-
kαλο ταξιδι κ τα συλληπητηρια μου στην οικογενεια του...
-
ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΠΟΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ...
....ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΑΝ ΘΕΑΤΗΣ,
.... ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΡΑΠΤΑ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Ε.Δ (ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΑΓΩΝΑ,ΝΑ ΕΧΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 'ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΑΡΑΣ' ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΑΝΕΙΣΕ Ο ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΖΑΚΑΣ),
... ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ 'SOT SERVICE'( βλεπε ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΙΑΚΑΣ),
.....ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΔΗΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ 'ΟΡΜΥΛΙΑ', ΣΤΑ 'ΣΗΜΑΝΤΡΑ', ΤΟ 'ΜΕΤΑΓΓΙΤΣΙ' ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ.....(ακομα τρεμω και γελαω ταυτοχρονα!)ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΝΑ.
ΙΣΩΣ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ever!...ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ....
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ 'ΓΕΜΟ'....
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ. -
Και ένα μικρό παράπονο, που ευγενικά αποτίνετε στον φίλο Λορη. Το ήξερες μα ξέχασες να μας ενημερώσεις….
Και εξηγούμε:
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ, φίλος καλός. Συνεργαστήκαμε αγωνιστικά, σε τεχνικά θέματα, από το 70+, όταν οι σχέσεις μου με την τότε Datsun, και συγκεκριμένα με τον μετέπειτα διευθυντή ανταλλακτικών Σπύρο, ήταν πολλές και άριστες.
Σε αρκετά δοκιμαστικά, (που τότε γινόντουσαν κατά κόρον), συναντιόμαστε, ΑΥΤΟΣ με την ομάδα του, και εγώ με την δικιά μου. Με μια ‘βόλτα’…. που μου έκανε, μια φορά και μόνον, κατάφερε να με πείσει, ότι δεν ήταν μόνον και τύχη τα αποτελέσματα του, μα η έμπειρη ‘τρέλα’ του, επάνω στο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο καταλάβαινε, ποιος είναι αφεντικό!!!!!.... και έσπευδε να τον υπακούει….. Πολλές φόρες των πονούσαν οι καρποί των χεριών του, και όταν το έπαιρνα χαμπάρι, έσπευδα να του κάνω λίγο μασάζ. Τιμή μου να τον ακουμπώ.
Μετέπειτα και για πολλά χρόνια, και όταν αυτός ενεπλάκει στην οικογένεια της Alfa Romeo, είχαμε μεγάλη συνεργασία και για πολλά χρόνια. Αυτό που έλεγε αυτό εννοούσε και αυτό έκανε. Σε έμενα τουλάχιστον, δεν σήκωσε ποτέ την φωνή του, και δεν ήταν ποτέ εριστικός, σου άφηνε την χαρά να τον πλησιάσεις. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, γιατί το μόνο που δεν ανεχόταν ήταν οι πιέσεις…….«ΘΕΛΗΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.»
Σου εύχομαι ολόψυχα φίλε, ποτέ να μην καταλάβεις αυτά που θα γράψω παρακάτω…..
Μετά από τρις ‘εντατικές’ που δεν γνώριζε κανένας αν θα της προσπεράσω…… δυο από καρδιά, και μια από εγκαύματα 3 – 4 βαθμού, (δεν με γνώρισε η μάνα μου και ο μεγάλος αδελφός μου!!!.), μόνον οι πράσινες μπλούζες των ανθρώπων που με αγαπούσαν μου έδιναν κουράγιο. Το σφίξιμο του χεριού μου από αυτούς, με άφηνε ευχαρίστα στα χέρια των γιατρών. Και μπορεί οι δυο κολοσσοί, ΙΩΑΝΝΟΒΙΤΣ (στην φωτιά) και ΠΑΤΑΚΟΣ (στην καρδιά) να έκαναν σωστά την δουλειά τους, μα είχαν απέναντι τους έναν πνευματικά δυνατό άνθρωπο, και αποφασισμένο να βρει την έξοδο όρθιος. Δύναμη που αντλούσα από την δύναμη αυτών που με αγαπούσαν…… ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΩ.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ και είμαι πληγωμένος, που δεν πήγα να του δώσω την όποια δύναμη και κουράγιο, χρειάζεται ο καθένας μας, στο κρεβάτι του πόνου….
Ευχαριστώ
ΑΝΤΩΝΗΣ. -
Ο χρήστης antonis-team έγραψε:
Και ένα μικρό παράπονο, που ευγενικά αποτίνετε στον φίλο Λορη. Το ήξερες μα ξέχασες να μας ενημερώσεις….
Και εξηγούμε:
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ, φίλος καλός. Συνεργαστήκαμε αγωνιστικά, σε τεχνικά θέματα, από το 70+, όταν οι σχέσεις μου με την τότε Datsun, και συγκεκριμένα με τον μετέπειτα διευθυντή ανταλλακτικών Σπύρο, ήταν πολλές και άριστες.
Σε αρκετά δοκιμαστικά, (που τότε γινόντουσαν κατά κόρον), συναντιόμαστε, ΑΥΤΟΣ με την ομάδα του, και εγώ με την δικιά μου. Με μια ‘βόλτα’…. που μου έκανε, μια φορά και μόνον, κατάφερε να με πείσει, ότι δεν ήταν μόνον και τύχη τα αποτελέσματα του, μα η έμπειρη ‘τρέλα’ του, επάνω στο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο καταλάβαινε, ποιος είναι αφεντικό!!!!!.... και έσπευδε να τον υπακούει….. Πολλές φόρες των πονούσαν οι καρποί των χεριών του, και όταν το έπαιρνα χαμπάρι, έσπευδα να του κάνω λίγο μασάζ. Τιμή μου να τον ακουμπώ.
Μετέπειτα και για πολλά χρόνια, και όταν αυτός ενεπλάκει στην οικογένεια της Alfa Romeo, είχαμε μεγάλη συνεργασία και για πολλά χρόνια. Αυτό που έλεγε αυτό εννοούσε και αυτό έκανε. Σε έμενα τουλάχιστον, δεν σήκωσε ποτέ την φωνή του, και δεν ήταν ποτέ εριστικός, σου άφηνε την χαρά να τον πλησιάσεις. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, γιατί το μόνο που δεν ανεχόταν ήταν οι πιέσεις…….«ΘΕΛΗΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΓΙΩΡΓΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.»
Σου εύχομαι ολόψυχα φίλε, ποτέ να μην καταλάβεις αυτά που θα γράψω παρακάτω…..
Μετά από τρις ‘εντατικές’ που δεν γνώριζε κανένας αν θα της προσπεράσω…… δυο από καρδιά, και μια από εγκαύματα 3 – 4 βαθμού, (δεν με γνώρισε η μάνα μου και ο μεγάλος αδελφός μου!!!.), μόνον οι πράσινες μπλούζες των ανθρώπων που με αγαπούσαν μου έδιναν κουράγιο. Το σφίξιμο του χεριού μου από αυτούς, με άφηνε ευχαρίστα στα χέρια των γιατρών. Και μπορεί οι δυο κολοσσοί, ΙΩΑΝΝΟΒΙΤΣ (στην φωτιά) και ΠΑΤΑΚΟΣ (στην καρδιά) να έκαναν σωστά την δουλειά τους, μα είχαν απέναντι τους έναν πνευματικά δυνατό άνθρωπο, και αποφασισμένο να βρει την έξοδο όρθιος. Δύναμη που αντλούσα από την δύναμη αυτών που με αγαπούσαν…… ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΩ.
ΔΕΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ και είμαι πληγωμένος, που δεν πήγα να του δώσω την όποια δύναμη και κουράγιο, χρειάζεται ο καθένας μας, στο κρεβάτι του πόνου….
Ευχαριστώ
ΑΝΤΩΝΗΣ.ΑΝΤΩΝΗ,
ΤΙ,ΣΤΟ ΚΑΛΟ, ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ?
ΟΤΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΕΥΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ?
ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ?
ΕΛΕΟΣ !!!!!'EL-EM'
Y.Γ. ΜΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
-
Αρε πατερα, ηρθαν πανω να σου κανουν παρεα ολοι οσοι γουσταρες να βλεπεις με εμενα πιτσιρικι τοτε να κουτρουβαλανε τα βουνα.
Ας ειναι καλα εκει πανω ολοι τους.
Δεν νικιεται αυτος ο αγωνας ρε γαμωτο..
Κουραγιο κ δυναμη στην οικογενεια του μεγαλου αυτου ανθρωπου.Δεν εχω λογια.
-
Υπέροχο αφιέρωμα του Νικόλα Ζαλμά για το μοναδικό Γ.Μοσχού :
http://www.e-go.gr/wmotors/articles.asp ... id=6892005
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΥΣ