Ο χρήστης chrooooo έγραψε:
Όχι ότι σωνόμαστε χωρίς αυτά αλλά πολύ συμβολική η αισθητική τους ρε παιδί:
http://en.wikipedia.org/wiki/Pthalates# ... disruption
http://www.mensjournal.com/health-fitne ... y-20140320
http://mst.dk/service/publikationer/pub ... c-sandals/
H επεξεργασμένη/αποξηραμένη πυρήνα δεν βγάζει πολύ καπνό απ'όσο έχω δεί, τουλάχιστον σε καυστήρες που έχουν σχεδιαστεί να την καίνε. Αν την πάρεις και την κάψεις όπως βγαίνει κατευθείαν απ'το ελαιουργείο, μέ τόση υγρασία, παράγει όντως πολύ και βαρύ καπνό που μένει χαμηλά και έχει μια μυρωδιά κάπου μεταξύ πετρελαίου και ξύλου, πολύ έντονη. Ένα σπίτι την έκαιγε στο χωριό μου και βρώμιζε όλη η γειτονιά.
Ο χρήστης trident1971 έγραψε:
Ελπιζω να καταλαβες οτι αστειευομουν!
Ναι, το ίδιο και γώ, γι'αυτό και σε έκανα quote κυρίως, για να φανεί ότι πήρα πάσα χιούμορ και ότι δεν κυριολεκτώ φυσικά.
Ο χρήστης trident1971 έγραψε:
Επειδη το συγκεκριμενο τοπικο ειναι για να βριζομαστε μεταξυ μας με φωνες και ροπαλιες,
ενω εσεις χρησιμοποιειτε δυσκολες πολυσυλλαβες λεξεις, ελεγα μηπως θα επρεπε να φτιαξετε ενα δικο σας τοπικο?
Δεν υπάρχει αρκετή συμμετοχή για άλλο τοπικό.
[spoiler='Σεντόνι διατάραξης του κυρίως ρού, ροπαλοφόροι, υβριστές και λοιποί περαστικοί προσπεράστε, χεχε.':uzbfkafm]>
Τηλεγραφικα
Ο μονος τροπος να διερευνησουμε το φαινομενο ειναι να δουμε τις μεταβολες του οικονομικου συστηματος και τις αναγκες που αυτο θα προσπαθησει να καλυψει.
Δλδ, η μεταβαση απο την φεουδαρχια στα ισχυρα εθνικα κρατη κρατησε περιπου 400 χρονια. Απο την απαρχη του ανταγωνισμου των γαιοκτημονων με τους αστους στη Φερραρα και στη Βενετια μεχρι την πρωτη καθαρα εθνικοαπαλευθερωτικη επανασταση (ελληνικη 1821) εχουμε στοιβαδες ιστορικων γεγονοτων.
Η δικη μου ερμηνεια στηριζεται λοιπον στις μεταλλαξεις του καπιταλισμου και στην συσχετιση του με τον τεχνοπολιτισμο.
α) μεταλλαξεις καπιταλισμου, δλδ παγκοσμιοποιηση, γεωγραφικη μετατοπιση παραγωγικων δυναμεων, δικτυα πληροφοριων κλπ.
β) τεχνοπολιτισμος π.χ. ιντερνετ, 3d printing.
Αυτες οι μεταλλαξεις οδηγουν σε επιχειρησεις και παραγωγικες μοναδες που γινονται ολοενα ειτε πιο μεγαλες ειτε πιο μικρες. Επισης το κεφαλαιο (που δεν εχει πατριδα) αποβλεπει σε μια επιταγχυνομενη κινητικοτητα και ευελιξια.Το Ντητροιτ διαλυθηκε οχι απο τον ανταγωνισμο μιας αλλης εργοστασιουπολης αλλα απο ενα κατακερματισμο πορων και συμφεροντων.
Γενικα εκτιμω οτι κρατη στο μεγεθος των ευρωπαϊκων δεν εχουν κανενα οικονομικο πλεονεκτημα, ειναι ειτε πολυ μεγαλα για να ακολουθησουν μικρα ευελικτα σχηματα με μικρες απωλειες ειτε μικρα για οικονομιες κλιμακας με μεγαλα αποθεματα εργατικου κεφαλαιου.*
Η Ε.Ε. δεν εγινε τυχαια και ουτε για το καλο του κοσμακι, εγινε με συγκεκριμενους στοχους.
Επισης για να μην το ξεχασω, δεν συζηταμε για υποαναπτυκτες οικονομικα χωρες, μιλαμε τωρα για την οικονομικη avant garde που προσδιοριζει τα ορια της εποχης.
Σε αυτη λοιπον την οικονομικη πρωτοπορεια βλεπουμε οτι πιο σημαντικες ειναι οι πολεις και οι συνασπισμοι παρα τα εθνη κρατη.
Παραδειγμα το Λονδινο, που ως οντοτητα μεγαλυτερη σχεση εχει με το Χονγκ Κονγκ και τη Νεα Υορκη παρα με το Brighton και το Newcastle.
Παραδειγμα η Καταλονια,Σκωτια και οι αλλες περιοχες της ευρωπης (οπως π.χ. η Κρητη ) θα μποροσυσαν να ευημερευσουν μακρια απο την αγκαλια των εθνικων τους κρατων αλλα κατω απο την ομπρελα υπερεθνικων σχηματισμων, Ε.Ε. ΝΑΤΟ κλπ.Αν πιασεις δε την Ιταλια , μια χαλαρη συνδεση αυτονομων και πανισχυρων αυτοδιοικητων πολεων θα ηταν ενα ονειρο για ολους.
Με αλλα λογια το 'εθνικο' ως νοημα οχι μονο εχει αλλαξει αλλα τεινει να υπεραπλουστευσει και να 'παγωσει' -τεχνητα παντα- αυτο που μπροστα μας ειναι απιστευστα ρευστο.+ αυτο το ρευστο ανταποκρινεται και σε χωροταξικο επιπεδο, δλδ με μια υπερταχεια ολο το cluster πολεων της κεντρικης ευρωπης μπορει να χαρακτηριστει ως μητροπολιτικος χωρος. Ολα σε αποσταση -δυνητικα- μιας και κατι ωρας.
Και το κυριοτερο δεν μιλαμε για ενα κοσμοπολιτισμο της κακιας ωρας αλλα για ενα αυξανομενο τμημα του παραγωγικου πληθυσμου της Ευρωπης που ζει και εργαζεται εκτος εθνικων συνορων.
Θα μπω κατευθείαν στο ψητό για μένα, ο καπιταλισμός ως ιδεολογία και ως πραγματικότητα με τους πόλους εξουσίας του έχει την δυνατότητα να καταλύσει θεσμικά τα εθνικά κράτη, αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να γεμίσει/στηρίξει τα διάδοχα σχήματα με νέες συλλογικές ταυτότητες που έχουν ηθικό και συναισθηματικό βάθος, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κόψει και να ράψει το προϋπάρχον υλικό το οποίο όμως ταυτόχρονα το καταναλώνει και ως καύσιμο. Δεν αγνοώ τις οικονομικές παραμέτρους που είναι βασικές για την βιωσιμότητα των νέων οντοτήτων αλλά για αυτό ακριβώς μιλάμε στα παραδείγματα της Σκωτίας ή της Καταλωνίας, την πολιτική εκπλήρωση της ταυτότητας που κωδικοποίησε και οριοθέτησε ο αντίστοιχος τοπικός εθνικισμός ιστορικά. Ή στην περίπτωση του σεναρίου της Ιταλίας, αν κατάλαβα καλά, την αναβάθμιση του λειτουργικού, λειτουργικότατου σε ορισμένες περιοχές, τοπικισμού που κρατάει ήδη την χώρα όρθια με τόσες δεκαετίες κεντρικής πολιτικής σκηνής κωλοχανείο και τον οποίο ο Ιταλικός εθνικισμός δεν είχε πνίξει, σε αντίθεση με την Ελλάδα που ο ίδιος όρος είναι αρνητικός γιατί μας έχουν μείνει κυρίως τα κακέκτυπα. Τα υπόλοιπα παραδείγματα για μένα δεν είναι παρά υποθέσεις εργασίας, υπονοούν μια προοπτική, αλλά δεν αποτελούν κάτι διαμορφωμένο. Ο καπιταλισμός μπορεί να δημιουργήσει καθαρά 'τεχνοκρατικές'/'ορθολογιστικές' ταυτότητες και αυτή του ακόμη η δυνατότητα περιορίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγική ελίτ της κάθε κοινωνίας. Δεν μπορώ να έχω λοιπόν τις εργασιακές σχέσεις ας πούμε έτσι όπως διαμορφώνονται μέσα στον καπιταλισμό ως σημείο αναφοράς για το πως θα εξελιχθούν οι κοινωνικές/συλλογικές ταυτότητες παρά μόνο ως αιτία ενός συλλογικού προβληματισμού απέναντι στον καπιταλισμό, γιατί μόνο απέναντι στον καπιταλισμό μπορούν να δημιουργηθούν και αυτές οι νέες ταυτότητες. Μέσα στον καπιταλισμό, στην σημερινή τουλάχιστον ισοπεδωτική μορφή του, μόνο σενάρια τρόμου μπορώ να σκεφτώ.
Το τελευταιο δεν το καταλαβα, εννοεις οτι υπαρχει βαλτωμα του ιδεολογικου πλαισιου του εθνικισμου λογω των παραπανω ή οτι το ιδεολογικο βαλτωμα των προοδευτικων οδηγει σε εθνικιστικες εξαρσεις?
Συμφωνω στο δευτερο, για την πρωτη ερμηνεια νομιζω οτι ο εθνικισμος θα πρεπει να ειχε μεταλλαχτει σε μια γιορτη του πολιτισμικου πλουραλισμου (οχι στο πλαισιο ενος φολκλορ, ευροβιζιον κλπ.) αλλα στην εμπεδωση της σημασιας της κοινοτητας-locus (αλλοδαπων και γηγενων μαζι).Του τοπου.
Αν δλδ ειναι κατι που σιχαινομαι ειναι η πιστη σε ενα ψευτικο πολυπολιτισμικο μοντελο σουπα, οπου κουλτουρες μεταπιπτουν σε κατι απο εστιατορια και στερεοτυπα ενω κανενας δεν καθαριζει τα σκουπιδια απο το δρομο ή κανενας δεν παει να ψηφισει στις δημοτικες εκλογες ή δεν παει στην χορωδια και ζει σα παρασιτο μακρια απο τις κοινωνικες εκδηλωσεις της συλλογικοτητας.(απο τη μπαλα και τις συναυλιες μεχρι τις διαδηλωσεις και τη μαυρη μπυρα)
Με αλλα λογια ο 'εθνικισμος' θα επρεπε να ειναι ενσωματωση, αμοιβαιοτητα και σεβασμος προς ολους ετσι ωστε οι ντοπιοι με τους ξενους-μετοικους να χτιζουν κοινοτητες που θα τους προστατευουν απο τη μπαναλιτέ και τα πολυπολιτισμικοτητα των αγορων.
Αρα ο αληθινος 'εθνικιστης' ειναι το αναποδο του φασιστα ή Ναζι, ειναι αυτος που αποζητα ενδυναμωση της κοινοτητας και ενσωματωση των 'ξενων' σε αυτη. Ειναι ο τσαμπουκας που παει να τα βαλει με τη Μοσαντο γιατι τα σπορια της ειναι πανακριβα και δεν παει να κανει το μαγκα στους πακιστανους σκλαβους. Τωρα αν εχεις μια κοινοτητα αυτονομη και ισχυρη αλλα ειναι τιγκα στους βουλγαρους τουρκους βερβερους ελληνες ή ελβετους δε με νοιαζει αρκει που δεν ειναι μια αγελη απο 100% ελληνες.
Και πάω στο βάλτωμα, και για να διευκρινήσω, αλλά και ως φυσική συνέχεια των από πάνω. Το βάλτωμα είναι γενικό θα έλεγα εγώ. Δεν περιορίζεται σε κάποιον πολιτικό χώρο. Ακόμη και ο πιο κυνικός θιασώτης του καπιταλισμού ας πούμε, αν είναι αρκετά διορατικός ως προς τις αδυναμίες της ιδεολογίας του, θα πρέπει να φοβάται την κατάλυση των παραδοσιακών κοινωνικών ταυτοτήτων, εθνικών ή μη, και την αβεβαιότητα που αυτή θα δημιουργήσει. Προκύπτει από έναν παναθρώπινο προβληματισμό, όλων των κοινωνιών τέλος πάντων που θέλουν να συμμετέχουν στο κεκτημένο της σύγχρονης ανθρωπότητας, γιατί πάντα έχουμε και την επιλογή να πάρουμε τα βουνά ξέρω γω και να γυρίσουμε 100-200 χρόνια πίσω. Πως μπορείς να γεφυρώσεις το χάσμα μεταξύ μιας κοινωνίας συνεχώς διευρούμενης με πολύπλοκες ιεραρχικές δομές, που 'απαιτεί' έναν ολοένα και πιο απογυμνωμένο 'ορθολογικό' κώδικα επικοινωνίας για να λειτουργήσει και η οποία είναι προαπαιτούμενο για τα αγαθά που προσφέρει ο σύγχρονος πολιτισμός, με τις ανθρώπινες ποιότητες που αναδύχθηκαν από τις παραδοσιακές μικρής κλίμακας κοινωνίες, που στην περίπτωση της Ελλάδας ας πούμε, ο βασικός πόλος ήταν αυτός του χωριου ή της μικρής κωμόπολης. Απόλυτο προαπαιτούμενο για μια λύση είναι να ξοδεύει ο κάθε άνθρωπος όλο και περισσότερους προσωπικούς πόρους πάνω στην κοινωνική του θεώρηση και πράξη, πως θα το κάνει όμως αυτό όταν οι σύγχρονές κοινωνίες του στερούν κάποια βασικά εργαλεία για να το κάνει, και το βασικότερο όλων σε πολλούς από μας, τον χρόνο! Πως θα μπορέσει να δημιουργηθεί ένα διευρυμένο κοινωνικό όραμα μέσω της συναισθηματικής συμπύκνωσης του βιώματος σε κοινά νοήματα ας πούμε όταν η σπουδαιότερη ιδιότητα για να αναδυχθείς στις ιεραρχίες του καπιταλισμού είναι αυτή της ψυχοπάθειας (με την στενή ψυχιατρική έννοια), για να το θέσω εντελώς σχηματικα.[/spoiler:uzbfkafm]
Ο χρήστης gto250swb έγραψε:
Πως ας πουμε διαλυθηκαν οι πολεις κρατη στον ιταλικο μεσαιωνα ή πως διαλυθηκαν οι αυτοκρατοριες με το α και β ΠΠ ενα τετοιο πραμα. τα εθνικα κρατη θα αποσυντεθουν και διαλυθουν οπως και θα διαλυθει η αναγκη για εθνικη ταυτοτητα. Δεν εξυπηρετουν τιποτε.
Αυτό είναι μια αφηρημένη θεώρηση, τα εθνικά κράτη θα αποσυντεθούν πότε; σε εκατό χρόνια ας πούμε; και πως ή από ποιούς; Δεν βλέπω ακόμη να εκφράζεται σαν ξεκάθαρη τάση που εξυπηρετεί κάποια ομάδα συμφερόντων ή μια διαμορφούμενη κουλτούρα που θα γεμίσει άλλες υπερεθνικές/συλλογικές ταυτότητες αντίστοιχα ισχυρές. Ναι, θα μπορούσαμε να πούμε πολύ γενικά πως είμαστε στην αρχή του τέλους με ασαφή ορίζοντα και με την εναλλακτική να μην φαίνεται ακόμη.
Τα προαπαιτουμενα για την κοινωνικη ελευθερια μου δεν εχουν να κανουν ουτε με τον τουρκο ουτε με τον ιταλο ουτε με τον αλβανο χ,ψ,ω εχουν να κανουν με τον Σαλλα και τον Προβοπουλο.
Τα σύνορα όμως παίζουν και δω ένα ρόλο, μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον, στην ίδια φάση βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία με την τουρκική; Ο μέσος Τούρκος τώρα αρχίζει να βλέπει την ευκαιρία να ξεφύγει από την παραδοσιακή κοινωνικο-οικονομική πυραμίδα με την κληρονομικότητα των επαγγελμάτων και την στωϊκότητα με την οποία αντιμετώπιζε την 'μοίρα' του σε αυτήν, η δυνατότητα να αλλάξεις τάξη στην Τουρκία μέσα σε μια γενιά τώρα γεννήθηκε στην ουσία. Εμείς εδώ έχουμε φάει την σφαλιάρα μας, άσχετα αν ήταν ή όχι αρκετή για να διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις σε όλους.
Και δεν ειναι καν ενας ξεκαθαρα ταξικος αγωνας οπως θα το οριζε ενας κουμμουνιστης, θα πρεπει να κανουμε μια μελετη πανω στην συγχρονη ανθρωπογεωγραφια για να ορισουμε νεες καστες και με νεους ορους για να γινουμε πιο σαφεις.
Και δω είναι που επιστρέφω στον ασαφή ορίζοντα που ανέφερα, υπάρχει ένας κατακερματισμός απόψεων και προσεγγίσεων, μοιραία από την εξέλιξη της ανθρωπότητας ή ενορχηστρωμένη, δεν ξέρω, υπάρχει όμως μια 'πολυφωνία' που καθιστά πολύ δύσκολη την παραγωγή νέων κύριων σημαινόντων, κοινωνικών αναπαραστάσεων που μπορούν να γεννήσουν και μια μαζική πολιτική ταυτότητα. Η αυξανόμενη πολυπλοκότητα της λειτουργίας των σύγχρονων κοινωνιών έχει το αντίστροφο αποτέλεσμα από αυτό που απαιτείται, αντί να μας κάνει πιο κοινωνικά όντα μας στρέφει περισσότερο στην προσωπική/ατομική μας σφαίρα και μας κάνει πιο μονοδιάστατους στην κοινωνική μας θεώρηση και δράση, μας στρέφει προς μια 'ορθολογική' διαχείριση του παρόντος. Είναι και αντικειμενική αναγκαιότητα μάλλον να στρεφόμαστε σε αυτόματους λογικούς κανόνες από δοσμένα (π.χ. οικονομικά) μοντέλα, για να έχουμε μια βασική κατανόηση και ένα πλάνο κινήσεων μπροστά σε μια τέτοια πολυπλοκότητα, από κει και πέρα όμως ο διάλογος για το πως θα συμπτύξεις όλα αυτά τα δεδομένα σε μερικές βασικές έννοιες για να πας παραπέρα είναι σπασμένος και σε πολύ θεωρητικό, αφηρημένο, επίπεδο. Μια συνέπεια αυτού του 'βαλτώματος' πρακτικά είναι και ο συντηρητισμός ως προς την 'κληρονομιά' του ιστορικού εθνικισμού.
Ο εθνικισμός είναι νεκρός όπως λες με την εννοια ότι δεν μπορεί να εμπνεύσει και να σημάνει μια συγκροτημένη πολιτική συνείδηση σήμερα, εξαιρώντας ένα νοσηρό φάσμα ανθρώπων.
Αντιστρόφως αν πάρουμε τον όρο κουβέρτα του The Ace -όπως τον εννοεί- θα μπορούσαμε να καταχωρίσουμε την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών στο φάσμα του εθνικισμού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Έχω το 'κουσούρι' να 'ανοίγω' τις συζητήσεις τις οποίες παρακολουθώ και συμμετέχω ενίοτε. Κάτι στο οποίο προσπαθώ να αντιστέκομαι . Αλλά, βλέποντας την λέξη 'νεκρός' δεν μπορώ. Σίγουρα θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα αν καθόμασταν να φτιάξουμε λεξικό μαζί, όπως ίσως και πολλά τυχαία ζευγαρώματα συμπατριωτών μας, κάτι που κάποιος μπορεί να δει ως στοιχοιώδες προαπαιτούμενο μιας πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας.
Προσπαθώντας να κινήθω στο πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφωθεί θα πω ότι ο εθνικισμός είναι ζωντανός, ζωντανότατος, σήμερα, ζωντανός μέσω της διάχυσης του. Ζωντανός ως ρίζα σχεδόν κάθε σύγχρονής κοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και ως 'συντηρητικό' ορισμένων από αυτών στην σύγχρονη πρακτική. Ζωντανός στην αναπαράσταση του προβλήματος της κρίσης των 'νοτίων' στην Γερμανική κοινωνία, όπου επιχειρείτε η 'εθνικοποίηση' του με την εστίαση στις 'πολιτισμικές ιδιαιτερότητες' των λαών με σκοπό να πληρώσουν αυτοί που κέρδισαν τα λιγότερα μέσα στην ίδια την Γερμανική κοινωνία. Ζωντανός στην οικονομική πολιτική της Νορβηγίας και στις καταναλωτικές συνήθειες των Σουηδών, που θα προτιμήσουν μια σουηδική ντομάτα όσο σκατά και να είναι στην όψη και ακόμη περισσότερο στην γεύση απ'ότι μια ιταλική ή μια ελληνική, για να μην πούμε περί της συλλογικής θεώρησης περί 'Αράβων με ευρωπαϊκά ρούχα' που θα συνταντήσεις εκεί πάνω ακόμη. Στην άρνηση της Γαλλικής κυβέρνησης στην οποιαδήποτε θεσμική στήριξη της Οξιτανικής γλώσσας ή των αλλεμανικών/τευτονικών διαλέκτων που ομιλούνται ακόμη στην επικράτεια της και τις οποίες το Γαλλικό κράτος βάναυσα καταπίεσε. Για να μη μιλήσω περί των δικών μας σε αυτό τον τομέα.
Ο εθνικισμός υπάρχει και αναπνέει στα αντανακλαστικά και στην πράξη, όσο φτωχός και να είναι ο λόγος του. Είναι ακόμη ένα 'χαρτί' που μπορεί να ντυθεί κατάλληλα/σύγχρονα και να πεταχτεί στο τραπέζι από μια μέηνστρημ πολιτική δύναμη. Δεν είναι απλά μια 'αδράνεια' από το παρελθόν.
Ακόμη και τα ίνοξ μαγειρικά σκεύη scandinavian, τηγάνια, κατσαρόλες κτλ; Για τα αντικολλητικά ήξερα πως ήταν από Ιταλία.
Η τελευταία πρόταση έχει μεγάλη δόση αλήθειας, αλλά όχι λόγω της ήπιας αντιμετώπισης των ανυπότακτων τόσο, αφού λιγότεροι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να είναι συνεχώς εκτεθειμένοι στον νόμο, έστω και τυπικά (είναι θέμα ψυχολογίας, άλλωστε δεν σέρνουν μόνο την δικιά τους έγνοια, αλλά και των οικογενειών τους , ειδικά αν μιλάμε για ανυπότακτους εσωτερικού). Η ευκολία που δίνονται οι αναβολές υγείας και τα Ι5 είναι που έχουν κάνει την μεγάλη διαφορά με το παρελθόν, σε συνδυασμό με το ξεθώριασμα του κοινωνικού στίγματος του 'τρελόχαρτου' (και του αστράτευτου γενικότερα) που μέχρι πριν μερικά χρόνια περιέθαλπταν και οι κρατικοί θεσμοί. Δεν υπάρχει καμιά πρωτοτυπία εδώ, όλα αυτά τα φαινόμενα τα βλέπαμε ή τα βλέπουμε και σε άλλες ευρωπαικές χώρες που είχαν ή έχουν στρατιωτική θητεία.
Στο φίλο με τον αδερφό στην Αγγλία έχω να προτείνω, μιας και η ελληνική γραφειοκρατία εκδηλώνεται ακόμη με έναν χαοτικό τρόπο, με άλλα λόγια για να έχει τα νώτα του όσο μπορεί καλυμμένα και μιας και η Αγγλία είναι εκτός Σένγκεν, να πάτε να δηλώσετε στην στρατολογία την Αγγλική του διεύθυνση , όπως και κάθε αλλαγή αυτής μέχρι την ληξη της αναβολής, ανεξάρτητως τι θα επιλέξει όταν έρθει η ώρα, άλλωστε αυτό είναι τυπική υποχρέωση όλων των στρατευσίμων και κανείς δεν μπορεί να του το αρνηθεί πιστεύω. Και αν μείνει πάνω τελικά, όταν έρθει η κλήση να δηλώσει στην αστυνομία ή κατευθείαν στρατολογία κάποιος συγγενής (έχοντας ίσως και κάποια τεκμήρια) πως εξακολουθεί να μένει εξωτερικό.
Άσσος μαλακό, Καρέλια μπλε κασετίνα ('Excellence'΅) και Silk Cut μωβ. Από τα λίγα με καθόλου ή ελάχιστα πρόσθετα, για να ξέρεις ακριβώς τι ποιότητα καπνών καπνίζεις και πόσο το σηκώνει ο λαιμός και τα πνευμόνια σου, όχι πως έχω την ψευδαίσθηση ότι μακροπρόθεσμα θα με ωφελήσει. Κάνω εναλλαγες ανά περιόδους, αναλογά τα γούστα και την ημερήσια συχνότητα καπνίσματος.
Ο χρήστης zx lover έγραψε:
Λευτέρη ο καπνός που χρησιμοποιούν τα GR είναι εισαγωγής ή Ελληνικός;
Καπνά Ξάνθης κύριος.
sent from a galaxy far far away
Καπνά Ξάνθης μπορεί να έχει, τα ξανθά καπνά πάντως που περιέχει σε μεγάλο βαθμό το χαρμάνι του δεν είναι Ξάνθης, και πολύ αμφιβάλλω αν είναι έστω και κατά ένα μέρος ελληνικά. Ακόμη και αν έχουν απομείνει κάποιες καλλιέργειeς Βιρτζίνια στην Ελλάδα δεν θα έφταναν για να καλύψουν την παραγωγή ενός τσιγάρου με ευρεία καταναλώση όπως το GR. Εγώ απορώ πάντως, 'κάθονται' πάνω σε κάποια από τα καλύτερα καπνά στον κόσμο (ανατολικού τύπου) αλλά δεν το εκμεταλλεύονται βγάζοντας ένα premium προϊόν βασισμένοι σε αυτό. Με τις 'κολώνιες' που έχει γεμίσει η αγορά πολύς κόσμος θα το τιμούσε πιστεύω, ειδικά άμα έβγαινε και σε καπνό, που έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα δούμε και εξηντάρηδες να στρίβουν.
Ο χρήστης nass έγραψε:
Δηλαδή οι Ελληνες είναι περισσότερο πότες από τους Αγγλους, που πάνε στην στάνταρ παμπ (συχνά 2-3 φορές την εβδομάδα μετά τη δουλειά) πίνουν τον άμπακο (στάνταρ 5-6 μπύρες) αλλά όταν είναι για τσιγάρο βγαίνουν 2-3 άτομα έξω (στους
0 Κελσίου, ε... και οι κοπέλες χωρίς καλσόν ) παρέα με τα ποτά τους (ε δεν πας σε παμπ / μπαρ για να μιλήσεις με 10-20 άτομα ταυτόχρονα , με 2-3 μιλάς κάθε φορά...), συνεχίζουν την κουβέντα τους καπνίζοντας (ενιοτε και παρέα με μη καπνίζοντες, χάριν της παρέας, προσωπικά το έχω κάνει πολλάκις), το σβήνουν και επανέρχονται στην άκαπνη παμπ ?
Είχαν και κει πάνω πάντως την κρίση τους. Δεν γνωρίζω τι είναι οι Άγγλοι, δεν έχει τύχει να διασκεδάσω ποτέ μαζί τους, την κατάσταση που μου περιγράφεις μπορώ να την φανταστώ άνετα και δω, απλά όχι παντού. Εμένα πάντως δεν με εμπνέει, άμα ήμουν πάνω μάλλον θα επέλεγα εκείνα τα αυθόρμητα πάρτυ σε αποθήκες που έχουν γίνει της μόδας μετά την απαγόρευση. Παρεπιπτόντως, δεν είπα ότι τα πηγαδάκια θα αποτελούνταν απο δέκα άτομα αν αυτό σχολίασες, είπα ότι με τα ποσοστά καπνιστών που έχω στο μυαλό μου ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που θα είναι έξω κάθε δεδομένη στιγμή θα είναι ίδιος με αυτόν που είναι μέσα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την βαβούρα.
Δηλαδή για τον καπνιστή είναι συμβιβασμός το να βγαίνει έξω για 5 λεπτά κάθε φορά ενώ για το μη καπνιστή δεν είναι συμβιβασμός (τόσες δεκαετίες... και για ώρες κάθε φορά...) το να αναπνέει τον καπνό των καπνιστών και να βρωμάει ολόκληρος μετά ?
Συμβιβασμός είναι και για τους δύο, αλλά το προσλαμβανόμενο κόστος και στις δύο ομάδες είναι εξατομικευμένο, ανάλογο του προσώπου. Ε, εγώ κάνω μια εκτίμηση για τους ανθρώπους που νομίζω ότι ξέρω, και κάνω και μια στατιστική προβολή αν θες σ'έναν ευρύτερο πληθυσμό. Ίσως να μην έχεις καταλάβει, δεν συζητάω διεκδικώντας κάτι ή προτείνοντας κάτι. Την ματιά μου σας μεταφέρω.
Ο χρήστης djalma έγραψε:
Γιατί συμβιβασμός? Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε σχεδόν πουθενά οπότε λογικό ήταν να μην προχωρήσει. Σχετικά με τα μαγαζιά, δεν το καταλαβαίνω, δηλαδή όλοι όσοι πηγαίνουν σε αυτά και πίνουν 1-2 μπύρες-ποτά, καπνίζουν? Και εγώ με τις παρέες μου τι είμαστε, οι εξαιρέσεις? λολ
Εννοώ συμβιβασμός του καπνιστή, για να διασκεδάσει σε ένα μαγαζί να πρέπει να πηγαίνει έξω για κάπνισμα, αυτό βέβαια με το υποθετικό δεδομένο ότι ο νόμος έχει εμπεδωθεί και εφαρμόζεται, πρώτον και κυριότερον από τους ιδιοκτήτες. και όταν εννοώ θα δουλέψει δεν εννοώ αν θα τηρηθεί αλλά αν ο εκάστοτε χώρος θα μπορέσει να συντηρηθεί για να είναι σε θέση εξυπηρετεί τον οποιοδήποτε, το οποίο βέβαια δημιουργεί ένα φόβο που έχει άμεση σχέση με τις αιτίες της μη εφαρμογής αλλά εν πάσει περιπτώση δεν έχω στο νου μου το γεγονός της μη τήρησης ως επιχείρημα εναντίον της λύσης σου.
Για το δεύτερο ερώτημα να προσπαθησω να σου αναλύσω την οπτική μου. Καταρχάς, σε μια γενικότερη εκτίμηση όλοι οι χώροι που βασίζονται κυρίως στην κατανάλωση αλκοόλ θα επηρεαστούν αρνητικά, το θεωρώ δεδομένο και έχει αναφερθεί και ως θετική επίπτωση και από ορισμένους που είναι υπέρ του νόμου, λες και ο νόμος φτιάχτηκε για να πίνουμε λιγότερο, στα χαρτιά πάντως δεν το λέει, τέσπα. Τώρα πως θα εξελιχθεί η κάθε περίπτωση δε είμαι σε θέση να το πω, μπορεί το έλλειμμα του καπνιστή πότη ν¨αντισταθμιστεί αρκετά από τη αύξηση της κίνησης, μπορεί ο άλλος ν'αρχίσει να σερβίρει φρουτ παντς και μή αλκοολούχα κοκτέηλ των δέκα ευρώ ας πούμε, ν'αλλάξει την μουσική του ή αν είναι ξέρω γω τσιπουράδικο ν'ανεβάσει τις τιμές του και να βασιστεί στην μάσα (άλλωστε υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα 'τσιπουράδικων', 'ουζερί' κτλ.), μπορεί μπορεί μπορεί, οι παράγοντες είναι πολλοί και η κατάσταση στην καλύτερη αβέβαιη, ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες. Και εδώ υπάρχει ένα βασικό σημείο τριβής με τους αντικαπνιστές (του καλόπιστους πάντα, όχι τους μισάνθρωπους), βάζουν κάποιες προτεραιότητες τόσο ψηλά που είναι αδύνατον να μπουν στην θέση του άλλου και στο τέλος η σούμα είναι ότι απλά ελπίζουν το output να είναι θετικό, από άποψη δημόσιας υγείας και οικονομικά και γενικά ότι όλα θα είναι ΟΚ και όλοι καλυμμένοι.
Για να δώσω ένα πιο προσωπικό παράδειγμα όπου μπορώ να είμαι πιο απόλυτος, υπάρχουν αρκετά μπαράκια διάσπαρτα τους δρόμους της Αθήνας τα οποία δεν βασίζονται στην περαντζάδα για να λειτουργήσουν, αλλά, και ιδιαίτερα στην περιπτωσή μου αυτά που θα λέγαμε πιο εναλλακτικά από άποψη μουσικής και γενικότερου στυλ, σε ένα μικρό πυρήνα 50-100 θαμώνων για το καθένα. O βασικός τύπος αυτών των θαμώνων είναι ενός ανθρώπου που είναι δοσμένος σε αυτόν τον τρόπο διασκέδασης, θα βγει τουλάχιστον 2-3 φορές την βδομάδα και θα πιει 2-3 ποτά. Ε η συντριπτική πλειοψηφεία των ανθρώπων αυτών που έχω γνωρίσει είναι καπνιστές. Η πεποίθηση του στυλ 'ε τι θα κάνουν ; στην χειρότερη θα κάτσουν ένα-δύο μήνες σπίτι και μετά θα βγαίνουν και θα καπνίζουν έξω' μπορεί να έχει κάποιες ελπίδες επιτυχίας στα άτομα που βγάινουν 2-3 φορές τον μήνα αλλα στην περίπτωση του συστηματικού πότη αυτό δεν θα συμβεί, μπορεί να συνεχίσει τις επισκέψεις πίνοντας λιγότερο και πιο αραιά αλλά η συμπεριφορά του τέλοσπάντων θ'αλλάξει και μαζί με αυτήν η προοπτική επιβίωσης αυτών των χώρων. Η αιτία μου φαίνεται πολύ απλή, σχεδόν αξιωματική, αλλά να προσπαθήσω να την εξηγήσω.
Καταρχάς για να είμαστε ρεαλιστές και αποκλείοντας τις περιπτώσεις αυτών που θα κάνουν ένα στο τόσο για την γεύση αλλά και των chain smokers αυτό που καλούνται οι καπνιστές να κάνουν είναι να περνούν γύρω στα 20 λεπτά τις κάθε ώρας εκτός καταστήματος, να αποχωριστούν ένα κομμάτι της παρέας τους, την συνολική ατμόσφαιρα, μια συζήτηση, το οτιδήποτε μπορεί να χαίρονται εκείνη την στιγμή στην ροή της βραδιάς για να κάνουν ένα τσιγάρο, το οποίο εν τέλει δεν θα έχει και την ίδια αξία ελλείψει των προαναφερθέντων ερεθισμάτων. Δεν μου φαίνεται και πολύ περιεργο λοιπόν αρκετοί καπνιστές να επιλέξουν την αποχή. Θα μου πεις ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον, υπάρχουν και τα καπνιστικά πηγαδάκια, μόνο που στις περιπτώσεις που μιλάω αυτό μεταφράζεται στο να είναι τουλάχιστον το μισό μαγαζί έξω. Και καλώς εάν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες, τι γίνεται όμως εάν το μαγαζί βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή ; δεν ξέρω και πολλούς ανθρώπους να διασκεδάζουν στην μουγκα ή χαμηλοφώνως, ιδίως την νύχτα με ένα ποτό να τους συνοδεύει, οι χώροι αυτοί είναι κατ'εξοχήν φτιαγμένοι για να βγάζουν οι άνθρωποι τα πάθη τους, θα μιλήσουν, θα φωνάζουν και θα γελάσουν δυνατά. Δεν ξέρω αν σου φαίνεται ασήμαντο πάντως μια εποχή είχε γίνει θέμα στην Γαλλία oi διαστάσεις που είχε πάρει η όχληση των κατοίκων από τους καπνιστές θαμώνες. Ϊσως από τότε ν'άρχισαν οι εκτπώσεις και κει, με την ανοχή εν μέρει των αρχών, καμιάσχέση βέβαια με την τωρινή κατάσταση εδώ.
Ο χρήστης djalma έγραψε:
10 μέτρα περπάτημα μέχρι την πόρτα--->20'
4 λεπτά τσιγάρο
10 μέτρα περπάτημα για το τραπέζι--->20'Ούτε 5λεπτο για να βγεις, να καπνίσεις και να ξαναμπείς. Απλό δεν είναι? Τι το κουράζουμε?!
Εγώ δεν κουράζω τίποτε αγαπητέ, ούτε έχω κάποια ισχυρή αντίθεση στην απαγόρευση, εξέθεσα την προσωπική μου εκτίμηση βασισμένη στα δικά μου βιώματα στην τελευταία πρόταση του ποστ που δεν είχε να κάνει με την απαγόρευση, το επόμενο σχόλιο μου ήταν απλά για να ξεκαθαρίσω την θέση μου μετά από μία εκτροπή, δεν θα κάτσω να σκάσω για να βρεθεί κάποια εναλλακτική, αν πιστεύεις ότι αυτό το μοντέλο συμβιβασμού θα δουλέψει σε όλες τις περιπτώσεις σεβαστό. Εγώ δεν το πιστεύω, οι ενστάσεις λίγο-πολύ έχουν αναφερθεί σε αυτήν την αέναη συζήτηση.
Δεν πρόκειται ν'απαντήσω σε τρολ που βρίζουν απρόκλητα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεως από τους καλόπιστους χρήστες, προφανώς και δεν διατείνομαι ότι γνωρίζω την επιθυμία κάθε θαμώνα όλων των μπαρ ή άλλων καταστημάτων που καταναλώνεται αλκοόλ για να ξέρω τι είναι βιώσιμο και τι όχι σε κάθε επιχείρηση, αλλά όσον αφορά τους χώρους που έχω προσωπική εμπειρία και επισκέπτομαι συχνά η απαγόρευση μου φαίνεται όντως αστεία, και το ίδιο μπορώ να φανταστώ γι'αντίστοιχα μαγαζιά. Μπορεί να κάνω λάθος και αυτές οι μονάδες που έχω στο μυαλό μου να καταφέρουν να επιβιώσουν χωρίς ν'αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας και το πελατολόγιο τους αλλά προς το παρόν η άποψή μου είναι αρνητική.
Ο χρήστης Drunkard έγραψε:
Ε ναι, αν μιλαμε για 10χρονα...
κατσε ρε saxon εσυ δηλαδη γιατι το ξεκινησες απο τους καημους και τους νταλκαδες ?
Ολοι απο περιεργεια και για να δείξουν οτι μεγαλωσανε το ξεκινανε
Να δείξουν σε ποιους ; στον εαυτό τους ή στους άλλους ; Εγώ άρχισα το τσιγάρο στα 19 με την πεποίθηση ότι όντως είμαι αρκετά μεγάλος... για να το σηκώσω οργανικά, αλλά όσο και να φαίνεται δύσκολο για όποιον νομίζει ότι κατέχει το απόλυτο ψυχολογικό προφίλ του νέου καπνιστή επί δύο χρόνια κάπνιζα μόνο σπίτι μου (έμενα μόνος μου σε πόλη μακριά από γνωστούς και οικογενειακή εστία), ένιωθα αμηχανία στην σκέψη να κυκλοφορώ δημόσια και να καπνίζω, όλες αυτές οι εικόνες του να κρατάω ένα τσιγάρο και να το φουμάρω με κάναν πολυ self-conscious, μου φαίνονταν πολύ γελοίες και επιδεικτικές ως θέαμα. Ίσως γιατί είχα ακόμη φρέσκια την ανάμνηση φίλων και γνωστών να καπνίζουν στο σχολείο, ακόμα θυμάμαι το σοκ μου όταν πρωτοέβλεπα κολλητούς μου να καπνίζουν. Το καπνισμα συστηματοποιήθηκε και εξήλθε της ιδιωτικής μου στέγης όταν εμπέδωσα τα ελέη του πακέτου αλκοόλ-καπνός/νικοτίνη. Από τότε μέχρι σήμερα (με εξαίρεση συγκεκριμμένες περιόδους εντατικής άθλησης) αυτό το πακέτο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και συνοδευτικό πολύ όμορφων εμπειριών, γι'άυτό και μου φαίνεται τόσο αστείο να απαγορευεται το κάπνισμα σ΄ενα μπαρ ή ένα κουτουκάκι.
Ο χρήστης Χρήστος Λάππας έγραψε:
:vava: Αυτά που γράφεις τα σκέφτεσαι πρώτα;Δεν σου κάνω καν quote γιατί πιθανολογώ ότι θα καταλάβεις πόσο χοντρές @@ γράφεις και θα θελήσεις να τις σβήσεις. Και πίστεψε με, σου κάνω χάρη.
Η διασκέδαση δεν είναι ούτε αποκλειστικό προνόμιο σου, ούτε τσιφλίκι σου. Έχεις τα ίδια δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους που δεν υποφέρουν από τον εθισμό σου, αλλά όχι περισσότερα από αυτούς. Μπορεί να πάρει χρόνο και προσπάθεια, αλλά η νοοτροπία σου σιγά σιγά θα σβήσει, όπως έγινε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Μια χαρά τα σκέφτεται, methinks, εγώ θα επέλεγα ίσως άλλη διατύπωση αλλά η ουσία είναι σωστή. Νομίζω έχετε ορισμένοι αντικαπνιστές έναν τσαμπουκά, σαν να έχετε πιάσει την 'απόλυτη εκλογίκευση' του προβλήματος απ¨τα αρχ... για να παραφράσω (ή μάλλον απ΄το .....). Πέρα απ'τη κουρασμένη διαστρέβλωση του στυλ 'όλοι το κάνουν εκτός απο μας', ας αφήσουμε και τις θεωρητικές κατασκευές που μπάζουν και ας μπούμε βουρ σε περιπτώσεις-παραδείγματα που ο σημερινός νόμος ισοπεδώνει για το 'γενικότερο καλό' (αν το πάρουμε καλόπιστα). Μπαίνεις σ'ένα καθαρόαιμο ποτάδικο όπου οι 9 στους 10 καπνίζουν, έναν χώρο δηλαδή που η ταυτότητα του έχει δομηθεί πάνω στην κατανάλωση των δύο τελευταίων νόμιμων ναρκωτικών όπως το λένε δημοφιλώς εις τας δυσμας. Πες μου πως ορίζεται το δικαίωμα σου στην διασκέδαση σε περιβάλλον χωρίς καπνο σ'έναν τέτοιο χώρο λοιπόν. Μήπως από την υποχρέωση μου να συντηρώ αυτόν τον χώρο καταναλώνοντας τις ίδιες ποσότητες αλκοόλ τηρώντας τον νόμο ; (εγώ και οι υπόλοιποι θαμώνες-καπνιστές εννοείται) Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος να το κάνω, απλά θα διασκεδάζω σε ιδιωτικούς χώρους. Θα με υποκαταστήσεις ; Πόσους κατ'επάγγελμα πότες ξέρεις που δεν καπνίζουν ; Παίρνω ως παράδειγμα τα συγκεκριμμένα μαγαζιά αφενός γιατί έχω πλούσια και προσφατη εμπειρία και αφετέρου γιατί πιστεύω ότι η οποιαδήποτε 'προσαρμογή' είναι πιο δύσκολη απ΄ότι σε καφετέριες, εστιατόρια κτλ. Αν και εκεί το δίλημμα ισχύει. Στην ουσία, για να είναι αυτός ο νόμος επιτυχημένος, δεν μας 'ζητάτε' να τον τηρήσουμε μένοντας σπίτια μας οι καπνιστές, αλλά να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την αγορά της διασκέδασης, πηγαίνοντας ευλαβικά όξω κάθε φορά που είναι να τρυπηθούμε ωσάν πρεζάκια (ή διαβητικοί αν σας βολεύει) σε μια ήσυχη γωνιά (να μην έχουμε και τα ευτράπελα του Παρισιού, όπου οι θαμώνες κουβαλάγαν και όλη την ατμόσφαιρα μαζί τους εκτός από το πακέτο τσιγάρα και αναπόφευκτα ήρθαν αντιμέτωποι με την αγανάκτηση των κατοίκων, bigtime). Ή μήπως θα ξεχυθείτε όλοι οι καταπιεσμένοι μη καπνιστές να πάρετε την θέση μας ; Μακάρι ! Τότε εκτός από την προστασία των εργαζομένων (που παραμένει για μένα το σοβαρότερο επιχείρημα) θα έβλεπα και μια άλλη ουσία.
Δεν είχα υπόψιν μου αυτή την αναφορά.Όντως ήταν παθιασμένος με το σκάκι και παρότι πολύ καλός επιστήμονας με φήμη δεν έβγαλε ποτέ πολλά λεφτά, αφενός ήταν έντιμος και δεν τον ενδιέφεραν και αφετέρου ξόδευε τον περισσότερο χρόνο του παίζοντας αντί να συντηρεί ιδιωτικό ιατρείο και να το 'τροφοδοτεί' με πελάτες.Μόλις λίγα χρόνια πριν το τέλος μετακόμισε η οικογένεια σε δικό της σπίτι απ'το νοικιασμένο στην Σόνια.Δυστυχώς δεν πρόλαβα να παίξω μαζί του ούτε μια παρτίδα . Ένα μπράβο στον koutsan για την παράθεση, νομίζω το άξιζε.
Ο χρήστης koutsan έγραψε:
Από εδώ το μαθαίνω, μοναδικός σκακιστής και άνθρωπος, ο νονός μου είχε την τιμή να παίξει μαζί του πριν πολλά χρόνια.Από μικρός άκουγα το όνομα του αλλά σχετικά πρόσφατα κατάλαβα την αξία του.Πραγματικά κρίμα...
Αν αυτό έλαβε χώρα στην Ελλάδα τότε ο νονός σου είναι μάλλον κάποιος από τους :
Λάζαρος Βυζαντιάδης
Γιώργος Τρικαλιώτης
Αναστάσιος Αναστασόπουλος
Χρήστος Κόκκορης
Νίκος ΟρνιθόπουλοςΟ Φίσερ στις 31 Ιουλίου 1968 έδωσε σιμουλτανέ με ρολόι εναντίον των 5 ανωτέρω παικτών της τότε εθνικής Ελλάδος και τους κέρδισε με 4.5/0.5!!...Ο μόνος που διασώθηκε με ισοπαλία ήταν ο Τρικαλιώτης...
Αλλιώς θα έχει παίξει μαζί του σε κάποιο σιμουλτανέ στο εξωτερικό γιατί, αν δεν κάνω λάθος, κανείς έλληνας παίκτης δεν έχει αντιμετωπίσει το Φίσερ σε επίσημη παρτίδα...
Εκτός και αν ο νονός σου είναι αλλοδαπόςΗ παρακάτω φωτογραφία είναι από το σιμουλτανέ-χάντικαπ του 68 στην Αθήνα και ο Φίσερ (αριστερά) έχει απέναντί του το Γ. Τρικαλιώτη...
Αν βρω χρόνο μπορεί να παραθέσω τις παρτίδες του σιμουλτανέ, ίσως και με σχόλια
(μπορεί να βάλω και μια δικιά μου εναντίον του Γ. Τρικαλιώτη όταν με είχε κερδίσει στο Ακρόπολις του 1993 )
Ακριβέστατος, ο Αναστασόπουλος ήτανε, θ'αναζητήσω και γω υλικό απ'το αρχείο του αν μου το επιτρέψει η κόρη του, είχα σκοπό να το κάνω έτσι κι'αλλιώς.
Από εδώ το μαθαίνω, μοναδικός σκακιστής και άνθρωπος, ο νονός μου είχε την τιμή να παίξει μαζί του πριν πολλά χρόνια.Από μικρός άκουγα το όνομα του αλλά σχετικά πρόσφατα κατάλαβα την αξία του.Πραγματικά κρίμα...
Το παρακάτω πρώτο μου σχόλιο μπορεί να θεωρηθεί και ως δήλωση υπεράσπισης του δικαιώματος στην βλακεία.
Εμένα αφού διάβασα όσα διάβασα εδώ γιατί μου φαίνεται ακόμη το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο ,μετά το σεξ, με τις δεδομένες ευνοικές συνθήκες να φροντίσω να μην πατήσω ούτε για μια μέρα σε στρατόπεδο ;
Πρέπει να μου ρίχνεται και κάμποσα χρόνια οι περισσότεροι οπότε με όλη την αλαζονεία που με διακατέχει θέλω να πω ότι βλέπω απλές πραγματικότητες σαν του υποφαινόμενου να ισοπεδώνουν τις βαθυστόχαστες βεβαιότητες ορισμένων περί στρατού , θητείας , κοινωνίας κτλ . Τις ίδιες κουλές βεβαιότητες που καταδίκασαν τον Αλέξανδρο μετά θάνατον σε θάνατο ή ισόβια μιζέρια.
