Ο χρήστης angel rabbit έγραψε:
Σίγουρα είναι χειρότερο για την κουμπάρα μου που άνοιξε 'μπουτίκ' στα προάστια στα τέλη του '70, χωρίς καμμία γνώση, εξειδίκευση και έβγαζε χαλαρά 10 φορές το βασικό που πλήρωνε στην υπάλληλο. Eπί 20 χρόνια έκλεψε συστηματικά τον ΦΠA, είχε περιθώρια μικτού κέρδους πάνω από 100% και δεν επένδυσε ποτέ και σε τίποτα, ούτε καν στην επαγγελματική επιμόρφωσή της.
Αν αυτά τα έκανε η κουμπάρα σου φίλτατε στη δεκαετία του 70, σκέψου πόσο πιό εύκολο είναι να τα κάνει σήμερα η πολυεθνική, που στηρίζεται απο τράπεζες. Και σε ποιό βαθμό μάλιστα (βλέπε αρθρο 44 κλπ).
Kαλύτερο είναι για την κολλητή της κουμπάρας μου που δουλεύει στις πωλήσεις πολυεθνικής και με τον καλούτσικο μισθό της μπορεί τώρα να αγοράσει τριπλάσια ρούχα, αφήνοντας μάλλιστα τον οβολόν της του 19% να αποδοθεί στο κράτος.
Μα δεν προκύπτει οτι η κολλητή της κουμπάρας σου θα εχει χρήματα συνεχώς να αγοράζει.
Aυτό που είναι λάθος να πούμε είναι ότι OΛO το εργατικό δυναμικό με το νέο μοντέλλο θα μετατραπεί σε υπερεγαζόμενους χαμηλόμισθους υπαλλήλους πολυεθνικών...
Σε κάθε χώρα, ιδιαίτερα σε οικονομίες υπηρεσιών, πολλοί κλάδοι είναι ανοιχτοί σε όσους είναι τολμηροί, ικανοί ή έστω τυχεροί (και βέβαια έχουν διάθεση να δουλέψουν πάνω από 8ωρα). Δεν μιλάω για τον μπακάλη που, σύμφωνοι, τον 21ο αιώνα δεν γίνεται Bασιλόπουλος, αλλά για ένα σωρό περιπτώσεις μικρών εταιριών ή ατομικών επιχειρήσεων που έχουν οι φίλοι μου και οι φίλοι σας και οι οποίες δέν θα να πέσουν σε ολιγοπώλια τα επόμενα 30 χρόνια.
Αυτό που είναι λάθος κατα τη γνώμη μου είναι να θεωρούμε δεδομένο οτι υπάρχουν αγοραστικές ανάγκες που είναι αυτοφυείς και οχι επίκτητες. Από εκει ξεκινάει κατα τη γνώμη μου όλο το κακό.....
Δεν ξέρω αν συναναστρέφομαι καμιά ...ελίτ, αλλά μπορώ πρόχειρα να θυμηθώ δεκάδες φίλους και γνωστούς που χωρίς να είχαν κανένα σημαντικό κεφάλαιο εξασκούν επαγγέλματα συμβατικά ή μη και πάνε μια χαρά, το μόνο που γκρινιάζουν γιατί έχουν τόση δουλειά που δεν προφταίνουν να βγαίνουν συχνά τα βράδια... Kοινό τους χαρακτηριστικό, όσο μπορώ να γενικεύσω, είναι σπουδές, μανία για επιμόρφωση, εξωστρέφεια, υψηλή κοινωνική ευφυία και διάθεση να σηκώσουν μανίκια και να κάνουν και τη 'βρώμικη' δουλειά βάζοντας τους τίτλους τους στο ψυγείο.
Να εξετάσουμε και το βιοτικό επίπεδο των φίλων μας όμως. Και δεν μιλώ για τα χρήματα που βάζουν στην τσέπη, δεν είναι μόνο αυτό το βιοτικό επίπεδο. Ας μίλήσουμε για το χρόνο που διαθέτουν για να διαβάσουν τα παιδιά τους για παράδειγμα, ή για το πότε είδαν τελευταία φορά εναν όχι και τόσο κοντινό φίλο ή συγγενή....