Καλησπέρα σε όλους,
Κάνω αυτό τον δρόμο , τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Είναι γεγονός ότι μόνο 'αυτοκινητόδρομος' δεν λέγεται αυτό το πράγμα.
Κάθε φορά που περνάω, πάντα μα πάντα, θα υπάρχει και μια αλλαγή στην διαδρομή,
κανά S πιο απότομο την προηγούμενη φορά, κάποια (μέτρα) παράκαμψη έξτρα,
κάποια κορίνα παραπάνω πεταμένη στο δρόμο, κάποιο νέο κάθετο χαντάκι κτλ κτλ.
Προσωπικά, όταν κινούμαι εκεί, καταλαμβάνω όλο το μεσαίο τμήμα και μόνο όταν πλησιάζει κάποιος
κάνω -όσο μπορώ- δεξιά για να τον βοηθήσω να προσπεράσει. Πιο πολύ κοιτάω πίσω μου και δεξιά μου παρά μπροστά μου. Και πλέον, οδηγώ όσο πιο αμυντικά μπορώ. Τόσο ώστε να μην δημιουργώ πρόβλημα και φάλαγγα πίσω μου.
Όμως, σε ορισμένα σημεία, ο δρόμος στενεύει επικίνδυνα. Έχει τύχει και φορές όπου κινούμενος τέρμα δεξιά -για να βοηθήσω κάποιον μακρινό να προσπεράσει- να κινηθώ στο μέσο και πάλι (με τα ανάλογα φλας , βέβαια), μόλις σε λίγα μέτρα (κοινώς δρόμος φυσαρμόνικα). Καθώς επίσης και ακινητοποιημένο όχημα στην ΛΕΑ (?) επάνω σε στροφή του Κιάτου (...).
Ο δρόμος αυτός είναι απελπισία. Μια λάθος τιμονιά από τον οποιοδήποτε και το κακό δεν αργεί.
Το τι εξόδους έχουν δει τα ματάκια μου σε αυτό τον δρόμο, δεν περιγράφεται.
Αντιλαμβάνομαι τους μεν γρήγορους, αντιλαμβάνομαι και τους μεν αργούς.
Κάνω υπομονή με όλους, ειδικά σε αυτόν τον κ@λόδρομο. Το ίδιο συστήνω και σε εσάς.
Κύριοι, σημασία έχει να φτάσουμε -όλοι μας - one piece στον προορισμό μας. Και να προσπεράσετε κάποιον αργό/ούς, το μόνο σίγουρο θα κάτσετε πίσω από καμιά συρόμενη νταλίκα για αρκετά χιλιόμετρα, κολλημένοι στο προφυλακτήρα κάποιου, θα βρείτε 1 χλμ ευθεία, θα περάσετε άλλους 15? και θα ξανακάτσετε πίσω από ΚΤΕΛ για κάμποσα χιλιόμετρα.
Το βράδυ η κατάσταση είναι ένα βήμα μετά το 'απάλευτο' σημείο. Υπάρχουν κορίνες με ανακλαστικά και υπάρχουν και κορίνες όπου το ανακλαστικό τους έχει ξεθωριάσει. Αυτό με 100 χλμ την ώρα, και καμιά ξεχασμένη (?) μεγάλη σκάλα από απέναντι, είναι άσκηση για δυνατούς λύτες.
Άμυνα άμυνα άμυνα και αυτοσυγκράτηση. Αυτά τα ολίγα από εμένα.