ΩΡΕ Συντεκνοι...
Μια αποπειρα εκανα κ γω να γραψω αλλα γινεται πανικος....Τοο much publicity για το Ραντομ....
Αγαπητε kouk under your commands..
Εγω προτεινα κατι....
Αν δεν θελετε, no prob..
Υπαρχουν κι αλλου τσικουλατιες που κανουν τσικουλατια...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Τελος και Παντων η ουσια ειναι μια και ο μπακλαβας γωνια.........
Θα ξαναχτυπησω με πολυ καυστικο αρθρο
WATCH OUT
ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΙΟΜΑΣΤΕ...
To HB ειναι Ηνωμενο Βασιλειο ρε γιουβαρλακια...
Ηδη λαμβανω μυνηματα απο μελη του φορουμ που επιθυμουν ο Ραντομ να γραφει...
3.Αν οι mods δεν θελουν να γραφω τοτε μπορουν να κλειδωσουν το τοπικ
Το οτι ανοιξα αυτο το μπλογκ τοπικ δε σημαινει οτι δε μπορω να γραφω σε αλλες ενοτητες των 4Τ
Υπενθυμιζω σε μερικα μαγκακια οτι κατοπιν ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΜ θεσπιστηκε η ενοτητα Αντιλογος των 4Τ
Ευχαριστω για την προσοχη σας....
Ας φαω μια ΓΚΟΦΡΕΤΑ να χαλαρωσω λιγακι..
Eιιιιι...
Σε αυτο το τοπικ με την αδεια των σεβαστων moderators, θα γραφω μονο εγω ο Ραντομ...Σε ολα τα κειμενα μου μπορειτε να απαντατε κανονικα εφοσον το επιθυμειτε.....Η προσπαθεια μου εγκειται στο να γλυτωσω τα λουκετα που εχω εισπραξει....
Ηδη ειμαι μεγαλομετοχος της CISA,AUTOLOCK...κλπ κλπ
Well off we go..............
Eιιιιι...
Σε αυτο το τοπικ με την αδεια των σεβαστων moderators, θα γραφω μονο εγω ο Ραντομ...Σε ολα τα κειμενα μου μπορειτε να απαντατε κανονικα εφοσον το επιθυμειτε.....Η προσπαθεια μου εγκειται στο να γλυτωσω τα λουκετα που εχω εισπραξει....
Ηδη ειμαι μεγαλομετοχος της CISA,AUTOLOCK...κλπ κλπ
Well off we go..............
ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΨΑΡΟΒΑΡΚΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ................................................
χτΕς ειδα τα παιδια της νυχτας και εβλεπα το μαμακα το ΛΑΣΚΟ ο οποιος ισχυριζεται κιολας οτι εχει αποφοιτησει και απο τη ΣΝΔ...ΑΑΑΓΚΚΚΚΡΡΡΡ
Λοιπον κατα το ΛΑΣΚΟ ολοι ειμαστε αλογα γιατι αφου ειμαστε γραμμενοι στους εκλογικους καταλογους Δηλ κατ αλογοι εννοωντας κατ ΑΛΟΓΟ αρα ειμαστε ολοι αλογα...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
χτΕς ειδα τα παιδια της νυχτας και εβλεπα το μαμακα το ΛΑΣΚΟ ο οποιος ισχυριζεται κιολας οτι εχει αποφοιτησει και απο τη ΣΝΔ...ΑΑΑΓΚΚΚΚΡΡΡΡ
Λοιπον κατα το ΛΑΣΚΟ ολοι ειμαστε αλογα γιατι αφου ειμαστε γραμμενοι στους εκλογικους καταλογους Δηλ κατ αλογοι εννοωντας κατ ΑΛΟΓΟ αρα ειμαστε ολοι αλογα...ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
Oχι απλως ημουν μαναβης,αχθοφορος,πορτιερης,μπαρμαν,μηχανικος αυτοκινητων,παραγιος,φουρναρης,ντελιβερακι,ναυτικος,,,,και το τωρινο μου επαγγελμα δεν μπορω να το αποκαλυψω...
Παντως υπεθεσε οτι ειμαι δρομανθρωπος...αλλιως λατρευω το δρομο και οτι περπατα επ΄αυτου...Και λατρευω τις μουμανες....Απο 10 ετων και επι 5 συναπτα ετη εζησα μεσα σε οικο.....
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ Το τελευταιο ηταν ψεματακι ΧΑΧΑΧΑΧ
ΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙΑΝΙ ΝΑ ΝΑ ΝΑΙ ]ΝΑΙΝΙΑΙΝΑΙΝΑΙΝΑΙΝ
Eνα ωραιο κειμενακι για πλακα ρε παιδια ηταν...Μα γιατι μερικοι με μισειτε τοσο???
Προσεξτε δω...Η προθεση μου ειναι καλη και συμπαθω ολα τα παιδια εδω μεσα..
Αλλα ρε παιδια πιστευω οτι ξεφευγοντας απο τα στερεοτυπα ενος καθωσπρεπισμου και γελας και κανεις πλακα..Να ειστε ζωντανοι και να περνατε καλα...
Οσον αφορα το Ραντομ...
Και γω ειμαι ενα απλο παιδι σαν εσας τιποτα πιο πανω τιποτα πιο κατω..Τα περισσοτερα απο αυτα που γραφω ειναι γλαφυρα με υπερβολικες τασεις για να σπασουμε πλακα..
Λατρευω την αυτοκινηση, τις μηχανες και τις γυναικες..Αυτο δε σημαινει οτι ειμαι ο γκους γκους ουτε οτι ειμαι κανας φιλοσοφος..
Το 100% οσων με γνωριζουν, εκλιπαρουν να πιουν ενα καφε μαζι μου, οχι γιατι ειμαι In στα πραγματα, αλλα γιατι περνανε φανταστικα και γουσταρουν χαβαλε..
Οσοι μου στειλατε υβριστικα μυνηματα αν σας εχω πειραξει πειτε το...Το να απειλεις μεσω ιντερνετ ειναι ανανδρια...Δεν εχω πειραξει κανενα και οσοι θιχτηκαν απο εσας δεν πιστευω οτι ειναι κομπλεξες, απλα ντρεπονται να βγαλουν απο μεσα τον πραγματικο ωμο εαυτο τους οπως εγω...
Μην ξεχνατε η ζωη ειναι μια βολτα με το καρο σας, κανα γυμναστηριο, κανα ποτακι-κοφυ,ενα σεξ μαυτην που αγαπατε,υγεια,οικογενεια και ολοκληρωση μεσα αποτι σας γεμιζει..
Οσον αφορα το πλουσιο σε μαγνησιο γκουγκλιστε..Δεν θα βρειτε τιποτα...))))
Και αυτοι που γκουγκλισαν και βρηκαν το προηγουμενο μου κειμενο...ειστε σιγουροι πως δεν το εγραψε ο Ραντομ???
ΝΕ way...Συνεχιζω ακαθεκτος να γραφω εδω αλλοτε σοβαρα και αλλοτε ασοβαρα,παιδικα και ανωριμα...γιατι ξερω οτι εδω μεσα υπαρχουν πολυ καλα παιδια, μαγκες κ τυπακια που φορανε παντελονια και μιλανε κ τη γλωσσα του δρομου αλλα και του σπιτιου κ της οικογενειας οπως ο Ραντομ...
Για αυτο οτι γραφω το αφιερωνω σε ολα αυτα τα παληκαρια που με πανε...γιατι ετσι γουσταρει ο Ραντομ και ετσι αγαπα......
That was a nice Saturday speech....
Ohhh yeahhhh....I feel good....
A ρε Ραντομ.....μας εφτιαξες παλι...)))))
Ο χρήστης spiros έγραψε:
το ηξερα οτι θα εμενες με το στομα ανοιχτο!
ΤΟ ΜΕΝΤΙΟΥΜ!!!!
τι τα διαβαζεις αυτα εσυ μεγαλος ανθρωπος???
θελει πολυυυ βαθος μυαλου για να καταλαβεις τα βαθυτερα νοηματα και ιδεες που κρυβονται πισω απο ενα τετοιας χαρης ανθολογουμενο κειμενο!
Ρε συ, απο που το αντεγραψες παλι?? [/quot
Λαλακηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη...............................οχι στα βαθια παιδι μου..............
Ηταν ενα σεπτεμβριανο απογευμα....Η ιεροτελεστια ειχε ηδη ξεκινησει...Το ραδιο επαιζε την τελευταια επιτυχια του Παριου ...Στο κατω κατω της γραφης...Το αιρ κοντισιον ειχε δημιουργησει μια καταχνια ανακατεμενης υγρασιας,σκατιλας και μυρωδιας φρεσκοκομμενου γκουντα που ψηνονταν στο φουρνο μικροκυματων..
Ο Θερμοσιφωνας ηταν ετοιμος να τιναξει τα πεταλα οταν....ΤΣΑΦ...επεσε η ασφαλεια..Ειχε ερθει η ωρα να γεμισει η μπανιερα μεταλλικα αλατα και μισο λιτρο φτηνιαρικου αφροσαμπουαν μπαντεντας....το κορμι αρχισε να απολεπιζεται καθως το καυτο νερο τρυπαγε τη σαρκα οπως το αλατι τον παστο σολωμο....Το τηλεφωνο χτυπησε...ΝΤΡΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ...Ηξερα πως ηταν αυτη...Who cares??Ουτως η αλλως το βραδι θα μουλιαζα μεσα της σκεφτηκα και συνεχισα να καπνιζω το φρεσκοκομμενο πουρο μου..Η αισθηση του πουρου συγκρινεται μονο με τη λιμα που σε κοβει οταν χτυπας ενα βρωμικο μια βροχερη Πεμπτη απο την καντινα στα λιμανακια της Βουλιαγμενης..
Αρκετα ομως...Ηρθε η ωρα της ξουρας...Πινελο, ζεστο νερο και φαλτσετα καθως φουντωμενος σκεφτομουν πως θα της σκισω το νεο strigkoversaco που της ειχα αγορασει...Ηδη τα ρουχα μου κρεμασμενα περιμεναν ανυπομονα να καλυψουν το δασυτριχο κορμι μου το οποιο ειχε εκεινη τη γνωριμη μαβλωτικη μυρωδια ιδρωτα,calvin klein και μασχαλοσπρει AXE Africa..
Η ατμοσφαιρα ειχε ηδη βαρυνει και ο κουκκος λαλαγε για να μου θυμισει οτι ειναι η ωρα εντεκα και η Σταδιου θα εχει γεμισει με σουπερμινι γεματα πιπινια τα οποια παιζουνε τρελα ψαχνοντας το μοιραιο αντρα με την ΕΣΕΛΚΑ 230 ΚΟΜΠΡΕΣΟΡ (28 χιλιαρικα μεταχειρα κομενο απο αουτοντηαλ)χρωματος ασημι και οδηγουμενη απο τον πλακα της Santa Barbara...
Ντυθηκα γρηγορα και κατεβηκα για να μπω στο τζιπ...Τα τζιτζικια στο κινητο ειχαν παρει φωτια 6 sms και 7 αναπ. κλησεις..Γλυστραω στα δερματα,βαζω μπρος παταω το κλιμα και βεβαιωνομαι οτι τα trojan remover ειναι κατω απο το καθισμα....Μονο τεσσερα???Μα νομιζα οτι ηταν μονο εξι.....
Το κλιμα δουλευε στους 26.....Αρχισα να βραζω..Ο λαιμος κοκκινιζε, αρχισα να βηχω..χωλσ με βειπορ αξιον μαλακιαινει κ γλυκαινει το λαιμο σκεφτηκα...Ο κυρ Φωτης που μπαινει με το ΄κεφαλι και βγαινει με τον ποπο ηταν η μονη μου λυση.... ΤοPDA-GPS λεει 3 δεξια 2 αριστερα...Λεβιες στο Ρ χειροφρενο U, alarm on, και φατσα καρτα ο Κυρ Φωτης..Λαλαω το ψυγειο 1.5 λιτρα και μια Τριντεντ φραουλα...Σουτ,γκολ και 2.5 ευρωκόνια κανανε φτερα...
2327μμ..Δωδεκα η ωρα πρεπει να μαι στην πολη με τις ΨΕΙΡΕΣ...να βρω και να παρκαρω κοντα στο ΟΡΙΕΝΤΑΛ...και να δω αν η φιλη του μωρου θα μου την μπεσει παλι...Στομα-στομαχι σβηνουν καθως 350 κ.εκ. Η20 χαπιαρονται μεσα τους..
2355μμ τρια-τεσσερα-δυο και ειμαι στο στοχο....Κι αλλο γκαζι..δε βλεπω τιποτα...περναω με χιλια κοκκινα,πρασινα και πορτοκαλι...ο χρονος κυλα...
0003μμ Εξω απο Οριενταλ,καβαλαω πεζοσκερτι κ τα μωρα χαμογελουν...Ανοιγει πορτα συνοδηγου..ενα πεταχτο φιλι στα χειλη....ξεραμενο κραγιον με λιπ γκλος με κανουν να αηδιαζω...Δε το δειχνω ομως..το παιζω κουλ σκεπτομενος τι ωραια που θαταν να παρω κ τις δυο..Ματαια ομως...το βλεμα μου στον καθρεφτη πεφτει στα μπουτια της αλλης..κρετινος θα μου πειτε...........
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...
Σκαει η μπομπα σαν τα ποπκορν οταν εκρηγνυνται..Τι ειναι αυτο εδω στο πισω καθισμα???(Τρομαγμενος οτι καποιο στριγκοφανελο πλεει στον αυτο χωρο)παγωνω...
Βλεπω ομως το πλαστικο μπουκαλι νερου να γυαλιζει..και απαντω...
Κατι που μου φτιαχνει τους χυμους μου...κατι πλουσιο σε μαγνησιο Τετα μου...........
Ακολουθησαν τρελα γελια..........
Και ηταν μονο η αρχη της βραδιας..........
Η παραπανω ιστορια ειναι μια αγενης χορηγια της PARARANDUM ENTERPRISES INC...
Ηταν ενα σεπτεμβριανο απογευμα....Η ιεροτελεστια ειχε ηδη ξεκινησει...Το ραδιο επαιζε την τελευταια επιτυχια του Παριου ...Στο κατω κατω της γραφης...Το αιρ κοντισιον ειχε δημιουργησει μια καταχνια ανακατεμενης υγρασιας,σκατιλας και μυρωδιας φρεσκοκομμενου γκουντα που ψηνονταν στο φουρνο μικροκυματων..
Ο Θερμοσιφωνας ηταν ετοιμος να τιναξει τα πεταλα οταν....ΤΣΑΦ...επεσε η ασφαλεια..Ειχε ερθει η ωρα να γεμισει η μπανιερα μεταλλικα αλατα και μισο λιτρο φτηνιαρικου αφροσαμπουαν μπαντεντας....το κορμι αρχισε να απολεπιζεται καθως το καυτο νερο τρυπαγε τη σαρκα οπως το αλατι τον παστο σολωμο....Το τηλεφωνο χτυπησε...ΝΤΡΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝ...Ηξερα πως ηταν αυτη...Who cares??Ουτως η αλλως το βραδι θα μουλιαζα μεσα της σκεφτηκα και συνεχισα να καπνιζω το φρεσκοκομμενο πουρο μου..Η αισθηση του πουρου συγκρινεται μονο με τη λιμα που σε κοβει οταν χτυπας ενα βρωμικο μια βροχερη Πεμπτη απο την καντινα στα λιμανακια της Βουλιαγμενης..
Αρκετα ομως...Ηρθε η ωρα της ξουρας...Πινελο, ζεστο νερο και φαλτσετα καθως φουντωμενος σκεφτομουν πως θα της σκισω το νεο strigkoversaco που της ειχα αγορασει...Ηδη τα ρουχα μου κρεμασμενα περιμεναν ανυπομονα να καλυψουν το δασυτριχο κορμι μου το οποιο ειχε εκεινη τη γνωριμη μαβλωτικη μυρωδια ιδρωτα,calvin klein και μασχαλοσπρει AXE Africa..
Η ατμοσφαιρα ειχε ηδη βαρυνει και ο κουκκος λαλαγε για να μου θυμισει οτι ειναι η ωρα εντεκα και η Σταδιου θα εχει γεμισει με σουπερμινι γεματα πιπινια τα οποια παιζουνε τρελα ψαχνοντας το μοιραιο αντρα με την ΕΣΕΛΚΑ 230 ΚΟΜΠΡΕΣΟΡ (28 χιλιαρικα μεταχειρα κομενο απο αουτοντηαλ)χρωματος ασημι και οδηγουμενη απο τον πλακα της Santa Barbara...
Ντυθηκα γρηγορα και κατεβηκα για να μπω στο τζιπ...Τα τζιτζικια στο κινητο ειχαν παρει φωτια 6 sms και 7 αναπ. κλησεις..Γλυστραω στα δερματα,βαζω μπρος παταω το κλιμα και βεβαιωνομαι οτι τα trojan remover ειναι κατω απο το καθισμα....Μονο τεσσερα???Μα νομιζα οτι ηταν μονο εξι.....
Το κλιμα δουλευε στους 26.....Αρχισα να βραζω..Ο λαιμος κοκκινιζε, αρχισα να βηχω..χωλσ με βειπορ αξιον μαλακιαινει κ γλυκαινει το λαιμο σκεφτηκα...Ο κυρ Φωτης που μπαινει με το ΄κεφαλι και βγαινει με τον ποπο ηταν η μονη μου λυση.... ΤοPDA-GPS λεει 3 δεξια 2 αριστερα...Λεβιες στο Ρ χειροφρενο U, alarm on, και φατσα καρτα ο Κυρ Φωτης..Λαλαω το ψυγειο 1.5 λιτρα και μια Τριντεντ φραουλα...Σουτ,γκολ και 2.5 ευρωκόνια κανανε φτερα...
2327μμ..Δωδεκα η ωρα πρεπει να μαι στην πολη με τις ΨΕΙΡΕΣ...να βρω και να παρκαρω κοντα στο ΟΡΙΕΝΤΑΛ...και να δω αν η φιλη του μωρου θα μου την μπεσει παλι...Στομα-στομαχι σβηνουν καθως 350 κ.εκ. Η20 χαπιαρονται μεσα τους..
2355μμ τρια-τεσσερα-δυο και ειμαι στο στοχο....Κι αλλο γκαζι..δε βλεπω τιποτα...περναω με χιλια κοκκινα,πρασινα και πορτοκαλι...ο χρονος κυλα...
0003μμ Εξω απο Οριενταλ,καβαλαω πεζοσκερτι κ τα μωρα χαμογελουν...Ανοιγει πορτα συνοδηγου..ενα πεταχτο φιλι στα χειλη....ξεραμενο κραγιον με λιπ γκλος με κανουν να αηδιαζω...Δε το δειχνω ομως..το παιζω κουλ σκεπτομενος τι ωραια που θαταν να παρω κ τις δυο..Ματαια ομως...το βλεμα μου στον καθρεφτη πεφτει στα μπουτια της αλλης..κρετινος θα μου πειτε...........
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ...
Σκαει η μπομπα σαν τα ποπκορν οταν εκρηγνυνται..Τι ειναι αυτο εδω στο πισω καθισμα???(Τρομαγμενος οτι καποιο στριγκοφανελο πλεει στον αυτο χωρο)παγωνω...
Βλεπω ομως το πλαστικο μπουκαλι νερου να γυαλιζει..και απαντω...
Κατι που μου φτιαχνει τους χυμους μου...κατι πλουσιο σε μαγνησιο Τετα μου...........
Ακολουθησαν τρελα γελια..........
Και ηταν μονο η αρχη της βραδιας..........
Η παραπανω ιστορια ειναι μια αγενης χορηγια της PARARANDUM ENTERPRISES INC...
Ναι στελνω παντου...φαξ, email κλπ κλπ
ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ
ΓΙΑ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΟΣΤΑΡΩ....
ΕΜΠΡΟΣ ΡΕ ΣΚ##^#ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΙ ΒΡΙΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙΤΕ!!!!!!
ΑΙ ΣΤΟΝ ΓΚΟΡΑΚΑ....ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑ....ΖΗΤΩ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΑΣ......
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓΚΚΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
ΤΕΛΟΣ Ο ΡΑΝΤΟΜ
No way,,,Random thinks no more..prob. will take his hat and...
Έξω βρέχει. Πολύ. Για μια ακόμη φορά, είμαι ζωντανός. Γιατί άραγε υπάρχει μια απόχρωση χαράς σ’ αυτή τη διαπίστωση; Αφού η συνείδηση του πόνου μου παρατείνεται, γιατί επιζητώ τη παράταση αυτού του παραλογισμού; Καταδικασμένος μακριά σου, σε μια παράταιρη ελλειπτική πορεία, γιατί δε βρίσκω τη δύναμη να τα παρατήσω και να ξεκουραστώ κοντά σ’ αυτούς που χάραξαν τα πρώτα στενά μονοπάτια που ακολούθησα;
Γυρίζω με κόπο το κεφάλι και κοιτάζω γύρω μου συντρίμμια που βυθίζονται σιγά, σιγά, στις λάσπες της μονότονης βροχής. Το βέλος του χρόνου τείνει να αυξάνει την αταξία στη φύση, μα γύρω μου τρέχουν, προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις ζημιές, χωρίς συνείδηση της επερχόμενης τελικής ήττας τους και δεν έχουν τη πολυτέλεια να ασχοληθούν με τη δήλωση του ακίνητου σώματός μου. Τύχη ή ειρωνεία να είναι πιο ευτυχισμένοι από εμένα, παρόλο που εκείνοι αυξάνουν ταχύτητα για να προλάβουν να ζήσουν περισσότερο, ο διαθέσιμος σχετικός χρόνος τους μειώνεται, τα γεγονότα έρχονται πιο γρήγορα κι η ικανότητα διαχείρισής τους είναι δεδομένη, με αποτέλεσμα να τα προσπερνούν χωρίς να προλαβαίνουν να τα νοιώσουν, χωρίς αυτές τις στιγμές σιωπής μετά τη δημιουργία του συναισθήματος από το συμβάν, που μας δίνουν τη δυνατότητα να καταλάβουμε τις λεπτές αποχρώσεις του.
Λίγο μακρύτερα, ο Φαληρικός όρμος δεν ανησυχεί για το νέο φορτίο που κυλάει προς τη θάλασσα, έτσι κι αλλιώς έχει πολύ σημαντικότερα θέματα να ασχοληθεί. Δεν είναι τίποτα μπροστά στη ζημιά που προκαλούν αυτόματες μηχανές που αναπαράγουν τον εαυτό τους, ποτάμια που κάποτε ξεδιψούσαν νεράιδες τώρα μεταφέρουν λύματα που κανείς δεν θέλει να βλέπει. Όχι, η λύση δεν υπάρχει εκεί. Παράταση του ταξιδιού μπορεί να προσφέρει, αλήθεια είναι ωραίο το ταξίδι για τη Ιθάκη, ιδιαίτερα αν το πλοίο χάσει τον δρόμο του` φυσικά λιμάνια που θα αμβλύνουν τις μνημες μου, καταιγίδες που θα στριμώξουν προς στιγμή την έννοια σου, άπνοια τέτοια που να μην υπάρχει τίποτα ζωντανό για να σε δω μέσα του, αλλά στο τέλος πάντα υπάρχει ένα κάστρο που πρέπει να κατακτήσεις, και τα τείχη του δεν είναι ξύλινα.
Κοιτάζω προς τα επάνω, προσπαθώντας να ακολουθήσω με τη ματιά μου τη διαδρομή της πτώσης μου. Μάταια. Αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος, κατάφερα να συντονιστώ με ένα πλήθος εξωτερικών συνεργατών στη νέα κοινωνία της αγοράς, μα η θλίψη δε μειώθηκε στον ανήφορο, μόνο η έκσταση της πτώσης μου ενοχλήθηκε από τη πολυφωνία που μετατράπηκε εύκολα σε θόρυβο.
Μέσα, η θρυμμάτισή μου δεν είναι απόλυτα κακή κι έτσι γυρίζω κι άλλο το κεφάλι μου, ψηλά, 180 μοίρες από το μπρούμυτα μισοβουλιαγμένο σώμα μου, κι η βροχή πέφτει κάθετα πια στο πρόσωπό μου και ξεπλένει τη πέτρα. Προσπαθώ να εστιάσω στο λίγο πριν το άπειρο, η βροχή σα να δυναμώνει τώρα για να δυσκολέψει τη προσπάθειά μου, όμως δεν είναι αυτή που δεν με αφήνει να σε δω, αλλά το δυνατό σου φως.
Κλείνω τα μάτια μου κι αρχίζω να νοιώθω τη σκόνη στο σώμα μου. Ήταν μια μακριά και παρατεταμένη πτώση και η άκαμπτη, απότομα σχηματισμένη λάβα δεν άντεξε τις αναταράξεις. Προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου αλλά δεν χρειάζεται. Τις παρατάω. Η ζωογόνος βροχή τρυπώνει στις πληγές μου και μετατρέπει την άμμο σε λάσπη που η μνήμη του σώματος της δίνει την απαραίτητη ενότητα. Η καρδιά μου αρχίζει να λειτουργεί πάλι, ο θάνατος σκορπάει έξω, κι εσύ είσαι πια μέσα μου, δική μου.
Νοιώθω να έχει αποκατασταθεί η κίνησή μου και μαζί ανακαλύπτω μια ρευστότητα που καιρό προσπαθούσα να αποκτήσω. Δε βιάζομαι να τη χρησιμοποιήσω, απολαμβάνω αυτές τις στιγμές λίγο πριν την αρχή, αυτό το πρώτο απέραντο βλέμμα που ελπίζει, που πιστεύει.
Σηκώνομαι και το πεδίο δράσης μου περιορίζεται σε μια μικρή ακτίνα γύρω μου.
Απομακρύνεσαι, ένα αδιόρατο χαμόγελο ίσα που φτάνει για να καλύψει τις σκιές μας, μα κανένας δεν το προσέχει. Το ξέρω πως δε θα μπορέσω να σε φτάσω ποτέ, όμως αυτό δεν με ενοχλεί πια. Μου φτάνει μόνο που κατάφερα να νοιώσω το παράλογο της ύπαρξής σου και να πιστέψω μια παράλογη ελπίδα πως μπορώ να σε αποκτήσω. Αισθάνομαι λίγο πιο δυνατός τώρα και διαλέγω μια μεγαλύτερη πέτρα. Υπάρχουν ακόμα μερικές απάτητες διαδρομές προς την κορυφή, προς τα σένα.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στην μεγάλη αγάπη της ζωής μου, την Αθηνά...
Σ΄αγαπώ
Random...
Έξω βρέχει. Πολύ. Για μια ακόμη φορά, είμαι ζωντανός. Γιατί άραγε υπάρχει μια απόχρωση χαράς σ’ αυτή τη διαπίστωση; Αφού η συνείδηση του πόνου μου παρατείνεται, γιατί επιζητώ τη παράταση αυτού του παραλογισμού; Καταδικασμένος μακριά σου, σε μια παράταιρη ελλειπτική πορεία, γιατί δε βρίσκω τη δύναμη να τα παρατήσω και να ξεκουραστώ κοντά σ’ αυτούς που χάραξαν τα πρώτα στενά μονοπάτια που ακολούθησα;
Γυρίζω με κόπο το κεφάλι και κοιτάζω γύρω μου συντρίμμια που βυθίζονται σιγά, σιγά, στις λάσπες της μονότονης βροχής. Το βέλος του χρόνου τείνει να αυξάνει την αταξία στη φύση, μα γύρω μου τρέχουν, προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις ζημιές, χωρίς συνείδηση της επερχόμενης τελικής ήττας τους και δεν έχουν τη πολυτέλεια να ασχοληθούν με τη δήλωση του ακίνητου σώματός μου. Τύχη ή ειρωνεία να είναι πιο ευτυχισμένοι από εμένα, παρόλο που εκείνοι αυξάνουν ταχύτητα για να προλάβουν να ζήσουν περισσότερο, ο διαθέσιμος σχετικός χρόνος τους μειώνεται, τα γεγονότα έρχονται πιο γρήγορα κι η ικανότητα διαχείρισής τους είναι δεδομένη, με αποτέλεσμα να τα προσπερνούν χωρίς να προλαβαίνουν να τα νοιώσουν, χωρίς αυτές τις στιγμές σιωπής μετά τη δημιουργία του συναισθήματος από το συμβάν, που μας δίνουν τη δυνατότητα να καταλάβουμε τις λεπτές αποχρώσεις του.
Λίγο μακρύτερα, ο Φαληρικός όρμος δεν ανησυχεί για το νέο φορτίο που κυλάει προς τη θάλασσα, έτσι κι αλλιώς έχει πολύ σημαντικότερα θέματα να ασχοληθεί. Δεν είναι τίποτα μπροστά στη ζημιά που προκαλούν αυτόματες μηχανές που αναπαράγουν τον εαυτό τους, ποτάμια που κάποτε ξεδιψούσαν νεράιδες τώρα μεταφέρουν λύματα που κανείς δεν θέλει να βλέπει. Όχι, η λύση δεν υπάρχει εκεί. Παράταση του ταξιδιού μπορεί να προσφέρει, αλήθεια είναι ωραίο το ταξίδι για τη Ιθάκη, ιδιαίτερα αν το πλοίο χάσει τον δρόμο του` φυσικά λιμάνια που θα αμβλύνουν τις μνημες μου, καταιγίδες που θα στριμώξουν προς στιγμή την έννοια σου, άπνοια τέτοια που να μην υπάρχει τίποτα ζωντανό για να σε δω μέσα του, αλλά στο τέλος πάντα υπάρχει ένα κάστρο που πρέπει να κατακτήσεις, και τα τείχη του δεν είναι ξύλινα.
Κοιτάζω προς τα επάνω, προσπαθώντας να ακολουθήσω με τη ματιά μου τη διαδρομή της πτώσης μου. Μάταια. Αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνος, κατάφερα να συντονιστώ με ένα πλήθος εξωτερικών συνεργατών στη νέα κοινωνία της αγοράς, μα η θλίψη δε μειώθηκε στον ανήφορο, μόνο η έκσταση της πτώσης μου ενοχλήθηκε από τη πολυφωνία που μετατράπηκε εύκολα σε θόρυβο.
Μέσα, η θρυμμάτισή μου δεν είναι απόλυτα κακή κι έτσι γυρίζω κι άλλο το κεφάλι μου, ψηλά, 180 μοίρες από το μπρούμυτα μισοβουλιαγμένο σώμα μου, κι η βροχή πέφτει κάθετα πια στο πρόσωπό μου και ξεπλένει τη πέτρα. Προσπαθώ να εστιάσω στο λίγο πριν το άπειρο, η βροχή σα να δυναμώνει τώρα για να δυσκολέψει τη προσπάθειά μου, όμως δεν είναι αυτή που δεν με αφήνει να σε δω, αλλά το δυνατό σου φως.
Κλείνω τα μάτια μου κι αρχίζω να νοιώθω τη σκόνη στο σώμα μου. Ήταν μια μακριά και παρατεταμένη πτώση και η άκαμπτη, απότομα σχηματισμένη λάβα δεν άντεξε τις αναταράξεις. Προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου αλλά δεν χρειάζεται. Τις παρατάω. Η ζωογόνος βροχή τρυπώνει στις πληγές μου και μετατρέπει την άμμο σε λάσπη που η μνήμη του σώματος της δίνει την απαραίτητη ενότητα. Η καρδιά μου αρχίζει να λειτουργεί πάλι, ο θάνατος σκορπάει έξω, κι εσύ είσαι πια μέσα μου, δική μου.
Νοιώθω να έχει αποκατασταθεί η κίνησή μου και μαζί ανακαλύπτω μια ρευστότητα που καιρό προσπαθούσα να αποκτήσω. Δε βιάζομαι να τη χρησιμοποιήσω, απολαμβάνω αυτές τις στιγμές λίγο πριν την αρχή, αυτό το πρώτο απέραντο βλέμμα που ελπίζει, που πιστεύει.
Σηκώνομαι και το πεδίο δράσης μου περιορίζεται σε μια μικρή ακτίνα γύρω μου.
Απομακρύνεσαι, ένα αδιόρατο χαμόγελο ίσα που φτάνει για να καλύψει τις σκιές μας, μα κανένας δεν το προσέχει. Το ξέρω πως δε θα μπορέσω να σε φτάσω ποτέ, όμως αυτό δεν με ενοχλεί πια. Μου φτάνει μόνο που κατάφερα να νοιώσω το παράλογο της ύπαρξής σου και να πιστέψω μια παράλογη ελπίδα πως μπορώ να σε αποκτήσω. Αισθάνομαι λίγο πιο δυνατός τώρα και διαλέγω μια μεγαλύτερη πέτρα. Υπάρχουν ακόμα μερικές απάτητες διαδρομές προς την κορυφή, προς τα σένα.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στην μεγάλη αγάπη της ζωής μου, την Αθηνά...
Σ΄αγαπώ
Random...
Ο χρήστης King Alexander έγραψε:
Είχα σκυλιά, ψάρια, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω μεγάλη τρέλα με τα καναρίνια! Αυτή τη στιγμή έχω 3(είχα και 5 παλιότερα, αλλά τα κλουβιά πιάνουν αρκετό χώρο).
ΦΙΛΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ...ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ??
Ο ΚΑΝΑ ΡΙΝΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΦΤΕΡΑ ΓΙΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ
Eiii
Ξεχασα να πω πως στιε γυναικες λατρευω το tribal...ξερετε εκει που τελειωνει η σπονδ. στηλη και ξεκινουν τα οπισθια...
ΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑ
