Διαβάζω όσα γράφτηκαν σήμερα, την οργή για το κράτος, τους κομματικούς εμπαιγμούς και παρόλα αυτά τίποτα δεν μπορεί να μου βγάλει το βάρος που έχει κάτσει στο στομάχι από το απόγευμα.
Όλη τη μέρα τρέχω στη δουλειά και όσες βόλτες έκανα σε αντιπροσωπίες και μάντρες δεν με έπησαν με τις παραπλανιτικές ατάκες των πωλητών. Το resume στο οποίο στάθηκε το προβληματισμένο μου μυαλό είναι ότι μέχρι σήμερα που έγινε η δήλωση δεν έχει πληρωθεί κανένας δραχμή (η euro, πιο sic) από την απόσυρση και ερωτώ απλά ο ταπεινός, πως ήταν δυνατό να ξεκινήσεις αποφασιστικά μια διαδικασία παράδοσης της περιουσίας σου στον κρατικό μηχανισμό, όταν η διαδικασία αυτή έμοιαζε με ΛΟΤΤΟ. Ξεπερνώντας το γεγονός ότι το όχημα που θα αποσύρω (προ 1996), ενώ πληρώνει τέλη κυκλοφορίας 1400 κυβικών (τα γνωστά γαλλικά 1360) θα μου επέφερε κέρδος 1000 ευρώ και αφελέστατα θεωρώντας 'δεδομένα' τα 2000 ξεκίνησα έναν αγώνα-έρευνα αγοράς στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου, ο οποίος κατέληξε στο προφανές κοιτώντας στον πάτο του λεπτού πορτοφολιού μου: μεταχειρισμένο 1300cc μετά το 2005.
Μέσα σε όλα αυτά είχα τη φαεινή ιδέα να μην περάσω ΚΤΕΟ προ ενός μήνα όπως θα έπρεπε (αφού πείρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι δεν χρειάζετε αν το όχημα θα αποσυρθεί), ενώ πλέον ορθά κοφτά με την σημερινή απόφαση έρχομαι αντιμέτωπος με τα αστρονομικά τέλη κυκλοφορίας (1400 προ 96!) που πλησιάζουν απειλητικά και όλα αυτά μιλώντας για ένα όχημα το οποίο κινήτε με υποψία δίσκου-πλατό και πολύ ελαφρό πόδι στο γκαζάκι προς αποφυγή του μοιραίου και το οποίο εαν του γεμίσεις το ρεζερβουάρ μάλλον του διπλασιάζεις την αξία.
Ω ναι, νομίζω ότι την πάτησα άσχημα.
Τι να πω ρε παιδιά, απλά να σκέφτεστε ότι υπάρχουμε και 'μεις, κάποιες περιπτώσεις που τραβάνε τα μαλλιά τους και 2000 ευρώ ήταν μεγάλο δεκανίκι.