-
Δεν θα ήταν περίεργο.
Όταν ο ΚΚ δεν έδινε ΑΜΕΣΑ ένα επίδομα Ο χρήστης greo έγραψε:@manosk
Ταξικά, κοινωνικά, οικονομικά, ακόμα και πολιτιστικά. Υπάρχουν σαφή όρια και σαφείς διαχωρισμοί και όχι ο χυλός που θέλουν να μας κανουν να νομίζουμε ότι είμαστε όλοιΚάτι τέτοιο φανταζόμουν κι εγώ.
Λοιπόν, αν ένας μικροαστός κονομηθεί, με έντιμα μέσα σου λέω, θα τοποθετηθεί αυτομάτως 'αλλού'; Δηλαδή θα πρέπει να σκέφτεται και διαφορετικά; Ή αν ένας βιομήχανος γίνει μπατίρης, θα γίνει αυτομάτως προλετάριος;
Καταλαβαίνεις πού το πάω, μη γράφω κι άλλα παραδείγματα για τα άλλα κριτήρια.
Δηλαδή η άποψη που έχει κάποιος για τον κόσμο, δεν παίζει ρόλο για το ποιος είναι;
Αυτός που έχει σήμερα καθαρό εισόδημα 20.000 το χρόνο και εξοντώνει έναν ανασφάλιστο εργάτη που έχει στο μαγαζάκι του είναι καλύτερος από τον εφοπλιστή που δίνει πλήρη, πολύ καλό και τακτικό μισθό στο πλήρωμα και χτίζει και κανένα νοσοκομείο στη γενέτειρά του;
Δεν είναι μαύρο-άσπρο. -
Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
O Ανδριανόπουλος με έχει βάλει σε σκέψεις να ψηφίσω σύριζα. (σοβαρά )
Πιστεύει ότι ο σύριζα θα μπορέσει να κάνει μεταρρυθμίσεις (απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κτλ) που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ούτε που φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να κάνουν.Από το δεύτερο μέρος εδώ.
οπως τα μετρα που περασε το πασοκ που δεν θα μπορουσε να τα περασει ποτε η ΝΔ; παλι δεν θα βγουν οι πικραμενοι στους δρομους εναντιον συριζα; δεν νομιζω να κανει τετοια κωλοτουμπα γιατι θα παρει 2% την επομενη φορα και την δοξα δεν την μισησε κανεις
-
κανείς δεν έχει φώτο με το 1+1 ;
έλα manosk, εσύ τους ψήφιζες τότε -
Δεν θα απαντήσει. Είναι απασχολημένος με τα μαθητικά μου χρόνια.
-
Ο χρήστης vrax έγραψε:
O Ανδριανόπουλος με έχει βάλει σε σκέψεις να ψηφίσω σύριζα. (σοβαρά )
Πιστεύει ότι ο σύριζα θα μπορέσει να κάνει μεταρρυθμίσεις (απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κτλ) που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ούτε που φανταζόταν ότι θα μπορούσαν να κάνουν.Από το δεύτερο μέρος εδώ.
οπως τα μετρα που περασε το πασοκ που δεν θα μπορουσε να τα περασει ποτε η ΝΔ; παλι δεν θα βγουν οι πικραμενοι στους δρομους εναντιον συριζα; δεν νομιζω να κανει τετοια κωλοτουμπα γιατι θα παρει 2% την επομενη φορα και την δοξα δεν την μισησε κανεις
Όποια πολιτική και να ακολουθήσει ο σύριζα θα πεθάνει πολιτικά αν είναι στην κυβέρνηση.
Η πιο ήπια φυγή τους θα είναι να κάνουν την κωλοτούμπα και όσο αντέξουν. -
Το 1+1 που λες βρε, ήταν σίγουρα λάθος, αν ο πληθωρισμός παρέμενε χαμηλά και δεν κοβόταν χρήμα στο νομισματοκοπείο για να καλυφθούν ανάγκες χρηματοδότησης;
Θυμάσαι τις υποτιμήσεις και τη 'διολίσθηση'; Είχε υπάρξει τότε ΑΤΑ ή ανάλογες αυξήσεις στους μισθούς; Για θυμήσου, μιλάμε για δεκαετίες 80 και 90 [edit: όταν δηλαδή ο Ernani πήγαινε σχολείο ]. -
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
βρε σαν να θυμάμαι μια αφίσα ενός κόμματος με την πράξη αυτή[αναφέρομαι στο 1+1 της εικόνας παραπάνω]
Εγω θυμαμαι το 0+0=14%.....
-
0+0 ήταν;
busted... .ημουν μικρός και δεν τα θυμάμαι καλά -
Ο χρήστης mjacob έγραψε:
0+0 ήταν;
busted... .ημουν μικρός και δεν τα θυμάμαι καλάviewtopic.php?f=13&t=37571&start=1740#p1625128
-
Ο χρήστης BILL33 έγραψε:
0+0 ήταν;
busted... .ημουν μικρός και δεν τα θυμάμαι καλάviewtopic.php?f=13&t=37571&start=1740#p1625128
[για τον infinity]
-
Είναι όλα θέμα ψυχολογίας τελικά.
Άμα παίρνεις 0+0=0 ή 10+10-20=0, σαφώς προτιμάς το δεύτερο.
Αν μάλιστα έχεις και μπόνους σοσιαλισμού, τότε χαίρεσαι διπλά. -
μα εγώ δεν είπα κάτι διαφορετικό.
Απλώς ότι μετά από τόσες δεκαετίες, την ίδια απάντηση δίνετε με αυτή που έχει στη φώτο.
Επαναδιαπραγμάτευση του προβλήματοςΝταξ σοζ, την απάντηση του τσίπρα δίνατε, αλλά κατά βάθος εννοούσατε αυτή του αντώνη
-
Εγώ αρχίζω πάντως να το σκέφτομαι σοβαρά για τον Τσίπρα.
Δηλαδή, η λογική και η ιστορία προς τα εκεί δείχνουν ως πιο ορθή επιλογή.Πες ότι βγαίνει με 30% η ΝΔ και βρίσκει τα κουκιά για να κάνει κυβέρνηση με 155-165 έδρες. Πώς θα κυβερνήσει; 'Όλοι στους δρόμους, κάτω το μνημόνιο, στην κρεμάλα οι προδότες, κλειστό το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το ελικοδρόμιο, το παγοδρόμιο.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ελπίδα να κάνει ορισμένα πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ΝΔκράτες να δαγκώνουν ΜΑΤ ή να κάνουν κατάληψη στους σταθμούς του Μετρό για μια πολιτική που θ' ακολουθούσε κι ο Αντώνης ή η Ντόρα.
Κοίτα ρε κάτι πράματα...
-
Ο χρήστης greo έγραψε:
[ Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως επικίνδυνος, αλλά για τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέτε. Είναι επικίνδυνος επειδή θα πάρει κοντά 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους και θα τους κάνει να στηρίξουν άλλο ένα 'ευρωπαϊκο' κόμμα, άλλο ένα κόμμα που βασική του πολιτική είναι να διαχειρίζεται τα ψίχουλα του κεφαλαίου δίνοντας το μικρότερο δυνατόν ποσό για τους εργαζόμενους, άλλο ένα κόμμα που θα κινηθεί στο γνωστό δίπολο (με νέα μάσκα), ενώ οι περισσότεροι από αυτούς έχουν την ψευδαίσθηση ότι μετακινήθηκαν και στήριξαν μία αριστερή δύναμη. Η απογοήτευση που θα τους χαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η καύσιμη ύλη στο όχημα του νεοναζισμού και η μεταστροφή πολλών απο αυτούς στην ακροδεξιά μετά από την νέα απογοητευση ΚΑΙ από την 'αριστερά' είναι αναποφευκτη. Και η ελπίδα του ΚΚΕ ότι μετά θα καταλάβει ο κόσμος ποια είναι η πραγματική φιλολαϊκή δύναμη, εκτός πραγματικότητας.O συριζα , αν και εχει και κομμουνιστες στις ταξεις του , δε ισχυριστηκε ποτε οτι ειναι κομμουνιστικο κομμα. Οι θεωρητικες του θεσεις και η αναλυση που κανει (η ιδεολογικο-πολιτικη του φυσιογνωμια) , ομως, απεχουν πολυ απο το να χαρακτηρισθει απλως σοσιαλδημοκρατια (τυπου πασοκ της δεκαετιας του 70 και των αρχων του 80).
Το αν ο συριζα θα μετεξελιχθει ,νομοτελειακα, σε σοσιαλδημοκρατια θα το δειξει η πραξη (ολοι μπορουμε να κανουμε τις αναλυσεις μας αλλα κανενας δεν ειναι προφητης) . Ιδωμεν . Ισως και να συμμεριζομαι καποιες απο τις ενστασεις/ανησυχιες σου (αν και τις εχεις εκφρασει σαν βεβαιοτητες και οχι ανησυχιες) αλλα οταν η πραγματικοτητα , για ενα συνεχως αυξανομενο ποσοστο, ειναι ανεργια , απελπισια και μαυρη φτωχεια και ενω τα λεφτα πανε για την ανακεφαλαοποιηση των τραπεζων με τους γνωστους ορους τοτε υπαρχουν επειγοντα ζητηματα που αναζητουν διεξοδο.
Και εδω ερχεται η πολιτικη στρατηγικη, η οποια μπορει να ειναι επιθετικη μπορει να ειναι αμυντικη μπορει να ειναι επιφυλακτικη αλλα κυριως οφειλει να εξασφαλισει οτι δεν θα σε φερει ο αντιπαλος σε μια κατασταση zugzwang (οπου ο παιχτης που ειναι η σειρα του να παιξει ερχεται σε σαφως μειονεκτικη θεση ή χανει). Και στο βαθμο που ο συριζα θα προτεινει και θα εφαρμοσει πολιτικες που θα βελτιωσουν τη θεση των εργαζομενων ακομα κι΄ αν το καθεστως (όχι η πολιτικη εξουσια) δε αλλαξει , στη χειροτερη περιπτωση αποφευγεις να περιελθεις σ΄αυτη τη θεση ( zugzwang ). Προφανως , η κυριαρχη αντιθεση μεταξυ εργασιας και κεφαλαιου , θα εξακολουθει να ειναι παρουσα και ισχυρη. Αλλα μια τετοια αντιθεση θα ηταν απλως κοινοτυπια αν δεν δουμε πως εκφραζεται σε καθε ιστορικη συγκυρια, δλδ ποια είναι τα καθηκοντα και οι προτεραιοτητες καθε σχηματισμου που λεει οτι εντασσεται στο μαρξισμο.
Ξερω τις παθογενειες και τα κουσουρια του συριζα (οπως βεβαια ξερω και των αλλων σχηματισμων της αριστερας).Αλλωστε η αποκαλυψη των πραγματικων θεσεων ,προτεραιοτητων, δυνατοτητων του (όποιου) συριζα νομιζω οτι θα εχει θετικα αποτελεσματα (γιατι θα στραφει ο κοσμος, νομοτελειακα , στη ακροδεξια ? η αποδομηση και διαλυση του πασοκ εστρεψε τον κοσμο στην ακροδεξια ?). Εχει καποιο ρευμα της αριστερας , σε παγκοσμιο επιπεδο, το μαγικο κλειδι του παραδεισου (ασε που πλεον ξερουμε ότι δεν υπαρχει παραδεισος και επι της γης) ?
-
Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εγώ αρχίζω πάντως να το σκέφτομαι σοβαρά για τον Τσίπρα.
Δηλαδή, η λογική και η ιστορία προς τα εκεί δείχνουν ως πιο ορθή επιλογή.Πες ότι βγαίνει με 30% η ΝΔ και βρίσκει τα κουκιά για να κάνει κυβέρνηση με 155-165 έδρες. Πώς θα κυβερνήσει; 'Όλοι στους δρόμους, κάτω το μνημόνιο, στην κρεμάλα οι προδότες, κλειστό το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το ελικοδρόμιο, το παγοδρόμιο.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ελπίδα να κάνει ορισμένα πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ΝΔκράτες να δαγκώνουν ΜΑΤ ή να κάνουν κατάληψη στους σταθμούς του Μετρό για μια πολιτική που θ' ακολουθούσε κι ο Αντώνης ή η Ντόρα.
Κοίτα ρε κάτι πράματα...
-
Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εγώ αρχίζω πάντως να το σκέφτομαι σοβαρά για τον Τσίπρα.
Δηλαδή, η λογική και η ιστορία προς τα εκεί δείχνουν ως πιο ορθή επιλογή.Πες ότι βγαίνει με 30% η ΝΔ και βρίσκει τα κουκιά για να κάνει κυβέρνηση με 155-165 έδρες. Πώς θα κυβερνήσει; 'Όλοι στους δρόμους, κάτω το μνημόνιο, στην κρεμάλα οι προδότες, κλειστό το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το ελικοδρόμιο, το παγοδρόμιο.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ελπίδα να κάνει ορισμένα πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ΝΔκράτες να δαγκώνουν ΜΑΤ ή να κάνουν κατάληψη στους σταθμούς του Μετρό για μια πολιτική που θ' ακολουθούσε κι ο Αντώνης ή η Ντόρα.
Κοίτα ρε κάτι πράματα...
Καμμιά φορά, μια λανθασμένη συλλογιστική σε βοηθά να πάρεις σωστές αποφάσεις.
-
Δε νομίζω koulis.
Η πρόσφατη ιστορία διδάσκει ότι ο λαός έκανε τουμπεκί όταν ανέβαιναν οι Σοσιαλιστές, γιατί φοβόταν το μπαμπούλα (όπως έλεγαν ο ΔΟΛ, ο Μπόμπολας, το Mega). Και επί Σημίτη και επί ΓΑΠ. -
Ο χρήστης manosk έγραψε:
Εγώ αρχίζω πάντως να το σκέφτομαι σοβαρά για τον Τσίπρα.
Δηλαδή, η λογική και η ιστορία προς τα εκεί δείχνουν ως πιο ορθή επιλογή.Πες ότι βγαίνει με 30% η ΝΔ και βρίσκει τα κουκιά για να κάνει κυβέρνηση με 155-165 έδρες. Πώς θα κυβερνήσει; 'Όλοι στους δρόμους, κάτω το μνημόνιο, στην κρεμάλα οι προδότες, κλειστό το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το ελικοδρόμιο, το παγοδρόμιο.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ελπίδα να κάνει ορισμένα πράγματα. Δεν μπορώ να φανταστώ ΝΔκράτες να δαγκώνουν ΜΑΤ ή να κάνουν κατάληψη στους σταθμούς του Μετρό για μια πολιτική που θ' ακολουθούσε κι ο Αντώνης ή η Ντόρα.
Κοίτα ρε κάτι πράματα...
Παιδιά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εμπειρία διακυβέρνησης αλλά δεν είναι χθεσινός στη κοινωνία. Έχει δώσει δείγματα γραφής. Πανεπιστήμια/άσυλο/καταλήψεις κτιρίων/λαθρομετανάστες/ακύρωση αναπλάσεων/πορείες....ό,τι πιο αναχρονιστικό, αντιαναπτυξιακό και βρωμερό, εγγύηση για μια κοινωνία back to the 80s. Φχαριστώ δε θα πάρω.
-
Ενδιαφέρον άρθρο (που δε θ' αρέσει τόσο στους οπαδούς των κομμάτων που μας έφτασαν εδώ που βρισκόμαστε όσο και σε αυτούς των 'αντι-μνημονιακών').
Το τέλος του «έλα μωρέ»
24/05/2012του Απόστολου Δοξιάδη
Σύμφωνα με τις πρώτες δημοσκοπικές ενδείξεις, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα ο ελληνικός λαός να επαναλάβει στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 το λάθος που έκανε τον Οκτώβριο του 2009. Μόνο που τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά, και το δεύτερο λάθος, το δις εξαμαρτείν, δεν θα είναι επανορθώσιμο.
Και τότε και τώρα, πίσω από το λάθος βρίσκεται ένα ψέμα. Στις εκλογές του 2009, αυτό εκφράστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», που πρόβαλε για να αντιμετωπίσει την πένθιμη προειδοποίηση του Κώστα Καραμανλή ότι η χώρα έπρεπε να αρχίσει αμέσως να περιορίζει τις δαπάνες της. Σήμερα, το ψέμα προωθείται, σε διάφορες παραλλαγές, από τα τρία κόμματα της δημαγωγίας, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητους Έλληνες και Χρυσή Αυγή, που προβάλλουν μια συγκαλυμμένη παραλλαγή του παπανδρεϊκού συνθήματος, προσαρμόζοντάς το, το καθένα με τον τρόπο του, στο ρητορικό ιδίωμα του οργισμένου λαϊκισμού. Γιατί και τα τρία κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή, λένε ουσιαστικά το ίδιο πράμα, ότι δηλαδή «λεφτά υπάρχουν», και αν εκλέξουμε αυτά θα μας τα δώσουν. Η εκλογική τους δύναμη, όπως αποτυπώθηκε στις τελευταίες εκλογές, αλλά και το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι που έχουν ως πρώτη επιλογή ένα από αυτά, έχουν ως δεύτερη και τρίτη πάλι ένα από αυτά, και όχι τα υπόλοιπα κόμματα, μας επιβεβαιώνουν την παλιά αλήθεια ότι οι άνθρωποι προτιμούν να παρηγορούνται πιστεύοντας σε ένα αισιόδοξο, έστω και εντελώς μη-ρεαλιστικό όνειρο, από το να αποδέχονται τη σκληρή πραγματικότητα. Η επιλογή του ονείρου αντί της πραγματικότητας είναι απόλυτα ανθρώπινη. Αλλά όπως κάποιες απολύτως ανθρώπινες επιλογές, είναι εντελώς καταστροφική.
Ως προς τους λόγους που «λεφτά υπάρχουν», οι ρητορικές στρατηγικές των τριών κομμάτων που πουλάν ελπίδα με αντάλλαγμα ψήφους (δηλαδή εξουσία) διαφέρουν. Ο κ. Τσίπρας λέει ότι λεφτά υπάρχουν γιατί θα τα απαιτήσει από τους Ευρωπαίους με τον τσαμπουκά του, και τις τεχνικές που έμαθε μικρός στην ΚΝΕ, στα αμφιθέατρα των συνελεύσεων. Ότι, με άλλα λόγια, θα απειλήσει τους κουτόφραγκους, όπως άλλωστε έχει ήδη αρχίσει να το κάνει, κι αυτοί τελικά θα υποταγούν στο θέλημά του, έντρομοι μην τυχόν και βγει η Ελλάδα από το Ευρώ και χάσει η Βενετιά βελόνι. (Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από πολλές φωνές, από τις οποίες πολλές πρεσβεύουν ότι πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη «των μονοπωλίων και του κεφαλαίου» και να γυρίσουμε στη δραχμή• αλλά αυτές προεκλογικά σιωπούν επιμελώς.) Ο κ. Καμμένος, από την άλλη, φαίνεται να λέει, αν τον καταλαβαίνω καλά (που δεν είναι πάντα εύκολο) ότι τα λεφτά υπάρχουν στο υπέδαφος, ή στους Ρώσους ή στους Κινέζους ή σε κάποια άλλη χώρα, και εν πάση περιπτώσει θα το λύσει και δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε, γιατί είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε Έλληνες και όλα τα άλλα βολεύονται. Και όσο για τον κ. Μιχαλολιάκο, αυτός υπερθεματίζει, λέγοντας ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, άρα δεν τίθεται ζήτημα.
Και οι τρεις απόψεις είναι εξόχως αισιόδοξες και εξόχως μη-ρεαλιστικές. Αυτό δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να το καταλάβεις: Πρώτον, γιατί οι ευρωπαίοι ηγέτες μας έχουν πει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν πρόκειται να δεχτούν κανένα συμβιβασμό, και η τήρηση των δεσμεύσεών μας είναι απαρέγκλιτος όρος της παραμονής μας στην Ευρώπη. (Ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι απογοητεύτηκε από την επανάληψη αυτού του μηνύματος από τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας, που είχε προσπαθήσει μετεκλογικά να μας τον παρουσιάσει ως ομόβαθμό του, κι έτσι τον είπε «Ολανδρέου», για να σκάσει απ’ το κακό του• κι έτσι τελικά τα βρήκε με τον ιδεολογικό του σύντροφο, τον ακροαριστερό Μελανσόν του 11%, μεταμορφωνόμενος ο ίδιος προφανώς σε «Τσιπρανσόν».) Δεύτερον, γιατί πετρέλαια, φυσικά αέρια, κ.λπ. δεν έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, και η διαβεβαίωση του κ. Καμμένου ότι αυτό θα συμβεί μόλις το απαιτήσει δε μας καθησυχάζει• ούτε βέβαια και οι Ρώσοι έχουν καμιά διάθεση να μας στηρίξουν εκτός Ευρώπης (το ξεκαθάρισε άλλωστε ο κ. Μεντβέντεφ), οι δε Κινέζοι, και καλά κάνουν οι άνθρωποι, δε δανείζουν φράγκο χωρίς δρακόντειες εγγυήσεις. (Θυμίζω τις διαπραγματεύσεις για το λιμάνι του Πειραιά.) Και, τρίτον, μπορεί μεν να ισχύει, για όσους το πιστεύουν, ότι είμαστε λαός αθάνατος, ανώτερος, ακατάβλητος, αλλά αυτό δε μας προφυλάσσει από την πτώχευση, γιατί αν μας προφύλασσε δε θα είχαμε πτωχεύσει τρεις φορές στο παρελθόν.
Φυσικά, ό λόγος που πολλοί συμπολίτες μας επιλέγουν τα κόμματα της ψεύτικης ελπίδας δεν είναι ότι στερούνται της ευφυΐας να καταλάβουν την παγίδα της ρητορικής τους. Ο λόγος είναι πολύ πιο θλιβερός, αλλά και πάλι ανθρώπινος, πολύ ανθρώπινος. Συγκεκριμένα, ότι κάποιοι συμπολίτες μας επιλέγουν να αγνοήσουν την προφανή αλήθεια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ένας ασθενής αποφεύγει τις προειδοποιήσεις των γιατρών του, ή ένας τζογαδόρος τις πιθανότητες, που είναι συντριπτικά εναντίον του. Και η άγνοια των ψηφοφόρων έχει το ίδιο ακριβώς κίνητρο με των άλλων δυο περιπτώσεων: ότι η αλήθεια είναι δυσάρεστη, και προτιμούν να αφήσουν το θυμικό τους, εν προκειμένω την ελπίδα, να κυριαρχήσει πάνω στη διάθεση για αντικειμενικότητα.
Το ότι οι άνθρωποι γενικώς προτιμούν τα καλά νέα από τα κακά δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε περίεργο. Αυτό που παραξενεύει, στην περίπτωση των επικείμενων εκλογών, είναι η ιδιαίτερη εμμονή με την οποία πολλοί επιμένουν να αγνοούν την πραγματικότητα υπέρ της παρηγοριάς και της ελπίδας, έστω κι αν την έχουν πατήσει τόσο πρόσφατα, και τόσο σοβαρά, πιστεύοντας τον προηγούμενο έμπορο ελπίδας που έταζε ότι «λεφτά υπάρχουν».
Κι όμως, αν το σκεφτούμε λιγάκι, η εθελοτυφλία αυτή δεν είναι τόσο περίεργη, κι αυτό γιατί οφείλεται, απλούστατα, στην συνήθεια των έλληνων, τη συνήθεια όλων μας δηλαδή, να ψηφίζουμε στις εκλογές χωρίς να θεωρούμε ότι το αποτέλεσμα θα έχει ιδιαίτερη σημασία στη ζωή μας. Σε αυτό, δυστυχώς, δεν είχαμε άδικο μέχρι τώρα, αφού αυτή η αίσθηση ότι «είτε τους πράσινους ψηφίσω, είτε τους γαλάζιους, το ίδιο κάνει», δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Θυμηθείτε το: και με τη Νέα Δημοκρατία και με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τα πράγματα δεν άλλαζαν τόσο. Είτε ο ένας κυβερνούσε ή ο άλλος, δημοκρατία είχαμε, με τα χίλια στραβά της αλλά δημοκρατία, ελευθερία λόγου είχαμε, έλεγε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, η οικονομία πάνω κάτω δούλευε, το κράτος πάνω κάτω δε δούλευε (αλλά αυτό το είχαμε συνηθίσει), στην Ευρώπη είμασταν, ταξιδάκια κάναμε να ξεχνιόμαστε, διακοπές πηγαίναμε... Οι εναλλαγές των δυο κομμάτων στην εξουσία επηρέαζαν αισθητά μόνο τη ζωή των λίγων που είχαν στενές πελατειακές σχέσεις με το ένα ή το άλλο, τους «πρασινοφρουρούς» του ΠΑΣΟΚ, ή τα «δικά μας παιδιά» της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά κι αυτοί είχαν μάθει στο ρυθμό της εναλλαγής της εξουσίας και τους βόλευε κιόλας, σαν την εναλλαγή των εποχών: σαν το μυρμήγκι του Αισώπου, έτσι κι οι κομματικοί επίλεκτοι αποθησαύριζαν όταν ήταν το κόμμα τους στην εξουσία εύνοια ή χρήματα ή κάτι τέλος πάντων, και τα χαίρονταν μετά, όταν έπαιρνε τη σκυτάλη το άλλο. Αλλά τον πολύ κόσμο, εκτός από τα οργανωμένα στελέχη των κομμάτων, δεν τον ένοιαζε τόσο ποιος κυβερνούσε, αφού η ζωή του μέσου πολίτη έξι μήνες, ας πούμε, μετά μια εκλογική αναμέτρηση ήταν πάνω κάτω ίδια με έξι μήνες πριν. Άρα, ό,τι και να ψηφίζαν, δεν είχε τόση σημασία.
Αυτό όμως τώρα, για πρώτη φορά αλλάζει, και μάλιστα δραματικά. Γιατί στις ερχόμενες εκλογές είναι πολύ πιθανό το αποτέλεσμα να μεταμορφώσει ριζικά τη ζωή μας, όλων μας, και αυτό φαίνεται να μην το έχει συνειδητοποιήσει μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας. Είναι όλοι αυτοί που παρασυρμένοι από τη συνήθεια καταλήγουν συχνά στις πολιτικές συζητήσεις, όταν τους παραζορίσεις με επιχειρήματα, με ένα «έλα μωρέ, σιγά», που δείχνει πάνω από όλα ένα πράγμα: πως πιστεύουν κατά βάθος ότι αυτές τις εκλογές θα είναι σαν όλες τις προηγούμενες. Έλα όμως που δε θα είναι, κι αυτό γιατί το διακύβευμα έχει αλλάξει ριζικά. Αυτή τη φορά δεν αποφασίζουμε αν θα συνεχίσει η ζωή που μάθαμε από τη Μεταπολίτευση και μετά, υπό πράσινα ή γαλάζια σημαιάκια για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά αν θα συνεχίσει ή όχι, τελεία και παύλα. Αν θα μείνουμε στην Ευρώπη ή όχι, αν θα πτωχεύσουμε ή όχι.
Οι έλληνες πολίτες δεν είναι ούτε αφελείς, ούτε ανόητοι, ούτε σε τελευταία ανάλυση καταστροφικοί: κι ο πιο αφελής κι ο πιο αδιάφορος πολιτικά, αν ήξερε ότι με τη δική του ψήφο, ειδικά τη δική του, θα τραβηχτεί η σκανδάλη που θα σημάνει τη χρεοκοπία και την έξοδο από την Ευρώπη, δε θα την τραβούσε ποτέ, με τίποτε. Αυτό λοιπόν που πρέπει να συνειδητοποιήσουν τώρα, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας δηλαδή, είναι ότι το «έλα μωρέ» σε ετούτες τις εκλογές δεν ισχύει. Το αποτέλεσμά τους θα κρίνει την τύχη της χώρας για πολλές δεκαετίες—ίσως για πάντα. Το «έλα μωρέ» πάει, τελείωσε.
-
Ο χρήστης prisma έγραψε:
Φχαριστώ δε θα πάρω.θα πάρεις, θα πάρεις, θες-δεν θες
Εκλογές 2012 [#3]: Η επόμενη μέρα