Μήπως ξέρει κανείς τι ισχύει για χρονομίσθωση αυτοκινήτου από ιδιώτες? (φοροαπαλλγές, όροι, τιμές κλπ) Κοινώς αν δεν έχεις λεφτά υπάρχει ελπίδα να οδηγήσεις ένα καλούτσικο όχημα?

thank you chemic για την εύστοχη παρατήρηση.
και ίσως η ζωή που ζούμε να γίνει σαν αυτή που ονειρευόμαστε (αρκεί να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε κι έπειτα να ενργούμε)

Κέβης

προσέξτε την πρώτη μου καταχώρηση...
Είναι η χώρα που περιγράφω αυτό το forum?
Έχω την ελπίδα ότι κατά ένα ικανοποιητικό ποσοτό, είναι.

μια βόλτα με συνεφέρει...
ο μπροστινός δεν άναψε και πάλι φλας (ίσως βέβαια να υποθέτει ότι ξέρουμε πως μένει στο επόμενο στενό άρα εκεί θα στρίψει)

ο απέναντι έχει αναμμένα τα φώτα ομίχλης (300 Ε έδωσε για να τα πάρει extra και πρέπει να το μάθουμε όλοι)

ο επόμενος από απέναντι έχει σηκωμένο το δεξί φως (κατά την ανύπαρκτη πρακτικά κρίση του, δεν ενοχλεί)

στα φανάρια ο από πίσω κορνάρει μόλις η πρώτη ριπή πράσινου ξεμυτίσει από το φανάρι (γιατί είναι πολυάσχολος και εμείς κατά την ανύπαρκτη πρακτικά κρίση του, χαβαλέδες)
κι άλλα τέτοια...
Αυτή είναι η Neverland φίλοι μου. Η χώρα στην οποία ζούμε. Γιατί μόνο σε έναν τόπο ανύπαρκτο στο χωρόχρονο, μπορεί η λογική να φανταστεί τόσους πολλούς κάγκουρους.

Κέβης

Είμαι κάτοικος μιας χώρας που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες.

Είμαι τακτικός αναγνώστης ενός περιοδικού που έχει οπαδούς (?) και αναγνώστες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους από αυτό (αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα).
(βλ. επιστολές τ. Μαρτίου)

Είμαι επιβάτης ενός πλοίου που ταξιδεύει με προορισμό ένα άστρο το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία του καπετάνιου.

Κι ο καπετάνιος ετοιμάζεται να κάνει την επόμενη κίνηση.
Γιατί ο mainframe computer δεν υπακούει... Το πνεύμα, η ψυχή, υπακούν?
Δεν έχει σημασία.

Τα κείμενα, οι λέξεις, είναι ανεξάρτητα από το δημιουργό τους. Ερωτοτροπούν με τα ευαίσθητα ερωτηματικά μας και γεννούν ιδέες. Και οι ιδέες, ερμαφρόδιτες, με τη σειρά τους καρποφορούν πράξεις, φορείς πολιτισμού.
Έτσι γίνεται και ένα περιοδικό φορέας πολιτισμού.

Ζω σε μια χώρα
που παράγει πολλά περισσότερα από οδοντογλυφίδες
που δεν έχει οπαδούς
που τα πλοία της δεν έχουν αναγκαία συγκεκριμένο προορισμό
που η (Αριστοτελική) ψυχή χλευάζει την υπολογιστική αντίληψη των καιρών μας

Είναι αυτή η χώρα η Neverland ή απλώς αυτό το forum?

Κέβης

Είμαι κάτοικος μιας χώρας που δεν παράγει ούτε οδοντογλυφίδες.

Είμαι τακτικός αναγνώστης ενός περιοδικού που έχει οπαδούς (?) και αναγνώστες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους από αυτό (αυτό με τρομάζει περισσότερο απ'όλα).
(βλ. επιστολές τ. Μαρτίου)

Είμαι επιβάτης ενός πλοίου που ταξιδεύει με προορισμό ένα άστρο το οποίο φαίνεται ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία του καπετάνιου.

Κι ο καπετάνιος ετοιμάζεται να κάνει την επόμενη κίνηση.
Γιατί ο mainframe computer δεν υπακούει... Το πνεύμα, η ψυχή, υπακούν?
Δεν έχει σημασία.

Τα κείμενα, οι λέξεις, είναι ανεξάρτητα από το δημιουργό τους. Ερωτοτροπούν με τα ευαίσθητα ερωτηματικά μας και γεννούν ιδέες. Και οι ιδέες, ερμαφρόδιτες, με τη σειρά τους καρποφορούν πράξεις, φορείς πολιτισμού.
Έτσι γίνεται και ένα περιοδικό φορέας πολιτισμού.

Ζω σε μια χώρα
που παράγει πολλά περισσότερα από οδοντογλυφίδες
που δεν έχει οπαδούς
που τα πλοία της δεν έχουν αναγκαία συγκεκριμένο προορισμό
που η (Αριστοτελική) ψυχή χλευάζει την υπολογιστική αντίληψη των καιρών μας

Είναι αυτή η χώρα η Neverland ή απλώς αυτό το forum?

Κέβης

Όταν κάποιος επικαλείται τα 'πτυχία' του, είναι σαφές ότι δεν έχει κάτι να πει και πολύ περισσότερο να πράξει. Οι σπουδές και οι εμπειρίες είναι οι υποδομή της εφαρμογής και από μόνες τους δεν έχουν καμμία αξία. Αξία έχει η πρακτική τους και μόνο αυτή έχει νόημα να επικαλείται κάποιος. Όσο για το 'δεκαπεντάχρονα τσογλάνια κλπ), μακάρι να ήταν έτσι...

Χιόνισε αλλά ο καρός παραμένει κακός... Εκτός από την κλ@νιά του Ρουβά,είδηση έγινε και η κουτσουλιά του κύκνου. Το σύμβολο του αγνού Έρωτα, της φιλοκαλίας του Δημιουργού, μεταλλάχτηκε σε φορέα θανάτου. Για τους ηλίθιους...
Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η εικονική γωνιά, για να καθαρίζει το βλέμμα και η σκέψη μας. Έτσι θα μπορούμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά των κύκνων, όταν για άλλους θα είναι ανάμνηση των 'παλιών καλών καιρών'

ΥΓ Για τους φιλόζωους και τους λοιπούς, οι κότες είναι στο πεδίο του ενδιαφέροντός τους, ή δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν παρά μόνο με κανίς και κάτι άλλο ημίαιμα?

infidelity :
view from a black star
Μουσική που αυθαδιάζει με θράσος στη μείζονα πλειοψηφία του ραγιαδο-νεολληνικού υπο-πολιτισμού μας.
Αγγλικοί στίχοι, δυνατές κιθάρες και περισσή ενέργεια.

Λιωμένο το χιόνι διασύρεται στους αλατισμένους δρόμους. Στοιβαγμένο σε βουναλάκια, από ερπιστριοφόρα, βρώμικο, στιγματιμένο από την ανεξέλεγκτη ηλιθιότητα της εποχής. Λυσσασμένοι απόφοιτοι ΙΕΚ - δημοσιογράφοι, μας πληροφορούν για την τρομοκρατία του χιονιού. Σαλεμένοι πολίτες αναζητούν τα ρέστα από τον Ουρανό. Νομάρχες και Δήμαρχοι, εν μέσω προεκλογικής χρονιάς θεμελιώνουν την επανεκλογή τους σε τόνους άλατος.
Το βλέμμα μου ψάχνει μάταια μια γωνιά, όπου κατάλευκο χιόνι 'θα αποφεύγει πεισματικά να βρωμίσει από τις πατημασιές των περαστικών'.
Μάταια όμως. Μαζί με το λευκό του χιονιού χάνεται και η έμπνευση.

Ο καιρός είναι πια θέμα. Είναι καλός ή κακός (!)
Ακόμα και από το τίποτα, η σιωπή του χιονιού είναι που με γαληνεύει. Και δεν είναι σχήμα λόγου. Η φύση σιωπά γλυκά όταν χιονίζει.

Σήμερα ο καιρός είναι καλός. Ο ουρανός κόκκινος. Θα χιονίσει..

Κέβης