Ο χρήστης elteo έγραψε:

Οπότε ας συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι η Γερμανία θα υποφέρει. Σίγουρα θα θιγεί. Αλλά δεν θα πνιγεί. Εμείς όμως τι θα κάνουμε μόνοι μας να μας φάνε οι λύκοι;; Τίποτα απολύτως!

Να ναι καλά οι θάλασσες. Θα τρώμε ψαράκια και θα μαζεύουμε χορταράκια από το βουνό.
Ταράτσα θα την περάσουμε.

Sent from my Nexus S using Patatalk 2

ουδέν κακόν αμπιγέζ καλού....που λέει και η σοφή Άντζελα...

μέχρι να φύγουν τα περιττά κιλά την βγάζεις άνετα με χορτόσουπα...
όσο για φάρμακα, έχουμε το ξεμάτιασμα....

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:

Μα καλά οι Γερμανοί οικονομολόγοι λένε ότι η Γερμανία έχει καρδίσει 50 δις από τόκους που πηρε από την Ελλάδα τα 2 αυτά χρόνια, που είναι η αλήθεια και που είναι το ψέμα ?

Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείματα του Νότου, αν διαλύσει την Ευρωζώνη τη στιγμή που η πελατεία της είναι κατά 65% στην αυλή της ( Ευρώπη ) πως θα διατηρήσει τη θέση της αν χάσει ( φτωχύνει ) τους πελάτες της ?

Μήπως διαλύοντας την Ευρωζώνη γλυτώσει η ίδια από τη χρεωκοπία, αφού 10 χρόνια τώρα εντάχνως κρύβει το δικό της πρόβλημα κάτω από το χαλί ? ( κατά καιρούς υπάρχουν από παντού δημοσιεύσεις για την οικονομική της κατάσταση, εννοώ για τα ελλείματα της.

Ουδέν ψευδαίσθερον αυτού.

http://www.bloomberg.com/news/2011-04-0 ... -u-s-.html

Οι βασικές αγορές της Γερμανίας είναι suprise - suprise η Γαλλία (που δεν την λες Νότο) η ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο (ούτε), η Ολλανδία και 5η η Ιταλία. Η μόνη χώρα του Νότου της Ευρώπης που φιγουράρει στις 10 πρώτες (βλέπε 2ο link)

http://www.tradingeconomics.com/germany/exports

http://earlywarn.blogspot.gr/2011/08/ge ... ports.html

Από εκεί και πέρα. Το χάλι της Γερμανίας δεν συγκρίνεται με το χάλι των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας που έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα Δημοσίου χρέους. Αλλά είναι και οι 3 χώρες, χώρες με έντονη παραγωγική δραστηριότητα και η αγορά κρίνει ότι είναι φερέγγυοι.

Τώρα για την Γερμανία... Αυτή είναι μία εικόνα των εξαγωγών το 1991 και το 2011

Η Ευρώπη παραμένει κύριος αγοραστής των προϊόντων της Γερμανίας αλλά με μία μετάθεση στο παραδοσιακό χώρο επιρροής (βλέπε Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη) με το Νότο να συρρικνώνεται και την Ασία να αποκτά όλο και πιο σπουδαίο ρόλο. Αυτό παρόλο που η Ιαπωνία δεν αγοράζει τόσο Γερμανικά όσο στο παρελθόν. Η ΗΠΑ παραμένουν ισχυρές αλλά σταθερές καθώς οι Γερμανοί επεκτείνονται στην Νότια Αμερική. Ενδιαφέρον βέβαια πια παρουσιάζει η αγορά της Κίνας που είναι και ο Βασικός πια παίχτης (μεγαλύτερος της ΗΠΑ ίσως...) και ο οποίος μαζί με την αγορά της Ινδίας και της Βραζιλίας (από την άλλη μεριά του Ειρηνικού) θα αποτελέσουν αυτή τη δεκαετία το βαρόμετρο της πορείας των εξαγωγών.

Οπότε ας συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι η Γερμανία θα υποφέρει. Σίγουρα θα θιγεί. Αλλά δεν θα πνιγεί. Εμείς όμως τι θα κάνουμε μόνοι μας να μας φάνε οι λύκοι;; Τίποτα απολύτως!

Ο Βαρουφάκης, το 2010, έχει μια, κάπως, διαφορετική άποψη:

Γερμανική απόδραση; 17/08/2010

Η κρίση της ευρωζώνης πήρε μεγάλες διαστάσεις το περασμένο εξάμηνο λόγω της αναποφασιστικότητας της Γερμανίας. Το μεγάλο δίλημμα των γερμανών ηγετών ήταν απλό:

• Συνεχίζουμε στον δρόμο που χάραξε ο Χέλμουτ Κολ την δεκαετία του 1990; Συνδέουμε το μέλλον της Γερμανικής οικονομίας με εκείνο ολόκληρης της ευρωζώνης; Παραμένουμε σταθεροί στην διατήρηση του γαλλογερμανικού άξονα;

Ή

• Χαράζουμε μια νέα, καθαρά Γερμανική, πορεία, βλέποντας την ευρωζώνη περίπου όπως οι ΗΠΑ την ζώνη ελεύθερου εμπορίου NAFTA (Καναδάς-ΗΠΑ-Μεξικό); Αποσυνδέουμε την τύχη μας από την ευρωζώνη; Στρεφόμαστε προς την Ανατολή ως νέα πηγή γερμανικών εμπορικών πλεονασμάτων εις βάρος των υπόλοιπων οικονομιών της ευρωζώνης;

Μετά την Κρίση του 2008, η Γερμανία κατανόησε ότι τα πράγματα δεν μπορούν να παραμείνουν όπως τα άφησε το δίδυμο Κολ-Μιτεράν. Είτε η Γερμανία θα ηγείτο μιας νέας ώθησης στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είτε θα προσπαθούσε να αποδράσει από το Ευρωπαϊκό εγχείρημα. Πρόκειται για ένα μέγιστης σημασίας ερώτημα που οι γερμανικές ελίτ δεν το έχουν απαντήσει ακόμα.

Απόρροια της διστακτικότητας να απαντήσει αυτό το ερώτημα, ήταν η αναποφασιστικότητα του Βερολίνου στο ζήτημα της δανειοδότησης της Ελλάδας την περίοδο Ιανουαρίου-Μαΐου, μιας κρίσης αναποφασιστικότητας που τόσο στοίχησε στην χώρα μας και στην ευρωζώνη γενικότερα. Καθώς το μέλλον της Ευρώπης θα εξαρτηθεί από την απόφαση που θα λάβει το Βερολίνο ως προς αυτό το δίλημμα (αλλά και από μια συνεχιζόμενη γερμανική αναβλητικότητα), έχει σημασία να παρακολουθούμε προσεκτικά τις εξελίξεις που μπορεί να τους επηρεάσουν.

Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι η βασική αγωνία που κυριαρχεί στις σκέψεις της Γερμανικής ελίτ: Το πως θα διατηρηθεί ο εξαγωγικός τομέας της χώρας ως ο βασικός μοχλός ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας (*). Ο Χέλμουτ Κολ είχε πείσει τους συμπατριώτες του ότι οι εξαγωγικές επιδόσεις της χώρας θα εξασφαλιστούν μέσα από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η κρίση του 2008 ανέτρεψε αυτή την πεποίθηση. Από τότε οι Γερμανικές ελίτ προσπαθούν να αποφανθούν για το αν θα συνεχίσουν στον δρόμο του Κολ ή αν θα αποκηρύξουν το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν έχουν αποφασίσει ακόμα και προσπαθούν να αναβάλουν την στιγμή που θα αναγκαστούν να επιλέξουν.

Η επιβολή του Μνημονίου στην Ελλάδα (που απλά μεταθέτει το πρόβλημα σε ένα αβέβαιο μέλλον, χωρίς να το λύνει), καθώς και η δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης των υπόλοιπων ελλειμματικών χωρών (που, και πάλι, απλά αναβάλει την λήψη σοβαρών αποφάσεων), απλώς επέτρεψε στην Γερμανική ηγεσία να μην αποφασίσει υπό το βάρος της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Εξασφάλισε δύο-τρία χρόνια ακόμα ομφαλοσκόπησης και εσωτερικών, ενδογερμανικών, διαβουλεύσεων.

Στο μεταξύ όμως, η αναποφασιστικότητα αυτή άλλαξε από μόνη της τα δεδομένα. Οι αγορές έριξαν το ευρώ, 'τιμωρώντας' την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αναποφασιστικότητα της Γερμανίας (και τα ανεκδιήγητα πακέτα στήριξης των ελλειμματικών οικονομιών μας) και η ευρωζώνη καθηλώθηκε στο τέλμα της ύφεσης. Αυτή όμως η 'τιμωρία' του ευρώ οδήγησε στην αύξηση των γερμανικών εξαγωγών στην Άπω Ανατολή κατά 30%, αναιρώντας, τουλάχιστον για τώρα, την κρίση της γερμανικής οικονομίας.

Έτσι, η γερμανική ηγεσία 'αγόρασε' κι άλλο χρόνο. Ενώ η ύφεση στην υπόλοιπη ευρωζώνη συρρίκνωσε το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας εντός της ΕΕ (για την ακρίβεια, το συρρίκνωσε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010 στο πολύ μικρό ποσό των €20 δις), το Γερμανικό εμπορικό πλεόνασμα εκτοξεύτηκε στα ύψη ελέω Άπω Ανατολής.

Το πιο πιθανό είναι ότι πρόκειται για πρόσκαιρη απόδραση από την ευρωπαϊκή κρίση. Γιατί πρόσκαιρη; Ο λόγος απλός. Ναι, είναι γεγονός ότι, ως συνήθως, η γερμανική βιομηχανία έδειξε, και σε αυτή την κρίση, μια απαράμιλλη προσαρμοστικότητα, ένα εντυπωσιακό βαθμό κοινωνικής ομόνοιας (μεταξύ συνδικάτων και εργοδοσίας), μία αξιοπρόσεκτη ικανότητα να επενδύει σε τεχνολογικά μέσα που προωθούν την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της.

Όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν θα αρκούσε για να διογκωθούν οι γερμανικές εξαγωγές αν δεν είχε προϋπάρξει: (α) η σημαντική πτώση του ευρώ, και

(β) η αύξηση της ζήτησης βιομηχανικών αγαθών (π.χ. μηχανημάτων) από την Κίνα και την Ιαπωνία - μια αύξηση που οφείλεται σε γενναίες πολιτικές στήριξης της ζήτησης εκ μέρους του Πεκίνου και του Τόκυο (πολιτικές που η κα Μέρκελ, παρεμπιπτόντως, απέρριψε).

Καμία όμως από αυτές τις δύο πηγές ζήτησης γερμανικών αγαθών δεν φαίνεται ότι θα έχουν διάρκεια. Η πτώση του ευρώ οφειλόταν σε αυτό που οι αγορές θεώρησαν 'αποτυχία' της Γερμανίας να δράσει στην διάρκεια της 'Ελληνικής Κρίσης'. Η 'αποτυχία' εκείνη έθεσε τις βάσεις της σημερινής 'επιτυχίας', ρίχνοντας το ευρώ και φέρνοντας τις εξαγωγές στην Ασία. Τώρα, η εξαγωγική 'επιτυχία' της Γερμανίας στην Άπω Ανατολή ωθεί το ευρώ προς τα πάνω, αναιρώντας την 'επιτυχία' αυτή. Έτσι είναι. Ρόδα που γυρίζει...

Στρεφόμενοι στην Άπω Ανατολή, που 'ρούφηξε' τις γερμανικές εξαγωγές το τελευταίο δίμηνο, ήδη βλέπουμε τα μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν. Η Ιαπωνία μόλις ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός ανάπτυξής της έπεσε στο μηδέν (και λόγω ανόδου του γιεν). Παράλληλα,** η Κινεζική κυβέρνηση, φοβούμενη μια φούσκα στην αγορά ακινήτων, μειώνει τα μέτρα στήριξης της εγχώριας ζήτησης και, έτσι, η Κινεζική οικονομία έχει (εσκεμμένα) μπει σε σαφώς καθοδική πορεία ως προς την δυνατότητά της να στηρίζει τις γερμανικές εξαγωγές**. Παράλληλα, η κυβέρνηση του Πεκίνου ξεκινά μια ανένδοτη καμπάνια μείωσης των εισαγωγών μηχανημάτων, κάτι που πλήττει άμεσα την γερμανική βιομηχανία.

Αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, το συμπέρασμα όσον αφορά την ΕΕ είναι ότι η πρόσφατη 'απόδραση' της Γερμανίας, όσο πρόσκαιρη κι αν είναι, υπονομεύει το ευρωπαϊκό εγχείρημα (και ιδιαίτερα το ευρώ) ακόμα περισσότερο. Ας δούμε δύο πιθανά σενάρια για το τι μέλλει γενέσθαι.

Σενάριο 1 - Η Γερμανική απόδραση έχει διάρκεια

Έστω λοιπόν ότι έχω άδικο και πως η εξαγωγική επιτυχία της Γερμανίας των τελευταίων δύο μηνών σε σχέση με την Άπω Ανατολή συνεχίζεται για πολύ ακόμα. Προϋπόθεση για αυτό είναι να διατηρηθεί η χαμηλή αξία του ευρώ κάτι που με την σειρά του προϋποθέτει την συνεχιζόμενη κρίση στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Όμως αυτό θα σημάνει ένα όλο και μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ μιας ανθούσας Γερμανικής οικονομίας και της λοιπής ευρωζώνης. Όσο και να αυξάνει τις εξαγωγές της στον υπόλοιπο κόσμο, η αύξηση των εισαγωγών της από την ευρωζώνη θα παραμείνουν τόσο αναιμικές που τα οφέλη της Γερμανίας δεν θα βοηθήσουν την υπόλοιπη ευρωζώνη να συνέλθει. Κι αν κάνω λάθος και σε αυτό, και η Γερμανία αποδειχθεί ατμομηχανή της ευρωζώνης όλης, τότε θα ανέβει το ευρώ και θα υπονομευτεί η πλεονασματική θέση της Γερμανίας σε σχέση με την Άπω Ανατολή.

Το Σενάριο 1 λοιπόν απαιτεί από την Γερμανία να αφήσει πίσω της την υπόλοιπη ευρωζώνη, ανοίγοντας περισσότερο το τεκτονικό χάσμα μεταξύ της Γερμανικής οικονομίας και των υπόλοιπων. Αυτή η εντεινόμενη απόκλιση των οικονομιών της ευρωζώνης όμως θα θέτει όλο και περισσότερο σε δοκιμασία το κοινό νόμισμα. Μόνη λογική κατάληξη του Σεναρίου 1 θα ήταν η αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ. Σκεφτείτε όμως τι θα γινόταν σε αυτήν την περίπτωση. Το νέο μάρκο θα ανατιμάτο απίστευτα και το ευρώ θα έπεφτε. Έτσι όμως οι γερμανικές εξαγωγές θα κατέρρεαν παγκοσμίως!

Άρα, το Σενάριο 1 μπορεί να βγει σε καλό της Γερμανίας μόνο εφόσον οι εξαγωγικές επιτυχίες της Γερμανίας συνδυάζονται με συστηματική ύφεση στην υπόλοιπη ευρωζώνη και μόνο για το χρονικό διάστημα έως ότου οι ενδοευρωπαϊκές πολιτικές τριβές (που αναγκαστικά θα ακολουθήσουν μια τέτοια απόκλιση) οδηγήσουν στο τέλος του ευρώ.

Σενάριο 2 - Η Γερμανική απόδραση ματαιώνεται

Σε αυτό το σενάριο (που είναι και το πιο πιθανό, βλ. παραπάνω) η Γερμανία, μετά από μερικούς μήνες εξαγωγικών επιτυχιών στην Άπω Ανατολή, προσγειώνεται ανώμαλα. Σε αυτή την περίπτωση θα βρεθεί στην ίδια θέση που βρισκόταν πριν μερικούς μήνες με μία όμως διαφορά: θα διαθέτει μια παραγωγική βάση ακόμα ισχυρότερη, με καλύτερη τεχνολογία, με χαμηλότερα κόστη παραγωγής - όλα αποτελέσματα της σημαντικής δουλειάς που έχει γίνει στα γερμανικά εργοστάσια τους τελευταίους μήνες. Με την Άπω Ανατολή να μην απορροφά πλέον τα γερμανικά προϊόντα, και τις ΗΠΑ στην δύνη της νέας υφεσιακής καμπής τους, η Γερμανία θα στραφεί, και πάλι, προς την λοιπή ευρωζώνη. Έτσι τα εντός της ΕΕ πλεονάσματα-ελλείμματα θα αυξηθούν, εντείνοντας τις δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης και θέτοντας το ευρώ πάλι υπό αμφισβήτηση.

Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί και πάλι να δώσει κάποια πρόσκαιρη ώθηση στις Γερμανικές εξαγωγές πριν, άλλη μια φορά, το ευρώ ανέβει και τις εξαλείψει. Συνεπώς, το Σενάριο 2 προβλέπει ότι τα σκαμπανεβάσματα των περασμένων μηνών θα συνεχίζονται για πολύ καιρό, με την Γερμανία την μια στιγμή να αναπτύσσεται και την άλλη να αποτελματώνεται ενώ η υπόλοιπη ευρωζώνη φυτοζωεί στο διηνεκές.

Συμπέρασμα: Η γερμανική ηγεσία δεν θα μπορέσει να αποφύγει την Μεγάλη Απόφαση. Η πρόσφατη απόδραση της γερμανικής οικονομίας από την κρίση απλώς την αναβάλει. Κι όσο αναβάλλεται η λήψη αυτής της Μεγάλης Απόφασης, τόσο μεγαλύτερο το κόστος για όλους, τόσο αποτελεσματικότερη η αποδόμηση του ευρώ και τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται για τους γερμανούς να πάρουν την Μεγάλη Απόφαση που δεν μπορούν να αναβάλουν για πάντα.

Σε τελική ανάλυση, η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη (και για μας, τον αδύναμο κρίκο της) είναι η συνεχώς αναβαλλόμενη λήψη της Μεγάλης Γερμανικής Απόφασης. Όσο δεν αποφασίζουν, ο Ευρωπαϊκός Νότος θα ταλανίζεται σε μια βραδυφλεγή, βασανιστικά συνεχιζόμενη κρίση η οποία θα βοηθά, για χρόνια πολλά, την γερμανική ηγεσία να μένει αναποφάσιστη εις βάρος όλης της Ευρώπης (της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης). Έτσι, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης σιγά-σιγά θα υποκατασταθεί από την πραγματικότητα μιας Ευρώπης ανήμπορης να βηματίσει ούτε προς την δημιουργική ενοποίηση αλλά ούτε και προς μια λυτρωτική διάλυση.

(*) Αξίζει να δει κανείς τους σχετικούς αριθμούς. Το 2009, οι εξαγωγές των σημαντικών οικονομιών (σε δολάρια ανά κάτοικο) είχαν ως εξής: Γερμανία $13700, Γαλλία $7735, Ιταλία $6790, Βρετανία $5700, Ιαπωνία $4600, ΗΠΑ $3440, Κίνα $900. Είναι ξεκάθαρο ότι το αναπτυξιακό μοντέλο της Γερμανίας είναι άρρηκτα δεμένο με τον τομέα των εξαγωγών. Κάτι που καθιστά την Γερμανία ευάλωτη στις κρίσεις των 'άλλων'.

Μάλιστα οψόμεθα.....

Πάντως για την ώρα με το € να αποδυναμώνεται η Γερμανία αλλά και άλλες χώρες συνεχίζουν να εξάγουν όλο και περισσότερο. Φυσικά δεν έχουμε φτάσει ακόμα στα επίπεδα του 2008.

Και βέβαια αυτό που λέει το γράφημα είναι ότι η Γερμανία με την παγκόσμια πολιτική της έχει προσπαθήσει να μειώσει την τρωτότητα της με το να έχει μία πιο ισορροπημένη εξαγωγική δραστηριότητα όπου καμία χώρα να μην αποτελεί ως η κύρια χώρα απορρόφησης της παραγωγής της.

ΥΓ. Η Γερμανία θεωρεί το δικό της μοντέλο ανάπτυξης ως το πλέον σωστό. Εδώ λοιπόν για την Ευρωζώνη υπάρχουν δύο προοπτικές. Η μία είναι η διάλυση της και η άλλη είναι η προσαρμογή του Νότου στις βασικές αρχές της Γερμανίας με αμφότερα οφέλη μέσα από σκληρή εργασία. Κοινώς είναι αν θέλουμε να είμαστε μία ισχυρή και σταθερή οικονομία σε στυλ Γερμανίας όπου οι εκπλήξεις να είναι μικρές ή αν θέλουμε να επιστρέψουμε στο μοντέλο ανάπτυξης του 80 και 90 όπου εξωγενείς παράγοντες προκαλούσαν το χάος στις χώρες του Νότου. (βλέπε Ενεργειακές κρίσεις, reaganomics κ.λπ.). Πάντως το μοντέλο που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη απουσία εμπορικού ανταγωνισμού την εποχή του Σιδηρού Παραπετάσματος δεν μπορεί να δουλέψει.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι η σκληρη εργασια και συνετης δημοσιονομικη πολιτικη θα πρεπει να ειναι χαρακτηριστικα μονο των Γερμανων και οχι ολων των Ευρωπαιων.

Ο χρήστης elteo έγραψε:

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΥΙΣΛΙΝΓΚ
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Σε απωθητικό πολιτικό καραγκιόζη έχει εξελιχθεί και ο Βενιζέλος, πιεζόμενος και από την κατάσταση στο αποσυνθέμενο ΠΑΣΟΚ το οποίο μοιάζει με ...οίκο ανοχής που έχει διατηρήσει όλους τους νταβατζήδες, αλλά έχει χάσει όλες τις πόρνες που έφερναν στο μαγαζί την πελατεία!

φοβερή η παρομοίωσή του

Sent from my Nexus S using Patatalk 2

μηπως ξερει ο Δελαστικ που πηγαν οι πορνες;;;

Ο χρήστης wantone έγραψε:
Δεν μπορω να καταλαβω γιατι η σκληρη εργασια και συνετης δημοσιονομικη πολιτικη θα πρεπει να ειναι χαρακτηριστικα μονο των Γερμανων και οχι ολων των Ευρωπαιων.

Γιατί ο Γκέμπελς ζει! (και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός ).
Πάντως...αντί να χρησιμοποιήσουν την σκληρή εργασία και τη συνετή δημοσιονομική πολιτική...μάλλον οι ίδιοι δεν τα πολυπιστεύουν αυτά.. και, έτσι, έκαναν τα εξής:

Πώς η Γερμανία 'μαγείρεψε' το Σύμφωνο Σταθερότητας για να μειώσει το έλλειμμά της
Διαβάστε το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel για το πώς ο πρώην Καγελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ οδήγησε στη σταδιακή αποδυνάμωση του ευρώ. Τα μυστικά γερμανικά σχέδια
news247 Ιούλιος 18 2012 09:00
Την προτεραιότητα του Γερμανού Καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ να 'μαγειρέψει' το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης προκειμένου να προσαρμοστεί στις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας, εξηγεί δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel.
'Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Γερμανία πάσχιζε να παραμείνει πιστή στους όρους της ευρωζώνης που εξασφάλιζαν τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος. Αντί όμως να υιοθετήσει την πολιτική της λιτότητας, ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ απλά ξεκίνησε μία προσπάθεια να αλλάξει τους κανόνες. Νέα έγγραφα αποκαλύπτουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στην αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας', ξεκινά το δημοσίευμα.
Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό, η συμφωνία αρχικά υποχρέωνε τα κράτη - μέλη να διατηρούν το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους και το δημόσιο χρέος τους όχι πάνω από το 60% του ΑΕΠ.
Όσοι δεν ακολουθούσαν τους κανόνες θα δέχονταν αρχικά μία προειδοποίηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έπειτα μπορεί να προέκυπταν οικονομικές κυρώσεις.
**Έχει γίνει γνωστό ότι αυτός ο κορσές χαλάρωσε έπειτα από επιμονή της Γερμανίας και της Γαλλίας. Στην πραγματικότητα ωστόσο, η αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ήταν δουλειά ενός άνδρα: του Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Έγγραφα της Καγκελαρίας, που δημοσιοποιήθηκαν έπειτα από αίτημα του Spiegel, αποκαλύπτουν ότι ο Σρέντερ και η κυβέρνησή του ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την προσπάθεια. Η προσπάθεια της Καγκελαρίας ξεκίνησε μυστικά το καλοκαίρι του 2003.
Τότε η γερμανική οικονομία βρισκόταν σε αποτελμάτωση, με σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η ανεργία και το έλλειμμα διαρκώς αυξάνονταν. **Έναν χρόνο νωρίτερα ο τότε υπουργός Οικονομικών Χανς Άιχελ είχε μετά βίας διατηρήσει το έλλειμμα σε ανεκτά επίπεδα όμως όλα έδειχναν ότι η κατάσταση δεν επρόκειτο να βελτιωθεί.
'Ο Σρέντερ βρήκε τη λύση. Αν δεν ήταν εφικτό να προσαρμοστούν τα γερμανικά δημοσιονομικά στο Σύμφωνο Σταθερότητας, τότε το Σύμφωνο Σταθερότητας απλά θα προσαρμοζόταν στην κατάσταση της γερμανικής οικονομίας.
Ο Σρέντερ προσπάθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ. 'Η πρωτοβουλία θα ενισχυθεί αν υποστηριχθεί από τη Βρετανία' αναφέρεται σε έγγραφο της γερμανικής Καγκελαρίας', συνεχίζει το δημοσίευμα.
Αν και αρχικά ο Άιχελ ήθελε η Γερμανία να τηρήσει τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας, τελικά πείστηκε και μέχρι το 2005 άρχισε να προωθεί τα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης στους Ευρωπαίους ομολόγους του.
'Με το Eurogroup προγραμματισμένο για τις 22 Μαρτίου, ο χρόνος τελείωνε. Δύο ημέρες πριν από την κρίσιμη συνάντηση, οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. συναντήθηκαν για ακόμη μία φορά. Με επικεφαλής τη Γερμανία τα τρία μεγαλύτερα κράτη της ευρωζώνης συνασπίστηκαν ενάντια σε όλους', αναφέρεται στο δημοσίευμα και καταλήγει:
'Η Ελλάδα αντιμετώπισε προβλήματα πέντε χρόνια αργότερα και η κρίση του ευρώ ξεκίνησε. Δύο χρόνια αργότερα, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης συμφώνησαν σε μία δημοσιονομική νομοθεσία, η οποία όχι μόνο ανατρέπει τα μέτρα που ελήφθησαν για την αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας το 2005, αλλά κάνει το σύμφωνο πιο αυστηρό σε σχέση με πριν' καταλήγει το Spiegel.

Επίσης, για να πάρουν διάφορες δουλειές, παγκοσμίως, λάδωσαν. Μάλλον, δεν πολυεμπιστεύονταν την ανταγωνιστικότητά τους, που, πράγματι, είναι πολύ υψηλή.

Περι λαδωματος.

Αν ειχες εσυ ενα αδιαβλητο συστημα κ παλι θ επελεγες Siemens. Απο εκει κ περα με την ιδια λογικη θα σου πω οτι δεν φταιει ο εφοριακος που τα παιρνει αλλα εσυ που δινεις το λαδι.

Το εσυ αναφερεται στο εμεις. Δεν λεω κατι προσωπικα.

Η ανεφάρμοστη εργασιακή εφεδρεία
Του Πασχου Μανδραβελη

Και για να έχουμε το καλό ρώτημα προς το κ. Βενιζέλο: πότε πρόλαβε να αποτύχει η εφεδρεία στο Δημόσιο; ΄Η μήπως, όπως έγινε με τον νόμο για τα ΑΕΙ, δεν την εφάρμοσαν οι υπουργοί και γι’ αυτό κρίθηκε ανεφάρμοστη; Δηλαδή, αυτό το πράγμα που βαφτίστηκε «εργασιακή εφεδρεία» δεν ήταν παρά ένα πρόγραμμα πρόωρης συνταξιοδότησης. Το κράτος, αντί να μετρήσει τα χρήματα και τις ανάγκες του και αντί να κλείσει οργανισμούς που δεν χρειάζονται -ή έστω χρειάζονται λιγότερο από άλλους-, απλώς αποψίλωσε οριζοντίως το Δημόσιο από τα στελέχη του.

Η στρατηγική της προηγούμενης εφεδρείας ήταν ανάποδη με την κοινή λογική, αλλά σύμφωνη με την πολιτική λογική. Προσπαθούσε να προστατεύσει τους υπαλλήλους αντί να εξορθολογίσει το κράτος. Αντί να περικόπτει αχρείαστες δομές, περιέκοπτε ανθρώπους με μοναδικό κριτήριο το έτος γέννησής τους και ανεξαρτήτως χρησιμότητας ή εμπειρίας τους. Για μία ακόμη φορά το πολιτικό σύστημα έδειξε ότι λειτουργεί αντιπαραγωγικά. Δεν σχεδιάζει ένα λειτουργικό κράτος, φροντίζει την αναπαραγωγή του υπάρχοντος σε χαμηλότερο επίπεδο, ακόμη και στελεχών.

Στον ιδιωτικό τομέα όταν κάποιο τμήμα είναι άχρηστο το κλείνουν και απολύουν το προσωπικό. Αλλιώς στις μεταφορικές εταιρείες θα υπήρχαν ακόμη τμήματα καραγωγέων. Στον δημόσιο τομέα το προσωπικό είναι η ιερή αγελάδα των πολιτικών. Τη φροντίζουν όσο καλύτερα μπορούν, ασχέτως αν για τη συντήρησή της χρησιμοποιούνται τα λεφτά των ανέργων του ιδιωτικού τομέα, στους οποίους το κράτος δίνει ένα επίδομα ελέους και για περιορισμένο χρόνο.

Ομως, για να επιβιώνει η ιερή αγελάδα των πολιτικών πρέπει να υπάρχουν και οι αντίστοιχες θέσεις. Ετσι, δύο χρόνια τώρα ακούμε για κατάργηση των ειρηνοδικείων που δεν βγάζουν ούτε μία απόφαση τον χρόνο, για συγχώνευση της ΔΕΘ με την Hellexpo, για δημοτικές επιχειρήσεις που έκλεισαν με τον «Καλλικράτη» και τώρα οι καπάτσοι δήμαρχοι τις ξαναστήνουν με άλλα ονόματα, για μείωση των 40(!) Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της χώρας, ενώ φέτος ξανανοίγουν 14 από τα 28 τμήματα ΤΕΙ που είχαν καταργηθεί πέρυσι, συν το «οικογενειακό» τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Κανείς δεν θέλει να περικόψει. Ολοι βρίσκουν μια καλή (κοινωνική, οικονομική, αναπτυξιακή, ακόμη και πολιτιστική) δικαιολογία για να κρατήσουν το κράτος ανέπαφο.

Ακόμη και η εφεδρεία (δηλαδή η θεσμισμένη και με το αζημίωτο αεργία των δημοσίων υπαλλήλων) θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως για τους πολιτικούς. Δεν ξέρουν ότι οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν τέτοιες πολυτέλειες για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους και πρέπει να τα βγάζουν πέρα με ένα πενιχρό και βραχυχρόνιο επίδομα ανεργίας. Προφανώς για τους πολιτικούς ο ιδιωτικός τομέας βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Ισως επειδή εκεί δεν μπορούν να διορίσουν.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 012_456398

Ο χρήστης christos.dimou έγραψε:
Περι λαδωματος.

Αν ειχες εσυ ενα αδιαβλητο συστημα κ παλι θ επελεγες Siemens. Απο εκει κ περα με την ιδια λογικη θα σου πω οτι δεν φταιει ο εφοριακος που τα παιρνει αλλα εσυ που δινεις το λαδι.

Το εσυ αναφερεται στο εμεις. Δεν λεω κατι προσωπικα.

Αν είχαμε ένα αδιάβλητο σύστημα, η Siemens ίσως ήταν απλά μια εταιρεία σαν όλες τις άλλες.
Ίσως και πολύ καλύτερη.
Ίσως και να μην την ήξερε η μάνα της.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Περι λαδωματος.

Αν ειχες εσυ ενα αδιαβλητο συστημα κ παλι θ επελεγες Siemens. Απο εκει κ περα με την ιδια λογικη θα σου πω οτι δεν φταιει ο εφοριακος που τα παιρνει αλλα εσυ που δινεις το λαδι.

Το εσυ αναφερεται στο εμεις. Δεν λεω κατι προσωπικα.

Αν είχαμε ένα αδιάβλητο σύστημα, η Siemens ίσως ήταν απλά μια εταιρεία σαν όλες τις άλλες.
Ίσως και πολύ καλύτερη.
Ίσως και να μην την ήξερε η μάνα της.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Ασφαλως. Αλλα αυτο δεν συνεπαγεται οτι η Γερμανια δεν θα ηταν ισχυρος εταιρος. Οπως κ να εχει μην θεωρουμε οτι η Siemens ωφεληθηκε κ ιδιατερα απο την ολη ιστορια. Μαλλον καποιοι εγιναν πολυ πλουσιοι χωρις η εταιρεια ν καταγραψει ιδιατεερες υπεραξιες.

Ο χρήστης Panosss έγραψε:

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι η σκληρη εργασια και συνετης δημοσιονομικη πολιτικη θα πρεπει να ειναι χαρακτηριστικα μονο των Γερμανων και οχι ολων των Ευρωπαιων.

Γιατί ο Γκέμπελς ζει! (και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός ).
Πάντως...αντί να χρησιμοποιήσουν την σκληρή εργασία και τη συνετή δημοσιονομική πολιτική...μάλλον οι ίδιοι δεν τα πολυπιστεύουν αυτά.. και, έτσι, έκαναν τα εξής:

Πώς η Γερμανία 'μαγείρεψε' το Σύμφωνο Σταθερότητας για να μειώσει το έλλειμμά της
Διαβάστε το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel για το πώς ο πρώην Καγελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ οδήγησε στη σταδιακή αποδυνάμωση του ευρώ. Τα μυστικά γερμανικά σχέδια
news247 Ιούλιος 18 2012 09:00
Την προτεραιότητα του Γερμανού Καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ να 'μαγειρέψει' το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης προκειμένου να προσαρμοστεί στις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας, εξηγεί δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel.
'Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Γερμανία πάσχιζε να παραμείνει πιστή στους όρους της ευρωζώνης που εξασφάλιζαν τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος. Αντί όμως να υιοθετήσει την πολιτική της λιτότητας, ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ απλά ξεκίνησε μία προσπάθεια να αλλάξει τους κανόνες. Νέα έγγραφα αποκαλύπτουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στην αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας', ξεκινά το δημοσίευμα.
Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό, η συμφωνία αρχικά υποχρέωνε τα κράτη - μέλη να διατηρούν το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους και το δημόσιο χρέος τους όχι πάνω από το 60% του ΑΕΠ.
Όσοι δεν ακολουθούσαν τους κανόνες θα δέχονταν αρχικά μία προειδοποίηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έπειτα μπορεί να προέκυπταν οικονομικές κυρώσεις.
**Έχει γίνει γνωστό ότι αυτός ο κορσές χαλάρωσε έπειτα από επιμονή της Γερμανίας και της Γαλλίας. Στην πραγματικότητα ωστόσο, η αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ήταν δουλειά ενός άνδρα: του Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Έγγραφα της Καγκελαρίας, που δημοσιοποιήθηκαν έπειτα από αίτημα του Spiegel, αποκαλύπτουν ότι ο Σρέντερ και η κυβέρνησή του ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την προσπάθεια. Η προσπάθεια της Καγκελαρίας ξεκίνησε μυστικά το καλοκαίρι του 2003.
Τότε η γερμανική οικονομία βρισκόταν σε αποτελμάτωση, με σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η ανεργία και το έλλειμμα διαρκώς αυξάνονταν. **Έναν χρόνο νωρίτερα ο τότε υπουργός Οικονομικών Χανς Άιχελ είχε μετά βίας διατηρήσει το έλλειμμα σε ανεκτά επίπεδα όμως όλα έδειχναν ότι η κατάσταση δεν επρόκειτο να βελτιωθεί.
'Ο Σρέντερ βρήκε τη λύση. Αν δεν ήταν εφικτό να προσαρμοστούν τα γερμανικά δημοσιονομικά στο Σύμφωνο Σταθερότητας, τότε το Σύμφωνο Σταθερότητας απλά θα προσαρμοζόταν στην κατάσταση της γερμανικής οικονομίας.
Ο Σρέντερ προσπάθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ. 'Η πρωτοβουλία θα ενισχυθεί αν υποστηριχθεί από τη Βρετανία' αναφέρεται σε έγγραφο της γερμανικής Καγκελαρίας', συνεχίζει το δημοσίευμα.
Αν και αρχικά ο Άιχελ ήθελε η Γερμανία να τηρήσει τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας, τελικά πείστηκε και μέχρι το 2005 άρχισε να προωθεί τα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης στους Ευρωπαίους ομολόγους του.
'Με το Eurogroup προγραμματισμένο για τις 22 Μαρτίου, ο χρόνος τελείωνε. Δύο ημέρες πριν από την κρίσιμη συνάντηση, οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. συναντήθηκαν για ακόμη μία φορά. Με επικεφαλής τη Γερμανία τα τρία μεγαλύτερα κράτη της ευρωζώνης συνασπίστηκαν ενάντια σε όλους', αναφέρεται στο δημοσίευμα και καταλήγει:
'Η Ελλάδα αντιμετώπισε προβλήματα πέντε χρόνια αργότερα και η κρίση του ευρώ ξεκίνησε. Δύο χρόνια αργότερα, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης συμφώνησαν σε μία δημοσιονομική νομοθεσία, η οποία όχι μόνο ανατρέπει τα μέτρα που ελήφθησαν για την αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας το 2005, αλλά κάνει το σύμφωνο πιο αυστηρό σε σχέση με πριν' καταλήγει το Spiegel.

Επίσης, για να πάρουν διάφορες δουλειές, παγκοσμίως, λάδωσαν. Μάλλον, δεν πολυεμπιστεύονταν την ανταγωνιστικότητά τους, που, πράγματι, είναι πολύ υψηλή.

σε αυτο το αρθρο δεν διαβαζω την λυση που ακολουθησε η γερμανια τοτε. Απλως λεει οτι μαγειρεψε κατι...

Επι τόπου θα κόβει και θα εισπράττει πρόστιμα το ΣΔΟΕ!

Σε νομοθετική ρύθμιση για να βεβαιώνονται από τις ελεγκτικές αρχές τα πρόστιμα που καθορίζονται, θα προωθήσει το υπουργείο Οικονομικών σύμφωνα με τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη σημερινή σύσκεψη για το πρόγραμμα δράσης όλων των εμπλεκομένων διωκτικών, ελεγκτικών και εισπρακτικών υπηρεσιών του υπουργείου.

Έως τώρα οι αρμόδιες διωκτικές αρχές (ΣΔΟΕ) δεν είχαν δικαίωμα βεβαίωσης της παράβασης και επιβολής προστίμων, ενώ με την παρούσα απόφαση αποκτούν τη δυνατότητα αυτή, με αποτέλεσμα να επιταχύνονται οι διαδικασίες ελέγχου και είσπραξης των προστίμων.

Στη σύσκεψη, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Οικονομικών, εξετάστηκαν όλες οι δράσεις για τον καλύτερο συντονισμό των αρμόδιων υπηρεσιών, αποφασίστηκαν συγκεκριμένες ενέργειες και τέθηκε στρατηγικός στόχος για την άμεση συλλογή εσόδων.

Ειδικότερα, οι δράσεις που αποφασίστηκαν είναι:

• Απογραφή και διασταύρωση όλων των εκθέσεων ελέγχου, προκειμένου να διαπιστωθεί η καταβολή των προστίμων.

• Δημιουργία άμεσης διασύνδεσης όλων των συστημάτων του υπουργείου (ΤΑΧΙS, ELENXIS και ISIS).

• Διενέργεια άμεσων ελέγχων στους λήπτες πλαστών και εικονικών τιμολογίων.

• Νομοθετική ρύθμιση για να βεβαιώνονται από τις ελεγκτικές αρχές τα πρόστιμα που καθορίζονται.

• Ανασυγκρότηση και ενδυνάμωση της Επιτροπής Συμβιβασμού, με στόχο την άμεση ολοκλήρωση των χιλιάδων υποθέσεων που χρονίζουν και στερούν έσοδα από το Δημόσιο.

Στη σύσκεψη πήραν μέρος ο υφυπουργός Γιώργος Μαυραγάνης, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Γ. Μέργος, ο ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ Ι. Διώτης, ο γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων Θ. Θεοχάρης και υπηρεσιακοί παράγοντες.

'Υπάρχει ακόμα πολύ λίπος με την φοροδιαφυγή'

Με την φράση αυτή ο υφυπουργός Οικονομικών προσπάθησε να τονίσει ότι χρειάζεται καλύτερος συντονισμός των φορέων.
Στόχος του υπουργείου Οικονομικών είναι οι έλεγχοι αυτοί να συνεχισθούν καθ’ όλη την καλοκαιρινή περίοδο για να συμβάλουν αφενός στην ενίσχυση της φορολογικής συμμόρφωσης, αφετέρου στην ενίσχυση των εσόδων.

από εξαγγελίες άλλο τίποτα αυτοί οι τυχάρπαστοι που νομίζουν ότι μας κυβερνούν.

Ο χρήστης wantone έγραψε:

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι η σκληρη εργασια και συνετης δημοσιονομικη πολιτικη θα πρεπει να ειναι χαρακτηριστικα μονο των Γερμανων και οχι ολων των Ευρωπαιων.

Γιατί ο Γκέμπελς ζει! (και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός ).
Πάντως...αντί να χρησιμοποιήσουν την σκληρή εργασία και τη συνετή δημοσιονομική πολιτική...μάλλον οι ίδιοι δεν τα πολυπιστεύουν αυτά.. και, έτσι, έκαναν τα εξής:

Πώς η Γερμανία 'μαγείρεψε' το Σύμφωνο Σταθερότητας για να μειώσει το έλλειμμά της
Διαβάστε το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel για το πώς ο πρώην Καγελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ οδήγησε στη σταδιακή αποδυνάμωση του ευρώ. Τα μυστικά γερμανικά σχέδια
news247 Ιούλιος 18 2012 09:00
Την προτεραιότητα του Γερμανού Καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ να 'μαγειρέψει' το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης προκειμένου να προσαρμοστεί στις ανάγκες της γερμανικής οικονομίας, εξηγεί δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Spiegel.
'Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Γερμανία πάσχιζε να παραμείνει πιστή στους όρους της ευρωζώνης που εξασφάλιζαν τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος. Αντί όμως να υιοθετήσει την πολιτική της λιτότητας, ο καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ απλά ξεκίνησε μία προσπάθεια να αλλάξει τους κανόνες. Νέα έγγραφα αποκαλύπτουν τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε στην αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας', ξεκινά το δημοσίευμα.
Όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό, η συμφωνία αρχικά υποχρέωνε τα κράτη - μέλη να διατηρούν το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ τους και το δημόσιο χρέος τους όχι πάνω από το 60% του ΑΕΠ.
Όσοι δεν ακολουθούσαν τους κανόνες θα δέχονταν αρχικά μία προειδοποίηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έπειτα μπορεί να προέκυπταν οικονομικές κυρώσεις.
**Έχει γίνει γνωστό ότι αυτός ο κορσές χαλάρωσε έπειτα από επιμονή της Γερμανίας και της Γαλλίας. Στην πραγματικότητα ωστόσο, η αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης ήταν δουλειά ενός άνδρα: του Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Έγγραφα της Καγκελαρίας, που δημοσιοποιήθηκαν έπειτα από αίτημα του Spiegel, αποκαλύπτουν ότι ο Σρέντερ και η κυβέρνησή του ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την προσπάθεια. Η προσπάθεια της Καγκελαρίας ξεκίνησε μυστικά το καλοκαίρι του 2003.
Τότε η γερμανική οικονομία βρισκόταν σε αποτελμάτωση, με σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ενώ η ανεργία και το έλλειμμα διαρκώς αυξάνονταν. **Έναν χρόνο νωρίτερα ο τότε υπουργός Οικονομικών Χανς Άιχελ είχε μετά βίας διατηρήσει το έλλειμμα σε ανεκτά επίπεδα όμως όλα έδειχναν ότι η κατάσταση δεν επρόκειτο να βελτιωθεί.
'Ο Σρέντερ βρήκε τη λύση. Αν δεν ήταν εφικτό να προσαρμοστούν τα γερμανικά δημοσιονομικά στο Σύμφωνο Σταθερότητας, τότε το Σύμφωνο Σταθερότητας απλά θα προσαρμοζόταν στην κατάσταση της γερμανικής οικονομίας.
Ο Σρέντερ προσπάθησε να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γάλλου προέδρου Ζακ Σιράκ και του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ. 'Η πρωτοβουλία θα ενισχυθεί αν υποστηριχθεί από τη Βρετανία' αναφέρεται σε έγγραφο της γερμανικής Καγκελαρίας', συνεχίζει το δημοσίευμα.
Αν και αρχικά ο Άιχελ ήθελε η Γερμανία να τηρήσει τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας, τελικά πείστηκε και μέχρι το 2005 άρχισε να προωθεί τα σχέδια της γερμανικής κυβέρνησης στους Ευρωπαίους ομολόγους του.
'Με το Eurogroup προγραμματισμένο για τις 22 Μαρτίου, ο χρόνος τελείωνε. Δύο ημέρες πριν από την κρίσιμη συνάντηση, οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. συναντήθηκαν για ακόμη μία φορά. Με επικεφαλής τη Γερμανία τα τρία μεγαλύτερα κράτη της ευρωζώνης συνασπίστηκαν ενάντια σε όλους', αναφέρεται στο δημοσίευμα και καταλήγει:
'Η Ελλάδα αντιμετώπισε προβλήματα πέντε χρόνια αργότερα και η κρίση του ευρώ ξεκίνησε. Δύο χρόνια αργότερα, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης συμφώνησαν σε μία δημοσιονομική νομοθεσία, η οποία όχι μόνο ανατρέπει τα μέτρα που ελήφθησαν για την αποδυνάμωση του Συμφώνου Σταθερότητας το 2005, αλλά κάνει το σύμφωνο πιο αυστηρό σε σχέση με πριν' καταλήγει το Spiegel.

Επίσης, για να πάρουν διάφορες δουλειές, παγκοσμίως, λάδωσαν. Μάλλον, δεν πολυεμπιστεύονταν την ανταγωνιστικότητά τους, που, πράγματι, είναι πολύ υψηλή.

σε αυτο το αρθρο δεν διαβαζω την λυση που ακολουθησε η γερμανια τοτε. Απλως λεει οτι μαγειρεψε κατι...

Ναι, έχεις δίκιο.
Υποθέτω, εννοεί ότι αφαίρεσαν κάποια χρέη ή ελλείμματα (π.χ οργανισμών) που πριν υπολογίζονταν στο κρατικό χρέος.

Μήπως έκαναν και swaps ??

Ο χρήστης elteo έγραψε:

Επι τόπου θα κόβει και θα εισπράττει πρόστιμα το ΣΔΟΕ!

από εξαγγελίες άλλο τίποτα αυτοί οι τυχάρπαστοι που νομίζουν ότι μας κυβερνούν.

τα παρελθόντα έτη έπρεπε να γίνει αυτό όταν η φοροδιαφυγή ήταν μέσο πλουτισμού...σήμερα που η φοροδιαφυγή αποτελεί επιβίωση.... αουφίντερσεν....άντε και τον χρέωσες πρόστιμο, άντε και τον έβαλες φυλακή...και ακίνητο να κατασχέσεις είναι μια ουτοπία....μετρητό χρειάζεται και αν δεν υπάρχει, καληνύχτα σας....

Ο χρήστης vice246 έγραψε:

τα παρελθόντα έτη έπρεπε να γίνει αυτό όταν η φοροδιαφυγή ήταν μέσο πλουτισμού...σήμερα που η φοροδιαφυγή αποτελεί επιβίωση.... αουφίντερσεν....άντε και τον χρέωσες πρόστιμο, άντε και τον έβαλες φυλακή...και ακίνητο να κατασχέσεις είναι μια ουτοπία....μετρητό χρειάζεται και αν δεν υπάρχει, καληνύχτα σας....

• 340 δις...!! Απολυτα σωστός..!

Ο χρήστης vice246 έγραψε:

Επι τόπου θα κόβει και θα εισπράττει πρόστιμα το ΣΔΟΕ!

από εξαγγελίες άλλο τίποτα αυτοί οι τυχάρπαστοι που νομίζουν ότι μας κυβερνούν.

τα παρελθόντα έτη έπρεπε να γίνει αυτό όταν η φοροδιαφυγή ήταν μέσο πλουτισμού...σήμερα που η φοροδιαφυγή αποτελεί επιβίωση.... αουφίντερσεν....άντε και τον χρέωσες πρόστιμο, άντε και τον έβαλες φυλακή...και ακίνητο να κατασχέσεις είναι μια ουτοπία....μετρητό χρειάζεται και αν δεν υπάρχει, καληνύχτα σας....

Που θέλεις να καταλήξεις; Ότι οι φοροφυγάδες δεν πρέπει να τιμωρούνται σήμερα;

είναι σαν να βάζεις φυλακή τον λαθρομετανάστη....καταλαβαίνεις, δεν λύνεται το πρόβλημα...
σαφώς και η φοροδιαφυγή αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά η καταστολή της σήμερα δεν φέρνει αποτελέσματα.

δημιούργησε ανάπτυξη και δουλειές και μετά κόβε κώλους...
θέλω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο νεκρός δεν κλάνει....

απεναντίας μπορεί να μαζέψει χρήμα από μη δικαιολογημένες καταθέσεις λχ.

Αν δεν υπάρχει τιμωρία για ποιόν λόγο να μη φοροδιαφύγει κάποιος;

δεν διαφωνούμε για το αξιόποινο της πράξης αλλά για τα προσδοκόμενα αποτελέσματα...