Ο χρήστης Spartan έγραψε:
Το ίδιο οφείλεις να κάνεις και για το επικίνδυνο (κατα τη γνώμη σου) σκύλο του οποίου ο ιδιοκτήτης δεν συμμορφώνεται στις συστάσεις. Οποιαδήποτε άλλη κινηση που στόχο έχει την ζωή του ζωντανού ειναι παράνομη και σε καθιστά ψυχοπαθή και επικίνδυνο.
Αν μιλάς για τη δική μου περίπτωση, ο σκύλος δεν ήταν κατα τη δική μου υποκειμενική άποψη επικίνδυνος. Αποδεδειγμένα ήταν επικίνδυνος. Αυτό με λίγη προσπάθεια θα το καταλάβεις, αν διαβάσεις αυτά που περιέγραψα σε 2-3 ποστ. Αυτό βέβαια, ΑΝ η λατρεία σου για τα ζώα δεν μπλοκάρει τον εγκέφαλό σου και δεν τον αφήνει να διαβάζει μόνο ότι θέλει...(δεν είναι κακό αυτό απαραίτητα. Μου έχει συμβεί και μένα με γυναίκες στα νιάτα μου, όταν το πάθος μου με τύφλωνε και η κρίση μου θόλωνε, το μυαλό μου λειτουργούσε παράδοξα σε διάφορες περιπτώσεις).
Μπορεί να μεγάλωσες αλλά νομίζω ότι το μυαλό σου και πάλι θόλωσε λιγάκι διαβαζοντας το ποστ μου και δεν διάβασες καθαρά τα όσα είπα, εξού και οι αναφορές σε παλιές γκόμενες και κατηγορίες για θολωμένες κρίσεις, τις οποίες θα μου επιτρέψεις να μην αποδεχτώ. Αν είχες διαβάσει πιο ψύχραιμα το κείμενο μου θα έβλεπες ότι δεν μίλησα για την δική σου περίπτωση καθεαυτήν, αλλά την χρησιμοποίησα ως αφορμή. Μου έκανες μια ολόκληρη ανάλυση για μία υποθετική κατάσταση που ο σκύλος έχει πιάσει τα παιδιά σου και τους τρώει τον λαιμό (οπότε εκεί μιλάμε για αυτοάμυνα είτε προκειται για ζώο επιτιθέμενο είτε άνθρωπο) ενώ εγω σου μιλάω για περιπτώσεις που διακρίνεις κάτι ενοχλητικό και επικίνδυνο και ως κοινωνικό και πολιτισμένο ον χρησιμοποιείς το λογικό και έννομο τρόπο για να προστατευθείς. Απλά πράγματα.
Το οτι παραλληλίζεις τις σφαλιάρες που μπορεί να παίξουν δυο 4χρονα παιδιά στον παιδικό σταθμό, με την επίθεση ενος λυκόσκυλου στο λαιμό (πχ) ενός απο αυτά, είναι... πώς να το πω...? Ατυχές.
same here.
Το να μην γουστάρει κάποιος τα ζώα ή να τα φοβάται ειναι σεβαστό, όσο και να μην γουστάρει τα παιδιά ας πούμε ή τις μηχανές.
Οχι, δεν είναι σεβαστά όλα οσα λες. Δε ξέρω που αποσκοπεί η παραπάνω ισοπέδωση.
H ισοπέδωση που είναι; Δεν έχει δικαίωμα κάποιος να μην του αρέσουν τα παιδιά και να μην θέλει πολλά πολλά μαζί τους; Εχει. Και όπως και με τους σκύλους, αυτό είναι προβλημα του. Εγώ αν έχω παιδιά θα πρέπει να κάνω ότι μπορώ να μην τον ενοχλήσω κι αυτός αντίστοιχα για να μην ενοχλήσει εμενα. Η ελευθερία του καθενός σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου, κλισέ αλλά πραγματικό.
]ε δημόσιο χώρο, οχι δεν θα κρατήσει ο ίδιος τις αποστάσεις του. Εσυ θα φροντίσεις τα σκυλιά σου, εσυ θα τα έχεις περιορισμένα με λουρί (και το λουρί σχετικά κοντό) και ΕΣΥ θα σεβαστείς τη φοβία των συνανθρώπων σου, των 'λελέδων' δηλαδή (ακόμη και οι λελέδες έχουν μεγαλύτερη αξία απο τα σκυλιά σου, όσο έκπληξη και αν σου προκαλεί αυτό). Αυτό, ΑΝ θέλεις να λογίζεσαι πολιτισμένος άνθρωπος, όπως διατείνεσαι οτι είσαι (επιδεικνύοντας δηλαδή τη δέουσα ευαισθησία για τον άνθρωπο. Αυτό τουλαχιστον επιβάλλει ο πολιτισμός μας).
Ο πολιτισμός μας μου επιτρέπει να βγάζω τον σκύλο μου βόλτα, ο νόμος δε μου επιτρέπει πολλά περισσότερα. Αν εγώ δεν ενοχλώ αλλά εσύ φοβάσαι, είναι προβλημά σου. Αν εγώ ενοχλώ, έχεις δικαιώματα που μπορείς να κυνηγήσεις. Οι λελέδες είναι αυτοί που επειδή φοβούνται/σιχαίνονται/δεν γουστάρουν ψάχνουν αφορμή να βάλουν φόλα και σκοτώνουν ένα ζώο. Μην το παρουσιάζεις λες και είπα όσους φοβούνται λελέδες, γιατί είναι αναληθές.
Μη σοκαριστείς, αλλά επειδή μίλησες και για ψυχοπάθεια πιο πριν, ΔΕΝ είναι φυσιολογικό να αγαπάει κανείς τα σκυλιά ΟΣΟ τα παιδιά του. Αν και σπάνια θεωρώ πως συμβαίνει αυτό, άσχετα αν κάποιος ετσι νομίζει. Κατανοώ οτι οι δεσμοί είναι ισχυροί (για 3 εβδομάδες είχα και φρόντιζα τη Νέλλη και μετά βίας την αποχωρίστηκα όταν ήρθε η ώρα να πάει στο χωριό μου, που στην τελική θα την έβλεπα εστω και αραιά, δε θα την έχανα για πάντα...), αλλα η όποια σύγκριση είναι εκτος πραγματικότητας.
Μην σοκαριστείς, αλλά οι 3 εβδομάδες που φιλοξένησες ένα κουτάβι δεν σε κάνουν απαραίτητα ικανό να καταλάβεις πόσο μπορεί να αγαπήσει ένας άνθρωπος τον σκύλο του, πόσα μπορεί να έχουν περάσει μαζί και τι μπορεί να νιώθουν. Και σίγουρα όχι για να αποφανθείς τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Είναι σαν τα παιδιά, άμα δεν έχεις, όσο κι αν κάνεις baby sitting το ανιψάκι σου, δεν νιώθεις τον βαθμό και την ένταση της αγάπης και προστατευτικότητας ενός γονιού, απλά υποψιάζεσαι.
Για τους λελέδες που επειδή ετσι απλά φοβούνται, θα σκότωναν με βασανιστικό θάνατο οποιοδήποτε σκυλί, ναι συμφωνώ οτι είναι σκατόψυχοι.Ουτε καν νταηλίκι δεν το θεωρώ για την ακρίβεια, πόσο μάλλον του κώλου.
Χαίρομαι που συμφωνούμε διότι αυτη ήταν και ουσία του ποστ μου. Δεν υπάρχει λόγος καμίας αντιπαράθεσης παραπέρα.
Εχω μια ελαφρως διαφορετικη αποψη για το 'μοιραζουν αγαπη και φροντιδα' που δεν ειναι τοσο πλατια την εφαρμογη της, ουτε τοσο ευγενικη για ολους τους κατοχους ζωων
Προφανώς και δεν είναι αλλά ο σεβασμός του ζώου, δεν προϋποθέτει και σεβασμό στον ιδιοκτήτη του. Υπερβολικά πολλές φορές δυστυχώς ο ιδιοκτήτης είναι ένας καραγκιοζάκος (και θα είναι και στα υπόλοιπα θέματα της ζωής του με το κοινωνικό σύνολο) και για τις περιπτώσεις αυτές νομίζω κάνουμε την συγκεκριμένη κουβέντα. Και στο πλαίσιο της απάντησης σου, θέλω ευγενικά να σου πω (χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω κανέναν της 'αντίθετης πλευράς' γιατι δεν το έχω και σκοπό) πως αν τα πρώτα ποστ στην εν λόγω συζήτηση ήταν λίγο πιο ήπια και μετριοπαθή, πιθανώς να μην είχε εξελιχθεί τόσο έντονα ο διάλογος. Πιθανώς λέώ.
