Θα απαντήσω σε όλα τα θέματά σου gavriil μαζί, γιατί μαζεύτηκαν πάρα πολλές σελίδες σε αυτό το θέμα, και ζαλίζομαι να απαντάω μία – μία. Τις διαβάζω όλες, και με την σειρά απαντάω, προσπαθώντας να κάνω ένα κείμενο για κάθε ενότητα και όχι επαναλήψεις. Ξέρω πως θα είναι δύσκολο στην παρακολούθηση το κείμενό μου, αλλά μου είναι αδύνατον να κάνω κάτι άλλο...
Θέτεις σαν επιχείρημα για τις επιθέσεις των ΗΠΑ την 11/09/01. Ναι, αλλά και πριν από αυτήν την ημέρα, το ίδιο έκαναν! Στην Γιουγκοσλαβία δεν είχε υπάρξει εκείνη η ημέρα ακόμα. Δηλαδή από το Πέρλ Χάρμπορ άρχισε το κακό; Αν είναι έτσι, τότε δεν θα έπρεπε να τελειώνει ένας πόλεμος πριν τον αφανισμό του ηττημένου... Επίσης η Ελλάδα ναι μεν δεν βοηθά την Τουρκία να αναπτυχθεί, αλλά σίγουρα δεν της επιτίθεται κιόλας για να προλάβει ενδεχόμενη επίθεση της Τουρκίας στο μέλλον (αυτό που πάνε να κάνουν τώρα οι ΗΠΑ θεωρητικά. Και λέω θεωρητικά, γιατί πρακτικά για το πετρέλαιο πάνε).
O Σημίτης στα επίσημα μέλη έδωσε πράσινο φως για την Γιουγκοσλαβία, όταν πλέον οι πιέσεις ήταν του στυλ ‘ή είστε φίλοι ή εχθροί μας’. Δηλαδή τι να κάνει; Να τους πει είμαστε εχθροί σας;
Ο Σαντάμ χτυπάει τους Κούρδους του Ιράκ. Τον βομβαρδίζετε. Τους γενοκτόνους Τούρκους γιατί όχι; Επειδή κάνουν όλα τα χατήρια στις ΗΠΑ, μήπως; Μήπως δηλαδή κάποιος είναι κακός μόνο όταν κάνει κακό σε κάποιον αλλά και δεν κάνει καλό σε εμάς; Οι Τούρκοι μάλιστα έχουν κάνει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (δεδικασμένα από το Διεθνές Δικαστήριο!!!) κατ εξακολούθισιν και δεν κουνιέται φύλλο. Και δεν αναφέρω καν τι έγινε παλιότερα Στον Πόντο, στην Αρμενία και Κύπρο! Αλλά αυτοί είναι καλά παιδιά, ή έστω όχι τόσο κακά. Να αναφέρω επίσης πως πριν από 1-2 χρόνια περίπου και ενώ το Ευρώ έχανε ραγδαία έδαφος πριν ακόμα βγει στην αγορά, ο Σαντάμ τσαντίστηκε με τις ΗΠΑ και απαιτούσε πλέον όλες του τις εισπράξεις από τα πετρέλαια σε Ευρώ. Την επόμενη μέρα το ευρώ ήταν 3 σεντς ψηλότερα. Μιλάμε για ΠΟΛΛΑ λεφτά!
Το να παραιτηθεί ο Σαντάμ είναι κάτι που δεν έπρεπε καν να το σκέφτονται οι άλλες χώρες, πόσο μάλιστα να το εκφράζουν. Δεν είναι δικαίωμα καμίας άλλης χώρας να ανακατευτεί στα εσωτερικά μιας άλλης. Αν οι κάτοικοι του Ιράκ δεν τον θέλουν, μπορούν να επαναστατήσουν. Το ίδιο έκαναν και οι Έλληνες πριν 180 χρόνια, αλλιώς και εσύ και εγώ και όλοι μας θα ήμασταν τώρα σκλάβοι.
Αν η ανησυχία είναι που πάνε τα λεφτά του Σαντάμ (και η απάντηση είναι όπλα), τότε πες μου από που αγοράζει τα όπλα που υπάρχουν στα στρατόπεδά του. Και επίσης είναι αμαρτία το να αγοράζει κανείς όπλα; Τότε οι ΗΠΑ είναι επίσης κακές, γιατί και τα περισσότερα έχουν, αλλά και τα παράγουν και τα πωλούν! Βεβαίως θα πεις πως είναι για αμυντικό, καλό σκοπό. Όμως η άμυνα ορίζεται ως η κίνηση για προστασία από μία επίθεση, και γίνεται στην έδρα του αμυνόμενου. Όταν περνάει στην έδρα του αρχικώς επιτιθέμενου είναι αντεπίθεση. Όταν τελειώσει η αψημαχία και μετά από λίγο καιρό ο αρχικώς αμυνόμενος εκδηλώσει εκ νέου επίθεση, τότε αυτή είναι επίθεση. Ούτε αντεπίθεση ούτε φυσικά άμυνα. Και ο Σαντάμ από το 91 δεν σας έχει επιτεθεί (που ούτε το 91 σας επιτέθηκε...)
Προσωπικά εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει για τα καμώματα των γιών του Σαντάμ (δεν ήξερα πως έχει παιδιά. Φανταζόμουν πως θα έχει πολλά παιδιά, αφού εκεί έχουν χαρέμια και όχι προφυλακτικά, αλλά ποτέ δεν το άκουσα). Πιθανώς να είναι όσο άσχημα και αποκρουστικά τα λες, αλλά αν είναι ΤΟΣΟ άσχημα, γιατί δεν κάνουν επανάσταση; Από όσα ακούω ο Σαντάμ είναι στον λαό του χειρότερος από ότι οι Τούρκοι στους Έλληνες. Οι Έλληνες όμως επαναστάτησαν... Γιατί όχι οι Ιρακινοί; Μήπως σας λένε και υπερβολές την κατάλληλη στιγμή για να δικαιολογήσετε τις κινήσεις τους αυτές; Βεβαίως το παράδειγμα του Χίτλερ είναι σωστό, γιατί οι Γερμανοί δεν του αντιτάχθηκαν, αλλά πολέμησαν μαζί του, ενώ αυτός βασάνιζε εκτός από Εβραίους και όλους τους φιλο-Εβραίους, ακόμα και αν αυτοί ήταν Γερμανοί. Όμως και αυτός ακόμα αρχικά φέρθηκε καλά στον λαό του, σε αντίθεση με όσα λες για τον Σαντάμ.
Η κυβέρνηση που λες πως θα εγκαταστήσετε στο Ιρακ είναι πέρα για πέρα επιστημονική φαντασία. Για να μην γράψω όσα θα ξαναγράψω στον titsaki απλά αναφέρω πως όπως κάτι τέτοιο ΔΕΝ έγινε, ΟΥΤΕ προβλέπεται να γίνει στην Γιουγκοσλαβία, έτσι και εδώ δεν θα κάνετε τίποτα παραπάνω από εκεί σε πολιτικό επίπεδο.
Αυτό που ενοχλεί τον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι η πρόοδος των ΗΠΑ. Αν ήταν έτσι, τότε θα υπήρχε το αντίστοιχο αίσθημα και με την Γερμανία. Όμως ακούω θαυμασμό για τα επιτεύγματα των Γερμανών (στην Ελλάδα) και αγανάκτηση με τις ΗΠΑ. Γιατί; Στην Ελλάδα και οι δύο μας φαίνονται έτη φωτός μπροστά. Με το σκεπτικό πως δεν δεχόμαστε κάποιος να είναι πολύ καλύτερος από εμάς θα έπρεπε να τους κατακρίνουμε και αυτούς τότε. Όμως οι κατηγορίες τελειώνουν στην Γερμανία του Χίτλερ, όχι του Σρέντερ. Οι ΗΠΑ προόδευσαν από την πτώση της ΕΣΣΔ και μετά περισσότερο από την Ευρώπη. Όμως, πόσοι πόλεμοι έγιναν στην Ευρώπη από το ’90 και πόσοι στην Αμερική; (για ηπείρους μιλάω). Η ΕΕ «υιοθέτησε» φτωχές χώρες (πρώην κομμουνιστικές). Ποιες είναι; Τσεχία (Τσεχοσλοβακία), Ανατολική Γερμανία (με αμεσότατο τρόπο και με αντιστοιχία νομίσματος 1-1!!!), Ουγγαρία, και αν δεις ποιες χώρες είναι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ θα δεις πολλές πρώην κομμουνιστικές. Όμως υπήρξαν πόλεμοι, και δύσκολα προοδεύεις αν έχεις πόλεμο στην περιοχή σου, εκτός αν προμηθεύεις όπλα, ή φέρετρα.
Οι πιλότοι που έπεσαν στους δίδυμους πύργους δεν κατέβηκαν από τα βουνά. Είχαν μόρφωση. Μόρφωση σημαίνει μαθαίνω, και αυτοί είχαν μάθει τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα (αγγλικά) πέραν της δικής τους, είχαν μάθει να πετούν αεροπλάνο, και αυτό απαιτεί γνώσεις φυσικής και μαθηματικών, οπότε κάτι ήξεραν και από αυτά. Άσε που έζησαν και στις ΗΠΑ για να μάθουν να πιλοτάρουν και έζησαν και στις ΗΠΑ κάποιο διάστημα, και σίγουρα τα ταξίδια σου αυξάνουν την κουλτούρα. Ουδεμία σχέση έχει με έναν εντελώς αγράμματο Παλαιστίνιο που έδεσε πάνω του μια βόμβα που του δώσανε.
Αν μπορούσα να δωρίσω τον στρατό είτε στον Σημίτη, είτε στον Σαντάμ, θα τον δώριζα στον Σημίτη φυσικά, αφού είναι η χώρα μου. Αν ήταν να το δωρίσω στον Σαντάμ ή στην Τουρκία θα τον δώριζα στον Σαντάμ χωρίς επιφύλαξη, αφού οι Τούρκοι εμένα θα σκοτώσουν με τον στρατό αυτό. Αν όμως ήταν να τον δωρίσω στην Ουγγαρία ή στις ΗΠΑ θα τον χάριζα στην Ουγγαρία γιατί δεν θα τον χρησιμοποιούσε.
Στα αυτοκινητιστικά τώρα. Το Χόντα μπορεί να κατασκευάζεται στις ΗΠΑ, αλλά είναι γιαπωνέζικο αμάξι! Όπως η Μερσεντές Μ-Κλάς που επίσης κατασκευάζεται στις ΗΠΑ στην Ελλάδα πωλείται ως γερμανικό. Δηλαδή όταν πας σε ιταλικό ρεστοράν, τα μαγειρεύουν στην Ιταλία και σου τα στέλνουν με κούριερ; Ή πιο εύστοχα όπως είπε ο hrdoukas, η coca cola είναι ελληνικό ποτό, αφού φτιάχνεται στον Βόλο;
Το πως οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες και αυτός είναι λόγος για μεγαλύτερα αυτοκίνητα δεν είναι τόσο σπουδαίος... Το ταπεινό μου SEAT Ibiza 1000 κυβικά με πήγε Ελλάδα – Γερμανία, κάνοντας εκείνη την φορά 12.000 χιλιόμετρα από την 1η Οκτωβρίου μέχρι την 12η Δεκεμβρίου. 73 ημέρες, 12.000 χιλιόμετρα. Μέσος όρος 164 χιλιόμετρα την ημέρα. ΚΑΘΕ Σαββατοκύριακο πήγαινα Φρανκφούρτη – Λουγκάνο, μια απόσταση περί τα 650 χιλιόμετρα. Αυτά τα έκανα με υψηλές ταχύτητες (5,5 ώρες, άρα μέση ωριαία ταχύτητα 118 χιλιόμετρα την ώρα). Αυτά τα έκανα πάντα με λιγότερο από ένα ρεζερβουάρ, (χωρητικότητα 45 λίτρα στο Ibiza, συνήθως ξόδευα 40). Κατανάλωση 6,15 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα! Ποτέ μα ποτέ δεν ένιωσα πως μου έλειψε κάτι. Φυσικά δεν θα με χάλαγε κάτι παραπάνω, αλλά δεν μου έλειψε τίποτα.
Κάτι άλλο. Πόλεις έχετε. Μποτιλιαρίσματα έχετε. Πόσα αυτοκίνητα πόλης έχετε (ποσοστό επί του συνόλου) στα αστικά κέντρα;
Για το αν τα αυτοκίνητά σας είναι ενεργοβόρα ή όχι βασικό λόγο έχει το βάρος. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής η κινητική ενέργεια είναι το μισό γινόμενο του ΒΑΡΟΥΣ επί το τετράγωνο της ταχύτητας. Για τον ίδιο τρόπο χρήσης (κοινή ταχύτητα) τον λόγο τον έχει το βάρος. Σε εσάς είναι μεγαλύτερο. Και ως γνωστόν η κινητική ενέργεια έρχεται από μετατροπή της χημικής ενέργειας της βενζίνης.
Η Μ5 είναι μεν σπορ, αλλά λιμουζίνα. Επίσης όπως είπα κυκλοφορούν λίγες στην Ευρώπη (αναλογικά με τα υπόλοιπα αυτοκίνητα). Δεν είναι κάτι το αντιπρωσοπευτικό.
Οι Ford και OPEL πωλούν στις ΗΠΑ τα αυτοκίνητα 1.2 και 1.4 λίτρων που έχουν; Και αν ναι σε τι ποσοστό επί του συνόλου;
Το σχολείο στο οποίο πήγα είναι το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος (Αγίας Παρασκευής, Pierce College) όπου τελείωσα γυμνάσιο και λύκειο.
Πέρα από τα καλά πράγματα τα οποία θυμίζει η Ελλάδα σε έναν κάτοικο των ΗΠΑ έρχονται κάθε χρόνο ταξιδιωτικές οδηγίες από το Department of State οι οποίες λένε για τρομοκρατία, την στιγμή που δεν σκοτώθηκε ποτέ τουρίστας από την τρομοκρατία εδώ. Είναι λάθος αυτά; Επίσης ακούμε για μισθωμένες διαφημίσεις σε εφημερίδες που θάβουν την Ελλάδα. Ισχύουν αυτά ή όχι;
Να τελειώσω λέγοντας πως από όλες τις δημοσιεύσεις που διάβασα μου δόθηκε η εντύπωση πως είσαι από τους ελάχιστους που διαβάζει και τις δύο πλευρές. Αυτό όχι γιατί το λές και το παραλές, αλλά γιατί αυτό βγαίνει από τα συμπεράσματα. Πολλοί μου φάνηκαν προκατειλημμένοι στο να ακούσουν την (από πηγή ΗΠΑ) είδηση παρακάτω από κάποιο σημείο (στυλ ‘ώχου μωρέ, πάλι τα ίδια λένε οι Αμερικάνοι’). Αντίθετα εσύ μου δίνεις την εντύπωση πως δεν διαβάζεις καθημερινά την ελληνική επικαιρότητα μεν, αλλά όταν το κάνεις, το κάνεις με προσοχή και ως το τέλος. Αυτό δεν σημαίνει πως συμφωνώ μαζί σου (σε αρκετά σημεία), αντιθέτως τείνω να συμφωνήσω με τους άλλους, εκτός από το ύφος που λέγονται τα πράγματα. Από την άλλη, θα ήθελα να ζήσω στις ΗΠΑ. Όχι την υπόλοιπη ζωή μου, δεν πιστεύω πως θα αλλάξω την Ελλάδα, παρόλα τα αρκετά στραβά της, αλλά θα ήθελα να εργαστώ εκεί κάμποσο καιρό (κάποια χρόνια, όχι όμως πολλά) και να δω και ο ίδιος την ζωή εκεί από μέσα. Αλήθεια είναι πως μετά από την διαμονή μου σε ευρωπαϊκές χώρες είδα πως δεν ήταν όλα όπως νόμιζα (όμως ούτε αντίθετα ήταν), και απέκτησα μια άλλη οπτική γωνία, ευρύτερη. Έτσι θα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο και με τις ΗΠΑ. Δυστυχώς ένας φίλος μου ήταν εκεί (Washington DC) 2 χρόνια και ενώ με προσκάλεσε πολλές φορές για να πάω να μείνω αρκετό καιρό (μέχρι μήνα και μόνο εισιτήριο θα πλήρωνα ουσιαστικά) δεν τα κατάφερα λόγω εξετάσεων που είχα όταν αυτός δεν είχε... Θα ήταν μια πρώτη γεύση, δυστυχώς δεν πέτυχε... Ελπίζω στο μέλλον να την έχω αυτήν την ευκαιρία κάπως, γιατί πάντοτε προτιμούσα να δοκιμάσω και να έχω άδικο, παρά να μην δοκιμάσω και ας έχω δίκιο.