Αυτό ήταν το ερώτημα που απηύθυνε η ασφαλιστική εταιρεία ΕΟΣ, με επιστολή της στις 9/12/2005 στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ζητώντας να μάθει τι ισχύει στην ελληνική νομοθεσία.
Υπουργείο Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκή Επιτροπή – της οποίας ζητήθηκε η συνδρομή – θεωρούν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 1 της 2ης οδηγίας για την ασφάλιση αυτοκινήτων, το οποίο ορίζει ότι η ασφάλιση αστικής ευθύνης καλύπτει τόσο τις υλικές ζημιές όσο και τις σωματικές βλάβες, το θύμα – συγγενής πρέπει να αποζημιωθεί για τις υλικές ζημιές που υπέστη.
Η ΕΑΕΕ (Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος), στην οποία κοινοποιήθηκε η απάντηση, από την άλλη, δια της Νομικής Υπηρεσίας και της επικεφαλής της, κας Εύας Βαρουχάκη, υποστηρίζει ότι «τόσο η διατύπωση των διατάξεων της ελληνικής νομοθεσίας, όσο και η αναφερόμενη σε αυτές νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων δεν δημιουργούν αμφιβολία ως προς την έκταση της κάλυψης της αστικής ευθύνης του οδηγού, κυρίου, κατόχου και του υπεύθυνου του ασφαλισμένου αυτοκινήτου, έναντι των μελλών της οικογένειας αυτών, περιοριζόμενης στην ευθύνη από θάνατο ή σωματικές βλάβες και όχι από ζημιές σε πράγματα». Η νομοθετική αυτή ρύθμιση, όπως αναφέρεται σχετικά, «εξηγείται από το φόβο του νομοθέτη για “συμπαικτικά ατυχήματα” μεταξύ συγγενών, που αφορούν μόνο ζημιές πράγματων, αφού κατά κανόνα τέτοια συμπεριφορά αποκλείεται σε περίπτωση σωματικών κακώσεων και ακόμη περισσότερο σε περίπτωση θανατώσεως».
Πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις που τέτοιου είδους υποθέσεις έφτασαν στα ελληνικά δικαστήρια αποφασίστηκε ότι το θύμα – συγγενής δεν πρέπει να αποζημιωθεί για τις υλικές ζημιές αλλά μόνο για σωματικές βλάβες ή ακόμη χειρότερα θάνατο, και αυτό για το φόβο μήπως η ζημιά ήταν “στημένη”.
Από τη στιγμή που οι αρμόδιοι φορείς ερμηνεύουν διαφορετικά το νόμο, είναι στην επιλογή τόσο της συγκεκριμένης ασφαλιστικής όσο και όποιας άλλης αντιμετωπίσει ανάλογες περιπτώσεις να επιλέξει ποια ερμηνεία τελικά θα εφαρμόσει. Η μία πιθανότητα είναι, βάσει της ερμηνείας της ΕΑΕΕ, να μην αποζημιώσει την παθούσα.
Που θέλουμε να καταλήξουμε; Εδώ πρόκειται όχι μόνο για διαφορετική ερμηνεία, αλλά και για διαφορετική νοοτροπία, η οποία μεταφέρεται και επηρεάζει και τη νομοθεσία. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία έχει μια πιο θετική θεώρηση για τα πράγματα. Εκκινεί από το σκεπτικό ότι τα μέλη της οικογένειας είναι μια ευάλωτη κατηγορία δυνητικών θυμάτων, σε περίπτωση ατυχημάτων με αυτοκίνητο, και πρέπει να προστατευτούν. Η ελληνική νομοθεσία, από την άλλη, πιο καχύποπτη, ξεκινά από τη βάση ότι μπορεί και να κρύβεται δόλος πίσω από ένα ατύχημα που προκλήθηκε μεταξύ συγγενών..
Δήμητρα Καζάντζα - Ασφαλιστική Αγορά, Ιανουάριος 2007
http://www.seatnet.gr/forum/viewtopic.php?f=25&t=2014
