Όσο εσείς ήσαστε στα βουνά εγώ με δύο Βασίληδες (Vasilios και ΒΑΣΙΛΗΣ) και τρία ιταλικά αυτοκίνητα (147, Sprint και Lancia Y) γυρνάγαμε στα σχεδόν άδεια Μέγαρα χθες από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Μας έκανα παρέα καναδυό Ραλάκια, ένα Άστρα τούρμπο (το γνωστό με τη φτερούγα) ένα Ιμπρέζα WRX και μία M3.
Εγώ πρέπει να έκανα περί τους 50-60 γύρους συνολικά με τις δύο Άλφα και σήμερα πονάω, όχι από την οδήγηση αλλά από τη διαδικασία αλλαγής ελαστικών (τα Α032 της Alfasud ταιριάζουν και στη Sprint) αλλά το φχαριστήθηκα. Η Sprint γίνεται διαβήτης με τα 032 και ο ήχος του μπόξερ είναι φανταστικός και ο Βασίλης πείστηκε τελικά μετά από τρία χρόνια ότι η 147 είναι πραγματική Άλφα.
Το μόνο μελανό σημείο ήταν τα πεντάλ της Sprint (Sparco), τα οποία επεδή είναι πολύ κοντά μεταξύ τους και λόγω του σχήματος εκείνου του γκαζιού ('γάμμα') έκαναν σχεδόν αδύνατο το να πατήσεις φρένο χωρίς να πατήσεις μαζί και το γκάζι (μύτη-τακούνι με το στανιό δηλαδή ) πράγμα που αν μη τι άλλο με κατατρόμαξε. Τελικά κατάφερα να πατάω μόνο το φρένο αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι δεν έκανα καμμιά καρφωτή αλλαγή χωρίς συμπλέκτη. Πάντως η Sprint βγήκε αλώβητη από την ταλαιπωρία των Μεγάρων, όπως και όλα τα αυτοκίνητα άλλωστε.
Το ύψιλον στο οποίο συνοδήγησα μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Ιταλικό στήσιμο, εύηχος κινητήρας με νεύρο, καλά φρένα αλλά και πολύ μακριές σχέσεις (έβγαζε όλη την ευθεία με 3η ). Η άλλη Λάντσια του ΒΑΣΙΛΗ, η καλή, ήταν αδιάθετη χθες οπότε θα πρέπει να περιμένω το επόμενο TD για να δω πώς πάει σε πίστα.
Α, για πρώτη φορά άκουσα και κινητήρα M3 να δουλεύει όπως του αρμόζει και αναφώνησα: 'VTEC? Don't know this word!' ως γνήσιος AMEROLYPTOS.
Και τέλος, διασκεδάσαμε πάρα πολύ με μια παρέα που μπήκε στην πίστα με ένα Λάντα Σαμάρα, το οποίο μας έδειξε τι θα πει 'ορατή στρέβλωση αμαξώματος'. Μπράβο στον οδηγό του πάντως, που πήγαινε πάρα πολύ καλά με ένα εντελώς ακατάλληλο αυτοκίνητο.