Αυτή τη φορά βρέθηκα στο νομό Αργολίδας και συγκεκριμένα στο Τολό στο οποίο συνειδητοποίησα πως είχα να πάω σχεδόν 15 χρόνια. Σχεδόν πάντα το απέφευγα τόσο μόνος όσο και με παρέα λόγω του αμιγώς τουριστικού χαρακτήρα του. Βέβαια κάθε τόπος πάντα έχει κάτι να προσφέρει ειδικά την κατάλληλη εποχή.

Κοντά στο Ναύπλιο μου είχε διαφύγει ένα μίνι χωμάτινο ημιορεινό πάσο το οποίο ήταν ευκαιρία να κάνω.

Ο χωματόδρομος ξεκινά πάνω από το προάστιο-χωριό Άρια, ανεβαίνει έναν μεγάλο λόφο και κατεβαίνει από την άλλη πλευρά προς Ασίνη.

Η διαδρομή αποδείχθηκε δυσκολούτσικη καθώς είναι εντελώς παρατημένη από την πλευρά του Ναυπλίου. Κάπου στη μέση συνάντησα το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.

Η διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι

Youtube Video

Το οποίο με εντυπωσίασε από το πόσο προσεγμένο είναι τόσο αυτό όσο και ο περιβάλλοντας χώρος

Τρομερή θέα από εκεί ψηλά

Κατάβαση μέχρι το χωριό Λευκάκια.

Youtube Video

Και από εκεί μέσω άλλης χωμάτινης διαδρομής που με πέρασε μέσα από ελαιώνες κατέληξα στην Αγία Παρασκευή που βρίσκεται σχεδόν δίπλα από τη γνωστή Ασίνη.

Youtube Video

Από εκεί εύκολα πια έφτασα στο Τολό, όμως το χωμάτινο σκέλος δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα. Θα το ξανάπιανα αργότερα.

Τώρα σειρά είχε η θαλάσσια αλλά και χερσαία διερεύνηση αρχικά του νησιού απέναντι, της Ρόμβης. ''Κάτω τα χέρια από το νησί'' έχει γραφτεί σε έναν μεγάλο βράχο. Απευθύνεται στους γνωστούς καρχαρίες που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το νησί. Βέβαια κυρήχτηκε αρχαιολογικός χώρος οπότε θωρακίστηκε από τέτοιες ενέργειες.

Κινούμενος από τη δεξιά πλευρά, θαύμασα το ανάγλυφο της Ρόμβης.

Μέχρι που έφτασα στη νότια πλευρά της.

Απέναντι το Δασκαλειό με το οποίο θα ασχολιόμουν αργότερα.

Προσεγγίζοντας την εντυπωσιακή νότια παραλία του νησιού.

Στο μεσαιωνικό κείμενο Χρονικό της Μονεμβασίας που βρέθηκε στη μονή Ιβήρων αναφέρεται πως μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Σλάβους οι κάτοικοι του Άργους κατέφυγαν στο κοντινό νησί Ορόβη που αντιστοιχεί στη Ρόμβη. Πράγματι στην κοιλάδα του νησιού, η οποία μάλιστα έχει δεντροφυτευτεί σχετικά πρόσφατα, υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλαπλά απομεινάρια του μεσαιωνικού οικισμού αλλά και κλασικά και προχριστιανικά λείψανα, σε κάποια από τα οποία οι τοίχοι έχουν μείνει σχεδόν άθικτοι. Ψηλά διακρίνεται ενετικό κάστρο.

Στον όρµο της Ρόµβης κατέπλευσε το 1686 ο ενετικός στόλος µε τα στρατεύµατα του Μοροζίνι, µε σκοπό την επίθεση στα τουρκοκρατούµενα Ναύπλιο και Άργος και κατ’ επέκταση την εκδίωξη των Τούρκων από την Πελοπόννησο. Τελικά η εκστρατεία των Ενετών ήταν επιτυχημένη και έτσι ιδρύθηκε το βραχύβιο ΄΄Βασίλειο του Μορέως''.

Σχεδόν 50 χρόνια αργότερα βέβαια οι Οθωμανοί ανακατέλαβαν το νησί και τις γύρω περιοχές. Τα κτίσματα με τις μεγάλες πέτρες είναι από την αρχαία εποχή.

Στην αρχή ανέβηκα από δύσβατο μονοπάτι το οποίο ήταν σε αρκετά σημεία απροσπέλαστο από τους θάμνους. Σύντομα κινήθηκα προς μια άλλη κατεύθυνση ψάχνοντας συνεχώς περάσματα ώσπου έφτασα σε ένα καλοδιατηρημένο μονοπάτι το οποίο διασχίζει το νησί από την πλευρά του Τολού μέχρι τη νότια παραλία.

Το Τολό στο βάθος.

Κατεβαίνοντας στην παραλία ξανά για να συνεχίσω προς το Δασκαλειό που φαίνεται στο πλάνο.

Λίγο πριν όμως πήγα σε μια μικρή σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην παραλία.

Η οποία ήταν διαμπερής αν και δεν της φαινόταν.

Προσεγγίζοντας το Δασκαλειό. Παντού και εκεί ενετικά και οθωμανικά κτίσματα.

Το Δασκαλειό δεν έχει παραλίες. Είναι ένας βράχος 60 μέτρων που υψώνεται από τη θάλασσα. Υπάρχει μια υποτυπώδης προβλήτα που έχει δημιουργηθεί για εύκολη πρόσβαση.

Ακριβώς πάνω από την προβλήτα υπάρχει μια μεγάλη εσοχή στον βράχο και 2 ψησταριές! Κάποιοι είναι μερακλήδες!!!

Ένα απότομο μονοπάτι με προώθησε ψηλότερα προς την κορυφή. Η θέα προς τη Ρόμβη ήταν φανταστική.

Έφτασα στο εκκλησάκι Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, την περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτούργησε ιερατικό κρυφό σκολειό για τα παιδιά των ψαράδων της γύρω περιοχής.

Από ψηλά διέκρινα ακόμη μια οχύρωση του ενετικού στρατού και εννοείται ξεκίνησα να κοιτάω για τρόπο προσέγγισης.

Έφτασα λοιπόν στο ''Καστέλο ντι Σκόλιο''. Χτισμένο το 1686 από τα στρατεύματα του Φραντσέσκο Μοροζίνι. Οι Οθωμανοί που ζούσαν στο νησί, όσοι έζησαν, εκδιώχθηκαν στην Κρήτη.

Το 1715 οι Οθωμανοί ανακατέλαβαν τα νησιά και τις γύρω περιοχές. Το τείχος έχει υποστεί ζημιές στο πάνω μέρος του για αυτό και δε μοιάζει με τα κλασσικά ενετικά που συναντάμε αλλού.

Συνέχεια της θαλασσινής πορείας από την ανατολική πλευρά της Ρόμβης. Θαύμασα εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς, σμιλεμένους για αιώνες από τη θάλασσα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι δε βρήκα καμία άλλη σπηλιά. Ένα ωραίο στενό πέρασμα στο πλάνο.

Σχεδόν ολοκληρώνοντας τον γύρο του νησιού.

Υπάρχει μια ακόμη μικρή νησίδα που άφησα για το τέλος, το Κορωνήσι το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στην παραλία του Τολού.

Το οποίο κυριαρχείται από φραγκοσυκιές!!! Δε νομίζω να έχω ξαναδεί κάτι ανάλογο.

Μια κλασσική προβλήτα καθώς και αυτό το νησί αποτελεί μια βραχώδη έξαρση της θάλασσας.

Και σε αυτό το νησάκι υπάρχει εκκλησάκι στην κορυφή. Άγιοι Απόστολοι.

Η θέα από εκεί εκπληκτική. Διακρίνεται το στενό πέρασμα Ρόμβης-Τολού.

Άφιξη στο Τολό μετά από συνολικά 4 ώρες. Είχε ηλιοφάνεια και τα νερά απέκτησαν εξωτικό χαρακτήρα.

Από το Τολό κινήθηκα προς Δρέπανο-Βιβάρι και στα Καρνεζέϊκα μπήκα σε χωματόδρομο ο οποίος με οδήγησε στη Μονή Αυγού. Φανταστική διαδρομή που έχω ξανακάνει αρκετές φορές στο παρελθόν. Πρώτη φορά όμως με το Qashqai.

Youtube Video

Άφιξη στη Μονή Αυγού.

Η Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Αυγού είναι ένα από τα σημαντικότερα χριστιανικά μνημεία της Αργολίδας. Οι απαρχές της ανάγονται στον 11ο αιώνα. Η Μονή, που διαλύθηκε όπως και πολλές άλλες από την αντιβασιλεία του Όθωνα, αναφέρεται σε ελάχιστα νεότερα έγγραφα που σώζονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Διακρίνεται το φαράγγι του Ράδου και η εντυπωσιακή χωμάτινη διαδρομή που με έφερε εδώ.

Από τη Μονή Αυγού συνέχισα χωμάτινα μέχρι τον όρμο Βουρλιά, μια διαδρομή που είχα κάνει και παλιότερα και τη θυμόμουν μεγάλο σπαστήρι. Πράγματι ήταν αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο.

Youtube Video

Πλησιάζοντας τον όρμο Βουρλιά.

Ο Όρμος Βουρλιά από ψηλά. Ο δρόμος τερματίζει απέναντι σε ιχθυοκαλλιέργειες και έχει απόσταση 15km από τη Μονή Αυγού.

Στο τέλος της διαδρομής, στην τοποθεσία Ξερολίμανο. Απολαυστική αν και αρκετά δύσβατη στο κομμάτι μέχρι τη θάλασσα.

Μια από τις δύο παραλίες του Βουρλιά. Διακρίνεται ψηλά ο δρόμος που κατεβαίνει εδώ.

Από εκείνο το σημείο είχα τη δυνατότητα να βγω στην Costa Bianca και το Σαλάντι και να επιστρέψω από την αγαπημένη μου Επίδαυρο.

Η εξόρμηση παρότι κοντινή, ήταν αρκετά απαιτητική αλλά πλούσια σε εικόνες και ιστορικό υπόβαθρο. Ο καιρός ήταν σύμμαχος αλλά αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που επέλεξα, μεταξύ άλλων, τα συγκεκριμένα μέρη. Να είστε όλοι καλά και τα λέμε στο επόμενο επεισόδιο!

@bathan said in Ρόμβη- Δασκαλειό- Μονή Αυγού- Βουρλιάς 12-10-2025:

Εκδρομές και δωρεάν μαθήματα Ιστορίας
Εύγε !

Να είσαι καλά φίλε μου. Πραγματικά αυτά που μαθαίνω και εγώ ταξιδεύοντας δεν τα περίμενα. Δεν ήταν το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο αλλά μεγαλώνοντας και ταξιδεύοντας διάβασα και έμαθα πάρα πολλά!