Η αλήθεια είναι οτι όσοι ήταν παρόντες την Κυριακή στο Σπαθοβούνι , απογοητεύτηκαν... Οι λόγοι πολλοί και δυστυχώς προφανείς... Η μάχη δεν ήταν επί ίσοις όροις και ακόμα και η ξαδέλφη μου που είναι 10 χρονών θα μπορούσε να το καταλάβει!
Όταν έμαθα για το θεσμό του Junior Cup πίστεψα πως θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για τους νέους με ψυχή και χέρια, που δεν είχαν καμιά προηγούμενη εμπλοκή με τους αγώνες, να αποδείξουν το ταλέντο τους.
Προσωπικά πιστεύω οτι η πιο δυσάρεστη στιγμή του θεσμού ήταν η πρώτη εκκίνηση του διπλού αγώνα , όταν είδα το Σπύρο να μην πατάει το γκάζι.Για μένα τότε χάθηκε όλη η μαγεία...Μπήκα για λίγο στη θέση του , όσο βέβαια αυτό μπορεί να είναι εφικτό , και αισθάνθηκα πόσο βαρύ θα ήταν το γκάζι στο πόδι του...
Όπως κι αν εξελίχθηκαν πάντως τα πράγματα πιστεύω ακράδαντα ότι ο κόσμος εκτός απο μάτια φυσικά ,έχει και κριτήριο και μυαλό.Τα ταλέντα που βγήκαν στην επιφάνεια μέσω της συμμετοχής τους στο junior cup δε θα χαθούν.Οτι αξίζει πραγματικά δεν χάνεται.Για ορισμένα απο τα παιδια αυτά γνωρίζω πως το αυτοκίνητο είναι πάθος , άρα κρατείστε στη μνήμη σας αυτα τα ονόματα γιατι σε λιγα χρόνια θα πρωταγωνιστούν στα ελληνικά αγωνιστικά δρόμενα.Ελπίζω και εύχομαι οτι κανείς δε θα καταφέρει να τους κόψει τη φόρα!
Υ.Γ. ο,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό!