Εγώ αναγκάστηκα να αναζητήσω την τύχη μου στη Γερμανία, αφού πρώτα κοίταξα και σε Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία, αλλά μου φάνηκαν πολύ μακρινές επιλογές. Εξάλλου ήθελα να έρχομαι συχνά Ελλάδα και έχω συγγενείς στη Γερμανία. Μπορώ να πω ότι το πρόβλημα της Ελλάδας ξεκινά από την παιδεία και δεν εννοώ μόνο το σχολείο, αλλά την γενικότερη γυφτειά και ατομικίστικη νοοτροπία του Έλληνα. Να μη μιλήσω δε για τη ζωώδη κατάσταση στους δρόμους που αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του γιατί η χώρα είναι μπουρδέλο. Ο κόσμος αναφέρεται στο κράτος σαν κάτι αφαιρετικό και έξω από αυτόν, ενώ στην ουσία ο κάθε ένας πολίτης είναι κράτος. Δεν έχω δει ποτέ Γερμανό, ακόμα και Πακιστανό μετανάστη να πετάει ακόμα και ένα χαρτί κάτω και ακόμα και σε δρόμους που δεν περνάει σχεδόν ποτέ οδοκαθαριστής είναι πεντακάθαροι. Επίσης και το σαθρό μοντέλο ανάπτυξης, που βασίστηκε σε μία μόνο μεγαλούπολη, χαβούζα παρανοικής σύλληψης θα έλεγα αφού έχω ζήσει στην Αθήνα, παροχή υπηρεσιών και οικοδομή. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο στο μέλλον για την Ελλάδα είναι η παγκόσμια υφεσιακή κρίση που θα επιδεινώσει το όποιο αναπτυξιακό μοντέλο μπορέσει να ακολουθήσει η χώρα και φυσικά η φυγή χιλιάδων νέων στο εξωτερικό. Όταν έφυγα το Μάιο σε πολλούς φάνταζε τολμηρό βήμα ή και τρελό σχεδόν. Τώρα με παίρνουν τηλέφωνο ή μου στέλνουν μηνύματα δεκάδες φίλοι και με ρωτάνε τι γίνεται εδώ από δουλειές και , μου λένε ότι σκέφτονται να φύγουν. Ακόμα και για Τουρκία ακούγεται πλέον. Αυτό νομίζω ότι θα αποδεκατίσει το δυναμικό της χώρας, γιατί πέρα από την υπογεννητικότητα οι νέοι που φεύγουν είναι 25-35 επί το πλείστον και σχεδόν το 95% πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και όχι ανειδίκευτοι εργάτες, όπως οι μετανάστες του 60...

Πιστεύω ότι οι πολιτικές των τελευταίων 30 ετών οδήγησαν εδώ και όχι μόνο ένα μνημόνιο, το οποίο ναι μεν γνωρίζαμε την υφεσιακή του πολιτική, ωστόσο οι αλλαγές που επιφέρει δυστυχώς οι περισσότερες είναι σωστές, όπως ο περιορισμός της σπατάλης που δυστυχώς δεν έχει επιτελεστεί στο ελάχιστο. Σε μία οικονομία που βασίζονταν στην κατανάλωση ξένων προοιόντων και στην παροχή υπηρεσιών ήταν λογικό η κρίση δανεισμού να γονατίσει την οικονομία. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά φοβάμαι τα χειρότερα για την Ελλάδα και αυτό παρόλο που δεν είμαι εκεί με θλίβει βαθύτατα.

Και στο mondeo mk1 του 1993 έτσι ήταν το πόμολο, κλείδωνε προς τα μέσα.

To είδα προχθές κοντά στο Rüsselsheim με την 20αρα ζάντα. Jesus, why? Ακόμα και με αυτά τα καρούλια μοιάζει με παραφουσκομένο κρουασάν.

Πόσο γελοία φαίνεται η πίσω ζάντα με το μικρό δισκόφρενο και την 20άρα διάμετρο; Έλεος, εδώ η 911 μόλις στο τελευταίο της μοντέλο φόρεσε 20άρα

Ο χρήστης zeppelin έγραψε:
Επιδοσεις 0-100 κανεις?

Το 1.0 με 60ps:

0-100km/h 14.4s

160 km/h max

To 1.0 με 75ps:

0-100km/h 13.2s

171 km/h max

Επίσης η θέση οδήγησης παρόλο που προσπάθησα να τη ρυθμίσω δε μου άρεσε καθόλου...γενικά ΔΕΝ με έπεισε μέσα με τίποτα, σπαρτιάτικο μεν, στιβαρό, με όμορφο εξωτερικό, αλλά με τιμή πρίμιουμ, φχαριστώ δεν είμαι φίλος.

Πάντως 10.000 δε θα έδινα για τη βασική (όλες οι εκδόσεις έχουν 1 χειριστήριο στην πόρτα του οδηγού και το ταμπλό είναι πλαστικό, δλδ δεν έχει εκτεθιμένο μέταλλο, όπως οι πόρτες, απλώς έχουν διαφορετικά χρώματα, ανάλογα την έκδοση και το χρώμα).

Κοίτα γενικά το περίπτερο της HONDA βαρούσε μύγες, όχι μόνο το Σιβίκ, αλλά ακόμα και τα Chevrolet είχαν περισσότερο κόσμο που ήταν δίπλα. Βέβαια φταίει και το γεγονός ότι ήταν προς το τέλος που ο κόσμος (και εγώ) έχει κουραστεί και αραιώσει. Πχ το πρώτο περίπτερο της VW-Porsche-Lamporgini-Seat γινόταν σφαγή, στο UP που είχε 5 αυτοκίνητα περίμενα 5 λεπτά για να μπώ! Πάντως τώρα που τα έχω πιο ξεκάθαρα στο μυαλό μου γιατί το πρωί νύσταζα είναι ότι ΔΕ μου άρεσαν τα πίσω φώτα στο πλάι γιατί προεξέχουν πολύ από το πίσω μέρος και υπό ορισμένες γωνίες κραυγάζουν να τα προσέξεις. Η μούρη μου άρεσε, αλλά τα φώτα και γενικά όλη η μάσκα είναι πολύ χαμηλά και αισθάνεσαι ότι σε ένα μικροτρακάρισμα πας και για φώτα (αν και αυτό συμβαίνει πλέον σε πολλά αυτοκίνητα). Μέσα όπως ξαναείπα μου άρεσε πολύ και σε σχέση με το τωρινό πιο πολύ (γούστα βέβαια) και γενικά αυτή η αίσθηση κοκπιτ σε κάνει να αισθάνεσαι πολύ αγωνιστικά, χωρίς να ασφυκτιάς όμως.

Πολύ σωστός ο πρόεδρος!

Πάντως από κοντά είναι πολύ πιο όμορφο από τις φωτογραφίες, ειδικά αν αν το κοιτάς από ψηλά.