Από πλευράς σπουδών τα πράγματα είναι πιο καθαρά: θα κερδίσεις πηγαίνοντας στο εξωτερικό τόσο σε επίπεδο επιστημονικών γνώσεων (πηγαίνεις σε μια χώρα επιστημονικά πολύ πιο ανεπτυγμένη από την Ελλάδα, την Γερμανία) αλλά και γενικότερα θα αποκτήσεις εμπειρίες και θα δεις έναν διαφορετικό τρόπο να γίνονται τα πράγματα. Προσωπικά πάντα συμβουλεύω τους φοιτητές μου να πάνε στο εξωτερικό έστω και για 1-2 χρόνια (για ένα Μάστερ που λέει ο λόγος εξαιτίας των παραπάνω).
Αργότερα (εργασία, ζωή) θέλει περισσότερη σκέψη. Από πλευράς εργασίας νομίζω επίσης είναι προτιμότερο το εξωτερικό διότι έχεις περισσότερες ευκαιρίες να κάνεις κάτι ουσιαστικό και δημιουργικό. Τώρα όσον αφορά την «ζωή», εδώ υπάρχουν πολλές απόψεις: κατ’ αρχή και η εργασία είναι μέρος της ζωής, κατά την άποψή μου σημαντικό, πιο σημαντικό από το «να βγαίνουμε με τους φίλους για μπαρότσαρκες» και τις διάφορες 'παρεϊστικες' δραστηριότητες (γενικά αυτό το 'παρεϊστικο' στυλ είναι συνυπεύθυνο για πολλά δεινά στην χώρα μαζί με τις συντεχνίες, τους κουμπάρους, τα δικά μας παιδιά κλπ ή για να είμαι πιο ακριβής αυτό που φταίει είναι πως δεν υπάρχει αίσθηση του μέτρου, που σταματάνε οι παρέες και αρχίζει η αξιοκρατία...) Επίσης η γενικότερη οργάνωση σε κρατικό - κοινωνικό επίπεδο συμβάλλει στην ποιότητα ζωής και εδώ επίσης υπερέχει το εξωτερικό (μιλάμε κυρίως για Δ, Κ, Β Ευρώπη και Β. Αμερική και όχι γενικά οπουδήποτε στο εξωτερικό). Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, υπάρχει διάχυτη η γνώμη μεταξύ των Ελλήνων ότι η Ελλάδα είναι καλύτερη, οι άνθρωποι είναι πιο ζεστοί, πιο αυθόρμητοι και οι σχέσεις πιο στενές. Από την πείρα μου διαβίωσης 15 ετών στο εξωτερικό (στις χώρες που προανέφερα) δεν θα το επιβεβαιώσω αυτό αλλά ούτε και θα το διαψεύσω, εξαρτάται από τα άτομα και δεν είναι εύκολο να βγουν γενικά συμπεράσματα (έχω κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τα εθνικά χαρακτηριστικά λαών). Επίσης συχνά στην Ελλάδα ο αυθορμητισμός συγχέεται με την αγένεια (και την κατάσταση 'χύμα') ενώ όχι σπάνια υπάρχει μια επίπλαστη φιλικότητα (η οποία βέβαια στα δύσκολα εξανεμίζεται...αυτό το παρατήρησα και στις ΗΠΑ.)
Κατά τη γνώμη μου η έννοια Ελλάδα σήμερα περιλαμβάνει 3 στοιχεία: την παράδοση και τον πολιτισμό, (όλοι θαυμάζουμε τους αρχαίους και περηφανευόμαστε αλλά αμφιβάλω εάν οι αρχαίοι θα ήταν περήφανοι για εμάς...), το φυσικό περιβάλλον (για όσο ακόμη κρατήσει...) και τους κατοίκους που ζούμε εδώ. Τα δύο πρώτα αξίζουν, το τρίτο έχει προβληματική νοοτροπία. Θα ήθελα τα παιδιά μου (εάν αποκτήσω ποτέ) να μεγαλώσουν στην Ελλάδα (μέχρι και πρώτο πτυχίο) για να είναι φορείς του πρώτου, να χαρούν το δεύτερο αλλά να ξεφύγουν από το τρίτο (και ένας καλός τρόπος είναι να πάνε για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και αργότερα ό,τι επιλέξουν). Σήμερα η Ελλάδα αξίζει ως τόπος διακοπών (αν δεν πέσεις σε κατσικοκλέφτες αετονύχηδες) και ως τόπος πνευματικότητας (το δεύτερο για όσους ενδιαφέρονται, πχ Άγιο Όρος). Από πλευράς επιστήμης, τέχνης κλπ μόνο διάφορες «νησίδες» υπάρχουν…Ευχαριστώ, ΙΠΖ
http://ipzoisscience.googlepages.com/home' target='_blank' target='_blank' target='_blank' target='_blank' target='_blank
379i07pc]