Ο χρήστης leftgalan έγραψε:
Χρειαζομασταν εκεινο το παγωμενο πρωινο , την απολυτη καθαροτητα των βουνων ,
να δουμε ερημωμενο το Περτουλι.
Χρειαζομασταν τη νυχτερινη βολτα στους -5.5 βαθμους ,
θελαμε ν ακουσουμε τα σκυλια απ την απεναντι σκοτεινη ραχη να μας θυμισουν τις παλιες παιδικες βολτες στο αγνωστο ,
θελαμε να αισθανθουμε την αλλη Ελλαδα , την Ελλαδα που ζει πρωτα απ ολα κατω απ τις προσταγες της φυσης και εχει κι αυτη το αγχος , αλλα ενα αγχος διαφορετικο απ αυτο της πολης . Ισως πιο κοντα στην επιβιωση.
Στο ξενοδοχειο ειμασταν μονοι μας , κρυα τα δωματια στην αρχη , ακριβη ακομα η διαμονη , μεταβατικο το σταδιο που περναμε ..... Τα βουνα εμοιαζαν σαν να ειχαν ερθει πιο κοντα μας , θυμιζοντας αλλες εποχες , δυσκολες και σκοτεινες , οπου οι ανθρωποι τα ειχαν κανει καταφυγιο και στεγη τους.
Η προσπαθεια για το αναμα της φωτιας μεσα στο δωματιο και η αρχεγονη χαρα της προσμονης της ζεστης ... Ζεστανε και ηρεμησε τις καρδιες μας .
Την επομενη , το πανεμορφο σαλε και η βολτα στην Ελατη κομβοϊ , το ξενυχτι στο Περτουλι με την κιθαρα και το μπουζουκι ......Το ανελπιστο ρεπερτοριο ! ( μεχρι αντριανο τσελεντανο ειπαμε )!
Η παγωμενη υπαιθρος αργα το βραδυ πηγαινοντας για το αυτοκινητο και κεινη η μοναξια των αστεριων που ειχαν κατεβει τοσο χαμηλα , σχεδον αγγιζοντας τις κορυφες των ελατων ...
Πανω απ ολα ομως η ζεστη παρεα .... χωρις τις αναγνωριστικες κινησεις της πρωτης εκδρομης , πιο χαλαροι και δεμενοι πια διπλα στο μεγαλο τζακι του ξενοδοχειου ....Και κει ξεπηδησε απολυτα φυσιολογικα και η ιδεα για την επομενη εκδρομη ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ .....
Την ανοιξη ....... αποφασισαμε να παμε στην πανεμορφη και μακρινη ---------.!!!
ΖΗΛΕΥΩ, ΖΗΛΕΥΩ, ΖΗΛΕΥΩ!!!!!
Την επόμενη δεν την ξαναχάνω....