-
Ο χρήστης nass έγραψε:
To λαμόγιο ΔΕΗτζης θα σου αντικαταστήσει όμως τη σφραγίδα (συρματασφάλιση) του ρολογιού με μια κανονική σφραγίδα της ΔΕΗ ώστε απ΄έξω να μη φαίνεται ότι έχει παραβιαστείΤην είχα παραβιάσει στην Πάτρα μια φορά που μου είχαν κόψει το ρεύμα λόγω αφραγκιάς!
Την έκοψα στην άκρη στο σύρμα και μετά είχα μια κόλλα και την κόλλησα, δεν φαινόταν τίποτε, οπότε, αν το έκανα εγώ που ήμουν... άσχετος από κάτι τέτοια, φαντάσου πόσο απλό είναι!Σιγά το... αλεξίσφαιρο σύστημα προστασίας που είναι η σφραγίδες της ΔΕΗ!
-
ξεφεύγουμε από το θέμα αλλά επειδή κάποιες φορές μου έριξε την ασφάλεια του μετρητά και επισκέφθηκα το χώρο με τα 'ρολόγια' είδα ότι τα περισσότερα (και το δικό μου) ήταν ανοιγμένα...που σημαίνει ότι δεν επιλαμβάνεται ούτε η ΔΕΗ για ανάλογα περιστατικά.
πάντως συζητιέται και βάσιμα ότι μετανάστες κυρίως από ρωσία δεν πληρώνουν μία... παρ' ότι χρησιμοποιούν το θερμοσίφωνα για λέβητα..... -
**JP Morgan: «Αγοράστε σε ευρώ, εξοφλήστε σε δραχμές!» **
Η πρόταση αυτή γίνεται με το σκεπτικό ότι στην επενδυτική τράπεζα θεωρούν σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή, ποντάρουν στην αλλαγή του δανείου στο νέο νόμισμα, το οποίο θα υποτιμηθεί. Μ' αυτό το σενάριο οι αγοραστές ακινήτων θα μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο που πήραν με τα μισά ή και λιγότερα χρήματα.
Μάλιστα, οι… dealers της JP Morgan θεωρούν σίγουρη αυτή την επενδυτική επιλογή και «σπρώχνουν» τους πελάτες τους προς την Ελλάδα.
Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι ένα σενάριο που ενέχει το κίνδυνο να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, ωστόσο, και πάλι οι πελάτες της JP Morgan δεν βγαίνουν χαμένοι, αν επενδύσουν στο ελληνικό real estate σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης των τιμών.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&pubid=112801194 -
Η Ημηρεσια δεν ειναι απο αυτες που παει για κλεισιμο..??? λογικο να 'πιεζει' για χρηματοδωτηση....
-
Αναζητώντας τον χαμένο πολιτικό διάλογο
Το πρόβλημα της ελλειμματικής και αδιάφορης για τα προβλήματα του τόπου πολιτικής μοιάζει να είναι βαθύτερο από την κυριαρχία των ΜΜΕ.
Ενα από τα ερωτήματα των πολιτών τα τελευταία τρία χρόνια διατυπώνεται σαν παράπονο και οργή για τους πολιτικούς: «Μα δεν έβλεπαν πού πάμε; Γιατί δεν έκαναν κάτι να το αποτρέψουν;». Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που έβλεπαν πού πάμε δεν ήταν δημοφιλείς, ενώ εκείνοι που έριχναν λάδι στην καταστροφή, όχι μόνο επανεκλέγονταν αλλά είχαν πιάσει και στασίδι στα κεντρικά ΜΜΕ της χώρας. Η κρατική σπατάλη δεν ήταν κάτι που επιβλήθηκε από τους πολιτικούς, ήταν αίτημα της κοινωνίας που τροφοδοτούνταν διαρκώς από εκπομπές που έκλαιγαν για τη «συνταξούλα» του πενηντάχρονου και τα «επιδοματάκια» του δημοσίου υπαλλήλου (τα οποία σε πολλές περιπτώσεις έφταναν να είναι μεγαλύτερα και από τον ονομαστικό μισθό). Ο δημόσιος διάλογος δεν γινόταν με αριθμούς - έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα ποτέ δεν μετρήσαμε τίποτε. Γινόταν, και συνεχίζει να γίνεται, με λυγμούς.
Το άλλο χαρακτηριστικό του δημοσίου διαλόγου που αποκρύπτει την πραγματικότητα για την κατάσταση της χώρας είναι η αυτοαναφορικότητα της πολιτικής. Αυτή, εν πολλοίς, τροφοδοτείται από τα ΜΜΕ. Γράφαμε και παλιότερα ότι «μεγαλύτερο και από το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι ο δημόσιος διάλογός της. Αυτός, με βασική ευθύνη των ΜΜΕ, ποτέ δεν προχωρεί στην ουσία της πολιτικής, πάντα μένει στη διαδικασία της. Ποτέ δεν συζητάμε τις προτάσεις ενός πολιτικού, πάντα «αποκαλύπτουμε» προθέσεις του. Ποτέ δεν αναλύουμε πολιτικά προγράμματα, πάντα διυλίζουμε το «σου 'πα, μου 'πες» των πολιτικών. Κάπως έτσι χρεοκόπησε η χώρα, και οι τελευταίοι που το έμαθαν ήταν οι Ελληνες πολίτες» («Καθημερινή», 15.2.2011).Τα παραδείγματα είναι πολλά, με κορυφαίο την προειδοποίηση του κ. Κώστα Σημίτη από τον Δεκέμβριο του 2008 πως η Ελλάδα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο ΔΝΤ. Αυτό το ηχηρό καμπανάκι δε έγινε θέμα στα ΜΜΕ, η συζήτηση που ακολούθησε αφορούσε τις ψυχρές σχέσεις του κ. Σημίτη με τον Παπανδρέου και το γεγονός ότι ο πρώτος δεν ανέφερε στην ομιλία του ούτε μία φορά τη λέξη ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Στις 27.7.2008, ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης έδωσε μια συνέντευξη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Σχολιάζοντας τον αντίκτυπο που είχε στον ελληνικό δημόσιο διάλογο, γράφαμε: «Σ' αυτή τη συνέντευξη ο κ. Αλογοσκούφης είπε αλήθειες και ψέματα. Η αλήθεια είναι ότι η οικονομία μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Η ανταγωνιστικότητα κατρακυλάει, τα ελλείμματα διογκώνονται, οι οικονομικοί δείκτες στο σύνολό τους προοιωνίζονται τα χειρότερα. Τα ψέματα ήταν ότι η ελληνική οικονομία βγαίνει λιγότερο τραυματισμένη από τη διεθνή κρίση επειδή έγιναν οι μεταρρυθμίσεις... Και όμως ουδείς ασχολήθηκε ούτε με τις δύσκολες αλήθειες ούτε με τα τραγικά ψέματα του κ. Αλογοσκούφη. Το πολιτικό-δημοσιογραφικό σκηνικό συνταράχτηκε από μια δευτερεύουσα πρόταση σε μια δευτερεύουσα ερώτηση προς τον κ. Αλογοσκούφη (ο οποίος είπε ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν. Δ. στις ερχόμενες εκλογές, το κόμμα του θα έπρεπε να συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ για τον σχηματισμό κυβέρνησης). Εγιναν ερωτήσεις στο πρες ρουμ και βαθυστόχαστες αναλύσεις για το αν η Ν. Δ. θα συμπράξει μετεκλογικώς με το ΠΑΣΟΚ στην περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Η οικονομία, τα ελλείμματα, η χαμένη ανταγωνιστικότητα έφτασαν να μοιάζουν σαν ένα δισέλιδο γαρνίρισμα για μια και μόνο πιθανολόγηση» («Καθημερινή», 30.7.2008).
Αυτή η επικέντρωση των ΜΜΕ στο πολιτικό σκηνικό, αντί στην πολιτική (που αφορά τα πραγματικά προβλήματα του τόπου), δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός της ώσμωσης μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας στα καφέ και ρεστοράν πέριξ της πλατείας Κολωνακίου. Ούτε οφείλεται στο γεγονός μόνο ότι πολλοί δημοσιογράφοι θέλουν να ασκούν πολιτική και πολλοί πολιτικοί λειτουργούν πολλάκις σαν δημοσιογράφοι.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι. Ο ένας είναι η στενή οικονομική εξάρτηση των ελληνικών ΜΜΕ από το κράτος. Η διόγκωση της βιομηχανίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν ήταν αποτέλεσμα επιχειρηματικών ευκαιριών, αλλά πολιτικών. Γι' αυτό παρουσιάστηκε το φαινόμενο να συρρικνώνεται η αγορά και ταυτόχρονα να πληθαίνουν τα ΜΜΕ. Ορος επιβίωσης σ' αυτή τη μη αγορά είναι η παρακολούθηση του πολιτικού παίγνιου, αφού οι πολιτικοί είναι οι καλύτεροι (και σε πολλές περιπτώσεις οι μόνοι) πελάτες. Και δεν εννοούμε μόνον ως αναγνώστες. Το ποιος κατέχει τα κλειδιά του κρατικού θησαυροφυλάκιου έχει μεγάλη σημασία για ένα σύστημα που ζει κατά κύριο λόγο από το κρατικό θησαυροφυλάκιο. Κι επειδή αυτό το σύστημα θέτει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου, οι καημοί του γίνονται καημοί του τόπου. Τα πραγματικά προβλήματα του τόπου δεν έχουν καμιά ελπίδα, επειδή ακριβώς είναι εκτός των ενδιαφερόντων του. Η διαπλοκή είναι απλώς μία πτυχή αυτής της ανάρμοστης σχέσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η υλική βάση της βιομηχανίας των ΜΜΕ διαμόρφωσε το εποικοδόμημα. Πολιτικό θεωρείται πλέον αυτό που κάνουν οι πολιτικοί· αν τσακώνονται ή αν φιλιώνουν· αν αφήνουν αιχμές ή αν ρίχνουν βολές· αν θα μείνουν ή αν θα φύγουν. Ολα τα άλλα ζητήματα -συμπεριλαμβανομένης της χρεοκοπίας της χώρας- είναι εκτός ατζέντας. Η κρατική δίαιτα διαμόρφωσε και δημοσιογραφικό ήθος, όχι μόνο υπό την έννοια της ηθικής, αλλά και του τι θεωρείται σημαντικό να προβληθεί.
Παράγωγο, αλλά εξίσου σημαντικό πρόβλημα, της στενής και με το αζημίωτο σχέσης των ΜΜΕ με το κράτος και τους πολιτικούς, είναι το γεγονός ότι δεν εκσυγχρονίστηκαν στη λειτουργία τους. Τα ΜΜΕ, ενώ ήταν αναγκασμένα να εξηγούν μια όλο και πιο σύνθετη πραγματικότητα, οι δομές τους παρέμειναν στη δεκαετία του '70, δηλαδή πριν από την πλημμύρα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και την επανάσταση του Διαδικτύου. Απόδειξη αυτού είναι ότι ποτέ δεν ξεκίνησε μια επί της ουσίας συζήτηση για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ στο νέο τοπίο της επικοινωνίας. Αποτέλεσμα αυτού του ελλείμματος ήταν η διαρκής αναπαραγωγή των κλισέ της μεταπολίτευσης, από τη μία ο λαϊκισμός και από την άλλη η μεγαλύτερη προβολή του πολιτικού παιγνίου, αυτό δηλαδή που είναι και φθηνό στην παραγωγή. Κοστίζει σχετικά ελάχιστα να βάλεις ένα λόχο να τσακώνεται στα τηλεπαράθυρα για το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και ακριβά να παραχθεί ένα πραγματικά ενημερωτικό πρόγραμμα για τις παθογένειες της χώρας. Το τελευταίο χρειάζεται χρήμα, πολλές εργατοώρες, εκπαιδευμένους κι επανεκπαιδευμένους ανθρώπους, που θα κατανοούν το πρόβλημα πριν επιχειρήσουν να το εξηγήσουν.
Οι τριβές και οι συμβολισμοί
Δύο είναι οι σταθερές αυτού που ευφημίζεται ως «δημόσιος διάλογος» στη χώρα. Οι συμβολισμοί και οι τριβές. Και οι δύο χρησιμοποιούνται από πολιτικούς και ΜΜΕ για τους δικούς τους σκοπούς. Τα ΜΜΕ έχουν εύπεπτη ύλη για το κοινό τους και οι πολιτικοί περνούν δι' αυτών τα μηνύματά τους. Οχι για τα προβλήματα του τόπου, αλλά για την προσωπική τους καριέρα. Ετσι, μπορεί κάποιος βουλευτής να δημιουργήσει θέμα σε άσχετο νομοσχέδιο, επειδή δεν υπουργοποιήθηκε, ή ένας υπουργός να διαφωνήσει με ένα νομοσχέδιο συναδέλφου του, για να στείλει π. χ. ένα μήνυμα για τις αρμοδιότητες.
Οι τριβές βέβαια είναι μέρος της ζωής και της πολιτικής διαδικασίας. Η δημοκρατία εφευρέθηκε γι' αυτόν τον λόγο· για να τις εξομαλύνει διά λόγου μην τυχόν υπερθερμανθεί και καεί ολόκληρο το σύστημα. Το πολιτικό σύστημα δεν είναι μονολιθικό. Αποτελείται από ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις· αυτές συζητούνται και λογικό είναι να υπάρξουν τριβές κατά τη διαδικασία, και μετά λαμβάνεται η απόφαση, που πρέπει να την εφαρμόσουν όλοι. Ακόμη κι εκείνοι που κατετρίβησαν. Είναι άλλο, όμως, οι τριβές που αφορούν διαφορετική οπτική των ζητημάτων και άλλο οι τριβές που μόνο προορισμό έχουν τα δελτία των οκτώ. Οι τελευταίες δεν είναι μόνο ανώφελες είναι και επιβαρυντικές για τη μόνη διαδικασία που έχουμε να λύνουμε προβλήματα, δηλαδή για τον δημοκρατικό διάλογο.
Γράφαμε και παλιότερα ότι η πολιτική ζωή κινείται πια μεταξύ συμβολισμού και γελοιότητας. Και δεν φταίνε μόνο οι δημοσιογράφοι γι' αυτό. Ολοι μετέχουν σε ένα ιδιότυπο -και ξένο για τις ανάγκες των πολιτών- παιχνίδι διαρροών και ερμηνειών. Από τις δυσφορίες των εκάστοτε πρωθυπουργών μέχρι τα τραπεζώματα των «δελφίνων», οι συμβολισμοί αντικατέστησαν την πολιτική ουσία, η οποία παλαιόθεν ήταν η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων. Ετσι τα αυτονόητα γίνονται ειδήσεις -π. χ. οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους υπουργούς του- και οι παρέες, ρεύματα.
Οι δηλώσεις ερμηνεύονται μέχρι διαστρέβλωσής των. Κάποτε, όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο Μπέρτολτ Mπρεχτ, υπήρχαν εκείνοι «που έκαναν τα στοιχειά, στιχάκια». Σήμερα τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «κάνουν τις στιχομυθίες, στοιχειά». Κάθε αποστροφή του λόγου των τριακοσίων συν (άντε το πολύ) διακοσίων παραγόντων της πολιτικής έχει την τιμητική του στο παιχνίδι των ερμηνειών που ακολουθεί το παιχνίδι των συμβολισμών. Ενα «και» σε κάποια αποστροφή του λόγου μπορεί να εμφανιστεί ως κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας επί μία εβδομάδα. Θα βρεθούν οι διψασμένοι για δημοσιότητα πολιτικοί που θα αναλύσουν το «και» στα παράθυρα, οι δηλώσεις των οποίων θα εμπεριέχουν πολλά άλλα «και» τα οποία θα τροφοδοτήσουν έναν νέο κύκλο δημόσιου πολιτικού κουτσομπολιού, που ευφημίζεται ως «πολιτικός διάλογος».
Το πρόβλημα είναι ότι πολιτικοί και δημοσιογράφοι έγιναν από ένα χωριό, χωριάτες. Το κουτσομπολιό που παράγεται πέριξ της πλατείας Κολωνακίου ανάγεται σε πολιτικό ζήτημα: ποιος έφαγε με ποιον, ποιος μίλησε σε ποια, πώς κοίταξε ο ένας υπουργός τον άλλο και τι είπαν οι διαβόητοι «κύκλοι». Οπως ακριβώς γίνεται στις ρούγες των χωριών.
Δυτικό παίγνιο σε μια βαλκανική χώρα
Το πρόβλημα όμως της ελλειμματικής και αδιάφορης για τα προβλήματα του τόπου πολιτικής μοιάζει να είναι βαθύτερο από την κυριαρχία των ΜΜΕ. Αν κοιτάξουμε την ιστορία, θα δούμε ότι και παλιότερα, πριν από την εποχή της μιντιοκρατίας, το πολιτικό κατεστημένο ασχολείτο με το πολιτικό σκηνικό, αντί με την ουσία της πολιτικής, που είναι η αντιμετώπιση των παθογενειών της χώρας. Τα Μέσα μάλλον αποκαλύπτουν και διογκώνουν τη στρεβλή αντίληψη περί πολιτικής, που κυριαρχεί επί δεκαετίες στα ελληνικά πράγματα.
Υπάρχει ένα παράδειγμα που, φανερά έκπληκτος, διηγείται ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ για την Ελλάδα της Κατοχής. «Τον Ιούλιο του 1941», γράφει, «ο γηραιός στρατηγός Μαζαράκης, ένας συντηρητικός αλλά ανεξάρτητης γραμμής συντηρητικός, συγκάλεσε μια ομάδα από πολιτικούς και διανοούμενους για να συζητήσουν ποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν για να διατηρηθεί η δημόσια τάξη και να αποτραπεί η αναρχία όταν θα τέλειωνε η κατοχή(!). Είναι δύσκολο να πούμε», σημειώνει ο Μαζάουερ, «αν πρέπει να θαυμάσουμε την εμπιστοσύνη τους στην τελική έκβαση ή να απορήσουμε για την αδιαφορία τους για το τι γινόταν γύρω τους. Αλλά να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να ξοδέψουν αποτελεσματικότερα τον χρόνο τους οργανώνοντας λαϊκά συσσίτια ή φροντίζοντας για την αρωγή προς τους αποστρατευμένους στρατιώτες, θα σήμαινε ότι παρανοούμε τον ρόλο τους, όπως τον αντιλαμβάνονται οι ίδιοι».
«Ο ρόλος τους», που υπονοεί ο Μαζάουερ, έχει να κάνει με την πολιτική επί του σκηνικού και ουχί για την κοινωνία. Η πολιτική για την ελληνική ελίτ είναι οι κινήσεις στη σκακιέρα (μακροπρόθεσμες μάλιστα, όπως αποδεικνύει το περιστατικό Μαζαράκη) αλλά όχι η επίλυση των πραγματικών προβλημάτων.
Αυτό που περιγράφουν πολλοί ιστορικοί για την περίοδο του Μεσοπολέμου και της Κατοχής είναι κάτι ανάλογο με το σημερινό: δύο κόσμοι· ο ένας (στον οποίο δεν ανήκουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά διανοούμενοι, επιχειρηματίες, αυτό που γενικεύουμε ως ελίτ) ασχολείται με τις περίτεχνες κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα, τους συσχετισμούς πολιτικών δυνάμεων, και ο άλλος έχει τα προβλήματα. Σημεία επαφής τους δεν είναι οι θεσμοί, όπως σε όλες τις δυτικές κοινωνίες· είναι οι πελατειακές σχέσεις και κατά καιρούς η καταστολή.
«Η ελληνική δημόσια ζωή», γράφει ο Bρετανός απεσταλμένος στην διάρκεια της Κατοχής, Κρις Γουντχάους, «παρουσιάζει δύο ασυνήθιστα φαινόμενα. Αποτελείται από προβλήματα πολύ πρωτόγονης μορφής για να λέγονται πολιτικά προβλήματα και από πολιτικούς να τα παραμερίζουν διαρκώς από τον νου τους». Για τον Γουντχάους «τα ελληνικά προβλήματα είναι οργανωτικά και όχι πολιτικά». Είναι η απουσία θεσμών και σύγχρονου κράτους. Φέρνει ως παράδειγμα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος «ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Eυρωπαίους πολιτικούς της εποχής του, όμως το κράτος που εμφάνιζε ότι εκπροσωπούσε (σ.σ.: στις διεθνείς διασκέψεις) απλώς δεν υπήρχε».
Εκεί, για τον Γουντχάους, βρίσκεται η διάσταση του πολιτικού διαλόγου με την κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας. Αυτό που δεν συζητά κανείς «είναι οτιδήποτε θα ήταν θεμελιακό για την κοινωνική ζωή στο κατώτερο επίπεδο. Και τα αποσιωπούν αυτά τα πράγματα, όχι όπως θα τα παρέλειπαν οι Δυτικοευρωπαίοι από ένα πολιτικό πρόγραμμα, όχι επειδή έχουν ήδη λυθεί, ή υπάρχει τουλάχιστον κοινή συμφωνία επάνω σ' αυτά, αλλά επειδή δεν θέλουν να τα σκέφτονται και ούτε θέλουν να παραδεχθούν μια κατάσταση προσωπικής τους κατωτερότητας, που θα ήταν η λογική συνέπεια του να αναγνωρίσουν την εθνική τους καθυστέρηση. Θέλουν, αριστεροί και δεξιοί, να παίξουν το ίδιο γοητευτικό πολιτικό παιγνίδι που παίζεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Aμερική· όχι ένα παιγνίδι σε επίπεδο πιο 'πρωτογονικό', όπως ταιριάζει στα Βαλκάνια».
Η ανάγνωση, όμως, του Κρις Γουντχάους μάλλον στέκεται στο εποικοδόμημα του ιδιότυπου αυτού διχασμού. Η οικονομική του βάση είναι άλλη· το μεγάλο και συγκεντρωτικό κράτος. Μακροπρόθεσμα για κάποιους είναι πιο αποδοτικό ο έλεγχος αυτού του κράτους, παρά η παραγωγική αναδιάρθρωση διά της αποκέντρωσης των αποφάσεων. Οποιος ελέγχει το κράτος, δεν έχει μόνο μεγάλες απολαβές, τακτοποιεί «φίλους» του, από τους ψηφοφόρους μέχρι τις συντεχνίες, μοιράζοντας προνόμια. Επόμενο είναι λοιπόν η συζήτηση, που θεωρείται πολιτική, να μη γίνεται επί των πραγματικών προβλημάτων της χώρας, αλλά για τις κινήσεις στη σκακιέρα, που τελικά θα έχουν ως αποτέλεσμα ποιος θα κρατάει την κουτάλα. Οι ανήκοντες στην ελίτ της χώρας -που σιτίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από το μεγάλο, αδιαφανές και συγκεντρωτικό κράτος- δημιουργούν την αίσθηση ότι τα δικά τους προβλήματα (που αφορούν το ποιος θα διαχειριστεί τον κρατικό κορβανά) είναι και προβλήματα της χώρας.
Ο Aμερικανός απεσταλμένος του προέδρου Τρούμαν στην Ελλάδα Πολ Α. Πόρτερ έγραφε στο ημερολόγιό του (4.2.1947): «Κάθε οικονομική συζήτηση εμπλέκεται με την πολιτική φάση και καταλήγει κανείς να συμπεραίνει ότι η ανασυγκρότηση της Ελλάδος βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης για προσωπική εξουσία μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού πολιτικών».
Το συμπέρασμα του Πόρτερ είναι ότι «έχουμε έναν φτωχό λαό με μια ανίκανη κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο απαιτεί από τους υπουργούς να έχουν ως κύριο μέλημά τους την παραμονή στο αξίωμα, παραμελώντας τα προβλήματα της ανοικοδόμησης και την επαναδραστηριοποίηση του εμπορίου και των συναλλαγών».
Η διαφορά με τη σημερινή κατάσταση δεν είναι ότι οι υπουργοί έχουν ως πρώτο τους μέλημα την επαναδραστηριοποίηση της οικονομίας. Εξακολουθεί να ισχύει η διαπίστωση του Πόρτερ ότι «η ανασυγκρότηση της Ελλάδος βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης για προσωπική εξουσία μεταξύ ενός μεγάλου αριθμού πολιτικών».
Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή η ανωφελής και παραπλανητική συζήτηση, που κάποτε περιοριζόταν στα σαλόνια των Αθηνών και στις εφημερίδες των ελάχιστων φύλλων που κυκλοφορούσαν στη μεταπολεμική Ελλάδα, τώρα μπήκε στο καθιστικό κάθε οικογένειας.
Περισσότερες λεπτομέρειες στο δελτίο των οκτώ...
http://www.medium.gr/index.php?option=c ... &Itemid=70
-
Ο χρήστης Kωνσταντίνος έγραψε:
**JP Morgan: «Αγοράστε σε ευρώ, εξοφλήστε σε δραχμές!» **
Η πρόταση αυτή γίνεται με το σκεπτικό ότι στην επενδυτική τράπεζα θεωρούν σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή, ποντάρουν στην αλλαγή του δανείου στο νέο νόμισμα, το οποίο θα υποτιμηθεί. Μ' αυτό το σενάριο οι αγοραστές ακινήτων θα μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο που πήραν με τα μισά ή και λιγότερα χρήματα.
Μάλιστα, οι… dealers της JP Morgan θεωρούν σίγουρη αυτή την επενδυτική επιλογή και «σπρώχνουν» τους πελάτες τους προς την Ελλάδα.
Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι ένα σενάριο που ενέχει το κίνδυνο να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, ωστόσο, και πάλι οι πελάτες της JP Morgan δεν βγαίνουν χαμένοι, αν επενδύσουν στο ελληνικό real estate σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης των τιμών.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&pubid=112801194Τους εχει βαρεσει η μ@λ@κι@ στο κεφαλι!
Εγω λεω να δανειστουν ολες οι ελληνικες τραπεζες απο την jp euro να τα δώσουν δανεια σε πελάτες και αν τυχον αλλάζε το νομισμα θα ελλεγαν οι ελληνικες τραπεζες στην jp.... ελα να παρεις ενα @@χιδι και ενα μυδι γιατι πλεον δεν εχω euro.
Επειδη πολλοι δειχνουν να αγνοουν πως γινονται οι ροες χρηματος και απο που προερχονται τα euro που εχουν δανεισθει ας τους πει καποιος επιτέλους ότι οι υποχρεωσεις που εχουν αναληφθει σε euro πρεπει να εξοφληθουν σε euro.Αν λοιπον τα δανεια μετατρεπονταν σε νεο νομισμα οι τραπεζες που ειχαν δανισει euro σε ελληνικες τραπεζες (και η ΕΚΤ) θα εχαναν τα euro τους και εν συνεχεια θα απαιτουσαν τα σπιτια σας.
Επιπλεον και στην Eλλαδα τα δανεια δεν ειναι στα χαρτοφυλακια των τραπεζών αλλα περιουσιακο στοιχειο ειδικων spv για την εκδοση covered bonds, οποτε αλυσιδωτα ο εχων στεγαστικο στην Ελλαδα δεν ξερει πραγματικα που χρωσταει...... αλλα αυτο ειναι μεγαλη ιστορια και θελει γνώσεις για να εμβαθύνουμε.
Τέλος ο εχων τα λεφτα του εξω σε μηδενικο επιτοκιο εχει καθε λογο και χρησιμοποιει καθε μεσο, εστω και με μπουρδολογια προσδοκώντας οταν ξαναφερει τα λεφτα του μεσα να νομιζει οτι θα ειναι πιο πλούσιος.
Τέλος η αγαστη JP εχει ξεζουμισει τα ελληνικα ασφαλιστικα ταμεια μεσω περιεργων συναλλαγων και ενα μερος της μειωσης των συνταξεων που απολαμβανουν οι ελληνες συνταξιουχοι οφειλεται σε αυτήν.
Να τα λεμε.....
-
-
Ο χρήστης cpp έγραψε:
**JP Morgan: «Αγοράστε σε ευρώ, εξοφλήστε σε δραχμές!» **
Η πρόταση αυτή γίνεται με το σκεπτικό ότι στην επενδυτική τράπεζα θεωρούν σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή, ποντάρουν στην αλλαγή του δανείου στο νέο νόμισμα, το οποίο θα υποτιμηθεί. Μ' αυτό το σενάριο οι αγοραστές ακινήτων θα μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο που πήραν με τα μισά ή και λιγότερα χρήματα.
Μάλιστα, οι… dealers της JP Morgan θεωρούν σίγουρη αυτή την επενδυτική επιλογή και «σπρώχνουν» τους πελάτες τους προς την Ελλάδα.
Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι ένα σενάριο που ενέχει το κίνδυνο να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, ωστόσο, και πάλι οι πελάτες της JP Morgan δεν βγαίνουν χαμένοι, αν επενδύσουν στο ελληνικό real estate σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης των τιμών.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&pubid=112801194Τους εχει βαρεσει η μ@λ@κι@ στο κεφαλι!
Εγω λεω να δανειστουν ολες οι ελληνικες τραπεζες απο την jp euro να τα δώσουν δανεια σε πελάτες και αν τυχον αλλάζε το νομισμα θα ελλεγαν οι ελληνικες τραπεζες στην jp.... ελα να παρεις ενα @@χιδι και ενα μυδι γιατι πλεον δεν εχω euro.
Επειδη πολλοι δειχνουν να αγνοουν πως γινονται οι ροες χρηματος και απο που προερχονται τα euro που εχουν δανεισθει ας τους πει καποιος επιτέλους ότι οι υποχρεωσεις που εχουν αναληφθει σε euro πρεπει να εξοφληθουν σε euro.Αν λοιπον τα δανεια μετατρεπονταν σε νεο νομισμα οι τραπεζες που ειχαν δανισει euro σε ελληνικες τραπεζες (και η ΕΚΤ) θα εχαναν τα euro τους και εν συνεχεια θα απαιτουσαν τα σπιτια σας..
Το βασικο προβλημα με αυτη την προταση ειναι οτι δανεια γιοκ,ποιος θα σου δανεισει για να παρεις σπιτι στην Ελλαδα;
Απο εκει και περα ο συλλογισμος τους ειναι σωστος, αν γυρισουμε στην δραχμη, το πιθανοτερο (νομικα) σεναριο ειναι οτι τα δανεια θα εξοφληθουν στο νεο εθνικο νομισμα. -
http://www.imerisia.gr/article.asp?cati ... =112801999
Πριν από ένα μήνα έδωσαν και προαγωγές στο κύκλωμα των εφοριακών με τις βίλες
-
Ο χρήστης Tiger έγραψε:
**JP Morgan: «Αγοράστε σε ευρώ, εξοφλήστε σε δραχμές!» **
Η πρόταση αυτή γίνεται με το σκεπτικό ότι στην επενδυτική τράπεζα θεωρούν σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή, ποντάρουν στην αλλαγή του δανείου στο νέο νόμισμα, το οποίο θα υποτιμηθεί. Μ' αυτό το σενάριο οι αγοραστές ακινήτων θα μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο που πήραν με τα μισά ή και λιγότερα χρήματα.
Μάλιστα, οι… dealers της JP Morgan θεωρούν σίγουρη αυτή την επενδυτική επιλογή και «σπρώχνουν» τους πελάτες τους προς την Ελλάδα.
Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι ένα σενάριο που ενέχει το κίνδυνο να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, ωστόσο, και πάλι οι πελάτες της JP Morgan δεν βγαίνουν χαμένοι, αν επενδύσουν στο ελληνικό real estate σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης των τιμών.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&pubid=112801194Τους εχει βαρεσει η μ@λ@κι@ στο κεφαλι!
Εγω λεω να δανειστουν ολες οι ελληνικες τραπεζες απο την jp euro να τα δώσουν δανεια σε πελάτες και αν τυχον αλλάζε το νομισμα θα ελλεγαν οι ελληνικες τραπεζες στην jp.... ελα να παρεις ενα @@χιδι και ενα μυδι γιατι πλεον δεν εχω euro.
Επειδη πολλοι δειχνουν να αγνοουν πως γινονται οι ροες χρηματος και απο που προερχονται τα euro που εχουν δανεισθει ας τους πει καποιος επιτέλους ότι οι υποχρεωσεις που εχουν αναληφθει σε euro πρεπει να εξοφληθουν σε euro.Αν λοιπον τα δανεια μετατρεπονταν σε νεο νομισμα οι τραπεζες που ειχαν δανισει euro σε ελληνικες τραπεζες (και η ΕΚΤ) θα εχαναν τα euro τους και εν συνεχεια θα απαιτουσαν τα σπιτια σας..
Το βασικο προβλημα με αυτη την προταση ειναι οτι δανεια γιοκ,ποιος θα σου δανεισει για να παρεις σπιτι στην Ελλαδα;
Απο εκει και περα ο συλλογισμος τους ειναι σωστος, αν γυρισουμε στην δραχμη, το πιθανοτερο (νομικα) σεναριο ειναι οτι τα δανεια θα εξοφληθουν στο νεο εθνικο νομισμα.Για πες μου και εμένα πως τεκμηριωνεται αυτο νομικά?
Ας επαναλάβω λοιπόν ότι τα πιο πολλά δάνεια οι έλληνες πολίτες ειτε το ξερουν ειτε οχι, τα χρωστάνε σε θυγατρική της ελληνικής τράπεζας η οποία είναι εκδότης του καλλυμενου ομολόγου και διέπεται απο βρετανικό δίκαιο. -
Ο χρήστης EDDIE_147 έγραψε:
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=112801999Πριν από ένα μήνα έδωσαν και προαγωγές στο κύκλωμα των εφοριακών με τις βίλες
Είναι πολλά τα λεφτά Άρη.
Συγγενής που δουλεύει στην αστυνομία μου αποκάλυψε οτι πρόσφατα κάποιοι 'αυτοκτόνησαν' αδιάφθορο συνάδελφό του που εργαζόταν στον οικονομικό έλεγχο -
Ο χρήστης InFiNiTy έγραψε:
Αναζητώντας τον χαμένο πολιτικό διάλογο
..........
Τα παραδείγματα είναι πολλά, με κορυφαίο την προειδοποίηση του κ. Κώστα Σημίτη από τον Δεκέμβριο του 2008 πως η Ελλάδα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο ΔΝΤ. Αυτό το ηχηρό καμπανάκι δε έγινε θέμα στα ΜΜΕ, η συζήτηση που ακολούθησε αφορούσε τις ψυχρές σχέσεις του κ. Σημίτη με τον Παπανδρέου και το γεγονός ότι ο πρώτος δεν ανέφερε στην ομιλία του ούτε μία φορά τη λέξη ΠΑΣΟΚ.
.................'ο κόσμος τόχε τούμπανο και μεις κρυφό καμάρι' ....και μας τα πρήζουν οι βρυξελιώτες (Ρεν, Τρισέ κλπ) ότι τους δίναμε, λέει, παραποιημένα στοιχεία και ενώ οι γείτονές μας ξέρουν ακόμη και πόσες σφαίρες έχει το ελληνικό πεζικό....οι εταίροι μας και η ΕΚΤ είχαν άγνοια για το έλειμμα.....αυτά να τα πούνε εκεί που ξέρουν....
απλά άλλαξαν οι συσχετισμοί, (βλ. κίνα, ΗΠΑ κά) και αλλάζουν το πολιτικο-οικονομικό μοντέλο που ακολουθούσαν προ κρίσης.υπό άλλες διεθνείς συνθήκες θα τακτοποιούσαν το θέμα σε μια εβδομάδα δίνοντας περίοδο διαρθρωτικών αλλαγών 10 χρόνια...
τώρα θα χρειαστούν 10 χρόνια να βγούμε από την κρίση ζητώντας μας μέσα σε μια εβδομάδα να τα αλλάξουμε όλα.... -
Λιγα λογια για τους στυλοβατες του καπιταλιστικου συστηματος
Σεντονακι αλλα αξιζειEurope Banks Hoarding Cash Resist Draghi Bid to Avoid Crunch
(Updates with Italian lending data in 24th paragraph.)
Jan. 11 (Bloomberg) -- Banks are hoarding the European Central Bank's record 489 billion-euro ($625 billion) injection into the banking system, thwarting attempts by policy makers to avert a credit crunch in the region.
Almost all of the money loaned to 523 euro-area lenders last month wound up back on deposit at the Frankfurt-based central bank instead of pouring into the financial system, ECB data show. Banks will use most of the three-year loans to meet their refinancing needs for this year and next, analysts at Morgan Stanley and Royal Bank of Scotland Group Plc estimate.
“It's illusory to think that the measure will translate into credit generation,” Philippe Waechter, chief economist at Natixis Asset Management in Paris, said in an interview. “It will assuage some of the anxiety banks have regarding their liquidity needs. But they've engaged into a massive overhaul of their strategy and shrinkage of their balance sheets, which is, coupled with the deteriorating economy, not compatible with increasing credit.”
Governments are urging European banks to keep lending to companies and individuals while requiring them to raise an additional 114.7 billion euros of core capital by June to weather a deepening sovereign-debt crisis. Instead of raising equity, most lenders across Europe have vowed to meet capital rules by trimming at least 950 billion euros from their balance sheets over the next two years, either by selling assets or not renewing credit lines, according to data compiled by Bloomberg.
ECB Deposits
That has stirred concern among policy makers that banks will cut lending and throttle growth in the euro region.
Banks have been parking almost all extra liquidity from the ECB loans back at the central bank. Barclays Capital estimates firms used 296 billion euros of the Dec. 21 three-year loans to replace maturing shorter-term ECB borrowings. That left only 193 billion euros of additional money for the financial system. Overnight deposits with the ECB have jumped by about 223 billion euros since the loans to a record 486 billion euros, suggesting the central bank funds haven't so far reached customers.
Banks account for about 80 percent of lending to the euro area, making them “crucial to the supply of credit,” according to recently installed ECB President Mario Draghi. By contrast, U.S. companies rely more on capital markets for financing, selling bonds to investors.
Refinancing Needs
The ECB lending, and a follow-up loan offering on Feb. 28, won't ease the pressure on banks to shrink, say analysts including Huw van Steenis at Morgan Stanley in London.
“The ECB loans will largely be used to pre-fund 2012 and some of 2013's bank refinancing needs, but it will not stimulate lending,” Van Steenis said. They will “just stop it falling off precipitously.”
Euro-area banks have more than 600 billion euros of debt maturing this year, the Bank of England said in its financial stability report last month. The first ECB loan offering should help cover about two-thirds of that amount, Goldman Sachs Group Inc. analysts say. Morgan Stanley's Van Steenis estimates banks may reduce assets by as much as 2.5 trillion euros in two years, a process known as deleveraging.
The volume of loans to households and companies in the 17- nation euro area shrank in November for the second consecutive month, the ECB said on Dec. 29. Loans were still up 1.7 percent over the year-earlier period, slowing from a 2.7 percent increase in the 12 months through October.
Merkel, Sarkozy
When granted, loans are getting costlier for borrowers. Since July, interest margins have increased, with investment- grade borrowers in Europe paying an average of 91.6 basis points more than benchmark rates, up from 84.4 basis points during the first half of 2011, according to data compiled by Bloomberg. A basis point is one-hundredth of a percentage point.
“We must avoid a credit crunch for our economies,” European Union President Herman Van Rompuy said on Jan. 9. “The recent measures by the European Central Bank on a long-term lending facility for the banks are welcome in this context.”
The European Banking Authority, which oversees the region's regulators, asked banks on Dec. 8 to retain earnings, curb bonuses and raise equity to boost core capital before resorting to cuts in lending.
The EBA followed both French President Nicolas Sarkozy and German Chancellor Angela Merkel in urging banks to keep lending. Sarkozy said on Oct. 27 that he had asked firms to shift “almost all” of their dividends into strengthening balance sheets and to make bonus practices “normal.” Merkel said on Oct. 9 she was “determined to do whatever necessary to recapitalize the banks to ensure credit to the economy.”
‘No Credit Crunch'
Bankers have said they haven't restricted lending and that demand for credit is slowing as growth slows.
“All banks I talk to keep lending to small- and medium- size enterprises and households,” Christian Clausen, president of the European Banking Federation, an industry association, said on Dec. 9. “That part of the bank will keep rolling.”
There is “no credit crunch,” Frederic Oudea, chief executive officer of Societe Generale SA, France's second- biggest lender, and chairman of the French Banking Federation, said last month. “The reality is that credit is available,” he said in an interview on BFM radio on Dec. 16.
Even so, companies across Europe say credit is tightening.
‘Double Punch'
In France, where credit to the private sector increased by 3.7 percent in November compared with a year earlier, the majority of the country's company treasurers said they encountered “very strong tensions” in negotiating bank loans, with more than 50 percent of respondents saying the process led to more expensive terms, according to a December survey by the French Association of Corporate Treasurers.
The majority of those polled said obtaining bank financing was “as difficult as at the end of 2008,” after Lehman Brothers Holdings Inc. collapsed.
U.K. banks expect to toughen their criteria on loans to companies and households in the first quarter because of strains in the wholesale funding market, the Bank of England said Jan. 5in its fourth-quarter Credit Conditions Survey.
Belgian credit growth slowed to 3.1 percent in the 12 months to the end of October, from 3.6 percent at the end of September, the country's central bank said on Dec. 12.
In Italy, some companies with annual sales of 30 million euros to 40 million euros are charged as much as 10 percent interest on loans, Emma Marcegaglia, chief of the country's Confindustria lobby group, said in an interview on Dec. 20. Lending to businesses and consumers grew at the weakest pace in a year, the Bank of Italy said today.
Draghi's Priority
With the ECB's injection, “deleveraging may happen in a more orderly way, but it doesn't mean it will be painless,” said Alberto Gallo, head of European credit strategy at RBS. Banks are faced with high long-term financing costs, a deteriorating economy and difficulties raising capital, he said. “It's what I call the double punch: A combination of negative growth and banks' deleveraging will affect lending activity.”
Even the ECB's Draghi, who has made it one of his priorities is to keep credit flowing into the economy, said the central bank's loan offerings may fail to achieve that goal.
“Monetary policy cannot do everything, but we're trying to do our best to avoid a credit crunch that might come from a lack of funding,” Draghi said Dec. 19 at the European Parliament in Brussels. “We have to be extremely careful here, because there may be other reasons that create a credit crunch.”
Draghi may be wary of the U.S. experience with multiple rounds of bond purchases. That so-called quantitative easing hasn't stimulated lending, Natixis's Waechter said.
‘Kick the Can'
“Lending really picked up when the economy got better,” he said.
The ECB cut its forecast for euro-area economic growth in 2012 to 0.3 percent on Dec. 8 from a September prediction of 1.3 percent. The central bank expects the economy to expand 1.3 percent next year.
In the U.S., almost all categories of bank lending fell in 2009 and 2010 and didn't start improving until last year, when the Federal Reserve stopped its second wave of quantitative easing, according to data by the U.S. institution. Banks increased their holdings of Treasury and agency securities in 2009 and 2010, showing they were using the Fed's cheap money to own safe government paper.
http://news.businessweek.com/article.as ... U1VEGTCM0H
-
Ο χρήστης rx8_drifter έγραψε:
Λιγα λογια για τους στυλοβατες του καπιταλιστικου συστηματος
Σεντονακι αλλα αξιζειEurope Banks Hoarding Cash Resist Draghi Bid to Avoid Crunch
http://news.businessweek.com/article.as ... U1VEGTCM0H
Ντάξει ότι και καλά τώρα δεν το φαντάστηκαν ότι μπορεί να γινόταν κάτι τέτοιο (όπως δεν έγινε και το 2008 με το άπειρο χρήμα που έκοψε η Αγγλία και άλλες χώρες και το έδωσαν στις τράπεζες για να ξαναρχίσουν να δίνουν δάνεια, οι οποίες φυσικά αμέσως άρχισαν να δίνουν χαμηλότοκα δάνεια παντού και δεν κράτησαν ούτε σεντς για τον εαυτό τους!!!)
ΥΓ είχα βάλει αντίστοιχο άρθρο από το Έθνος 2-3 σελίδες πίσω viewtopic.php?f=13&t=42830&start=28710#p2425025
-
Ο χρήστης cpp έγραψε:
**JP Morgan: «Αγοράστε σε ευρώ, εξοφλήστε σε δραχμές!» **
Η πρόταση αυτή γίνεται με το σκεπτικό ότι στην επενδυτική τράπεζα θεωρούν σίγουρη τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή, ποντάρουν στην αλλαγή του δανείου στο νέο νόμισμα, το οποίο θα υποτιμηθεί. Μ' αυτό το σενάριο οι αγοραστές ακινήτων θα μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο που πήραν με τα μισά ή και λιγότερα χρήματα.
Μάλιστα, οι… dealers της JP Morgan θεωρούν σίγουρη αυτή την επενδυτική επιλογή και «σπρώχνουν» τους πελάτες τους προς την Ελλάδα.
Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι ένα σενάριο που ενέχει το κίνδυνο να μην καταρρεύσει η Ελλάδα, ωστόσο, και πάλι οι πελάτες της JP Morgan δεν βγαίνουν χαμένοι, αν επενδύσουν στο ελληνικό real estate σε μια περίοδο αποκλιμάκωσης των τιμών.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&pubid=112801194Τους εχει βαρεσει η μ@λ@κι@ στο κεφαλι!
Εγω λεω να δανειστουν ολες οι ελληνικες τραπεζες απο την jp euro να τα δώσουν δανεια σε πελάτες και αν τυχον αλλάζε το νομισμα θα ελλεγαν οι ελληνικες τραπεζες στην jp.... ελα να παρεις ενα @@χιδι και ενα μυδι γιατι πλεον δεν εχω euro.
Επειδη πολλοι δειχνουν να αγνοουν πως γινονται οι ροες χρηματος και απο που προερχονται τα euro που εχουν δανεισθει ας τους πει καποιος επιτέλους ότι οι υποχρεωσεις που εχουν αναληφθει σε euro πρεπει να εξοφληθουν σε euro.Αν λοιπον τα δανεια μετατρεπονταν σε νεο νομισμα οι τραπεζες που ειχαν δανισει euro σε ελληνικες τραπεζες (και η ΕΚΤ) θα εχαναν τα euro τους και εν συνεχεια θα απαιτουσαν τα σπιτια σας..
Το βασικο προβλημα με αυτη την προταση ειναι οτι δανεια γιοκ,ποιος θα σου δανεισει για να παρεις σπιτι στην Ελλαδα;
Απο εκει και περα ο συλλογισμος τους ειναι σωστος, αν γυρισουμε στην δραχμη, το πιθανοτερο (νομικα) σεναριο ειναι οτι τα δανεια θα εξοφληθουν στο νεο εθνικο νομισμα.Για πες μου και εμένα πως τεκμηριωνεται αυτο νομικά?
Ας επαναλάβω λοιπόν ότι τα πιο πολλά δάνεια οι έλληνες πολίτες ειτε το ξερουν ειτε οχι, τα χρωστάνε σε θυγατρική της ελληνικής τράπεζας η οποία είναι εκδότης του καλλυμενου ομολόγου και διέπεται απο βρετανικό δίκαιο.Αυτο που λες δεν ειναι σχετικο,ο καθενας που εχει ενα δανειο, εχει και μια συμβαση που καθοριζει την συνεργασια.
Η συμβαση αυτη δεν μιλαει για αλλο νομισμα,παρα μονο για το εθνικο.
Αν λοιπον αλλαξει το νομισμα,η εξοφληση θα γινεται στο νεο εθνικο νομισμα με την νεα ισοτιμια.
Ακομα και αν γινει οπως το λες,η πιθανοτητα να ξοφλησει καποιος δανειο σε ευρω ενω εισπραττει δραχμες ειναι σχεδον μηδενικη γιατι ακομα και αν καποιος μπορει να το κανει, δεν θα τον συμφερει να το κανει.
Δεν λεω οτι εχω το αλαθητο του Πάπα,δεν ειμαι καν νομικος,αλλα να εισαι σιγουρος οτι εκει στην JPMorgan δεν σαλαγάνε προβατα. -
Το 50 οταν αγοραζες π.χ. ακινητο ο πωλητης ζητουσε να του δωσεις λιρες χρυσες..... εσυ πηγαινες την προηγουμενη και εκανες λιρες... τις εδεινες και μετα αυτος αν χρειαζοτανε ρευστο τις ξαναεκανε δραχμουλες... ε!! τωρα θα σου λεει την τιμη σε ευρω και εσυ θα ψαχνεις να βρεις ευρω... Ολα αυτα ισως παρανομα αλλα αυτος ετσι θα πουλαει... αμα θες... δλδ η ρητρα θα ειναι σε ευρω... η οτι αλλο θα υπαρχει σε λιγο καιρο ετσι που παει η Ευρωπη...
-
Ο χρήστης 224.v έγραψε:
Το 50 οταν αγοραζες π.χ. ακινητο ο πωλητης ζητουσε να του δωσεις λιρες χρυσες..... εσυ πηγαινες την προηγουμενη και εκανες λιρες... τις εδεινες και μετα αυτος αν χρειαζοτανε ρευστο τις ξαναεκανε δραχμουλες... ε!! τωρα θα σου λεει την τιμη σε ευρω και εσυ θα ψαχνεις να βρεις ευρω... Ολα αυτα ισως παρανομα αλλα αυτος ετσι θα πουλαει... αμα θες... δλδ η ρητρα θα ειναι σε ευρω... η οτι αλλο θα υπαρχει σε λιγο καιρο ετσι που παει η Ευρωπη...Το 50 το ακινητο ηταν μεσο προστασιας απο πληθωρισμο,συναλλαγματικη ισοτιμια κτλ
Σημερα το ακινητο ειναι μέσον βιασμου απο το κρατος,οσο και να το πουλαει ο αλλος,δεν το θες! -
Ο χρήστης komis1 έγραψε:
Λιγα λογια για τους στυλοβατες του καπιταλιστικου συστηματος
Σεντονακι αλλα αξιζειEurope Banks Hoarding Cash Resist Draghi Bid to Avoid Crunch
http://news.businessweek.com/article.as ... U1VEGTCM0H
Ντάξει ότι και καλά τώρα δεν το φαντάστηκαν ότι μπορεί να γινόταν κάτι τέτοιο (όπως δεν έγινε και το 2008 με το άπειρο χρήμα που έκοψε η Αγγλία και άλλες χώρες και το έδωσαν στις τράπεζες για να ξαναρχίσουν να δίνουν δάνεια, οι οποίες φυσικά αμέσως άρχισαν να δίνουν χαμηλότοκα δάνεια παντού και δεν κράτησαν ούτε σεντς για τον εαυτό τους!!!)
ΥΓ είχα βάλει αντίστοιχο άρθρο από το Έθνος 2-3 σελίδες πίσω viewtopic.php?f=13&t=42830&start=28710#p2425025
Ο αντιλογος
Please. I never wish to read again that ‘Central Bank money went unused because it wound up as deposits.’ IT HAS NOWHERE ELSE TO GO. THE BANKING SYSTEM IS A CLOSED LOOP. With the possible exception of someone making a withdrawal, taking the paper, and making a bonfire (actually not feasible in the hundreds of billions anyway because there are constraints)
[url]
http://www.creditwritedowns.com/2012/01 ... e-ecb.html[/url] -
Ο ανειδίκευτος εργάτης θα σώσει την ανταγωνιστικότητα;
Tου Κωστα Καλλιτση
Πού οφείλεται η καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας; Ευθύνεται ο ανειδίκευτος εργάτης για το συστηματικά εχθρικό στην ανάπτυξη κράτος, που δομήθηκε από το κατεστημένο της διαπλοκής και των πλούσιων «χορηγών»; Η ανειδίκευτη εργάτρια ευθύνεται, που μεγάλο μέρος της επιχειρηματικότητας «μεγαλουργεί» μόνο όταν ο ουρανός βρέχει λεφτά, υποτιμά τη γνώση (δείτε το τραγικό ποσοστό ανεργίας πτυχιούχων…) και την καινοτομία (δείτε το τραγικό ποσοστό προϊόντων χαμηλής τεχνολογίας…) κι αποδεικνύεται ανεπαρκής να συνδυάσει τους πλούσιους πόρους της χώρας για να παραχθούν ανταγωνιστικά προϊόντα; Οχι.
Δεν είναι πειστικό ούτε το επιχείρημα ότι οι κατώτατοι μισθοί στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι από την Πορτογαλία. Γιατί αυτό που μετρά δεν είναι λίγα ευρώ πάνω ή κάτω στην ονομαστική αξία του μισθού αλλά η αγοραστική δύναμή του. Η οποία είναι μικρότερη στην Ελλάδα, καθώς οι τιμές ειδών στοιχειώδους κατανάλωσης είναι πολύ υψηλότερες, ενώ κρίσιμες υπηρεσίες αναπαραγωγής της μισθωτής εργασίας όπως η δημόσια στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση, έχουν τόσο κακή ποιότητα, ώστε οι οικογένειες των μισθωτών επιδιώκουν να προσφεύγουν σε ιδιωτικές υπηρεσίες, ξοδεύοντας πολλά χιλιάρικα ευρώ ετησίως.
Για τη διάβρωση της ανταγωνιστικότητας ευθύνονται όσοι εμπόδιζαν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η συλλογική μνήμη δεν είναι τόσο βραχεία. Δεν θυμόμαστε όσους, στα μέσα της 10ετίας ’90, επιτιμούσαν τον Αλ. Παπαδόπουλο για την αγωνία και την επιμονή του στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων ως όρο επιβίωσης της χώρας στο ευρώ; Τους «αγωνιστές» του 2001, που ήθελαν να πετάξουν «στα σκουπίδια» τον Τ. Γιαννίτση και απειλούσαν να ρίξουν την κυβέρνηση Σημίτη αν δεν ακύρωνε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού; Την κυβέρνηση του «άσ’ το για αργότερα», μιας 5ετίας αλόγιστης δημοσιονομικής κραιπάλης; Την κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν» το 2009 και τους πολιτικούς όλων (για να μην ξεχνιόμαστε…) των παρατάξεων που τσακώνονταν πώς θα τα ξοδέψουμε; Τους υπουργούς που «θα ήθελαν» μια άλλη πολιτική από αυτήν που (ατελέσφορα) ασκούσαν και την αντιπολίτευση, που στο Ζάππειο περιπατούσε αγκαζέ με συντηρητικές πολιτικές που μας οδηγούσαν εκτός Ευρωζώνης;
Ακομψες οι μεταμφιέσεις σε μετανοούσες Μαγδαληνές ή σε Ρομπέν των φτωχών. Και ολίγον υποκριτική η νοσταλγία του «φτηνού εργατικού δυναμικού». Διότι ελάχιστοι επιχειρηματίες έδειξαν διάθεση προσλήψεων ή επενδύσεων αφότου θεσπίστηκαν οι επιχειρησιακές συμβάσεις, περικόπηκαν αποζημιώσεις, φθήνυναν οι απολύσεις και αυξήθηκε το όριό τους από 2% σε 5%. Ούτε πείθει η επίκληση της περιορισμένης εφαρμογής των ελαστικών μορφών εργασίας. Γιατί αυτές τις έχουν βραχυκυκλώσει, πρώτον, ο γλίσχρος βασικός μισθός (ως συνέπεια του οποίου, όποιος δουλεύει με 4ωρο παίρνει μόνο 375 ευρώ μικτά, δηλαδή λιγότερα από 300 στο χέρι…) και, δεύτερον, η δεδηλωμένη προτίμηση πολλών επιχειρηματιών (ξενοδόχων και άλλων…) στη μαύρη, ανασφάλιστη εργασία - που έφτασε να υπερβαίνει το 25% του συνόλου.
Για την ανταγωνιστικότητα, άλλα είναι τα κρίσιμα προβλήματα. Μητέρα όλων, η διευρυμένη αναπαραγωγή του καρκινώματος της διαφθοράς. Κι όμως, με ευθύνη του πολιτικού κατεστημένου φτάσαμε να συζητάμε ως υποτιθέμενο φάρμακο τη μείωση των κατώτατων μισθών! Ορισμένοι, μάλιστα, από όσους συνέβαλαν στη δημιουργία του προβλήματος ανταγωνιστικότητας, σήμερα ως Πόντιοι Πιλάτοι παραπέμπουν τη λύση του στους… «κοινωνικούς εταίρους». Βαθιά μέσα τους, πιστεύω ότι προσεύχονται η κυβέρνηση να μειώσει τους βασικούς μισθούς με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Μακάρι ο κ. Λ. Παπαδήμος, μέσα στο εξαιρετικά δυσοίωνο περιβάλλον, να καταφέρει να μην τους γίνει αυτή η χάρη.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti ... 12_1297358
Εξαιρετικά ενδιαφέροντα το όσα γράφει για τον ρόλο των επιχειρηματιών στην Ελλάδα. -
Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ...ΤΟΣΤ! | 12/ΙΑΝ/2012
Στην Ελλάδα αρχίσαμε όλοι να σκίζουμε τα ιμάτιά μας περί διαφθοράς μόλις ξεκίνησαν τα ζόρια του μνημονίου. Ανακαλύψαμε τον τροχό, μόλις οι άλλοι υπονόησαν πως είμαστε λαμόγια. Κι όμως η διαφθορά στην Ελλάδα δεν είναι η Siemens, τα υποβρύχια, οι κρατικές μίζες, οι λαδωμένοι δημόσιοι λειτουργοί, τα αμαρτωλά φακελάκια. Στην Ελλάδα η διαφθορά ξεκινάει από ένα απλό τοστ!
Πάνε πολλά χρόνια που ο πατέρας μου αποφάσισε να ανοίξει με ένα φίλο ένα μικρό κυλικείο για να πουλάνε καφέδες και σάντουιτς. Αυτά τα γνωστά μικρά χρυσωρυχεία που κάποτε άνοιγαν και μετά από λίγο καιρό έβλεπες το καφετζή να κυκλοφορεί με μερσεντές...Όταν ήρθε η ώρα να κλείσουν από που θα προμηθεύονται τα διάφορα υλικά προς βρώση, ο πατέρας μου, αιώνιος κουβαλητής του σταυρού της ηθικής εις τον μάταιον τούτο κόσμο, μόλις είδε που σκόπευε να αγοράσει και τι ο συνεργάτης (ο οποίος είχε και το λιγοστό κεφάλαιο για το ξεκίνημα...) φρίκαρε! Στο πρώτο του σχόλιο «είναι δυνατόν ρε Γιώργο να δώσουμε στο κόσμο να φάει αυτά τα αλλαντικά κι αυτά τα τυριά?..» ο φίλος Γιώργος αναφώνησε ειρωνικά «μήπως θέλεις να τους δίνουμε το ζαμπονάκι που τρώει η βασίλισσα της Αγγλίας?»
Ο πατέρας μου αποχώρησε από την φιλόδοξη επιχείρηση βρίζοντας. Όμως χιλιάδες τοστ και όχι μόνο από το Γιώργο, όπως χιλιάδες άλλα κρεατικά, ζαρζαβατικά, γαλακτοκομικά , και άλλες κατηγορίες από σάπια, ληγμένα, φτηνιάρικα, περισσεύματα άγνωστης προέλευσης και συσκευασίας που δεν έκαναν ούτε γι ανα σκουπίσεις τα πόδια, τάισαν το Έλληνα τον μερακλή όλα αυτά τα χρόνια και αυγάτισαν τις τσέπες των μικρών αλλά φιλόδοξων επιχεια ολόφρεσκο που μοσχοβολάει, χτίστηκε σε κάθε είδους επάγγελμα και με όποιο τρόπο κλοπής και απάτης μπορεί να επινοήσει ανθρώπινος νους.Από τον απλό μικρο-μαναβάκο στο πάγκο της λαϊκής που τράβαγε γρήγορα τις ντομάτες σαν ταχυδακτυλουργός πριν προλάβεις να δεις τι γράφει το ζύγι, μέχρι το άγιο παγκάρι της εκκλησίας που δεν έκοψε ποτέ απόδειξη για να δούμε έτσι από περιέργεια πόσο κοστίζουν βρε αδελφέ οι προσευχές των ενοριτών τους . Κριούλας την ώρα που αγόραζε τα ζαρζαβατικά της, χτίστηκε πάνω σε ψευ Αλλά ήταν πάρα πολλοί. Πολύ περισσότεροι από ότι μπορεί να αντέξει ένα κράτος για να μην γίνει χαβούζα. Πολύ περισσότεροι από το επιτρεπόμενο ποσοστό ασυνειδησίας ακόμα και στις πιο αμαρτωλές πρωτεύουσες του κόσμου. Εδώ κυρίες και κύριοι δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΧΑΙΡΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ. Ούτε οι ζωντανοί, ούτε οι άρρωστοι, ούτε οι νεκροί. Δεν υπήρχε τίποτα από το οποίο να μη μπορούσε κάποιος να τα «τσιμπήσει» Είτε αυτό το κάτι ήταν η πατρίδα, είτε η θρησκεία είτε η οικογένεια. Το πολυδιαφημισμένο πατριωτικό τρίπτυχο που το έχουν όλοι χεσμένο γενικώς αλλά παραμυθιάζονται πως είναι κορώνα στο κεφάλι τους.
Η Ελλάδα δεν χάθηκε μόνο από το βάρος των μεγάλων κλεφτών και απατεώνων, των επικίνδυνων λαμόγιαι όχι μην προσβάλεστε. Φυσικά και δεν ήταν όλοι έτσι ξεφτιλισμένοι. Αλλά ήταν πάρα πολλοί. Πολύ περισσότεροι από ότι μπορεί να αντέξει ένα κράτος για να μην γίνει χαβούζα. Πολύ περισσότεροι από το επιτρεπόμενο ποσοστό ασυνειδησίας ακόμα και στις πιο αμαρτωλές πρωτεύουσες του κόσμου. Εδώ κυρίες και κύριοι δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΧΑΙΡΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ. Ούτε οι ζωντανοί, ούτε οι άρρωστοι, ούτε οι νεκροί. Δεν υπήρχε τίποτα από το οποίο να μη μπορούσε κάποιος να τα «τσιμπήσει» Είτε αυτό το κάτι ήταν η πατρίδα, είτε η θρησκεία είτε η οικογένεια. Το πολυδιαφημισμένο πατριωτικό τρίπτυχο που το έχουν όλοι χεσμένο γενικώς αλλά παραμυθιάζονται πως είναι κορώνα στο κεφάλι τους.
Η Ελλάδα δεν χάθηκε μόνο από το βάρος των μεγάλων κλεφτών και απατεώνων, των επικίνδυνων λαμόγιων της εξουσίας, χάθηκε και από την έκταση της διαφθοράς σε όλα τα μήκη και πλάτη του πληθυσμού. Κι η διαφθορά αυτή δεν ήταν μόνο ο διορισμός στο δημόσιο όπως μας αρέσει να επαναλαμβάνουμε τώρα τελευταία, ή το φακελάκι του γιατρού, ή το μιζάρισμα ενός εφοριακού...
Η διαφθορά ξεκίναγε από τους βόθρους ενός κτιρίου μέχρι το ρετιρέ.
Ο Υπουργός κορόιδευε τον πολίτη του για να του αποσπάσει τη ψήφο , κι ο πολίτης ταβερνιάρης κορόιδευε τον υπουργό του πλασάροντας ένα σάπιο φιλέτο ενίοτε κατουρημένοΠΗΓΗ: logia-starata.blogspot.com | Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ...ΤΟΣΤ! | 12/ΙΑΝ/2012
Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ - ΜΕΡΟΣ 2ον | 13/ΙΑΝ/2012
Έζησα εκτός συνόρων για 25 χρόνια. Σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος. Θες να τους κατηγορήσεις για ξενέρωτους, εργασιομανείς, θέλεις να νιώθεις ηδονή λέγοντας πως εμείς τους μάθαμε να τρώνε, να μιλάνε, να σκέφτονται? Παραμυθιάσου όσο θες αλλά υπάρχουν μικρές καθημερινές εικόνες που τσούζουν...
Θυμάμαι έμπαινα σε χασάπικα που έμοιαζαν φαρμακεία και ψώνιζα 100 γρ. κρέας όσο χρειαζόμουν χωρίς να με χλευάσει, χωρίς να με βρίσει ο μπυροκοιλιάς χασάπης που θεωρούσε πελάτη άξιο να του ρίξει ένα βλέμμα μόνο όποιον αγόραζε μερικά κιλά κρέας από εκείνο το εκτεθειμένο πάνω στα ράφια το γεμάτο μύγες...
Για να φάει να σκάσει και να πετάξει το μισό στα σκουπίδια.Θυμάμαι επίσης τα φαρμακεία που χρειαζόταν ιατρική συνταγή φυσικά για να πάρεις ένα φάρμακο, ακόμα κι ένα απλό παυσίπονο, σε αντίθεση με το πιάσε μισό κιλό αντιβιοτικά που επικρατεί στην όμορφη πατρίδα μας.
Θυμάμαι αγόραζα τρία μήλα στη λαϊκή όσα χρειαζόμουν και μου έκοβαν κι απόδειξη. Όχι τώρα είκοσι χρόνια πριν.
Φυσικά κι εκεί έξω αλωνίζει η απάτη στα υψηλά στρώματα, αλωνίζει το έγκλημα και η ασυδοσία, εννοείται πως οι πληγές του συστήματος είναι ίδιες κι εκεί αλλά υπήρχε κάτι στη καθημερινότητα που σου έδινε την εντύπωση μιας σοβαρότητας. Ίσως κάποτε οι παππούδες μας περηφανεύονταν για το ελληνικό φιλότιμο σε αντίθεση με την ξενική ψυχρότητα. Αλλά αυτό ήταν παλιά, πολύ παλιά. Στη συνέχεια το φιλότιμο χάθηκε και τη θέση του πήρε η χοντροκομμένη ασέβεια, η ψευτομαγκιά κι ο ψευτοτσαμπουκάς, ενώ μέσα στη ψυχρότητά τους οι ξένοι οι «ξενέρωτοι» διαφύλαξαν μέσα στο μυαλό τους τι σημαίνει τουλάχιστον σεβασμός. Τι σημαίνει υπάρχουν ορισμένοι κανόνες για να μην ξευτιλίζομαι και να μην ξεφτιλίζω και τους άλλους. Οι ξενέρωτοι γνωρίζουν ότι ακόμα και τα μπουρδέλα πρέπει να έχουν κάποιους κανόνες.
Είναι τυχαίο που όλοι αυτή τη στιγμή εκτός συνόρων λένε πως αν αυτό που κάνουν στους Έλληνες είχε γίνει σε κάποιους άλλους λαούς θα είχε γίνει χαμός? Μήπως μόνο εμείς συνεχίζουμε να παραμυθιαζόμαστε για μια ανωτερότητα που ακόμα δεν έχουμε αποδείξει. Γιατί με το νου χορταίνει η κόρη με τον ύπνο η ακαμάτα...Το πιάσε ρε μεγάλε τούτα , τσίμπα κι αυτά και ρίχτα όπου γουστάρεις είναι ντόπια συνήθεια των ανθρώπων που θεωρούν πως τα έχουν όλα μπόλικα κι όταν λένε τη λέξη μπόλικα γελάνε ηλιθιωδώς για το πικάντικο υπονοούμενο. Όπως κάνουν όλοι οι αδύναμοι πνευματικά πληθυσμοί.
Πονηρούλικα , πικάντικα υπονοούμενα αντί θαρραλέας ελευθεροστομίας. Η υποκριτική σεμνοτυφία.
Χερίκωμα κάτω από το τραπέζι αντί για αγκάλιασμα μπροστά σ΄ολο το κόσμο.
Υποκριτικά ανθρωπάκια στο ζύγι της ζωής ....Μην τσαντίζεσαι. Σε αφορά όλο αυτό. Ήσουν ποτέ έτσι? Όχι? Τότε δεν έχεις πρόβλημα με όσο βρισίδι και να ρίξω. Ήσουν κάπως έτσι? Τότε έληξε ο χρόνος σου. Πρέπει κάποια στιγμή να πονέσουμε άγρια για να έχουμε ελπίδα να ξυπνήσουμε. Και πάλι δύσκολο το βρίσκω. Πρέπει να ταπεινωθούμε άγρια για να συνειδητοποιήσουμε ποιο είναι το αληθινό μας χάλι...
Δυστυχώς. Πρέπει.
Διπλά στην Ελλάδα των πελατών, των φτηνιάρικων ασμάτων, της φτηνιάρικης τέχνης, της φτηνιάρικης ενημέρωσης, της φτηνιάρικης παιδείας, της φτηνιάρικης αντίληψης για το κόσμο και τη ζωή γενικότερα, δίπλα στην Ελλάδα των στριμωγμένων στα βουλευτικά γραφεία, των αργόσχολων και άχρηστων συνδικαλιστών, των προδοτών, των δοσίλογων, των μαυραγοριτών, των ακατοίκητων εγκεφάλων γενικότερα από οτιδήποτε αξιόλογο και ουσιώδες,
Υπήρχε πάντα μια Ελλάδα που προσπαθούσε με όποιες δυνάμεις διέθετε να αποδείξει πως υπάρχει έδαφος για καλλιέργεια, πως υπάρχει ελπίδα για μια ανατροπή όλου αυτού του σάπιου κατεστημένου. Το προσπάθησαν πνευματικοί άνθρωποι, επιστήμονες, καλλιτέχνες που φώναξαν, μίλησαν, προσπάθησαν να ξυπνήσουν τα κοιμισμένα πνεύματα , πολλοί από αυτούς καταξιωμένοι περισσότερο εκτός συνόρων και αγνοημένοι από τη μεγαλύτερη μάζα των συμπατριωτών τους... Υπήρξαν απλοί άνθρωποι, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων αλλά σπουδαίοι, που μεγάλωσαν τα παιδιά τους με άλλα πρότυπα, που δίψασαν να αποκτήσουν περισσότερη γνώση μέσα στην γενική αποχαύνωση ή τουλάχιστον να κατορθώσουν να αποκτήσουν τα παιδιά τους αυτή τη γνώση.Αυτή η δεύτερη Ελλάδα όμως ήταν και είναι ολιγάριθμη. Διασκορπισμένη. Μακριά από κομματικά μαγαζάκια και συνδικαλιστικά καφενεία. Μακριά από προθαλάμους Υπουργείων. Άλλοι κατόρθωσαν να προσφέρουν μεγάλο έργο είτε πνευματικό είτε επιστημονικό ακόμα κι αν έμεινε στα συρτάρια της στείρας πολιτείας. Άλλοι πρόσφεραν έργο με το καθημερινό τους παράδειγμα, στη γειτονιά τους, στη δουλειά τους, στην οικογένειά τους στο μικρό τους περιβάλλον, όπου ξεχώρισαν για την αξιοπρέπεια, την αρετή τους τα χαρίσματά τους έστω κι αν ήταν απένταροι ή χτυπημένοι από τα βάσανα της ζωής. Οι άγνωστοι καθημερινοί ήρωες, οι άγνωστοι αλλά ωραίοι Έλληνες.
Δυστυχώς όμως οι δομές του κράτους, η νοοτροπία της εξουσίας, οι απαιτήσεις των πολιτών-πελατών κατόρθωσαν να φτιάξουν αυτό το κράτος τέρας, αυτή την αθλιότητα που είμαστε όλοι αναγκασμένοι να υποστούμε τις συνέπειες της. Αθώοι και ένοχοι βρίσκονται σε ένα τόπο που δεν προνόησε για τίποτα άλλο εκτός από το προσωρινό του βόλεμα. Παλάτια στην άμμο. Ενας άρρωστος οργανισμός που για πολλά χρόνια κάλυπτε την αρρώστια του με φτιασίδια ψεύτικα χωρίς να κάνει τίποτα για να γιατρευτεί από μέσα, να χτίσει τις προοπτικές για να ανταπεξέλθει τις δύσκολες ώρες, να φτιάξει τις ελάχιστες έστω δομές ώστε να πατήσει όταν θα κλονίζεται από τη παγκόσμια κρίση.
Φαγώθηκαν όλα. Κι όχι μόνο όσα υπήρχαν χτες ή σήμερα αλλά έχουμε πάρει και τις προκαταβολές από το μέλλον. Εχουμε φάει ακόμα κι αυτά που ακόμα δεν υπήρξαν. Λες και το κράτος είναι ένα παιχνίδι μιας χρήσης. Το παίζω όσο θέλω και μετά το πετάω. Λες κι οι κόποι, οι θυσίες, οι αγώνες όλων των προηγούμενων ήταν μια τούρτα για να τη καταβροχθίσουμε μονομιάς αδιαφορώντας παντελώς τι θα φάμε αύριο...
Δεν αγαπιούνται μεταξύ τους. Δεν έχουν καν εμπιστοσύνη ο ένας στο άλλον ακόμα και οι στενότεροι συνεργάτες. Εν δυνάμει απατεώνες και μπαμπέσηδες θεωρούν ο ένας τον άλλον. Οπως εν δυνάμει εχθρό μας μάθαμε να έχουμε τον διπλανό μας. Ύποπτο να μας την φέρει. Πονηρό κι αναξιόπιστο.
Κι όταν έχεις αποβάλλει όλα τα καλά στοιχεία από τη πολιτική ζωή του τόπου, όταν έχεις αφήσει τα συνδικαλιστικά όργανα να είναι κάποια ξεχαρβαλωμένα φερέφωνα του εργασιακού τοπίου, όταν έχεις κλείσει τα εργοστάσια παραγωγής, όταν έχεις αφήσει τη γη να ερημώσει, όταν έχεις ξεφτιλίσει τη παιδεία και τις τέχνες, όταν έχεις στερέψει από επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις, όταν έχεις μείνει χρεωμένος, μπατίρης ,αναξιόπιστος και ατάλαντος, ποια λύση μπορείς να βρεις για να βγεις από το αδιέξοδο?
Σ’αυτό ακριβώς το σημείο μένουμε αυτή τη στιγμή μετέωροι. Ποιος πολιτικός φορέας έχει τις γνώσεις, τη θέληση, την ικανότητα, και τον τρόπο να αλλάξει όλη αυτή τη σαπίλα, όχι στα λόγια, στη πράξη? Κι όποιος έχει απάντηση έτοιμη σ΄αυτή την ερώτηση σε όποια παράταξη και να ανήκει ας αναρωτηθεί. Έχει όντως την απάντηση ή εξακολουθεί να επιμένει σε κάποιο από τα παλιά παραμυθάκια που έχουν όλα εκτεθεί ανεπανόρθωτα είτε μας αρέσει είτε όχι?
ΠΗΓΗ: logia-starata.blogspot.com | Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ - ΜΕΡΟΣ 2ον | 13/ΙΑΝ/2012
Έτσι φαγώθηκαν τα λεφτά | 16/ΙΑΝ/2012
Του Γιώργου ΚράλογλουΣτην πολιτική θρασύτητα του ψεύδους και της απόκρυψης της αλήθειας, της διετίας 2009-2011, πρέπει να εντάξουμε, κατά την άποψή μου, και την μεθοδευμένη προσπάθεια να ερμηνευθεί η χρεοκοπία της χώρας μόνο ως συνέπεια του πελατειακού συστήματος που έστησε η 35ετής μεταπολίτευση για να καλυφθούν οι αιτίες που θεμελίωσαν και συντηρούν το αισχρό αυτό σύστημα μέχρι και σήμερα.
Οι αιτίες που έχουν ρίζες στην σύνθετη κομματική νοοτροπία του πασοκισμού, του νεοδημοκρατισμού και του αριστερισμού.
Του πασοκισμού της δεκαετίας του 1980, όπου τους κοινοτικούς πόρους της
τότε ΕΟΚ τούς χάριζαν στους αγρότες σαν «λεφτά του Παπαντρέα». Οι Μαυράκηδες της ΔΕΗ μπορούσαν να κάνουν «δώρο» στον εαυτό τους από το ταμείο της ΔΕΗ. Οι Πιπεργιάδες να αναλαμβάνουν ως ΓΕΝΟΠ την ΔΕΗ και να την κρατάνε γερά μέχρι σήμερα χαρίζοντας τζάμπα ρεύμα στους 35.000 εργαζόμενους. Οι Κοσκωτάδες να βαφτίζονται νέα τζάκια και να αγοράζουν ό,τι υπήρχε προς πώληση. Οι αφισοκολλητές και οι κλακαδόροι να βαφτίζονται βιομήχανοι και να αναλαμβάνουν τις κρατικές επιχειρήσεις, ενώ δεν γνώριζαν την διαφορά μεταξύ ίππου, γαϊδουριού και ιπποδύναμη... Οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ να ξεχνούν πρόστιμα και διώξεις γιατί ήταν παιδιά του λαού...Ο Νεοδημοκρατισμός ως συνεχιστής της γνωστής αλαζονείας της δεξιάς, ότι το κράτος είναι κατάκτησή μας και ιδιοκτησία μας και άρα δεν θα αφήσουμε να μας το πάρουν οι πασόκοι. Αλλά επειδή οι πασόκοι το κράτησαν μια 20ετία, το 2005 με το σύνθημα «αλλάζουμε το κράτος» το μεγαλώσαμε, το επεκτείναμε. Και μαζί του δυναμώσαμε κρατικές συντεχνίες μαζί με επαγγελματικές (φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, βυτιοφόρα, φαρμακοποιούς, συμβολαιογράφους και άλλους) για να φτιάξουμε ένα νέο κράτος πάνω στο κράτος του ΠΑΣΟΚ...
Ο αριστερισμός των Βορείων και Νοτίων Προαστίων με τις δεξιές τσέπες και τα επαγγέλματα όπου κατά κανόνα συναντάμε τους φοροφυγάδες (γιατροί, δικηγόροι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, μηχανικοί) αλλά ψηφίζουν κατά συνείδηση... ενάντια στην ολιγαρχία που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αφού εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον δεν υπάρχει το παντεσπάνι που κυνηγάει η ολιγαρχία...
Εκτός αν εννοούμε ολιγαρχία τους περίπου 300 μεσάζοντες, κρατικοδίαιτους και γνωστούς σε όλους μας απατεώνες (φίλους κομμάτων και κυβερνήσεων) που εμφανίζονται κατά καιρούς ως επενδυτές, «καμακώνουν» (γιατί δεν αγοράζουν) κάποια ψοφίμια της ελληνικής οικονομίας και στην συνέχεια αν δεν μπουν ολίγον φυλακή... (για τα μάτια του κόσμου) «μεταναστεύουν» στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στην Νέα Υόρκη για να επανέλθουν αργότερα (ίσως και μέσω δραχμής) άσπιλοι... και αμόλυντοι...
Αυτές οι νοοτροπίες που έχουν σχηματοποιηθεί αριστοτεχνικά έχουν μετασχηματίσει μεγάλο μέρος και της κοινωνίας που επεδίωξε να γίνει πελάτης των κομμάτων-φορέων της κάθε συγκεκριμένης νοοτροπίας, με ανταμοιβή τον διορισμό του στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα ή και την παρουσία του στην Βουλή, ως μέλος, αν μπορεί να «διδάξει» την νοοτροπία...
Η πρόσφατη οδική συμπεριφορά ενός εκ των θεμελιωτών του ΠΑΣΟΚ, του κ. Κ. Κουλούρη, και στη συνέχεια ο «πολιτισμένος» διάλογός του με την αποκάλυψη της νοοτροπίας και των «μηχανισμών» λειτουργίας του πασοκισμού, επιβεβαιώνει νομίζω τα όσα ισχυρίζομαι παραπάνω.
Οι υποθέσεις SIEMENS, υποβρυχίων, Βατοπεδίου, δύο ιδιωτικών Τραπεζών μαζί με τους πρωταγωνιστές των υποθέσεων αυτών και με τις αναφορές τόσο του κ. Γ. Παπανδρέου όσο και του κ. Κ. Καραμανλή σε διαπλεκόμενους, συμφέροντα και νταβατζήδες, δείχνει κατά τον πλέον λαμπρό τρόπο ότι πριν τα φαινόμενα αυτά υπήρξε μια νοοτροπία που με απόλυτη σκοπιμότητα προώθησαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης.
Αυτή την νοοτροπία προσπαθούν τώρα να καλύψουν με πολιτική απάτη. Αφετηρία ήταν το καθόλου συμπτωματικό σχόλιο του κ. Θ. Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε», που καλλιεργήθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες, από την αντιπολίτευση και μέσα ενημέρωσης για να βρεθεί μια αιτία εκτόνωσης του φορολογούμενου μισθωτού και συνταξιούχου που, ενώ προεκλογικά του είπαν «λεφτά υπάρχουν», μετεκλογικά άκουσε ότι δεν υπάρχουν ούτε τα δικά του λεφτά για την σύνταξη του και την περίθαλψή του...
Επέλεξαν λοιπόν ως εξήγηση μόνο τα περί πελατειακού κράτους κρύβοντας έτσι τον Πασοκισμό του «τσάμπα μάγκα». Τον Νεοδημοκρατισμό της αλαζονείας και του εγωισμού. Και τον Αριστερισμό του επαγγελματία αντιδραστικού χωρίς ευθύνες και συμμετοχή...
Πιστεύουν προφανώς ότι έχοντας ο ψηφοφόρος ως εξήγηση για την καταστροφή της χώρας το πελατειακό σύστημα που δήθεν ανήκει στο παρελθόν... μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητοι με την ίδια νοοτροπία.
Έτσι, άπαντες συμφωνούν στην διατήρηση του κρατικού τομέα ως έχει, χωρίς αλλαγές και μειώσεις. Άπαντες συμφωνούν ότι το μάρμαρο θα συνεχίσουν να το πληρώνουν όσοι ανήκουν στον εξαθλιωμένο πλέον ιδιωτικό τομέα. Και, τέλος, θεωρούν άπαντες ότι αυτό που πρέπει να τους απασχολεί είναι οι εκλογές και μόνο οι εκλογές.
Ίσως λοιπόν να μην ξαναδούμε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και την αριστερά, όπως ήταν παλιά.
Αλλά από τον πασοκισμό, τον νεοδημοκρατισμό και τον αριστερισμό δεν πρόκειται να γλιτώσουμε.
ΔΝΤ, eurogroup, κούρεμα, μνημόμιο ΙΙ, σωθήκαμε!!!