Είπα να το γράψω στο αρέσει δεν αρέσει αλλά κολλάει εδώ.

Με καλή οδηγική παρέα και ξενάγηση σε διάφορα Γρεβενοχώρια από τον Γιώργο ακα Comissar, πήγαμε να αλωνίσουμε σε εκλεκτά σημεία της Δυτ. Ελλάδας. Περάσαμε μαζί με δαιμονισμένους ρυθμούς ίσως το πιο ονειρεμένο κομμάτι επαρχιακής οδού που μου σφύριξε πριν κανα μήνα ο Γιώργος.

Τι ζητάει ο οδηγός από μια ονειρεμένη διαδρομή; ΄

Άριστη άσφαλτο. τσεκ
Ασφάλεια σήμανση. τσεκ
Μηδαμινή κίνηση. τσεκ
Απουσία λακούβας. τσεκ. Ούτε το παραμικρό bump στο δρόμο.
Όμορφο σκηνικό. τσεκ.
Ποικιλίες στροφών. τσεκ ....
..... ακολουθούμενος από ευθείες με φλατ ανοιχτές καμπές. τσεκ.
Κοντά στο σπίτι του. Όχι τσεκ (είπαμε, μετά είναι προσωπική πίστα)

Δοτσικό Επταχώρι το λοιπόν και έχω μεγάλη ισοπαλία στο βιβλίο μου με {την κατάληξη του {20}, Διασταύρωση Κατάρας με αυχένα Σαλτούρας στο δρόμο Μετσόβου Μηλιάς} για το ποια ειναι η πιο απογειωτική διαδρομή. Και αυτή κρατάει 16 χμ. Όχι 6...

16 χμ, 9μιση λεπτά χορταστικού γκαζώματος, 115χμ/ω μέση ωριαία (με τρομάζει μονο που το σκέφτομαι και είναι μονο η δεύτερή μου φορά που περνάω από το σημείο), 19.6 λτ/100χμ. Υπέρ-ασφαλώς και σε τοπίο που κόβει... καλύτερα που χαρίζει ανάσες.

Περισσότερες φωτό απο Δευτέρα, και το βίδεο, όταν γυρίσω Σαλόνικα.

Αν και μόλις γύρισα κουρασμένος Καβάλα όντως άξιζε τον κόπο! Καλή παρέα, χαβαλές και ονειρεμένες διαδρομές πηγαίνοντας από ρυθμό βόλτας μέχρι.. Ανυπομονώ για τις φώτο και το βίντεο!

Ο χρήστης JimClark έγραψε:

Μηδαμινή κίνηση. τσεκ

Δοτσικό Επταχώρι το λοιπόν και έχω μεγάλη ισοπαλία στο βιβλίο μου με {την κατάληξη του {20}, Διασταύρωση Κατάρας με αυχένα Σαλτούρας στο δρόμο Μετσόβου Μηλιάς} για το ποια ειναι η πιο απογειωτική διαδρομή. Και αυτή κρατάει 16 χμ. Όχι 6...

Περισσότερες φωτό απο Δευτέρα, και το βίδεο, όταν γυρίσω Σαλόνικα.

Γράφε γράφε εσύ. Αν πας την επόμενη φορά και έχει καμιά 30αριά 'τρελούς' να πηγαίνουν μαλλιοκούβαρα το βουνό θα σου πω εγώ

Συγγνωμη για το ατονικο ειμαι με κινητο κ ποσταρω.

Αλλαγες. Εχουμε επισημως πληρη ασφαλτοστρωση στην αναβαση του μπαρου. Απο διασταυρωση ανθουσας με χαλικι ξακινα μαυρη πανεμορφη σενια ασφαλτος. Αν , που δε γινεται, δεν υπηρχαν κατολισθησεις να σε ξρατανε αγρυπνο και ανησυχο για πετρες στο οδοστρωμα, μιλαμε απλα για το ελληνικο στελβιο παςς. Τι στελβιο και μουφες ιταλιανο. ΤΡΑΝΣΒΛΑΧΙΑΝ παςς

Βιντεοσκοπηθηκε βροχερη η αναβαση των δεκαλιγων χιλιομετρων. Αυτο το μαυρο της ασφαλτου με το πρασινο των ελατων σε μερικες στιγμες με ανατριχιαζε. Να θυμισω οτι ξεκιναει απο 1100 μετρα περιπου και στον αυχενα ξεπερνα τα 1900. Ανοιξη καλοκαιρι ο δρομος θα ειναι

Η κατασταση του δρομου προς τα κατω υποφερει καπως. Ιδιως προς ματσουκι με χαμηλο αμαξι θελει προσοχη, και στο κατρβα προς καλαρυτες χθες κατεβηκα και καθαριζα το δρομο απο κοτρωνες.

Edit. Άνοιξε το ρημαδολάπτοπ

Εδώ καμαρωτός στα 1900+ μέτρα στη διασταύρωση. Ο αέρας έχει πάρει και σκορπίσει τις όποιες πινακίδες. Μόνο αυτές των δρόμων επιβιώσανε, ως πρέπει.

Και εδώ το κατέβα προς Καλαρύτες, σε φάση 'κατέβα και καθάριζε τώρα' Εκείνη η μία μέσα η μεγαλούτσικη ήταν τουλάχιστο 40 κιλά.

Το ζήτημα είναι τώρα, όχι να προσευχόμαστε να μη κατεβάζει πέτρες ο τόπος, αλλά να συντηρείται σωστά ο δρόμος - διαμάντι αυτός. Όταν δείτε το βίδεο της ανάβασης, θα καταλάβετε. Μπόνους, βιντεοσκοπήθηκε το Ανήλιο - Χαλίκι, ασφαλτοστρωμένο εδώ κ 2.5-3 χρόνια, όπως παρουσιάστηκε κ αυτό στο θέμα της διαδρομής του Μπάρου. Σε 20 λεπτά. Χαλίκι, Ανήλιο. Να το έλεγες αυτό 10 χρόνια πριν...

εδιτ 2, πόσο καραγουστάρω όταν βλέπω νεο κιτς, τρε-σικέν, πλε-ζαμπί, παν-χαζοί, νεοέλληναι πλεμπς να βολτάρουν καμαρωτοί με τα κούγκα, τιγουάν και τα κασκάι, σε τέτοια τεραίν οδηγώντας κυριλέ νομίζοντας ότι είναι οι νέοι κολόμβοι rule the earth και να βλέπουν πατημένο μπλε άσπρο, από μακρυά να πλησιάζει με 130όσα χμ/ω σε ανέβασμα, φρένα, heel and toe, να νομίζουν ότι θα πέσει βουρ κατα πάνω τους (που ούτε καλά καλά εκτός της λωρίδας του βγαίνει) και να πανικοβάλλονται, να διορθώνουν, να αποφεύγουν. Μια χαρά τα καταφέρνει και ο χοντρός. Άσφαλτος είναι.

Το Ανήλιο-Χαλίκι είναι άσφαλτος, αλλά παρόλα αυτά θέλει την προσοχή του σε ορισμένα σημεία, ειδικά προς την πλευρά του Ανήλιου.
Με τέτοια ομίχλη που πας??? Εκεί αν φύγεις δε σε βρίσκει ούτε η Νικολούλη

Τα βίντεο που είναι???

Εύγε και πάλι στον Τζιμ Κλαρκ, δυστυχώς εγώ δεν μπόρεσα να ανέβω Ήπειρο αυτό το Σ-Κ, αν και δεν βλέπω πως θα μπορούσα να ακολουθήσω σε τέτοιες διαδρομές (ήδη, το καλοκαίρι τρόμαξα από πέτρες στην άδεια -μεν- αλλά ασυντήρητη παλαιά ΕΟ Μετσόβου - Ιωαννίνων).

Οι διαδρομές του Τζιμ φέρουν τεράστιο αισθητικό, συναισθηματικό και ιστορικό φορτίο (προσκυνώ), αλλά αν μιλάμε για σκέτη οδήγηση 'με πολλά', θα μπορούσαμε ίσως να ξεχωρίσουμε λίγες φαρδιές departementales 3 λωρίδων (νομαρχιακές οδούς, γαλλιστί) με καλή ορατότητα, σε ψιλονορμάλ υψόμετρα.
Υπ' αυτήν την έννοια, νομίζω ότι ο 'νέος' Μπράλος πρέπει να φτιάχθηκε από δωσίλογους, κατ' απαίτηση των ανθρωπόμορφων κτηνών του Zuffenhausen

Οι φωτογραφίες και η περιγραφή είναι πραγματικά για βιβλίο.

@JimClark

Βρέθηκα σε εκείνα τα μέρη προ μηνός και έκανα τη διαδρομή Ελάτη-Περτούλι-Αχελώος-Χαλίκι-πίσω Δολιανά-Καστανιά-Ελάτη (140 χλμ.) Είδα και το δρόμο που λες και το διαβολάκι μέσα μου είπε 'Καλαρύτες ? Μαύρη φρέσκια άσφαλτος ? Λες ? ' αλλά ήμουν με γυναίκα και παιδιά (οπότε αν είδες ένα κόκκινο Evo να πηγαίνει 'κυρία' σχώρνα με ) και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Ελάτη

Παιδιά μαγικά μέρη αξίζει να πάει κανείς εκεί πάνω αργά και να απολαύσει την άπαιχτη φύση. Κάτσαμε 3 ώρες με λιακάδα στην όχθη του Αχελώου (ΟΚ Ασπροπόταμου) και ήταν σα να ξαναγεννηθήκαμε. Αλλά και για να 'λυσσάξει', οι δρόμοι είναι (εκτός από ένα κομμάτι πριν τα Δολιανά που το πήρε το ποτάμι). Μόνο προσοχή στη βενζίνη γιατί από βενζινάδικα... και αν καις 30 lt/100 Km σε maximum attack mode σύντομα game over...

Γεια σου ρε Φώντα... Θυμήθηκα, πάλι, τα του καλοκαιριού...

(Στο καλό να πάει...)

Και την επόμενη φορά, για να 'χει ενδιαφέρον, θα πρέπει να βρω(-ούμε) βουνίσια και καφέ διαδρομή...

Μολις γυρισα απο το χωριο. Παδες οπως αναλυω στην διαδρομη #3 αν δε κανω λαθος. Χιονονερο - χιονι στα 1300 μετρα. Μεθαυριο θα γυρισω απο τη βλαχοστρατα, κονιτσα μεχρι τη βασιλιτσα κ οπως εχουν ετσι τα πραματα, ισως χρειαστει να βαλω αλυσιδες.

Πετυχα λιγες πετρες στο δρομο, αλλα το μαγευτικο ηταν τα φθινοπωρινα χρωματα που μαζι με τις χιονισμενες κορφες τυμφης και σμολικα που σπανια το πετυχαινεις. Ανεβηκαμε με... Ιαπωνικη αξιοπιστια, παρα με γερμανικη δυναμη, ετσι για αλλαγη και στοπ πηγαινε βιντεοσκοπηθηκαν τα τελευταια 5χιλιομετρα με ηπειρωτικα στο ραδιο και τυπικη μιρλα αντρογυνου + σχολια.

Τριτη μεσημερι εχω αρκετο υλικο απο τα τελευταια... Δρωμενα. Κογιοτ, αλλη φορα! Σιναναη, ωραιος!

Nass: Σε καλαταλαβαίνω απολύτως. Και εμένα αυτή η φωτογραφία (μου) με συνεπήρε και λέω θα ανέβω από εκεί..

Το καλοκαίρι ο δρόμος από Χαλίκι για Τζουμέρκα ήταν ακόμη χωματόδρομος. Τώρα ειδικά που έγινε άσφαλτος δε μου την γλιτώνει! Αν και θέλω να πάω και βόρεια του Μετσόβου και να βγω προς τα ορεινά χωριά των Γρεβενών.
Καλή επιστροφή και προσοχή για αύριο Ξενοφώντα. Στην Σαμαρίνα το έχει ήδη στρώσει πάντως.

κουβέρτες υπάρχουν. Μετά την εμπειρία Βίτσι+ μηλιά - μέτσοβο με απόλυτο πάγο + -7 βαθμοί, έχω ένα σχετικό 'θάρρος'. Το σίγουρο είναι κι άαααλες φώτος.

Ανυπομονούμε!

Σεντόνι.

Και ξαναρχίζω από φέτος το παλιό έθιμο με το πάτημα του πρώτου χιονιού.

Το τζάκι καίει λίγα μέτρα πιο πίσω, το κρασί του 'Ανάσα' στο ποτήρι μου, τα χέρια μου γρατσουνισμένα και ψιλοματωμένα. Ο Μητροπάνος μουρμουρίζει, οι εικόνες καρτερικά αδειάζουν από την κάμερα. έχω ένα μισάωρο να συντάξω το σημερινό.

Κακά τα ψέματα, η προετοιμασία, η πείρα είναι το παν για μια καλή διαδρομή. Νομίζω (ή νόμιζα) ότι τα είχα και τα 2. Τι δεν υπολόγισα; Τον αντίπαλο. Την Πίνδο. Λίγο πολύ κάθε μια από αυτές τις διαδρομές που παρουσιάζω έχουν κάτι το δύσκολο. Δύσκολο από άποψης, κούρασης, χιλιομέτρων, χαλασμάτων του δρόμου.

Σήμερα έπαιζε και ο πάντα αστάθμητος παράγοντας του χιονιού. Ήθελα να κάνω τη διαδρομή #4. Να γυρίσω από τα Γιάννενα, από Κόνιτσα, μέσω του χωριού της καλής μου (Πάδες) - Δίστρατο, Βασιλίτσα Γρεβενά κτλ. Τη συγκεκριμένη διαδρομή ως Άρματα την Ξέρω πιθαμή προς πιθαμή.

Τουλάχιστον 25 φορές πάνε έλα. Το υπόλοιπο ως Σαμαρίνα, εδώ http://www.youtube.com/watch?v=15MRguvaor4 σε σβέλτους στεγνούς ρυθμούς το έχω κάνει 10 φορές.

Καιρός σύμμαχος, καθαρός. Καθαρότατος. Τηλέφωνα πέσανε στο χωριό αφού από την Κυριακή το μεσημέρι που γυρίσαμε υπο βροχή ως σήμερα, χιόνισε 2 βράδυα με βρεγμένο τεραίν. Αυτό ισοδυναμεί πάγο. Σίγουρα στο κομμάτι αυτό http://goo.gl/maps/kOkcc , που όντως βρήκα πάγο κάτω (είναι αυχένας που αλλάζει 'πλευρά' το βουνό) και φόρεσα για πρώτη φορά τις κουβέρτες. Γοργό κατέβασμα στα χωριά, προσοχή στα σκοτεινά σημεία (στην κατηφόρα όλα καλά, στην ανηφόρα το ESP παρεμβατικό σπαστικά, 'πετρώνει' το γκάζι και μένεις να σπινάρεις ανηφορικά. Όχι ότι καλύτερο με καλοκαιρινά λάστιχα.

Φτάνω στο πρώτο χωριό, Παλιοσέλι, όμορφα πράγματα, ήδη το μεγαλείο της Τύμφης απέναντι, με τις κορφίτσες (κορφάρες εννοώ) να φτύνουνε χιόνι προς το Νότο, από τους Βοριάδες, τον Άρχοντα Σμόλικα να είναι ΚΑΤΑΣΠΡΟΣ. Κατρακύλα στο χωριό 'μας' στις Πάδες. Ανεφοδιασμός καφέ, χαιρετούρα στον τρελάρα Ανάσα που μου λέει 'σε γουστάρω γιατί είσαι τρελός'. Συνεχίζω γκαζωτά μέχρι Δίστρατο, νά σου και η Βασιλίτσα. Στον ορίζοντα πάνω, ίσα που φαίνεται μέρος της διαδρομής στο έμπειρό μου μάτι. Έλατα κάτασπρα, ανοιχτός δρόμος.

Τύμφη

Σμόλικας

Και το χωριό 'μας' πιο πίσω

14 περίπου χιλιόμετρα από το χωριό ως το χιονοδρομικό. Είμαι και ήμουν σίγουρος ότι αν φτάσω εκεί, ο δρόμος προς το Γρεβενό θα είναι ανοιχτό-τερος. Τον καθαρίζουν γιατί η μάζα των χιονο-νιονιονιό έρχεται από εκεί. Όχι όμως ο τρελός.

Τα πρώτα 4 χμ τσουλάνε με αποφυγές πέτρας που έπεφτε από τα βουνά. Μια χαρά. Στα 6 χμ βάζω ξανά τις κουβέρτες. Εμφανώς, και τώρα το προσέχω ταλαιπωρημένες από τις αρκετές χιονοδιαδρομές. Η μια ρόδα πατάει χιονάκι η άλλη άσφαλτο. Ανεβαίνουμε.

Στα 6-10 χμ πανέμορφα τοπία παντού. Έλατα, χιονισμένα, με παγωμένους σταλακτίτες να λιώνουν σιγά σιγά. Απέραντο απάτητο άσπρο. Μερικές 'ροδιές' πάνω στο πατημένο χιόνι μου δίνουν θάρρος ότι όλα θα προχωρήσουν καλά.

10 χμ και είμαι στα 1650 μέτρα. Εξαφανίζεται το 'μαύρο' κάτω από το αμάξι. Λιωμένο και φρέσκο χιόνι. Και ανάβαση.

11ο χμ και αρχίζουν οι κοφτές στροφές που καμιά φορά με αναγκάζουν να δαγκώσω λίγο απάτητο χιόνι για να μεγαλώσω την ακτίνα στροφής. Προχωράμεεεε

12ο και εμπόδιο μπροστά. Η χάραξη του καθαρισμένου δρόμου είναι μισό μέτρο κάτω από το υπόλοιπο χιονισμένο. Λίγο φόρα, βρίσκει η μάσκα, βρίσκω κάτω. Το νιώθω το χιόνι κάτω από τις φτέρνες μου καθώς το περνώ. Λες;

Περνώ, σταματώ. Ελέγχω. όλα καλά.

Περνώ την πινακίδα χιονοδρομικό 1.5 χμ. Έλα, τι έμεινε τώρα;

13ο και τελευταίο χιλιόμετρο. Βαθειά τα πατήματα του 'εκχιονιστικού' το κόλπο με τη φόρα δε πιάνει. Beached. Κοιλίτσα κάτω. Χέρια πόδια στον αέρα ο τιράντας. Το αμάξι δε συνεχίζει. Η πόρτα του οδηγού δεν ανοίγει. Φτάσαμε και περάσαμε τα ρόμπολα. 1.3 χιλιόμετρα ακόμα, προχωρώ λίγο έξω βγαίνοντας από τη πόρτα συνοδηγού, βλέπω το χιονοδρομικό. 3 στροφές μακρυά. ΤΟ ΜΠΟΥΛΟ

Νε (= ούτε) μπρος-πίσω, νε αναμμένη μηχανή να λιώσει κάτι από κάτω, νε καθάρισμα της μάσκας. Τίποτα. Κουνιέμαι 10 - 15 πόντους μπρος πίσω. Και συνέχεια...

Τηλέφωνα στο 100. Συνδέομαι με τοπική αρχή των Γρεβενών (Το χιονοδρομικό ανήκει στα Γρεβενά, αλλά μέτρα πιο προς τα εμένα είναι Γιάννενα). Μου λένε:
-'είσαι στο κομμάτι Ιωαννίνων'.
-'Το ξέρω, αλλά σε 1.5 χμ και λιγότερο είσαστε εσείς'
-'Δεν έχουμε δικαιδοσία'
-'δωστε μου το τηλ του χιονοδρομικού Βασιλίτσας'
-'Δεν το έχουμε'
...

11888

όμορφη κα*λιάρα φωνή, μου δίνει το νούμερο. Παίρνω,
-'Τον αριθμό του χιονοδρομικού Βασιλίτσας, παρακαλώ.'
- Καμπανίτσας;;
-'ΒΑΣΙΛΙΤΣΑΣ. Βήτα άλφα κτλ'
*-α... *

... δεν έχω βοήθεια. Μετά τις 2 φεύγουν από το χιονοδρομικό.

Δεν είχα αγχωθεί βέβαια ΤΟΣΟ πολύ. Από τις Πάδες θα ήταν σε μισή ώρα άτομο με τζιπάρα, όχι αστεία, να με τραβήξει, να γυρίσω πίσω. Αλλά του κερατά. Θα γυρίσω πίσω για 1300 μέτρα ακόμα;

Κόλπα. Φτυάρισμα, τίποτα. Σπρώξιμο, τίποτα. Πατάκια κάτω από τις ρόδες. Πιάνει! δίνει μια γκαζιά και επιτόπου σκίζει τη μία κουβέρτα και μένω με 150 άλογα και 20 κιλά ωμής ροποδύναμης στον μέσα βουλιαγμένο τροχό. ΤΕΛΟΣ!

Τηλέφωνα.
-'Έλα Νατάσα μην ανησυχείς, μη πεις τπτ μαμά-μπαμπά, όλα καλά

Τηλέφωνα Σινανάη. Ήταν στο - άπειρο βαθιά στο υπόγειο, δεν άκουγε... πφφφ

Τηλέφωνο Κομμισσάρας. Αυτός είναι και Γρεβενιώ. Γουά δε φά; Κάτι θα καταφέρει
-'Έλα, τό και το...'
-'Τι να κάνω'
-'Πάρε σβάρνα τα τηλέφωνα, Σμίξη, Αβδελλα, τα πάντα όλα, έλα κλείνω'...

Στο 10λεπτο, κατά τις 3 ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΟ, αισίως από μπροστά! Αν ερχόταν από πίσω, πολύ απλά ή θα με έσπρωχνε.... δε ξέρω πως, ή θα περίμενε αφού δεν υπήρχε τρόπος να με περάσει από δίπλα εκτός αν ήταν Monster 4x4.

Μεσήλικο Ζευγάρι, Διστρατινοί (από το χωριό πίσω μου) που έχει ταβέρνα στο χιονοδρομικό. Enter Σχοινάκι (το γαντζάκι περάστηκε κατευθείαν μόλις ακινητοποιήθηκα (σα να ήξερα κάτι)). Με τραβάει αυτός με όπισθεν, ξεκολλάω. Το αγροτικό έχει τελειωμένα, πλην χειμερινά λάστιχα και τετρακίνηση.

Και τι μου λέει...
-'λίγο πιο πίσω έχει σπασίματα το χιόνι, αν σε τραβήξω εγώ όπισθεν, θα χαλάσεις τουλάχιστο τη μάσκα σου. Από σημεία που περάσαμε, δυσκολευτήκαμε ακόμα και εμείς

... με πείθει. ΉΤΤΑ! Γυρίζω πίσω. Τέλος.

Ξεκόλλησα, με μια κουβέρτα στη δεξιά μπροστά ρόδα κάνω όπισθεν για 3 αιώνια χιλιόμετρα ταυτόχρονα τηλεφωνόντας τον ελληνικό κρατικό μηχανισμό να πάει για τσίπουρα, it's ok φίλε, τη γλίτωσα. Επιστροφή. Ανταλλαγή τηλεφώνων με τους σωτήρες για κέρασμα, επίσκεψη (εννοείται βγήκαμε έμμεσα γνωστοί. Εγώ. Η Νατάσα. Ο μπαμπάς της (πεθερός). Η αδερφή του (θεία εξ αγχιστείας). Ο γαμπρός της. Ε, αυτός είναι ο ταχυδρόμος του χωριού ο Παγανιάς (ρισπεκτ), και ο αδερφός του είναι ο Βλαχοπρόεδρος του ---βίδεο http://www.youtube.com/watch?v=ZVqcOhCu8lw ---). Σας είπα ρε, έχω το μπαλαντέρ στο μανίκι. Γκαζώματα, 1μιση ώρες σταματημένος, 4μιση Κόνιτσα, 5 και λίγο Γιάννενα, 8μιση επιστροφή.

Τίποτα σπασμένο στο αμάξι. Δε μιλάω για ώρα χαμένη, θα δείτε φωτό από κάτω. 40 ευρώ βενζίνης, 'and a broken hoodoo'. Έχουμε κάνει χιλιόμετρα για πολύ και ανάξιες χειρότερες περιπτώσεις.

ΤΙΡΑΝΤΑΣ - ΠΙΝΔΟΣ : 0-1 σημειώσατε διπλό, στην 7η αγωνιστική. Μπάρος, Βασιλίτσα, Σαμαρίνα, Μεσοχώρα, Αργιθέα, Πεντάλοφος. 'Νίκες'. Σήμερα δεν ήταν γραφτό. Στο βίδεο που ανέφερα πάνω, έμεινα στο 10.48. Μισό λεπτό κανονικής οδήγησης, 1300 μέτρα. Περπατώντας, ένα δεκάλεπτο. Κι όμως. Εδώ http://goo.gl/maps/qhbI6 χάσαμε

Τι κερδίσαμε όμως, Ε ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ...

Όταν είδα την παρακάτω επόμενη φωτό μπροστά μου ανατρίχιασα 30 φορές. Ρόμπολα. 2. Άσπρα. Αν μου έλεγε κάποιος 'πλήρωσε ρε μλκ' 30 ευρά για αυτά, θα το έκανα. Απλά θα ήθελα να συνεχίσω ίσια κ όχι πίσω

Πείτε το αγχάκι, πείτε το ξεχασιά, φώτο του τιράντα εγκλωβισμένου δεν υπήρχε. Αλλά δε είχε και νόημα.

Μακάρι κάθε fail στην ζωή μου να έχει κάτι το τόσο epic μέσα του

'Μακάρι κάθε fail στην ζωή μου να έχει κάτι το τόσο epic μέσα του'

Αυτό ακριβώς. ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ!

Δώσε λέμε!

Τέτοιου είδους περιπέτειες είναι αυτές που μένουν στον νού για πάντα, μας διδάσκουν, μας κάνουν να νιώθουμε ζωντανοί και τυχεροί που μπορούμε να τις ζούμε και να τις αναπολούμε με νοσταλγία

Εσένα να σε ευχαριστήσω για τον κόπο και την αγγαρεία. Τα πρώτα 2 τσίπουρα κερασμένα στο Παλλάδιο.