Ημουν στην εθνικη Αθηνων - Λαμιας και κατεβαινα προς Πειραια οταν ενα 3008 εμφανιστηκε ξαφνικα και απειλητικα πισω μου γεμιζωντας μου τον κεντρικο καθρεφτη με την παρουσια του,
παρολο το αρχικο σοκ καταφερα να διατηρησω την ψυχραιμια μου και εσφιξα το τιμονι οσο πιο πολυ μπορουσα και με τα δυο μου χερια για να μην χασω τον ελεγχο του αυτοκινητου,
εριξα μια ματια ακομα στον καθρεφτη για να σιγουρευτω οτι αυτο το εξαμβλωμα που ειδα δεν ανηκει στην σφαιρα της φαντασιας μου και πραγματι κυκλοφορει ετσι ελευθερο στους δρομους σπερνωντας τον τρομο και τον πανικο στα μικρα παιδια , προκαλωντας αποβολες στις εγκύους,κοβωντας το γαλα στις θηλαζουσες , δημιουργωντας ψυχολογικα προβληματα στον υπολοιπο πληθυσμο και κανωντας τους γερους να παρακαλανε να τους παρει ο χαρος μια ωρα αρχητερα, μοναδικη εξαιρεση οι γεροι που πασχουν απο βαριας μορφης αλτσχαιμερ και μεσα σε λιγα λεπτα θα εχουν ξεχασει το κακο που τους βρηκε αντικρυζωντας το 3008.
Οπλιστικα με οτι αποθεματα ψυχικου σθενους ειχα και κοιταξα....
τωρα πια δεν ειχα καμια αμφιβολια.... αυτο το τερατουργημα που ηταν πισω μου και εμφανιζωταν στον καθρεφτη του οχηματος μου ηταν περα για περα αληθινο........αρχισε να με λουζει κρυος ιδρωτας και αμεσως ενιωσα να με κατακλιζει η αδρεναλινη που απελευθερωνε ο οργανισμος μου οντας σε συγχυση και φοβο απο την παρουσια του σατανα μερικα μετρα πισω μου.
Ναι ειναι αληθινο σκεφτηκα απο μεσα μου και εριξα αλλη μια δειλη και φοβισμενη ματια προς το μερος του εστιαζωντας στην ανεκδιηγητη μασκα που προικισε το δημιουργημα του ο δρ.Φρανκενσταιν σχεδιαστης της peugeot ο οποιος ειμαι σιγουρος οτι οταν ειδε το πρωτο οχημα να περναει απο την γραμμη παραγωγης της εταιριας αρχισε και φωναζεi ' IT'S ALIVE, IT'S ALIVE ! ' εχωντας διπλα του τον πιστο του υπηρετη ΄Ιγκορ.Αυτο ηταν , ενας κομπος αρχισε να ανεβαινει στον λαιμο μου και να με πνιγει,ενα βαρος να καθεται στο στομαχι μου και το στομα μου να ξεραινεται,
τα ματια μου αρχισανε να τσουζουν και να καινε , οι παλμοι μου να ανεβαινουν σε τρομακτικο αριθμο κανωντας την καρδια μου να χτυπαει τοσο δυνατα που ηταν θεμα δευτερολεπτων να παθω ανακοπη.
Στο μυαλο μου πλεον υπηρχε μονο η σκεψη της φυγης και αυτη με εκανε να κατεβασω ταχυτητα και να βυθισω το γκαζι στο πατωμα ουτως ωστε να γλυτωσω απο αυτο το βδέλυγμα , ετσι και εκανα κατεβασα σε 4η και πατωντας γκαζι αρχισα να τρεχω οσο πιο πολυ μπορουσα , ετρεχα διχως αυριο που λενε χωρις να φοβηθω τα πολλα χιλιομετρα που ειχα αναπτυξει μιας και το αισθημα της αυτοσυντηρισης με ωθουσε να παω ολο και πιο γρηγορα ολο και πιο μακρια ,ουτως η αλλως το μονο κακο που θα μπορουσε να μου συμβει εξ'αιτιας της ταχυτητας ηταν ο θανατος ,ο οποιος ομως εκεινη την ωρα φανταζε ως λυτρωση μπροστα στην φρικη του 3008.
Βγηκα πανικοβλητος απο την εθνικη στην πρωτη εξοδο και μολις σιγουρευτηκα οτι δεν με ακολουθησε σταματησα για να συνελθω, με τα χιλα ζορια και με τον τρομο ζωγραφισμενο στο προσωπο μου εφτασα στο σπιτι μου οπου και διπλοκλειδωσα την πορτα για να σιγουρεψω οτι ειμαι ασφαλης απο το θηριο.
Εκ'τοτε εκανα τρομερες προσπαθειες να σβησω αυτη την τρομακτικη εμπειρια απο το μυαλο μου ,σταματησα να τρωω,ο υπνος μου περιοριστηκε σε 1-2 ωρες την ημερα ,ξανακυλησα στο αλκοολ, αρχισα παλι το τσιγαρο και εκανα αρκετες φορες χρηση ναρκωτικων ,ολα αυτα με βοηθησανε αλλα την λυση την εδωσε ο ψυχιατρος δινωντας μου γενεες δοσεις απο αντικαταθλιπτικο Προζακ.
Αν και αυτο ηταν μια πραγματικα φρικτη εμπειρια μπορω να πω οτι τωρα πλεον ειμαι καλα και εχω ξεπερασει το προβλημα που μου δημιουργησε το 3008