... Το αυτοκίνητο είχε γίνει status symbol, φετίχ, όνειρο και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, φίλε συνστρίφτη, μέσα στον πλανήτη της αυτοκίνησης. Μόνο κάποια... κοκκινέλα από Μαρανέλλο μεριά θα μπορούσε να σταθεί πλάι του...
1982, λοιπόν, και σκάει μύτη η Countach LP500S, ακόμα πιο πληθωρική, πιο γρήγορη, πιο προηγμένη τεχνολογικά... Να μη σε κουράσω άλλο με τεχνικά χαρακτηριστικά, φίλε συνστρίφτη...Οι αριθμοί, όσο εντυπωσιακοί κι αν είναι, ωχριούν μπροστά στην εικόνα, που προδίδει περισσότερα...

Η συγκεκριμένη άσπρη μάλιστα, προοριζόταν για τ'Αμερικανάκια (τακτικοί πελάτες), γι'αυτό είχε και αμερικάνικων (άσχημων) προδιαγραφών εμπρός προφυλακτήρα.
Φρικαρισμένη η φίρμα από το Μαρανέλλο, παράγει προς απάντησιν την Τεσταρόσσα, μα και η από δω εταιρία λανσάρει την Countach Quattrovalvole των 455-470 ίππων το 1985. Περιττό να πούμε για τον εμπορικό και οδηγητικό νικητή αυτής της αντιπαράθεσης...

Όσες από δαύτες πήγαν Αμερική (οι περισσότερες) είχαν πάλι τον άσχημο εμπρός προφυλακτήρα, 420 άλογα (καημένα, πολιτικά ορθά Αμερικανάκια) και, αντί για τα 12 Βεμπέρια με το θεϊκό ήχο, ψεκασμό Bosch KE Jetronic.
Το αυτ/το, όπως μαρτυρούσε και τ'όνομά του, είχε πια 4 αντί για 2 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Συνολικά 48, δηλαδή.
Η παρακάτω απόδειξη για τον καταλυτικό τρόπο, με τον οποίο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο επιδρούσε στην αγορά παγκοσμίως (παρά τις κάποιες διαμαρτυρίες):

Κι ενώ το εργοστάσιο, που είχε ιδρύσει ο Ferruccio , είχε γίνει θρύλος πολλά χρόνια τώρα,

για να γιορτάσει και τα 25 χρόνια από ιδρύσεώς του, παράγει την τελευταία Countach:

Η επετειακή Countach QV Anniversario. Η πλέον εξελιγμένη της σειράς, που παρουσιάστηκε το 1988, όπως όλες οι προηγούμενες, σχeδιασμένη από τον μεγάλο Gandini και βελτιωμένη στα σημεία (σωληνωτό ατσάλινο σασί με εκτεταμένη χρήση fiberglass και kevlar), αποτέλεσε το κύκνειο άσμα μιας πραγματικά αξέχαστης σε όλα τα επίπεδα αυτοκινητιστικής παρουσίας.

Αντιλαμβάνεσαι εδώ και κάμποση ώρα, φίλε συνστρίφτη, ποιος είναι αυτός ο Ferruccio, για τον οποίο σου μιλώ και που έγινε αιτία να αλλάξει δια παντός η αυτοκινητιστική μορφή αυτού εδώ του κόσμου...Μέχρι και πλατεία τού αφιέρωσαν στο χωριό του...

Ήταν μάλιστα γεννημένος και στον αστερισμό του Ταύρου, πράγμα που αποτέλεσε αιτία, για να δώσει και το σχετικό έμβλημα στα αγαπημένα του αυτοκίνητα... Η όλη του παρουσία ήταν συνδεδεμένη με το λογότυπο του Μαινόμενου Ταύρου...

Δεν είναι πια μαζί μας... Μάλλον μαλώνει με το φίλο του τον Ένζο για το πώς πρέπει να είναι κατασκευασμένα τα απόλυτα αυτοκίνητα. Μαζί μας είναι τώρα το έμβλημά του... Κι ας το διοικούν τώρα Γερμανούχτεν (παντού χωμένοι δεν είν' αυτοί;;; ).

Αν σήμερα υπάρχει κάτι ανάλογο μ'εκείνη την ανεπανάληπτη Countach του '70, που τροφοδότησε τα όνειρά μας μέχρι και το '90; Ευτυχώς, ναι, φίλε συνστρίφτη! Ο Ταύρος εξακολουθεί να βαριανασαίνει ασθμαίνοντας στις απολήξεις των εξατμίσεων της Murcielago R-GT!!

Τι κι αν δεν έχει πιστοποίηση για κυκλοφορία σε δρόμο (μη street legal)... Αυτό που μετράει είναι ότι πουλιέται σε ιδιώτες και αποτελεί τη σαφή και αναμφισβήτητη μετενσάρκωση της Countach. Δεν είναι τυχαίο το ότι φέρει όνομα αμείλικτου ταύρου από το ταυρομαχικό παρελθόν (όπως και οι ακόμα παλιότερες Miura & Islero).
Γεια σου, ρε Φερούτσιε! Πραγματοποιητή ονείρων για λίγους και δημιουργέ ονείρων για τους πολλούς...

Αν κάνεις τον κόπο, φίλε συνστρίφτη, να ρίξεις μια ματιά στον παρακάτω ιταλικό χάρτη, ίσως επισημάνεις μερικές τοποθεσίες, που κάτι σου φέρνουν στο μυαλό...

Imola, Modena, Bologna, κτλ, κτλ... Όλο και κάποια παράσταση 4τράτροχου περιεχομένου σού μεταφέρουν στο υποσυνείδητό σου, έτσι δεν είναι;
Κατά πάσα πιθανότητα όμως, εκείνο το όνομα, που ανήκει στην κωμόπολη των 5.000 κατοίκων περίπου, το Renazzo, δεν πρέπει να σου λέει και πολλά... Δεν είναι κι απορίας άξιον, εδώ που τα λέμε... Ποιος να δώσει ιδιαίτερη σημασία σ'ένα μεγάλο χωριό, χωρίς να υπάρχει ένας πολύ ιδιαίτερος λόγος;

Στις 28 Απριλίου του 1916 δημιουργήθηκε ο λόγος, που έκανε την κατά τ'άλλα συνηθισμένη αυτή κωμόπολη, πολύ ξεχωριστή... Τ'όνομα αυτού; Ferruccio! Για του λόγου το αληθές, ορίστε και το πιστοποιητικό γέννησης του συγκεκριμένου μπέμπη, τη συγκεκριμένη ημερομηνία, στη συγκεκριμένη κωμόπολη:

Με όλους τους τύπους, παρακαλώ!
Μπαμπάς και μαμά ήταν αγρότες, αλλά ο μικρός Ferruccio, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για καλλιέργειες και γεωργίες...
Αντίθετα, τον ενδιέφεραν θέματα μηχανολογικής φύσης κι έτσι, με το πλήρωμα του χρόνου, βρέθηκε να φοιτά στην Τεχνική Σχολή της Bologna.
Κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. ήταν αποσπασμένος στον τομέα μεταφορών της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας και αργότερα, το 1944, όντας αιχμάλωτος των Βρεταννών, ήταν υπεύθυνος του μηχανολογικού-αυτοκινητιστικού τμήματός τους στη Ρόδο(!), γεγονός που του αύξησε κατά κόρον τις ήδη μεγάλες μηχανολογικές του γνώσεις...
Τέλος πολέμου, λοιπόν και ο Ferruccio γυρίζει στη μαμά πατρίδα... Σε μια Ιταλία ηττημένη και ερειπωμένη, που έχει παμμέγιστη ανάγκη από μηχανικό υπόβαθρο, για να στηρίξει τη μελλοντική της βιομηχανική ανάπτυξη και... Του ρθε η ιδέα να μαζέψει ό,τι κατεστραμμένο ιταλικογερμανικό ερπυστριοφόρο έβρισκε μπρος του και με τις πληθωρικές του γνώσεις να το μετατρέπει σε γεωργικό μηχάνημα... Κατά βάση τρακτέρ! Να σου, λοιπόν, από το 1949 να θεμελιώνει την επιχείρησή του, η οποία αναπτύχθηκε τάχιστα και τον έκανε από τα μεγαλύτερα πορτοφόλια εκείνης της εποχής, τουλάχιστο στην Ιταλία.

Τα γεωργικά του μηχανήματα σαφώς κατακυρίευσαν την ιταλική αγορά και διεκδίκησαν-διεκδικούν μεγάλο μερίδιο της ευρωπαϊκής.
Κάπου εκεί ήταν, όταν ζήτησε και άδεια από το ιταλικό κράτος, για να αρχίσει να κατασκευάζει ελικόπτερα για λογαριασμό της Ιταλίας, αλλά η άδεια αυτή δεν του δόθηκε ποτέ για ποικίλους λόγους... Είχε που είχε την πικρία του αυτή, έπρεπε και ν'αντιπαρατεθεί και με κείνον τον δύστροπο μπάρμπα από το χωριό Maranello, έξω από τη Modena, που έφκιαχνε εκείνο τον καιρό κάποια καταπληκτικά κόκκινα αυτοκίνητα , ένα από τα οποία είχε αγοράσει και ο Ferruccio: H κατακόκκινη 250GT του, με έμβλημα το Ατίθασο Αλογάκι, είχε βαρύ και δυσλειτουργικό συμπλέκτη! Πού να την οδηγήσει η Μαρία, η αγαπημένη του γυναίκα... Όταν, λοιπόν, ο Ferruccio πήγε στον εν λόγω μπάρμπα, για να του ζητήσει να επανεξετάσει το θέμα του συμπλέκτη (ήτανε και φιλαράκια, ντε!), ο τελευταίος του μίλησε έτσι και τον έστειλε στο καλό, να ασχολείται με τα τρακτέρ του και να μην πολυέχει άποψη για το πώς πρέπει να κατασκευάζονται τα αυτοκίνητα!!
-Τ'είπες τώρα, ρε;;;!!!
Πρέπει να μονολόγησε ο Ferruccio, φίλε συνστρίφτη και αποφάσισε ν'αποδείξει στον **Enzo Ferrari ** ότι μπορούσε να κατασκευάσει τουτού και ο ίδιος και μάλιστα με αξιώσεις άμεσου ανταγωνισμού!!
Αύγουστος 1962, και στο σαλόνι της Γενεύης κάνει την εμφάνισή του το πρώτο αυτοκίνητο από την περιοχή της Santa Agata, όπου είχε χτίσει τις αυτοκινητιστικές του εγκαταστάσεις ο επίμονος και τελειομανής Ferruccio! Και για να τη σπάσει και στον Enzo, επιδιόρθωσε μόνος του και τον συμπλέκτη της 250GT, μιας και ανακάλυψε ότι ήταν κατασκευής Borg & Beck, που ήταν και δικός του προμηθευτής για τα γεωργικά του μηχανήματα!! Άντε, τσάκωτον μετά... Όχι απλά την έσπασε στο Μαρανελλιώτη Μπάρμπα, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις μπόρεσε να κατασκευάσει και πιο προηγμένα αυτοκίνητα, προκαλώντας παγκόσμιο δέος (και πωλήσεις, ε; )

Να μη σου τα πολυλογώ, φίλε συνστρίφτη, πολλά και καλά τα εγαλεία που κατασκεύσε ο άνωθι εικονιζόμενος.... Εκείνο όμως, που έκανε όποιον το έβλεπε να κρεμάει το σαγόνι του από έκπληξη -και τότε αλλά και σήμερα ακόμα- έχοντας σχήμα διαστημικής κάψουλας και όντας πολύ μπροστά από την εποχή του, τουλάχιστο σχεδιαστικά, ήταν αυτό:

Παρουσιάστηκε στα 1973 -όχι καλή χρονιά για την εταιρία του Ferruccio, μιας και για οικονομικοστρατηγικούς λόγους είχαν αρχίσει οι αγοραπωλησίες της από τρίτους- αλλά το εργαλείο, εργαλείο!! Φρύαξε ο κοσμάκης! Οι δε B. Ιταλοί, όταν το'βλεπαν, έλεγαν στην τοπική τους διάλεκτο: Countach!! Δηλαδή: Πω-πω!! Έτσι του'μεινε και τ'όνομα: **Countach ****LP400 **με τ'όνομα, φίλε συνστρίφτη...

Το θες και σε κόκκινο, είπες; Πάντως ήταν 4λιτρο V12, με καταπληκτικό ήχο, διπλά εκκεντροφόρια, 24 βαλβίδες, **6 διπλά Βεμπέρια **για τροφοδοσία και απέδιδε 375 αλόγατα/38 κιλά ρόπα. Έφτανε τα **316 χλμ/ώρα **και επιταχυνόταν στα **0-100 **σε 5,6''! Πολύ περισσότερο απ'όσο μπορούσαν να διανοηθούν οι 'γρήγοροι' της εποχής...
Έρχεται το 1976 και, ενώ ο Ferruccio έχει ήδη αποσυρθεί από την εταιρία και ασχολείται με την παραγωγή οίνου,

οι καινούργιοι ιθύνοντες της εταιρίας λανσάρουν την Countach LP400S, με 5λιτρο V12 353 ίππων/39 κιλών ροπής, αναλόγων επιδόσεων, ελαφρύτερου αμαξώματος, μεγαλυτέρων τροχών 15'' αντί για 14'' της προκατόχου της και κάργα μπλοκαδούρι, όπως όλες οι Countach, βέβαια.

Μεταξύ μας τώρα, η αεροτομή δεν πρόσφερε και τίποτα το ιδιαίτερο στη συμπεριφορά του αυτ/του. Λειτουργούσε εντυπωσιακά μόνο.... Από εντυπώσεις, βέβαια, άλλο τίποτα... Το αυτοκίνητο είχε γίνει status symbol, φετίχ, όνειρο και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς, φίλε συνστρίφτη, μέσα στον πλανήτη της αυτοκίνησης. Μόνο κάποια... κοκκινέλα από Μαρανέλλο μεριά θα μπορούσε να σταθεί πλάι του...
1982, λοιπόν, και σκάει μύτη η Countach LP500S, ακόμα πιο πληθωρική, πιο γρήγορη, πιο προηγμένη τεχνολογικά... Να μη σε κουράσω άλλο με τεχνικά χαρακτηριστικά, φίλε συνστρίφτη...Οι αριθμοί, όσο εντυπωσιακοί κι αν είναι, ωχριούν μπροστά στην εικόνα, που προδίδει περισσότερα...

Η συγκεκριμένη άσπρη μάλιστα, προοριζόταν για τ'Αμερικανάκια (τακτικοί πελάτες), γι'αυτό είχε και αμερικάνικων (άσχημων) προδιαγραφών εμπρός προφυλακτήρα.
Φρικαρισμένη η φίρμα από το Μαρανέλλο, παράγει προς απάντησιν την Τεσταρόσσα, μα και η από δω εταιρία λανσάρει την Countach Quattrovalvole των 455-470 ίππων το 1985. Περιττό να πούμε για τον εμπορικό και οδηγητικό νικητή αυτής της αντιπαράθεσης...

Όσες από δαύτες πήγαν Αμερική (οι περισσότερες) είχαν πάλι τον άσχημο εμπρός προφυλακτήρα, 420 άλογα (καημένα, πολιτικά ορθά Αμερικανάκια) και, αντί για τα 12 Βεμπέρια με το θεϊκό ήχο, ψεκασμό Bosch KE Jetronic.
Το αυτ/το, όπως μαρτυρούσε και τ'όνομά του, είχε πια 4 αντί για 2 βαλβίδες ανά κύλινδρο. Συνολικά 48, δηλαδή.
Η παρακάτω απόδειξη για τον καταλυτικό τρόπο, με τον οποίο το συγκεκριμένο αυτοκίνητο επιδρούσε στην αγορά παγκοσμίως (παρά τις κάποιες διαμαρτυρίες):

Κι ενώ το εργοστάσιο, που είχε ιδρύσει ο Ferruccio , είχε γίνει θρύλος πολλά χρόνια τώρα,

για να γιορτάσει και τα 25 χρόνια από ιδρύσεώς του, παράγει την τελευταία Countach:

Η επετειακή Countach QV Anniversario. Η πλέον εξελιγμένη της σειράς, που παρουσιάστηκε το 1988, όπως όλες οι προηγούμενες, σχeδιασμένη από τον μεγάλο Gandini και βελτιωμένη στα σημεία (σωληνωτό ατσάλινο σασί με εκτεταμένη χρήση fiberglass και kevlar), αποτέλεσε το κύκνειο άσμα μιας πραγματικά αξέχαστης σε όλα τα επίπεδα αυτοκινητιστικής παρουσίας.

Αντιλαμβάνεσαι εδώ και κάμποση ώρα, φίλε συνστρίφτη, ποιος είναι αυτός ο Ferruccio, για τον οποίο σου μιλώ και που έγινε αιτία να αλλάξει δια παντός η αυτοκινητιστική μορφή αυτού εδώ του κόσμου...Μέχρι και πλατεία τού αφιέρωσαν στο χωριό του...

Ήταν μάλιστα γεννημένος και στον αστερισμό του Ταύρου, πράγμα που αποτέλεσε αιτία, για να δώσει και το σχετικό έμβλημα στα αγαπημένα του αυτοκίνητα... Η όλη του παρουσία ήταν συνδεδεμένη με το λογότυπο του Μαινόμενου Ταύρου...

Δεν είναι πια μαζί μας... Μάλλον μαλώνει με το φίλο του τον Ένζο για το πώς πρέπει να είναι κατασκευασμένα τα απόλυτα αυτοκίνητα. Μαζί μας είναι τώρα το έμβλημά του... Κι ας το διοικούν τώρα Γερμανούχτεν (παντού χωμένοι δεν είν' αυτοί;;; ).

Αν σήμερα υπάρχει κάτι ανάλογο μ'εκείνη την ανεπανάληπτη Countach του '70, που τροφοδότησε τα όνειρά μας μέχρι και το '90; Ευτυχώς, ναι, φίλε συνστρίφτη! Ο Ταύρος εξακολουθεί να βαριανασαίνει ασθμαίνοντας στις απολήξεις των εξατμίσεων της Murcielago R-GT!!

Τι κι αν δεν έχει πιστοποίηση για κυκλοφορία σε δρόμο (μη street legal)... Αυτό που μετράει είναι ότι πουλιέται σε ιδιώτες και αποτελεί τη σαφή και αναμφισβήτητη μετενσάρκωση της Countach. Δεν είναι τυχαίο το ότι φέρει όνομα αμείλικτου ταύρου από το ταυρομαχικό παρελθόν (όπως και οι ακόμα παλιότερες Miura & Islero).
Γεια σου, ρε Φερούτσιε! Πραγματοποιητή ονείρων για λίγους και δημιουργέ ονείρων για τους πολλούς...

Φίλοι, ζητώ συγγνώμη, που αντί για τις φωτό, βλέπατε βαρετά links, που ούτε καν ξέρω αν δούλευαν. Αλήθεια σας λέω, χτες που έλεγξα το κείμενο, φωτό έβλεπα εγώ και όχι links. Εν πάση περιπτώσει, το ξανασυμμόρφωσα και ελπίζω να μη μου ξανακάνει άλλα γυμνάσια, γιατί θα του πετάξω στουπί αναμμένο, να τελειώνω με δαύτο!